ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ Η ΗΤΤΑ ΣΥΡΙΖΑ

Συντελούνται ανακατατάξεις στην παγκόσμια γεωοικονομική σφαίρα. Ζούμε περίοδο μεγάλων αλλαγών ως αποτέλεσμα μεταξύ των άλλων και των αδύναμων απαντήσεων στην κρίση του συστήματος.

Κρίση που έπληξε σφοδρότερα τη χώρα και τον λαό μας, λόγω του στρεβλού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης. Κρίση που εναρμονίζεται με τους κλυδωνισμούς που γνώρισε και γνωρίζει το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό μοντέλο.

Ζούμε ακόμη στον αστερισμό των capital controls. Το αντιμνημονιακό παραμύθι κατέρρευσε αλλά ο αντιμνημονιακός διχασμός άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του.

Η μεγάλη συμμαχία της δήθεν αριστεράς με την ακροδεξιά επιβεβαίωσε ότι το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν οι καρέκλες, είναι η νομή της εξουσίας.

Ανενόχλητοι εξαφανίζουν τους μικρομεσαίους και τους επαγγελματίες. Κατεδαφίζουν, δεν οικοδομούν. Οι δημαγωγοί έκαναν τα πάντα για να αποκρύψουν ότι βουλιάζαμε.

Οι λαϊκιστές αριστεροί και δεξιοί έτρεμαν στην ιδέα να σταματήσει η σπατάλη και η αδιαφάνεια.

Γιατί σπατάλη και αδιαφάνεια ήταν και είναι τα συστατικά του πελατειακού κράτους.

Στις εκλογές το έθνος και ο λαός μας θα βρεθούν σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι.

Γιατί Αντιπαρατάσσονται η αλλαγή με τη συντήρηση

Η βιώσιμη ανάπτυξη με τον διαρκή μαρασμό της ανορθολογικής ανάπτυξης

Η Δημοκρατία με τον αυταρχισμό

Η εθνική ανεξαρτησία με την εξάρτηση

Η αλήθεια με το ψέμα, οι αξίες με την διαφθορά

Οι δυνάμεις της Αλλαγής έχουν υποχρέωση να επανασχεδιάσουν την στρατηγική ανάπτυξης της χώρας

Να διαμορφώσουν μια νέα εθνική – κοινωνική συμφωνία. στη βάση προοδευτικών επιλογών και μεταρρυθμίσεων.

Συμφωνούμε ότι τα αίτια της κρίσης είναι το μοντέλο υπερκατανάλωσης?

Η σπατάλη πόρων φυσικών και οικονομικών?

Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας?

Συμφωνούμε ότι αυτό το μοντέλο στηρίζεται σε ένα κράτος αναποτελεσματικό γραφειοκρατικό?

Κράτος δυνάστης για τους πολίτες και την επιχειρηματικότητα. Κράτος απατεώνας?

Συμφωνούμε ότι αυτό το κράτος αναπαράγεται από εκείνο το πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί την αδιαφάνεια, την ρουσφετολογία, την πελατειακή σχέση και την διαπλοκή?

Συμφωνούμε ότι τελικά η κρίση έπληξε τον κεντρικό πυρήνα του κράτους δικαίου, τον νοικοκυρεμένο στα οικονομικά του πολίτη, τον συνεπή φορολογούμενο, τον συνεπή στις υποχρεώσεις του πολίτη?

Εάν ναι, τότε ο λαός πρέπει να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε στρατηγική ήττα Στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι, οι υγιείς δυνάμεις θα κάνουν τη δική τους υπέρβαση.

Αυτή θα είναι μια απόφαση ΡΗΞΗΣ.

Ρήξη, να δημιουργηθεί, ένα άλλο Κράτος,

Κράτος επιτελικό, κράτος στρατηγείο για τη χάραξη των εθνικών πολιτικών

Ένα Κράτος με κωδικοποιημένη την νομοθεσία του για την εξυπηρέτηση του πολίτη και του επιχειρείν.

Ρήξη, να δημιουργηθεί ένα προοδευτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο με ηλεκτρονική διακυβέρνηση παντού, και ένα φορολογικό σύστημα θαρραλέα τομή με κύρια χαρακτηριστικά τη δικαιοσύνη την ανάπτυξη και τη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ σε βάθος χρόνου.

Ρήξη, Να προχωρήσει η Αποκέντρωση παντού.

Ρήξη, Να δημιουργηθούν πολιτικές ορόσημα που θα αλλάξουν την κατεύθυνση της χώρας και θα διαμορφώσουν ένα νέο παραγωγικό πρότυπο.

Επιβάλλοντας την αξιοσύνη, την αξιοκρατία και την αξιολόγηση παντού.

Ρήξη, για να αλλάξει το πολιτικό μας σύστημα

Ρήξη με τις απόψεις και πρακτικές που μας οδήγησαν εδώ και ΑΠΟΦΑΣΗ να σφυρηλατηθεί μια νέα κοινωνική συμμαχία.

Η κοινωνική αυτή συμμαχία δεν μπορεί να στηριχθεί σε οικονομικά μη βιώσιμα και ηθικά ανεπίτρεπτα μέσα:

Δεν μπορεί να γίνει δεκτό οι «παραγωγικές δυνάμεις» να γίνουν κρατικοδίαιτοι προμηθευτές και θρασύτατοι φοροφυγάδες.

Ούτε οι οικονομικά αδύναμοι να εξαγοράζονται με επιδόματα χωρίς βάση, συντάξεις χωρίς εισφορές, δημόσιους διορισμούς χωρίς προσόντα.

Η νέα κοινωνική συμμαχία πρέπει να οικοδομηθεί σε μια τελείως νέα βάση: σε μια ακριβοδίκαιη προστασία των «αδύναμων» και μια βιώσιμη και διάφανη υποστήριξη των «υγιών παραγωγών» να αναδείξουν τα ταλέντα, τις ιδέες και τους καρπούς των κόπων τους.

Και η σφυρηλάτηση της συμμαχίας τους οφείλει να γίνει στη βάση της αναγνώρισης ότι τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις.

Η ανασύνθεση της Ελληνικής κοινωνίας πρέπει να γίνει στη βάση αρχών και αξιών που πάντα μας καθοδηγούσαν.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Το σύνολο της εσωτερικής κριτικής που ασκείται στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής είναι ότι έχει ακινητοποιηθεί δημοσκοπικά στα εκλογικά ποσοστά του παρά την πρωτοφανή για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης απώλεια του 1/3 ή 33% σχεδόν της εκλογικής του δύναμης. Δεν εισπράττει δηλαδή από την εκλογική απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια η φωνή της λογικής και της ανάλυσης υποδηλώνει ότι ποτέ δεν παρατηρείται άμεση μεταφορά μεγάλου όγκου ψηφοφόρων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τις εκλογές.

Η συνήθης κοινωνική διεργασία είναι η αποστασιοποίησή τους έως ότου πεισθούν από τη δημιουργία ενός κρίσιμου όγκου πολιτικών που θα οδηγήσει είτε να επανακάμψουν στην προηγούμενη πολιτική επιλογή τους είτε οι περισσότεροι να επιλέξουν την επόμενη πολιτική δύναμη.

Όταν συμβεί το δεύτερο τότε επιτελείται και η αλλαγή συσχετισμών και μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη αρχίζει να καθορίζει την ατζέντα.

Η αδημονία στο Κίνημα Αλλαγής είναι ότι δεν συμβαίνει το δεύτερο και αρχίζει μια εσωστρεφή συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας. Το πρόβλημα όμως είναι η αλλαγή ηγεσίας ή οι πολιτικές του Κινήματος;

Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται διαρκώς σε μια μέγγενη να πείσει ότι είναι αυτόνομο αλλά συχνά αυτό συμβαίνει με πολιτικές που εταιροκαθορίζονται υπό τον φόβο ότι θα κατηγορηθεί για σύμπλευση με τη ΝΔ ή τον Σύριζα.

Υποστηρίζω σε αυτό το σημείο ότι η συνεκτική ουσία των μελών του Σύριζα είναι η τυφλή, χωρίς αρχές, αντιδεξιά ρητορική και η διαρκής Μακιαβελική (κατ’ άλλους Γκεμπελική) επίθεση στο ΚΙΝΑΛ ότι είναι μέρος της δεξιάς.

Ωστόσο το διακύβευμα δεν είναι να πείσεις για την αυτονομία σου με πολιτικές θέσεις ίσων αποστάσεων. Το διακύβευμα είναι να ορθώσει το Κίνημα μια αυτόνομη πολιτική ατζέντα με θέσεις βάσει των αρχών που εκφράζει χωρίς να υπολογίζει εάν κάποιες από αυτές συγκλίνουν είτε με τον έναν είτε με τον άλλον.

Όταν καταφέρει να κάνει κυρίαρχη  την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του χώρου του, τότε η επιλογή των ενδεχόμενων συμμαχιών στους κοινωνικούς χώρους θα είναι χωρίς πολιτικό κόστος για το είδος της κοινωνικής συμμαχίας εφόσον θα θεμελιώνεται στις πάγιες αρχές του χώρου.

Βέβαια δεν νοείται σε αυτή τη φάση κομματική συμμαχία σε κεντρικό επίπεδο εκτός εάν το ΚΙΝΑΛ αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Κομματική συμμαχία προφανώς με πρόσχημα προγραμματική σύγκλιση θα είναι απλώς μια μορφή μανδύα με δήθεν προγραμματικές θέσεις, οι οποίες όμως δεν έχουν σφυρηλατηθεί στο κοινωνικό πεδίο και επομένως μένουν στα χαρτιά.

Η σημερινή εποχή είναι μια μεγάλη μετάβαση και χρειάζεται η διαμόρφωση πολιτικών θέσεων που θα απαντούν στις προκλήσεις της νέας διεθνούς πραγματικότητας. Χρειάζονται επίσης έναν δυναμικό πολιτικό φορέα με συγκροτημένο, αυτόφωτο πολιτικό λόγο, που σε τελική ανάλυση μπορεί να εμπνεύσει.

Πως θα ενημερωθεί η κοινωνία για αυτή την αυτόνομη έκφραση πολιτικών θέσεων όταν τα media συσκοτίζουν τις δραστηριότητες του ΚΙΝΑΛ;

Δύο σύντομα απλά παραδείγματα.

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το μόνο κόμμα που από νωρίς εξέφρασε την πιο ολοκληρωμένη άποψη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σήμερα όλοι γνωρίζουν τις κοκορομαχίες Μητσοτάκη-Τσίπρα

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που επισκέφθηκε και έδωσε μεγάλη σημασία στη Ναυπηγική και Αμυντική βιομηχανία. Σήμερα όλοι νομίζουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί για την άμυνα.

Το πρώτο παράδειγμα είναι θέμα εξάρτησης από τα media, ωστόσο μια δυναμική αυτόνομη πολιτική πρέπει να έχει τα εργαλεία άμεσης επικοινωνίας και όσο το δυνατό άμεσης δημοκρατίας. Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που έκανε εσωκομματικό δημοψήφισμα.

Πόσοι το γνωρίζουν; Ίσως κανείς!

Γιατί απλά φοβήθηκε τη συνέχεια.

Το M5S στην Ιταλία έχει στην ηλεκτρονική του πλατφόρμα 187.432 εγγεγραμμένους εκ των οποίων 118.953 έχουν δικαίωμα ψήφου. Για να αποφασίσει εάν θα στηρίξει τον Μ. Ντράγκι σε κυβέρνηση έκανε (όπως πάντα) δημοψήφισμα στο οποίο ψήφισαν 74.537 και το ναι υπερίσχυσε με 59,3%

Ξέρετε σε τι περίπου αντιστοιχεί στην Ελληνική αναλογία πληθυσμού; Σε 12.400 συμμετοχές! Η πολιτική ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επομένως πρέπει να αφήσει τους δισταγμούς για ενδεχόμενη μικρή συμμετοχή και να χρησιμοποιήσει το μεγάλο όπλο της άμεσης δημοκρατίας. Τα media θα ακολουθήσουν στην αρχή επικριτικά αλλά στη συνέχεια θα υποταχθούν στη νέα πολιτική αντίληψη.

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το μέλλον της χώρας και το ΚΙΝΑΛ είναι το μόνο που έχει μια σωστή, έστω μισή, θέση. Ωστόσο είναι μισή. Δεν έχει γίνει κτήμα ούτε των μελών του!

Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό θάρρος να υποστηριχθεί ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι απολύτως απαραίτητες αλλά δεν θα λύσουν το πρόβλημα της άμυνας εάν δεν συνδυάζονται με την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Η δε ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας μπορεί να προσδώσει πολλαπλασιαστική δύναμη στην πολιτική βιομηχανία και την τεχνολογική μετάβαση της χώρας.

Αυτή η προοδευτική και πατριωτική θέση δεν εκφράζεται ευθαρσώς και συστηματικά, με συνέπεια να παρατηρείται και διγλωσσία. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πολιτικούς του χώρου να απέχουν από κάθε δήλωση στη διάρκεια οξυμένης κατάστασης μεταξύ Τουρκίας Ελλάδας και να τρέχουν πρώτοι να δηλώσουν παρουσία όταν ξεκινάνε οι «διερευνητικές» Αυτό δημιουργεί θολούρα.

Με αυτή την ταλάντευση οι προοπτικές για τον ΚΙΝΑΛ, είναι δυσοίωνες γιατί πολύ δύσκολα θα εκμεταλλευθεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της φυσιογνωμίας του, ούτε θα ωφεληθεί από την φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.

Οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ είναι δεμένοι μαζί του για λόγους ιστορικών πολιτικών αρχών και αυτό δεν ανατρέπεται. Το ζητούμενο είναι το Κίνημα να αποκτήσει τη δυναμική που θα προσφέρει και πάλι στους Έλληνες την αυτοπεποίθηση για το μέλλον σε αυτή τη δύσκολη εποχή μετάβασης.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ. ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανακάλυψε ότι η αποτυχία συμφωνίας σε μια αναδιάρθρωση του χρέους για την Ελλάδα θα την ωθήσει σε έναν διαρκή φαύλο κύκλο δανεισμού. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σπιράλ αύξησης του χρέους γιατί δεν αντιμετωπίζει την βασική αιτία που το δημιουργεί.

Η ανικανότητα των πολιτικών να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας τους οδηγεί σε «υπερήφανες ήττες» σαν αυτή των Τσίπρα-Βαρουφάκη. Ωστόσο αυτές οι πολιτικές προσαυξάνουν τα ελλείμματα προκαλούν άσκοπες αναταραχές στην οικονομία, μεγεθύνουν προκλητικά τις κοινωνικές ανισότητες και οδηγούν σε νέα ανάγκη δανεισμού. Ήδη το τρίτο μνημόνιο προσέθεσε 86 δις Ευρώ νέου δανεισμού πλέον τον αφελληνισμό της κυριότητας των τραπεζών.

Είναι τόσο μικρόμυαλοι που πίστεψαν ότι μπορούν να θυσιάσουν τις Ελληνικές τράπεζες για να κρατήσουν μια και μοναδική εναλλακτική, η οποία θα ελέγχεται κομματικά από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τελικώς με την πολιτική τους κατέρρευσε και η Τράπεζα Αττικής και μαζί της οι οικονομίες και οι κόποι χιλιάδων Μηχανικών που βρέθηκαν με πτωχοποιημένο το ταμείο τους.

Αυτοί οι πολιτικοί είναι απλά εγκεφαλικά νεκροί και δεν μπορούν να κατανοήσουν την οικονομία και την χρηματοοικονομική.

Είναι μάλιστα τόσο ανόητοι που μέσα στην επιχειρηματολογία τους συνυπάρχουν τελείως αντικρουόμενα επιχειρήματα που απευθύνονται στην διεθνή αγορά. Είμαστε στο χείλος μιας σκοτεινής αβύσσου γιατί το οικονομικό επιτελείο των Τσίπρα-Καμμένου δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να δανειστεί ένα κράτος, αν δεν έχει καμία πρόθεση να εξοφλήσει το χρέος. Το χρέος των κρατών σε κρίση βρίσκεται διαρκώς στο μικροσκόπιο των επενδυτών σε ομόλογα αλλά και των Κεντρικών Τραπεζών.

Σε αυτούς που καλείς να αγοράσουν ομόλογα (χρέος) είναι ότι χειρότερο να τους οδηγήσεις σε αυτό το συμπέρασμα. Ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και ότι δεν υπάρχει σχέδιο αποπληρωμής του.

Ότι στο τέλος, καταλήγει πάντα να διαγράφεται για να γίνει ελάφρυνση του χρέους.

Η έλλειψη Ελληνικού σχεδίου για την οικονομική ανάκαμψη, η εκτός λογικής υπερφορολόγηση, με τη διατήρηση της δομικής παθογένειας του κράτους για την εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων προκάλεσαν τη μαζική Μεγάλη Ύφεση με ένα δημόσιο χρέος να αφανίζει τις αποταμιεύσεις.

Αυτά τα χρήματα μόλις έφυγαν!

Καλώς ήλθατε στον σκοτεινό κόσμο του αποπληθωρισμού.

ΕΚΘΕΣΗ OXFAM: ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΣΟ 4 ΗΜΕΡΕΣ ΑΜΟΙΒΗ ΕΝΟΣ MANAGER

Ένας εργάτης εργάζεται μια ζωή για να αποκτήσει το ίδιο ποσό με το οποίο αμείβεται ένας manager σε 4 ημέρες.

Από το 2010, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, ο πλούτος της λεγόμενης «οικονομικής ελίτ» αυξάνεται κατά μέσο όρο περί το 13% σε ετήσια βάση. Η κορύφωση του φαινομένου καταγράφηκε μεταξύ του Μαρτίου του 2016 και του Μαρτίου του 2017, σε μια περίοδο κατά την οποία σημειώθηκε «η μεγαλύτερη αύξηση στην ιστορία του αριθμού των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο δολάρια», με ρυθμό που έφθανε τον έναν νέο δισεκατομμυριούχο κάθε δύο ημέρες.

Το 82% του πλούτου που παράχθηκε από τον Μάρτιο του 2016 έως τον Μάρτιο του 2017 κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου

Το 50% των φτωχότερων του κόσμου που ισοδυναμεί με 3,7 δισεκατομμύρια κόσμου, δεν είχε το παραμικρό όφελος από την παγκόσμια ανάπτυξη της περασμένης χρονιάς.

Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένα μόνο από τα παραδείγματα του παγκόσμιου αυτού μη κερδοσκοπικού οργανισμού η έκθεση του οποίου αποδεικνύει ότι η οικονομική ανισότητα διευρύνεται στον κόσμο.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας παγκόσμιας εμβέλειας επιχείρησης μόδας αμείβεται σε 4 ημέρες όσο είναι το εισόδημα μιας ολόκληρης ζωής ενός μέσα αμειβόμενου εργάτη του Μπαγκλαντέζ που εργάζεται στον ίδιο τομέα.

Μόνο μέσα στο 2017 οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη απέκτησαν 762 δισεκατομμύρια δολάρια

Μόνο το ένα έβδομο αυτού του ποσού θα έφθανε για να βάλει τέλος στην ακραία φτώχεια.

Σε μια μέση χώρα όπως η Ιταλία, σε 10 χρόνια το εισόδημα του 10% των πλουσιότερων αυξήθηκε κατά 6,3% Την ίδια περίοδο το εισόδημα του 10% πιο φτωχών μειώθηκε κατά 23,10%

Ο πλούτος που παράχθηκε το 2017 κατανεμήθηκε ως εξής:

Στα 5 δολάρια που παράχθηκαν

Τα 4 δολάρια πήγαν στο 1% των πλουσιότερων ανθρώπων.

Το 1 δολάριο πήγε στο υπόλοιπο 99% των ανθρώπων

Με την πραγματικότητα συμβαδίζει και η αίσθηση του κοινού. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε σε 70.000 ανθρώπους σε όλες τις ηπείρους, το 75% των ερωτηθέντων απάντησε ότι διευρύνεται η διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Στην πραγματικότητα αυτή είναι η πηγή της κρίσης αμφισβήτησης των πολιτικών και της πολιτικής!

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΔΙΚΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Άλλος υπεύθυνος να κόψει το μικρό κλαδί, άλλος το μεγάλο, άλλος να βάλει το συνεργείο και κανείς να μην επιβλέψει!

Αδιόρθωτοι! Τώρα ήταν ο χιονιάς και χάθηκαν ζωές! Πριν ήταν ο καύσωνας, ήταν η τραγωδία στο Μάτι που κάηκαν 102 άνθρωποι, ήταν οι πλημμύρες που έπνιξαν στην Μάνδρα 26 και πόσοι άλλοι σε ανάλογες καταστάσεις. Ανίκανοι να καταλάβουν, ανίκανοι να προετοιμασθούν, στον έναν έφταιγε «ο στρατηγός άνεμος» ο άλλος έβλεπε «ασύμμετρη απειλή» Τόσο μικροί τόσο λίγοι!

Αδιόρθωτοι και απαράδεκτοι στην ανευθυνότητα -την διάχυση ευθυνών, και στις δικαιολογίες. Σήμερα δηλώνουν για τον χιονιά ότι αυτό γίνεται μία στις τόσες.

Ωστόσο οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη και τους βλέπεις με περισσή ανεπάρκεια να αδυνατούν να δουν το αυτονόητο. Φυσικές καταστροφές, Κλιματική κρίση, σεισμοί, υγειονομική κρίση επιδημίες πανδημίες, οικονομικές κρίσεις, γεωπολιτικές κρίσεις και εισβολές διαφόρων μορφών!

Οι κρίσεις με διαφορετικό πρόσωπο επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα που από πολύ καιρό έπαψαν να είναι έκτακτο γεγονός. Οι κρίσεις είναι κανονικότητα. Οι διαφορετικές μορφές των κρίσεων δεν συνεπάγεται ολική ανομοιογένεια καταστάσεων. Το αντίθετο! Υπάρχουν αμέτρητα κοινά σημεία σε ότι αφορά την πρόληψη και την οργάνωση αντιμετώπισης.

Επί 10 χρόνια εγκατέλειψαν τις υποδομές. Αλλά η κλιματική κρίση θα εκδικείται όλο και περισσότερο την τύφλωση των υπευθύνων. Οι υποδομές και η συντήρηση όχι μόνον πρέπει να είναι στην τελειότητα. Πρέπει να αναβαθμιστούν ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα που έγιναν άκρως επιθετικά. Δεν είναι μόνο η υπογείωση των καλωδίων αλλά και ολόκληρα έργα που πρέπει να ανασχεδιαστούν. Τι κάνουν; Τίποτε!

Η διάχυση των ευθυνών παραμένει το κορυφαίο όπλο της κρατικής γραφειοκρατίας αλλά και της πολιτικής ανικανότητας.

Η διάχυση των ευθυνών κατέληξε πλέον να είναι εγκληματική ενέργεια!

Κάθε κρατική υπηρεσία αρνείται να παραχωρήσει αρμοδιότητες. Θέλει να είναι συναρμόδια σε όλα, αλλά δεν θέλει να έχει την παραμικρή ευθύνη.

Δεν αρκεί να επιβληθεί ένας απολογισμός βάσει στόχων. Πρέπει να ποινικοποιηθεί η ανευθυνότητα των κρατικών υπηρεσιών.

Ένας είναι ο τρόπος να υποχωρήσουν και να παραδώσουν αρμοδιότητες οι υπηρεσίες.

Να γίνει αδίκημα η διάχυση ευθυνών μεταξύ κρατικών υπηρεσιών.

Χρειάζεται πολιτική βούληση και δύναμη ενός τουλάχιστον πολιτικού φορέα να θέσει ως στόχο την εξάλειψη της επικάλυψης αρμοδιοτήτων και την ολική αποκέντρωση. Την ολοκλήρωση της αποκέντρωσης με την οριστική μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στην αυτοδιοίκηση.

Η ολοκλήρωση της αποκέντρωσης και η υπηρεσία ΜΙΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ είναι οι μόνες ριζοσπαστικές λύσεις για τη μείωση του αριθμού των αδικοχαμένων πολιτών αλλά και για τη σημαντική εξοικονόμηση πόρων.

ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ

Ανοχύρωτη στο τουριστικό κύμα η Ελλάδα και κυρίως η Μακεδονία λόγω του οδικού τουρισμού, σε περίπτωση εμφάνισης κρουσμάτων. Ανύπαρκτα τα πρωτόκολλα αντιμετώπισης.
Θα αρχίσουν να έρχονται οι τουρίστες. Κάνουν διαφήμιση, όλες οι προσπάθειες περιστρέφονται στην προσέλκυση και την προσέλευση. Αλλά δεν υπάρχει σχέδιο για μετά την άφιξη.

Ούτε η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ούτε η κυβέρνηση έχουν σχέδιο πως θα αντιμετωπίσουν εισαγόμενο κρούσμα.

Θα μεταφέρονται τα κρούσματα σε δομές ξενοδοχείων; Θα μπαίνουν σε καραντίνα στο ξενοδοχείο τους; Θα κλείνουν τα ξενοδοχεία; Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους τουρίστες του ξενοδοχείου; Θα μπαίνουν σε καραντίνα οι υπάλληλοι; Θα απολυθεί το προσωπικό;

Στην περίπτωση των ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων θα κλείνουν τους οικισμούς; Θα βάζουν σε καραντίνα ολόκληρα τετράγωνα; Θα γίνεται ιχνηλάτηση; Που θα μεταφέρουν τα κρούσματα; Στα κέντρα υγείας ή στο μοναδικό νοσοκομείο μιας περιφερειακής ενότητας;

Υγειονομικό πρωτόκολλο αναμένεται να υπάρξει. Ακόμη δεν δημοσιεύθηκε. Αλλά πρωτόκολλο αντιμετώπισης κρουσμάτων στον προορισμό δεν υπάρχει ούτε ως συζήτηση. Αυτομάτως όλοι οι τουρίστες θα μπαίνουν σε καραντίνα; Η Μακεδονία λόγω του οδικού τουρισμού μπορεί να είναι πρώτη στην προσέλευση τουριστών αλλά και πρώτη στη δυσφήμηση του τουριστικού προορισμού τοπικά και περιφερειακά.

Η Πιερία, η Χαλκιδική αλλά και η Θεσσαλονίκη μένουν εξαιρετικά ευάλωτες λόγω της πληθώρας εισερχόμενου οδικού τουρισμού και της φιλοξενίας τους σε πολυπληθείς οικισμούς. Αδύνατη η ιχνηλάτηση επαφών.

Ωστόσο εάν η Θεσσαλονίκη, η Πιερία και η Χαλκιδική είναι οι πρώτες που μπορεί να δυσφημιστούν το ίδιο μπορεί να συμβεί με πολλές περιοχές της Ελλάδας και η θετική σύγκριση, ως τουριστικός προορισμός σε σχέση με άλλες χώρες να μεταστραφεί σε αρνητική. Οι επιπτώσεις θα είναι βαρύτατες ειδικά για την επόμενη χρονιά που φυσιολογικά θα περιμέναμε την πλήρη ανάκαμψη του τουριστικού προϊόντος

Η Aegean ξεκινάει από Θεσσαλονίκη με 5 προορισμούς από Γερμανία συν τη Λάρνακα. Ωστόσο μέσω αυτοκινήτων από τα Βαλκάνια αναμένεται ο κύριος όγκος τουριστών για την Μακεδονία.

Προγραμματίζονται οι αφίξεις σε πυκνοκατοικημένους προορισμούς που δεν διαθέτουν ούτε την κατάλληλη νοσοκομειακή υποδομή ούτε σχέδιο αντιμετώπισης κρουσμάτων σε σχέση με το τουριστικό προϊόν! Εάν δεν υπάρξει οργανωμένο σχέδιο οι επιπτώσεις θα είναι ανάλογες των χωρών που επλήγησαν σοβαρά από την επιδημία του Covit-19

2010 – 2019: Η ΘΕΡΜΟΤΕΡΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ

«To 2019 είναι το τελευταίο έτος μίας δεκαετίας εξαιρετικής ζέστης, υποχώρησης των πάγων και ανόδου ρεκόρ της στάθμης των θαλασσών σε παγκόσμια κλίμακα, εξαιτίας των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και παράγονται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες», ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας.

Η θερμότερη δεκαετία που έχει καταγραφεί ανακοίνωσε ο ΟΗΕ με την ευκαιρία της COP25 στην Μαδρίτη.

ΟΗΕ: Η άνοδος της θερμοκρασίας πυροδοτεί ακραία κλιματικά φαινόμενα.

Η άνοδος της μέσης στάθμης της θάλασσας επιταχύνεται, οι ωκεανοί γίνονται περισσότερο όξινοι, ο όγκος των πάγων της Αρκτικής υποχωρεί, οι παγετώνες λιώνουν.

Η άνοδος της θερμοκρασίας συνοδεύεται επίσης από ακραία κλιματικά φαινόμενα, όπως οι πλημμύρες στο Ιράν, οι ξηρασίες στην Αυστραλία και την Κεντρική Αμερική, οι καύσωνες στην Ευρώπη και την Αυστραλία ή οι δασικές πυρκαγιές που έπληξαν την Σιβηρία, την Ινδονησία, την Νότια Αμερική.

«Από την δεκαετία 1980-1990, κάθε δεκαετία ήταν θερμότερη από την προηγούμενη», σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας.

«Σύμφωνα με το Κέντρο Παρακολούθησης Εσωτερικής Μετακίνησης (IDMC), περισσότερα από 10 εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν εντός των ορίων των χωρών τους κατά το πρώτο τρίμηνο, εκ των οποίων 7 εκατομμύρια λόγω των κλιματικών καταστροφών. Οι πλημμύρες είναι η πρώτη αιτία των μετακινήσεων, πριν από τις καταιγίδες και τις ξηρασίες. Οι πλέον πληττόμενες περιοχές είναι η Ασία και η ζώνη του Ειρηνικού.

«Ο αριθμός των νέων μετακινήσεων που συνδέονται με ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα μπορεί μέχρι και να τετραπλασιασθεί για να φθάσει περίπου τα 22 εκατομμύρια άτομα στο τέλος του 2019», εκτιμά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας.

Με τον σημερινό ρυθμό, η θερμοκρασία θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 4 ή 5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Και ακόμη και αν τα κράτη σεβασθούν τις σημερινές τους δεσμεύσεις, η άνοδος του υδραργύρου μπορεί να ξεπεράσει τους 3 βαθμούς Κελσίου, όταν η συμφωνία του Παρισιού του 2015 προβλέπει τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από το επίπεδο των +2 βαθμών Κελσίου, στον +1,5 βαθμό.

200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 3) ΠΟΤΕ ΜΗ ΒΑΣΙΣΤΕΙΣ ΣΕ ΞΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ

Το σημαντικότερο δίδαγμα της επανάστασης έχει λησμονηθεί τόσο που δεν αναφέρεται σε καμιά επίσημη δήλωση! Η ενότητα προφανώς είναι βασικό συστατικό. Είναι συνακόλουθο κάθε εγχειρήματος που πρέπει να επιτύχει. Αλλά πριν από την ενότητα προϋπόθεση είναι να πετάξεις στο όνειρο με δικά σου φτερά!

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις ότι ο αγώνας ενός λαού πρέπει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις. Όλα τα άλλα έπονται! Τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό το δίδαγμα, δίδαγμα που οι Έλληνες πλήρωσαν ακριβά για να το μάθουν, βασίζονται στην κλασσική διαίρεσή τους στο Αγγλικό, Ρωσικό και Γαλλικό κόμμα. Πίστεψαν πολλές φορές ότι οι τρεις μεγάλες δυνάμεις μόνο αυτές μπορούν να τους απελευθερώσουν. Όταν βασίστηκαν στις δικές τους δυνάμεις μόνο τότε κατάφεραν να κάνουν το βασικό μεγάλο βήμα που στη συνέχεια η ιστορία τους αντάμειψε έστω και με την υστέρων επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην Φιλική Εταιρεία και το αυτοδύναμο εγχείρημα των Ελλήνων επιγραμματικά είναι τα παρακάτω:

Ρωσία: Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας γίνονταν κατά καιρούς προσπάθειες από ελληνορθόδοξες προσωπικότητες για προσέλκυση βοήθειας από τη Ρωσία ώστε να ελευθερώσει τους Χριστιανούς. Μια από τις πρώτες επαφές ήταν το 1649 από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Παΐσιο και έκτοτε πολλοί ιερωμένοι και έμποροι καλούσαν τον Τσάρο Αλέξιο να πολεμήσει υπέρ των Ελλήνων.

Επί Τσάρου Μεγάλου Πέτρου Α΄, συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη δημιουργίας στόλου και η έξοδος της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα και στη συνέχεια στη Μεσόγειο όπως αυτό διαφάνηκε στη περίφημη Συνθήκη του Κάρλοβιτς, που αποτέλεσε σταθμό στα δρώμενα της Μεσογείου και ιδιαίτερα στο Αιγαίο. Δημιουργός του ανύπαρκτου μέχρι τότε τσαρικού στόλου ήταν ο ελληνικής καταγωγής Ιβάν Μπότσης. Οι Έλληνες άρχισαν να προσβλέπουν στην ομόθρησκη αυτή δύναμη αναπτύσσοντας έτσι ένα φιλορωσισμό. Το φιλορωσισμό εκείνο ενίσχυσαν ακόμα προφητείες και θρύλοι για την λυτρωτική επέμβαση από ένα ομόθρησκο κράτος, που έβρισκαν πρόσφορο έδαφος και συγκινούσαν όλες τις κοινωνικές τάξεις. Προφητείες που επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα για το «ξανθό γένος»

Επί βασιλείας της Τσαρίνας Άννας, στη δεκαετία 1730-1740, ο διάσημος στρατάρχης Μιούνιχ ή Μύνιχ προέτρεψε τους ομόδοξους λαούς της Βαλκανικής σε εξέγερση, δρώντας επικουρικά για τους Ρώσους ως αντιπερισπασμός για τους Τούρκους. Το σχέδιο Μύνιχ αποτέλεσε στη συνέχεια δόγμα για τους μετέπειτα ηγεμόνες της Ρωσίας, ιδίως από την Αικατερίνη Β’, που βρισκόταν σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη από τον Ιανουάριο του 1769 προβάλλοντας ως επιχείρημα την προστασία των ομόδοξών της χριστιανών, πολιτική που ακολούθησε έντονα αργότερα και ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ της Ρωσίας.

Όταν εξερράγη ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος στις 30 Σεπτεμβρίου 1768, η Αικατερίνη Β’ επiχείρησε να εξεγείρει τους χριστιανούς των Βαλκανίων δίνοντας στον πόλεμο το χαρακτήρα σταυροφορίας κατά του ισλαμισμού. Είχε ήδη στείλει λίγους μήνες πριν τους αδελφούς Ορλώφ στη Βενετία από όπου ξεκίνησαν τον συντονισμό.

Μέχρι το 1770 οι εξεγέρσεις των Ελλήνων στην Πελοπόννησο πήραν διαστάσεις. Ο Ελληνικός στόλος έπλεε ήδη στο Αιγαίο έφθασε στα Δαρδανέλια αλλά τα οχυρωματικά έργα που κατασκεύασαν οι Γάλλοι εμπόδισαν την είσοδο. Τελικά το 1774 με τη συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι Ρώσοι αποχώρησαν και οι Έλληνες εγκαταλειμμένοι αντιστάθηκαν μέχρι το 1780 εν τέλει ηττήθηκαν και σφαγιάστηκαν.

Γαλλία: Οι Έλληνες, μετά την τραγική αποτυχία της αποστολής του Ορλώφ, με δυσκολία πίστευαν σε υποσχέσεις ξένων για την απελευθέρωσή τους. Αλλά ο Βοναπάρτης είχε φανεί στον ορίζοντα σαν φαινόμενο, σαν ο καλός άγγελος που φέρνει την ελευθερία στους καταπιεσμένους. Γι’ αυτό, παρά την πικρή πείρα του παρελθόντος, στους Έλληνες που στέναζαν κάτω από τη σκλαβιά εμφανίστηκε μια ενδόμυχη ελπίδα και περίμεναν από τον Κορσικανό στρατηλάτη την πραγματοποίηση του προαιώνιου πόθου τους, καθώς τον θεωρούσαν σαν το μελλοντικό απελευθερωτή τους.

Ο Αδαμάντιος Κοραής, εκδίδει το 1801 το «Πολεμικό Σάλπισμα», για τους Έλληνες εθελοντές που υπηρετούσαν στη στρατιά του Βοναπάρτη και για όλο τον Ελληνισμό. Κύρια προσπάθειά του, γράφοντας το έργο αυτό, ήταν να πετύχει μια Γαλλοελληνική συμμαχία στην Ανατολή. Αλλά το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε άδοξα όταν απέτυχε η εκστρατεία της Αιγύπτου.

Ο Ρήγας Φεραίος απευθύνθηκε επίσης στον Ναπολέοντα να παρακαλέσει «τη γενναία και ισχυρή Γαλλία να ελευθερώσει την κλασική αυτή χώρα» και οι Έλληνες είχαν λάβει από τον Βοναπάρτη ενθαρρυντικές απαντήσεις.

Ωστόσο ο Ναπολέων σε κάθε διαπραγμάτευση με τους Ρώσους για πιθανό διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας απέρριπτε το ενδεχόμενο η Κωνσταντινούπολη να πέσει στα χέρια της Ρωσίας και προτιμούσε να παραμείνει η Οθωμανική αυτοκρατορία ως έχει.

Σε γενικές γραμμές ο Ναπολέων, εάν είχε πραγματικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα περισσότερο γιατί ήθελε να μείνει στην ιστορία ως νέος Μέγας Αλέξανδρος, όσο πιο πολύ ανυψωνόταν και δοξαζόταν τόσο πιο πολύ ξεχνούσε την Ελλάδα και το Ανατολικό ζήτημα.

Αγγλία: Ιδιαίτερα για τους Άγγλους, μια ανεξάρτητη Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τεράστια ναυτική δύναμη ανταγωνιστική της δικής τους ναυτικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο, ήταν καθαρή απειλή για τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κάθε τους προσπάθεια ήταν να ελέγξουν από μέσα τις κινήσεις των Ελλήνων.

Μια κίνηση αντίστοιχη με αυτή της Φιλικής Εταιρείας, είχε ξεκινήσει στην Αθήνα, το 1813. Ιδρύθηκε τότε η «Φιλόμουσος Εταιρεία», με κεντρικό σκοπό την καλλιέργεια του ελληνικού πνεύματος των νέων, την έκδοση βιβλίων, τη βοήθεια φτωχών σπουδαστών κ.λπ. Ήταν οργάνωση που είχε το βλέμμα της στην Αγγλία και ίσως ήταν ένας από τους λόγους που η οργάνωση ποτέ δεν μπόρεσε να αποκτήσει σοβαρές διαστάσεις.

Η Αγγλία ήταν τόσο προσηλωμένη στη διατήρηση της ακεραιότητας του Οθωμανικού κράτους που ακόμη και όταν κάτω από την πίεση των αλλεπάλληλων νικών του Ιμπραήμ, η υπό τον Μαυροκορδάτο Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να γίνει προτεκτοράτο της Αγγλίας, απέρριψε την πρόταση. Το κείμενο εκείνης της πράξης υποτέλειας, συγκέντρωσε τις υπογραφές σχεδόν όλων, με λίγες εξαιρέσεις, των πολιτικών, στρατιωτικών και ναυτικών αρχηγών. Σε διάστημα μιας εβδομάδας η αίτηση προστασίας ή «Πράξις Υποταγής» (Act of Submission) είχε εγκριθεί και από το Βουλευτικό και από το Νομοτελεστικό (1 Αυγούστου 1825). Το πρωτότυπο έγγραφο της «Πράξεως» είχε γραφεί στην αγγλική γλώσσα και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ελληνικά. Η Αγγλία το απέρριψε, ωστόσο ήδη έλεγχε τις ισχυρότερες πολιτικές δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων.

Όπως έχουμε επισημάνει, τα δύο πρώτα χρόνια του αγώνα η ευρωπαϊκή απολυταρχία καταδίκασε την ελληνική επανάσταση και στη βάση των αποφάσεων των δύο Συνεδρίων (Λάυμπαχ/Λουμπιάνα – Βερόνα) συνεργάστηκε ανοικτά, βάρβαρα και απροσχημάτιστα με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι ναυτικές δυνάμεις Αγγλίας-Γαλλίας- Αυστρίας μετέφεραν εφόδια και έσπαγαν τους αποκλεισμούς των Ελλήνων στα πολιορκημένα κάστρα, οι πρόξενοί τους είχαν τεθεί στην υπηρεσία της Υψηλής Πύλης με αποστολή να συλλέγουν πληροφορίες υπέρ των Τούρκων.

Ο αρμοστής των Επτανήσων Maitland έδινε καταφύγιο στα τούρκικα καράβια και δεν δεχόταν τους πληγωμένους Έλληνες, τους αμάχους και τα γυναικόπαιδα που ζητούσαν καταφύγιο στα Επτάνησα. Τα αυστριακά καράβια είχαν αναλάβει τις μεταφορές του τούρκικου στρατού και των εφοδίων. Ως το 1826 οι Έλληνες είχαν χτυπήσει πάνω από 100 αυστριακά πλοία.

Ο αγώνας επέτυχε μόνον όταν οι μεγάλες δυνάμεις αντιλήφθηκαν ότι οι Έλληνες δημιούργησαν ένα τετελεσμένο μια νέας ισορροπίας στην περιοχή.

Η Ελληνική Επανάσταση το 1821 πέτυχε καθώς υπήρξε σημαντική δημογραφική εξάπλωση των Ελλήνων εκείνη την περίοδο, πίστη στις δικές τους και μόνο δυνάμεις, πνευματική προετοιμασία και πάνδημη αφοσίωση στον εθνικό στόχο, αποτέλεσμα των άοκνων προετοιμασιών της Φιλικής Εταιρείας.

Από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και μετά είχαν λάβει χώρα αδιαλείπτως αναρίθμητες απόπειρες απελευθέρωσης. Η τελέσφορος διεξαγωγή του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα έστω και τμηματική, και ανολοκλήρωτη ήταν το αποτέλεσμα πλειάδας παραγόντων ισχυρότεροι εκ των οποίων ήταν ο συνδυασμός του συντονισμού και της δικτύωσης μέσω της Φιλικής Εταιρείας με την πίστη στις δικές τους δυνάμεις.

Το σύγχρονο ελληνικό κράτος βρίσκεται σε κατάσταση δημογραφικής απίσχνασης, αντιμετωπίζει μία παραδοσιακή απειλή ασφάλειας εξ Ανατολών-την νέο-οθωμανική Τουρκία, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα τον αποδέκτη πολλαπλών απειλών ασύμμετρης υφής.

Σε στρατηγικό επίπεδο, απουσιάζει η εγρήγορση που κινεί ένα συλλογικό υποκείμενο προς τα εμπρός. Απουσιάζει η διεκδικητική διάθεση για τα εθνικά δίκαια. Η κυρίαρχη κουλτούρα πολιτικής στρατηγικής προσιδιάζει σε μικρό κρατίδιο, κράτος υποτελές, το οποίο εναποθέτει τις ελπίδες του για επιβίωση στις μεγάλες δυνάμεις. Προφανώς είναι αυτές που ενδεχομένως να συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά μόνον όταν αντιληφθούν ότι οι Έλληνες έχουν την στρατηγική, τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα να ηγηθούν σε αγώνες που διαμορφώνουν νέες ισορροπίες.

Ένα επιπρόσθετο δίδαγμα που προκύπτει από την Ελληνική Επανάσταση αφορά την στοχοθεσία και στοχοπροσήλωση στο εθνικό επίπεδο. Οι υπόδουλοι Έλληνες γνώριζαν το διακύβευμα, έδωσαν τα πάντα για την επίτευξη του εθνικού στόχου, αρχικά ενωμένοι και αποφασισμένοι. Όταν παρέκκλιναν του στόχου εξαιτίας των εσωτερικών διχασμών μετά τα δύο πρώτα επιτυχή χρόνια, η Επανάσταση κινδύνευσε με ολοκληρωτική αποτυχία.

Στο σύγχρονο ελληνικό κράτος απουσιάζει ο στρατηγικός σχεδιασμός, δεν υπάρχει καν η ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων γεγονός ανεξήγητο για ένα κράτος που συγκαταλέγεται μεταξύ των κρατών στρατηγικής σημασίας σε περιφερειακό επίπεδο. Παράλληλα στην χώρα ευδοκιμεί μια κουλτούρα διχασμού κυρίως στο πλαίσιο των ελίτ, που αποπροσανατολίζει δημιουργώντας συνθήκες υιοθέτησης ανερμάτιστων πολιτικών.

Μία από τις επίσης πολύ σημαντικές πτυχές της Επανάστασης του 1821 που πρέπει να αποτελέσει φάρο για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής στρατηγικής αποτροπής έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας έγκειται στην αντιμετώπιση της ασυμμετρίας ισχύος μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών, του υπόδουλου Ελληνισμού και της αχανούς Οθωμανικής αυτοκρατορίας που εκτεινόταν ως τον Περσικό Κόλπο.

Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, η Ελλάδα επιβάλλεται να θέσει τις προϋποθέσεις ανάδειξης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων και να αποτελέσει πόλο έλξης για τις νεότερες και τις μελλοντικές γενιές όπως το οραματίστηκαν οι ηρωικοί, ένδοξοι πρόγονοί μας το 1821.

Η Ε.Ε. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΕΝΑΝ ΑΦΜ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΕΕ θέτει τις βάσεις για να δώσει ένα νέο αριθμό φορολογικού μητρώου για όλους στην Ευρώπη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη μετάβαση στο ηλεκτρονικό χρήμα. Ωστόσο χρησιμοποιούν ως πρόσχημα έναν αριθμό ΑΦΜ ΕΕ για να αποκρύψουν τον πραγματικό στόχο. Το καθεστώς αυτό ψηφίστηκε από την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου. Αυτό είναι ένα μικρό βήμα προς την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Φυσικά, κανείς δεν θα το αναφέρει στη Βρετανία επειδή προφανώς ένα Ευρωπαϊκό Α.Φ.Μ. περιλαμβάνει κάθε πολίτη της ΕΕ, και φυσικά τους Βρετανούς.

Το κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει ως εξής:

«Η σωστή ταυτοποίηση των φορολογουμένων είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων. Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Αριθμού Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ ΕΕ) θα παρέχει τα καλύτερα μέσα για αυτή την αναγνώριση. Θα επιτρέψει σε οποιονδήποτε τρίτο γρήγορα, εύκολα και σωστά να εντοπίζει τον ΑΦΜ στις διασυνοριακές σχέσεις και να τον χρησιμεύσει ως βάση για την αποτελεσματική αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων των κρατών μελών».

Η σχετική απόφαση θέτει τα θεμέλια για έναν νέο Ευρωπαϊκό φόρο που δυστυχώς συνοδεύεται από τη νέα νομοθεσία που απαγορεύει στα κράτη μέλη να έχουν εταιρική φορολογία κάτω του 15%!!! Αυτό προκαλεί σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού καθώς έχει αποδειχθεί ότι η άνω του 15% φορολογική επιβάρυνση ωθεί στην σπατάλη των κρατικών δαπανών και ενισχύει τις τάσεις πολιτικής διαφθοράς με λάφυρο το κράτος.

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2023: ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στο ιστορικό ρεκόρ των 404,68 δις€ σκαρφάλωσε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας! Ενώ στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2023, το Υπουργείο οικονομικών διατυπώνει την άποψη ότι στο τέλος του 2023 θα διαμορφωθεί σε 395,03 δις ευρώ. Τεράστιο χρέος.

Πολλοί ρωτούν γιατί αναγκασθήκαμε να μπούμε στο μνημόνιο με 330 δις€ χρέος ενώ τώρα είμαστε τυπικά εκτός μνημονίου;
Η απάντηση είναι ότι το Ελληνικό χρέος βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έχει μια περίοδο προστασίας μέχρι το 2032.
Η απάντηση είναι δηλαδή ότι η Ελλάδα μέχρι το 2032 θα πρέπει να έχει εκπονήσει και υλοποιήσει ένα Σχέδιο Οικονομικής Ανάπτυξης (ΣΟΑ) ώστε το χρέος της να μην αποτελεί πρόβλημα μέχρι τότε.

Είναι συνεπώς εθνική υποχρέωση να έχει συμφωνηθεί μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ή διαφορετικά να έχει εκπονηθεί από την κυβέρνηση το ΣΟΑ και ο προϋπολογισμός 2023 να αποτελεί βήμα προς την υλοποίηση του σχεδίου.

Όλα τα σοβαρά κράτη και οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις κινούνται με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα ο Εμμανουέλ Μακρόν προανήγγειλε ήδη από το 2021 ένα πρόγραμμα που θα επιτρέψει στη Γαλλία να εισέλθει στις νέες οικονομικές και παραγωγικές συνθήκες με αξιώσεις. Στον φετινό προϋπολογισμό εξειδίκευσε το πρόγραμμα “Γαλλία 2030”, για το οποίο προβλέπονται 54 δις σε χρονικό ορίζοντα πενταετίας.

Σήμερα, ταυτόχρονα με τον προϋπολογισμό, διατίθενται κάποια πρώτα στοιχεία: Ήδη, 25 δις έχουν δεσμευτεί για περισσότερα από 3.200 έργα από 3.500 δικαιούχους, εκ των οποίων το 50% αποτελείται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, διευκρινίζει η Γαλλική προεδρία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Εμανουέλ Μακρόν επιδιώκοντας να πετύχει την προβολή της Γαλλίας στην πρώτη γραμμή της τεχνολογικής και βιομηχανικής καινοτομίας μέχρι το 2030, στοχεύει σε επενδυτικό πρόγραμμα που διατηρεί και ενδυναμώνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Γαλλίας.

Ακούσατε κάτι αντίστοιχο για τον προϋπολογισμό της Ελλάδας;

Ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αντιπολίτευση μέχρι στιγμής.

Οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης ορθά επισημαίνουν το διαρθρωτικό πρόβλημα που εκφράζεται με τα τερατώδη ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου.
Μέχρις εκεί. Κάποιες προτάσεις που ακολουθούν είναι αποσπασματικές.

Ωστόσο η χώρα δεν χρειάζεται απλά ευχολόγια για την αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος της Αγροδιατροφικής παραγωγής στην Ελλάδα.

Χρειάζεται καθαρή στόχευση με σημαία την συλλογικότητα. Αλλά κυρίως χρειάζεται το πρόβλημα και το μειονέκτημα να γίνει πλεονέκτημα και προτέρημα.

Το δημογραφικό μπορεί να γίνει πλεονέκτημα εάν αξιοποιηθεί συλλογικά και οργανωμένα αντιστροφή ανάπτυξης από τα αστικά κέντρα στις κοινότητες της περιφέρειας.

Όπως ακριβώς οι ενεργειακές κοινότητες που σαμποτάρισε η κυβέρνηση της ΝΔ για να ωφεληθούν οι μεγάλοι πάροχοι, τα μεγάλα συμφέροντα, απέδωσαν πλούσια οφέλη σε άλλε χώρες, έτσι και οι νέες κοινότητες παραγωγικής διαβίωσης μπορούν να αποδώσουν μια επαναστατική αλλαγή στην Ελληνική οικονομία, στο δημογραφικό και στην ελπίδα που έχουμε χάσει.

Οι εξοπλισμοί μπορούν να γίνουν ατμομηχανή της οικονομίας εάν πάψουν να θεωρούνται βάρος και γίνουν με κριτήριο την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Παγκοσμίως, όπου αναπτύχθηκε αμυντική βιομηχανία έγινε μήτρα τεχνολογικών καινοτομιών και ατμομηχανή σύγχρονης βιομηχανικής και παραγωγικής ανάπτυξης.
Το δίλημμα δημόσια ή ιδιωτική είναι ψευτοδίλημμα που απλά λειτουργεί ως τροχοπέδη.
Η Ελλάδα τώρα έχει την μεγάλη ευκαιρία, με την εξαίρεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την επίτευξη πλεονάσματος. Μεγάλη ευκαιρία γιατί αυτή η απόφαση συνοδεύεται από την επεξήγηση ότι οι δαπάνες κατά πλειοψηφία πρέπει να αφορούν αγορές από χώρες της Ε.Ε.

Δυστυχώς η μόνη συζήτηση που ακούμε μέχρι σήμερα είναι για τα επιδόματα, την ακρίβεια και την φτωχοποίηση. Συζήτηση ανιαρή για μείωση του ΦΠΑ ή αύξηση των επιδομάτων!

Χωρίς ριζοσπαστικές προτάσεις αλλαγής/αντιστροφής του κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης που θα φέρει δικαιοσύνη στο κοινωνικό μέρισμα κάθε Έλληνα, δεν υπάρχει προοπτική.

Με καταγγελτικό λόγο χωρίς ουσία, ή με δήθεν υπεύθυνο πολιτικό λόγο αποστεωμένο από τα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά που πρέπει να συνοδεύουν τη ριζική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου που μας οδήγησε στην πτώχευση, η συζήτηση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης εγκλωβίζεται στην κυρίαρχη πολιτική της ΝΔ και αναπαράγει την κυριαρχία των μεγάλων συμφερόντων στο πολιτικό σύστημα.

Δημοφιλέστερα Άρθρα