ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ 2017 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Έχω προειδοποιήσει ότι το 2017 θα είναι το έτος της Πολιτικής κόλασης με μεγάλα δημοψηφίσματα και εκλογές που θα διεξαχθούν εν μέσω πρωτοφανούς υπονόμευσης της εμπιστοσύνης προς τις κυβερνήσεις και το κατεστημένο σύστημα.

Το BREXIT, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το δημοψήφισμα στην Ιταλία που θα γίνει μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου 2016, οι Γαλλικές εκλογές, και οι Γερμανικές Εκλογές 2017 με ανοικτό το ενδεχόμενο της τρίτης, σε ένα έτος, εκλογικής αναμέτρησης στην Ισπανία.

Αυτά τα γεγονότα κρύβουν το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να ανατρέψουν τις προσδοκίες για το μέλλον. Ότι και να αισθανόταν οι πολίτες για τις κυβερνήσεις τους, θα ανατραπεί.

Το κλειδί για την μετατόπιση της εμπιστοσύνης από το Δημόσιο προς το Ιδιωτικό βρίσκεται εντός του πεδίου αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων. Η αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών θεμάτων βασίζεται στις αποτυχημένες, για τις νέες συνθήκες, γνωστές παλιές συνταγές. Η αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος γίνεται μυωπικά για το μέγεθος του προβλήματος. Η πολιτική κεφαλαιοποίηση της κρίσης εμπιστοσύνης θα επιτυγχάνεται από τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Αυτό είναι ό, τι οι αναλύσεις μας έχουν προβλέψει.

Η πολιτική αστάθεια θα βρίσκεται σε άνοδο λόγω της αδυναμίας αλλαγής της οικονομικής πολιτικής και του νέου επερχόμενου τεράστιου μεταναστευτικού κύματος. Αυτή είναι η εποχή της αντικατεστημένης συμπεριφοράς που θα αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.

15% ΦΟΡΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Το νέο εμπόριο ελπίδας αυτών των ημερών είναι το κύκνειο άσμα της ανυπόληπτης πολιτικής ελίτ, του ανυπόληπτου κατεστημένου παλιού και νέου. Οι νέοι υπερθεματιστές της «ανάπτυξης» δεν είναι παρά οι υπερθεματιστές της συντήρησης κάθε χρώματος.

Η οικονομία της χώρας ισοπεδώνεται μέσω της υπερφορολόγησης που συνοδεύεται από καταχρηστική νομοθέτηση ποινών.

Η κρίση της πολιτικής και των πολιτικών είναι όλη δική τους. Είναι εγκλωβισμένοι σε αυτή. Είναι εγκλωβισμένοι στις ανάγκες τους για πελατειακή διαχείριση του κράτους και της εξουσίας τους.

Τα κροκοδείλια δάκρυα για την βαριά φορολογία, την υπερφορολόγηση των πολιτών δεν συνοδεύονται από αυτό που έχει ανάγκη η χώρα:

Μια Φορολογική Επανάσταση, μια νέα ριζοσπαστική οικονομική προσέγγιση και ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης κοινής αποδοχής που θα βγάζει την Ελλάδα και τους Έλληνες από την κρίση.

Από τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο, το Λουξεμβούργο και το Λιχνεστάιν, μέχρι την Κύπρο, την Βουλγαρία, την Μάλτα και την Ιρλανδία έχει αποδειχθεί ότι το κόστος των δαπανών του δημοσίου δεν απαιτεί υψηλή φορολογία.

Αποτέλεσμα εικόνας για αναπτυξη

Η καλή λειτουργική απόδοση ενός κράτους επιτυγχάνεται με ένα ποσοστό 15% φορολόγησης κάθε εισοδήματος και απόδοσης κεφαλαίων. Δεν πρόκειται για μια απλή θεωρητική προσέγγιση αλλά για υπαρκτά, εφαρμοσμένα παραδείγματα.

Μέχρι του ύψους 15% ανώτατο συντελεστή γενικής φορολόγησης επιτυγχάνεται η ιδανική ισορροπία μεταξύ των αναγκαίων δαπανών του δημοσίου και την εύρυθμη ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Εντός αυτής της ισορροπίας είναι δυνατή η διατήρηση δημοσιονομικού πλεονάσματος ή ισοσκελισμένου, δηλαδή μηδενικού ελλείμματος.

Κάθε επιπλέον μονάδα αυξάνει την τάση για δημιουργία ελλειμμάτων και ανατρέπει αυτή την ισορροπία σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας.

Με ανώτατο συντελεστή φορολόγησης 15% στα εισοδήματα, το κράτος είναι υποχρεωμένο σε έναν επιτελικό ρόλο με δραστική μείωση της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας επομένως και των κυκλωμάτων που την παράγουν και της επιρροής που ασκούν.

Με αυτόν τον συντελεστή ασκείται ασφυκτική πίεση στις πελατειακές σχέσεις και στην πολιτική διαφθορά καθώς κάθε μη παραγωγική πρόσληψη κάθε μη παραγωγική δαπάνη επιφέρει βαρύτατες συνέπειες στην λειτουργικότητα και επομένως μειώνει την άνιση άσκηση εξουσίας και αποδυναμώνει την βασική πηγή εξουσίας που ωφελεί και τροφοδοτεί το έλλειμμα δημοκρατίας.

Οι Κυβερνήσεις πάντα κυνηγούν κάθε δεκάρα για να προσπαθήσουν να επιβιώσουν. Οι μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις θα τους οδηγήσουν προς την σκοτεινή αυταρχική μορφή διακυβέρνησης.

Με ανώτατο συντελεστή φορολόγησης 15% στα έσοδα των επιχειρήσεων, στις αποδόσεις κεφαλαίων ο συντελεστής κόστους/οφέλους της φοροδιαφυγής ελαχιστοποιείται σε τέτοιο βαθμό που μόνον το μαύρο χρήμα που προέρχεται από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες, θα συνέχιζε την φοροδιαφυγή. Αλλά η πάταξη της εγκληματικής δραστηριότητας που παράγει μαύρο χρήμα είναι άλλη υπόθεση.

Σε αυτή την οικονομική συνθήκη γενικευμένου συντελεστή φορολόγησης 15%, η προσθήκη σταθερού οικονομικού και πολιτικού περιβάλλοντος, διάφανου κρατικού περιβάλλοντος μπορεί να εξαφανίσει κάθε ανάγκη μεταφοράς κεφαλαίων και απόκρυψης χρήματος σε τρίτες περιοχές.

15% 1

Η ριζοσπαστική φορολογική αλλαγή συνοδεύεται από:

  • Διαφάνεια σε κάθε επίπεδο οικονομικής και πολιτικής δραστηριότητας
  • Αποτελεσματική αντιμετώπιση φοροδιαφυγής
  • Συντριβή της γραφειοκρατίας
  • Άνοιγμα των επαγγελμάτων, πραγματικό άνοιγμα επαγγελμάτων
  • Συγχώνευση υπηρεσιών και επιτελικό-παραγωγικό κράτος
  • Κράτος φιλικό στον πολίτη και στην επιχειρηματικότητα
  • Δημόσιες δαπάνες με προτεραιότητα στην παιδεία και την υγεία που θα είναι διπλάσια από το ευτελές 2,37% του συρρικνωμένου και εφέτος Α.Ε.Π. Στο ποσοστό αυτό καταλήγουν το 2016.

Και όμως, εξακολουθεί να είναι η αιχμή της προπαγάνδας, της αριστερής συντήρησης, ότι η μείωση των φόρων θα προκαλέσει μείωση των δαπανών της παιδείας και της υγείας. Μα ήδη έφτασαν στο ναδίρ.

ΟΧΙ, μείωση των φόρων θα φέρει ξανά την ελπίδα αλλά θα μειώσει την πελατειακή εξάρτηση και την εξουσία τη γραφειοκρατίας.

Φορολογική επανάσταση σημαίνει 15% φορολογία και σταθερό φορολογικό καθεστώς ως πρώτο μέτρο σειράς οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών σε σταθερό πολιτικό περιβάλλον.

ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΤΣΙΠΡΑ. ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ;

Turkey's President Tayyip Erdogan meets with Greek Prime Minister Alexis Tsipras in Brussels, Belgium July 12, 2018. Kayhan Ozer/Presidential Palace/Handout via REUTERS ATTENTION EDITORS - THIS PICTURE WAS PROVIDED BY A THIRD PARTY. NO RESALES. NO ARCHIVE.


Εμπιστεύεστε τον Τσίπρα να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν;

Στις 5 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε το ταξίδι του Τσίπρα στην Τουρκία. Κάθε συνάντηση σε επίπεδο πρωθυπουργών πραγματοποιείται γιατί συνοδεύεται από συμφωνίες υψηλού επιπέδου. Ωστόσο μετά την προηγούμενη συνάντηση των δύο στην Αθήνα, οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν και αυξήθηκε η επιθετικότητα της Τουρκίας. Με αφορμή τη νέα συνάντηση κάνουμε έναν απολογισμό των “υπερήφανων” και “μεγάλων” διαπραγματεύσεων του Τσίπρα.

2015, το πρώτο εξάμηνο η διαπραγμάτευση με μοχλό τον Βαρουφάκη, αφορούσε την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ ή την επιστροφή στη Δραχμή:

  • Χάθηκε το απόθεμα των 9 δις και επιστράφηκε στην Ε.Κ.Τ.
  • Έμεινε η Ελλάδα εκτός ποσοτικής χαλάρωσης μέχρι που τελείωσε το μέτρο χάνοντας δισεκατομμύρια φθηνού χρήματος
  • Δεν ολοκληρώθηκε το 2ο μνημόνιο με συνέπεια να χαθούν όλα τα πλεονεκτήματα που είχε αποκτήσει η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική και να χρειάζεται επανεκκίνηση
  • Μέσα σε μια νύχτα χάθηκαν 25 δις από τις τράπεζες και η διοίκησή τους πέρασε σε ξένα χέρια
  • Επιβλήθηκαν τα Capital Controls που ισχύουν μέχρι σήμερα.

2015 δεύτερο εξάμηνο, 17ωρη διαπραγμάτευση με την τρόϊκα και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη σύναψη ενός τρίτου αχρείαστου μνημονίου γιατί αρνήθηκε να κλείσει το δεύτερο μνημόνιο. Αποτέλεσμα:

  • νέα δανειακή επιβάρυνση ύψους 86 δις
  • βαρύτατες φορολογίες ρεκόρ στις χώρες του ΟΟΣΑ, άλλοτε γιατί επιβλήθηκαν από τους δανειστές, άλλοτε γιατί ήταν η εύκολη λύση για την κυβέρνηση
  • μετατροπή του χρέους σε μη βιώσιμο (αντικειμενικά πέρα από τα πολιτικά παιγνίδια των εταίρων)
  • ύφεση της οικονομίας και της αγοράς με θύματα την επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα τους Μικρούς και Μεσαίους
  • μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος -ΑΕΠ για τρία χρόνια ακόμη
  • αύξηση της μετανάστευσης νέων και ικανών πολιτών με ρυθμούς εκπατρισμού εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων
  • αύξηση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς παρά το γεγονός ότι δεν είχε αρχίσει η περίοδος αποπληρωμής των δανείων
  • Το 2018 καταγράφηκε αύξηση του χρέους κατά 21,5 δις, ανεβάζοντας το συνολικό χρέος της χώρας στο ρεκόρ των 335 δις
  • πώληση των αεροδρομίων της χώρας πέραν των άλλων ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικού χαρακτήρα

2017 νέα διαπραγμάτευση ως επέκταση του 3ου μνημονίου ή κατά άλλους το 4ο μνημόνιο

  • δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενή πλεονάσματα πρωτοφανή στην παγκόσμια οικονομική ιστορία για τη σχέση ύψους/διάρκειά τους. 3,5% έως το 2022 και πάνω από 2% έως το 2060
  • παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στον έλεγχο των ξένων για 99 χρόνια μέχρι το 2118
  • παραχώρηση μεταξύ των άλλων του Λευκού Πύργου, της Κνωσού και όλων των μνημείων της χώρας

2018, διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό. Συμφωνία των Πρεσπών:

  • παραχώρηση και δεσμευτική αναγνώριση από την Ελλάδα της Μακεδονικής ταυτότητας, ιθαγένεια-υπηκοότητα και αναγνώριση των “Μακεδόνων” και του “Μακεδονικού λαού” των Σκοπίων
  • παραχώρηση και δεσμευτική αναγνώριση από την Ελλάδα της “Μακεδονικής γλώσσας” στα Σκόπια
  • αναγνώριση της χώρας ως Βόρεια Μακεδονία

2019, ο Καματερός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στα Δωδεκάνησα, δηλώνει επισήμως στην βουλή των Ελλήνων ότι ονειρεύονται μια συμφωνία των Πρεσπών για τα Δωδεκάνησα

Καταγράφουμε αντικειμενικά βάσει αποτελέσματος, χωρίς κρίσεις, τα γεγονότα που αποτέλεσαν μεγάλοι σταθμοί από τις διαπραγματεύσεις Τσίπρα και θέτουμε το ερώτημα:

Εμπιστεύεστε τον Τσίπρα να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν;

ΝΑΙ ή ΟΧΙ

 

ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Πριν από τριάντα χρόνια, η Μάργκαρετ Θάτσερ δήλωσε: «Δεν υπάρχει η κοινωνία, τα άτομα υπάρχουν». Με αυτή την έπαρση δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τριάντα χρόνια αργότερα, η θεωρούμενη και ως διάδοχός της Τερέζα Μέι θα δήλωνε ότι τα άτομα μένουν μόνα και θα αναγκαζόταν να διορίσει για πρώτη φορά έναν υπουργό γι ‘αυτούς.

Ο Υπουργός Μοναξιάς!!! Βέβαια η κοινωνία υπήρχε και δεν ήταν τόσο κακή. Οι Οικογένειες είναι που δημιουργούν έναν υγιή προστατευτικό κλοιό στα μέλη τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Στην Ελλάδα το γνωρίζουμε πολύ καλά. Λίγο έλλειψε να χάσουμε αυτή την ιδιαιτερότητα. Η κρίση το ανέδειξε πάλι. Να μια θετική της επίδραση.

Τα συνδικάτα, οι επαγγελματικοί σύλλογοι και οι ενώσεις είναι που ασχολούνται με τα μέλη τους και γενικότερα με τους αδύναμους κρίκους της αλυσίδας. Όταν τα ζωώδη ένστικτα του ακραίου καπιταλισμού εξωθούσαν στην απομόνωση, θεωρείτο ότι η μοναξιά είναι συνώνυμη της ελευθερίας. Σε αυτή την εύθραυστη και τρομερή εποχή των αλλαγών, η μοναξιά έχει γίνει μια ασθένεια: το ισοδύναμο με δεκαπέντε τσιγάρα την ημέρα, λένε οι γιατροί.

Στην αρχή, ήταν μια υπαρξιακή προϋπόθεση που έπρεπε μάλιστα να διαθέτει ένας επιτυχημένος επαγγελματίας ή ένας διανοούμενος. Τώρα είναι μια υπαρξιακή κατάσταση που προκαλεί ταλαιπωρία και πρέπει να ανακουφιστεί. Από ποιον; Από τα συνδικάτα τους συλλόγους και τις ίδιες ενώσεις που έχουν κηρυχθεί άχρηστες; Από το συμπιεσμένο κοινωνικό κράτος, το οποίο η Δύση φαίνεται ότι δεν μπορεί πλέον να αντέξει, αλλά χωρίς το οποίο είναι καταδικασμένη να αποσυντεθεί σε ένα σμήνος «αστέρων» φοβισμένης και αρρωστημένης μοναξιάς;

«Μόνος ούτε στον Παράδεισο» λέει η Ελληνική σοφία

Αλλά ο νέος υπουργός της Αγγλίας γνωρίζει άραγε ότι για να εκτιμήσουμε τις απολαύσεις της μοναξιάς θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε αυτές της αλληλεγγύης;

Εγώ θα επαναλάβω:

Για τον άνθρωπο που αγαπάει μόνο τον εαυτό του, το πιο αβάσταχτο είναι να μείνει με τον εαυτό του!

Προτεινόμενο τραγούδι της: Laura Pausini – La Solitudine:

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2018

ΟΧΙ κ. GREENSPAN ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ GREXIT ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT. ΤΟ 2018 ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

Βεβαίως ο Άλαν Γκρίνσπαν θεωρείται ως ένας από τους σοφούς οικονομολόγους αλλά η πρόβλεψή του είναι εγκλωβισμένη στα «κουτάκια» της συστημικής σκέψης. “H Eλλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και δεν θα συνεχίσει για πολύ στο ευρώ άσχετα με το τι συμβαίνει τώρα” δήλωσε, υπονοώντας ότι η αδυναμία της να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα την οδηγήσει το 2018 σε αδυναμία να δανειστεί από τις αγορές οπότε θα εξέλθει του Ευρώ. Πράγματι το 2018 λήγει το πρόγραμμα και η ελληνική οικονομία θα πρέπει να είναι έτοιμη να δανειστεί από τις αγορές και να πείσει για το αξιόχρεο του δημοσίου. Είναι προφανές ότι με βάσει τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκε η Ελληνική κρίση προδικάζει την τελική αποτυχία. Ωραία λοιπόν που είναι η διαφωνία;

Ο κ. Greenspan θεώρησε ότι το BREXIT «Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Θα συμφωνήσουμε ότι η κρίση οφείλεται στον πρωτοφανή συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας, στην επιδείνωση των δημογραφικών στοιχείων, σε αφερέγγυα προγράμματα συνταξιοδότησης, στην κοινωνική ανισότητα και την ανισοκατανομή του πλούτου, και φυσικά, σε ένα ιστορικά υπερβολικό χρέος το οποίο θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει εκκαθαριστεί από το κραχ του 2008, αλλά αντί αυτού διατηρήθηκε. Ποιες οικονομικές λύσεις συνέβαλαν σε αυτό; Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.

Το κατεστημένο έχει αιχμαλωτιστεί ανάμεσα στην ανάγκη αναπαραγωγής των εξουσιών του, μέσω της διαχείρισης δημόσιων δαπανών που διαμορφώνουν τους κύκλους της εξουσίας αφενός και την επιβολή όλο και υψηλότερων φόρων στους πολίτες για να συντηρηθεί η διόγκωση του δημοσίου και να εξυπηρετηθεί το αέναο χρέος, αφετέρου. Όσο το ΑΕΠ των χωρών αυξανόταν, η ανισοκατανομή του πλούτου δεν γινόταν τόσο αισθητή. Αλλά η οικονομική στασιμότητα –να γιατί ανησυχεί ο Greenspan- αποκαλύπτει. Η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται και οι φόροι κατατρώγουν τα εισοδήματα των πολιτών και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι ελίτ εξάντλησαν επικοινωνιακά την κοινωνική ευαισθησία για την υγεία, την παιδεία και φυσικά προβάλουν ότι η μεγάλη δαπάνη είναι για κοινωνικές παροχές και συντάξεις. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται και αυτή η πλάνη. Οι συντάξεις αποτελούν πρόβλημα διαχείρισης είτε του δημοσίου είτε των ιδιωτικών ταμείων, πρόβλημα εργασιακό και στασιμότητας δηλαδή μείωσης μισθών και ανεργίας, πρόβλημα δημογραφικό ειδικά για την Ευρώπη και πρόβλημα εργαλείων αντιμετώπισης της κρίσης. Για να μην παρασυρθούμε και επεκταθούμε στο θέμα, υπενθυμίζουμε τις πρόσφατες αναφορές με άρθρα μου ότι τα αρνητικά επιτόκια της ΕΚΤ (εργαλείο) βάλουν ευθέως τις αποδόσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων. (βλ. επίσης Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις)

Το κατεστημένο, χρόνο με τον χρόνο, χάνει όλα τα επικοινωνιακά όπλα που διέθετε και δεν μπορεί να εφεύρει άλλα. Το χρέος διογκώνεται, το δημόσιο διογκώνεται οι πολίτες και οι επιχειρήσεις υποχρεώνονται να πληρώσουν περισσότερα για μικρότερες κοινωνικές παροχές. Το όραμα της επέκτασης της ευημερίας αφανίστηκε, η καθημερινή αβεβαιότητα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η γοητεία της Ευρωπαϊκής ιδέας είναι πιο τρωθείσα από ποτέ και δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τον κίνδυνο η Ευρώπη να επανέλθει πίσω στις διαιρέσεις που κυριάρχησαν ιστορικά. Αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης εμπιστοσύνης. Ταυτόχρονα η ζωή θα επισπεύσει τη συζήτηση για το αν ο πυρήνας της Ευρώπης θα καθορίζεται από το Ευρώ ή τις πιστώτριες χώρες.

EURODISTRACTION

Αυτή είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση για την Ευρώπη. Όχι, το BREXIT δεν είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου αλλά ένα άλμα ιστορικών διαστάσεων ανάλογο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι σταθμός που οδηγεί στην επερχόμενη ιστορικών διαστάσεων Νομισματική κρίση.

Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος, που θυμάμαι από τότε που βρίσκομαι σε δημόσια υπηρεσία Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης -Θυμάστε την 19 Οκτωβρίου 1987, όταν ο Dow μειώθηκε κατά ένα ποσό ρεκόρ 23 τοις εκατό? Αυτό νόμιζα ότι ήταν ο πάτος όλων των πιθανών προβλημάτων. Αυτό έχει διαβρωτική δράση η οποία δεν θα πάει μακριά. θα ήθελα πολύ να βρω κάτι θετικό να πω. ” Ομολογεί ο ίδιος ο Greenspan χωρίς να κάνει το επόμενο βήμα της πρόβλεψης.

Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση απέτυχε παταγωδώς γιατί δεν στηρίχθηκε σε ενιαία οικονομική πολιτική. Γιατί η ενιαία οικονομική πολιτική προϋποθέτει δημοκρατικά εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία και δημοκρατικά δομημένη ενιαία διοίκηση, ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα. Γιατί ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία πολιτική οντότητα με μία γλώσσα. Αλλά η οικονομική ιστορία συμπίπτει σε ένα και μόνο στοιχείο-σύμπτωμα που προδικάζει την διάλυση όλων των αυτοκρατοριών. Την αύξηση των φόρων σε βαθμό που έγιναν αβάστακτοι. Κάθε μεγάλη δύναμη όταν έφτανε στο σημείο ως λύση των οικονομικών προβλημάτων της να επιλέγει μονοδιάστατα την αύξηση των φόρων αυτό σήμανε και την αρχή του τέλους της.

Το Ευρώ έγινε ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου Νομισματικού Συστήματος. Οι εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη καταγράφουν το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και το κατεστημένο της Ευρώπης αποδυναμώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μόνη εναλλακτική τους εμφανίζονται λαϊκιστικές ακραίες δυνάμεις. Η επαναφορά των Εθνικών πολιτικών και οι Εθνικές έριδες στο εσωτερικό της Ε.Ε. αναβιώνουν όπως παλιά. Τώρα δεν είναι η ώρα να αναφερθώ για την μακαριότητα της Ελλάδας αλλά θα επανέλθω. Η ΕΚΤ δεν έχει καμιά δικαιοδοσία άσκησης ενιαίας οικονομικής πολιτικής και πώς να έχει όταν δεν υπάρχει δημοκρατικά δομημένη Ευρωπαϊκή διοίκηση. Το 2017 μετά την εγκατάσταση του νέου ή νέας προέδρου των ΗΠΑ, μετά τις Γαλλικές και τις Γερμανικές εκλογές οι αγορές υπό την πίεση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα θέσουν το δίλημμα στο Ευρώ. Το 2018 η παγκόσμια Νομισματική αναταραχή που εμφανώς επιβεβαιώνεται από όλες τις τάσεις και τα διαγράμματα, θα οδηγήσει στην διάλυση ή στην αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος. Αυτές οι εξελίξεις θα προλάβουν την Ελλάδα και το GREXIT δεν θα έχει το ίδιο νόημα γιατί το Ευρώ θα έχει διαλυθεί ή θα ανασυσταθεί με άλλους όρους.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΙΤΑΛΙΑ: ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ-ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΒΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ & ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Η αλαζονεία της Γερμανίας μεγαλώνει το έλλειμμα δημοκρατίας τόσο στην Ευρώπη όσο και στα κράτη της.

Η αντίδραση της Γερμανίας και κατ’ επέκταση της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στον διορισμό Υπουργού Οικονομικών έθεσε ανοικτά στους Ιταλούς το ερώτημα εάν έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα να αποφασίζουν.

Οι εκλογές ανέδειξαν κυβερνητική πλειοψηφία των κομμάτων, κίνημα 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και του Δεξιού συνασπισμού αποτελούμενου από το κόμμα του Μπερλουσκόνι και της Λέγκα του Βορρά.

Οι λαϊκιστές του Γκρίλο και η ακροδεξιά της Λέγκα του Βορρά συμφώνησαν σε κυβερνητικό πρόγραμμα από το οποίο έλλειπε ωστόσο η σαφής αναφορά για έξοδο από το Ευρώ και η διαγραφή του χρέους που ήταν βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις.

Βέβαια δεν γνωρίζουμε εάν θα το πήγαιναν όπως ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη για έξοδο από την Ευρωζώνη (αρχική εκδοχή της πολιτικής τους) ή εάν γινόταν η «κωλοτούμπα» όπως διαφαινόταν στο πρόγραμμα.

Αποτέλεσμα εικόνας για crisi italianaΜε την άρνηση του Προέδρου Ματαρέλα, συνεπικουρούμενος από Ε.Ε. και Γερμανία, για τον διορισμό ως υπουργού οικονομικών γνωστού Ευρωσκεπτικιστή καθηγητή 81 ετών που πρότειναν στο υπό διαμόρφωση κυβερνητικό σχήμα τα δύο κόμματα, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι έγινε συνταγματικό πραξικόπημα.

Βέβαια θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος που ανέρχεται στα 2,4 τρις €, δηλαδή επτά φορές μεγαλύτερο απ’ ότι της Ελλάδας και είναι το τέταρτο μεγαλύτερο παγκοσμίως. Στο μεταξύ το χρέος της Ιταλίας κυμαίνεται στο 132% επί του ΑΕΠ, που είναι δυο φορές πιο πάνω από το 60% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Αποτέλεσμα εικόνας για crisi italiana

Η Γερμανία με την επικυριαρχία της στην Ευρωζώνη, επιμένει συστηματικά σε ένα πρόγραμμα λιτότητας και δεν βλέπει ποιες συνέπειες προκαλεί τόσο σε αυτή τη χώρα όσο και στις υπόλοιπες της Ευρώπης. Την ίδια ώρα η Ιταλία, όπως συνέβαινε με την Ελλάδα, σκόπιμα αγνοεί την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων (όχι κατ’ ανάγκη της Γερμανικής συνταγής) που θα έφερναν ανάπτυξη.

Καλή ώρα και η Ελλάδα αδυνατεί να σχεδιάσει τον Ελληνικό δρόμο της ανάπτυξης καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκαλεί νέες περιπέτειες υποθηκεύοντας αρνητικά το μέλλον.

Οι αγορές ήδη προεξοφλούν την κρίση. Η αλαζονεία της Γερμανίας προκαλεί την άνοδο των αριστερών ή δεξιών Λαϊκιστών και των Ακροδεξιών.

Τα Προοδευτικά και Δημοκρατικά κόμματα με αμηχανία βλέπουν ένα συνταγματικό πραξικόπημα που δεν θέλουν να καταδικάσουν. Ένα πραξικόπημα αντίστοιχο με τα Ιουλιανά του τότε Βασιλιά όταν αρνήθηκε τον διορισμό Υπουργού Άμυνας και ο Γέρος της Δημοκρατίας ξεκίνησε τον ανένδοτο.

Η Φεντερίκα Μογκερίνη πανηγυρίζει γιατί το 40% των Ιταλών είναι υπέρ της Ευρώπης, αγνοώντας προκλητικά ότι αυτή η χώρα είχε από τα υψηλότερα ποσοστά που έφθαναν το 75%.

Η γραφειοκρατία της Ε.Ε. είναι ανίκανη να συλλάβει το έλλειμμα δημοκρατίας που έχει προκαλέσει στους Ευρωπαίους πολίτες.

Στην Ιταλία δόθηκε η αφορμή, ίσως άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και οι Γερμανικές πολιτικές μπορεί να προκαλέσουν έναν θρίαμβο της ακροδεξιάς στην νέα εκλογική αναμέτρηση του Φθινοπώρου.

Οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις γίνονται συνυπεύθυνες, με την ανοχή τους, σε ένα συναίσθημα χωρών υπό κατάληψη, λαών υπό αυταρχική Γερμανική κηδεμονία.

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ Η ΚΥΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Με πρόσχημα την ανακατανομή υπέρ των ασθενέστερων, εξοντώνουν τους μικρούς και την μεσαία τάξη. Εφαρμόζουν δηλαδή το γνωστό μοντέλο που οδηγεί σταδιακά σε δυο τάξεις, στους πολύ ισχυρούς και τους φτωχούς, έτσι στήνεται το εκλογικό “παραμάγαζο” των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Με κυνικό τρόπο το δίδυμο του υπουργείου Οικονομικών στη συζήτηση του προσχεδίου του Προϋπολογισμού ομολόγησε… “Γονατίσαμε στους φόρους τη μεσαία τάξη”

Επιπλέον φόρους ύψους 7 δισ. ευρώ στοίχισε στους φορολογούμενους η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης όπως ομολόγησε το οικονομικό επιτελείο από το βήμα της Βουλής.

Είναι οικονομική επιλογή; Κατηγορηματικά ΟΧΙ.

  • Γιατί η Κεϋνσιανή προσέγγιση προϋποθέτει την αύξηση του ΑΕΠ για αναδιανομή μέρους του μέσω της φορολόγησης.
  • Γιατί η υπερφορολόγηση είναι αντιαναπτυξιακό εργαλείο στην οικονομία.
  • Αλλά και γιατί το περίφημο μέρισμα δεν πήγε στους πιο ευάλωτους. Πήγε εκεί που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκτιμούσε ότι θα αποδώσει περισσότερο εκλογικά.

Τα περισσότερα στελέχη των δανειστών έχουν ομολογήσει δημοσίως ότι το μείγμα της πολιτικής δημοσιονομικής προσαρμογής και επίτευξης των στόχων του τρίτου μνημονίου, ουσιαστικά αποφασίστηκε από την ίδια την κυβέρνηση. Και ποιές ήταν αυτές οι αποφάσεις και στρατηγικές της επιλογές; Να κάνει την προσαρμογή σε δραματικό ποσοστό από την πλευρά των φορολογικών εσόδων και όχι τόσο από την πλευρά των κρατικών δαπανών.

Υπερφορολόγησαν τους μικρούς επιχειρηματίες, αυτοαπασχολούμενους και συνεπείς φορολογούμενους με επιπλέον φόρους ύψους 7 δισ. Ευρώ.

Για ποιους; Για να ενισχύσουν τους πολύ ισχυρούς οι οποίοι ως γνωστόν κάνουν τις «συμφωνίες» απευθείας με το κράτος (όχι μόνον Καλογρίτσες και Σαββίδηδες), και εξαθλιώνουν οικονομικά όλους τους Έλληνες για να δέχονται «δώρα» και πελατειακή υποταγή από το κράτος.

Ο συνολικός λογαριασμός των φόρων προκύπτει ανάγλυφα μέσα από τις σελίδες των προϋπολογισμών που κατέθεσε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την τελευταία τριετία.

Αναλυτικά, αυτοί είναι οι φόροι που συμπεριλαμβάνουν τους φόρους της ντροπής, και τι στοίχισαν στους φορολογούμενους και ειδικά στη μεσαία τάξη:

  • Αύξηση ΦΠΑ σε χαμηλές κατηγορίες (περιλαμβάνεται και η σταδιακή κατάργηση της έκπτωσης στα νησιά κ.λπ.): 2,2 δισ. ευρώ.
  • Αύξηση συντελεστών στην ειδική εισφορά αλληλεγγύης: 390 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση συντελεστών στο φόρο πολυτελούς διαβίωσης: 50,6 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση συντελεστών στο φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων: 361 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση συντελεστών στο φόρο ασφαλίστρων: 106 εκατ. ευρώ.
  • Τροποποιήσεις στους νόμους των ρυθμίσεων οφειλών προς το Δημόσιο: 12,9 εκατ. ευρώ.
  • Κατάργηση απαλλαγών πληρωμής ΕΝΦΙΑ: 20 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος στα νομικά πρόσωπα: 129,5 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος στους ελεύθερους επαγγελματίες: 80,5 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος στους αγρότες: 36 εκατ. ευρώ.
  • Κατάργηση έκπτωσης εφάπαξ πληρωμής φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων: 14,1 εκατ. ευρώ.
  • Κατάργηση έκπτωσης εφάπαξ πληρωμής φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων: 14,5 εκατ. ευρώ.
  • Αντιμετώπιση αποχής από περιοδικό τεχνικό έλεγχο οχημάτων ΚΤΕΟ: 56,3 εκατ. ευρώ.
  • Κατάργηση επιστροφής του ΕΦΚ στο πετρέλαιο στους αγρότες: 13 εκατ. ευρώ.
  • Επιβολή φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων: 103 εκατ. ευρώ.
  • Αντιμετώπιση φαινομένου ανασφάλιστων οχημάτων: 5 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση των συντελεστών φορολόγησης εισοδήματος από ενοίκια: 200 εκατ. ευρώ.
  • Επέκταση της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στο 30% των κερδών του ΟΠΑΠ και στα κέρδη από παιχνιδομηχανές (VLT’s): 226,8 εκατ. ευρώ.
  • Μείωση του αφορολόγητου ορίου (αναμόρφωση φορολογίας εισοδήματος): 988 εκατ. ευρώ.
  • Νέα κλίμακα εισφορά αλληλεγγύης και μονιμοποίησή της: 736 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση συντελεστή ΦΠΑ από 23% σε 24%: 437 εκατ. ευρώ.
  • Αναμόρφωση φορολογίας οχημάτων: 30 εκατ. ευρώ.
  • Φόρος εισοδήματος στα εταιρικά οχήματα: 91 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση φόρων στα καύσιμα: 422 εκατ. ευρώ.
  • Αναμόρφωση φορολογίας στα επενδυτικά σχήματα: 19,3 εκατ. ευρώ.
  • Τέλος στη συνδρομητική τηλεόραση: 25 εκατ. ευρώ.
  • Τέλος συνδρομητών σταθερής τηλεφωνίας-ίντερνετ: 54,2 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση φόρου στη μπύρα: 62 εκατ. ευρώ.
  • Αύξηση φόρου σε ποτά και καπνό:142 εκατ. ευρώ.
  • Φόρος στον καφέ: 62 εκατ. ευρώ.

ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ-ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ =ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΤΗΤΑ

Η κόλαση της πολιτικής βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο μακάριος ύπνος της Ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα διαταραχθεί. Θα προσπαθήσουν να εξορκίσουν την εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ και να «πουλήσουν» ανούσιες αναλύσεις για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες.

Όπως είχαμε επισημάνει, η γενικευμένη επίθεση στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους οδηγεί ακραία φαινόμενα λαϊκισμού να βρίσκουν απήχηση και να ανατρέπουν τους κοντόφθαλμους χειρισμούς του κατεστημένου.

Όσο και να φαίνεται παράξενο, το πρώτο μήνυμα ήρθε από την Ελλάδα με την εκλογή Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (ψέκαζαν τους Έλληνες σύμφωνα με τον Καμμένο. Σήμερα μάλλον τους ψεκάζει ο ίδιος!!!). Ακολούθησαν οι PODEMOS, η Πολωνία και Ουγγαρία, η ακροδεξιά στην Αυστρία, το BREXIT και σειρά έχει η Λεπέν και η Μέρκελ με ενδιάμεσους σταθμούς στην Ιταλία, Αυστρία κλπ.

Η Ευρωζώνη βρίσκεται σε πορεία διάλυσης, η παγκόσμια οικονομία αδυνατεί να ξεπεράσει την κρίση και η μόνη πολιτική που ασκείται είναι να αυξάνουν τους φόρους. Για την Ελλάδα δεν γίνεται λόγος!!! Οι επιχειρήσεις κλείνουν και το κατεστημένο, με τον Τσίπρα μπροστά, ποινικοποιεί τις επιχειρήσεις που έχουν νόμιμη έδρα σε Κύπρο, Βουλγαρία, Μάλτα!!!!!! Χώρες που ανήκουν στην Ευρώπη, ενταγμένες και συνδεδεμένες με την Ευρωζώνη και υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας!!!

Τα «ξεφτέρια» της οικονομίας είχαν αποφασίσει να μετατρέψουν τις οικονομίες των χωρών σε ανταγωνιστικές της Κίνας με αντίστοιχους μισθούς και χωρίς συντάξεις.

Τώρα εισπράττουν την Κινεζοποίηση στις επιλογές τους.

ΕΥΡΩ: ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΤΕΙΧΟΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Οι εικόνες από το τείχος του Βερολίνου θα επανέλθουν ως μέλλον ενός παρελθόντος από το οποίο το κατεστημένο δεν διδάχθηκε?

Η συνάντηση Μέρκελ, Ολάντ και Ρέντσι ελάχιστα προσφέρει, γιατί ακόμη και εάν γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του Ρέντσι, το Γερμανικό κατεστημένο κινείται με τέτοια βραδύτητα μέχρι τη θεσμοθέτηση μέτρων που τα ακυρώνει στην πράξη.

Η Ευρώπη βρίσκεται στο σημείο μηδέν της αντιστροφής και άρχισε να μετράει ανάποδα προς την κορύφωση της κρίσης εμπιστοσύνης για το μέλλον της.

Ο ακρωτηριασμός της Ευρωζώνης, η διαίρεση του Ευρώ σε Βορρά και Νότο ή ακόμη και η ολική διάλυση θα είναι οι πιθανές λύσεις που ανήμποροι μπροστά στις εξελίξεις υποχρεώνονται να ακολουθήσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Το Ευρώ απέτυχε να διαμορφώσει το κοινό όραμα της Ευρωπαϊκής Ευημερίας την Ευρωπαϊκή Πολιτική ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Βήμα με το βήμα κατέληξε να είναι εμπόδιο στην ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σήμερα, σε όλα τα παραπάνω βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Η Ευρώπη ψάχνεται για μέτρα θέρμανσης της οικονομίας της. Αλλά η λύση των αρνητικών επιτοκίων είναι δυναμίτης στα θεμέλια των συνταξιοδοτικών ταμείων της και επιστρέφει το πρόβλημα του χρέους από άλλη πόρτα. Επιστρέφει και το πρόβλημα των τραπεζών λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης των καταθετών. Για να σπάσει ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κάνει αρχή με μέτρο την Χαμηλή φορολογία σε όλη την Ευρωζώνη. Πολιτική και Οικονομική εμβάθυνση και αρμοδιότητες στην ΕΚΤ όπως της FED.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο Σόνι Καπούρ, επικεφαλής του think tank Re-Define και το Ίδρυμα Bertelsmann, μέσα σε λίγες ημέρες χτυπάνε καμπάνες για την Ευρώπη.

Η Γερμανία φέρει βαριές ευθύνες για την κατάσταση του Ευρώ. Υπερφορολόγιση και γραφειοκρατία του κατεστημένου οι δαίμονες της Ευρώπης. Ο εθνικιστικός λαϊκισμός τυλίγει με μαύρο χιτώνα τους λαούς όσο η έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής στην Ευρώπη θεωρείται αναγκαία πολιτική επιλογή από το κατεστημένο.

Ακόμη και ο Jean-Claude Juncker, ο υπερήφανος αρχιτέκτονας των μαζικών προγραμμάτων χαμηλής εταιρικής φορολόγησης στο Λουξεμβούργο, τώρα ως επικεφαλής της επιτροπής της ΕΕ, έχει ενστερνιστεί με σκληρότητα τις αδιέξοδες πολιτικές του κατεστημένου και κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως το κορυφαίο πρόσωπο που έζησε την αρχή της διάλυσης της ΕΕ.

ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ

Τρία χτυπήματα κάτω από τη μέση κλυδωνίζουν το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς ενισχύουν τον βορά σε βάρος του Νότου της Ευρώπης.

  • Τώρα, την περίοδο αυτής της κρίσης, το 53% του συνόλου των κρατικών χρηματοδοτήσεων της Ε.Ε. για την ενίσχυση ιδιωτικών επιχειρήσεων γίνονται από την Γερμανία! Η επιτροπή ανταγωνισμού της Ε.Ε. φαίνεται ανίκανη να αντιδράσει.
  • Το ανώτατο δικαστήριο της Καρλσρούης σήμερα με διφορούμενη απόφαση δεν απέρριψε την “μήνυση” που είχε κατατεθεί από οικονομολόγους και μερίδα του Γερμανικού ΣΕΒ εναντίον της ΕΚΤ με αφορμή το QE του 2015 (από το οποίο είχε μείνει εκτός η Ελλάδα), υποστηρίζοντας ότι ο Μάριο Ντράγκι είχε υπερβεί τα καταστατικά όρια της ΕΚΤ, στηρίζοντας με αγορές ομολόγων τις οικονομίες που βρίσκονται υπό πίεση.
  • Η πολιτική των υπερβολικά υψηλών πλεονασμάτων παραμένει σε πλήρη εφαρμογή τόσο για τη Γερμανία όσο και για την Ολλανδία.

Μέχρι στιγμής οι εγκεκριμένες κυβερνητικές ενισχύσεις, της Ευρωζώνης προς τις εθνικές τους επιχειρήσεις ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό του 1,9 τρις Ευρώ. Το εντυπωσιακότερο όμως στοιχείο είναι ότι από το ποσό αυτό το 52,6%, ήτοι 1.000 δις Ευρώ, αφορούν σε ενισχύσεις της Γερμανικής κυβέρνησης προς τις “δικές” της εθνικές επιχειρήσεις.

Αντί δηλαδή να ενισχυθούν τα κοινά προγράμματα στήριξης της Ευρωπαϊκής οικονομίας για να μη μεγεθυνθούν ακόμα περισσότερο οι εσωτερικές ανισότητες στην Ευρωζώνη, Γερμανία και Ολλανδία βάζουν εμπόδια και την ίδια στιγμή ενισχύουν ασύμμετρα τις δικές τους επιχειρήσεις. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια ισχυρή τάση ανισομέρειας στην ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης προσπαθούν να επανεκκινήσουν αλλά με διαφορά ταχύτητας.

Η αρμόδια Επίτροπος για θέματα ανταγωνισμού κυρία Βέρστάκγερ, από την επιτροπή της οποίας περνούν αυτές οι εγκρίσεις κρατικών χρηματοδοτήσεων, δεν μπορεί να αντιδράσει λόγω των συνθηκών. Έτσι την ίδια στιγμή που η Γερμανία κάνοντας χρήση των διαθεσίμων της χρηματοδοτεί αφειδώς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας της χώρας, κάνει παράλληλα ό,τι μπορεί διατηρώντας μία αυστηρή στάση -μαζί με την Ολλανδία- να θέτει σκληρές προϋποθέσεις ακόμα και για τον δανεισμό από τον ESM (δημοσιονομικούς περιορισμούς, κ.λ.π.) στην από κοινού στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης.

Εκ παραλλήλου αυτή τη χρονική περίοδο το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι το QE (πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης) της ΕΚΤ υπερβαίνει τις αρμοδιότητες της Ε.Ε. και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και τις αρμοδιότητες της Ομοσπονδιακής Βουλής ως θεμελιώδη στοιχεία της Γερμανικής συνταγματικής ταυτότητας. Αυτή η θέση δεσμεύει τα ομοσπονδιακά όργανα και ιδίως τη Bundesbank και δημιουργεί εμπόδια στο να μετέχει σε πράξεις της ΕΚΤ που συγκροτούν το λεγόμενο QE.

Ιδιαίτερα δε αποτελεί ανασχετικό παράγοντα στο νέο, τόσο κρίσιμο πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης λόγω πανδημίας (750 δισ. ευρώ αρχικά) στο οποίο είναι επιλέξιμα τα ελληνικά ομόλογα. Τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση και τορπιλίζεται η προοπτική του ευρωομολόγου καθώς και οι πιθανού όροι χρηματοδότησης ενίσχυσης του υπό σχεδιασμό Ταμείου Ανασυγκρότησης.

Τα χτυπήματα ολοκληρώνονται με την πολιτική των υπερβολικών πλεονασμάτων στην οποία αναφερθήκαμε εκτενώς στο άρθρο:

ΤΑ ΔΙΑΡΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ Η ΑΙΤΙΑ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η πανδημία έχει ξεδιπλώσει τις πιο άγριες διαθέσεις εκείνων των χωρών που θέλουν να έχουν ηγετικό ρόλο στο νέο καταμερισμό της εργασίας και να καλύψουν το κενό που αφήνει σε διάφορες περιοχές οι ΗΠΑ. Για την Ευρώπη γίνεται τραγικό καθώς εγκαταλείπεται το όραμα της κοινής ανάπτυξης και οδηγείται είτε σε διάλυση των κοινών πολιτικών είτε σε πρόσδεση στο άρμα μιας χώρας. Η επιλογή δική σας.

Δημοφιλέστερα Άρθρα