ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΞΑΫΛΩΝΕΤΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Συντριπτική απόφαση με ποσοστό 82,60% για αποχώρηση της σοσιαλιστικής τάσης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε 2.032 εγγεγραμμένα μέλη που ψήφισαν, υπέρ της αποχώρησης τάχθηκαν 1.678, ήτοι ποσοστό 82.60%, ενώ τάχθηκαν υπέρ της παραμονής μόλις 31 άτομα, δηλαδή ποσοστό… 1,50%! Η αποχή ήταν 15,90%, καθώς 323 μέλη της τάσης επέλεξαν να μην ψηφίσουν.

Να υπενθυμίσουμε ότι κατά της αποχώρησης τάχθηκαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι υπουργοί Χρήστος Σπίρτζης και Παναγιώτης Κουρουμπλής, καθώς και ο γνωστός και μη εξαιρετέος υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού Αντώνης Κοτσακάς.

Αυτή η ψηφοφορία αποτελεί την μεγαλύτερη δημοσκόπηση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ καθώς αποτυπώνει την αληθινή τάση στην βάση του. Ανεξαρτήτως της ορθής κριτικής που ο καθένας μπορεί να ασκήσει για τον καιροσκοπισμό των επωνύμων «ποντικιών» του παλιού ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι μια βάση 2.032 ανθρώπων αποτελεί «δείγμα».

Και το «δείγμα» επί πραγματικής ψήφου σε μια ομοιογενή ομάδα ίσως δεν θα είχε τόση αξία εάν τα ποσοστά ήταν ισορροπημένα καθώς υπέρ της παραμονής είχε ταχθεί το βαρύ πυροβολικό. Αποκτά ωστόσο πολύ σημαντικό εύρημα η συντριβή της ψήφου για παραμονή που συγκέντρωσε μόλις 1,50%, αποτυπώνει το πραγματικό μέγεθος της απογοήτευσης στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοκρατία είναι το Διακύβευμα της Δημοκρατικής Παράταξης

Η Δημοκρατική Παράταξη αποτέλεσε ιστορικά ένα κίνημα λαού που αντιστάθηκε στις δυνάμεις της αντίδρασης, όρθωσε το ανάστημα στη μονοκρατορία της δεξιάς και άνοιξε λεωφόρους προόδου για τον λαό και την χώρα. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, η πατρίδα, γνώρισαν την ευημερία και τη διεθνή δύναμη μόνον όταν στο πηδάλιο ήταν η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Η σημερινή δεξιά χωρίς την παραδοσιακή βία και νοθεία, αλλά έχοντας να συγκριθεί με μια κυβερνητική θητεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έθεσε τον πήχη σύγκρισης στο χαμηλότερο σημείο μετά τη μεταπολίτευση και με σύγχρονα εργαλεία χειραγώγησης ανασυστήνει το συντηρητικό συγκεντρωτικό και αντιδραστικό σύστημα εξουσίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιμοποιεί όλα τα επικοινωνιακά και ψυχολογικά μέσα, τις νέες μορφές βίας και νοθείας, για να ξαναστήσει τη μονοκρατορία της δεξιάς, να θέσει τον λαό στο περιθώριο, απογοητευμένο, παθητικά παραδομένο. Θέλουν τον λαό στο περιθώριο για να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισαν, θέλουν τον λαό νεκρωμένο χωρίς αντιδράσεις για ό,τι του επιφυλάσσουν. Ήδη με κάθε μέτρο που έλαβαν κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Απέναντι σε αυτή την εκλεπτυσμένη λαίλαπα της δεξιάς παλινόρθωσης της συντήρησης του συγκεντρωτισμού και του αυταρχισμού, αρκεί να επιδεικνύεται η προοδευτική ταυτότητα, ο αυτόνομος πολιτικός λόγος και η ενότητα από το Κίνημα Αλλαγής που είναι η καρδιά της Δημοκρατικής Παράταξης;

Η εκλογή προέδρου είναι το μεγάλο γεγονός για να γιορτάσουμε τη Δημοκρατία στο ΚΙΝΑΛ και το ΠΑΣΟΚ. Η Δημοκρατική Παράταξη είναι που έγραψε ιστορία στην καθιέρωση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι που έφερε ριζοσπαστικές αλλαγές στη Δημοκρατία τόσο στο εθνικό πολιτικό πεδίο όσο και στην εσωκομματική πολιτική.

Μπροστά στη νέα επέλαση του συντηρητισμού και του αυταρχισμού ήρθε η ώρα αντίστασης και της ανατρεπτικής αλλαγής από ένα νέο κίνημα λαού.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής έχουν το ιστορικό καθήκον να εισφέρουν νέα ριζοσπαστική και πρωτοποριακή αλλαγή στη Δημοκρατία.  Αλλαγή στην εσωκομματική διαδικασία, αλλαγή άσκησης της δημοκρατίας στην πολιτική της Ελλάδας.

Διανύουμε εκείνες τις ελάχιστες στιγμές που έχει την τύχη μια πολιτική δύναμη να αδράξει την ευκαιρία για να ανατρέψει το συντηρητικό πολιτικό σκηνικό και να προσφέρει στην πατρίδα και τον λαό μια νέα προοδευτική προοπτική.

Δημοκρατική Παράταξη, το πρώτο συστατικό της, η Δημοκρατία ήταν πάντα η δύναμή της, ήταν το χαρακτηριστικό της μεγάλης διαφοράς από όλες τις άλλες πολιτικές παρατάξεις. Ειδικά σήμερα μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά απέναντι σε μια ΝΔ που ασκεί όλο και πιο συγκεντρωτική και αυταρχική διακυβέρνηση και απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που έγινε το πιο προσωποπαγές κόμμα που είχε ποτέ η χώρα.

Τώρα η Δημοκρατία που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δημοκρατικής παράταξης πρέπει να γίνει η μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης της παράταξης και της Ελλάδας.

Εμείς φέραμε την αστική δημοκρατία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον ανένδοτο, το 114.

Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον κορυφαίο αντιδικτατορικό αγώνα του ΠΑΚ. Εμείς φέραμε τη δημοκρατική λειτουργία στα κόμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έβαλε πρωτοποριακούς δημοκρατικούς κανόνες στη λειτουργία του, έδωσε λόγο στα μέλη και τους φίλους του, κάνοντας και τα υπόλοιπα κόμματα να το ακολουθήσουν. Τελευταία ριζοσπαστική αλλαγή που έφερε το ΠΑΣΟΚ ήταν η άμεση εκλογή προέδρου από τη βάση του.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής θα αποτελέσουν ένα πολιτικό γεγονός μεγάλων διαστάσεων εάν φέρουν τη Δημοκρατία στο επίκεντρο της πολιτικής. 

Βρισκόμαστε σε περίοδο μετάβασης του διεθνούς συστήματος και μεταβολής όλων των διεθνών ισορροπιών. Βρισκόμαστε στην αρχή αλλαγής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και οδεύουμε σε έναν κόσμο που δεν θα είναι όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Διανύουμε περίοδο που εξουσίες και πλούτος συγκεντρώνονται όλο και σε πιο λίγους με κοινωνικούς κραδασμούς που για να αντιμετωπισθούν, οι πολιτικές και οι πολιτικοί επιλέγουν όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο μεγαλώνει στους πολίτες, τόσο οδηγεί στην ανάγκη κυβερνήσεων και κομμάτων για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών, που με τη σειρά τους ολισθαίνουν σε αυταρχικές και ολιγαρχικές συμπεριφορές.

Η κρίση εμπιστοσύνης είναι που οδηγεί επίσης σε φαινόμενα εκμετάλλευσης της από τους ακραίους αριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτή η πολιτική είναι που συστηματικά δημιουργούν διαρκώς και μεγαλύτερη απόσταση στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων από τους πολίτες.

Η λήψη αποφάσεων με γνώση και νηφαλιότητα από τους ίδιους τους πολίτες είναι εχθρός των κέντρων του συστήματος που θεωρούν εμπόδιο την λαϊκή κυριαρχία και προκαλούν το περίφημο έλλειμμα δημοκρατίας. Έλλειμμα Δημοκρατίας που ξεκινάει από το τοπικό επίπεδο, κυριαρχεί στο εθνικό πεδίο και γίνεται πολυδιάστατο στους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008 έβγαλε στην επιφάνεια τις αδυναμίες του συστήματος και το απάνθρωπο πρόσωπο της νέας αρχιτεκτονικής του καπιταλισμού.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει περάσει σε νέα φάση παγκοσμιοποίησης με την ελευθερία στην διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών. Οι μεταναστευτικές ροές είτε προκαλούνται, είτε είναι φυσικό αποτέλεσμα γεγονότων, έχουν γίνει το ισχυρότερο όπλο στα χέρια της αντίδρασης.

Ατμομηχανή των εξελίξεων αποτελούν η τεχνολογική ανάπτυξη, ιδιαίτερα οι τεχνολογίες των πληροφοριών και επικοινωνίας σε συνδυασμό με την καινοτομία.

Οι ανεπτυγμένες χώρες που οδηγούν την παγκοσμιοποίηση, βρέθηκαν πολύ γρήγορα να εισπράττουν τα αρνητικά της, γιατί η Ανατολή και ιδιαίτερα η Κίνα που βρίσκεται στην κορυφή, έχουν ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αφενός τη φθηνότερη και χειραγωγημένη εργασία και αφετέρου την έλλειψη δημοκρατίας την αυταρχική διοίκηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στην Κίνα να αυξάνεται μια νεοδημιούργητη μικρομεσαία τάξη που δίνει πολιτική σταθερότητα στο καθεστώς.

Η Δύση ειδικά η Ε.Ε. με πρόσχημα να ανταποκριθεί στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ασθμαίνοντας ισοπεδώνει τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και καταστρέφει τη μικρομεσαία τάξη προκαλώντας το αντίστροφο. Την αποψίλωση του κοινωνικού κράτους, την ραγδαία αύξηση της ανισότητας στις κοινωνίες της.

Η αντιστροφή της κατανομής του πλούτου και η ενίσχυση δύο πόλων ελαχίστων πλουσίων και όλων των άλλων σε κατάσταση νεόπτωχων ή οικονομικά αδύναμων, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Ο ανταγωνισμός με την Κίνα και την Ανατολή αποκτά έτσι ένα νέο υπόβαθρο. Την αποστέωση της δημοκρατίας στη Δύση, την αύξηση του αυταρχισμού.

Η κρίση έπληξε τον κεντρικό πυρήνα του κράτους δικαίου. Τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση έγινε κρίση της Δημοκρατίας καθώς ακόμη και η τυπική Δημοκρατική νομιμοποίηση υπήρξε χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή. Παράδειγμα οι συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβώνας, ή τα μνημόνια.

Ένας σημαντικός νέος παράγοντας που εντείνει τις ανισότητες είναι ότι οι ανισότητες μεταδίδονται από τη μια γενιά στην άλλη. Δημιουργείται κατά συνέπεια μια άρχουσα τάξη, η οποία διαχωρίζεται από την υπόλοιπη κοινωνία.

Graffiti Banksy

Έτσι δημιουργείται μια νέα κοινωνική τάξη, η οποία ελέγχει και τις πολιτικές διαδικασίες. Με αυτή την έννοια το παγκόσμιο Καπιταλιστικό σύστημα, το μοναδικό σύστημα που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη από την Κίνα μέχρι την Ε.Ε.,  μετατρέπει τη Δημοκρατία σε Αυταρχική Πλουτοκρατία!

Από τις χειρότερες απώλειες, της δημοσιονομικής και υγειονομικής κρίσης, είναι η απαξίωση των θεσμών της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, η αποσταθεροποίηση της ιδέας της δημοκρατίας και η απαισιοδοξία για την επόμενη ημέρα.

Αυτή η νέα πραγματικότητα, οδήγησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην απογοήτευση, σε δραστική μείωση των ατομικών και συλλογικών προσδοκιών, και στην αποδοχή ενός απαισιόδοξου πεπρωμένου.

Ακόμη χειρότερα, όταν ελεγχθεί η πανδημία και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί επαναφέρουν τους δημοσιονομικούς και νομισματικούς κανόνες, θα φανεί το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής, παραγωγικής και κοινωνικής κρίσης.

Ποιοι θα επωμιστούν και με ποιο κόστος το βάρος της αποπληρωμής των δυσθεώρητων δημόσιων χρεών που συσσωρεύονται σε αυτή τη δύσκολη και μεταβατική περίοδο; Πως θα χρηματοδοτηθούν οι απαραίτητες υποδομές για την περιβαλλοντική μετάβαση και πως θα διασφαλιστεί ότι αυτή θα γίνει με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο; Θα επικρατήσουν ξανά οι δημοσιονομικά συντηρητικοί στην Ευρωζώνη, προωθώντας μια ξαναζεσταμένη εκδοχή του δόγματος της επεκτατικής λιτότητας που βίωσαν οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδιαίτερα η Ελλάδα κατά τα προηγούμενα χρόνια; Ή αντίθετα, θα αναληφθούν εκείνες οι θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μεταθέτουν μέρος του κόστους στους σύγχρονους κροίσους ρυθμίζοντας με κανόνες διαφάνειας και βιωσιμότητας την κίνηση του παγκόσμιου κεφαλαίου;

Απομονωμένα, από τη δυναμική ενός κινήματος του λαού, τα πολιτικά κόμματα αδυνατούν να επιβάλουν κανόνες στα μεγαθήρια της εξουσίας. Η πρόκληση της ιστορικής περιόδου είναι να αλλάξουμε την ισχνή δημοκρατική νομιμοποίηση, το έλλειμμα της Δημοκρατίας και να την μετατρέψουμε σε ισχυρή Δημοκρατία, αμεσότερη και συμμετοχική. Να μετατρέψουμε τη δημοκρατία σε κίνημα λαού.

Το τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση επανέρχεται στο επίκεντρο της πολιτικής με ενισχυμένη την έννοια της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Αλλάζουμε το πολιτικό μας σύστημα σε σύστημα Συμμετοχικής Δημοκρατίας, με αποφάσεις από τον λαό για τον λαό.

Αλλάζουμε πρώτα την εσωκομματική δημοκρατία ως προάγγελο των αλλαγών στην πολιτική. Αλλάζουμε την εσωκομματική δημοκρατία ως χώρο εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης στο δύσκολο σύστημα των συλλογικών αποφάσεων και της υπεύθυνης αποδοχής τους.

Αλλάζουμε σε ένα συλλογικό θεσμικό κόμμα, των μελών που θα έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Που θα απομονώνει τις προσωπικές στρατηγικές. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό, δυναμικό.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία των μελών ως εργαλείο άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας της παράταξης. Καθολική ψηφοφορία ή Δημοψηφίσματα που συμπεριλαμβάνουν την ηλεκτρονική Συμμετοχική Δημοκρατία. Η δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων ακολουθεί το συγκεκριμένο μοντέλο συλλογικής απόφασης που στηρίζεται στη: Συλλογή των στοιχείων, ορισμό, συγκέντρωση ιδεών, αξιολόγηση ιδεών, λήψη απόφασης, εκτέλεση απόφασης και αξιολόγηση αποτελεσμάτων.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία εσωκομματικά για τις περισσότερες αποφάσεις γενικού ενδιαφέροντος, με συμμετοχή όλων των μελών.

Θεμέλιο της δημοκρατικής συμμετοχής του λαού γίνεται η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Οι Δημοτικές οργανώσεις σε επίπεδο δήμου, οι Νομαρχιακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας και οι περιφερειακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφέρειας να διαμορφώνουν (σύμφωνα με τις πρόνοιες του νόμου) θέσεις ή ερωτήματα στα μεγάλα τοπικά θέματα με καθολική ψηφοφορία των μελών και να απευθύνονται στους δημότες με καμπάνιες και συλλογή υπογραφών.

Στόχος να συγκεντρώνονται υπογραφές στο 10% (Κλεισθένης άρθρα 130-148) τουλάχιστον των δημοτών για να υποχρεώνεται η τοπική ή περιφερειακή αυτοδιοίκηση σε τοπικό δημοψήφισμα. Θέματα όπως η μεταφορά της ΔΕΘ από το κέντρο της Θεσσαλονίκης ή η κατασκευή όπως προτείνεται του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης ή θέματα όπως αποφάσεις ενίσχυσης τοπικής κοινωνικής κυκλικής οικονομίας ή τοπικοί περιβαλλοντολογικοί στόχοι ή συγκεκριμένες τοπικές πολιτικές πρόληψης προστασίας και ενίσχυσης των δασών, πρέπει να αποφασίζονται με τοπικά δημοψηφίσματα.

Κεντρικά πολιτικά θέματα όπως ο κλιματικός νόμος με τους επιμέρους στόχους και τα χρονικά ορόσημα πρέπει να αποτελούν πρωτοβουλίες που δεν θα μένουν σε ένα στενό κύκλο σε επίπεδο ηγεσίας. Αποφασίζονται με καθολική ψηφοφορία των μελών και καταλήγουν σε καμπάνια ενημέρωσης του λαού και συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο ώστε να γίνουν νόμος και εθνικός στόχος.

Οι περιορισμοί και οι ασάφειες στη διενέργεια δημοψηφίσματος σε όλη την επικράτεια επιλύονται με δημοκρατικό εξαναγκασμό της κυβέρνησης, θέτοντας  υψηλούς στόχους συλλογής υπογραφών, τουλάχιστον 500.000 πολιτών. Ακόμη και η άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα αποτελεί απώλεια της πρωτοβουλίας των πολιτικών κινήσεων και εφαλτήριο ιδεολογικής ηγεμονίας της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η βασική συντηρητική ατζέντα όπως η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, μπορεί να ανατραπεί με εργαλείο το δημοψήφισμα και τη δημοκρατική συμμετοχή. Αυτή η επιλογή βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής ένδειας του Σύριζα που με ατάκες και επικοινωνιακή πόλωση προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεσία του και τη δύναμη του κόμματος, σε βάρος της συμμετοχής του λαού σε μια αποφασιστική ανατροπή.

Συμβάλλουμε στην πολιτική παιδεία της συμμετοχικής δημοκρατίας και δεσμευόμαστε για την ενεργοποίηση των δημοψηφισμάτων στο κεντρικό πολιτικό πεδίο ως βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Καθιερώνουμε το προγραμματικό συνέδριο όχι συνδιάσκεψη αλλά προγραμματικό συνέδριο πριν από κάθε συνέδριο ώστε να προηγείται η συμμετοχή των μελών σε διαδικασίες δεσμευτικών προγραμματικών αποφάσεων.

Σήμερα, που παντοδύναμες αγορές και οικονομικά κέντρα απειλούν τις κοινωνικές, συλλογικές κατακτήσεις, η Δημοκρατία είναι και πάλι το ουσιαστικό διακύβευμα, γιατί η όλο και μικρότερη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων διευκολύνει την περιθωριοποίηση της κοινωνίας.

Η Δημοκρατία αποτέλεσε την πολιτική καινοτομία που απελευθέρωσε τους πολίτες από το φόβο του κάθε τυράννου, μονάρχη, ή δογμάτων. Υπήρξε η συλλογική απάντηση των πολιτών στη φυσική ροπή των δυνατών να συγκεντρώνουν και να μεγιστοποιούν την εξουσία και τον πλούτο τους.

Η Δημοκρατία δεν ήταν ο φόβος απώλειας εξουσίας των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία ήταν το όπλο των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία οφείλει να είναι το όπλο των υποψηφίων προέδρων του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία πρέπει να γίνει το όπλο του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία είναι η νέα ριζοσπαστική αλλαγή του Κινήματος για να γίνει η νέα προοδευτική αλλαγή στην Ελλάδα!

Η Εκλογή προέδρου δεν είναι εσωκομματική διαδικασία.

Ψηφίζουμε για μια νέα εν δυνάμει κυβέρνηση προοδευτικής αλλαγής!

 

 

Bremain ή Brexit

Η μεγάλη μάχη ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο Βρετανικό, Ευρωπαϊκό, διεθνές και στις νέες λαϊκιστικές δυνάμεις βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Στη μέση, η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική. Το 2017 η χρονιά που σηματοδοτεί την κόλαση της πολιτικής μοιάζει να βιάζεται.

Ένα τρίτο κόμμα ξεπετάγεται παντού σε Ευρώπη και Αμερική. Το φαινόμενο Τράμπ αλλά και το φαινόμενο Σάντερς στον αντίποδα, έδωσαν σαφή δείγματα της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο. Οι εκλογές στην Αυστρία έδωσαν το 50% στους ακροδεξιούς, οι εκλογές στην Ισπανία, στην σκιά του Brexit δημοψηφίσματος, ανατρέπουν το πολιτικό σκηνικό σε όφελος της λαϊκιστικής αριστεράς. Οι επερχόμενες το φθινόπωρο εκλογές στη Γαλλία δίνουν ώθηση στην λαϊκιστική ακροδεξιά Λεπέν. Οι εκλογές στη Γερμανία το 2017 θα σφραγιστούν από μεγάλες ανατροπές.

Μια άλλη έρευνα του Κέντρου Ερευνών Pew, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, δείχνει ότι μόλις το 38% των Γάλλων έχει θετική άποψη για την Ε.Ε., όταν ακόμη και οι Βρετανοί έχουν μεγαλύτερη πίστη (44%). Ισπανοί (47% από 63% στην προηγούμενη δημοσκόπηση) και Γερμανοί (50% από 58%) είναι μάλλον μοιρασμένοι, ενώ οι πιο ένθερμοι είναι οι νεοφώτιστοι (η κατά Ράμσφελντ «Νέα Ευρώπη») Πολωνοί (72%) και Ούγγροι (61%), αλλά αμφότεροι έχουν τις πλέον εχθρικές προς την Ε.Ε. κυβερνήσεις.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σε πλήρη εξέλιξη η σύγκρουση της πολιτικής αποσύνθεσης που θα σημαδέψει τον αιώνα μας. Τo «Bremain» παίζει κυρίως το χαρτί της οικονομίας και το «Brexit» του μεταναστευτικού και της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.

Ό,τι κι αν συμβεί, η ατζέντα στην Ευρώπη έχει καθοριστεί. Κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό κατεστημένο. Κρίση που αγκαλιάζει τις ΗΠΑ. Μια επανάληψη του πρώτου ήμισυ του 20ου αιώνα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

ΑΓΙΑΤΟΛΑΧ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Οι Ιμάμηδες της Τουρκίας αποκτούν την δύναμη του στρατού. Ο «ανίκητος» Τουρκικός στρατός με ερασιτεχνικά σχεδιασμένο πραξικόπημα έχασε την τελευταία μάχη με τον Ισλαμικό φανατισμό. Μετά το διάγγελμα του Ερντογάν ο Τουρκικός λαός βγήκε στους δρόμους και αναλυτές με ανοησίες εκθείαζαν το «γκελ» του Ταγίπ Ερντογαν στον λαό. Είναι η περίπτωση που η οικονομική ευημερία θα έβγαζε τον λαό στους δρόμους; Η Ιστορία θα πει όχι. Εξάλλου η πτώση της Τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου απεικόνιζαν την υφέρπουσα οικονομική κρίση και το τέλος της ευημερίας στην Τουρκία. Η δυσαρέσκεια λόγω των εξελίξεων στην οικονομία ήταν ήδη ορατή.

Αυτό που δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας έχει αντιδράσεις που δεν χωράνε στα κουτάκια της τεμπέλικης κατεστημένης ανάλυσης. Ο Τούρκος ηγέτης έχει τεθεί επικεφαλής ενός κινήματος με βαθιές ρίζες στον Ισλαμισμό. Οι Ιμάμηδες όλης της χώρας κάλεσαν το ήδη θρησκευτικά φανατισμένο πλήθος πολύ νωρίτερα στους Μιναρέδες και σε αντίσταση στο πραξικόπημα των Κεμαλιστών. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους.

Ο Ερντογάν, μια ακόμη περίπτωση αποτυχίας της πολιτικής των ΗΠΑ και της Ρωσίας απέναντι στον Ισλαμικό φανατισμό, έχει ανοικτές τις λεωφόρους να εγκαταστήσει το θεοκρατικό καθεστώς στην Τουρκία.

Οι νεοφώτιστοι Τούρκοι φανατικοί έσωσαν την «Δημοκρατία» στην Τουρκία αλλά μέχρι να εκκαθαριστούν οι λογαριασμοί με τους αδύναμους πλέον Κεμαλιστές ο εμφύλιος σπαραγμός θα είναι βαθύς και η εσωστρέφεια στην Τουρκία επικίνδυνη και απρόβλεπτη.

200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 3) ΠΟΤΕ ΜΗ ΒΑΣΙΣΤΕΙΣ ΣΕ ΞΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ

Το σημαντικότερο δίδαγμα της επανάστασης έχει λησμονηθεί τόσο που δεν αναφέρεται σε καμιά επίσημη δήλωση! Η ενότητα προφανώς είναι βασικό συστατικό. Είναι συνακόλουθο κάθε εγχειρήματος που πρέπει να επιτύχει. Αλλά πριν από την ενότητα προϋπόθεση είναι να πετάξεις στο όνειρο με δικά σου φτερά!

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις ότι ο αγώνας ενός λαού πρέπει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις. Όλα τα άλλα έπονται! Τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό το δίδαγμα, δίδαγμα που οι Έλληνες πλήρωσαν ακριβά για να το μάθουν, βασίζονται στην κλασσική διαίρεσή τους στο Αγγλικό, Ρωσικό και Γαλλικό κόμμα. Πίστεψαν πολλές φορές ότι οι τρεις μεγάλες δυνάμεις μόνο αυτές μπορούν να τους απελευθερώσουν. Όταν βασίστηκαν στις δικές τους δυνάμεις μόνο τότε κατάφεραν να κάνουν το βασικό μεγάλο βήμα που στη συνέχεια η ιστορία τους αντάμειψε έστω και με την υστέρων επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην Φιλική Εταιρεία και το αυτοδύναμο εγχείρημα των Ελλήνων επιγραμματικά είναι τα παρακάτω:

Ρωσία: Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας γίνονταν κατά καιρούς προσπάθειες από ελληνορθόδοξες προσωπικότητες για προσέλκυση βοήθειας από τη Ρωσία ώστε να ελευθερώσει τους Χριστιανούς. Μια από τις πρώτες επαφές ήταν το 1649 από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Παΐσιο και έκτοτε πολλοί ιερωμένοι και έμποροι καλούσαν τον Τσάρο Αλέξιο να πολεμήσει υπέρ των Ελλήνων.

Επί Τσάρου Μεγάλου Πέτρου Α΄, συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη δημιουργίας στόλου και η έξοδος της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα και στη συνέχεια στη Μεσόγειο όπως αυτό διαφάνηκε στη περίφημη Συνθήκη του Κάρλοβιτς, που αποτέλεσε σταθμό στα δρώμενα της Μεσογείου και ιδιαίτερα στο Αιγαίο. Δημιουργός του ανύπαρκτου μέχρι τότε τσαρικού στόλου ήταν ο ελληνικής καταγωγής Ιβάν Μπότσης. Οι Έλληνες άρχισαν να προσβλέπουν στην ομόθρησκη αυτή δύναμη αναπτύσσοντας έτσι ένα φιλορωσισμό. Το φιλορωσισμό εκείνο ενίσχυσαν ακόμα προφητείες και θρύλοι για την λυτρωτική επέμβαση από ένα ομόθρησκο κράτος, που έβρισκαν πρόσφορο έδαφος και συγκινούσαν όλες τις κοινωνικές τάξεις. Προφητείες που επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα για το «ξανθό γένος»

Επί βασιλείας της Τσαρίνας Άννας, στη δεκαετία 1730-1740, ο διάσημος στρατάρχης Μιούνιχ ή Μύνιχ προέτρεψε τους ομόδοξους λαούς της Βαλκανικής σε εξέγερση, δρώντας επικουρικά για τους Ρώσους ως αντιπερισπασμός για τους Τούρκους. Το σχέδιο Μύνιχ αποτέλεσε στη συνέχεια δόγμα για τους μετέπειτα ηγεμόνες της Ρωσίας, ιδίως από την Αικατερίνη Β’, που βρισκόταν σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη από τον Ιανουάριο του 1769 προβάλλοντας ως επιχείρημα την προστασία των ομόδοξών της χριστιανών, πολιτική που ακολούθησε έντονα αργότερα και ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ της Ρωσίας.

Όταν εξερράγη ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος στις 30 Σεπτεμβρίου 1768, η Αικατερίνη Β’ επiχείρησε να εξεγείρει τους χριστιανούς των Βαλκανίων δίνοντας στον πόλεμο το χαρακτήρα σταυροφορίας κατά του ισλαμισμού. Είχε ήδη στείλει λίγους μήνες πριν τους αδελφούς Ορλώφ στη Βενετία από όπου ξεκίνησαν τον συντονισμό.

Μέχρι το 1770 οι εξεγέρσεις των Ελλήνων στην Πελοπόννησο πήραν διαστάσεις. Ο Ελληνικός στόλος έπλεε ήδη στο Αιγαίο έφθασε στα Δαρδανέλια αλλά τα οχυρωματικά έργα που κατασκεύασαν οι Γάλλοι εμπόδισαν την είσοδο. Τελικά το 1774 με τη συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι Ρώσοι αποχώρησαν και οι Έλληνες εγκαταλειμμένοι αντιστάθηκαν μέχρι το 1780 εν τέλει ηττήθηκαν και σφαγιάστηκαν.

Γαλλία: Οι Έλληνες, μετά την τραγική αποτυχία της αποστολής του Ορλώφ, με δυσκολία πίστευαν σε υποσχέσεις ξένων για την απελευθέρωσή τους. Αλλά ο Βοναπάρτης είχε φανεί στον ορίζοντα σαν φαινόμενο, σαν ο καλός άγγελος που φέρνει την ελευθερία στους καταπιεσμένους. Γι’ αυτό, παρά την πικρή πείρα του παρελθόντος, στους Έλληνες που στέναζαν κάτω από τη σκλαβιά εμφανίστηκε μια ενδόμυχη ελπίδα και περίμεναν από τον Κορσικανό στρατηλάτη την πραγματοποίηση του προαιώνιου πόθου τους, καθώς τον θεωρούσαν σαν το μελλοντικό απελευθερωτή τους.

Ο Αδαμάντιος Κοραής, εκδίδει το 1801 το «Πολεμικό Σάλπισμα», για τους Έλληνες εθελοντές που υπηρετούσαν στη στρατιά του Βοναπάρτη και για όλο τον Ελληνισμό. Κύρια προσπάθειά του, γράφοντας το έργο αυτό, ήταν να πετύχει μια Γαλλοελληνική συμμαχία στην Ανατολή. Αλλά το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε άδοξα όταν απέτυχε η εκστρατεία της Αιγύπτου.

Ο Ρήγας Φεραίος απευθύνθηκε επίσης στον Ναπολέοντα να παρακαλέσει «τη γενναία και ισχυρή Γαλλία να ελευθερώσει την κλασική αυτή χώρα» και οι Έλληνες είχαν λάβει από τον Βοναπάρτη ενθαρρυντικές απαντήσεις.

Ωστόσο ο Ναπολέων σε κάθε διαπραγμάτευση με τους Ρώσους για πιθανό διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας απέρριπτε το ενδεχόμενο η Κωνσταντινούπολη να πέσει στα χέρια της Ρωσίας και προτιμούσε να παραμείνει η Οθωμανική αυτοκρατορία ως έχει.

Σε γενικές γραμμές ο Ναπολέων, εάν είχε πραγματικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα περισσότερο γιατί ήθελε να μείνει στην ιστορία ως νέος Μέγας Αλέξανδρος, όσο πιο πολύ ανυψωνόταν και δοξαζόταν τόσο πιο πολύ ξεχνούσε την Ελλάδα και το Ανατολικό ζήτημα.

Αγγλία: Ιδιαίτερα για τους Άγγλους, μια ανεξάρτητη Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τεράστια ναυτική δύναμη ανταγωνιστική της δικής τους ναυτικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο, ήταν καθαρή απειλή για τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κάθε τους προσπάθεια ήταν να ελέγξουν από μέσα τις κινήσεις των Ελλήνων.

Μια κίνηση αντίστοιχη με αυτή της Φιλικής Εταιρείας, είχε ξεκινήσει στην Αθήνα, το 1813. Ιδρύθηκε τότε η «Φιλόμουσος Εταιρεία», με κεντρικό σκοπό την καλλιέργεια του ελληνικού πνεύματος των νέων, την έκδοση βιβλίων, τη βοήθεια φτωχών σπουδαστών κ.λπ. Ήταν οργάνωση που είχε το βλέμμα της στην Αγγλία και ίσως ήταν ένας από τους λόγους που η οργάνωση ποτέ δεν μπόρεσε να αποκτήσει σοβαρές διαστάσεις.

Η Αγγλία ήταν τόσο προσηλωμένη στη διατήρηση της ακεραιότητας του Οθωμανικού κράτους που ακόμη και όταν κάτω από την πίεση των αλλεπάλληλων νικών του Ιμπραήμ, η υπό τον Μαυροκορδάτο Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να γίνει προτεκτοράτο της Αγγλίας, απέρριψε την πρόταση. Το κείμενο εκείνης της πράξης υποτέλειας, συγκέντρωσε τις υπογραφές σχεδόν όλων, με λίγες εξαιρέσεις, των πολιτικών, στρατιωτικών και ναυτικών αρχηγών. Σε διάστημα μιας εβδομάδας η αίτηση προστασίας ή «Πράξις Υποταγής» (Act of Submission) είχε εγκριθεί και από το Βουλευτικό και από το Νομοτελεστικό (1 Αυγούστου 1825). Το πρωτότυπο έγγραφο της «Πράξεως» είχε γραφεί στην αγγλική γλώσσα και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ελληνικά. Η Αγγλία το απέρριψε, ωστόσο ήδη έλεγχε τις ισχυρότερες πολιτικές δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων.

Όπως έχουμε επισημάνει, τα δύο πρώτα χρόνια του αγώνα η ευρωπαϊκή απολυταρχία καταδίκασε την ελληνική επανάσταση και στη βάση των αποφάσεων των δύο Συνεδρίων (Λάυμπαχ/Λουμπιάνα – Βερόνα) συνεργάστηκε ανοικτά, βάρβαρα και απροσχημάτιστα με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι ναυτικές δυνάμεις Αγγλίας-Γαλλίας- Αυστρίας μετέφεραν εφόδια και έσπαγαν τους αποκλεισμούς των Ελλήνων στα πολιορκημένα κάστρα, οι πρόξενοί τους είχαν τεθεί στην υπηρεσία της Υψηλής Πύλης με αποστολή να συλλέγουν πληροφορίες υπέρ των Τούρκων.

Ο αρμοστής των Επτανήσων Maitland έδινε καταφύγιο στα τούρκικα καράβια και δεν δεχόταν τους πληγωμένους Έλληνες, τους αμάχους και τα γυναικόπαιδα που ζητούσαν καταφύγιο στα Επτάνησα. Τα αυστριακά καράβια είχαν αναλάβει τις μεταφορές του τούρκικου στρατού και των εφοδίων. Ως το 1826 οι Έλληνες είχαν χτυπήσει πάνω από 100 αυστριακά πλοία.

Ο αγώνας επέτυχε μόνον όταν οι μεγάλες δυνάμεις αντιλήφθηκαν ότι οι Έλληνες δημιούργησαν ένα τετελεσμένο μια νέας ισορροπίας στην περιοχή.

Η Ελληνική Επανάσταση το 1821 πέτυχε καθώς υπήρξε σημαντική δημογραφική εξάπλωση των Ελλήνων εκείνη την περίοδο, πίστη στις δικές τους και μόνο δυνάμεις, πνευματική προετοιμασία και πάνδημη αφοσίωση στον εθνικό στόχο, αποτέλεσμα των άοκνων προετοιμασιών της Φιλικής Εταιρείας.

Από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και μετά είχαν λάβει χώρα αδιαλείπτως αναρίθμητες απόπειρες απελευθέρωσης. Η τελέσφορος διεξαγωγή του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα έστω και τμηματική, και ανολοκλήρωτη ήταν το αποτέλεσμα πλειάδας παραγόντων ισχυρότεροι εκ των οποίων ήταν ο συνδυασμός του συντονισμού και της δικτύωσης μέσω της Φιλικής Εταιρείας με την πίστη στις δικές τους δυνάμεις.

Το σύγχρονο ελληνικό κράτος βρίσκεται σε κατάσταση δημογραφικής απίσχνασης, αντιμετωπίζει μία παραδοσιακή απειλή ασφάλειας εξ Ανατολών-την νέο-οθωμανική Τουρκία, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα τον αποδέκτη πολλαπλών απειλών ασύμμετρης υφής.

Σε στρατηγικό επίπεδο, απουσιάζει η εγρήγορση που κινεί ένα συλλογικό υποκείμενο προς τα εμπρός. Απουσιάζει η διεκδικητική διάθεση για τα εθνικά δίκαια. Η κυρίαρχη κουλτούρα πολιτικής στρατηγικής προσιδιάζει σε μικρό κρατίδιο, κράτος υποτελές, το οποίο εναποθέτει τις ελπίδες του για επιβίωση στις μεγάλες δυνάμεις. Προφανώς είναι αυτές που ενδεχομένως να συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά μόνον όταν αντιληφθούν ότι οι Έλληνες έχουν την στρατηγική, τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα να ηγηθούν σε αγώνες που διαμορφώνουν νέες ισορροπίες.

Ένα επιπρόσθετο δίδαγμα που προκύπτει από την Ελληνική Επανάσταση αφορά την στοχοθεσία και στοχοπροσήλωση στο εθνικό επίπεδο. Οι υπόδουλοι Έλληνες γνώριζαν το διακύβευμα, έδωσαν τα πάντα για την επίτευξη του εθνικού στόχου, αρχικά ενωμένοι και αποφασισμένοι. Όταν παρέκκλιναν του στόχου εξαιτίας των εσωτερικών διχασμών μετά τα δύο πρώτα επιτυχή χρόνια, η Επανάσταση κινδύνευσε με ολοκληρωτική αποτυχία.

Στο σύγχρονο ελληνικό κράτος απουσιάζει ο στρατηγικός σχεδιασμός, δεν υπάρχει καν η ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων γεγονός ανεξήγητο για ένα κράτος που συγκαταλέγεται μεταξύ των κρατών στρατηγικής σημασίας σε περιφερειακό επίπεδο. Παράλληλα στην χώρα ευδοκιμεί μια κουλτούρα διχασμού κυρίως στο πλαίσιο των ελίτ, που αποπροσανατολίζει δημιουργώντας συνθήκες υιοθέτησης ανερμάτιστων πολιτικών.

Μία από τις επίσης πολύ σημαντικές πτυχές της Επανάστασης του 1821 που πρέπει να αποτελέσει φάρο για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής στρατηγικής αποτροπής έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας έγκειται στην αντιμετώπιση της ασυμμετρίας ισχύος μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών, του υπόδουλου Ελληνισμού και της αχανούς Οθωμανικής αυτοκρατορίας που εκτεινόταν ως τον Περσικό Κόλπο.

Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, η Ελλάδα επιβάλλεται να θέσει τις προϋποθέσεις ανάδειξης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων και να αποτελέσει πόλο έλξης για τις νεότερες και τις μελλοντικές γενιές όπως το οραματίστηκαν οι ηρωικοί, ένδοξοι πρόγονοί μας το 1821.

Οι Χιλιανοί εκλέγουν σήμερα συντακτική συνέλευση για τη σύνταξη νέου συντάγματος που να περιλαμβάνει την ισότητα των φύλων

Το πρόσωπο μιας νέας Χιλής αρχίζει να διαμορφώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο καθώς η χώρα της Νότιας Αμερικής εκλέγει 155 άτομα που είναι επιφορτισμένα με τη σύνταξη ενός νέου συντάγματος για να αντικαταστήσουν αυτό που επιβλήθηκε κατά τη στρατιωτική δικτατορία του Augusto Pinochet.

Σχεδόν το 80% των ψηφοφόρων σε ένα δημοψήφισμα πέρυσι επέλεξαν να συντάξουν έναν νέο χάρτη για το έθνος τους μετά από ένα χρόνο διαμαρτυριών, αν και δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία για το τι πρέπει να περιέχει.

Ακτιβιστικές ομάδες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα να καθιερώσουν την ισότητα για τις γυναίκες, το δικαίωμα στην άμβλωση και την προστασία για το περιβάλλον και για τους αυτόχθονες ανθρώπους.

Οι συντηρητικοί έχουν επίσης αγωνιστεί σκληρά, ελπίζοντας να διατηρήσουν έναν κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα και κανόνες που καθιστούν δύσκολο να περάσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο νομοθετικό σώμα.

Ωστόσο, η ικανότητα της συντακτικής συνέλευσης να περάσει ισχυρούς όρους μπορεί να είναι περιορισμένη. Απαιτείται συμφωνία δύο τρίτων, οπότε οποιοδήποτε μπλοκ που μπορεί να συγκεντρώσει το ένα τρίτο των ψήφων στα θέματα της συνταγματικής σύμβασης μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε ρήτρα.

Ο κυβερνών κεντροδεξιός συνασπισμός και άλλα συντηρητικά κόμματα είναι ενωμένοι και πηγαίνουν συγκροτημένοι στη διήμερη ψηφοφορία, ενώ η αριστερά και η κεντροαριστερά είναι διαιρεμένοι.

Το κείμενο συνταγματικής μεταρρύθμισης που αναδύεται από την αντιπαράθεση των πλευρών θα τεθεί σε δημόσια ψηφοφορία στα μέσα του 2022. Εάν απορριφθεί, το ισχύον σύνταγμα θα παραμείνει σε ισχύ.

«Εμβαθύνετε τη δημοκρατία»

Η μελλοντική μεταρρύθμιση που επιδιώκεται αντικατοπτρίζει ένα κύμα απόρριψης ενάντια στο τρέχον πολιτικό σύστημα που ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια των ταραχών που εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Χιλή στα τέλη του 2019, με μια σειρά από διαμαρτυρίες ενάντια σε αυξημένους ναύλους ταξί, ανεπαρκή σύνταξη και υγειονομική περίθαλψη, φτωχά σχολεία και γενική ανισότητα σε ένα από τα πλουσιότερα κράτη της Λατινικής Αμερικής.

“Αυτές οι διαμαρτυρίες ήταν σαν χιονοστιβάδα, η έκφραση μίας οργής που χτίστηκε για χρόνια στο νεοφιλελεύθερο σύστημα”, δήλωσε η Cumplido, ιστορικός της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Χιλής που περιγράφει τον εαυτό της ως φεμινίστρια και λέει ότι θέλει μεγαλύτερη εκπροσώπηση των πολιτών στην πολιτική.

“Πρέπει να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία, να την κάνουμε πιο ευέλικτη, περισσότερο να συμβαδίζει με αυτό που συμβαίνει σήμερα και αυτό οδήγησε πραγματικά την πεποίθησή μου ότι χρειαζόμαστε ένα νέο σύνταγμα”, δήλωσε η Cumplido στο Reuters

Τα μέλη του συνεδρίου με νόμο υποχρεωτικά θα πρέπει κατά το ήμισυ να αποτελείται από γυναίκες. Είναι η πρώτη φορά που έχει συνταχθεί οποιοδήποτε σύνταγμα υπό όρους ισότητας των φύλων, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

«Δεν πιστεύω στους σημερινούς πολιτικούς … Είναι η ώρα για εμάς, για όλους που αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη χώρα, να είναι μέρος της αλλαγής», δήλωσε η υποψήφια Ναταλία Αραβένα, 26χρονη νοσοκόμα που έχασε τα μάτια της κατά τη διάρκεια του πρόσφατου κύματος διαδηλώσεων.

Ιθαγενή δικαιώματα

Δεκαεπτά έδρες προορίζονται για αυτόχθονες πληθυσμούς, οι οποίοι δεν αναφέρονται στο υπάρχον σύνταγμα.

Η ψηφοφορία είχε αρχικά προγραμματιστεί για τον Απρίλιο, αλλά καθυστέρησε λόγω της αύξησης των υποθέσεων Covid-19. Συνολικά, η Χιλή ήταν μεταξύ των χωρών με τις περισσότερες επιτυχίες στον εμβολιασμό του πληθυσμού της, με σχεδόν το 60% των Χιλιανών να λαμβάνουν τουλάχιστον μία δόση, αν και οι περισσότερες περιοχές της χώρας παραμένουν υπό κάποιους περιορισμούς πανδημίας.

(France 24 με AP, REUTERS)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΕΣ ΤΟ 2% ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΤΣΙ

Δεν είναι επιτρεπτό σε καμιά κοινωνία δικαίου η αποζημίωση πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών να γίνεται οριζόντιος φόρος ανεξαρτήτως χρήσης.

Αυτό είναι ΧΑΡΑΤΣΙ και πρώτοι εσείς έπρεπε να το καταγγείλετε.

Παρασυρθήκατε από το δόλωμα ότι θα μοιραστείτε την πίττα των εσόδων της φορολογίας. Χρησιμοποίησαν την απογοήτευση από την λειτουργία της ΑΕΠΙ.

Δεχθήκατε ασμένως έναν φόρο με οριζόντια εφαρμογή σε υπολογιστές, κινητά, τάμπλετ που ξεκινάει με 2% και μάλιστα διαμαρτύρεστε γιατί δεν είναι άμεσα 6%

Στην Ελλάδα ζείτε.

Ποιος φόρος που επιβλήθηκε για συγκεκριμένο σκοπό αποδίδεται εξ ολοκλήρου εκεί που θα έπρεπε? Έκπληξη! Όλοι σχεδόν οι φόροι που επιβλήθηκαν για συγκεκριμένο σκοπό πηγαίνουν στην μαύρη τρύπα του χρέους και του ελλείμματος!

Ποιος θα διαχειρίζεται τα έσοδα με το πρόσχημα των πνευματικών δικαιωμάτων? Έκπληξη! Οι ίδιοι που διαχειρίζονται τα ελλείμματα αλλά κάνουν τις κομματικές προσλήψεις, το πελατειακό κράτος και την διαπλοκή για να διατηρούν την εξουσία τους.

Πως θα μοιράζεται (εάν απομένει για εσάς) η πίττα, μεταξύ ποιών? Έκπληξη! Ίδια και ανάλογη κατάσταση με την ΑΕΠΙ.

Παρεμπιπτόντως είστε το ίδιο ανοικτοί στην εγγραφή μελών στα σωματεία σας?

Αλήθεια θα εξακολουθήσετε να εισπράττετε αμοιβή για τις ηλεκτρονικές εκδόσεις σας?

Αυτή είναι η άποψή σας για τη χρήση και διάδοση των νέων τεχνολογιών στην τεχνολογικά καθυστερημένη χώρα μας?

Τώρα βέβαια το χαράτσι αφορά ένα παγκοσμιοποιημένο προϊόν. Πως θα το μοιράσετε με τους Γάλλους, Ιταλούς ή Αμερικάνους και Ιαπωνέζους δημιουργούς?

Αγαπητοί δημιουργοί θα έπρεπε επίσης να γνωρίζετε ότι οι κυβερνήσεις, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι Έλληνες φορομπήχτες εφευρίσκουν και εφαρμόζουν κάθε διεστραμμένη ιδέα προκειμένου να εισπράξουν φόρους. Ειδικά οι Βρυξέλλες με ευκολία επιβάλουν φόρους σε ότι δεν παράγεται στην Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία. Σας ενδιαφέρει να γίνεστε πρόσχημα σε έναν άτυπο εμπορικό πόλεμο, ή στον αυταρχικό αγώνα κυβερνήσεων να κρατηθούν στην εξουσία?

Στην Ελλάδα εξαθλιώνουν τους συνταξιούχους. Καταστρέφουν το μέλλον των νέων. Φόροι, φόροι, τέλη, εισφορές, χαράτσια για να ρίξουν στην μαύρη τρύπα του χρέους. Χρέος που κάθε μήνα μεγαλώνει παρά το φορολογικό ξεζούμισμα. Χρέος Ελληνικό αλλά και παγκόσμιο, το οποίο κάθε μέρα αποκτά νέα επίπεδα ρεκόρ στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αγαπητοί δημιουργοί, η πνευματική ηγεσία μιας χώρας επικρίνει το πρόβλημα και ανοίγει δρόμους διεξόδου. Δεν εισπράττει από το πρόβλημα.

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Τα βλήματα των ΚΑΜΜΕΝΟΥ και ΤΣΙΠΡΑ την ίδια στιγμή που η ΔΕΗ ανέθεσε επισήμως στον εξάδελφο Ορέστη Τσακαλώτο τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για την διαφθορά.

Η διαφθορά είναι ένα τεράστιο πρόβλημα σε όλες τις κυβερνήσεις παγκοσμίως. Είναι η κατοχή της εξουσίας στα χέρια των αρχών οι οποίες μπορούν να δωροδοκούν, γεγονός που τροφοδοτεί τις τάσεις για διαφθορά. Ο Δημοκρατικός έλεγχος είναι ένας τρόπος αποτροπής, αλλά δεν είναι αφ’ εαυτού αποτελεσματικός.

Ο ΜΟΝΟΣ πιθανός τρόπος για την αποτροπή αυτής της διαφθοράς είναι να τίθενται όρια χρόνου.

Αν σε μια πολυμετοχική εταιρεία ένα μέλος της οικογένειας που έχει τη διοίκηση, δωροδοκήσει κάποιον αναλυτή για να βγάλει μια ευνοϊκή-παραπλανητική έκθεση για την εταιρεία, ο αναλυτής πηγαίνει στη φυλακή. Στον αντίποδα οι πολιτικοί παίζουν αυτό το παιχνίδι όλη την ώρα. Ένα μέλος της οικογένειας παίρνει αποκλειστική ανάθεση σε μια μεγάλη δουλειά και όλοι προσποιούνται ότι πρόκειται για ανεξάρτητα άτομα.

Η λίστα είναι πολύ μεγάλη για να αναφέρω παραδείγματα. Ακριβώς, ο πολιτικός αναλώνεται σε ενέργειες που διαμορφώνουν μιαν εικόνα ότι διαθέτει «ισχύ», και τούτο για να ελκύει οικονομικές «συνεισφορές». Όταν τελικά γίνεται μέρος της εξουσίας ή αποκτά προοπτική ισχύος, πράγματι γεμίζει από «προσφορές». Ωστόσο μόλις χάσει την δύναμη της εξουσίας ή της προοπτικής να την αποκτήσει, ξαφνικά χάνει όλους τους «συνεισφέροντες» του.

Αυτή είναι η συνήθης διαδικασία λειτουργίας στην πολιτική όπου η γεφύρωση με τα δώρα και τις συμφωνίες γίνεται συνήθως με τα μέλη της οικογένειάς τους και ενίοτε με «ειδικούς» μεσάζοντες. Αλλά ποτέ δεν διώκονται.

Είναι απίθανος ο τρόπος με τον οποίο επαναλαμβάνεται αυτή η τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας. Δεν υπάρχει ελπίδα να τερματιστεί η διαφθορά χωρίς να τοποθετηθούν όρια χρόνου στις θητείες. Περιορίστε δραστικά τις θητείες σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας εάν θέλετε να σταματήσετε τη διαφθορά.

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Στη μάχη της Πανδημίας οι Γυναίκες αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή του αγώνα. Τα δύο τρίτα του νοσηλευτικού προσωπικού είναι γυναίκες, οι γυναίκες εργαζόμενες κράτησαν τα παιδιά στο σπίτι και φρόντισαν την οικογένεια. Οι γυναίκες φρόντισαν γηροκομία και δομές ευάλωτων.

Γυναίκες υπέστησαν αυξημένη οικογενειακή βία και γυναίκες οι περισσότεροι απολυμένοι.

Τα δικαιώματα των γυναικών δεν είναι καθόλου αυτονόητα στη σημερινή εποχή. Η ισότητα είναι ακόμη ένας στόχος προς κατάκτηση. Η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει στο νοσηλευτικό προσωπικό τα βαρέα και ανθυγιεινά.

Η επόμενη ημέρα της πανδημίας σχεδιάζεται σε ένα εργασιακό καθεστώς πρωτόγονης εκμετάλλευσης των εργαζομένων με μεγαλύτερο θύμα των νέων ανισοτήτων τις γυναίκες.

Είναι στο χέρι μας να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία.

Είμαστε εμείς που μπορούμε με την γνώμη και τη δράση μας να επιβάλουμε την ανάγκη για ένα νέο σχέδιο ανασυγκρότησης.

Το νέο προοδευτικό σχέδιο ανασυγκρότησης πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη, στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην ισότητα, στο σεβασμό του περιβάλλοντος και στην ευημερία.

ΕΥΡΩ: ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΤΕΙΧΟΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Οι εικόνες από το τείχος του Βερολίνου θα επανέλθουν ως μέλλον ενός παρελθόντος από το οποίο το κατεστημένο δεν διδάχθηκε?

Η συνάντηση Μέρκελ, Ολάντ και Ρέντσι ελάχιστα προσφέρει, γιατί ακόμη και εάν γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του Ρέντσι, το Γερμανικό κατεστημένο κινείται με τέτοια βραδύτητα μέχρι τη θεσμοθέτηση μέτρων που τα ακυρώνει στην πράξη.

Η Ευρώπη βρίσκεται στο σημείο μηδέν της αντιστροφής και άρχισε να μετράει ανάποδα προς την κορύφωση της κρίσης εμπιστοσύνης για το μέλλον της.

Ο ακρωτηριασμός της Ευρωζώνης, η διαίρεση του Ευρώ σε Βορρά και Νότο ή ακόμη και η ολική διάλυση θα είναι οι πιθανές λύσεις που ανήμποροι μπροστά στις εξελίξεις υποχρεώνονται να ακολουθήσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Το Ευρώ απέτυχε να διαμορφώσει το κοινό όραμα της Ευρωπαϊκής Ευημερίας την Ευρωπαϊκή Πολιτική ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Βήμα με το βήμα κατέληξε να είναι εμπόδιο στην ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σήμερα, σε όλα τα παραπάνω βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Η Ευρώπη ψάχνεται για μέτρα θέρμανσης της οικονομίας της. Αλλά η λύση των αρνητικών επιτοκίων είναι δυναμίτης στα θεμέλια των συνταξιοδοτικών ταμείων της και επιστρέφει το πρόβλημα του χρέους από άλλη πόρτα. Επιστρέφει και το πρόβλημα των τραπεζών λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης των καταθετών. Για να σπάσει ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κάνει αρχή με μέτρο την Χαμηλή φορολογία σε όλη την Ευρωζώνη. Πολιτική και Οικονομική εμβάθυνση και αρμοδιότητες στην ΕΚΤ όπως της FED.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο Σόνι Καπούρ, επικεφαλής του think tank Re-Define και το Ίδρυμα Bertelsmann, μέσα σε λίγες ημέρες χτυπάνε καμπάνες για την Ευρώπη.

Η Γερμανία φέρει βαριές ευθύνες για την κατάσταση του Ευρώ. Υπερφορολόγιση και γραφειοκρατία του κατεστημένου οι δαίμονες της Ευρώπης. Ο εθνικιστικός λαϊκισμός τυλίγει με μαύρο χιτώνα τους λαούς όσο η έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής στην Ευρώπη θεωρείται αναγκαία πολιτική επιλογή από το κατεστημένο.

Ακόμη και ο Jean-Claude Juncker, ο υπερήφανος αρχιτέκτονας των μαζικών προγραμμάτων χαμηλής εταιρικής φορολόγησης στο Λουξεμβούργο, τώρα ως επικεφαλής της επιτροπής της ΕΕ, έχει ενστερνιστεί με σκληρότητα τις αδιέξοδες πολιτικές του κατεστημένου και κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως το κορυφαίο πρόσωπο που έζησε την αρχή της διάλυσης της ΕΕ.

Δημοφιλέστερα Άρθρα