ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ. ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανακάλυψε ότι η αποτυχία συμφωνίας σε μια αναδιάρθρωση του χρέους για την Ελλάδα θα την ωθήσει σε έναν διαρκή φαύλο κύκλο δανεισμού. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σπιράλ αύξησης του χρέους γιατί δεν αντιμετωπίζει την βασική αιτία που το δημιουργεί.

Η ανικανότητα των πολιτικών να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας τους οδηγεί σε «υπερήφανες ήττες» σαν αυτή των Τσίπρα-Βαρουφάκη. Ωστόσο αυτές οι πολιτικές προσαυξάνουν τα ελλείμματα προκαλούν άσκοπες αναταραχές στην οικονομία, μεγεθύνουν προκλητικά τις κοινωνικές ανισότητες και οδηγούν σε νέα ανάγκη δανεισμού. Ήδη το τρίτο μνημόνιο προσέθεσε 86 δις Ευρώ νέου δανεισμού πλέον τον αφελληνισμό της κυριότητας των τραπεζών.

Είναι τόσο μικρόμυαλοι που πίστεψαν ότι μπορούν να θυσιάσουν τις Ελληνικές τράπεζες για να κρατήσουν μια και μοναδική εναλλακτική, η οποία θα ελέγχεται κομματικά από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τελικώς με την πολιτική τους κατέρρευσε και η Τράπεζα Αττικής και μαζί της οι οικονομίες και οι κόποι χιλιάδων Μηχανικών που βρέθηκαν με πτωχοποιημένο το ταμείο τους.

Αυτοί οι πολιτικοί είναι απλά εγκεφαλικά νεκροί και δεν μπορούν να κατανοήσουν την οικονομία και την χρηματοοικονομική.

Είναι μάλιστα τόσο ανόητοι που μέσα στην επιχειρηματολογία τους συνυπάρχουν τελείως αντικρουόμενα επιχειρήματα που απευθύνονται στην διεθνή αγορά. Είμαστε στο χείλος μιας σκοτεινής αβύσσου γιατί το οικονομικό επιτελείο των Τσίπρα-Καμμένου δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να δανειστεί ένα κράτος, αν δεν έχει καμία πρόθεση να εξοφλήσει το χρέος. Το χρέος των κρατών σε κρίση βρίσκεται διαρκώς στο μικροσκόπιο των επενδυτών σε ομόλογα αλλά και των Κεντρικών Τραπεζών.

Σε αυτούς που καλείς να αγοράσουν ομόλογα (χρέος) είναι ότι χειρότερο να τους οδηγήσεις σε αυτό το συμπέρασμα. Ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και ότι δεν υπάρχει σχέδιο αποπληρωμής του.

Ότι στο τέλος, καταλήγει πάντα να διαγράφεται για να γίνει ελάφρυνση του χρέους.

Η έλλειψη Ελληνικού σχεδίου για την οικονομική ανάκαμψη, η εκτός λογικής υπερφορολόγηση, με τη διατήρηση της δομικής παθογένειας του κράτους για την εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων προκάλεσαν τη μαζική Μεγάλη Ύφεση με ένα δημόσιο χρέος να αφανίζει τις αποταμιεύσεις.

Αυτά τα χρήματα μόλις έφυγαν!

Καλώς ήλθατε στον σκοτεινό κόσμο του αποπληθωρισμού.

ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ

Τρία χτυπήματα κάτω από τη μέση κλυδωνίζουν το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς ενισχύουν τον βορά σε βάρος του Νότου της Ευρώπης.

  • Τώρα, την περίοδο αυτής της κρίσης, το 53% του συνόλου των κρατικών χρηματοδοτήσεων της Ε.Ε. για την ενίσχυση ιδιωτικών επιχειρήσεων γίνονται από την Γερμανία! Η επιτροπή ανταγωνισμού της Ε.Ε. φαίνεται ανίκανη να αντιδράσει.
  • Το ανώτατο δικαστήριο της Καρλσρούης σήμερα με διφορούμενη απόφαση δεν απέρριψε την “μήνυση” που είχε κατατεθεί από οικονομολόγους και μερίδα του Γερμανικού ΣΕΒ εναντίον της ΕΚΤ με αφορμή το QE του 2015 (από το οποίο είχε μείνει εκτός η Ελλάδα), υποστηρίζοντας ότι ο Μάριο Ντράγκι είχε υπερβεί τα καταστατικά όρια της ΕΚΤ, στηρίζοντας με αγορές ομολόγων τις οικονομίες που βρίσκονται υπό πίεση.
  • Η πολιτική των υπερβολικά υψηλών πλεονασμάτων παραμένει σε πλήρη εφαρμογή τόσο για τη Γερμανία όσο και για την Ολλανδία.

Μέχρι στιγμής οι εγκεκριμένες κυβερνητικές ενισχύσεις, της Ευρωζώνης προς τις εθνικές τους επιχειρήσεις ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό του 1,9 τρις Ευρώ. Το εντυπωσιακότερο όμως στοιχείο είναι ότι από το ποσό αυτό το 52,6%, ήτοι 1.000 δις Ευρώ, αφορούν σε ενισχύσεις της Γερμανικής κυβέρνησης προς τις “δικές” της εθνικές επιχειρήσεις.

Αντί δηλαδή να ενισχυθούν τα κοινά προγράμματα στήριξης της Ευρωπαϊκής οικονομίας για να μη μεγεθυνθούν ακόμα περισσότερο οι εσωτερικές ανισότητες στην Ευρωζώνη, Γερμανία και Ολλανδία βάζουν εμπόδια και την ίδια στιγμή ενισχύουν ασύμμετρα τις δικές τους επιχειρήσεις. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια ισχυρή τάση ανισομέρειας στην ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης προσπαθούν να επανεκκινήσουν αλλά με διαφορά ταχύτητας.

Η αρμόδια Επίτροπος για θέματα ανταγωνισμού κυρία Βέρστάκγερ, από την επιτροπή της οποίας περνούν αυτές οι εγκρίσεις κρατικών χρηματοδοτήσεων, δεν μπορεί να αντιδράσει λόγω των συνθηκών. Έτσι την ίδια στιγμή που η Γερμανία κάνοντας χρήση των διαθεσίμων της χρηματοδοτεί αφειδώς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας της χώρας, κάνει παράλληλα ό,τι μπορεί διατηρώντας μία αυστηρή στάση -μαζί με την Ολλανδία- να θέτει σκληρές προϋποθέσεις ακόμα και για τον δανεισμό από τον ESM (δημοσιονομικούς περιορισμούς, κ.λ.π.) στην από κοινού στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης.

Εκ παραλλήλου αυτή τη χρονική περίοδο το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι το QE (πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης) της ΕΚΤ υπερβαίνει τις αρμοδιότητες της Ε.Ε. και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και τις αρμοδιότητες της Ομοσπονδιακής Βουλής ως θεμελιώδη στοιχεία της Γερμανικής συνταγματικής ταυτότητας. Αυτή η θέση δεσμεύει τα ομοσπονδιακά όργανα και ιδίως τη Bundesbank και δημιουργεί εμπόδια στο να μετέχει σε πράξεις της ΕΚΤ που συγκροτούν το λεγόμενο QE.

Ιδιαίτερα δε αποτελεί ανασχετικό παράγοντα στο νέο, τόσο κρίσιμο πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης λόγω πανδημίας (750 δισ. ευρώ αρχικά) στο οποίο είναι επιλέξιμα τα ελληνικά ομόλογα. Τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση και τορπιλίζεται η προοπτική του ευρωομολόγου καθώς και οι πιθανού όροι χρηματοδότησης ενίσχυσης του υπό σχεδιασμό Ταμείου Ανασυγκρότησης.

Τα χτυπήματα ολοκληρώνονται με την πολιτική των υπερβολικών πλεονασμάτων στην οποία αναφερθήκαμε εκτενώς στο άρθρο:

ΤΑ ΔΙΑΡΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ Η ΑΙΤΙΑ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η πανδημία έχει ξεδιπλώσει τις πιο άγριες διαθέσεις εκείνων των χωρών που θέλουν να έχουν ηγετικό ρόλο στο νέο καταμερισμό της εργασίας και να καλύψουν το κενό που αφήνει σε διάφορες περιοχές οι ΗΠΑ. Για την Ευρώπη γίνεται τραγικό καθώς εγκαταλείπεται το όραμα της κοινής ανάπτυξης και οδηγείται είτε σε διάλυση των κοινών πολιτικών είτε σε πρόσδεση στο άρμα μιας χώρας. Η επιλογή δική σας.

Δανείστε μου τ’ αυτιά σας

(Προσαρμογή του επικήδειου λόγου του Μάρκου Αντωνίου για τον θάνατο του Καίσαρα, από τον Οράτιο στον Σαίξπηρ)

Φίλοι, Έλληνες, πατριώτες, δανείστε μου τ’ αυτιά σας·
έρχομαι να κηδέψω εδώ τον πλούτο της πατρίδας μου και όχι
να τον παινέψω. Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι
ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά
θάβεται με τα κόκαλά τους· έτσι ας γίνει
και με όσους προσπάθησαν για την βιώσιμη ευημερία. Ο ευγενής ο Τσίπρας
σας είπε πως η καταπολέμηση των παθογενειών είναι βαριά φιλοδοξία·
αν ήταν, ήταν σφάλμα βαρύ και λόγο
βαρύν δώσαμε στα κόμματα και στην εφορία γι’ αυτό. Εδώ,
με άδεια των Τσίπρα-Καμμένου και των άλλων εκατομμυριούχων υπουργών, -γιατί ο Τσίπρας
είν’ αξιότιμος άνθρωπος· έτσι είν’ όλοι τους στην κυβέρνηση,
όλοι αξιότιμοι άνθρωποι, – έρχομαι να ειπώ
τον επικήδειο στην πρόοδο. Ήταν πεποίθησή μου, βαθιά η πίστη μου ότι το πελατειακό και αναποτελεσματικό κράτος πρέπει να τελειώνει· όμως ο Ταίπρας λέει ήταν αισχρή φιλοδοξία· κι ο Τσίπρας είναι αξιότιμος
άνθρωπος. Είχαν φέρει πλήθος αιχμαλώτων δημοσίων υπαλλήλων
με κράτος εχθρό του πολίτη, που η ξαγορά του γιόμιζε τις κάσες
του Δημοσίου όταν είχε ανάπτυξη: φαίνεται μ’ αυτό ο Τσίπρας να άλλαξε κάτι; Γιόμισε και πάλι αιχμαλώτους δημοσίους υπαλλήλους, με φόρους αβάσταχτους συνέτριψε τον συνεπή πολίτη, έθαψε το κοινωνικό κράτος, έθαψε και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Όταν κλαιγόταν η φτωχολογιά, ο Τσίπρας εδάκρυζε και υποσχόταν να σχίσει τα μνημόνια και να μην πληρώνει κανείς· Αρνήθηκα να το δεχτώ, είναι αυτό φιλοδοξία: H φιλοδοξία θα ‘πρεπε να ‘ναι από ύλη πιο αυστηρή φτιαγμένη:
όμως ο Τσίπρας λέει πως ήτανε φιλοδοξία·
κι ο Τσίπρας είναι άνθρωπος αξιότιμος.
Όλοι σας είδατε στη Βαρουφάκια περίοδο
που τρεις φορές μου προσέφεραν την δραχμή ως στέμμα βασιλικό, να διαγράψουν όλα μου τα χρέη, και τρεις φορές το αρνήθηκα: ήταν αυτό φιλοδοξία;
Όμως ο Τσίπρας λέει πως ήτανε φιλοδοξία:
και, βέβαια, αυτός είν’ άνθρωπος αξιότιμος.
Μιλάω όχι για ν’ αναιρέσω ό,τι είπε ο Τσίπρας,
όμως εδώ είμαι για να ειπώ αυτό που ξέρω.
Αγαπούσατε όλοι κάποτε, την πρόοδο, όχι την ψεύτικη την πλάνα, την πραγματική την βιώσιμη και προσδοκούσατε ημέρες καλύτερες έστω μετά από θυσίες, όχι χωρίς λόγο:
ποιος λόγος σας κρατάει λοιπόν να μην κλάψετε τη χαμένη πρόοδο;
Ω, κρίση! Έφυγες να πας σε χτήνη αναίσθητα
κι οι άνθρωποι έχασαν τον νου τους. Συμπαθάτε με.
η καρδιά μου είναι κει στην κάσα με την θαμμένη πρόοδο,
και δεν θα σωπάσω ώσπου να ξανάρθει.

ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ & ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΓΙΑ ΕΓΚΡΙΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Ναι ή Όχι σε κυβέρνηση αποφασίζουν τα δύο κόμματα με δημοψήφισμα. Όπως ανακοίνωσαν, η Λέγκα του Βορρά σε 1.000 πλατείες με 5.000 εθελοντές και το Κίνημα Πέντε Αστέρων με ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Οι δύο, συμφώνησαν σε ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο αξιολογήθηκε ότι θα κοστίσει 65 δις Ευρώ. Ωστόσο φαίνεται αδυναμία αντιμετώπισης του συνταξιοδοτικού καθώς δεν τους βγαίνουν οι λογαριασμοί για την κατάργηση της αύξησης των ορίων ηλικίας όπως είχαν υποσχεθεί.

Σύμφωνα με την 57σελιδη σύμβαση, τα δύο κόμματα θα εφαρμόσουν οριζόντιο φόρο μειώνοντας τους φόρους, απλοποιώντας το φορολογικό σύστημα, αρχικά με την εισαγωγή δύο συντελεστών φόρου εισοδήματος 15% και 20% σύμφωνα με τα επίπεδα εισοδήματος. Δέσμευσή τους ήταν ενιαίος φόρος 15%

Συμφώνησαν να εισάγουν ένα καθολικό βασικό εισόδημα για τους φτωχούς και τους ανέργους που θα αντιστοιχεί σε 780 ευρώ μηνιαίως.

Πρόκειται για μια σύμβαση μεταξύ δύο πολιτικών δυνάμεων, που είναι και θα παραμείνουν εναλλακτικές, που τις δεσμεύει να κάνουν ό,τι έχουν υποσχεθεί στους πολίτες”, τόνισε ο Luigi Di Maio, ηγέτης των Πέντε Αστέρων, σε βίντεο που αναρτήθηκε στο Facebook.

“Την Δευτέρα θα φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα, διαφορετικά τον λόγο θα έχει και πάλι ο πρόεδρος Ματαρέλα”, δήλωσε σχετικά με την συμφωνία με τα Πέντε Αστέρια ο γραμματέας της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σειρά ενεργειών που όμως καταγράφονται ως τίτλοι και δεν αναφέρονται οι συγκεκριμένες περικοπές ούτε η κοστολόγηση τους.

Αναφέρεται επίσης στην δημιουργία μιας ιταλικής τράπεζας επενδύσεων για την στήριξη της ιταλικής οικονομίας, σε νέες χρηματοδοτήσεις για την προστασία και προβολή της ιταλικής πολιτιστικής κληρονομιάς, στην παραμονή εντός του ΝΑΤΟ, αλλά με άνοιγμα στην Ρωσία και άρση των οικονομικών κυρώσεων και στη μείωση της πίεσης στα εξωτερικά σύνορα της Ιταλίας, σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό.

Κόμματα με έντονη λαϊκιστική ρητορική που κατατάσσονται στη συντηρητική δεξιά, εισάγουν καινοτομίες στην πολιτική πράξη αλλά και σε οικονομικά θέματα που θα έπρεπε να είχαν υϊοθετηθεί και εφαρμοσθεί από τα προοδευτικά κόμματα.

Βεβαίως και αυτοί βρίσκονται στην αφετηρία της εξουσίας και πολλά μπορούν να αλλάξουν εάν πράγματι είναι βαθιά συντηρητικές και λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις. Περιμένουμε την απάντηση των προοδευτικών.

Δημοκρατία είναι το Διακύβευμα της Δημοκρατικής Παράταξης

Η Δημοκρατική Παράταξη αποτέλεσε ιστορικά ένα κίνημα λαού που αντιστάθηκε στις δυνάμεις της αντίδρασης, όρθωσε το ανάστημα στη μονοκρατορία της δεξιάς και άνοιξε λεωφόρους προόδου για τον λαό και την χώρα. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, η πατρίδα, γνώρισαν την ευημερία και τη διεθνή δύναμη μόνον όταν στο πηδάλιο ήταν η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Η σημερινή δεξιά χωρίς την παραδοσιακή βία και νοθεία, αλλά έχοντας να συγκριθεί με μια κυβερνητική θητεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έθεσε τον πήχη σύγκρισης στο χαμηλότερο σημείο μετά τη μεταπολίτευση και με σύγχρονα εργαλεία χειραγώγησης ανασυστήνει το συντηρητικό συγκεντρωτικό και αντιδραστικό σύστημα εξουσίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιμοποιεί όλα τα επικοινωνιακά και ψυχολογικά μέσα, τις νέες μορφές βίας και νοθείας, για να ξαναστήσει τη μονοκρατορία της δεξιάς, να θέσει τον λαό στο περιθώριο, απογοητευμένο, παθητικά παραδομένο. Θέλουν τον λαό στο περιθώριο για να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισαν, θέλουν τον λαό νεκρωμένο χωρίς αντιδράσεις για ό,τι του επιφυλάσσουν. Ήδη με κάθε μέτρο που έλαβαν κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Απέναντι σε αυτή την εκλεπτυσμένη λαίλαπα της δεξιάς παλινόρθωσης της συντήρησης του συγκεντρωτισμού και του αυταρχισμού, αρκεί να επιδεικνύεται η προοδευτική ταυτότητα, ο αυτόνομος πολιτικός λόγος και η ενότητα από το Κίνημα Αλλαγής που είναι η καρδιά της Δημοκρατικής Παράταξης;

Η εκλογή προέδρου είναι το μεγάλο γεγονός για να γιορτάσουμε τη Δημοκρατία στο ΚΙΝΑΛ και το ΠΑΣΟΚ. Η Δημοκρατική Παράταξη είναι που έγραψε ιστορία στην καθιέρωση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι που έφερε ριζοσπαστικές αλλαγές στη Δημοκρατία τόσο στο εθνικό πολιτικό πεδίο όσο και στην εσωκομματική πολιτική.

Μπροστά στη νέα επέλαση του συντηρητισμού και του αυταρχισμού ήρθε η ώρα αντίστασης και της ανατρεπτικής αλλαγής από ένα νέο κίνημα λαού.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής έχουν το ιστορικό καθήκον να εισφέρουν νέα ριζοσπαστική και πρωτοποριακή αλλαγή στη Δημοκρατία.  Αλλαγή στην εσωκομματική διαδικασία, αλλαγή άσκησης της δημοκρατίας στην πολιτική της Ελλάδας.

Διανύουμε εκείνες τις ελάχιστες στιγμές που έχει την τύχη μια πολιτική δύναμη να αδράξει την ευκαιρία για να ανατρέψει το συντηρητικό πολιτικό σκηνικό και να προσφέρει στην πατρίδα και τον λαό μια νέα προοδευτική προοπτική.

Δημοκρατική Παράταξη, το πρώτο συστατικό της, η Δημοκρατία ήταν πάντα η δύναμή της, ήταν το χαρακτηριστικό της μεγάλης διαφοράς από όλες τις άλλες πολιτικές παρατάξεις. Ειδικά σήμερα μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά απέναντι σε μια ΝΔ που ασκεί όλο και πιο συγκεντρωτική και αυταρχική διακυβέρνηση και απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που έγινε το πιο προσωποπαγές κόμμα που είχε ποτέ η χώρα.

Τώρα η Δημοκρατία που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δημοκρατικής παράταξης πρέπει να γίνει η μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης της παράταξης και της Ελλάδας.

Εμείς φέραμε την αστική δημοκρατία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον ανένδοτο, το 114.

Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον κορυφαίο αντιδικτατορικό αγώνα του ΠΑΚ. Εμείς φέραμε τη δημοκρατική λειτουργία στα κόμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έβαλε πρωτοποριακούς δημοκρατικούς κανόνες στη λειτουργία του, έδωσε λόγο στα μέλη και τους φίλους του, κάνοντας και τα υπόλοιπα κόμματα να το ακολουθήσουν. Τελευταία ριζοσπαστική αλλαγή που έφερε το ΠΑΣΟΚ ήταν η άμεση εκλογή προέδρου από τη βάση του.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής θα αποτελέσουν ένα πολιτικό γεγονός μεγάλων διαστάσεων εάν φέρουν τη Δημοκρατία στο επίκεντρο της πολιτικής. 

Βρισκόμαστε σε περίοδο μετάβασης του διεθνούς συστήματος και μεταβολής όλων των διεθνών ισορροπιών. Βρισκόμαστε στην αρχή αλλαγής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και οδεύουμε σε έναν κόσμο που δεν θα είναι όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Διανύουμε περίοδο που εξουσίες και πλούτος συγκεντρώνονται όλο και σε πιο λίγους με κοινωνικούς κραδασμούς που για να αντιμετωπισθούν, οι πολιτικές και οι πολιτικοί επιλέγουν όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο μεγαλώνει στους πολίτες, τόσο οδηγεί στην ανάγκη κυβερνήσεων και κομμάτων για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών, που με τη σειρά τους ολισθαίνουν σε αυταρχικές και ολιγαρχικές συμπεριφορές.

Η κρίση εμπιστοσύνης είναι που οδηγεί επίσης σε φαινόμενα εκμετάλλευσης της από τους ακραίους αριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτή η πολιτική είναι που συστηματικά δημιουργούν διαρκώς και μεγαλύτερη απόσταση στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων από τους πολίτες.

Η λήψη αποφάσεων με γνώση και νηφαλιότητα από τους ίδιους τους πολίτες είναι εχθρός των κέντρων του συστήματος που θεωρούν εμπόδιο την λαϊκή κυριαρχία και προκαλούν το περίφημο έλλειμμα δημοκρατίας. Έλλειμμα Δημοκρατίας που ξεκινάει από το τοπικό επίπεδο, κυριαρχεί στο εθνικό πεδίο και γίνεται πολυδιάστατο στους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008 έβγαλε στην επιφάνεια τις αδυναμίες του συστήματος και το απάνθρωπο πρόσωπο της νέας αρχιτεκτονικής του καπιταλισμού.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει περάσει σε νέα φάση παγκοσμιοποίησης με την ελευθερία στην διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών. Οι μεταναστευτικές ροές είτε προκαλούνται, είτε είναι φυσικό αποτέλεσμα γεγονότων, έχουν γίνει το ισχυρότερο όπλο στα χέρια της αντίδρασης.

Ατμομηχανή των εξελίξεων αποτελούν η τεχνολογική ανάπτυξη, ιδιαίτερα οι τεχνολογίες των πληροφοριών και επικοινωνίας σε συνδυασμό με την καινοτομία.

Οι ανεπτυγμένες χώρες που οδηγούν την παγκοσμιοποίηση, βρέθηκαν πολύ γρήγορα να εισπράττουν τα αρνητικά της, γιατί η Ανατολή και ιδιαίτερα η Κίνα που βρίσκεται στην κορυφή, έχουν ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αφενός τη φθηνότερη και χειραγωγημένη εργασία και αφετέρου την έλλειψη δημοκρατίας την αυταρχική διοίκηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στην Κίνα να αυξάνεται μια νεοδημιούργητη μικρομεσαία τάξη που δίνει πολιτική σταθερότητα στο καθεστώς.

Η Δύση ειδικά η Ε.Ε. με πρόσχημα να ανταποκριθεί στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ασθμαίνοντας ισοπεδώνει τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και καταστρέφει τη μικρομεσαία τάξη προκαλώντας το αντίστροφο. Την αποψίλωση του κοινωνικού κράτους, την ραγδαία αύξηση της ανισότητας στις κοινωνίες της.

Η αντιστροφή της κατανομής του πλούτου και η ενίσχυση δύο πόλων ελαχίστων πλουσίων και όλων των άλλων σε κατάσταση νεόπτωχων ή οικονομικά αδύναμων, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Ο ανταγωνισμός με την Κίνα και την Ανατολή αποκτά έτσι ένα νέο υπόβαθρο. Την αποστέωση της δημοκρατίας στη Δύση, την αύξηση του αυταρχισμού.

Η κρίση έπληξε τον κεντρικό πυρήνα του κράτους δικαίου. Τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση έγινε κρίση της Δημοκρατίας καθώς ακόμη και η τυπική Δημοκρατική νομιμοποίηση υπήρξε χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή. Παράδειγμα οι συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβώνας, ή τα μνημόνια.

Ένας σημαντικός νέος παράγοντας που εντείνει τις ανισότητες είναι ότι οι ανισότητες μεταδίδονται από τη μια γενιά στην άλλη. Δημιουργείται κατά συνέπεια μια άρχουσα τάξη, η οποία διαχωρίζεται από την υπόλοιπη κοινωνία.

Graffiti Banksy

Έτσι δημιουργείται μια νέα κοινωνική τάξη, η οποία ελέγχει και τις πολιτικές διαδικασίες. Με αυτή την έννοια το παγκόσμιο Καπιταλιστικό σύστημα, το μοναδικό σύστημα που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη από την Κίνα μέχρι την Ε.Ε.,  μετατρέπει τη Δημοκρατία σε Αυταρχική Πλουτοκρατία!

Από τις χειρότερες απώλειες, της δημοσιονομικής και υγειονομικής κρίσης, είναι η απαξίωση των θεσμών της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, η αποσταθεροποίηση της ιδέας της δημοκρατίας και η απαισιοδοξία για την επόμενη ημέρα.

Αυτή η νέα πραγματικότητα, οδήγησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην απογοήτευση, σε δραστική μείωση των ατομικών και συλλογικών προσδοκιών, και στην αποδοχή ενός απαισιόδοξου πεπρωμένου.

Ακόμη χειρότερα, όταν ελεγχθεί η πανδημία και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί επαναφέρουν τους δημοσιονομικούς και νομισματικούς κανόνες, θα φανεί το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής, παραγωγικής και κοινωνικής κρίσης.

Ποιοι θα επωμιστούν και με ποιο κόστος το βάρος της αποπληρωμής των δυσθεώρητων δημόσιων χρεών που συσσωρεύονται σε αυτή τη δύσκολη και μεταβατική περίοδο; Πως θα χρηματοδοτηθούν οι απαραίτητες υποδομές για την περιβαλλοντική μετάβαση και πως θα διασφαλιστεί ότι αυτή θα γίνει με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο; Θα επικρατήσουν ξανά οι δημοσιονομικά συντηρητικοί στην Ευρωζώνη, προωθώντας μια ξαναζεσταμένη εκδοχή του δόγματος της επεκτατικής λιτότητας που βίωσαν οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδιαίτερα η Ελλάδα κατά τα προηγούμενα χρόνια; Ή αντίθετα, θα αναληφθούν εκείνες οι θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μεταθέτουν μέρος του κόστους στους σύγχρονους κροίσους ρυθμίζοντας με κανόνες διαφάνειας και βιωσιμότητας την κίνηση του παγκόσμιου κεφαλαίου;

Απομονωμένα, από τη δυναμική ενός κινήματος του λαού, τα πολιτικά κόμματα αδυνατούν να επιβάλουν κανόνες στα μεγαθήρια της εξουσίας. Η πρόκληση της ιστορικής περιόδου είναι να αλλάξουμε την ισχνή δημοκρατική νομιμοποίηση, το έλλειμμα της Δημοκρατίας και να την μετατρέψουμε σε ισχυρή Δημοκρατία, αμεσότερη και συμμετοχική. Να μετατρέψουμε τη δημοκρατία σε κίνημα λαού.

Το τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση επανέρχεται στο επίκεντρο της πολιτικής με ενισχυμένη την έννοια της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Αλλάζουμε το πολιτικό μας σύστημα σε σύστημα Συμμετοχικής Δημοκρατίας, με αποφάσεις από τον λαό για τον λαό.

Αλλάζουμε πρώτα την εσωκομματική δημοκρατία ως προάγγελο των αλλαγών στην πολιτική. Αλλάζουμε την εσωκομματική δημοκρατία ως χώρο εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης στο δύσκολο σύστημα των συλλογικών αποφάσεων και της υπεύθυνης αποδοχής τους.

Αλλάζουμε σε ένα συλλογικό θεσμικό κόμμα, των μελών που θα έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Που θα απομονώνει τις προσωπικές στρατηγικές. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό, δυναμικό.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία των μελών ως εργαλείο άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας της παράταξης. Καθολική ψηφοφορία ή Δημοψηφίσματα που συμπεριλαμβάνουν την ηλεκτρονική Συμμετοχική Δημοκρατία. Η δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων ακολουθεί το συγκεκριμένο μοντέλο συλλογικής απόφασης που στηρίζεται στη: Συλλογή των στοιχείων, ορισμό, συγκέντρωση ιδεών, αξιολόγηση ιδεών, λήψη απόφασης, εκτέλεση απόφασης και αξιολόγηση αποτελεσμάτων.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία εσωκομματικά για τις περισσότερες αποφάσεις γενικού ενδιαφέροντος, με συμμετοχή όλων των μελών.

Θεμέλιο της δημοκρατικής συμμετοχής του λαού γίνεται η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Οι Δημοτικές οργανώσεις σε επίπεδο δήμου, οι Νομαρχιακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας και οι περιφερειακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφέρειας να διαμορφώνουν (σύμφωνα με τις πρόνοιες του νόμου) θέσεις ή ερωτήματα στα μεγάλα τοπικά θέματα με καθολική ψηφοφορία των μελών και να απευθύνονται στους δημότες με καμπάνιες και συλλογή υπογραφών.

Στόχος να συγκεντρώνονται υπογραφές στο 10% (Κλεισθένης άρθρα 130-148) τουλάχιστον των δημοτών για να υποχρεώνεται η τοπική ή περιφερειακή αυτοδιοίκηση σε τοπικό δημοψήφισμα. Θέματα όπως η μεταφορά της ΔΕΘ από το κέντρο της Θεσσαλονίκης ή η κατασκευή όπως προτείνεται του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης ή θέματα όπως αποφάσεις ενίσχυσης τοπικής κοινωνικής κυκλικής οικονομίας ή τοπικοί περιβαλλοντολογικοί στόχοι ή συγκεκριμένες τοπικές πολιτικές πρόληψης προστασίας και ενίσχυσης των δασών, πρέπει να αποφασίζονται με τοπικά δημοψηφίσματα.

Κεντρικά πολιτικά θέματα όπως ο κλιματικός νόμος με τους επιμέρους στόχους και τα χρονικά ορόσημα πρέπει να αποτελούν πρωτοβουλίες που δεν θα μένουν σε ένα στενό κύκλο σε επίπεδο ηγεσίας. Αποφασίζονται με καθολική ψηφοφορία των μελών και καταλήγουν σε καμπάνια ενημέρωσης του λαού και συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο ώστε να γίνουν νόμος και εθνικός στόχος.

Οι περιορισμοί και οι ασάφειες στη διενέργεια δημοψηφίσματος σε όλη την επικράτεια επιλύονται με δημοκρατικό εξαναγκασμό της κυβέρνησης, θέτοντας  υψηλούς στόχους συλλογής υπογραφών, τουλάχιστον 500.000 πολιτών. Ακόμη και η άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα αποτελεί απώλεια της πρωτοβουλίας των πολιτικών κινήσεων και εφαλτήριο ιδεολογικής ηγεμονίας της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η βασική συντηρητική ατζέντα όπως η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, μπορεί να ανατραπεί με εργαλείο το δημοψήφισμα και τη δημοκρατική συμμετοχή. Αυτή η επιλογή βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής ένδειας του Σύριζα που με ατάκες και επικοινωνιακή πόλωση προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεσία του και τη δύναμη του κόμματος, σε βάρος της συμμετοχής του λαού σε μια αποφασιστική ανατροπή.

Συμβάλλουμε στην πολιτική παιδεία της συμμετοχικής δημοκρατίας και δεσμευόμαστε για την ενεργοποίηση των δημοψηφισμάτων στο κεντρικό πολιτικό πεδίο ως βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Καθιερώνουμε το προγραμματικό συνέδριο όχι συνδιάσκεψη αλλά προγραμματικό συνέδριο πριν από κάθε συνέδριο ώστε να προηγείται η συμμετοχή των μελών σε διαδικασίες δεσμευτικών προγραμματικών αποφάσεων.

Σήμερα, που παντοδύναμες αγορές και οικονομικά κέντρα απειλούν τις κοινωνικές, συλλογικές κατακτήσεις, η Δημοκρατία είναι και πάλι το ουσιαστικό διακύβευμα, γιατί η όλο και μικρότερη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων διευκολύνει την περιθωριοποίηση της κοινωνίας.

Η Δημοκρατία αποτέλεσε την πολιτική καινοτομία που απελευθέρωσε τους πολίτες από το φόβο του κάθε τυράννου, μονάρχη, ή δογμάτων. Υπήρξε η συλλογική απάντηση των πολιτών στη φυσική ροπή των δυνατών να συγκεντρώνουν και να μεγιστοποιούν την εξουσία και τον πλούτο τους.

Η Δημοκρατία δεν ήταν ο φόβος απώλειας εξουσίας των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία ήταν το όπλο των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία οφείλει να είναι το όπλο των υποψηφίων προέδρων του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία πρέπει να γίνει το όπλο του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία είναι η νέα ριζοσπαστική αλλαγή του Κινήματος για να γίνει η νέα προοδευτική αλλαγή στην Ελλάδα!

Η Εκλογή προέδρου δεν είναι εσωκομματική διαδικασία.

Ψηφίζουμε για μια νέα εν δυνάμει κυβέρνηση προοδευτικής αλλαγής!

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2018

ΟΧΙ κ. GREENSPAN ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ GREXIT ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT. ΤΟ 2018 ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

Βεβαίως ο Άλαν Γκρίνσπαν θεωρείται ως ένας από τους σοφούς οικονομολόγους αλλά η πρόβλεψή του είναι εγκλωβισμένη στα «κουτάκια» της συστημικής σκέψης. “H Eλλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και δεν θα συνεχίσει για πολύ στο ευρώ άσχετα με το τι συμβαίνει τώρα” δήλωσε, υπονοώντας ότι η αδυναμία της να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα την οδηγήσει το 2018 σε αδυναμία να δανειστεί από τις αγορές οπότε θα εξέλθει του Ευρώ. Πράγματι το 2018 λήγει το πρόγραμμα και η ελληνική οικονομία θα πρέπει να είναι έτοιμη να δανειστεί από τις αγορές και να πείσει για το αξιόχρεο του δημοσίου. Είναι προφανές ότι με βάσει τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκε η Ελληνική κρίση προδικάζει την τελική αποτυχία. Ωραία λοιπόν που είναι η διαφωνία;

Ο κ. Greenspan θεώρησε ότι το BREXIT «Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Θα συμφωνήσουμε ότι η κρίση οφείλεται στον πρωτοφανή συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας, στην επιδείνωση των δημογραφικών στοιχείων, σε αφερέγγυα προγράμματα συνταξιοδότησης, στην κοινωνική ανισότητα και την ανισοκατανομή του πλούτου, και φυσικά, σε ένα ιστορικά υπερβολικό χρέος το οποίο θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει εκκαθαριστεί από το κραχ του 2008, αλλά αντί αυτού διατηρήθηκε. Ποιες οικονομικές λύσεις συνέβαλαν σε αυτό; Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.

Το κατεστημένο έχει αιχμαλωτιστεί ανάμεσα στην ανάγκη αναπαραγωγής των εξουσιών του, μέσω της διαχείρισης δημόσιων δαπανών που διαμορφώνουν τους κύκλους της εξουσίας αφενός και την επιβολή όλο και υψηλότερων φόρων στους πολίτες για να συντηρηθεί η διόγκωση του δημοσίου και να εξυπηρετηθεί το αέναο χρέος, αφετέρου. Όσο το ΑΕΠ των χωρών αυξανόταν, η ανισοκατανομή του πλούτου δεν γινόταν τόσο αισθητή. Αλλά η οικονομική στασιμότητα –να γιατί ανησυχεί ο Greenspan- αποκαλύπτει. Η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται και οι φόροι κατατρώγουν τα εισοδήματα των πολιτών και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι ελίτ εξάντλησαν επικοινωνιακά την κοινωνική ευαισθησία για την υγεία, την παιδεία και φυσικά προβάλουν ότι η μεγάλη δαπάνη είναι για κοινωνικές παροχές και συντάξεις. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται και αυτή η πλάνη. Οι συντάξεις αποτελούν πρόβλημα διαχείρισης είτε του δημοσίου είτε των ιδιωτικών ταμείων, πρόβλημα εργασιακό και στασιμότητας δηλαδή μείωσης μισθών και ανεργίας, πρόβλημα δημογραφικό ειδικά για την Ευρώπη και πρόβλημα εργαλείων αντιμετώπισης της κρίσης. Για να μην παρασυρθούμε και επεκταθούμε στο θέμα, υπενθυμίζουμε τις πρόσφατες αναφορές με άρθρα μου ότι τα αρνητικά επιτόκια της ΕΚΤ (εργαλείο) βάλουν ευθέως τις αποδόσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων. (βλ. επίσης Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις)

Το κατεστημένο, χρόνο με τον χρόνο, χάνει όλα τα επικοινωνιακά όπλα που διέθετε και δεν μπορεί να εφεύρει άλλα. Το χρέος διογκώνεται, το δημόσιο διογκώνεται οι πολίτες και οι επιχειρήσεις υποχρεώνονται να πληρώσουν περισσότερα για μικρότερες κοινωνικές παροχές. Το όραμα της επέκτασης της ευημερίας αφανίστηκε, η καθημερινή αβεβαιότητα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η γοητεία της Ευρωπαϊκής ιδέας είναι πιο τρωθείσα από ποτέ και δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τον κίνδυνο η Ευρώπη να επανέλθει πίσω στις διαιρέσεις που κυριάρχησαν ιστορικά. Αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης εμπιστοσύνης. Ταυτόχρονα η ζωή θα επισπεύσει τη συζήτηση για το αν ο πυρήνας της Ευρώπης θα καθορίζεται από το Ευρώ ή τις πιστώτριες χώρες.

EURODISTRACTION

Αυτή είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση για την Ευρώπη. Όχι, το BREXIT δεν είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου αλλά ένα άλμα ιστορικών διαστάσεων ανάλογο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι σταθμός που οδηγεί στην επερχόμενη ιστορικών διαστάσεων Νομισματική κρίση.

Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος, που θυμάμαι από τότε που βρίσκομαι σε δημόσια υπηρεσία Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης -Θυμάστε την 19 Οκτωβρίου 1987, όταν ο Dow μειώθηκε κατά ένα ποσό ρεκόρ 23 τοις εκατό? Αυτό νόμιζα ότι ήταν ο πάτος όλων των πιθανών προβλημάτων. Αυτό έχει διαβρωτική δράση η οποία δεν θα πάει μακριά. θα ήθελα πολύ να βρω κάτι θετικό να πω. ” Ομολογεί ο ίδιος ο Greenspan χωρίς να κάνει το επόμενο βήμα της πρόβλεψης.

Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση απέτυχε παταγωδώς γιατί δεν στηρίχθηκε σε ενιαία οικονομική πολιτική. Γιατί η ενιαία οικονομική πολιτική προϋποθέτει δημοκρατικά εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία και δημοκρατικά δομημένη ενιαία διοίκηση, ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα. Γιατί ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία πολιτική οντότητα με μία γλώσσα. Αλλά η οικονομική ιστορία συμπίπτει σε ένα και μόνο στοιχείο-σύμπτωμα που προδικάζει την διάλυση όλων των αυτοκρατοριών. Την αύξηση των φόρων σε βαθμό που έγιναν αβάστακτοι. Κάθε μεγάλη δύναμη όταν έφτανε στο σημείο ως λύση των οικονομικών προβλημάτων της να επιλέγει μονοδιάστατα την αύξηση των φόρων αυτό σήμανε και την αρχή του τέλους της.

Το Ευρώ έγινε ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου Νομισματικού Συστήματος. Οι εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη καταγράφουν το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και το κατεστημένο της Ευρώπης αποδυναμώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μόνη εναλλακτική τους εμφανίζονται λαϊκιστικές ακραίες δυνάμεις. Η επαναφορά των Εθνικών πολιτικών και οι Εθνικές έριδες στο εσωτερικό της Ε.Ε. αναβιώνουν όπως παλιά. Τώρα δεν είναι η ώρα να αναφερθώ για την μακαριότητα της Ελλάδας αλλά θα επανέλθω. Η ΕΚΤ δεν έχει καμιά δικαιοδοσία άσκησης ενιαίας οικονομικής πολιτικής και πώς να έχει όταν δεν υπάρχει δημοκρατικά δομημένη Ευρωπαϊκή διοίκηση. Το 2017 μετά την εγκατάσταση του νέου ή νέας προέδρου των ΗΠΑ, μετά τις Γαλλικές και τις Γερμανικές εκλογές οι αγορές υπό την πίεση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα θέσουν το δίλημμα στο Ευρώ. Το 2018 η παγκόσμια Νομισματική αναταραχή που εμφανώς επιβεβαιώνεται από όλες τις τάσεις και τα διαγράμματα, θα οδηγήσει στην διάλυση ή στην αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος. Αυτές οι εξελίξεις θα προλάβουν την Ελλάδα και το GREXIT δεν θα έχει το ίδιο νόημα γιατί το Ευρώ θα έχει διαλυθεί ή θα ανασυσταθεί με άλλους όρους.

1821: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 2) ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΟΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Στο δεύτερο μέρος είναι απαραίτητο να κάνουμε περιήγηση της ιστορίας της επανάστασης μέσα από μια διαφορετική οπτική. Την ιστορία των αντιθέσεων και των διεθνών συγκρούσεων.

Τα δίπολα των συγκρούσεων της εποχής είχαν διαμορφωθεί σε τρία επίπεδα. Το γενικό ταξικό, το εξωτερικό μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και το εσωτερικό στις δυνάμεις.

Μετά την ήττα των Γάλλων στο Βατερλό (Βέλγιο, 1815) οι νικητές συγκάλεσαν το Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) με κύριο στόχο την ανασυγκρότηση της απολυταρχίας, την επαναχάραξη των συνόρων ώστε να εξασφαλίζεται μία βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκρατορίες και βέβαια την καταδίωξη και καταστολή των επαναστατικών-φιλελεύθερων ιδεών. Ρωσία, Αυστρία και Πρωσία, ίδρυσαν το Νοέμβρη του 1815 την Ιερά Συμμαχία.

Ωστόσο οι αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη είχαν συντελεστεί διαμόρφωσαν νέες παραγωγικές σχέσεις αποτέλεσμα των οποίων ήταν να αναδυθεί η αστική τάξη που αναζητούσε το μερίδιό της στο εποικοδόμημα.

Η αστική τάξη εκφραζόταν μέσα από τις ιδέες του φιλελευθερισμού και διατύπωναν πολιτικά αιτήματα όπως Σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και εθνικές διεκδικήσεις (αρχή των εθνοτήτων).

Οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αμφισβητούν την απολυταρχία και την Παλινόρθωση που επικρατούσε με το παλιό καθεστώς. Αυτή ήταν η γενική βάση μια νέας ταξικής πραγματικότητας, τροφοδότης όλων των συγκρούσεων.

Τα έτη 1820-1821 ξέσπασαν οργανωμένα επαναστατικά κινήματα:

α) Στην Ισπανία (1820) η Ιερά Συμμαχία την κατάπνιξε στο αίμα. Η ισπανική επανάσταση πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών κινημάτων στη Νότια Αμερική (Σιμόν Μπολιβάρ Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν).

β) Στην Ιταλία (1820-1821) από τους καρμπονάρους. Η Ιερά Συμμαχία την κατέστειλε.

γ) Στην Ελλάδα (1821) το πρώτο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα που κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερο ανεξάρτητο κράτος. Ήταν η μοναδική φορά που η Ιερά Συμμαχία χάριν και στις ενέργειες του Ιωάννη Καποδίστρια δεν αποφάσισε να στείλει στρατό αλλά καταδίκασε απερίφραστα τον ξεσηκωμό και άφησε στους Οθωμανούς να καταπνίξουν την επανάσταση.

Μέχρι εκείνη την ώρα δεν υπήρξε καμιά ρωγμή προερχόμενη από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών. Ωστόσο υπήρξε μια πρώτη εσωτερική ρωγμή που προήλθε από την ανάγκη των Τσάρων να δηλώνουν φύλακες της ορθοδοξίας και των Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη να είναι απολύτως συντεταγμένοι με την Υψηλή Πύλη. Για το φαίνεσθαι χρησιμοποιούσαν υπόδουλους Χριστιανούς με εξαιρετικά προσόντα σε υψηλόβαθμες θέσεις από την άλλη είχαν αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο.

Όταν έφτασαν οι ειδήσεις για την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης έτυχε να συνεδριάζουν τα μέλη της Πενταπλής Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία και Πρωσσία). Επικράτησε έκπληξη, ανησυχία, οργή και θυμός για τους Έλληνες επαναστάτες. Οι Έλληνες επαναστατώντας βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και με τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ήταν μια εξέγερση εναντίον όλων.

Μέχρι τότε το Ανατολικό ζήτημα ήταν για τις μεγάλες δυνάμεις ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αλληλοσυγκρουόμενων βλέψεων και συμφερόντων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν δημιουργήσει το «δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» για να αποφύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις για τη διανομή των εδαφών της.

Η ελληνική επανάσταση άνοιγε ξανά το Ανατολικό Ζήτημα.

Οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν κυρίως για το προτεκτοράτο τους στο Ιόνιο Πέλαγος, τα Επτάνησα. Υποστήριζαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επειδή φοβούνταν την προώθηση των Ρώσων προς τη Μεσόγειο και την αναβίωση της γαλλικής επιρροής στην Ανατολή.

Η Γαλλία μετά την ήττα είχε χάσει όλα τα ερείσματα και προσπαθούσε σταδιακά να επανέλθει ως δύναμη στη Μεσόγειο. Είχε αναλάβει την οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό της Αιγύπτου και του στρατού της σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την επιρροή της και να δημιουργήσει αντιαγγλικά προγεφυρώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αύστρο-Ουγγρική αυτοκρατορία και η Πρωσία ήταν αυστηρά προσηλωμένες στη μη αλλαγή συνόρων καθώς κατείχαν εδάφη από διάφορες περιοχές.

Η Ρωσία φοβόταν ότι ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια των Άγγλων και των Γάλλων που ως ναυτικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο. Η Ρωσία προτιμούσε στα νότια σύνορα της να υπάρχει μια παρηκμασμένη, αδύναμη και εξαρτημένη Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος. Αποκήρυξε αμέσως την επανάσταση, διέγραψε τον στρατηγό του Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους καταλόγους των Ρώσων αξιωματικών και έδωσε την άδεια στους Οθωμανούς να περάσουν στην Μολδοβλαχία και να καταπνίξουν την επανάσταση.

Το δεύτερο μεγάλο εσωτερικό ρήγμα που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο ήταν στην Αγγλία. Η Αγγλία είχε κοινοβουλευτισμό, φιλελεύθερους θεσμούς, διακήρυσσε την αρχή των εθνοτήτων αλλά μέσω της Ιεράς συμμαχίας συστρατευόταν με τον απολυταρχισμό και ερχόταν σε σύγκρουση με εσωτερικές δυνάμεις της αστικής τάξης. Μετά την αυτοκτονία του συντηρητικού Υπουργού Εξωτερικών Κάσλερι τον Αύγουστο του 1822, ο νέος Υπουργός Τζωρτζ Κάνινγκ, μέλος κι αυτός των Συντηρητικών (Torries) άρχισε να διαμορφώνει μια αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας με τροποποίηση του δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι Άγγλοι φοβούμενοι την Ρωσική επιρροή σε μια επανάσταση που έδειχνε να στεριώνει έστησαν ολόκληρο δίκτυο με έδρα τα Επτάνησα και τη ναυτική μοίρα που κινούνταν στο Αιγαίο για συλλογή ειδήσεων και πληροφοριών ώστε να γνωρίζουν τις αδυναμίες, τις συγκρούσεις, τους ανταγωνισμούς, τις διαφορές, τα πάθη, τις σκέψεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών για να διαμορφώνουν με επιτυχία τη μελλοντική στρατηγική τους. Βάσει αυτών το 1823 αναγνώρισαν το Ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο και διαχώρισαν τη θέση τους από την Ιερά Συμμαχία. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση της σύγκρουσης συμφερόντων.

Αμέσως μετά, 1823-1824, ο Τσάρος Αλέξανδρος κάνει ρελάνς καταθέτοντας  το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του Ελληνικού Ζητήματος. Το «Σχέδιο των Τριών Τμημάτων», περιελάμβανε την ίδρυση τριών αυτόνομων ηγεμονιών στον ελλαδικό χώρο. Βάσει του Σχεδίου, ο Σουλτάνος θα διατηρούσε την επικυριαρχία του στις τρεις ηγεμονίες, την οποία θα διασφάλιζε η παρουσία κατά τόπους τουρκικών φρουρών, και θα εισέπραττε έναν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό από τον Σουλτάνο.

Ένα μήνα μετά οι Άγγλοι ανταπάντησαν με το πρώτο δάνειο ύψους 800.000 λιρών, το πραγματικά δανεισθέν ποσόν ανήλθε σε 472.000 λίρες αφού εκδόθηκε στο 59% της οικονομικής τιμής του. Μετά από παρακρατήσεις, ίντριγκες κλπ έφτασαν στην προσωρινή διοίκηση μόνο 298.700 λίρες. Με υποθήκη τις Εθνικές γαίες!

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο, το 1825, ήταν ύψους 2.000.000 χρυσές λίρες και έφτασαν στην Ελλάδα μόλις… 232.558 χρυσές λίρες.

Τα δάνεια προφανέστατα χρησιμοποιήθηκαν για να κατοχυρώσουν τη μελλοντική εξάρτηση. Ωστόσο στην πιο κρίσιμη στιγμή έπαιξαν και τον αντίστροφο ρόλο. Ένα μέρος των Άγγλων πολιτικών, καθαρά για οικονομικούς και κερδοσκοπικούς λόγους συντάχθηκε με την πίεση προς τον Σουλτάνο κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών μέσων.

Οι επιτυχίες του Αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ άλλαζαν τις ισορροπίες στο Ανατολικό ζήτημα. Άγγλοι και Ρώσοι θορυβήθηκαν με την πιθανότητα η Γαλλία μέσω της Γάλλο-Αιγυπτιακής συνεργασίας να γίνει κυρίαρχος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο γιατί ο Μεχμέτ Αλή Πασάς της Αιγύπτου είχε συμφωνήσει με τον Σουλτάνο ότι νίκη του Ιμπραήμ θα σήμαινε εξόντωση των Ελλήνων, μεταφορά όσων επιβίωναν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και εγκατάσταση συμπαγούς μουσουλμανικού πληθυσμού Μαμελούκων στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη!

Τότε στις 1 Δεκεμβρίου 1825 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Νικόλαος Α΄ ο οποίος μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί κάθε επαφή με τη νότιο Βαλκανική, άλλαξε τη στάση της Ρωσίας.

Ρωσία και Αγγλία στις 23 Μαρτίου 1826 υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνικού κράτους, υποτελούς, στο Σουλτάνο. Ήταν η πράξη με την οποία εξοβελίζονταν η Αυστρία και ο Μέττερνιχ και έμπαινε ταφόπλακα στην Ιερά Συμμαχία.

Αγγλία Ρωσία και Γαλλία δεκαπέντε μήνες μετά, μετέτρεψαν το Πρωτόκολλο σε συνθήκη του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές προέβλεπε να υπάρξει ανακωχή μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος υποτελές στο Σουλτάνο και μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Άμεση συνέπεια της Συνθήκης ήταν η αποστολή τμημάτων των στόλων των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο. Οι οδηγίες που είχε πάρει ο αρχηγός του αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο ναύαρχος Κόδριγκτον έλεγαν ξεκάθαρα πως «η ακριβής επιδίωξη των τριών δυνάμεων είναι να παρεμβληθούν σαν ειρηνοποιοί». Δεν ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση.

Ο Σουλτάνος βλέποντας τις συγκρούσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του Ιμπραήμ αρνήθηκε τη Συνθήκη του Λονδίνου και ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο αρνήθηκε να εφαρμόσει ανακωχή.

Το απρόβλεπτο γεγονός ήταν η υπεροψία λόγω αριθμητικής υπεροχής του στόλου του Ιμπραήμ και την ανεκτικότητα που διαπίστωνε από τις τρεις δυνάμεις. Η δολοφονική επίθεση στην βάρκα που πήγε για διαβουλεύσεις και η επίθεση σε ορισμένα πλοία ήταν το «ατύχημα» που πυροδότησε τη γενίκευση της σύγκρουσης. Ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε  ολοκληρωτικά.

Στη Γαλλία η Κυβέρνηση χαιρέτισε τη νίκη στο Ναυαρίνο. Βέβαια ο Γαλλικός τύπος χλεύασε το διπλό παιγνίδι των Γάλλων με τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες.

Στην Αγγλία απόλυτος διχασμός. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1828 η ναυμαχία χαρακτηρίστηκε «ατυχές γεγονός» υπό τον φόβο ότι άνοιγε πλέον ο «δρόμος» για κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο καταδικάστηκε ρητά η πολεμική δράση «εναντίον παλαιού συμμάχου» και αποπέμφθηκε ο ναύαρχος Κόδριγκτον.

Για να εκμεταλλευτεί ο καθένας το γεγονός, οι Γάλλοι έστειλαν 14.000 στρατιώτες να αδειάσουν τα φρούρια από τους Τούρκο-Αιγύπτιους και οι Ρώσοι κήρυξαν τον πόλεμο στην αδύναμη πλέον Τουρκία. Έφθασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και με επέμβαση των άλλων δυνάμεων τρομοκρατημένοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να υπογράψει τη συνθήκη της Αλεξανδρούπολης. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό και ανεξάρτητο κράτος. Με τελική σφραγίδα να μπαίνει «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης» το 1832 ορίζοντας τον Όθωνα μονάρχη της Ελλάδας.

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλων αλλαγών αντίστοιχων της περιόδου της Ελληνικής επανάστασης Οι αλλαγές στην παραγωγική και τεχνολογική βάση των οικονομιών βρίσκεται σε εξέλιξη και προκαλεί τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές.

Σε αυτή την περίοδο των τεκτονικών αλλαγών η Ελλάδα αντί να γίνει καταλύτης όπως το 1821 όταν διέλυσε εμμέσως πλην σαφώς όλες τις προηγούμενες συμφωνίες ακόμη και την ίδια την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία, κινδυνεύει να συντριβεί ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.

Η Ελλάδα λησμόνησε και το δεύτερο δίδαγμα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Αντί να δημιουργεί γεγονότα που θα στρέφουν υπέρ της όσες από τις αντιθέσεις των δυνάμεων μπορούν να αξιοποιηθούν, τρέχει πίσω από τα γεγονότα. Αντιθέτως η Τουρκία είναι εκείνη που δημιουργεί γεγονότα, συνήθως στον κατάλληλο χρόνο. Ο μόνος εχθρός της Τουρκίας είναι η αλαζονεία και η κληρονομική τάση αμετροέπειας να ξεπερνάει κατά πολύ τα όριά της. Ότι ακριβώς επιχείρησε στη ναυμαχία του Ναυρίνου.

Τα δίπολα των ανταγωνισμών δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.

Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει άριστες στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία από θέση επικυριαρχίας. Το μπλοκ των δυνάμεων στη ζώνη της Μέσης Ανατολής-Ασίας που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο Συρία, Τουρκία, Αζερμπαϊζάν, Ιράν, Πακιστάν βρίσκεται στον έλεγχο της Ρωσο-Τουρκικής στρατηγικής.

Το πιο απλό βήμα για την Ελλάδα θα ήταν η εξασφάλιση συμμαχίας με την Ινδία.

Η συνεργασία με ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θα αποκτούσε πιο σταθερά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη εμβέλεια προσθέτοντας τη συνεργασία με την Ινδία. Με αυτή την κίνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να διαταράξει τις αντιθέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και να αποκτήσει ένα άλλο επίπεδο διαλόγου με τη Ρωσία.

Το Brexit προκάλεσε μια σοβαρή ανατροπή. Κατέστησε τη Γαλλία τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και τη μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρώπης. Η Γαλλία προφανώς θέλει να αποκαταστήσει την επιρροή της ως εγγυήτρια Ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα αντί να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει γρήγορα σε πρωτοβουλίες σύστασης Ευρωπαϊκής Αμυντικής συνεργασίας προσδίδοντας στην Γαλλία τον ρόλο που επιθυμεί αλλά προσθέτοντας και δυνάμεις που έχουν φιλοδοξίες σε αυτό τον τομέα, όπως η Αυστρία, η Ιταλία κ.ά., τρέχει πίσω από τη Γερμανία. Σε πείσμα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου μεγάλες αλλαγές έγιναν από συνασπισμό ορισμένων κατά περίπτωση κρατών. Έτσι κάθε πρωτοβουλία που γεννήθηκε από ομάδες κρατών έγινε στη συνέχεια πολιτική της ένωσης.

Η Γερμανία που έχει μετατραπεί σε οικονομικό γίγαντα χάριν της Ευρώπης, υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα και προφανώς δεν θα επιτρέψει ποτέ να αναπτυχθεί η άμυνα της Ευρώπης από άλλους. Πρόκειται για ιστορική αντίθεση των ίδιων δυνάμεων που ο κατάλληλος χρόνος αξιοποίησής της υπέρ της Ελλάδας είναι η χρονική περίοδος που διανύουμε.

Τα άτακτα μπρος πίσω της Ελληνικής πολιτικής να κάνει συμφωνία τη μια ημέρα με τη Γαλλία και να κάνει μυστικές συζητήσεις με την Τουρκία υπό την μεσολάβηση της Γερμανίας την επόμενη, καθιστά απολύτως αναξιόπιστη τη χώρα και ατελέσφορη τη στρατηγική της.

Ένα νέο δίπολο αντιθέσεων αποτελεί η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την ηγεμονία στη νέα εποχή.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Κίνας, με ή χωρίς ισχυρούς συμμάχους, δημιούργησε μεγάλα κενά που αξιοποίησε η Τουρκία.

Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ επιδιώκει την ενίσχυση της Ευρώπης αλλά ταυτόχρονα και τη συστράτευσή της, την αλλαγή συσχετισμών στο δρόμο του μεταξιού και τη δημιουργία ενός ακόμη δυνατού πόλου με πρωταγωνιστές το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Πρόκειται για τρεις στρατηγικούς πόλους, εφόσον καταφέρει να συσταθεί ο τρίτος εξ αυτών, όπου η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται να απουσιάζει από κάθε πρωτοβουλία.

Τα παραδείγματα αξιοποίησης αντιθέτων συμφερόντων είναι πάρα πολλά και φυσικά μεταξύ αυτών τα Βαλκάνια. Το δίδαγμα της Ελληνικής επανάστασης, έχει και σε αυτή την περίπτωση ένα και αμετάκλητο συμπέρασμα. Όσο ισχυρή και να φαίνεται μια συμμαχία μπορεί να διαρραγεί και να αποκτηθούν απροσδόκητα οφέλη εάν υπάρξει ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι οι ενέργειες της χώρας που διαρκούν σε χρόνο και σταθερότητα.

Στην σημερινή εποχή η αλλαγή συσχετισμών δεν θα προκύψει από τυχαία γεγονότα όπως ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ακόμη και εάν συμβούν θα πρέπει να υπάρχει η διάρκεια και η σταθερότητα στις επιδιώξεις της χώρας ως κρίσιμη μάζα που θα προσδώσει ισχύ στην πυροδότηση. Αλίμονο σε εκείνον που επιδεικνύει αποσπασματικότητα και υποχωρητικότητα, έλλειψη στρατηγικής και ηττοπάθεια σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

 

 

 

ΓΙΑΤΙ ΤΟ 2017 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Έχω προειδοποιήσει ότι το 2017 θα είναι το έτος της Πολιτικής κόλασης με μεγάλα δημοψηφίσματα και εκλογές που θα διεξαχθούν εν μέσω πρωτοφανούς υπονόμευσης της εμπιστοσύνης προς τις κυβερνήσεις και το κατεστημένο σύστημα.

Το BREXIT, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το δημοψήφισμα στην Ιταλία που θα γίνει μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου 2016, οι Γαλλικές εκλογές, και οι Γερμανικές Εκλογές 2017 με ανοικτό το ενδεχόμενο της τρίτης, σε ένα έτος, εκλογικής αναμέτρησης στην Ισπανία.

Αυτά τα γεγονότα κρύβουν το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να ανατρέψουν τις προσδοκίες για το μέλλον. Ότι και να αισθανόταν οι πολίτες για τις κυβερνήσεις τους, θα ανατραπεί.

Το κλειδί για την μετατόπιση της εμπιστοσύνης από το Δημόσιο προς το Ιδιωτικό βρίσκεται εντός του πεδίου αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων. Η αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών θεμάτων βασίζεται στις αποτυχημένες, για τις νέες συνθήκες, γνωστές παλιές συνταγές. Η αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος γίνεται μυωπικά για το μέγεθος του προβλήματος. Η πολιτική κεφαλαιοποίηση της κρίσης εμπιστοσύνης θα επιτυγχάνεται από τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Αυτό είναι ό, τι οι αναλύσεις μας έχουν προβλέψει.

Η πολιτική αστάθεια θα βρίσκεται σε άνοδο λόγω της αδυναμίας αλλαγής της οικονομικής πολιτικής και του νέου επερχόμενου τεράστιου μεταναστευτικού κύματος. Αυτή είναι η εποχή της αντικατεστημένης συμπεριφοράς που θα αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ

Αντιπροσωπευτικές ερωτήσεις που έγιναν

1. Κύριε Μαυράκη, τα τελευταία χρόνια απέχω από τα πολιτικά γιατί τα κόμματα έχουν μεγάλη ευθύνη. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Βλέπω ότι μάλλον έχει κάποιο ενδιαφέρον ο νέος φορέας αλλά με ποιόν ηγέτη θα είχε ενδιαφέρον?

Μ.Π.

2. Αγαπητέ Κωνσταντίνε, παρακολουθώ όσα γράφεις και μ’ αρέσουν. Γενικά είναι πολύ σωστά. Τώρα που η Κεντροαριστερά βγαίνει πάλι στον αφρό, μπορεί να διορθώσει κάτι? Ποιος αρχηγός θα τα καταφέρει καλύτερα. Ένας έμπειρος πολιτικός που του «ρίχνουν» όλη την φθορά αλλά βοήθησε στην επάνοδο του χώρου ή ένας νέος που δεν έχει δοκιμαστεί?

Π.Κ.

3. Οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά απογειώθηκαν! Είσαι και σοφό πουλί, να ακούσω και μία ήρεμη φωνή, χωρίς θυμούς, και φανατίλες!!

Φιλικότατα Μαριάννα

 

Απάντηση

Οι δύο αντίθετοι πόλοι είναι δείγμα υγείας στην ζωή. Η πιο αρρωστημένη κατάσταση είναι να επικρατούν οι όμοιοι. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα την περίοδο της κρίσης. Συντηρητικοί και Συντηρητικοί-ψεκασμένοι οδήγησαν στα τάρταρα όταν η χώρα χρειαζόταν φως και ελπίδα, σχέδιο και πολιτική ηγεσία.

Αποτελεί η επανασύσταση του προοδευτικού πόλου ελπίδα? Υπό όρους. Αλλά πρώτα πρέπει να… μπουσουλίσει.

Το μετέωρο βήμα της πολιτικής ανασυγκρότησης του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και των Δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων (αυτό που συνηθίζουν με χωροταξικό προσδιορισμό να ονομάζουν Κεντροαριστερά) βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο ισορροπίας.

Το πρώτο διακύβευμα αφορά τους 10 υποψηφίους προέδρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή όσοι απομείνουν μετά τη συλλογή υπογραφών, στις 22 Σεπτεμβρίου.

Όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΔΗ.ΣΥ. οφείλουν να επικοινωνήσουν με κάθε τρόπο, κατά την διάρκεια του προεκλογικού τους αγώνα, τις πολιτικές θέσεις για τις οποίες δεσμεύονται.

Ταυτόχρονα οφείλουν να αποφύγουν την προσωπική πόλωση και την τεχνητή όξυνση που συσπειρώνει με συνθήματα αλλά σε απολιτική βάση.

Ο ανοιχτός διάλογος θέσεων, δεν υφίσταται στην εποχή της ψεκασμένης συντήρησης.

Το δεύτερο διακύβευμα αφορά την πολιτική νηφαλιότητα (απαλλαγμένοι από καιροσκοπισμούς) και την διεισδυτικότητα πολιτικής κρίσης, ενός εκάστου από τους πολίτες, πριν λάβει την απόφαση υποστήριξης οποιουδήποτε εκ των υποψηφίων σε αυτές τις εκλογές.

Σήμερα διεκδικούν την θέση προέδρου της ΔΗ.ΣΥ. Το έχουν καταλάβει? Οφείλω να επισημάνω ότι δεν μπορεί να μην αποδίδεται έμπρακτα ο ανάλογος σεβασμός σε μια συλλογική προσπάθεια η οποία κορυφώθηκε στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, δρομολόγησε τις εξελίξεις, έχει διαμορφώσει το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο και έχει συστήσει όργανα για να εκτελέσει ένα συγκεκριμένο έργο, βάσει διαδικασιών. Εν τέλει σε αυτή την διαδικασία αποφάσισαν αυτόβουλα να συμμετάσχουν!

Δεν είναι πολιτικά υγειές να συμμετάσχεις σε συλλογική προσπάθεια που άλλοι οργάνωσαν και εσύ τους «καπελώνεις» για να τους καταργήσεις.

Όπως δεν είναι πολιτικά υγειές να ξεκινάς με την καπηλεία συλλογικών αγώνων.

Όσον αφορά την εκλογική διαδικασία προέδρου η ουσία της διαφορετικότητας από άλλους σχηματισμούς είναι ο διάλογος για την πολιτική. Όχι η ποδοσφαιροποίηση ποιος έβαζε τα καλύτερα γκολ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, η Φώφη Γεννηματά, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ως πρόεδροι κομμάτων μαζί με άλλους εκπροσώπους κινήσεων απέδειξαν ότι έχουν την θέληση και την ικανότητα να διαμορφώσουν, πολιτικά, κοινούς τόπους. Απέδειξαν ότι μπορούν να δώσουν ώθηση στην επανάσταση του αυτονόητου και στη δημιουργία του νέου φορέα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Αυτό ακριβώς είναι και το τρίτο και μεγαλύτερο διακύβευμα. Να ολοκληρωθεί το μεγάλο βήμα και να γίνει άλμα! Είναι το διακύβευμα της ¨επόμενης μέρας¨ καθώς ο νέος πρόεδρος θα κληθεί να λάβει ρυθμιστικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο χωρίς αυταρχισμό, με γνώση των ισορροπιών, με σεβασμό στα κόμματα και τις κινήσεις που αυτοτελώς συνασπίζονται και αυτοβούλως αποφασίζουν για το μέλλον τους.

Η δυναμική του πολιτικού φορέα θα δώσει από μόνη της τις απαντήσεις.

Ωστόσο μέχρι τότε προέχει να πάρουν θέση όλοι οι υποψήφιοι, ρητά και απερίφραστα.

Ποιο είναι το σχέδιό τους εξόδου από την κρίση? Ποιες πολιτικές διασφαλίζουν ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση συμπεριλαμβάνει και την έξοδο από την κοινωνική κρίση? Γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν κατάφερε να βγει από τα μνημόνια? Ποιες είναι οι παθογένειες που έσυραν την Ελλάδα σε αυτή την κρίση? Ποιες ήταν οι πολιτικές που υπηρέτησαν αυτές τις παθογένειες?

Μέχρι οι υποψήφιοι, να λάβουν θέση σε αυτά και άλλα ανάλογα πολιτικά θέματα, ουδείς οφείλει να δεσμευτεί για την ψήφο του!

Επιβάλετε τον πολιτικό διάλογο!

Κάθε υποψήφιος να εκτίθεται με τις δεσμεύσεις του!

2017 ΟΠΩΣ 1917 –ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Η γνώση οδηγεί το μέλλον

Το 2017 θα είναι η χρονιά που θα καθορίσει την τύχη της Ευρώπης τον 21ο αιώνα όπως συνέβη το 1917 για τον 20ο αιώνα; Όλες οι ενδείξεις οδηγούν σε θετική απάντηση.

Το 2017 η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς θα φθάσει στο αποκορύφωμα. Η κρίση χρέους στην Ευρώπη δεν μπορεί να τιθασευτεί και ο κίνδυνος να γίνει ανεξέλεγκτη είναι διαρκής. Η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης βρίσκεται σε κατάρρευση υπό το βάρος παθογενειών που δεν αντιμετωπίζονται. Μετά την πενταετία 2017-2022 η Ευρωζώνη και η παγκοσμιοποίηση δεν θα μοιάζουν σε τίποτα με αυτό που γνωρίζουμε.

Το 1917 η Ευρώπη διχασμένη σπαράσσεται από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο με τις δυνάμεις της Γερμανίας και τις δυνάμεις της Ανταντ. Το 2017-2018 η Ευρώπη θα ζήσει ένα νέο διχασμό σχετικά με την τύχη της Ευρωζώνης. Εκείνη τη χρονιά η Ιταλία είχε υποστεί καταστροφική ήττα, στη μάχη του Καπορέττο, από τις δυνάμεις της Αυστροουγγαρίας και της Γερμανίας στο αυστρο-ιταλικό μέτωπο. Κάτι ανάλογο προετοιμάζεται το 2017 με την μάχη για την Monte dei Paschi di Siena και τις Ιταλικές τράπεζες.

Το 1917 η Οκτωβριανή επανάσταση, ως αποτέλεσμα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, της οικονομικής κρίσης της Ρωσίας της φτωχοποίησης και υπερφορολόγησης των Ρώσων, άλλαξε την Ευρώπη και σημάδεψε τον κόσμο διαμορφώνοντας μια νέα παγκόσμια ισορροπία τον 20ο αιώνα.

Το 2017 τι πραγματικά αντιμετωπίζουμε; Ψάχνοντας στο βάθος, η κρίση χρέους είναι κρίση δημόσιου χρέους στην Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει τα υψηλότερα επίπεδα φορολογίας και η δυνατότητα μιας κυβέρνησης για να λειτουργήσει εξαρτάται από το επίπεδο της φορολογίας. Η ΕΚΤ έχει γίνει ο αγοραστής του δημόσιου χρέους και δεν υπάρχει πλέον αντιστροφή της διαδικασίας. Εάν η ΕΚΤ σταματήσει να αγοράζει το δημόσιο χρέος, οι κυβερνήσεις θα ανακαλύψουν πολύ γρήγορα ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αγοράσει χρέος και, στη συνέχεια, τα επιτόκια θα εκραγούν. Οι Κυβερνήσεις κυνηγούν τα χρήματα και όχι την αναδιάρθρωση μέχρις ότου επέλθει η κατάρρευση. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που οι κυβερνήσεις καταρρέουν πάντα όταν το χρέος διογκώνεται όπως συμβαίνει σήμερα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μέγιστο ομοσπονδιακό φορολογικό συντελεστή 39,6% σε σύγκριση με την Ευρώπη που έχει πάνω από 50% εάν εξαιρέσουμε την Ελλάδα που υπερβαίνει το 60%. Εάν ο Trump προχωρήσει στη μείωση των φόρων, η οικονομία των ΗΠΑ θα ανακάμψει γρηγορότερα, αλλά σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι στο ίδιο φορολογικό επίπεδο με την Ευρώπη ώστε να μην είναι στην ίδια απελπιστική θέση – ΑΚΟΜΗ

Το 1917 το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών περνά το νόμο περί μετανάστευσης. Ο νόμος απαγόρευε τη μετανάστευση από το σύνολο σχεδόν της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας. Το ίδιο έτος οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία.

Το 2017 ο Trump θα περάσει νέο νόμο για την μετανάστευση και ο επικείμενος εμπορικός πόλεμος με την ακύρωση συμφωνιών του παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου θα πάρει θερμή μορφή στην περιοχή του Ειρηνικού και της Ασίας ενώ στην Ευρώπη θα υψώσει νέα τείχη προστατευτισμού.

Το 1917 η Αραβική εξέγερση έχοντας διώξει τους Τούρκους από την Αίγυπτο, εξαπλώνεται στη Συρία και ένα χρόνο μετά οι Οθωμανοί εκδιώκονται από τη Δαμασκό διαμορφώνοντας τον μέχρι πρότινος χάρτη των Αραβικών χωρών στην περιοχή. Το 2017 θα αποτελέσει σταθμό στην εξέλιξη της σύγκρουσης στον Αραβικό κόσμο, τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό και την Τουρκική εκκρεμότητα.

Το 1917 ο διχασμός των Ελλήνων μεταξύ Φιλοβασιλικών και Βανιζελικών φθάνει στο αποκορύφωμα. Ανετράπη ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος και στην Αθήνα έγινε επισημοποίηση της απόφασης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης-κίνημα Εθνικής Αμύνης, για κήρυξη πολέμου στις δυνάμεις του Άξονα. Το 1917 η Θεσσαλονίκη ισοπεδώθηκε από την καταστροφική μεγάλη πυρκαγιά. Η πενταετία 1917-1922 που κατέληξε στην εθνική τραγωδία προσδιόρισε την μορφή της Ελλάδας για τον 20ο αιώνα.

Το 2017 ο διχασμός των Ελλήνων με την αντιμνημονιακή εξαπάτηση θα κορυφωθεί και θα προσδιορίσει τις πιθανότητες μείωσης της επερχόμενης κατάρρευσης, δηλαδή της χρεωκοπίας της χρεωκοπημένης χώρας. Η κόλαση της πολιτικής σε πλήρη έκταση συνεχίζει να αφήνει την Ελλάδα και τους Έλληνες ακυβέρνητους, εγκαταλειμμένους σε τρομακτικές θεομηνίες χωρίς εθνικό σχέδιο χωρίς πιθανότητες επιβίωσης. Η μάχη της καρέκλας και της εξουσίας είναι η μόνη ιδεολογική παράμετρος των κομμάτων σήμερα. Η φωτιά που ισοπέδωσε την Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιθανό να επαναληφθεί ως οικονομικό χάος, ως Ελληνο-Κυπριακή νίκη και ήττα στο βάθος της περιόδου 2017-2022 ακόμη και ως εθνική τραγωδία που θα προσδιορίσει την μορφή της Ελλάδας στον 21ο αιώνα.

Μπορούμε όλοι να δούμε ότι το σύστημα, όπως είναι, δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει. Με κάθε 8,5 χρόνια κυκλικής διακύμανσης, η ένταση αυξάνεται ή όπως θα έλεγαν οι οικονομολόγοι η αγορά είναι ασταθής. Μπορούμε να δούμε αυτή την αύξηση της έντασης με τις εκλογές 2016 – 2017 τα έτη της πολιτικής κόλασης. Με επόμενο σταθμό το 2022-2024 και ίσως τελική κατάληξη το 2032 η αδιέξοδη διακύμανση της κυκλικής έντασης/αστάθειας θα ολοκληρωθεί γιατί δεν μπορεί να προχωρήσει περισσότερο από δύο ακόμη κύκλους, έτσι όπως είναι οι σημερινές συνθήκες.

Η ιστορία είναι ο χάρτης μας για το μέλλον. Προκαλεί κατάπληξη και δίνει δημιουργική ώθηση η φαντασία, η οποία είναι η βάση της επιθυμίας του ανθρώπου να κατανοήσει και να ανακαλύψει. Για να παραθέσω τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, – “Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Σε ότι αφορά τη γνώση είναι περιορισμένη σε αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή γνωρίζουμε και κατανοούμε, ενώ η φαντασία αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο, και όλα εκείνα που γνωρίζουμε και κατανοούμε.” Πράγματι, η φαντασία είναι το παν. Όλες οι εφευρέσεις προκύψαν μόνο από τη φαντασία μας, η οποία διεγείρει κάθε πρόοδο και έτσι γεννά την εξέλιξη σε κάθε τομέα. Αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις αποτελούν πάντα τον εχθρό. Είναι ανίκανες στη φαντασία και φιλοξενούν μόνο την παράνοια, του πως οι άνθρωποι θα θυσιάσουν την ελευθερία τους σε όφελος της εξουσίας τους.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο, αλλά μόνο αν αγκαλιάσουμε τη γνώση του παρελθόντος, και να διδαχθούμε από αυτή. Έτσι μπορεί η γνώση να μας οδηγήσει σε ένα νέο κόσμο της ελευθερίας και της ελευθερίας από την χειραγώγηση των κυβερνήσεων.

Κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει αυτό που έρχεται. Μπορούμε να κάνουμε αυτή την επιλογή μόνο αν κατανοήσουμε το παιχνίδι.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2017

Δημοφιλέστερα Άρθρα