Τα πιο δημοφιλή

    ΝΕΑ

    Αρχική ΝΕΑ

    Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

    Από
    operator
    -
    0

    Η Ελλάδα βρίσκεται υπό διαρκή απειλή καθώς από την εθνική της παλιγγενεσία, σύμφωνα με τον Αδαμάντιο Κοραή, έως σήμερα εδώ και 200 χρόνια δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη το όριο της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

    Βασικός εχθρικός πόλος υπήρξε και είναι η Τουρκική ηγεσία στη σημερινή και τις προηγούμενες εκδοχές της μέχρι την Οθωμανική περίοδο. Τα τελευταία 70 χρόνια η Τουρκική ηγεσία εξαπολύει επιθέσεις κατά κύματα με κυκλική περιοδικότητα που εξυπηρετεί την κατάλληλη χρονική συγκυρία ταυτόχρονης αποδυνάμωσης της Ελλάδας και ενδυνάμωσης της Τουρκίας.

    Η Ελλάδα αντιμετωπίζει διαρκές σοβαρό πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ακόμη και σε περιόδους φαινομενικά ήρεμες.

    Η διαρκής προσπάθεια των περισσοτέρων πολιτικών ηγεσιών της Ελλάδας να εξευμενίσουν την Τουρκία ή να εξορκίσουν το κακό αποδείχθηκε οικτρά αποτυχία.

    Η πρόσφατη συμπεριφορά της Τουρκικής ηγεσίας αποκάλυψε όλες τις πτυχές της πραγματικής στόχευσης η οποία καθώς βρίσκεται εκτός πλαισίου διεθνούς δικαίου υϊοθετεί την στρατηγική της επιβολής δια της βίας και της δημιουργίας τετελεσμένων. Ωστόσο αυτή η αποκάλυψη των πραγματικών διαθέσεων διευκόλυνε να αντιληφθεί το σύνολο (ελπίζουμε) της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας ότι μόνο εάν η χώρα αποκτήσει ισχυρή στρατιωτική αποτρεπτική δυνατότητα θα έχει ελπίδες να επιλύσει ειρηνικά και επί ίσοις όροις τις διαφορές που ενδεχομένως το διεθνές δίκαιο προτρέπει προς επίλυση.

    Η συνειδητοποίηση ότι η Τουρκική απειλή είναι μόνιμη υποχρεώνει την Ελλάδα να προσαρμοστεί στο θέμα της στρατηγικής της ανάπτυξης. Προφανώς υπάρχουν μοντέλα ανάπτυξης που δεν περιλαμβάνουν την ανάπτυξη Αμυντικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας (ΑΝΒ). Ωστόσο δεν χρειάζεται πάντα να υπάρχει πραγματική απειλή για να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη μια εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Πολλά κράτη που έχουν άλλο μοντέλο ανάπτυξη, όπως π.χ. η Σουηδία, διαμόρφωσαν εντούτοις μια ΑΝΒ που ενίσχυσε την υπόλοιπη παραγωγή και συνέβαλε σημαντικά στην εξαγωγική δραστηριότητα.

    Πολύ περισσότερο, κράτη που ήταν υπό διαρκή πολεμική απειλή απέδειξαν ότι η ανάπτυξη της αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας τους (ΑΝΒ) αποτέλεσε ταυτόχρονα πυλώνες εθνικής ασφάλειας, και τεχνολογικής αναβάθμισης του παραγωγικού ιστού, ενώ προσέφερε σημαντικές τεχνολογικές συνέργειες και ανθρώπινο κεφάλαιο σε άλλους παραγωγικούς κλάδους (spin-offs).

    Δυστυχώς η Ελληνική (ΑΝΒ) πτώχευσε υπό το βάρος υπόγειων εξωθεσμικών επεμβάσεων και κατ’ επέκταση από την παράδοση στην πολιτική των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών εταιρειών, του κομματισμού και της αδιαφάνειας.

    Σήμερα η Ελλάδα υστερεί τεχνολογικά και διαπραγματεύεται εξοπλιστικά προγράμματα πιέζοντας τις οικονομικές της δυνατότητες.

    Η ασφυκτική οικονομική πίεση εμποδίζει να δοθούν λύσεις στο πρόβλημα της ασφάλειας σε βάθος χρόνου. Ωστόσο η πρόσφατη επιχειρησιακή αναβάθμιση των ελληνικών υποβρυχίων και η επιβίωση λίγων εξελιγμένων επιχειρήσεων στην παραγωγή υλικού για εξοπλισμούς, αποδεικνύει ότι υπάρχει υψηλή ποιότητα και ικανότητα του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.

    Η Ελλάδα έχει ακόμη τη δυνατότητα δημιουργίας σύγχρονης και ανταγωνιστικής διεθνώς ΑΝΒ που να εξασφαλίζει όχι μόνο την εθνική ασφάλεια, αλλά να συμβάλλει ταυτόχρονα στην οικονομική ανάπτυξη και την τεχνολογική και ψηφιακή μετάβαση.

    Την τελευταία δεκαετία κυρίως, η Τουρκία απέκτησε ικανή και τεχνολογικά προηγμένη αμυντική βιομηχανία. Το παράδειγμα της Τουρκία έδειξε ότι η  ΑΝΒ μπορεί να έχει σημαντικές συνέργειες και τεχνολογικές διασυνδέσεις με τον υπόλοιπο βιομηχανικό παραγωγικό ιστό και να συμβάλει στη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας αυτής.

    Ένα άλλο γνωστό παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ. Η εμπειρία από αυτή τη χώρα απέδειξε ότι, διατηρώντας μια αναλογία μεγέθους ΑΝΒ σε σχέση με την πολιτική βιομηχανία σε συνδυασμό με μια συνάρτηση των αμυντικών αναγκών με τις οικονομικές δυνατότητες, μπορεί να δοθεί ώθηση να μεταπηδήσει σε ανώτερο επίπεδο η τεχνολογική της ανάπτυξη.

    Η μελέτη της οικονομίας του Ισραήλ αποδεικνύει ότι η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία ήταν καθοριστική για τη μετατροπή της πολιτικής βιομηχανίας της χώρας σε έναν επιτυχημένο τομέα υψηλής τεχνολογίας. Κυριάρχησε όμως το επιχειρηματικό πνεύμα, η μεθοδολογία επίλυσης προβλημάτων και η εστίαση στην επίτευξη στόχων.

    Είναι αποδεδειγμένο από την εμπειρία αυτών των κρατών ότι η αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία (ΑΝΒ) αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή νέας τεχνολογίας, τεχνογνωσίας και ανθρώπινου κεφαλαίου για τη μη στρατιωτική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας.

    O Kaplan (1998) περιγράφει πώς η ανεπτυγμένη στρατιωτική τεχνολογία, η κυβερνητική υποστήριξη για βιομηχανική Έρευνα και Ανάπτυξη και η προσέλκυση επιστημονικού δυναμικού από το εξωτερικό μετέτρεψαν το Ισραήλ σε περιοχή ακμάζουσας βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας και σημαντικό εξαγωγέα τεχνολογίας. Βασικός παράγων ανάπτυξης της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας ήταν οι επενδύσεις στη βιομηχανία άμυνας και αεροδιαστημικής, καθώς και η διασύνδεση με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της χώρας, που δημιούργησαν τεχνογνωσία και πλούσιο ανθρώπινο κεφάλαιο στις τεχνολογίες αιχμής.

    Συμπερασματικά, η ανασυγκρότηση της ΑΝΒ με έμφαση στην υψηλή τεχνολογία εξυπηρετεί ταυτόχρονα, την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και την τεχνολογική αναβάθμιση ολόκληρου του παραγωγικού ιστού προσδίδοντας στις αμυντικές δαπάνες αναπτυξιακό ρόλο.

    ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΔΙΚΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

    Από
    operator
    -
    0

    Άλλος υπεύθυνος να κόψει το μικρό κλαδί, άλλος το μεγάλο, άλλος να βάλει το συνεργείο και κανείς να μην επιβλέψει!

    Αδιόρθωτοι! Τώρα ήταν ο χιονιάς και χάθηκαν ζωές! Πριν ήταν ο καύσωνας, ήταν η τραγωδία στο Μάτι που κάηκαν 102 άνθρωποι, ήταν οι πλημμύρες που έπνιξαν στην Μάνδρα 26 και πόσοι άλλοι σε ανάλογες καταστάσεις. Ανίκανοι να καταλάβουν, ανίκανοι να προετοιμασθούν, στον έναν έφταιγε «ο στρατηγός άνεμος» ο άλλος έβλεπε «ασύμμετρη απειλή» Τόσο μικροί τόσο λίγοι!

    Αδιόρθωτοι και απαράδεκτοι στην ανευθυνότητα -την διάχυση ευθυνών, και στις δικαιολογίες. Σήμερα δηλώνουν για τον χιονιά ότι αυτό γίνεται μία στις τόσες.

    Ωστόσο οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη και τους βλέπεις με περισσή ανεπάρκεια να αδυνατούν να δουν το αυτονόητο. Φυσικές καταστροφές, Κλιματική κρίση, σεισμοί, υγειονομική κρίση επιδημίες πανδημίες, οικονομικές κρίσεις, γεωπολιτικές κρίσεις και εισβολές διαφόρων μορφών!

    Οι κρίσεις με διαφορετικό πρόσωπο επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα που από πολύ καιρό έπαψαν να είναι έκτακτο γεγονός. Οι κρίσεις είναι κανονικότητα. Οι διαφορετικές μορφές των κρίσεων δεν συνεπάγεται ολική ανομοιογένεια καταστάσεων. Το αντίθετο! Υπάρχουν αμέτρητα κοινά σημεία σε ότι αφορά την πρόληψη και την οργάνωση αντιμετώπισης.

    Επί 10 χρόνια εγκατέλειψαν τις υποδομές. Αλλά η κλιματική κρίση θα εκδικείται όλο και περισσότερο την τύφλωση των υπευθύνων. Οι υποδομές και η συντήρηση όχι μόνον πρέπει να είναι στην τελειότητα. Πρέπει να αναβαθμιστούν ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα που έγιναν άκρως επιθετικά. Δεν είναι μόνο η υπογείωση των καλωδίων αλλά και ολόκληρα έργα που πρέπει να ανασχεδιαστούν. Τι κάνουν; Τίποτε!

    Η διάχυση των ευθυνών παραμένει το κορυφαίο όπλο της κρατικής γραφειοκρατίας αλλά και της πολιτικής ανικανότητας.

    Η διάχυση των ευθυνών κατέληξε πλέον να είναι εγκληματική ενέργεια!

    Κάθε κρατική υπηρεσία αρνείται να παραχωρήσει αρμοδιότητες. Θέλει να είναι συναρμόδια σε όλα, αλλά δεν θέλει να έχει την παραμικρή ευθύνη.

    Δεν αρκεί να επιβληθεί ένας απολογισμός βάσει στόχων. Πρέπει να ποινικοποιηθεί η ανευθυνότητα των κρατικών υπηρεσιών.

    Ένας είναι ο τρόπος να υποχωρήσουν και να παραδώσουν αρμοδιότητες οι υπηρεσίες.

    Να γίνει αδίκημα η διάχυση ευθυνών μεταξύ κρατικών υπηρεσιών.

    Χρειάζεται πολιτική βούληση και δύναμη ενός τουλάχιστον πολιτικού φορέα να θέσει ως στόχο την εξάλειψη της επικάλυψης αρμοδιοτήτων και την ολική αποκέντρωση. Την ολοκλήρωση της αποκέντρωσης με την οριστική μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στην αυτοδιοίκηση.

    Η ολοκλήρωση της αποκέντρωσης και η υπηρεσία ΜΙΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ είναι οι μόνες ριζοσπαστικές λύσεις για τη μείωση του αριθμού των αδικοχαμένων πολιτών αλλά και για τη σημαντική εξοικονόμηση πόρων.

    ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ – Δ.Ε.Π.

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ

    Για Πράσινη Περιφερειακή Ανάπτυξη

    ΙΔΡΥΣΗ – ΕΠΩΝΥΜΙΑ

    Ιδρύεται δίκτυο πολιτών με την επωνυμία «Δίκτυο Ελλήνων Προοδευτικών», για Πράσινη Περιφερειακή Ανάπτυξη ως μια συλλογική προσπάθεια στο πλαίσιο δράσεων της κοινωνίας των πολιτών με τους παρακάτω εκτιθέμενους σκοπούς.

    ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ

    Σκοποί του Δικτύου είναι

    1. Η ανάδειξη, διάδοση και η εφαρμογή σχεδίων και πρακτικών Ανάπτυξης μέσα από τη διαμόρφωση νέων αναπτυξιακών στρατηγικών και αξιοποίηση των σύγχρονων πυλώνων ανάπτυξης, τόσο στην Κεντρική Μακεδονία αλλά και σε ευρύτερο γεωγραφικό πλαίσιο των Ελληνικών Περιφερειών.

    Βασικοί πυλώνες Ανάπτυξης είναι η Βιωσιμότητα μέσω της Πράσινης Ανάπτυξης και της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, των Αξιών και των Αρχών τους. Οι εκάστοτε πολιτικές και στρατηγικές ανάπτυξης διαμορφώνονται επί τη βάση πληθώρας τομέων της οικονομίας, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά αναφερομένων του τομέα πρωτογενούς παραγωγής, ήτοι του Αγροτικού και Κτηνοτροφικού Τομέα , του ορυκτού πλούτου , του δευτερογενούς τομέα και εν γένει της δευτερογενούς παραγωγής, ήτοι της βιομηχανίας, της Ενέργειας και των Φυσικών Πόρων , του Περιβάλλοντος, των Υποδομών, των πόλεων, της πολιτικής προστασίας, του Εμπορίου και μικρεμπορίου, της επιχειρηματικής δράσης μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων , του Τουρισμού και εν γένει της τουριστικής ανάπτυξης, των Μεταφορών ,της απασχόλησης και Εκπαίδευσης Εργαζομένων και Επιχειρήσεων, της έρευνας και καινοτομία, της ψηφιακής οικονομίας και των ΙΤ πεδίων.

    1. Η συνεισφορά απόψεων και κυρίως στοχευμένων δράσεων σε μια προσπάθεια έμπρακτης και αποτελεσματικής στήριξης του πρόσφατου εγχειρήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που παρουσίασε το Δεκέμβριο του 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τίτλο « Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία». Πρόκειται για έναν οδικό χάρτη για να καταστεί η οικονομία της ΕΕ βιώσιμη, μέσω του οποίου επιδιώκεται η μετατροπή των κλιματικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων σε ευκαιρίες σε όλους τους τομείς πολιτικής και εξασφαλίζεται μια δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς μετάβαση. Ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία παρέχει ένα σύγχρονο χάρτη ανάληψης δράσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας, που θα ενισχύσουν την αποδοτική χρήση των πόρων με τη μετάβαση σε μια καθαρή, κυκλική οικονομία αλλά και θα αποκαταστήσουν τη βιοποικιλότητα και θα μειώσουν τη ρύπανση. Η Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί την κορυφαία οριζόντια δράση σε όλες τις πτυχές της Ανάπτυξης των Επενδύσεων και των Καινοτομιών.

    H Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία είναι η πιο φιλόδοξη δέσμη μέτρων που θα μπορούσε να βοηθήσει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της Ευρώπης να αποκομίσουν οφέλη από τη βιώσιμη μετάβαση σε πράσινες λύσεις. Τα μέτρα, που συνοδεύονται από έναν αρχικό χάρτη πορείας σχετικά με βασικές πολιτικές, κυμαίνονται από τη φιλόδοξη μείωση των εκπομπών έως τις επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία αιχμής, με στόχο τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης. Υποστηριζόμενη από επενδύσεις σε πράσινες τεχνολογίες, βιώσιμες λύσεις και νέες επιχειρήσεις, η Πράσινη Συμφωνία μπορεί να αποτελέσει μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία ανοίγει τον δρόμο για μια δίκαιη και κοινωνικά εξισορροπημένη μετάβαση. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε κανένα άτομο και καμία περιφέρεια να μην μείνει έξω από τον μεγάλο μετασχηματισμό του μέλλοντος.

    Πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο και καινοτόμο εγχείρημα που αποσκοπεί στη μετάβαση σε μια οικονομία ενεργειακά ουδέτερη από τον άνθρακα,

    • Με ενεργειακή απόδοση και ανάπτυξη ενός τομέα ηλεκτρικής ενέργειας που θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,
    • Με ασφαλή και οικονομικά προσιτό ενεργειακό εφοδιασμό και με πλήρως ενοποιημένη, διασυνδεδεμένη και ψηφιοποιημένη ενεργειακή αγορά.
    • Με οικοσυστήματα που θα παρέχουν τρόφιμα, καθαρό νερό, καθαρό αέρα, και στέγαση , θα μετριάζουν τις φυσικές καταστροφές, τους κινδύνους από επιβλαβείς οργανισμούς και ασθένειες και θα συμβάλλουν στη ρύθμιση του κλίματος.
    • Με την καλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων την κατασκευή, τη χρήση και την ανακαίνιση των κτιρίων ώστε να απαιτούνται μικρότερες ποσότητες ενέργειας και πόρων.
    • Με την βιώσιμη κινητικότητα και την ταχύτερη περαιτέρω μείωση των εκπομπών των μεταφορών.
    • Με την εξάλειψη της ρύπανσης, τη μηδενική ρύπανση για την προστασία των πολιτών και των οικοσυστημάτων.
    • Με την πρόληψη της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, των υδάτων και του εδάφους.
    • Με στόχο τα ευρωπαϊκά τρόφιμα να παραμείνουν ασφαλή, θρεπτικά και υψηλής ποιότητας και να παράγονται με τον ελάχιστο αντίκτυπο στη φύση.
    • Με Βιώσιμη βιομηχανία.
    • Με μια νέα βιομηχανική πολιτική βασισμένη στην κυκλική οικονομία.
    1. Η μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία, συμπεριλαμβανομένης της κυκλικής βιοοικονομίας, ώστε να αναδειχθεί μια τεράστια ευκαιρία για να δημιουργηθούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε βιώσιμη βάση. Απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσει να αναπτύσσεται η κοινωνία μας και να εξασφαλίζεται η επάρκεια φυσικών πόρων, η σταθερότητα και η διάρκεια, είναι να ακολουθηθεί ένα νέο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που θα περιορίζει τα απόβλητα, αλλά και θα μειώνει την ανάγκη για νέους πόρους που πρέπει να αντληθούν με μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος. Βιώσιμη ανάπτυξη σημαίνει ότι αναβαθμίζουμε το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων, μέσω ευφυέστερης χρήσης των πόρων και μιας σύγχρονης οικονομίας που συμβάλλει στην ευημερία των πολιτών. Η κυκλική οικονομία μπορεί να αποτελέσει καταλύτη για την παραγωγική ανασυγκρότηση και έχει σαφή περιφερειακή διάσταση. Δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, τροφοδοτεί την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τη δημιουργία νέων επαγγελμάτων και την κοινωνική οικονομία, που είναι ακόμα σε πολύ χαμηλό επίπεδο στην Ελλάδα.
    2. Η Ενημέρωση- Πληροφόρηση – Καλλιέργεια συνεργατικού πνεύματος και Συνεταιριστικής Παιδείας. Οι ενέργειες αυτές αποσκοπούν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης των δημόσιων αρχών, των επιχειρηματιών και της κοινωνίας των πολιτών για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία, ώστε να αναδειχθεί ως ο Τρίτος Τομέας της Οικονομίας αλλά και στη δημιουργία επιχειρήσεων σύμφωνα με το μοντέλο της κοινωνικής οικονομίας, όπως των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που βασίζονται στις Συνεταιριστικές Αρχές και Αξίες της Διεθνoύς Συνεταιριστικής Ένωσης ( I.C.A. ) των 800.000.000 μελών παγκοσμίως και των 160.000.000 μελών στην Ευρώπη.
    3. Η ορθή ενημέρωση και προώθηση της συμμετοχής των πολιτών στη σύσταση και στη λειτουργία ενεργειακών κοινοτήτων, που έχει ως στόχο την ενίσχυση όχι μόνο των ατομικών / οικογενειακών εισοδημάτων, αλλά και της τοπικής επιχειρηματικότητας, της αλληλέγγυας οικονομίας και την προώθηση της ενεργειακής δημοκρατίας. Οι ενεργειακές κοινότητες αποτελούν συνδυασμό Συνεργατισμού και Πράσινης Συμφωνίας. Είναι τοπικοί αστικοί συνεταιρισμοί αποκλειστικού σκοπού, μέσω των οποίων πρωτίστως οι πολίτες (είτε ως φυσικά είτε ως νομικά πρόσωπα) μπορούν να δραστηριοποιηθούν στον ενεργειακό τομέα, αξιοποιώντας τις καθαρές πηγές ενέργειας. Η ενημέρωση προώθηση και συμμετοχή για τη σύσταση και τη λειτουργία ενεργειακών κοινοτήτων, έχει στόχο την ενίσχυση όχι μόνο των ατομικών / οικογενειακών εισοδημάτων, αλλά και της τοπικής επιχειρηματικότητας, της αλληλέγγυας οικονομίας και την προώθηση της ενεργειακής δημοκρατίας. Ενεργειακή δημοκρατία είναι η ενεργός συμμετοχή των πολιτών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην παραγωγή ενέργειας, η οποία ουσιαστικά παύει να αφορά λίγους μεγάλους ‘παίκτες’. Είτε για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών είτε επειδή οι ΑΠΕ είναι οικονομικά πιο συμφέρουσες, η ενεργειακή μετάβαση σε μία οικονομία χωρίς ορυκτά καύσιμα έχει ξεκινήσει και είναι μη αναστρέψιμη. Η ενεργειακή δημοκρατία διασφαλίζει ότι η ενεργειακή μετάβαση θα γίνει με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και με την κοινωνία σε ενεργό και όχι παθητικό ρόλο.
    4. Η δημιουργία μαθητικών συνεταιρισμών ανακύκλωσης σκουπιδιών με την συλλογή μεταλλικών δοχείων αναψυκτικών και μπουκαλιών νερού που χαρακτηρίζονται από την εύκολη μέθοδο ανακύκλωσης τους. Σκοπός η ενίσχυση των κοινών μαθητικών ταμείων και η προώθηση του συνεταιριστικού μοντέλου επιχειρηματικότητας, ή συλλογικής ηγεσίας ως ένας ακόμη τρόπος εργασίας, που μπορεί να αναπτυχθεί από τους μαθητές κατά την μελλοντική εργασιακή τους σταδιοδρομία.
    5. Η ενημέρωση και εκπαίδευση των καταναλωτών για την ανάπτυξη και ενίσχυση του Καταναλωτικού κινήματος, ως παράγοντα ισορροπίας και η αποτελεσματική προστασία των καταναλωτών κατά των κινδύνων που μπορούν να επιδράσουν στην υγεία τους, την ασφάλεια και των οικονομικών συμφερόντων τους, ως μια προσπάθεια στην κατεύθυνση βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους. Άλλωστε, η ανάπτυξη, χωρίς καταναλωτική και περιβαλλοντική συνείδηση συμβάλει στη διεύρυνση των ανισοτήτων.
    6. Η ανάληψη συνεργασιών με στόχο την μείωση της φτώχειας, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αύξηση της ποιοτικής απασχόλησης, και την ουσιαστική βελτίωση του οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου των πολιτών της Κεντρικής Μακεδονίας.

     

    ΜΕΣΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ

    Μέσα για την επίτευξη των παραπάνω σκοπών είναι κυρίως τα ακόλουθα, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά αναφερομένων:

    1. Η οργάνωση και συμμετοχή εκδηλώσεων, διαλέξεων, σεμιναρίων, συνεδρίων, ψυχαγωγικών εκδηλώσεων, δημιουργία βιβλιοθήκης, προβολή ταινιών και άλλες εκδηλώσεις που αφορούν την πραγμάτωση των σκοπών.
    2. Η ανάληψη συνεργασιών σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο με φορείς της κοινωνίας των πολιτών (όπως Επιμελητήρια, συνδικαλιστικές οργανώσεις, τοπικούς και πανελλαδικούς συλλόγους, τοπικούς αναπτυξιακούς φορείς, Ο.Τ.Α., Πανεπιστημιακά δίκτυα, αγροτικούς συνεταιρισμούς, φορείς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, Μ.Κ.Ο., κ.α.) , με όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας, αντίστοιχα Υπουργεία και πολιτικούς και άλλους φορείς των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, με στόχο την μείωση της φτώχειας και την ουσιαστική βελτίωση του οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου των πολιτών. Οι συνεργασίες αυτές θα εκτείνονται και θα καλύπτουν όλους τους τομείς της αναπτυξιακής συνεργασίας. Ειδικότερα, δίνεται έμφαση στην ενίσχυση και υλοποίηση προγραμμάτων κατάρτισης μέσω εργαστηρίων εκπαίδευσης στους καίριους τομείς ανάπτυξης για την υλοποίηση βιώσιμων δράσεων και προγραμμάτων στις τοπικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες καθώς και στις τοπικές κοινωνίες.
    3. Η έκδοση πάσης φύσεως πληροφοριακού υλικού ενημέρωσης ψηφιακού και έντυπου καθώς και η προώθηση του σκοπού μέσω όλων των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Με ανακοινώσεις στον τύπο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με τη δημοσίευση ερευνών, δημοσκοπήσεων ή μελετών, με διενέργεια δημοψηφισμάτων και με το συντονισμό των ενεργειών των μελών με άλλους φορείς, για την προώθηση των σκοπών του δικτύου.
    4. Η αναζήτηση υλικοτεχνικών υποδομών από Δημόσιους Φορείς και Κοινωνικούς Εταίρους.
    5. Η δημιουργία ομάδων εργασίας για επί μέρους τομείς, καθώς και η δημιουργία δικτύων ερευνητικών και επιστημονικών κέντρων στα πλαίσια Δημοτικών και Περιφερειακών παρατάξεων και εν γένει του χώρου της Αυτοδιοίκησης, επιστημονικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων, ομάδων δράσης στην κοινωνία για την ισότητα, την νεανική επιχειρηματικότητα, τα προβλήματα των νέων κλπ.

    Το Δίκτυο Ελλήνων Προοδευτικών -Δ.Ε.Π. για Πράσινη Περιφερειακή Ανάπτυξη προσκαλεί κάθε Έλληνα Πολίτη, αλλά και κάθε επίσημο φορέα της κοινωνικής ζωής του τόπου, όπως τα Επιμελητήρια, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους τοπικούς και πανελλαδικούς συλλόγους, τους τοπικούς αναπτυξιακούς φορείς, τους Ο.Τ.Α., τα Πανεπιστημιακά δίκτυα, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τους φορείς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τις Μ.Κ.Ο αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο που συμφωνεί με την διακήρυξη και συμμερίζεται το ενδιαφέρον μας για την προώθηση και εμφύσηση μιας νέας δυναμικής και την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού με σκοπό τη προώθηση της πράσινης ανάπτυξης σε κάθε αναπτυξιακό πεδίο της καθημερινότητας, να συμμετάσχει στο Δίκτυο μας ώστε να συμπορευτούμε σε κοινή δράση για την ενεργοποίηση όλων των μέσων με τα οποία θα επιτευχθούν οι σκοποί του Δ.Ε.Π. για Πράσινη Περιφερειακή Ανάπτυξη.

    ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΤΟΥ GULF STREAM ΛΟΓΩ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Επιδείνωση της κλιματικής κρίσης αναμένεται στο άμεσο μέλλον. Η επιβράδυνση της ταχύτητας ροής του Ρεύματος του Κόλπου του Μεξικού (Gulf Stream) είναι άνευ προηγουμένου κατά τον 20ο αιώνα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να έχουμε πιο κρύους χειμώνες.

    Αποδυναμώθηκε δραματικά η ταχύτητα ροής του ρεύματος του ωκεανού η οποία λόγω της κλιματικής αλλαγής έγινε πλέον πολύ αδύναμη.

    Πρόκειται για το αποτέλεσμα της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Nature Geoscience που διεξήχθη από μια ομάδα επιστημόνων από την Ιρλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, που κατάφεραν να ανακατασκευάσουν τη χρονολογία της ροής του ωκεάνιου ρεύματος του Ατλαντικού Ωκεανού (το λεγόμενο AMOC, από το Atlantic Meridional Overturning Circulation, όρος που χρησιμοποιείται για το Gulf Stream) για τα τελευταία 1600 χρόνια.

    Ταυτόχρονα, μια ξεχωριστή μελέτη που δημοσιεύθηκε στα Proceedings of the National Academy of Sciences διαπίστωσε ότι εάν επιταχυνθεί ο ρυθμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη, υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος πλήρους κλεισίματος της κυκλοφορίας του Gulf Stream. Με συνέπειες, φυσικά, καταστροφικές. Όπως η ταχεία άνοδο της στάθμης της θάλασσας προς την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και εξαιρετικά σοβαρούς χειμώνες στην Ευρώπη.

    Πρώτα απ ‘όλα πρέπει να καταλάβουμε τι είναι το Gulf Stream.

    Είναι ένα τεράστιο ρεύμα στον ωκεανό που μεταφέρει ζεστό νερό από την Καραϊβική Θάλασσα και φτάνει μέχρι τον Βόρειο Ατλαντικό. Μόλις φτάσει σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη κρυώνει και είναι πολύ αλμυρό βυθίζεται, κατεβαίνει προς τη Βόρεια Αμερική και από εκεί ολοκληρώνει την περιοδεία. Είναι ένας κύκλος. Ονομάζεται επίσης «μεταφορική ταινία» επειδή σχηματίζει μια παγκόσμια κυκλοφορία που ταξιδεύει από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω των Ινδικών και Ειρηνικών Ωκεανών και στη συνέχεια πίσω και έτσι αντιπροσωπεύει ένα απλοποιημένο μοντέλο ολόκληρης της κυκλοφορίας των ωκεανών.

    Γιατί είναι τόσο σημαντικό;

    Επειδή ρυθμίζει το κλιματικό σύστημα πολλών περιοχών του πλανήτη. Το ρεύμα χαρακτηρίζεται από μια βόρεια ροή ζεστού αλατούχου νερού στα επιφανειακά στρώματα του Ατλαντικού και μια νότια ροή κρύου νερού σε βάθος. Δηλαδή, μεταφέρει σημαντική ποσότητα θερμικής ενέργειας από τους τροπικούς και το νότιο ημισφαίριο στον Βόρειο Ατλαντικό, ενώ η θερμότητα μεταφέρεται στην ατμόσφαιρα. Το νερό έχει μεγαλύτερη θερμική αδράνεια από την ατμόσφαιρα επειδή απελευθερώνει θερμότητα πιο αργά και με αυτόν τον τρόπο αλλάζει το κλίμα εκείνων των τομέων που διαφορετικά θα ήταν σε πλήρη παγετό.

    Ποια είναι η επιβράδυνση του Gulf Stream σύμφωνα με τη μελέτη.

    Από τη δεκαετία του 1950 έχει επιβραδυνθεί κατά 15% και αυτή η αλλαγή αρχίζει να επηρεάζει τις καιρικές συνθήκες, όπως τα πιο συχνά κύματα θερμότητας στη νότια Ευρώπη. Οι αλλαγές σε αυτήν την κυκλοφορία των ωκεανών θα μπορούσαν να έχουν σοβαρό αντίκτυπο στο παγκόσμιο κλιματικό σύστημα. Είναι ένας σημαντικός μηχανισμός για την ανακατανομή της θερμότητας και κρίσιμος για το κλίμα του κόσμου, μια απότομη επιβράδυνση του AMOC θα μπορούσε να προκαλέσει διαταραχές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης μιας ξαφνικής αύξησης της στάθμης της θάλασσας, των αλλαγών στη θέση των μεγάλων βροχοπτώσεων και των κλιματικών ζωνών.

    Γιατί επιβραδύνεται το σύστημα Amoc;

    Ένας από τους λόγους οφείλεται στην τήξη του πάγου στη Γροιλανδία, όπου μεγάλοι όγκοι κρύου γλυκού νερού εισέρχονται στον ωκεανό και μεταβάλλουν τον φυσικό μηχανισμό βύθισης του ρεύματος. Η αυξημένη βροχόπτωση στη Βόρεια Αμερική, η οποία φέρνει περισσότερο γλυκό νερό σε ποτάμια, ρέματα και στον ωκεανό, και οι θερμότερες θερμοκρασίες του ωκεανού που μειώνουν την κλίση θερμοκρασίας μεταξύ των τροπικών και του πόλου, συμβάλλουν επίσης στην επιβράδυνση. Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσε να θέσει το ρεύμα εκτός λειτουργίας νωρίτερα από το αναμενόμενο, με σοβαρές συνέπειες για το κλίμα.

    Ο συσχετισμός μεταξύ της υγείας του Gulf Stream και της επιρροής στο ευρωπαϊκό κλίμα είναι σημαντικός και δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται.

    ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Η Ενεργειακή ανεξαρτησία και η Επισιτιστική ανεξαρτησία στις σημερινές συνθήκες αποτελούν αναπόσπαστο, θεμελιώδες βάθρο της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

    Η Εθνική ανεξαρτησία ουδέποτε υπήρξε πολιτική επιλογή μονοπωλίων και πολυεθνικών. Μπορεί να ενισχυθεί στο πλαίσιο πολυεθνικών οργανισμών όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά χρειάζεται η ίδια να αποκτήσει αυτογνωσία του ρόλου της, να εμβαθύνει την πολιτική και αμυντική της ένωση ώστε η στρατηγική της να συμπίπτει και να περιλαμβάνει τις στρατηγικές επιλογές των επιμέρους εθνών.

    Η Εθνική Ανεξαρτησία στηρίζεται πάντα στις δυνάμεις του λαού και των πολιτικών επιλογών του.

    Η Εθνική Ανεξαρτησία, ιστορικά υπηρετήθηκε με συνέπεια και αποφασιστικότητα από τη Δημοκρατική Παράταξη και πάντα χρειάσθηκε η ευρύτερη συναίνεση.

    Στις σημερινές συνθήκες κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν ασχολούνται ούτε σκέφτονται να αποκτήσουν μια υπεύθυνη στρατηγική για την απόκτηση Ενεργειακής και Επισιτιστικής Ανεξαρτησίας.

    Η μεν κυβέρνηση αντί στρατηγικής επιλέγει την επικοινωνιακή προσέγγιση περί δήθεν αντιμετώπισης του προβλήματος. Η επιλογή είναι συνειδητή καθώς τόσο στον ενεργειακό όσο και στον επισιτιστικό τομέα οι πολιτικές της αφορούν τη συγκέντρωση σε λίγους κεντρικά με την ενίσχυση μονοπωλίων-ολιγοπωλίων και την απώθηση της ενεργειακής δημοκρατίας και της αποκέντρωσης ενεργειακών και επισιτιστικών περιφερειακών κέντρων.

    Ακόμη και στο θέμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνον, ακολουθεί πολιτική ηττοπαθούς ανικανότητας εάν όχι υποτέλειας στην Τουρκική στρατηγική.

    Η δε αξιωματική αντιπολίτευση ουδέποτε ασχολήθηκε ουσιαστικά με θέματα Εθνικής στρατηγικής, άμυνας και ανεξαρτησίας καθώς έχει ιδεολογική απέχθεια σε οτιδήποτε φέρει τον τίτλο «εθνικό». Επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην προσωπική στρατηγική επιβίωσης του προέδρου της Α. Τσίπρα μετά και τις επερχόμενες εκλογικές ήττες που θα συσσωρευθούν στις τρεις προηγούμενες. Η φαιά ουσία όλου του Σύριζα αναλώνεται στον αγώνα επιβίωσής του ως δεύτερη δύναμη που νομοτελειακά κάποτε θα μπορέσει να γίνει κυβέρνηση και πάλι. Επενδύει στη λήθη και την αγανάκτηση και όχι στη διαμόρφωση πολιτικών που θα βοηθήσουν την Ελλάδα.

    Τέλος το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, το μόνο που στο εσωτερικό του έχει δυνάμεις να διαμορφώσουν στρατηγικές Εθνικής Ανεξαρτησίας, φαίνεται ότι χάνει οριστικά το θετικό μομέντουμ στην κοινωνία. Με τις αργές εσωστρεφείς επιλογές της ηγεσίας αυτοεγκλωβίζεται στις μυλόπετρες της δικομματικής πόλωσης ΝΔ-Σύριζα που στο διάστημα μέχρι τις εκλογές θα συντρίψουν κάθε δυναμική που απέκτησε το Κίνημα.

    Η Ελλάδα οδεύει στις εκλογές με πολιτικές εσωστρεφείς, μικροκομματικές φιλομονοπωλιακές, αδύναμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που ήδη βάλουν την ανεξαρτησία της.

    ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΤΑΙ Η ΜΕΤΕΩΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Η Γερμανίδα ΥΠΕΞ με μήνυμα της στο twitter, ευχαριστεί με εκκωφαντικό τρόπο τη Γερμανία για τη συνεργασία που έχουν Βερολίνο και Άγκυρα και δηλώνει ότι οι δύο χώρες είναι μαζί στην Ρωσο-ουκρανική κρίση.

    Να υπενθυμίσουμε ότι η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν έχει κλείσει τον εναέριο χώρο της και συμμετέχει στη σύγκρουση με τα UAV που έχει πουλήσει στην Ουκρανία. Η «πράσινη» ΥΠΕΞ υποτίθεται ότι θα έθετε θέματα που έχουν να κάνουν με τον εξοπλισμό της Τουρκίας.

    Η κρίση της Ουκρανίας με την εισβολή της Ρωσίας, ανέδειξε για μια ακόμη φορά την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.

    Ανεπάρκεια σε σχέση με τη στρατηγική της Τουρκίας που μετά από κάθε κρίση κερδίζει σημαντικό έδαφος σε βάρος της Ελλάδας.

    Από τη δεκαετία του 1950 και μετά η Ελλάδα συρρικνώνεται χάρις στην έξυπνη επιθετική στρατηγική της Τουρκίας που με εξαίρεση τον Ανδρέα Παπανδρέου καμία πολιτική ηγεσία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει.

    Το πρώτο βασικό δόγμα των Τούρκων είναι: «Επίθεση η καλύτερη άμυνα» Βέβαια η επιτυχημένη επίθεση αποφέρει και επιπλέον κέρδη.

    Συγκεκριμένα με τη σημερινή πολεμική κρίση η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας χωρίστηκε, κλασικά, σε δύο στρατόπεδα.

    Η κυβέρνηση και άλλες πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν την πρόθεση η Ελλάδα να είναι στην εμπροσθοφυλακή της υποστήριξης του αγώνα του Ουκρανικού λαού. Στο πλαίσιο αυτό έστειλε εκτός από ανθρωπιστικό και στρατιωτικό υλικό, ίσως ευτελούς αξίας αλλά πάντως στρατιωτικό υλικό.

    Η αξιωματική αντιπολίτευση και άλλες πολιτικές δυνάμεις ενέκριναν τις κυρώσεις αλλά διαφώνησαν με την αποστολή στρατιωτικού υλικού.

    Εάν αυτές οι θέσεις εκφραζόταν σε χώρες όπως οι Σκανδιναβικές που έστειλαν και στρατιωτικό υλικό, ή από την Ιταλία που δεν έστειλε το θέμα θα ήταν παράμετρος της πολιτικής τους απέναντι στη Ρωσία. Οι μεν την φοβούνται η δε Ιταλία έχει εξαρτήσεις. Καμία από αυτές δεν θα είχε πρόβλημα πλαγιοκόπησης από άλλη δύναμη που επιβουλεύεται την κυριαρχία τους.

    Στην περίπτωση των ανωτέρω χωρών η θέση είτε αποστολής στρατιωτικού υλικού είτε όχι θα ήταν μια ολοκληρωμένη πολιτική στρατηγική δεδομένου ότι η στάση της Τουρκίας του επιτήδειου ουδέτερου δεν τις επηρεάζει τόσο όσο την Ελλάδα.

    Για την Ελλάδα δυστυχώς η θέση και των δύο πολιτικών στρατοπέδων είναι ημιτελής, μετέωρη και στρατηγικά θα είναι επώδυνη.

    Γιατί; Διότι η στρατηγική της Τουρκία υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε και τη δική της πλαγιοκόπηση.

    Η Τουρκία επέλεξε να μην επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία.

    Η Τουρκία είναι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που δεν συμμετέχει στις κυρώσεις.

    Η Τουρκία είναι το μόνο συνδεδεμένο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα δίνει Ρωσική πρόσβαση στην ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά. Σε όλους τους τομείς. Από αεροπορικές συνδέσεις και μεταφορές προϊόντων μέχρι χρηματοπιστωτικές. Βεβαίως με το ανάλογο κέρδος μόνιμης διαμεσολάβησης.

    Να το σκεφτούμε αντίστροφα. Φαντάζεστε τι θα έκανε η Τουρκία εάν η Ελλάδα ήταν η μόνη εξαίρεση στο ΝΑΤΟ και εκείνη ήταν στην εμπροσθοφυλακή των κυρώσεων στη Ρωσία και του εξοπλισμού της Ουκρανίας;

    Η Ελλάδα θα ήταν στην κορυφή της παγκόσμιας εκστρατείας της Τουρκικής διπλωματίας, θα ήταν όχι μόνο κατηγορούμενη αλλά και ήδη στο σκαμνί.

    Για να καταλάβετε πως χειρίζεται την πολιτική στρατηγική η Τουρκία που είναι και κατοχική δύναμη δεν αρκεί που τηρεί αυτή την «επιτήδεια» στάση, ασκεί από πάνω και έντονη κριτική στους πάλαι ποτέ συμμάχους της, του ΝΑΤΟ ενώ η… οργή του Ερντογάν εκφράζεται και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίθεση η καλύτερη άμυνα!

    Τι κάνει η Τουρκία;

    Επειδή επιλέγει να μην προχωρήσει στην υιοθέτηση κυρώσεων κατά της Ρωσίας, προχωρεί σε επιθέσεις κατά της Ε.Ε. αλλά και του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι… αδικείται.

    Προσέξτε αντιστροφή!

    Μια χώρα, που είναι συνεχώς σε επιθετική διάταξη και επιβάλλει, χωρίς κόστος, τις πολιτικές της διά της ισχύος, προβάλλει την εικόνα της «διωκόμενης».

    Η Ελληνική κυβέρνηση ενώ επέλεξε να είναι εμπροσθοφυλακή στην υποστήριξη της Ουκρανίας, αποδέχεται τον ρόλο της Τουρκίας με τη σιωπή της. Τότε γιατί να είναι εμπροσθοφυλακή εφόσον το κέρδος θα είναι πάλι στην Τουρκία; Γιατί μπαίνει μπροστά ενώ την ίδια στιγμή υποχωρεί ζητώντας συνάντηση με τον Ερντογάν;

    Εμπροσθοφυλακή σημαίνει ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα να αναδείξει με έντονο τρόπο το πρόβλημα της Τουρκίας και να εγγράψει υποθήκη για την αντιμετώπιση της νέας δυναμικής που θα παρουσιάσει η Τουρκία.

    Νέα δυναμική που θα απορρέει από τα οφέλη της στάσης της και θα συνοδεύεται από νέες διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.

    Μετά από μια έντονη εκστρατεία στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. δεικτική για τη στάση της Τουρκίας και την ανακήρυξη της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, θα είχε νόημα και η συνάντηση με τον Ερντογάν. Η συνάντηση θα γινόταν από πλεονεκτική θέση για την Ελλάδα με ισότητα στη διαπραγμάτευση. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, σήμερα η Ελλάδα έχει να διαπραγματευτεί μόνο το μέγεθος της υποχώρησης και της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας.

    Στη δεύτερη πολιτική άποψη, εάν επέλεγε τη συμμετοχή στις κυρώσεις όπως η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά όχι την εμπροσθοφυλακή με αποστολή στρατιωτικού υλικού αποδέχεται παθητικά τη μοίρα της σε σχέση με την Τουρκία.

    Γιατί είναι και αυτή ημιτελής πολιτική; Διότι τα εθνικά μέτωπα δεν επιτρέπουν η Ελλάδα να είναι μεταξύ των απλών ακολούθων της κατάστασης όπως οι Σκανδιναβοί ή η Ιταλία. Εάν η θέση αυτών των Ελληνικών πολιτικών δυνάμεων είναι αντίθετη στις διεθνείς αντιπαραθέσεις, απλά η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει ούτε στις κυρώσεις.

    Είναι η άλλη πολιτική επιλογή που θα υπάκουε σε ολοκληρωμένη στρατηγική της χώρας. Η μη συμμετοχή της είτε θα ήταν ανεκτή όπως και της Τουρκίας είτε θα είχε συμπαρασύρει σε αναγκαστική ευθυγράμμιση και των δύο, είτε τέλος θα ευθυγραμμιζόταν η Ελλάδα επιτυγχάνοντας ρητά ανταλλάγματα.

    Πως διαμορφώνεται τώρα η κατάσταση;

    Ο Ερντογάν τηρώντας στάση επιτήδειου ουδέτερου μετατρέπει την Τουρκία σε χώρα υποδοχής για την παράκαμψη όλων των κυρώσεων στη Ρωσία!

    Οι κυρώσεις θα εκθρέψουν τη δημιουργία μιας νέας δύναμης. Άλλοτε ήταν πειρατές μαυραγορίτες που το σπάσιμο του εμπάργκο τους έκανε μεγαλοκεφαλαιούχους.

    Ο στόχος Ερντογάν είναι να καταστήσει την Τουρκία μια από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό θα επιτύχει.

    Οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στις Ευρω-Ρωσικές σχέσεις θα καταστεί υποχείριο της Τουρκίας είναι τεράστιες!!!

    Οι ευθύνες Ε.Ε.-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ μεγάλες

    Οι ευθύνες της κυβέρνησης ανυπολόγιστες καθώς χωρίς την παραμικρή αντίδραση αποδέχονται μια στρατηγική ολοκληρωτική ήττα

    Οι ευθύνες Μητσοτάκη τεράστιες γιατί όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά με τη συνάντησή του με τον Ερντογάν επικυρώνει τις πολιτικές του σε βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης.

    Αυτή η μη αντίδραση, η ηττοπαθής πολιτική του κατευνασμού και εάν γίνει συνάντηση με όλα τα πλεονεκτήματα των διεκδικήσεων στα χέρια της Τουρκίας, στρατηγικά θα αποτελέσουν ταφόπλακα για το μέλλον της Ελλάδας ανάλογη και χειρότερη από την συμφωνία της Ζυρίχης του Καραμανλή!

    ΑΠΟΨΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΕΣΥ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Οι χθεσινές εξαγγελίες Τσίπρα για το ΕΣΥ ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία να αποδείξει την ειλικρίνεια της πρόθεσής του για συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής αλλά και να ξεπεράσει την αναξιοπιστία του στις όποιες προγραμματικές προτάσεις έχει ο Σύριζα.

    Δεν θα σταθώ στην ουσία τους, που ήταν αποσπασματικές και κακή αντιγραφή. Καλοπροαίρετα θα πω ότι ίσως αυτή τη φορά θα ήθελε πράγματι την ενίσχυση του ΕΣΥ.

    Ωστόσο βγήκε και έκανε μόνος του εξαγγελίες προσδίδοντας καθαρά κομματικό πρόσημο. Για να εισπράξει την απάντηση της υπόλογης κατά τα άλλα κυβέρνησης της ΝΔ. «Τι έκανε ως κυβέρνηση ο Σύριζα»;

    Απευθύνθηκε δηλαδή η ΝΔ στην πρόσφατη μνήμη των Ελλήνων που έζησαν επί 4,5 χρόνια την αποδυνάμωση του ΕΣΥ. Με τις εξαγγελίες του ο κ. Τσίπρας λόγω απομόνωσης έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ να αναστρέψει τις δικές της ευθύνες για το ΕΣΥ.

    Ποια είναι η αναστροφή των ευθυνών; Η απάντηση είναι στα ερωτήματα. Τι έκανε η ΝΔ για το ΕΣΥ όλα τα προηγούμενα χρόνια; Που το πήγαινε ο κ. Μητσοτάκης όταν σχεδόν εξήγγειλε λίγο πριν την πανδημία την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ; Αλλά η ανάκληση στη μνήμη των δικών της ευθυνών χάθηκε!

    Να λοιπόν ένα ακόμη επιχείρημα γιατί αποδίδεται στον Σύριζα ότι είναι ο χορηγός της ΝΔ.

    Η ειλικρίνεια των προτάσεων συνεργασίας κρίνονται σε ανύποπτο χρόνο σε ειδικό θέμα με ηθικό πλεονέκτημα.

    Ο κ. Τσίπρας στο συγκεκριμένο θέμα, και σε πολλά άλλα, δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Το έχει όμως το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το 1983 ίδρυσαν το ΕΣΥ και σε όλες τις θητείες τους το ενίσχυσαν. Γιατί ήδη από το 2018 το Κίνημα Αλλαγής κατέθεσε πρόγραμμα για τις αλλαγές και την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας τις οποίες τότε ως κυβέρνηση αγνόησε ο Σύριζα. Γιατί στην 46η επέτειο από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου 2020 έγινε ειδική εκδήλωση αφιέρωμα στην επέτειο με κατάθεση συνολικού προγράμματος για το ΕΣΥ.

    Μπορούσε επομένως ο κ. Τσίπρας, εφόσον είναι ειλικρινής, να προσθέσει τις δικές του δυνάμεις σε μια κοινή δυναμική για το ΕΣΥ. Τι πιο πολιτικά ώριμο και ωφέλιμο για τον λαό (και ταυτόχρονα θα άλλαζε όλους τους συσχετισμούς), να δήλωνε ότι αποδεχόμενος τις θέσεις και την εμπειρία του Κινήματος Αλλαγής προτείνει τη δημιουργία κοινού μετώπου στο θέμα αυτό; Κοινό μέτωπο για την ανασύνταξη και αναβάθμιση του ΕΣΥ με βάση το πρόγραμμα του Κινήματος Αλλαγής για το καλό του λαού! Κοινό μέτωπο για το ΕΣΥ, όχι στην κορυφή αλλά, στη βάση στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους χώρους υγείας.

    Μπορεί αυτό να ενοχλούσε τον κάθε Πολάκη, θα έδινε όμως μια καθαρή ώθηση στα κινήματα. Το Κίνημα αλλαγής δεν θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια πρόταση. Θα είχε κατηγορηθεί για αλαζονεία και θα τροφοδοτούσε την προσχηματική αντίδραση όσων δεν είναι ειλικρινείς στις προθέσεις τους. Θα μπορούσε να κατηγορηθεί επίσης για υστεροβουλία. Αλλά μια πρωτοβουλία αυτού του βεληνεκούς από τον Σύριζα θα έσπαγε το κάδρο των πολιτικών περιορισμών και τις σημερινές πολιτικές συντεταγμένες. Τέτοιες κινήσεις χρειάζονται ηγετικές μορφές.

    Όταν επιτρέπεται να χαθούν τέτοιες ευκαιρίες γιατί το βλέμμα είναι στραμμένο στην κομματική κυριαρχία, η πολιτική δράση δεν εξυπηρετεί την ουσία που είναι η βελτίωση της θέσης του Ελληνικού λαού.

    Η πολιτική πράξη εντός των γνωστών περιχαρακωμένων συντεταγμένων, βάσιμα ανατροφοδοτεί την καχυποψία σε οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας που γίνεται με αόριστες γενικότητες περί προγραμματικής σύγκλησης και σε χρόνους προεκλογικούς.

    Θησαυρός 600 Kg Ρωμαϊκών νομισμάτων βρέθηκε στην Ισπανία

    Από
    operator
    -
    0

    Σκάβοντας οικοδόμοι στην Ισπανία βρήκαν 600 κιλά (1.300 λίβρες) αρχαίων ρωμαϊκών νομισμάτων, ενώ εργάζονταν σε αγωγούς νερού στη νότια Ισπανία. Τα νομίσματα χρονολογούνται από την περίοδο του Μαξιμιανού στον Κωνσταντίνο τον Μέγα (286-312 μ.Χ.) και βρέθηκαν μέσα σε 19 Ρωμαϊκούς αμφορείς στην πόλη Τομάρες κοντά στη Σεβίλλη. Η αξία των εν λόγω κερμάτων στη σημερινή αγορά θα κυμαίνεται μεταξύ € 70 έως € 270. Τι το σπάνιο έχει αυτό το εύρημα, είναι ότι φαίνεται να είναι χρήματα που προορίζονταν για να πληρωθούν τα στρατεύματα. Τα νομίσματα είναι ακυκλοφόρητα και ως επί το πλείστον εξακολουθούν να φέρουν την ασημένια επένδυση που έγινε χημικά στο νομισματοκοπείο.

    Συνήθως, νομίσματα που βρέθηκαν είναι από άτομα που έκρυψαν τα χρήματα κατά τη διάρκεια της χαοτικής περιόδου του 3ου αιώνα για λόγους ασφαλείας. Είναι λιγότερο κοινό να βρεθεί θησαυρός που προορίζεται για να πληρωθεί ο στρατός. Οι ανακαλύψεις έχουν γίνει από μήτρες που έχουν επιβιώσει, αλλά και αυτές είναι πολύ σπάνιες. Κανονικά, βρίσκονται νομίσματα από μεμονωμένα άτομα που έσκαβαν μια τρύπα για να προστατεύσουν τον πλούτο τους, επειδή έλειπε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε σε μια τέτοια περίοδο για άλλη μια φορά; Στην Ελλάδα ήδη συμβαίνει;

    ΤΟΥΡΚΙΑ-ΙΡΑΝ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΑΒΩΝ ΙΣΡΑΗΛ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Οι Αραβικές χώρες που έχουν ομαλοποιήσει ή διευκολύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ παρακολουθούν αμήχανα και δυσάρεστα τη νέα κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα. Δεδομένης της κατάστασης, οι διπλωματικές στρατηγικές τους έχουν δεχθεί πυρά από πολλές πλευρές.

    Η ένταση δεν υποχωρεί στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη, ο κίνδυνος πυρκαγιάς στη Μέση Ανατολή αυξήθηκε επικίνδυνα, οι εκκλήσεις για ηρεμία από τη διεθνή κοινότητα έχουν μεν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες ημέρες, αλλά προς το παρόν, δεν εισακούονται και η κλιμάκωση της βίας συνεχίστηκε.

    Στο Ισραήλ και όχι μόνο πιστεύουν ότι αυτή η σύγκρουση ξεκίνησε με την καθοδήγηση της Τουρκίας. Ήταν στρατηγική κίνηση με πολλαπλές στοχεύσεις. Στόχευε στην πτώση του Νετανιάχου στον οποίο περίμεναν ότι η Ισραηλινή αντιπολίτευση θα απέδιδε την ευθύνη μιας αδιάλλακτης στάσης. Μέχρι στιγμής αυτό δεν συνέβη γιατί οι Ισραηλινοί έμαθαν να θέτουν το εθνικό τους συμφέρον υπεράνω του κομματικού.

    Ο άλλος στόχος του Ερντογάν ήταν να υποχρεώσει το Ισραήλ, δεδομένου ότι δεν είχε δεχτεί να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Τουρκία, να διαπραγματευτεί. Ο μεσολαβητικός ρόλος της Τουρκίας ήταν η μεγάλη στόχευση γιατί έχει την επιρροή στη ΧΑΜΑΣ και θα μπορούσε να επαναφέρει την ομαλοποίηση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ διατηρώντας τον ρόλο της στην περιοχή. Μια εξέλιξη αυτής της μορφής θα έθετε τον Ερντογάν στη θέση του ηγέτη-προστάτη των απανταχού Μουσουλμάνων

    Απέτυχε ο Ερντογάν και σε αυτόν τον στόχο γιατί πέρα από την καλύτερη γνώση στρατηγικών κινήσεων που έχει το Ισραήλ, υποτίμησε την αντίδραση του Ιράν και της Ρωσίας στην αναγνώριση διαμεσολαβητικού, ηγετικού ρόλου της Τουρκίας στην Παλαιστίνη.

    Η ταυτόχρονα με τις άλλες, μεγάλη στόχευση στην οποία συστρατεύθηκαν τόσο το Ιράν όσο και το Κατάρ ήταν η διάλυση της πρόσφατης συμμαχίας που έγινε μεταξύ Ισραήλ και πολλών Αραβικών χωρών.

    Ενώ οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν γρήγορες να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για αυτό το ξέσπασμα βίας μετά από αρκετές ημέρες συγκρούσεων στο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, οι αντιδράσεις Αράβων διπλωματών ήταν πιο συγκρατημένες.

    Συγκεκριμένα, παρακολουθώντας τις απαντήσεις από τα κράτη που έχουν εξομαλύνει πρόσφατα τις σχέσεις με το Ισραήλ, όπως το Σουδάν, το Μαρόκο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν – μια προσέγγιση που, όταν συνέβη, προκάλεσε σοκ στον αραβικό κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι δεν έκαναν βιαστικές καταδίκες αλλά είναι και αμήχανα.

    Είναι κατανοητό ότι οι αραβικές χώρες αισθάνθηκαν άβολα με τις εικόνες των συγκρούσεων που προέρχονται από την πλατεία Al-Aqsa, το πιο ιερό μέρος για τους Εβραίους και τη θέση του τζαμιού Al-Aqsa, τον τρίτο ιερότερο χώρο για τους μουσουλμάνους μετά τη Μέκκα και το τζαμί του Προφήτη στη Μεντίνα, Σαουδική Αραβία.

    Τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν καταδίκασαν την επιδρομή των Ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας στο τζαμί στις 7 Μαΐου και την καταστολή των προσκυνητών. Το Άμπου Ντάμπι κάλεσε επίσης τις ισραηλινές αρχές να «αναλάβουν την ευθύνη για την αποκλιμάκωση» της βίας.

    Το Μαρόκο, από την πλευρά του, δήλωσε ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις με «βαθιά ανησυχία», προσθέτοντας ότι ο Βασιλιάς Μωάμεθ VI θεωρεί «αυτές τις παραβιάσεις απαράδεκτες και πυροδοτούν εντάσεις».

    Η Σαουδική Αραβία, η οποία δεν έχει ακόμη ομαλοποιήσει τις σχέσεις, αλλά έχει δώσει στους συμμάχους της στον Κόλπο το πράσινο φως για να πλησιάσουν το εβραϊκό κράτος, απέρριψε τη «στρατηγική του Ισραήλ να εκδιώξει δεκάδες Παλαιστινίους από τα σπίτια τους», αναφερόμενη στην απειλή απέλασης παλαιστινιακών οικογενειών από τη συνοικία Sheikh Jarrah στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία πυροδότησε το ξέσπασμα βίας.

    Αυτές οι αντιδράσεις ήταν μέτριες σε σύγκριση με αυτές του Ιράν και του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι θα κάνει «ό, τι μπορεί για να κινητοποιήσει τον κόσμο, ειδικά τον μουσουλμανικό κόσμο, για να τερματίσει την τρομοκρατία και την ισραηλινή κατοχή».

    Είναι οφθαλμοφανές ότι οι χώρες που έχουν ξεκινήσει μια προσέγγιση με το Ισραήλ κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα λόγω των ισχυρών συναισθημάτων υποστήριξης που προκλήθηκαν από τη βία στην πλατεία του τζαμιού. Βρίσκονται σε αμήχανη και άβολη θέση επειδή η κλιμάκωση της βίας έχει επαναφέρει την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση στην περιφερειακή ατζέντα.

    Οι διαμαρτυρίες που έγιναν στο Μαρόκο και σε άλλες χώρες και η δυσαρέσκεια που μπορεί να γίνει αντιληπτή στις κοινωνίες του Κόλπου, ίσως όχι τόσο σε πολιτικό επίπεδο αλλά στα κοινωνικά δίκτυα, υπενθυμίζουν στους Άραβες ηγέτες ότι το ζήτημα των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων δεν έχει ακόμη επιλυθεί και ότι η κοινή γνώμη εξακολουθεί να συμπαθεί στους Παλαιστίνιους.

    Αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα, είναι επίσης και απόδειξη της ευθραυστότητας των διαδικασιών συμφιλίωσης και, κατ ‘επέκταση, απόδειξη ότι είναι απίθανο να υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία όσο η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση θα συνεχίζεται.

    Η αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία του 2002, που απορρίφθηκε από το Ισραήλ, συνέδεε πάντοτε την επίλυση αυτής της σύγκρουσης με τη συνύπαρξη μεταξύ των λαών και μιας ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι συμφωνίες του Αβραάμ (η κοινή δήλωση του 2020 μεταξύ Ισραήλ, ΗΠΑ και ΗΑΕ), από την άλλη πλευρά, προσπάθησαν να παρακάμψουν αυτά τα ζητήματα, με τη φιλοδοξία, και σε κάποιο βαθμό την αφέλεια, να επιτύχουν πολιτική προσέγγιση με το Ισραήλ χωρίς να ληφθεί υπόψη το παλαιστινιακό ζήτημα.

    Η πρωτοβουλία του 2002, η οποία επικυρώθηκε από τον Αραβικό Σύνδεσμο στη Σύνοδο Κορυφής της Βηρυτού, πρότεινε μια ειρήνη που έφτασε στο σημείο να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό ήταν σε αντάλλαγμα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και μια «δίκαιη λύση» στο ζήτημα των Παλαιστινίων προσφύγων.

    Ωστόσο, αν δεν υπάρξει μοιραία κλιμάκωση, η σύγκρουση δεν είναι πιθανό να διακόψει τις υπάρχουσες διαδικασίες προσέγγισης, λένε οι ειδικοί.

    Από την άλλη πλευρά, αυτά τα γεγονότα είναι πιθανό να ωθήσουν ορισμένους περιφερειακούς παίκτες, όπως οι Σαουδάραβες, να επανεξετάσουν τη σκέψη τους.

    Τα Εμιράτα είναι σίγουρα σε μια άβολη θέση σήμερα, αλλά μπορούν να βρεθούν εκτός κάδρου επειδή, σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, φύλακα των ιερών τόπων του Ισλάμ, ο ρόλος τους έχει λιγότερο συμβολικό πεδίο στην περιοχή και επειδή έχουν κάποια ευελιξία όσον αφορά διπλωματία.

    Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε, ωστόσο, να κάνει τον Σαουδάραβα πρίγκιπα, Mohammed Bin Salman, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει συμφωνήσει να ακολουθήσει τη συμβουλή του πατέρα του, να επανεξετάσει τη θέση του.

    Όλα θα εξαρτηθούν από τον Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, εάν θα δείξει αυτοσυγκράτηση από εδώ και πέρα ή θα πυροδοτήσει μια γενικευμένη σύγκρουση. Ίσως μάλιστα να γινόταν η μεγάλη ανατροπή εάν αναγνωρίσει ότι ήρθε η ώρα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για την αναγνώριση δύο παλαιστινιακών κρατών.

    ΑΞΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Το κείμενο προσδοκά να υπάρχει διαδραστικότητα.

    Να διαβάζεται εύκολα και να μη γίνεται βαρετό βυθιζόμενο σε ατελείωτες περιγραφές. Αυτή είναι τεχνική που χρησιμοποιούν ορισμένα κόμματα για να μειώνουν τη συμμετοχή ουσιαστικού διαλόγου.

    Να αφήνει πολλά σημεία που επιδέχονται περαιτέρω ανάλυση ώστε να ενθαρρύνεται η συμμετοχή με παρατηρήσεις, αναλύσεις και διαφορετική προσέγγιση.

    Το μήνυμα των εκλογών.

    Το αποτέλεσμα των εκλογών είχε διπλό μήνυμα.

     

    Α.  Η ΝΔ κυριάρχησε απόλυτα ως κυβερνητική επιλογή.

    Η κυριαρχία της ΝΔ οφείλεται στην επικράτηση της ως η μοναδική κυβερνητική επιλογή που προσέδιδε σταθερότητα και ασφάλεια στον λαό. Μετά από 12 χρόνια κρίσεων, περιπέτειας και πειραματισμών ο λαός ήθελε ηρεμία, προοπτική ασφάλεια.

    Η σύγκριση ως κυβερνητική επιλογή έγινε με την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που στη συνείδηση του λαού εγγράφηκε ως η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης με αλλοπρόσαλλές επιλογές πειραματισμούς ακραίους ερασιτεχνισμούς και τεράστια ανασφάλεια.

    Η σύγκριση έγινε και μεταξύ κυβέρνησης 2019 και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

    Η ΝΔ πέτυχε να αποκρούσει την υβριδική εισβολή στη Θράκη που αιφνιδίως έκανε ο Ερντογάν χρησιμοποιώντας ισλαμικό πληθυσμό προσφύγων και μεταναστών. Δεν ήταν απλά ένα επεισόδιο του μεταναστευτικού αλλά είχε στρατηγικό σχεδιασμό. Η επιτυχία αυτή της κυβέρνησης δημιούργησε τα πρώτα ακλόνητα θεμέλια αισθήματος ασφάλειας. Όσοι συνέκριναν μάλιστα με τη διαχείριση προσφυγικού-μεταναστευτικού από τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταλυτική μεταστροφή οπτικής.

    Ακολούθησαν οι κρίσεις: υγειονομική του Covid-19, γεωπολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας» με την Τουρκία και μετά της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενεργειακή με το αέριο και το πετρέλαιο, οικονομική με τον πληθωρισμό. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε Ιανός αντιμετώπισης. Από την μια κάποιες θετικές κινήσεις αντίδρασης, ορισμένες θετικές και επί της ουσίας, που ελάμβαναν ωστόσο υψηλά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά και άριστα οργανωμένη επικοινωνιακή προώθηση. Από την άλλη αστοχίες που δημιουργούσαν κενά ορισμένα εκ των οποίων θα τα βρούμε ως πρόβλημα στο μέλλον.

    Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία εδραίωσε το αίσθημα ασφάλειας. Η αύξηση του χρέους κατά 50 δις υποβαθμίστηκε καθώς συγκρινόταν με την αύξηση του χρέους όλων των κρατών της Ευρωζώνης.

    Οι κρίσεις ιστορικά, με εξαίρεση την οικονομική, για την περίοδο που διαρκούν, ενισχύουν την κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία. Είναι μια τάση των λαών όλου του κόσμου.

    Η απάντηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε τα ίδια χαρακτηριστικά της περιόδου 2012-15. Δολοφονία χαρακτήρων, πόλωση χωρίς ουσία θέσεων, δαιμονοποίηση αντιπάλων, ασάφεια προγραμματικών θέσεων και φυσικά άρνηση των βασικών αποφάσεων που προσέφεραν ασφάλεια όπως την αμυντική συμφωνία της Γαλλίας και τα εξοπλιστικά ή από την αντίθετη πλευρά την καταγγελία της κυβέρνησης για τους μετανάστες στο Αιγαίο ή τον φράχτη και την περίφημη Μαρία στον Έβρο. Ακραίες ενέργειες ταύτισης με «περίεργες» ΜΚΟ ελεγχόμενες από το εξωτερικό.

    Η αξιωματική αντιπολίτευση πορεύτηκε με τις ίδιες ιδεοληψίες του 2015 και με την ίδια πολιτική συμπεριφορά αγνοώντας τις νέες συνθήκες. Η πραγματικότητα την εκδικήθηκε. Ο λαός την αποκαθήλωσε από την προοπτική να αποτελέσει νέα κυβερνητική επιλογή.

    Το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε και δύο κανόνες για τους οποίους υπάρχουν διεθνείς μελέτες που τους επιβεβαιώνουν.

    • Οι κρίσεις διαχείρισης και τα δυστυχήματα δεν αλλάζουν την τάση που έχει διαμορφωθεί. Οι υποκλοπές εφόσον δεν έλαβαν την διάσταση απειλής για τη δημοκρατία και το δυστύχημα των Τεμπών δεν θα επηρέαζαν την τάση που είχε ήδη διαμορφωθεί. Όπως ακριβώς έγινε με τον σεισμό της Τουρκίας.
    • Τα επιδόματα αν και είναι γνωστό ότι αποτελούν μέσον πρόχειρης πολιτικής ενίοτε πελατειακής σχέσης ωστόσο είναι ευπρόσδεκτα και αξιολογούνται θετικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον δύο γνωμικά «Έν τή παλάμη καί ούτω βοήσωμεν» «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει»

     

    Β. Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης δίνει ευκαιρίες πολιτικής ανακατάταξης

    Η οκτακομματική Βουλή με ξεδοντιασμένη την αξιωματική αντιπολίτευση δίνει τη δυνατότητα κάποια δύναμη να έρθει στο προσκήνιο.

    Στρέφει το ενδιαφέρον στην κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ και στην μάχη του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής να κάνει την αντιμετάθεση ή αλλιώς την προσπέραση και να βρεθεί οιονεί αξιωματική αντιπολίτευση.

    Θεωρητικά. Ωστόσο η σύνθεση αυτής της Βουλής έχει δύο μεγάλα μυστικά.

    Η Πλεύση Ελευθερίας είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικές θέσεις τους πηγάζουν από την ίδια κουλτούρα, την ίδια πολιτική παιδεία των ηγετικών ομάδων που είναι κυρίαρχες στις δύο παρατάξεις. Η διαφορά είναι το στυλ των επικεφαλής. Όσοι περιμένουν ότι η βουλή θα δώσει λύση, θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Στη βουλή ο οξύς λόγος ακροβατικών με διπλό νόημα λεκτικών επιθέσεων ανάρμοστων αλλά με δυσκολία να περάσουν το ποινικό κατώφλι, η Τραμπική σχολή που υπηρετεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εφόσον βρει έκφραση θα υπερισχύσει. τώρα μάλιστα που δεν είναι ο Τσίπρας στην απελπισία τους να μην καταστεί το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ηγετική δύναμη, ενδεχομένως να δελεαστούν από την ιδέα συνεργασίας με την Πλεύση, ανακτώντας το αριθμητικό πλεονέκτημα της μομφής στην κυβέρνηση. Εάν το πράξουν θα συμβεί η αντίστροφη απορρόφηση του ΣΥΡΙΖΑ από την Πλεύση.

    Ο Βελόπουλος και άλλοι ακροδεξιοί χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια εργαλεία του λαϊκισμού που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας και η Κωνσταντοπούλου μόνο που μπορεί πλέον να αναλάβουν αυτοί τα ηνία της ηγεσίας των ακραίων λαϊκιστών και να ενισχύσουν περεταίρω τη θέση τους στο πολιτικό σύστημα. Σε πολλές χώρες έγιναν και γίνονται μέχρι και κυβερνήσεις.

    Οι πολλαπλοί ανταγωνισμοί της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης θα είναι ένα στοιχεία ισχυρής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση και πιθανών ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό.

    Αξιόπιστη μη λαϊκιστική πολιτική δύναμη θα γίνει εκείνη που θα αξιοποιήσει το όπλο της κοινωνίας και στη βουλή θα είναι επικουρική η δράση της.

    Σε αυτή την πολιτική συγκυρία, σε όλον τον κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα η πολιτική μάχη είναι η μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας.

    Αυτές οι εκλογές ανέδειξαν δυστυχώς μια διολίσθηση στον αυταρχισμό των δύο μοναδικών κομμάτων που θα περιμέναμε να αντισταθούν.

    Ο κ. Τσίπρας αντί να ανοίξει διαδικασίες αντικατάστασης και ενίσχυσης του δημοκρατικού προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, με γνήσια Σταλινική κίνηση ζητάει την επιβεβαίωση να παραμείνει και με λευκή επιταγή. Με καθυστέρηση τριών ημερών και μετά από αυτή την ανάλυση τελικά παραιτήθηκε. Η παραίτησή του ανοίγει έναν ακόμη διάδρομο εξελίξεων που θα επηρεάσει τις εντός βουλής εξελίξεις.

    Ο κ. Ανδρουλάκης έχει αποφύγει κάθε εμπλοκή της οργάνωσης του Κινήματος και της κοινωνίας στη διαμόρφωση αποφάσεων. Αποφάσισε αιφνιδίως να υιοθετήσει την παράδοξη θέση για συγκυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ παρακάμπτοντας την ομόφωνη απόφαση του β΄ συνεδρίου «ούτε με τη ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ» Μια παράδοξη θέση που έδωσε λαβή για νέες πιέσεις στις συμπληγάδες του δικομματισμού και κυρίως έθεσε υποσυνείδητα στο λαό το ερώτημα του πολιτικού αμοραλισμού.

    Το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής ξεκίνησε με μια δυναμική άνω του 18% δημοσκοπικά μετά την απώλεια της Φώφης και την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ως προέδρου και κατέληξε με καταγεγραμμένο 11,8% παρά την αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον λαό και τις κοσμογονικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων. Παρά το πλεονέκτημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων και την κατά πολύ μεγαλύτερη προβολή στα μέσα. Έτσι το να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, με μια μικρή για τα δεδομένα αύξηση, όταν έσπασαν οι κρουνοί δεν βοηθάει να επιτύχεις σοβαρούς στόχους στο μέλλον.

    Το πολιτικό μήνυμα των εκλογών προς το ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν έχει ξεπεράσει την κρίση εμπιστοσύνης του λαού. Η κρίση εμπιστοσύνης θα ξεπεραστεί και θα γίνει κύμα ελπίδας για τον λαό όταν κληθεί ο λαός να πάρει μέρος στις αποφάσεις. Τότε ΠΑΣΟΚ και λαός θα υπογράψουν ένα νέο συμβόλαιο με εγγυητή τη Συμμετοχική Δημοκρατία.

    Η πολιτική απάντηση στην μάχη της δημοκρατίας κατά του αυταρχισμού ξεκινάει από τον δημοκρατικό χώρο και τον εκφραστή του. Όποιος πιστεύει ότι εκπροσωπεί τη Δημοκρατική Παράταξη πρέπει να το αποδείξει με πράξεις δημοκρατικής εμβάθυνσης και με ισχυρότερο τρόπο από το παρελθόν. Όποιος δημοκρατικός χρησιμοποιεί αυταρχικές μεθόδους θα καταλάβει ότι υπάρχουν άλλοι αυθεντικοί του αυταρχισμού και ικανότεροι που θα κερδίσουν το στοίχημα.

    Σε αυτό το έργο του Δημοκρατικού χώρου δεν υπάρχει περιθώριο να μείνουν οι δημοκρατικοί πολίτες θεατές. Έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν πρωτοβουλίες στη βάση. Τα μέλη και την κοινωνία. Πρωτοβουλίες που θα διευκολύνουν ή θα ενθαρρύνουν τις ηγεσίες να ακολουθήσουν τον δρόμο της κοινωνίας. Έτσι θα υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο από αυτό που μας επιφυλάσσουν κάποιες δυνάμεις στη Βουλή.

    1...11121314Σελίδα 12 από 14

    Δημοφιλέστερα Άρθρα

    Δημοφιλεις Κατηγοριες

    © Copyright Mavrakis Economics