ΑΞΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Το κείμενο προσδοκά να υπάρχει διαδραστικότητα.
Να διαβάζεται εύκολα και να μη γίνεται βαρετό βυθιζόμενο σε ατελείωτες περιγραφές. Αυτή είναι τεχνική που χρησιμοποιούν ορισμένα κόμματα για να μειώνουν τη συμμετοχή ουσιαστικού διαλόγου.
Να αφήνει πολλά σημεία που επιδέχονται περαιτέρω ανάλυση ώστε να ενθαρρύνεται η συμμετοχή με παρατηρήσεις, αναλύσεις και διαφορετική προσέγγιση.
Το μήνυμα των εκλογών.
Το αποτέλεσμα των εκλογών είχε διπλό μήνυμα.
Α. Η ΝΔ κυριάρχησε απόλυτα ως κυβερνητική επιλογή.
Η κυριαρχία της ΝΔ οφείλεται στην επικράτηση της ως η μοναδική κυβερνητική επιλογή που προσέδιδε σταθερότητα και ασφάλεια στον λαό. Μετά από 12 χρόνια κρίσεων, περιπέτειας και πειραματισμών ο λαός ήθελε ηρεμία, προοπτική ασφάλεια.
Η σύγκριση ως κυβερνητική επιλογή έγινε με την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που στη συνείδηση του λαού εγγράφηκε ως η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης με αλλοπρόσαλλές επιλογές πειραματισμούς ακραίους ερασιτεχνισμούς και τεράστια ανασφάλεια.
Η σύγκριση έγινε και μεταξύ κυβέρνησης 2019 και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η ΝΔ πέτυχε να αποκρούσει την υβριδική εισβολή στη Θράκη που αιφνιδίως έκανε ο Ερντογάν χρησιμοποιώντας ισλαμικό πληθυσμό προσφύγων και μεταναστών. Δεν ήταν απλά ένα επεισόδιο του μεταναστευτικού αλλά είχε στρατηγικό σχεδιασμό. Η επιτυχία αυτή της κυβέρνησης δημιούργησε τα πρώτα ακλόνητα θεμέλια αισθήματος ασφάλειας. Όσοι συνέκριναν μάλιστα με τη διαχείριση προσφυγικού-μεταναστευτικού από τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταλυτική μεταστροφή οπτικής.
Ακολούθησαν οι κρίσεις: υγειονομική του Covid-19, γεωπολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας» με την Τουρκία και μετά της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενεργειακή με το αέριο και το πετρέλαιο, οικονομική με τον πληθωρισμό. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε Ιανός αντιμετώπισης. Από την μια κάποιες θετικές κινήσεις αντίδρασης, ορισμένες θετικές και επί της ουσίας, που ελάμβαναν ωστόσο υψηλά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά και άριστα οργανωμένη επικοινωνιακή προώθηση. Από την άλλη αστοχίες που δημιουργούσαν κενά ορισμένα εκ των οποίων θα τα βρούμε ως πρόβλημα στο μέλλον.
Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία εδραίωσε το αίσθημα ασφάλειας. Η αύξηση του χρέους κατά 50 δις υποβαθμίστηκε καθώς συγκρινόταν με την αύξηση του χρέους όλων των κρατών της Ευρωζώνης.
Οι κρίσεις ιστορικά, με εξαίρεση την οικονομική, για την περίοδο που διαρκούν, ενισχύουν την κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία. Είναι μια τάση των λαών όλου του κόσμου.
Η απάντηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε τα ίδια χαρακτηριστικά της περιόδου 2012-15. Δολοφονία χαρακτήρων, πόλωση χωρίς ουσία θέσεων, δαιμονοποίηση αντιπάλων, ασάφεια προγραμματικών θέσεων και φυσικά άρνηση των βασικών αποφάσεων που προσέφεραν ασφάλεια όπως την αμυντική συμφωνία της Γαλλίας και τα εξοπλιστικά ή από την αντίθετη πλευρά την καταγγελία της κυβέρνησης για τους μετανάστες στο Αιγαίο ή τον φράχτη και την περίφημη Μαρία στον Έβρο. Ακραίες ενέργειες ταύτισης με «περίεργες» ΜΚΟ ελεγχόμενες από το εξωτερικό.
Η αξιωματική αντιπολίτευση πορεύτηκε με τις ίδιες ιδεοληψίες του 2015 και με την ίδια πολιτική συμπεριφορά αγνοώντας τις νέες συνθήκες. Η πραγματικότητα την εκδικήθηκε. Ο λαός την αποκαθήλωσε από την προοπτική να αποτελέσει νέα κυβερνητική επιλογή.
Το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε και δύο κανόνες για τους οποίους υπάρχουν διεθνείς μελέτες που τους επιβεβαιώνουν.
- Οι κρίσεις διαχείρισης και τα δυστυχήματα δεν αλλάζουν την τάση που έχει διαμορφωθεί. Οι υποκλοπές εφόσον δεν έλαβαν την διάσταση απειλής για τη δημοκρατία και το δυστύχημα των Τεμπών δεν θα επηρέαζαν την τάση που είχε ήδη διαμορφωθεί. Όπως ακριβώς έγινε με τον σεισμό της Τουρκίας.
- Τα επιδόματα αν και είναι γνωστό ότι αποτελούν μέσον πρόχειρης πολιτικής ενίοτε πελατειακής σχέσης ωστόσο είναι ευπρόσδεκτα και αξιολογούνται θετικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον δύο γνωμικά «Έν τή παλάμη καί ούτω βοήσωμεν» «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει»
Β. Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης δίνει ευκαιρίες πολιτικής ανακατάταξης
Η οκτακομματική Βουλή με ξεδοντιασμένη την αξιωματική αντιπολίτευση δίνει τη δυνατότητα κάποια δύναμη να έρθει στο προσκήνιο.
Στρέφει το ενδιαφέρον στην κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ και στην μάχη του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής να κάνει την αντιμετάθεση ή αλλιώς την προσπέραση και να βρεθεί οιονεί αξιωματική αντιπολίτευση.
Θεωρητικά. Ωστόσο η σύνθεση αυτής της Βουλής έχει δύο μεγάλα μυστικά.
Η Πλεύση Ελευθερίας είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικές θέσεις τους πηγάζουν από την ίδια κουλτούρα, την ίδια πολιτική παιδεία των ηγετικών ομάδων που είναι κυρίαρχες στις δύο παρατάξεις. Η διαφορά είναι το στυλ των επικεφαλής. Όσοι περιμένουν ότι η βουλή θα δώσει λύση, θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Στη βουλή ο οξύς λόγος ακροβατικών με διπλό νόημα λεκτικών επιθέσεων ανάρμοστων αλλά με δυσκολία να περάσουν το ποινικό κατώφλι, η Τραμπική σχολή που υπηρετεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εφόσον βρει έκφραση θα υπερισχύσει. τώρα μάλιστα που δεν είναι ο Τσίπρας στην απελπισία τους να μην καταστεί το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ηγετική δύναμη, ενδεχομένως να δελεαστούν από την ιδέα συνεργασίας με την Πλεύση, ανακτώντας το αριθμητικό πλεονέκτημα της μομφής στην κυβέρνηση. Εάν το πράξουν θα συμβεί η αντίστροφη απορρόφηση του ΣΥΡΙΖΑ από την Πλεύση.
Ο Βελόπουλος και άλλοι ακροδεξιοί χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια εργαλεία του λαϊκισμού που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας και η Κωνσταντοπούλου μόνο που μπορεί πλέον να αναλάβουν αυτοί τα ηνία της ηγεσίας των ακραίων λαϊκιστών και να ενισχύσουν περεταίρω τη θέση τους στο πολιτικό σύστημα. Σε πολλές χώρες έγιναν και γίνονται μέχρι και κυβερνήσεις.
Οι πολλαπλοί ανταγωνισμοί της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης θα είναι ένα στοιχεία ισχυρής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση και πιθανών ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό.
Αξιόπιστη μη λαϊκιστική πολιτική δύναμη θα γίνει εκείνη που θα αξιοποιήσει το όπλο της κοινωνίας και στη βουλή θα είναι επικουρική η δράση της.
Σε αυτή την πολιτική συγκυρία, σε όλον τον κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα η πολιτική μάχη είναι η μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας.
Αυτές οι εκλογές ανέδειξαν δυστυχώς μια διολίσθηση στον αυταρχισμό των δύο μοναδικών κομμάτων που θα περιμέναμε να αντισταθούν.
Ο κ. Τσίπρας αντί να ανοίξει διαδικασίες αντικατάστασης και ενίσχυσης του δημοκρατικού προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, με γνήσια Σταλινική κίνηση ζητάει την επιβεβαίωση να παραμείνει και με λευκή επιταγή. Με καθυστέρηση τριών ημερών και μετά από αυτή την ανάλυση τελικά παραιτήθηκε. Η παραίτησή του ανοίγει έναν ακόμη διάδρομο εξελίξεων που θα επηρεάσει τις εντός βουλής εξελίξεις.
Ο κ. Ανδρουλάκης έχει αποφύγει κάθε εμπλοκή της οργάνωσης του Κινήματος και της κοινωνίας στη διαμόρφωση αποφάσεων. Αποφάσισε αιφνιδίως να υιοθετήσει την παράδοξη θέση για συγκυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ παρακάμπτοντας την ομόφωνη απόφαση του β΄ συνεδρίου «ούτε με τη ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ» Μια παράδοξη θέση που έδωσε λαβή για νέες πιέσεις στις συμπληγάδες του δικομματισμού και κυρίως έθεσε υποσυνείδητα στο λαό το ερώτημα του πολιτικού αμοραλισμού.
Το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής ξεκίνησε με μια δυναμική άνω του 18% δημοσκοπικά μετά την απώλεια της Φώφης και την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ως προέδρου και κατέληξε με καταγεγραμμένο 11,8% παρά την αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον λαό και τις κοσμογονικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων. Παρά το πλεονέκτημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων και την κατά πολύ μεγαλύτερη προβολή στα μέσα. Έτσι το να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, με μια μικρή για τα δεδομένα αύξηση, όταν έσπασαν οι κρουνοί δεν βοηθάει να επιτύχεις σοβαρούς στόχους στο μέλλον.
Το πολιτικό μήνυμα των εκλογών προς το ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν έχει ξεπεράσει την κρίση εμπιστοσύνης του λαού. Η κρίση εμπιστοσύνης θα ξεπεραστεί και θα γίνει κύμα ελπίδας για τον λαό όταν κληθεί ο λαός να πάρει μέρος στις αποφάσεις. Τότε ΠΑΣΟΚ και λαός θα υπογράψουν ένα νέο συμβόλαιο με εγγυητή τη Συμμετοχική Δημοκρατία.
Η πολιτική απάντηση στην μάχη της δημοκρατίας κατά του αυταρχισμού ξεκινάει από τον δημοκρατικό χώρο και τον εκφραστή του. Όποιος πιστεύει ότι εκπροσωπεί τη Δημοκρατική Παράταξη πρέπει να το αποδείξει με πράξεις δημοκρατικής εμβάθυνσης και με ισχυρότερο τρόπο από το παρελθόν. Όποιος δημοκρατικός χρησιμοποιεί αυταρχικές μεθόδους θα καταλάβει ότι υπάρχουν άλλοι αυθεντικοί του αυταρχισμού και ικανότεροι που θα κερδίσουν το στοίχημα.
Σε αυτό το έργο του Δημοκρατικού χώρου δεν υπάρχει περιθώριο να μείνουν οι δημοκρατικοί πολίτες θεατές. Έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν πρωτοβουλίες στη βάση. Τα μέλη και την κοινωνία. Πρωτοβουλίες που θα διευκολύνουν ή θα ενθαρρύνουν τις ηγεσίες να ακολουθήσουν τον δρόμο της κοινωνίας. Έτσι θα υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο από αυτό που μας επιφυλάσσουν κάποιες δυνάμεις στη Βουλή.