ΝΕΑ

Αρχική ΝΕΑ

ΑΓΙΑΤΟΛΑΧ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Οι Ιμάμηδες της Τουρκίας αποκτούν την δύναμη του στρατού. Ο «ανίκητος» Τουρκικός στρατός με ερασιτεχνικά σχεδιασμένο πραξικόπημα έχασε την τελευταία μάχη με τον Ισλαμικό φανατισμό. Μετά το διάγγελμα του Ερντογάν ο Τουρκικός λαός βγήκε στους δρόμους και αναλυτές με ανοησίες εκθείαζαν το «γκελ» του Ταγίπ Ερντογαν στον λαό. Είναι η περίπτωση που η οικονομική ευημερία θα έβγαζε τον λαό στους δρόμους; Η Ιστορία θα πει όχι. Εξάλλου η πτώση της Τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου απεικόνιζαν την υφέρπουσα οικονομική κρίση και το τέλος της ευημερίας στην Τουρκία. Η δυσαρέσκεια λόγω των εξελίξεων στην οικονομία ήταν ήδη ορατή.

Αυτό που δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας έχει αντιδράσεις που δεν χωράνε στα κουτάκια της τεμπέλικης κατεστημένης ανάλυσης. Ο Τούρκος ηγέτης έχει τεθεί επικεφαλής ενός κινήματος με βαθιές ρίζες στον Ισλαμισμό. Οι Ιμάμηδες όλης της χώρας κάλεσαν το ήδη θρησκευτικά φανατισμένο πλήθος πολύ νωρίτερα στους Μιναρέδες και σε αντίσταση στο πραξικόπημα των Κεμαλιστών. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους.

Ο Ερντογάν, μια ακόμη περίπτωση αποτυχίας της πολιτικής των ΗΠΑ και της Ρωσίας απέναντι στον Ισλαμικό φανατισμό, έχει ανοικτές τις λεωφόρους να εγκαταστήσει το θεοκρατικό καθεστώς στην Τουρκία.

Οι νεοφώτιστοι Τούρκοι φανατικοί έσωσαν την «Δημοκρατία» στην Τουρκία αλλά μέχρι να εκκαθαριστούν οι λογαριασμοί με τους αδύναμους πλέον Κεμαλιστές ο εμφύλιος σπαραγμός θα είναι βαθύς και η εσωστρέφεια στην Τουρκία επικίνδυνη και απρόβλεπτη.

ΕΚΘΕΣΗ OXFAM: ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΣΟ 4 ΗΜΕΡΕΣ ΑΜΟΙΒΗ ΕΝΟΣ MANAGER

Ένας εργάτης εργάζεται μια ζωή για να αποκτήσει το ίδιο ποσό με το οποίο αμείβεται ένας manager σε 4 ημέρες.

Από το 2010, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, ο πλούτος της λεγόμενης «οικονομικής ελίτ» αυξάνεται κατά μέσο όρο περί το 13% σε ετήσια βάση. Η κορύφωση του φαινομένου καταγράφηκε μεταξύ του Μαρτίου του 2016 και του Μαρτίου του 2017, σε μια περίοδο κατά την οποία σημειώθηκε «η μεγαλύτερη αύξηση στην ιστορία του αριθμού των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο δολάρια», με ρυθμό που έφθανε τον έναν νέο δισεκατομμυριούχο κάθε δύο ημέρες.

Το 82% του πλούτου που παράχθηκε από τον Μάρτιο του 2016 έως τον Μάρτιο του 2017 κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου

Το 50% των φτωχότερων του κόσμου που ισοδυναμεί με 3,7 δισεκατομμύρια κόσμου, δεν είχε το παραμικρό όφελος από την παγκόσμια ανάπτυξη της περασμένης χρονιάς.

Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένα μόνο από τα παραδείγματα του παγκόσμιου αυτού μη κερδοσκοπικού οργανισμού η έκθεση του οποίου αποδεικνύει ότι η οικονομική ανισότητα διευρύνεται στον κόσμο.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας παγκόσμιας εμβέλειας επιχείρησης μόδας αμείβεται σε 4 ημέρες όσο είναι το εισόδημα μιας ολόκληρης ζωής ενός μέσα αμειβόμενου εργάτη του Μπαγκλαντέζ που εργάζεται στον ίδιο τομέα.

Μόνο μέσα στο 2017 οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη απέκτησαν 762 δισεκατομμύρια δολάρια

Μόνο το ένα έβδομο αυτού του ποσού θα έφθανε για να βάλει τέλος στην ακραία φτώχεια.

Σε μια μέση χώρα όπως η Ιταλία, σε 10 χρόνια το εισόδημα του 10% των πλουσιότερων αυξήθηκε κατά 6,3% Την ίδια περίοδο το εισόδημα του 10% πιο φτωχών μειώθηκε κατά 23,10%

Ο πλούτος που παράχθηκε το 2017 κατανεμήθηκε ως εξής:

Στα 5 δολάρια που παράχθηκαν

Τα 4 δολάρια πήγαν στο 1% των πλουσιότερων ανθρώπων.

Το 1 δολάριο πήγε στο υπόλοιπο 99% των ανθρώπων

Με την πραγματικότητα συμβαδίζει και η αίσθηση του κοινού. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε σε 70.000 ανθρώπους σε όλες τις ηπείρους, το 75% των ερωτηθέντων απάντησε ότι διευρύνεται η διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Στην πραγματικότητα αυτή είναι η πηγή της κρίσης αμφισβήτησης των πολιτικών και της πολιτικής!

ΤΑ ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΕ ΠΤΩΣΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Τα Ιαπωνικά ομόλογα 10 ετών κατέρρευσαν μόλις η κυβέρνηση σταμάτησε το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της, για την ώρα τουλάχιστον. Η νομισματική πολιτική του Πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε έχει αρχίσει να αναδεικνύει την επικίνδυνη θέση που αντιμετωπίζουμε σε παγκόσμια κλίμακα σε σχέση με τα επιτόκια και το χρέος.

Τα Ιαπωνικά ομόλογα δεκαετούς έκδοσης, έχουν εισέλθει σε κατάσταση κατάρρευσης από τη στιγμή που η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας κατέχει σήμερα πάνω από το ένα τρίτο του εμπορεύσιμου δημόσιου χρέους της χώρας. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατέχει λιγότερο από το 20% του συνόλου των αμερικανικών ομολόγων, που αποκτήθηκαν κυρίως στο πλαίσιο της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης (QE) από το 2007 για τη στήριξη της οικονομίας.

BoJΟι κεφαλαιαγορές είναι αυτές που με τις κινήσεις τους αποδεικνύουν ότι οι συμμετοχές της BοJ στο δημόσιο χρέος απειλούν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Όλη αυτή η προσπάθεια των QE, για αυτά τα τελευταία 8,5 χρόνια, φτάνει στο τέλος της.

Οι αξιωματούχοι της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας διαφώνησαν και συγκρούστηκαν έντονα σχετικά με την ανάγκη τροποποίησης των μέτρων τόνωσης τον Ιούνιο. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης, η εσωτερική διαμάχη στη συνεδρίαση της 15ης-16ης Ιουλίου κατέγραψε αύξηση στις εντάσεις της διαφωνίας αναφορικά με την ολοένα και πιο χαλαρή πολιτική της κεντρικής τράπεζας και τις χαμηλές αποδόσεις των επιτοκίων της.

Τα ομόλογα της Ιαπωνίας έχουν συντριβεί και η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας έχει αναστείλει την αγορά τους. Αυτό θα καθορίσει την τύχη των επιτοκίων τα οποία προφανώς θα ξεκινήσουν ανοδική πορεία.

Σε αυτό το ίδιο μοτίβο έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ζητήματα και σε άλλα κρατικά ομόλογα. Με τις τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, Brexit, ΗΠΑ, Γαλλία, και Γερμανία, ο βαθμός εμπιστοσύνης στο δημόσιο χρέος κλονίζεται και προφανώς θα αρχίσει να μειώνεται απότομα.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟ

Το κλείσιμο του Χρυσού ήταν πάνω από τις 1.280 σε Εβδομαδιαία ισχυρή ώθηση που δόθηκε, αλλά ήταν κάτω από τις 1.299, παρά το γεγονός ότι πίεσε μέχρι τις 1.301 μετά το κλείσιμο της αγοράς. Θυμόμαστε ότι ο χρυσός είχε αναρριχηθεί μέχρι τις 1.318,90, και στη συνέχεια υπέστη μια πραγματικά σκληρή και γρήγορη συντριβή. Είχαμε μιλήσει για ενδεχόμενη προσπάθεια χειραγώγησης

Ο χρυσός έκλεισε σε εβδομαδιαία βάση στις 1.280,10 οπότε θα πρέπει να ξαναδοκιμασθεί στα υψηλά επίπεδα. Μην περιμένετε βιωσιμότητα σε αυτό το επίπεδο τώρα.

Κρίση εμπιστοσύνης αιτία κατάρρευσης του μοντέλου πολιτικής

Η επεκτατική φορολογική πολιτική που προαναγγέλλεται για την επόμενη τριετία σχεδόν παγκοσμίως αλλά με βασικό πυρήνα την ΕΕ μπορεί να διαμορφώσει μια εικόνα φορολογικής βουλιμίας. Η υπερφορολόγηση κάθε δραστηριότητας ακόμη και μη οικονομικής ή καταναλωτικής έχει μια σταθερά. Οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν. Αντιθέτως οι ίδιοι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα. Κάθε απόπειρα κυβερνήσεων να διευρύνουν τη φορολογική βάση προς αυτούς που διαφεύγουν καταλήγει άκαρπη με ελάχιστες πρόσκαιρες εξαιρέσεις.

Αυτή η κατάφορη κοινωνική αδικία είναι που έχει γίνει πλέον ορατή καθώς οι κυβερνήσεις ψάχνουν για όλο και περισσότερους φόρους. Αυτή η κοινωνική αδικία είναι η πρώτη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς.

Τα Panama papers είναι το πλέον σύγχρονο παράδειγμα των αδιεξόδων του σημερινού μοντέλου. Υποτίθεται ότι η διαρροή εκατομμυρίων σελίδων θα τροφοδοτούσε με υλικό για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Υποτίθεται ότι θα γινόταν χρήση από τις κυβερνήσεις για να πιεστούν ορισμένες πλευρές στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ποια ήταν όμως τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα;

Πρώτον διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν offshore εταιρείες στις οποίες δεν μπορούσαν να φανούν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες καθώς υπάρχουν μεταξύ των άλλων περιοχών ανά την υφήλιο, πολιτείες των ΗΠΑ πχ Νεβάδα όπου καθένας μπορεί να συστήσει εταιρεία χωρίς να φαίνονται τα προσωπικά του στοιχεία και στη συνέχεια αυτή η εταιρεία να συστήσει μια υπεράκτια εταιρεία στον Παναμά ή αλλού. Επομένως το κυνήγι της φοροαποφυγής καταλήγει στον ίδιο περίπου κύκλο νόμιμων ή ημινόμιμων μικρομεσαίων.

Δεύτερον τις πρώτες μόλις ημέρες της δημοσίευσης, ταυτοποιήθηκαν 72 πολιτικοί από όλο τον κόσμο. Όσοι αρχικώς πίστεψαν ότι θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον Βλ. Πούτιν γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι το μεγάλο διακύβευμα ήταν η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς παγκοσμίως. Η εμμονή των πολιτικών να διογκώνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος κάθε χώρας για τις δικές τους κομματικές ανάγκες και σπατάλες ή για τον δικό τους πλουτισμό και ως αντίβαρο να ζητούν βαρύτερη φορολόγηση των ήδη φορολογούμενων, έχει διαμορφώσει την δεύτερη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο διευρύνεται στον λαό, οδηγεί σε ανάγκη για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών. Το ήδη προβληματικό μοντέλο της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης (Repubblica-ΛατίνοΙταλικά ή Republic Αγγλικά) το οποίο καθιέρωσαν επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση της Δημοκρατίας/Democracy, ολισθαίνει σε αυταρχικό-ολιγαρχικό. Φαινόμενα σαν του Ντόναλντ Τράμπ, της Αυστρίας και της Λεπέν στη Γαλλία δεν είναι παρά τα συμπτώματα της κρίσης.

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΙΡΑΝ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΑΒΩΝ ΙΣΡΑΗΛ

Οι Αραβικές χώρες που έχουν ομαλοποιήσει ή διευκολύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ παρακολουθούν αμήχανα και δυσάρεστα τη νέα κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα. Δεδομένης της κατάστασης, οι διπλωματικές στρατηγικές τους έχουν δεχθεί πυρά από πολλές πλευρές.

Η ένταση δεν υποχωρεί στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη, ο κίνδυνος πυρκαγιάς στη Μέση Ανατολή αυξήθηκε επικίνδυνα, οι εκκλήσεις για ηρεμία από τη διεθνή κοινότητα έχουν μεν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες ημέρες, αλλά προς το παρόν, δεν εισακούονται και η κλιμάκωση της βίας συνεχίστηκε.

Στο Ισραήλ και όχι μόνο πιστεύουν ότι αυτή η σύγκρουση ξεκίνησε με την καθοδήγηση της Τουρκίας. Ήταν στρατηγική κίνηση με πολλαπλές στοχεύσεις. Στόχευε στην πτώση του Νετανιάχου στον οποίο περίμεναν ότι η Ισραηλινή αντιπολίτευση θα απέδιδε την ευθύνη μιας αδιάλλακτης στάσης. Μέχρι στιγμής αυτό δεν συνέβη γιατί οι Ισραηλινοί έμαθαν να θέτουν το εθνικό τους συμφέρον υπεράνω του κομματικού.

Ο άλλος στόχος του Ερντογάν ήταν να υποχρεώσει το Ισραήλ, δεδομένου ότι δεν είχε δεχτεί να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Τουρκία, να διαπραγματευτεί. Ο μεσολαβητικός ρόλος της Τουρκίας ήταν η μεγάλη στόχευση γιατί έχει την επιρροή στη ΧΑΜΑΣ και θα μπορούσε να επαναφέρει την ομαλοποίηση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ διατηρώντας τον ρόλο της στην περιοχή. Μια εξέλιξη αυτής της μορφής θα έθετε τον Ερντογάν στη θέση του ηγέτη-προστάτη των απανταχού Μουσουλμάνων

Απέτυχε ο Ερντογάν και σε αυτόν τον στόχο γιατί πέρα από την καλύτερη γνώση στρατηγικών κινήσεων που έχει το Ισραήλ, υποτίμησε την αντίδραση του Ιράν και της Ρωσίας στην αναγνώριση διαμεσολαβητικού, ηγετικού ρόλου της Τουρκίας στην Παλαιστίνη.

Η ταυτόχρονα με τις άλλες, μεγάλη στόχευση στην οποία συστρατεύθηκαν τόσο το Ιράν όσο και το Κατάρ ήταν η διάλυση της πρόσφατης συμμαχίας που έγινε μεταξύ Ισραήλ και πολλών Αραβικών χωρών.

Ενώ οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν γρήγορες να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για αυτό το ξέσπασμα βίας μετά από αρκετές ημέρες συγκρούσεων στο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, οι αντιδράσεις Αράβων διπλωματών ήταν πιο συγκρατημένες.

Συγκεκριμένα, παρακολουθώντας τις απαντήσεις από τα κράτη που έχουν εξομαλύνει πρόσφατα τις σχέσεις με το Ισραήλ, όπως το Σουδάν, το Μαρόκο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν – μια προσέγγιση που, όταν συνέβη, προκάλεσε σοκ στον αραβικό κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι δεν έκαναν βιαστικές καταδίκες αλλά είναι και αμήχανα.

Είναι κατανοητό ότι οι αραβικές χώρες αισθάνθηκαν άβολα με τις εικόνες των συγκρούσεων που προέρχονται από την πλατεία Al-Aqsa, το πιο ιερό μέρος για τους Εβραίους και τη θέση του τζαμιού Al-Aqsa, τον τρίτο ιερότερο χώρο για τους μουσουλμάνους μετά τη Μέκκα και το τζαμί του Προφήτη στη Μεντίνα, Σαουδική Αραβία.

Τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν καταδίκασαν την επιδρομή των Ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας στο τζαμί στις 7 Μαΐου και την καταστολή των προσκυνητών. Το Άμπου Ντάμπι κάλεσε επίσης τις ισραηλινές αρχές να «αναλάβουν την ευθύνη για την αποκλιμάκωση» της βίας.

Το Μαρόκο, από την πλευρά του, δήλωσε ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις με «βαθιά ανησυχία», προσθέτοντας ότι ο Βασιλιάς Μωάμεθ VI θεωρεί «αυτές τις παραβιάσεις απαράδεκτες και πυροδοτούν εντάσεις».

Η Σαουδική Αραβία, η οποία δεν έχει ακόμη ομαλοποιήσει τις σχέσεις, αλλά έχει δώσει στους συμμάχους της στον Κόλπο το πράσινο φως για να πλησιάσουν το εβραϊκό κράτος, απέρριψε τη «στρατηγική του Ισραήλ να εκδιώξει δεκάδες Παλαιστινίους από τα σπίτια τους», αναφερόμενη στην απειλή απέλασης παλαιστινιακών οικογενειών από τη συνοικία Sheikh Jarrah στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία πυροδότησε το ξέσπασμα βίας.

Αυτές οι αντιδράσεις ήταν μέτριες σε σύγκριση με αυτές του Ιράν και του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι θα κάνει «ό, τι μπορεί για να κινητοποιήσει τον κόσμο, ειδικά τον μουσουλμανικό κόσμο, για να τερματίσει την τρομοκρατία και την ισραηλινή κατοχή».

Είναι οφθαλμοφανές ότι οι χώρες που έχουν ξεκινήσει μια προσέγγιση με το Ισραήλ κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα λόγω των ισχυρών συναισθημάτων υποστήριξης που προκλήθηκαν από τη βία στην πλατεία του τζαμιού. Βρίσκονται σε αμήχανη και άβολη θέση επειδή η κλιμάκωση της βίας έχει επαναφέρει την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση στην περιφερειακή ατζέντα.

Οι διαμαρτυρίες που έγιναν στο Μαρόκο και σε άλλες χώρες και η δυσαρέσκεια που μπορεί να γίνει αντιληπτή στις κοινωνίες του Κόλπου, ίσως όχι τόσο σε πολιτικό επίπεδο αλλά στα κοινωνικά δίκτυα, υπενθυμίζουν στους Άραβες ηγέτες ότι το ζήτημα των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων δεν έχει ακόμη επιλυθεί και ότι η κοινή γνώμη εξακολουθεί να συμπαθεί στους Παλαιστίνιους.

Αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα, είναι επίσης και απόδειξη της ευθραυστότητας των διαδικασιών συμφιλίωσης και, κατ ‘επέκταση, απόδειξη ότι είναι απίθανο να υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία όσο η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση θα συνεχίζεται.

Η αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία του 2002, που απορρίφθηκε από το Ισραήλ, συνέδεε πάντοτε την επίλυση αυτής της σύγκρουσης με τη συνύπαρξη μεταξύ των λαών και μιας ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι συμφωνίες του Αβραάμ (η κοινή δήλωση του 2020 μεταξύ Ισραήλ, ΗΠΑ και ΗΑΕ), από την άλλη πλευρά, προσπάθησαν να παρακάμψουν αυτά τα ζητήματα, με τη φιλοδοξία, και σε κάποιο βαθμό την αφέλεια, να επιτύχουν πολιτική προσέγγιση με το Ισραήλ χωρίς να ληφθεί υπόψη το παλαιστινιακό ζήτημα.

Η πρωτοβουλία του 2002, η οποία επικυρώθηκε από τον Αραβικό Σύνδεσμο στη Σύνοδο Κορυφής της Βηρυτού, πρότεινε μια ειρήνη που έφτασε στο σημείο να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό ήταν σε αντάλλαγμα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και μια «δίκαιη λύση» στο ζήτημα των Παλαιστινίων προσφύγων.

Ωστόσο, αν δεν υπάρξει μοιραία κλιμάκωση, η σύγκρουση δεν είναι πιθανό να διακόψει τις υπάρχουσες διαδικασίες προσέγγισης, λένε οι ειδικοί.

Από την άλλη πλευρά, αυτά τα γεγονότα είναι πιθανό να ωθήσουν ορισμένους περιφερειακούς παίκτες, όπως οι Σαουδάραβες, να επανεξετάσουν τη σκέψη τους.

Τα Εμιράτα είναι σίγουρα σε μια άβολη θέση σήμερα, αλλά μπορούν να βρεθούν εκτός κάδρου επειδή, σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, φύλακα των ιερών τόπων του Ισλάμ, ο ρόλος τους έχει λιγότερο συμβολικό πεδίο στην περιοχή και επειδή έχουν κάποια ευελιξία όσον αφορά διπλωματία.

Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε, ωστόσο, να κάνει τον Σαουδάραβα πρίγκιπα, Mohammed Bin Salman, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει συμφωνήσει να ακολουθήσει τη συμβουλή του πατέρα του, να επανεξετάσει τη θέση του.

Όλα θα εξαρτηθούν από τον Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, εάν θα δείξει αυτοσυγκράτηση από εδώ και πέρα ή θα πυροδοτήσει μια γενικευμένη σύγκρουση. Ίσως μάλιστα να γινόταν η μεγάλη ανατροπή εάν αναγνωρίσει ότι ήρθε η ώρα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για την αναγνώριση δύο παλαιστινιακών κρατών.

ΑΓΡΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΗΠΑ-Ε.Ε.

Η καταιγίδα με την Deutsche Bank δεν ήταν απρόσμενη. Η Deutsche Bank ήταν εκτεθειμένη από την αρχή του έτους. Ίσως γι’ αυτό αποτέλεσε αφορμή ή αιτία η Γερμανία να «υποχρεώσει» την Ε.Ε για την επιβολή προστίμου στην Apple.

Το πρόστιμο “μαμούθ” 14 δις. με το οποίο είναι αντιμέτωπη η Deutsche Bank επιδείνωσε την ήδη καταστροφική πορεία της μετοχής της παρασύροντας τις ευρωπαϊκές αλλά και τις διεθνείς μετοχές.

Το πρόστιμο είναι αντίστοιχο με αυτό που επιβλήθηκε στην Apple η οποία καλείται να καταβάλει στην Ιρλανδία το ιλιγγιώδες ποσό των 14,50 δισ. ευρώ ως αναδρομικούς φόρους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή της επέβαλε το υψηλότερο πρόστιμο σε όλη την ιστορία της, υπερβαίνοντας τις αρμοδιότητες και τις Ευρωπαϊκές συνθήκες καθώς αρμόδιο για αυτό είναι το Ιρλανδικό κράτος.

Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ πρότεινε ότι ο γερμανικός κολοσσός της Deutsche Bank πρέπει να πληρώσει 14 δισ. δολ. για να διακανονίσει τις εκκρεμότητες που προέκυψαν από τις έρευνες σε τίτλους ενυπόθηκων δανείων από την περίοδο της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης.

Οι εξελίξεις αυτές ο γερμανικός κολοσσός, έστειλαν την μετοχή της Γερμανικής Τράπεζας σε νέα χαμηλότερα επίπεδα τόσο στο γερμανικό χρηματιστήριο όσο και στις ΗΠΑ, εν μέσω ανησυχιών στην Ευρώπη ότι τα πρόστιμα θα έχουν συνέχεια, φέρνοντας τις τράπεζες με νέες ανάγκες αντλήσεις κεφαλαίων σε ένα ήδη πολύ δύσκολο περιβάλλον.

db-share

Βλέπε άρθρο Πρόβλημα με την Deutsche Bank

Οι αμερικανικές αρχές διεξάγουν έρευνες και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως οι Barclays PLC, Credit Suisse Group AG, UBS Group AG και Royal Bank of Scotland Group, με αποτέλεσμα οι μετοχές τους να δέχονται ισχυρές πιέσεις.

Η Κομισιόν, με την απόφαση της να επιβάλει πρόστιμο στην Apple έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για έναν οικονομικό πόλεμο ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με αιχμή τη φορολογία των αμερικανικών πολυεθνικών, την απώλεια φορολογικών εσόδων για τις ΗΠΑ προς όφελος της Ευρώπης αλλά και το εύρος παρέμβασης της Κομισιόν σε θέματα εθνικής φορολογικής πολιτικής. Για την ίδια την Apple, πάντως, το ύψος του προστίμου δεν αποτελεί καθοριστικό πλήγμα, καθώς σημείωσε καθαρά κέρδη ύψους 53 δισ. δολαρίων το 2015.

Τα κεφάλαια που διατηρεί η Apple στο εξωτερικό, ανέρχονται σε 187 δισ. δολάρια και αντιπροσωπεύουν το 15,60% από τα 1,2 τρισ. δολάρια που διατηρούν αμερικανικές πολυεθνικές στο εξωτερικό για να αποφύγουν την υψηλή φορολογία των ΗΠΑ. Σε μια διαφορετική ανάγνωση η Ε.Ε. με τις ενέργειές της ίσως δημιουργήσει ρεύμα επαναπατρισμού κεφαλαίων στις ΗΠΑ.
apple

Η Ουάσιγκτον, βέβαια, απάντησε με αντίποινα σε αυτόν τον ακήρυχτο αλλά ξεκάθαρα οικονομικό πόλεμο. «Η Κομισιόν υποσκελίζει τις εθνικές αρχές σε μία κίνηση αθέμιτη και μονομερή», είχε δηλώσει ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου. Είχε επικρίνει μάλιστα, τις Βρυξέλλες ότι καλλιεργούν οικονομική αβεβαιότητα, ότι έχουν θέσει στο στόχαστρο κατά τρόπο άδικο τις αμερικανικές επιχειρήσεις και αποπειρώνται να εισπράξουν φορολογικά έσοδα τα οποία ανήκουν στις ΗΠΑ.

Η αρπαγή των φόρων είναι ένα ακόμα σημείο τριβής των δύο εταίρων.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΓΙΟΥΑΝ ΩΣ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑ

Οι κεντρικές τράπεζες αρχίζουν να χρησιμοποιούν σε σημαντικό βαθμό το Γιουάν στα αποθεματικά τους. Το ΔΝΤ προσέθεσε το Γιουάν στο νομισματικό του καλάθι.

Η ΕΚΤ-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- μετέτρεψε μισό δισεκατομμύριο ευρώ σε Γιουάν. Εντάξει, δεν είναι σημαντικό ποσό. Αλλά είναι ένα πρώτο βήμα στην πραγματική διεθνοποίηση του Γιουάν. Η Bundesbank έχει επίσης μετατρέψει ένα μικρό μέρος των αποθεματικών τους. Έγινε η αρχή.

Κινητικότητα υπάρχει και στο χρέος των ΗΠΑ προς την Κίνα το οποίο είναι 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια με στοιχεία Οκτωβρίου του 2017. Αυτό αντιστοιχεί στο 19% των 6,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε γραμμάτια του Δημοσίου, χαρτονομίσματα και ομόλογα που κατέχουν ξένες χώρες. Το υπόλοιπο του εθνικού χρέους των 20 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ανήκει είτε στον αμερικανικό λαό είτε στην ίδια την αμερικανική κυβέρνηση. Ωστόσο η Κίνα και οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν μειώσει την κατοχή τους σε χρέος ως προς το χρονικό όριο καθώς μετέτρεψαν τα γραμμάτια και ομόλογα που έληξαν από 10 χρόνια σε 5 χρόνια ή και λιγότερο.

ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Κατάταξη ΚΡΑΤΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΗΝΑΣ ΕΤΟΥΣ 2017
1 Κίνα 3,140 Δεκέμβριος
2 Ιαπωνία 1,264 Δεκέμβριος
3 Ελβετία 795 Σεπτέμβριος
4 Σαουδική Αραβία 485 Σεπτέμβριος
5 Ταϊβάν 450 Νοέμβριος
6 Ρωσία 432 Ιανουάριος
7 Χονγκ Κονγκ 419 Σεπτέμβριος
8 Ινδία 411 Ιανουάριος
9 Νότια Κορέα 384 Σεπτέμβριος
10 Βραζιλία 381 Σεπτέμβριος

Η ΕΚΤ καταλαμβάνει μόλις την 30η θέση στον κατάλογο των κεντρικών τραπεζών με μόλις 75,1 δισ. Ευρώ. Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα όλων και ακολουθείται από την Ιαπωνία. Εκτός από την Ελβετία, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα. Αυτός είναι ο λόγος που το κινεζικό Γιουάν θα γίνει ένα ευρύτερα χρησιμοποιούμενο αποθεματικό νόμισμα καθώς κυριαρχεί και στο εμπόριο.

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Τα βλήματα των ΚΑΜΜΕΝΟΥ και ΤΣΙΠΡΑ την ίδια στιγμή που η ΔΕΗ ανέθεσε επισήμως στον εξάδελφο Ορέστη Τσακαλώτο τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για την διαφθορά.

Η διαφθορά είναι ένα τεράστιο πρόβλημα σε όλες τις κυβερνήσεις παγκοσμίως. Είναι η κατοχή της εξουσίας στα χέρια των αρχών οι οποίες μπορούν να δωροδοκούν, γεγονός που τροφοδοτεί τις τάσεις για διαφθορά. Ο Δημοκρατικός έλεγχος είναι ένας τρόπος αποτροπής, αλλά δεν είναι αφ’ εαυτού αποτελεσματικός.

Ο ΜΟΝΟΣ πιθανός τρόπος για την αποτροπή αυτής της διαφθοράς είναι να τίθενται όρια χρόνου.

Αν σε μια πολυμετοχική εταιρεία ένα μέλος της οικογένειας που έχει τη διοίκηση, δωροδοκήσει κάποιον αναλυτή για να βγάλει μια ευνοϊκή-παραπλανητική έκθεση για την εταιρεία, ο αναλυτής πηγαίνει στη φυλακή. Στον αντίποδα οι πολιτικοί παίζουν αυτό το παιχνίδι όλη την ώρα. Ένα μέλος της οικογένειας παίρνει αποκλειστική ανάθεση σε μια μεγάλη δουλειά και όλοι προσποιούνται ότι πρόκειται για ανεξάρτητα άτομα.

Η λίστα είναι πολύ μεγάλη για να αναφέρω παραδείγματα. Ακριβώς, ο πολιτικός αναλώνεται σε ενέργειες που διαμορφώνουν μιαν εικόνα ότι διαθέτει «ισχύ», και τούτο για να ελκύει οικονομικές «συνεισφορές». Όταν τελικά γίνεται μέρος της εξουσίας ή αποκτά προοπτική ισχύος, πράγματι γεμίζει από «προσφορές». Ωστόσο μόλις χάσει την δύναμη της εξουσίας ή της προοπτικής να την αποκτήσει, ξαφνικά χάνει όλους τους «συνεισφέροντες» του.

Αυτή είναι η συνήθης διαδικασία λειτουργίας στην πολιτική όπου η γεφύρωση με τα δώρα και τις συμφωνίες γίνεται συνήθως με τα μέλη της οικογένειάς τους και ενίοτε με «ειδικούς» μεσάζοντες. Αλλά ποτέ δεν διώκονται.

Είναι απίθανος ο τρόπος με τον οποίο επαναλαμβάνεται αυτή η τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας. Δεν υπάρχει ελπίδα να τερματιστεί η διαφθορά χωρίς να τοποθετηθούν όρια χρόνου στις θητείες. Περιορίστε δραστικά τις θητείες σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας εάν θέλετε να σταματήσετε τη διαφθορά.

ΣΕ ΣΠΙΡΑΛ ΔΙΑΛΥΣΗΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Νέα αύξηση ελλείμματος ενώ μειώνεται η κατανάλωση! Απελπιστική επιδείνωση βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ ενώ η κυβερνητική ελίτ και το υπόλοιπο κατεστημένο εξαντλούν κάθε απόθεμα εμπιστοσύνης των Ελλήνων.

Πριν ακόμη εφαρμοσθεί η νέα βαρύτατη φορολογία, που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιβάλει στους Έλληνες για να διασώσει τους ημέτερους στο δημόσιο, η επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας είναι απελπιστική.

Με απλά λόγια ενώ οι Έλληνες καταναλώνουν λιγότερα, το εμπορικό έλλειμμα αυξάνεται, οι εξαγωγές μειώνονται, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ανάγκες δανεισμού.

Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου ανήλθε σε 8.072,0 εκατ. ευρώ έναντι 7.767,6 εκατ. ευρώ το α΄ πεντάμηνο πέρυσι, παρουσιάζοντας αύξηση 18,6% ( εκτός πετρελαιοειδών στα οποία αν και υπήρξε μείωση κατανάλωσης 68,50% και μεγάλη πτώση τιμών, συνυπολογιζόμενα υπάρχει και πάλι μείωση κατά 3,9%). Αυτό συμβαίνει ενώ ο αποπληθωρισμός στην Ελλάδα, συνεχίζει το αρνητικό σερί για 40 μήνες. Το δωδεκάμηνο Ιουλίου 2015 – Ιουνίου 2016, ο δείκτης τιμών καταναλωτή υποχώρησε κατά 1,1% έναντι μείωσης 1,7% το αντίστοιχο διάστημα της περιόδου 2014 – 2015. Ο δείκτης κύκλου εργασιών στο λιανικό εμπόριο (εκτός καυσίμων) κατέγραψε πτώση κατά 5,4%, σε ετήσια βάση, τον Φεβρουάριο 2016 και ο γενικός δείκτης κύκλου εργασιών τον μήνα Απρίλιο του 2016 μειώθηκε κατά 3,9%

Τα Capital Controls, το εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον της Ελλάδας προς όφελος ενός αντιπαραγωγικού δημοσίου και η επιδείνωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς ένα σύστημα που ενδιαφέρεται απροκάλυπτα μόνο για τον θώκο της εξουσίας έχουν εγκλωβίσει την Ελλάδα στο σπιράλ της αποσύνθεσης και της διάλυσης.

Δημοφιλέστερα Άρθρα