ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΕΑ ΚΡΥΦΗ ΑΥΞΗΣΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΕΝΦΙΑ. ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ

Αγαπητέ κύριε Δημητρέλη,

Στις 17/6/2016 σε άρθρο σας με τίτλο «Τα ενοίκια θα καθορίζουν τις νέες αντικειμενικές αξίες» αναφέρετε πληροφορίες από την κυβέρνηση, ότι βασικός συντελεστής για τη διαμόρφωση των νέων αντικειμενικών αξιών (όρος απατηλός μέχρι σήμερα) θα είναι τα μισθωτήρια συμβόλαια και «χρυσός κανόνας» ότι η αξία είναι 200πλάσια του μηνιαίου μισθώματος.

Προφανώς ως δημοσιογράφος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζετε τεχνικές πτυχές του θέματος ούτε είστε υποχρεωμένος. Προφανώς όσοι έχουν τις τεχνικές γνώσεις έχουν βαρεθεί να τρέχουν πίσω από κάθε ανοησία των κατά καιρούς κυβερνητικών παραγόντων.

Ωστόσο επιτρέψτε μου να επισημάνω μερικά απλά πράγματα.

Η προσέγγιση της αγοραίας αξίας με την χρήση αγοραίας μισθωτικής αξίας γίνεται με τη Μέθοδο Κεφαλαιοποίησης του Εισοδήματος. Η συγκεκριμένη επιμέτρηση έχει έναν βασικό συντελεστή. Τον ARY ο οποίος διαφέρει από περιοχή σε περιοχή και πολλές φορές από δρόμο σε δρόμο. Ποιος θα ορίζει τον συγκεκριμένο συντελεστή? Προφανώς δεν είναι σε θέση να το κάνουν οι «εγκέφαλοι» που τους ενδιαφέρει μόνο το κυνήγι φόρων. Να δούμε δύο πρακτικά παραδείγματα.

Μίσθωμα 450€/μήνα σε δύο δρόμους στις δύο πλευρές του ίδιου οικοδομικού τετραγώνου με διαφορά στο Yield 0,50% Στη μια περιοχή η αξία ορίζεται σε 65.455 € Στην άλλη σε 61.714 € Αυτή είναι μια πολύ ακριβής επιμέτρηση και δίκαιη απόδοση της εμπορικής αξίας των ακινήτων με βάση τη διαφορά τους στο ίδιο ΟΤ. Ο «χρυσός κανόνας» που σας μετέφεραν οι «εγκέφαλοι» αποδίδει πλασματική αξία 90.000€ Υπάρχει δηλαδή απόκλιση 45,83% Τόσα θέλουν να πάρουν από τους πολίτες?

Δεύτερη περίπτωση: Μίσθωμα 750 €/μήνα Ίδιοι κανόνες. Η επιμέτρηση δίνει αγοραία αξία 109.010 € στην πρώτη περίπτωση και 102.857 € στη δεύτερη. Ο «χρυσός κανόνας» των «εγκεφάλων» δίνει πλασματική αξία 150.000€ δηλαδή 45,83% όσα προφανώς επιπλέον θέλουν να πάρουν από τους πολίτες.

Κύριε Δημητρέλη επειδή οι φωστήρες για την αρπαγή φόρων είναι πολλοί τουλάχιστον με τη σωστή ενημέρωση οι δημοσιογράφοι μπορούν να μεταφέρουν τα πραγματικά δεδομένα στους πολίτες.

Ο «χρυσός κανόνας» είναι μια ανόητη επικοινωνιακή εφεύρεση για επιπλέον κυνήγι φόρων. Για 45,83% μεγαλύτερη είσπραξη φόρων από την πραγματική αξία του ακινήτου!

ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ

Μια νέα «έξυπνη» έμμεση φορολογία προστίθεται στα ακίνητα!

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου που ετοιμάζει η κυβέρνηση με πρόσχημα τα αυθαίρετα εφευρίσκει νέο φόρο στα ακίνητα και την ίδια στιγμή επιβραβεύει για μια ακόμη φορά τους παράνομους ιδιοκτήτες.

Το νομοσχέδιο θα προβλέπει την επέκταση και στις μισθώσεις και στις αποδοχές κληρονομιάς την υποχρέωση έγγραφης πιστοποίησης από μηχανικό, ότι το κτίριο δεν διαθέτει παρανομίες. Θα προβλέπει κλίμακες με χαμηλότερα πρόστιμα στα αυθαίρετα. Θα επαναφέρεται επίσης η θεσμοθετημένη «ταυτότητα κτιρίου», μια ρύθμιση που μεταφέρει στον πολίτη το κόστος της αναδημιουργίας ψηφιακών αρχείων στις πολεοδομίες.

Ένα ακόμη κυνήγι για είσπραξη φόρων με στόχο να διατηρηθεί το κόστος λειτουργίας του Υ.Π.ΕΝ. (πρώην ΥΠΕΚΑ) που αγγίζει μισό ΕΝΦΙΑ και ενδεχομένως να ανοίξει νέος δρόμος για κομματικές προσλήψεις.

Bremain ή Brexit

Η μεγάλη μάχη ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο Βρετανικό, Ευρωπαϊκό, διεθνές και στις νέες λαϊκιστικές δυνάμεις βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Στη μέση, η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική. Το 2017 η χρονιά που σηματοδοτεί την κόλαση της πολιτικής μοιάζει να βιάζεται.

Ένα τρίτο κόμμα ξεπετάγεται παντού σε Ευρώπη και Αμερική. Το φαινόμενο Τράμπ αλλά και το φαινόμενο Σάντερς στον αντίποδα, έδωσαν σαφή δείγματα της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο. Οι εκλογές στην Αυστρία έδωσαν το 50% στους ακροδεξιούς, οι εκλογές στην Ισπανία, στην σκιά του Brexit δημοψηφίσματος, ανατρέπουν το πολιτικό σκηνικό σε όφελος της λαϊκιστικής αριστεράς. Οι επερχόμενες το φθινόπωρο εκλογές στη Γαλλία δίνουν ώθηση στην λαϊκιστική ακροδεξιά Λεπέν. Οι εκλογές στη Γερμανία το 2017 θα σφραγιστούν από μεγάλες ανατροπές.

Μια άλλη έρευνα του Κέντρου Ερευνών Pew, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, δείχνει ότι μόλις το 38% των Γάλλων έχει θετική άποψη για την Ε.Ε., όταν ακόμη και οι Βρετανοί έχουν μεγαλύτερη πίστη (44%). Ισπανοί (47% από 63% στην προηγούμενη δημοσκόπηση) και Γερμανοί (50% από 58%) είναι μάλλον μοιρασμένοι, ενώ οι πιο ένθερμοι είναι οι νεοφώτιστοι (η κατά Ράμσφελντ «Νέα Ευρώπη») Πολωνοί (72%) και Ούγγροι (61%), αλλά αμφότεροι έχουν τις πλέον εχθρικές προς την Ε.Ε. κυβερνήσεις.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σε πλήρη εξέλιξη η σύγκρουση της πολιτικής αποσύνθεσης που θα σημαδέψει τον αιώνα μας. Τo «Bremain» παίζει κυρίως το χαρτί της οικονομίας και το «Brexit» του μεταναστευτικού και της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.

Ό,τι κι αν συμβεί, η ατζέντα στην Ευρώπη έχει καθοριστεί. Κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό κατεστημένο. Κρίση που αγκαλιάζει τις ΗΠΑ. Μια επανάληψη του πρώτου ήμισυ του 20ου αιώνα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Η Ε.Ε. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΕΝΑΝ ΑΦΜ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΕΕ θέτει τις βάσεις για να δώσει ένα νέο αριθμό φορολογικού μητρώου για όλους στην Ευρώπη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη μετάβαση στο ηλεκτρονικό χρήμα. Ωστόσο χρησιμοποιούν ως πρόσχημα έναν αριθμό ΑΦΜ ΕΕ για να αποκρύψουν τον πραγματικό στόχο. Το καθεστώς αυτό ψηφίστηκε από την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου. Αυτό είναι ένα μικρό βήμα προς την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Φυσικά, κανείς δεν θα το αναφέρει στη Βρετανία επειδή προφανώς ένα Ευρωπαϊκό Α.Φ.Μ. περιλαμβάνει κάθε πολίτη της ΕΕ, και φυσικά τους Βρετανούς.

Το κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει ως εξής:

«Η σωστή ταυτοποίηση των φορολογουμένων είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων. Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Αριθμού Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ ΕΕ) θα παρέχει τα καλύτερα μέσα για αυτή την αναγνώριση. Θα επιτρέψει σε οποιονδήποτε τρίτο γρήγορα, εύκολα και σωστά να εντοπίζει τον ΑΦΜ στις διασυνοριακές σχέσεις και να τον χρησιμεύσει ως βάση για την αποτελεσματική αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων των κρατών μελών».

Η σχετική απόφαση θέτει τα θεμέλια για έναν νέο Ευρωπαϊκό φόρο που δυστυχώς συνοδεύεται από τη νέα νομοθεσία που απαγορεύει στα κράτη μέλη να έχουν εταιρική φορολογία κάτω του 15%!!! Αυτό προκαλεί σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού καθώς έχει αποδειχθεί ότι η άνω του 15% φορολογική επιβάρυνση ωθεί στην σπατάλη των κρατικών δαπανών και ενισχύει τις τάσεις πολιτικής διαφθοράς με λάφυρο το κράτος.

ΟΙ G20 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ

Οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι υπουργοί οικονομικών του G20 συναντήθηκαν στη Σαγκάη τον Απρίλιο και έστησαν έναν «γύρο θριάμβου» για το πρόσκαιρο ράλι των τιμών στις χρηματιστηριακές αγορές. Στη συνέχεια εξέδωσαν την ανακοίνωσή τους, με την οποία ουσιαστικά κατηγορούν τον ιδιωτικό τομέα ότι δεν πληρώνει αρκετούς φόρους για να έχουν άνεση στις σπατάλες τους. Έχουν εκδοθεί οδηγίες δράσης των Χρηματοοικονομικών τους δικτύων για το Ξέπλυμα Χρήματος (FATF), η οποία είναι ελπίζουμε μια ειλικρινής οδηγία για να κυνηγήσουν το μαύρο χρήμα σε όλη του την έκταση σε παγκόσμιο επίπεδο και να εισπράξουν φόρους.

Η G20 κατηγορεί πάντα και μόνο τον ιδιωτικό τομέα, αντί τις κυβερνήσεις. Η ομάδα εργασίας στη Σαγκάη δεν έχει την ελάχιστη κατανόηση για τον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας ή απλά προστατεύουν τις κυβερνητικές θέσεις τους. Δεν ήταν σε θέση να καταλήξει σε οποιεσδήποτε εποικοδομητικές προτάσεις για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας. Αντ ‘αυτού, παραπονέθηκαν ότι η πρόσφατη αναταραχή στις αγορές απλά δεν αντικατοπτρίζει την άποψή τους για τα «υποκείμενα βασικά μεγέθη της παγκόσμιας οικονομίας.”

Ο εφιάλτης της κυβέρνησης

Ποιος είναι ο εφιάλτης της κυβέρνησης;;;

Να υποχρεωθεί σε λίγους μήνες να κάνει περικοπές στο Δημόσιο.
Η μόνη ατζέντα διαπραγμάτευσης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι να φορτώνουν με νέους φόρους τους Έλληνες, αντί να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών. Αυτή είναι η αιτία που ο λογαριασμός μεγαλώνει και καλούνται να λάβουν επιπλέον προληπτικά μέτρα 3,6 δις.
Από το 1,5 δις μέτρων για το 2015 που ζητούσε η τρόϊκα αντί των 900 εκ. το mail Χαρδούβελη, κατέληξε η διαπραγμάτευση Τσίπρα σε λήψη μέτρων 3 δις άμεσα το καλοκαίρι του 2015 και 5,6 δις για 2016-2017.

Προσοχή σε μια από τις πολλές αντιφάσεις: Ο υπουργός Οικονομικών δίνει μάχη να μην μειωθεί το αφορολόγητο και θιγούν οι πιο αδύνατοι και μάλιστα φτάνει στο σημείο να απειλεί με παραίτηση. Την ίδια στιγμή όμως έχει συμφωνήσει να επιβάλλει ένα κύμα άδικων για τους πιο αδύνατους έμμεσων φόρων. Αυξάνει τη φορολογία στη συνδρομητική τηλεόραση, στο φυσικό αέριο, στην κινητή τηλεφωνία, στα τσιγάρα, στα καύσιμα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος, καθώς κάνει ότι μπορεί για να μην κόψει δαπάνες. Οι φόροι είναι εύκολοι, η μείωση των δαπανών όχι.

Η δυνατότητα των Ελλήνων να πληρώσουν κι άλλους φόρους έχει εξαντληθεί. Η Κυβέρνηση κάνει ότι δεν το αντιλαμβάνεται. Το κουαρτέτο όμως γνωρίζει ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί και τα μέτρα που προτείνει η ελληνική πλευρά δεν τους ικανοποιούν γιατί αφορούν την ίδια αφυδατωμένη φορολογικά πίττα. Τα μέτρα θεωρούνται αόριστα από το κουαρτέτο και η μοναδική κόκκινη γραμμή της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας είναι σταθερά να μην θίξουν καθόλου ή να αγγίξουν όσο λιγότερο μπορούν τις δαπάνες. Αυτός είναι ο λόγος που το κουαρτέτο ζητά να ληφθούν επιπλέον προληπτικά μέτρα 3,6 δις. τα οποία θα είναι επικεντρωμένα στις δαπάνες και θα ενεργοποιούνται με σχεδόν αυτοματοποιημένες διαδικασίες.

Μισές αλήθειες στη διαμάχη Ντράγκι-Σόϊμπλε για τα αρνητικά επιτόκια

Μετά τις σφοδρές επιθέσεις του Σόϊμπλε και των δορυφόρων του για την πολιτική οικονομικής χαλάρωσης που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο πρόεδρός της Μάριο Ντράγκι απάντησε προχθές με ομιλία του σε συνέδριο στη Φραγκφούρτη. Αλλά τόσο ο ένας όσο κυρίως ο δεύτερος που είχε μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση απέφυγε να εστιάσει στο πραγματικό πρόβλημα.

Όπως ανέφερε ο Μάριο Ντράγκι η νομισματική χαλάρωση είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία της κρίσης. Είναι σαφές ότι υπερασπίζεται την άποψη ότι τα αρνητικά επιτόκια είναι ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά είναι εξίσου σαφές ότι η χρήση εργαλείων συνοδεύεται από προϋποθέσεις που εάν δεν συντρέξουν, το εργαλείο καθίσταται εξίσου αναποτελεσματικό.

Για παράδειγμα, προκειμένου να στηρίξει την άποψή του, ανέφερε ότι η Κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας χρησιμοποιεί τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, το ίδιο χρησιμοποίησε η FED στις ΗΠΑ από το 2008 έως το τέλος του 2015 και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι κοντά στο μηδέν για 7 χρόνια. Ωστόσο το εύλογο ερώτημα είναι γιατί η Ιαπωνία εξακολουθεί να βρίσκεται βυθισμένη σε διαρκή ύφεση και η ανάκαμψη των Ηνωμένων Πολιτειών να είναι τόσο ασθενική μέχρι στιγμής, παρά το γεγονός ότι η πολιτική αρνητικών επιτοκίων συνοδεύτηκε από το φαινόμενο «Helicopter Money» έβρεχε δηλαδή χρήματα που αφειδώς έκοβε η FED την εποχή Μπεν Μπερνάνκε.

Ο Μ. Ντράγκι ανέφερε επίσης ότι το 18% της παγκόσμιας οικονομίας, βάσει ΑΕΠ, λειτουργεί σε περιβάλλον μηδενικών επιτοκίων και εάν υπολογιστούν τα κράτη με επιτόκια από 0% έως 1% τότε καλύπτει το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο αδυνατεί να εξηγήσει γιατί η κρίση εξακολουθεί να έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά και οι προβλέψεις ανάκαμψης είναι αναιμικές (τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και το ΔΝΤ αναθεωρούν διαρκώς προς τα κάτω τις προβλέψεις τους), ακόμη και όταν επιχειρεί μια ανάλυση στις αποδόσεις των επενδύσεων. Αρκείται σε μια γενική ευχή για μία καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην αποταμίευση και την επένδυση που θα προέλθει από την υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Η αλήθεια είναι ότι τα σχεδόν μηδενικά και τα αρνητικά επιτόκια πλήττουν τις αποταμιεύσεις, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και κυρίως το επιχειρηματικό μοντέλο ανάπτυξης. Στον αντίποδα βρίσκεται εξίσου αρνητικά και η εκμετάλλευση της κρίσης για επιδίωξη εθνικών στόχων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πράγματι η Γερμανία βρίσκεται στην κορυφή της ανισορροπίας του Ευρωπαϊκού μοντέλου καθώς η Ε.Ε. έχει καταφέρει να επιτύχει σήμερα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών λίγο πάνω από το 3% του ΑΕΠ αλλά η Γερμανία απολαμβάνει πλεόνασμα 5% για μια δεκαετία τώρα. Τα επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας είναι μηδενικά και ενίοτε αρνητικά με διαφορά τουλάχιστον 2,5% από τον μέσο Ευρωπαϊκό δανεισμό ομολόγων. Οι Γερμανικές τράπεζες γεμίζουν με τις αποταμιεύσεις των χωρών του Νότου ως «ασφαλέστερες» κατά την περίοδο της κρίσης χρέους.

Κρίση εμπιστοσύνης αιτία κατάρρευσης του μοντέλου πολιτικής

Η επεκτατική φορολογική πολιτική που προαναγγέλλεται για την επόμενη τριετία σχεδόν παγκοσμίως αλλά με βασικό πυρήνα την ΕΕ μπορεί να διαμορφώσει μια εικόνα φορολογικής βουλιμίας. Η υπερφορολόγηση κάθε δραστηριότητας ακόμη και μη οικονομικής ή καταναλωτικής έχει μια σταθερά. Οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν. Αντιθέτως οι ίδιοι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα. Κάθε απόπειρα κυβερνήσεων να διευρύνουν τη φορολογική βάση προς αυτούς που διαφεύγουν καταλήγει άκαρπη με ελάχιστες πρόσκαιρες εξαιρέσεις.

Αυτή η κατάφορη κοινωνική αδικία είναι που έχει γίνει πλέον ορατή καθώς οι κυβερνήσεις ψάχνουν για όλο και περισσότερους φόρους. Αυτή η κοινωνική αδικία είναι η πρώτη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς.

Τα Panama papers είναι το πλέον σύγχρονο παράδειγμα των αδιεξόδων του σημερινού μοντέλου. Υποτίθεται ότι η διαρροή εκατομμυρίων σελίδων θα τροφοδοτούσε με υλικό για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Υποτίθεται ότι θα γινόταν χρήση από τις κυβερνήσεις για να πιεστούν ορισμένες πλευρές στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ποια ήταν όμως τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα;

Πρώτον διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν offshore εταιρείες στις οποίες δεν μπορούσαν να φανούν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες καθώς υπάρχουν μεταξύ των άλλων περιοχών ανά την υφήλιο, πολιτείες των ΗΠΑ πχ Νεβάδα όπου καθένας μπορεί να συστήσει εταιρεία χωρίς να φαίνονται τα προσωπικά του στοιχεία και στη συνέχεια αυτή η εταιρεία να συστήσει μια υπεράκτια εταιρεία στον Παναμά ή αλλού. Επομένως το κυνήγι της φοροαποφυγής καταλήγει στον ίδιο περίπου κύκλο νόμιμων ή ημινόμιμων μικρομεσαίων.

Δεύτερον τις πρώτες μόλις ημέρες της δημοσίευσης, ταυτοποιήθηκαν 72 πολιτικοί από όλο τον κόσμο. Όσοι αρχικώς πίστεψαν ότι θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον Βλ. Πούτιν γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι το μεγάλο διακύβευμα ήταν η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς παγκοσμίως. Η εμμονή των πολιτικών να διογκώνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος κάθε χώρας για τις δικές τους κομματικές ανάγκες και σπατάλες ή για τον δικό τους πλουτισμό και ως αντίβαρο να ζητούν βαρύτερη φορολόγηση των ήδη φορολογούμενων, έχει διαμορφώσει την δεύτερη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο διευρύνεται στον λαό, οδηγεί σε ανάγκη για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών. Το ήδη προβληματικό μοντέλο της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης (Repubblica-ΛατίνοΙταλικά ή Republic Αγγλικά) το οποίο καθιέρωσαν επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση της Δημοκρατίας/Democracy, ολισθαίνει σε αυταρχικό-ολιγαρχικό. Φαινόμενα σαν του Ντόναλντ Τράμπ, της Αυστρίας και της Λεπέν στη Γαλλία δεν είναι παρά τα συμπτώματα της κρίσης.

Επερχόμενη κατάρρευση του Δυτικού μοντέλου όπως το γνωρίσαμε

Το προσφυγικό στην Ευρώπη είναι μια θρυαλλίδα, μια αφορμή που αναδύει την εικόνα της παράλυσης. Οι εκλογές στην Αυστρία, το δημοψήφισμα της Βρετανίας, οι εκλογές στην Ισπανία και την Γαλλία αλλά και οι εκλογές τον επόμενο χρόνο στη Γερμανία, όποιο και να είναι το τελικό αποτέλεσμα θα αναδείξουν ένα κοινό στοιχείο. Την κόλαση της πολιτικής και των πολιτικών με τη μορφή που γνωρίσαμε τελευταία.

Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο μείνει τελικώς εντός Ε.Ε. σε μια Ευρώπη που ασχολείται μόνο με το εθνικό συμφέρον των ισχυρών θα καταρρεύσει μαζί της. Εάν πάλι αποχωρήσει, η Ε.Ε. με τη μορφή που τη γνωρίσαμε θα πάψει να υπάρχει. Ποια θα είναι τα μεγέθη της επερχόμενης οικονομικής ανατροπής? Η κεντρική τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου προετοιμάζεται συστηματικά και ήδη ανακοίνωσε ότι θα τροφοδοτήσει με ρευστότητα σε τρεις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Η λίρα αρχικώς θα υποτιμηθεί. Υπάρχουν μελέτες για ανατροπή στο εμπορικό ισοζύγιο καθώς το 25% προέρχεται από τις σχέσεις με τις χώρες της Ευρωζώνης, υπάρχουν και κάποιοι φόβοι ότι το city θα πάψει να είναι το μεγάλο οικονομικό κέντρο.

Η προετοιμασία της Ευρώπης ποια είναι? Δεν εμφανίστηκε καμιά μελέτη. Το προφανές είναι ότι η οικονομική της δύναμη θα μειωθεί και το Ευρώ θα υποτιμηθεί. Η άνοδος του δολαρίου θα είναι ισχυρή, σε πρώτη φάση και η άνοδος του χρυσού. Αλλά για πόσο ακόμη θα αντέξει η Ευρώπη με τα παλιά κουρελιασμένα ρούχα?

Το 2016 είναι το έτος της αποσύνθεσης των παλιών πολιτικών. Ο Μάριο Ντράγκι δεν μπορεί να κερδίσει το στοίχημα όσο είναι διάχυτη η κρίση εμπιστοσύνης. Για να κερδίσει χρειάζεται διεύρυνση της πίττας με νέες επενδύσεις. Ποιός θα επενδύσει σε ασταθές πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον. Ποιος θα επενδύσει εάν το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρήσει. Ποιος θα επενδύσει πριν τις εκλογές στην Αυστρία, την Ισπανία αλλά κυρίως την Γαλλία το φθινόπωρο και την Γερμανία το 2017. Ποιος θα επενδύσει σε μια Ευρώπη που ηγεμονεύεται από εθνικές στρατηγικές, που μόνο Ενωμένη δεν είναι. Ποια θα είναι τα σημάδια που θα μείνουν από το κύμα, ενδεχομένως το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών. Ωστόσο εάν δεν υπάρξουν νέες επενδύσεις, η επικείμενη νέα αύξηση της φορολογίας στα περισσότερα σημεία της Ευροζώνης θα προκαλέσει νέα συρρίκνωση, νέα φοροδιαφυγή και αναζήτηση ασφαλέστερων λιμανιών απόδοσης κεφαλαίων, εκτός Ε.Ε.

Τις διαμορφωμένες τάσεις είναι αδύνατο να ανατρέψουμε, αλλά καθένας μπορεί να προετοιμαστεί όσο είναι εφικτό. Η Ευρώπη σύντομα θα τεθεί εκ των πραγμάτων σε στρατηγικό δίλημμα. Κρίση στην Ευρώπη σημαίνει κύμα κρίσεων διεθνώς ανά την υφήλιο. Οι μεγάλες οικονομικές αλλαγές φέρνουν και αντίστοιχες κοινωνικές. Ενδεχομένως το 2018 να έχει ολοκληρωθεί η αποσύνθεση του παλιού μοντέλου. Ωστόσο το νέο μοντέλο θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί και να ισορροπήσει. Ένα είναι σίγουρο ότι τίποτε δεν μένει στάσιμο.

Ανεξέλεγκτο χρέος και Υπερφορολόγηση Αιτίες της επερχόμενης κρίσης

Ο Βολ. Σόϊμπλε πρόσφατα επέκρινε την απόφαση του προκατόχου του Σοσιαλδημοκράτη Υπουργού οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ που επέβαλε φορολογία 25% στην απόδοση κεφαλαίων. Συντάχθηκε με εκείνους που επικρίνουν τον πρώην ΥΠΟ της Γερμανίας γιατί η φορολογία εισοδήματος φθάνει το 45%. Ενώ της απόδοσης κεφαλαίων μόνο στο 25%. Ως αποτέλεσμα της κριτικής του ο νυν ΥΠΟ της Γερμανίας ανακοίνωσε ότι θα αυξηθεί και η φορολογία των κεφαλαίων στα ίδια επίπεδα με του εισοδήματος αλλά μετά το 2017, δηλαδή μετά τις εκλογές.

Ωστόσο δύο επισημάνσεις που έκανε ακριβώς την ίδια στιγμή για το ίδιο θέμα δείχνουν το μέγεθος της άρνησης να αντιμετωπιστεί το πραγματικό πρόβλημα.

Για τον προκάτοχό του είπε ότι είχε δίκιο όταν τον δικαιολογούσε τότε, λέγοντας: «καλύτερα να έχουμε το 25% από κάτι παρά το 45% του τίποτα».

Ο Σόιμπλε επισήμανε ταυτόχρονα ότι η φορολόγηση των εισοδημάτων από κεφάλαια είναι όλο και πιο δύσκολη σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο πολλοί κρύβουν τον πλούτο τους σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους ή σε κράτη του εξωτερικού. Θα επισημάνω απλώς ότι η Deutsche Bank AG είναι η μεγαλύτερη τράπεζα παγκοσμίως σε ενεργητικό μετά τις Κινεζικές, αλλά με παρουσία σε κάθε γωνιά της γης.

Το εύλογο ερώτημα που αναδύεται επομένως είναι γιατί το 25% να γίνει 45% Γιατί δεν μπορεί το 45% να γίνει 25%. Αυτή ακριβώς η μείωση φόρου από μόνη της θα έδινε αισθητή ώθηση στην κατανάλωση και θα καθιστούσε πιο αξιοπρεπή τη διαβίωση των μισθωτών. Γιατί να γίνεται το κυνήγι της χίμαιρας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μιας υπερφορολόγησης των πάντων, δεδομένου ότι οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν και την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα.

Με τις πολιτικές υπερκατανάλωσης δημοσίων δαπανών, το παγκόσμιο χρέος έφθασε σε επίπεδα που δεν είναι εξυπηρετήσιμο. Οι πολιτικοί αφοσιωμένοι μόνο σε ένα στόχο, να χτίσουν την εξουσία τους οδήγησαν τις κοινωνίες σε μεγαλύτερο δανεισμό που απαιτεί μεγαλύτερο βάρος εξυπηρέτησης και στον υφιστάμενο δανεισμό, νέοι πολιτικοί και νέα σχήματα εξουσίας πρόσθεσαν νέο δανεισμό. Η κρίση χρέους του 2007 που προκάλεσε την παγκόσμια οικονομική κρίση αντιμετωπίστηκε με τα εργαλεία που σήμερα προσπαθεί να εφαρμόσει στην Ευρώπη ο Μάριο Ντράγκι. Αλλά έκτοτε το παγκόσμιο χρέος εκτινάχθηκε και πολλαπλασιάστηκε. Μια νέα κρίση μόλις ξεσπάσει θα έχει πολύ σοβαρότερες συνέπειες σε σχέση με το 2008 και ενδεχομένως θα βρει ανέτοιμες τις κυβερνήσεις καθώς εξαντλήθηκαν όλα τα μέσα αντιμετώπισής της.

Πως να έχει εύρυθμη λειτουργία η οικονομία σε ένα διεθνές περιβάλλον με την συνολική χρηματιστηριακή αξία να είναι από 3 έως 5 φορές υψηλότερη του παγκόσμιου ΑΕΠ, τα διαθέσιμα κεφάλαια και οι υπόλοιπες μορφές διαθεσίμων των τραπεζών παγκοσμίως να αντιστοιχούν μόλις στο 1/3 των συνολικά αποταμιευμένων κεφαλαίων και τον δανεισμό των κυβερνήσεων να διευρύνεται, να ανατροφοδοτείται σε μια αέναη διαδικασία όπου το τέλος θα είναι η υποχρεωτική και ενδεχομένως βίαιη διαγραφή χρέους. Το χρέους των χωρών παγκοσμίως είναι πολλαπλάσιο των πλεονασμάτων και των αποθεμάτων των χωρών. Σχεδόν όλοι δανείζονται και ο δανεισμός παρά τις κρίσεις διογκώνεται μέχρι που καθίσταται μη εξυπηρετήσιμος όσο υψηλές αποδόσεις να πετύχουν οι γενιές του επόμενου αιώνα.

Δημοφιλέστερα Άρθρα