ΔΙΕΘΝΗ

Αρχική ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ

Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΦΟΡΟ ΣΤΗ ΒΙΑ

Μετά την απειλή των οίκων αξιολόγησης ότι θα επανεξετασθεί ο βαθμός ΑΑΑ της Αυστραλίας, λόγω της αδυναμίας να αναδειχθεί από τις εκλογές της περασμένης εβδομάδας καθαρός νικητής και σταθερό πολιτικό πεδίο, φαίνεται ότι τελικά αναδείχθηκε νικητής. Ο Μπιλ Σόρτεν, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, αποδέχθηκε την Κυριακή την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αυστραλία, ανοίγοντας τον δρόμο για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης από τον απερχόμενο συντηρητικό συνασπισμό του νυν πρωθυπουργού Μάλκομ Τέρνμπουλ.
Αλλά οι πολιτικοί στην Αυστραλία ξέρουν πώς να χώσουν φόρους αντιστρέφοντας τα επιχειρήματα σε όποιον διαφωνεί. Η Αυστραλία εφαρμόζει τώρα μια «φορολογία εγχώριας βίας» σύμφωνα με την οποία θα χρεώνουν κάθε ιδιοκτήτη σπιτιού $ 30 ετησίως για να δημιουργήσουν ένα ταμείο που θα βοηθήσει τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Κάνοντας σύγκριση με τις ΗΠΑ, υπήρχαν περίπου 124 600 000 ιδιοκτήτες σπιτιών στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία απογραφής. Σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, υπάρχουν περίπου 960.000 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι με βάση την ιδιοκτησία, το ποσοστό είναι μόλις 0,77%. Είναι περίεργο ότι προτείνεται ένας γενικός φόρος $ 30 ανά ιδιοκτησία με την αξίωση να βοηθηθεί λιγότερο από το 1% των νοικοκυριών. Ελάτε τώρα να πείτε ότι θα αντιταχθείτε στον φόρο αυτό. Θα δεχθείτε αμέσως τη ρετσινιά ότι υποστηρίζετε την ενδοοικογενειακή βία. Αλλά εάν εφαρμοζόταν αυτό στις ΗΠΑ θα αύξανε τα έσοδα από τους φόρους κατά 3,7 δισεκατομμύρια $. Αυτό συμβαίνει στην Αυστραλία. Τετραπέρατοι πολιτικοί.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η DEUTSCHE BANK ΜΑΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΙΤΑΛΙΑ

Τις ημέρες μετά το Brexit, αποκαλύφθηκε ότι η Deutsche Bank υπέστη τρία διαδοχικά χτυπήματα:

  • Δεν πέρασε στα αμερικανικά τραπεζικά τεστ αντοχής
  • Το ΔΝΤ χαρακτήρισε τη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα ως τη σημαντικότερη δυνητική απειλή για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
  • Η μετοχή της Deutsche Bank υποχώρησε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τριάντα ετών, ενώ από την αρχή του έτους είχε ήδη υποχωρήσει κατά 45,22%. Η μετοχή της κατρακύλησε στο χαμηλότερο σημείο από τότε που καταρτίστηκε ο γερμανικός χρηματιστηριακός δείκτης DAΧ το 1988

DB Share

Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία.

Η Deutsche Bank εμφάνισε πέρυσι ζημιές ύψους 6,8 δισ. ευρώ, η πιστοληπτική της αξιολόγηση έχει υποβαθμιστεί, το προσωπικό απολύεται και οι επενδυτές βρίσκουν δύσκολο να πιστέψουν ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος John Cryan μπορεί να αντιστρέψει την πορεία μετά από σειρά δαπανηρών σκανδάλων και χρόνια ριψοκίνδυνης επέκτασης. Πανικόβλητες αναρτήσεις σε blog επισημαίνουν την υψηλή έκθεση της Deutsche σε παράγωγα (41,9 τρισ. ευρώ στο τέλος του 2015, το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο παγκοσμίως μετά την JPMorgan Chase, παρότι η έκθεση περιορίζεται στα 18,2 δισ. ευρώ σε καθαρή βάση).

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η αμερικανική θυγατρική της Deutsche Bank απέτυχε, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να περάσει τα λεγόμενα τραπεζικά τεστ αντοχής της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed). Η γερμανική τράπεζα και η ισπανική Santander ήταν οι μοναδικές δύο από τις συνολικά 33 τράπεζες που «κόπηκαν» στα τεστ αντοχής της Fed, όπου εξετάζεται πώς θα συμπεριφέρονταν στην περίπτωση υποθετικής κρίσης. Η γερμανική τράπεζα κόπηκε εξαιτίας της ανεπαρκούς ικανότητάς της να αξιολογήσει κάποιο ρίσκο.

Σχεδόν ταυτόχρονα οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ αναφέρουν: «Μεταξύ των τραπεζών που έχουν συστημική σημασία για το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα η Deutsche Bank φαντάζει ως η τράπεζα που συνεισφέρει περισσότερο στο συστημικό ρίσκο, ακολουθούμενη από την HSBC και την Credit Suisse».

Τι συνέβη και τη στιγμή που η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας σφαδάζει μέσα στην κρίση ξαφνικά προέκυψε η Ιταλία;;;

Η Ε.Ε προχωρεί ακάθεκτη στη γενικευμένη κρίση και η Ελλάδα ασχολείται με εκλογικές «φιλοσοφίες»!

ΕΝΑ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΡΑΧ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟ

Η αποσταθεροποίηση της Ευρώπης γενικεύεται. Η Ιταλία διαπραγματεύεται ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της αλλά η ΕΚΤ απέρριψε το σχέδιο γιατί δεν περιλαμβάνει κούρεμα καταθέσεων.

Το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων των Ιταλικών τραπεζών υπερβαίνει τα 350 δισ. Ευρώ και μετά από συνεχόμενη άνοδο έφτασαν στο 35% των μη εξυπηρετούμενων δανείων του συνόλου των τραπεζών της Ευροζώνης.

Οι Ιταλικές τράπεζες θέτουν σε συναγερμό τις κεντρικές τράπεζες των Βαλκανίων με ενεργοποίηση του περιορισμού διακίνησης κεφαλαίων.

Το φιτίλι της ανάφλεξης των Ιταλικών τραπεζών θα πυροδοτήσει την μπαρουταποθήκη που είναι τα Βαλκάνια. Από την αρχή του 2016 οι τιμές των ιταλικών μετοχών έχουν καταρρεύσει, καταγράφοντας απώλειες που φτάνουν μέχρι και το 38%. Οι εποπτικές αρχές της ΕΚΤ διερευνούν όλες τις βασικές ιταλικές τράπεζες, για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων που απειλεί τη βιωσιμότητα τους και συνάμα την ιταλική οικονομία. Στον έλεγχο της ΕΚΤ εντάσσονται κυρίως οι μεγαλύτερες ιταλικές τράπεζες, όπως η UniCredit, η Monte dei Paschi di Siena, Banco Popolare και η Banca Popolare di Milano Scarl.

ITALY KRAX

Η βουτιά των τιμών των μετοχών προκάλεσε αυτόματα απογείωση των ασφαλίστρων πτώχευσης τους (CDS) η οποία κάνει το δανεισμό των τραπεζών με ομόλογα ακριβότερο και δυσκολότερο, δυσκολεύοντας τη θέση τους ως προς τη ρευστότητα και εμποδίζοντας την απροσπέλαστη δανειοδότηση της οικονομίας.

Αλλά η παρουσία των ιταλικών τραπεζών είναι εκτεταμένη στα Βαλκάνια, με επικεφαλής τις Intensa και Unicredit.

Πέραν της αυξημένης ιταλικής τραπεζικής παρουσίας, τον βαθμό ανησυχίας των κεντρικών τραπεζών στα Βαλκάνια μεγεθύνει η παρουσία των αυστριακών τραπεζών (μεγάλη παρουσία στα Βαλκάνια έχουν οι Erste Bank και Raiffeisen). Ο λόγος είναι η ακύρωση των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, οι οποίες θα διεξαχθούν εκ νέου στα τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου.

Υπό τη σκιά του BREXIT, τόσο το ιταλικό δημοψήφισμα που θα είναι καθοριστικό για το μέλλον του Renzi, όσο και οι αυστριακές εκλογές, είναι πιθανό να ενεργοποιήσουν το τσουνάμι της Νομισματικής αστάθειας μέσω των Βαλκανίων.
εξαιτίας των επικείμενων εκλογών σε κάποιες χώρες (π.χ. στη Ρουμανία τον Οκτώβριο).

Οι ευρωπαϊκές αγορές, είναι οι μόνες που δεν κατεύνασαν ακόμη τον πανικό από το BREXIT καθώς ήταν πιο χειροπιαστός, καθώς ο τραπεζικός κλάδος σε πολλά μέρη της Ευρώπης παραμένει υποκεφαλαιοποιημένος, ανεπαρκής και μη κερδοφόρος. Επιπλέον, η τραπεζική ένωση της ευρωζώνης κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη είναι και οι νέοι κανόνες για τα τραπεζικά bail-ins συνεχίζουν να κάνουν τους επενδυτές επιφυλακτικούς. Αν προσθέσουμε σε αυτό ότι η επιθετική τοποθέτηση του Σόρος, την ημέρα του αποτελέσματος, στοιχηματίζοντας στην πτώση των μετοχών της Deutsche Bank και την κατακόρυφη πτώση τους στη συνέχεια, εύκολα διαπιστώνουμε ότι στην ουσία η Deutsche Bank είναι ο μεγάλος ασθενής και η Ευρώπη στην εντατική.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2018

ΟΧΙ κ. GREENSPAN ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ GREXIT ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT. ΤΟ 2018 ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

Βεβαίως ο Άλαν Γκρίνσπαν θεωρείται ως ένας από τους σοφούς οικονομολόγους αλλά η πρόβλεψή του είναι εγκλωβισμένη στα «κουτάκια» της συστημικής σκέψης. “H Eλλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και δεν θα συνεχίσει για πολύ στο ευρώ άσχετα με το τι συμβαίνει τώρα” δήλωσε, υπονοώντας ότι η αδυναμία της να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα την οδηγήσει το 2018 σε αδυναμία να δανειστεί από τις αγορές οπότε θα εξέλθει του Ευρώ. Πράγματι το 2018 λήγει το πρόγραμμα και η ελληνική οικονομία θα πρέπει να είναι έτοιμη να δανειστεί από τις αγορές και να πείσει για το αξιόχρεο του δημοσίου. Είναι προφανές ότι με βάσει τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκε η Ελληνική κρίση προδικάζει την τελική αποτυχία. Ωραία λοιπόν που είναι η διαφωνία;

Ο κ. Greenspan θεώρησε ότι το BREXIT «Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Θα συμφωνήσουμε ότι η κρίση οφείλεται στον πρωτοφανή συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας, στην επιδείνωση των δημογραφικών στοιχείων, σε αφερέγγυα προγράμματα συνταξιοδότησης, στην κοινωνική ανισότητα και την ανισοκατανομή του πλούτου, και φυσικά, σε ένα ιστορικά υπερβολικό χρέος το οποίο θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει εκκαθαριστεί από το κραχ του 2008, αλλά αντί αυτού διατηρήθηκε. Ποιες οικονομικές λύσεις συνέβαλαν σε αυτό; Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.

Το κατεστημένο έχει αιχμαλωτιστεί ανάμεσα στην ανάγκη αναπαραγωγής των εξουσιών του, μέσω της διαχείρισης δημόσιων δαπανών που διαμορφώνουν τους κύκλους της εξουσίας αφενός και την επιβολή όλο και υψηλότερων φόρων στους πολίτες για να συντηρηθεί η διόγκωση του δημοσίου και να εξυπηρετηθεί το αέναο χρέος, αφετέρου. Όσο το ΑΕΠ των χωρών αυξανόταν, η ανισοκατανομή του πλούτου δεν γινόταν τόσο αισθητή. Αλλά η οικονομική στασιμότητα –να γιατί ανησυχεί ο Greenspan- αποκαλύπτει. Η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται και οι φόροι κατατρώγουν τα εισοδήματα των πολιτών και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι ελίτ εξάντλησαν επικοινωνιακά την κοινωνική ευαισθησία για την υγεία, την παιδεία και φυσικά προβάλουν ότι η μεγάλη δαπάνη είναι για κοινωνικές παροχές και συντάξεις. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται και αυτή η πλάνη. Οι συντάξεις αποτελούν πρόβλημα διαχείρισης είτε του δημοσίου είτε των ιδιωτικών ταμείων, πρόβλημα εργασιακό και στασιμότητας δηλαδή μείωσης μισθών και ανεργίας, πρόβλημα δημογραφικό ειδικά για την Ευρώπη και πρόβλημα εργαλείων αντιμετώπισης της κρίσης. Για να μην παρασυρθούμε και επεκταθούμε στο θέμα, υπενθυμίζουμε τις πρόσφατες αναφορές με άρθρα μου ότι τα αρνητικά επιτόκια της ΕΚΤ (εργαλείο) βάλουν ευθέως τις αποδόσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων. (βλ. επίσης Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις)

Το κατεστημένο, χρόνο με τον χρόνο, χάνει όλα τα επικοινωνιακά όπλα που διέθετε και δεν μπορεί να εφεύρει άλλα. Το χρέος διογκώνεται, το δημόσιο διογκώνεται οι πολίτες και οι επιχειρήσεις υποχρεώνονται να πληρώσουν περισσότερα για μικρότερες κοινωνικές παροχές. Το όραμα της επέκτασης της ευημερίας αφανίστηκε, η καθημερινή αβεβαιότητα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η γοητεία της Ευρωπαϊκής ιδέας είναι πιο τρωθείσα από ποτέ και δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τον κίνδυνο η Ευρώπη να επανέλθει πίσω στις διαιρέσεις που κυριάρχησαν ιστορικά. Αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης εμπιστοσύνης. Ταυτόχρονα η ζωή θα επισπεύσει τη συζήτηση για το αν ο πυρήνας της Ευρώπης θα καθορίζεται από το Ευρώ ή τις πιστώτριες χώρες.

EURODISTRACTION

Αυτή είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση για την Ευρώπη. Όχι, το BREXIT δεν είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου αλλά ένα άλμα ιστορικών διαστάσεων ανάλογο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι σταθμός που οδηγεί στην επερχόμενη ιστορικών διαστάσεων Νομισματική κρίση.

Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος, που θυμάμαι από τότε που βρίσκομαι σε δημόσια υπηρεσία Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης -Θυμάστε την 19 Οκτωβρίου 1987, όταν ο Dow μειώθηκε κατά ένα ποσό ρεκόρ 23 τοις εκατό? Αυτό νόμιζα ότι ήταν ο πάτος όλων των πιθανών προβλημάτων. Αυτό έχει διαβρωτική δράση η οποία δεν θα πάει μακριά. θα ήθελα πολύ να βρω κάτι θετικό να πω. ” Ομολογεί ο ίδιος ο Greenspan χωρίς να κάνει το επόμενο βήμα της πρόβλεψης.

Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση απέτυχε παταγωδώς γιατί δεν στηρίχθηκε σε ενιαία οικονομική πολιτική. Γιατί η ενιαία οικονομική πολιτική προϋποθέτει δημοκρατικά εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία και δημοκρατικά δομημένη ενιαία διοίκηση, ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα. Γιατί ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία πολιτική οντότητα με μία γλώσσα. Αλλά η οικονομική ιστορία συμπίπτει σε ένα και μόνο στοιχείο-σύμπτωμα που προδικάζει την διάλυση όλων των αυτοκρατοριών. Την αύξηση των φόρων σε βαθμό που έγιναν αβάστακτοι. Κάθε μεγάλη δύναμη όταν έφτανε στο σημείο ως λύση των οικονομικών προβλημάτων της να επιλέγει μονοδιάστατα την αύξηση των φόρων αυτό σήμανε και την αρχή του τέλους της.

Το Ευρώ έγινε ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου Νομισματικού Συστήματος. Οι εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη καταγράφουν το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και το κατεστημένο της Ευρώπης αποδυναμώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μόνη εναλλακτική τους εμφανίζονται λαϊκιστικές ακραίες δυνάμεις. Η επαναφορά των Εθνικών πολιτικών και οι Εθνικές έριδες στο εσωτερικό της Ε.Ε. αναβιώνουν όπως παλιά. Τώρα δεν είναι η ώρα να αναφερθώ για την μακαριότητα της Ελλάδας αλλά θα επανέλθω. Η ΕΚΤ δεν έχει καμιά δικαιοδοσία άσκησης ενιαίας οικονομικής πολιτικής και πώς να έχει όταν δεν υπάρχει δημοκρατικά δομημένη Ευρωπαϊκή διοίκηση. Το 2017 μετά την εγκατάσταση του νέου ή νέας προέδρου των ΗΠΑ, μετά τις Γαλλικές και τις Γερμανικές εκλογές οι αγορές υπό την πίεση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα θέσουν το δίλημμα στο Ευρώ. Το 2018 η παγκόσμια Νομισματική αναταραχή που εμφανώς επιβεβαιώνεται από όλες τις τάσεις και τα διαγράμματα, θα οδηγήσει στην διάλυση ή στην αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος. Αυτές οι εξελίξεις θα προλάβουν την Ελλάδα και το GREXIT δεν θα έχει το ίδιο νόημα γιατί το Ευρώ θα έχει διαλυθεί ή θα ανασυσταθεί με άλλους όρους.

Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΟΥ € ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε.

Η συμμαχία του κόμματος Podemos με την Ενωμένη Αριστερά (IU) διακηρύττει ότι θα σταματήσει τη λιτότητα, θα αυξήσει τους φόρους αλλά…όχι από τους φτωχούς, θα αυξήσει τις δαπάνες του δημοσίου, θα αυξήσει το ΑΕΠ από το 2,5% στο 3,5%, θα δημιουργήσει μια Τράπεζα του Δημοσίου, θα διατηρήσει το δημόσιο έλλειμμα, στα σημερινά επίπεδα, θα κάνει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, θα καταργήσει τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, θα καθιερώσει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες και δεν θα επιτρέπει στην ΕΕ να ελέγχει το δημοσιονομικό έλλειμμα.

Στις 129 σελίδες του προγράμματος σε έντυπο τύπου ΙΚΕΑ και με ένδειξη 26J που παραπέμπει στις εκλογές της 26 Ιουνίου δεν γίνεται ούτε μια αναφορά σε ποιο ύψος θα είναι οι συνολικές δαπάνες του δημοσίου.

Με αλλά λόγια απατηλές ή «αυταπατη-λές» υποσχέσεις με μια βασική σταθερά. Μια σταθερά ίδια με αυτή των προηγούμενων κυβερνήσεων του κατεστημένου. Αύξηση δημοσίων δαπανών και αύξηση φόρων για να κάνει πάρτι μια νέα γενιά πολιτικών. Φυσικά το πάρτι θα πληρώσουν και πάλι οι πολίτες, οι οικονομικά υγιείς επιχειρηματίες και η χώρα τους.

Μέσα σε λίγους μήνες μια ακόμη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση αυτή της Ισπανίας, διευρύνει τις πιθανότητες της αποσύνθεσης της Ε.Ε.

Στις 26 Ιουνίου οι Ισπανοί προσέρχονται στις κάλπες έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στα κόμματα του κατεστημένου και ένα νέο λαϊκίστικό οικονομικό «αριστερό» πρόγραμμα που στην ουσία εκπροσωπεί τις πιο συντηρητικές εκφάνσεις του παλιού κατεστημένου.

Η Ε.Κ.Τ. μόνη με χειρουργικές κινήσεις προσπαθεί να κρατήσει το Ευρώ και την Ευρώπη.

Η διχασμένη Αυστρία με τον ακροδεξιό λαϊκισμό, έδωσε τη σκυτάλη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου η θυσία της Τζο Κοξ μείωσε αλλά δεν άλλαξε το αποτέλεσμα. Η Βρετανία βγαίνει βαθιά διχασμένη με τον ακροδεξιό λαϊκισμό να αποκτά κυρίαρχη πολιτική παρουσία. Μεσολάβησε η Ιταλία και τώρα η σειρά της Ισπανίας να διχαστεί μέσω του αριστερού λαϊκισμού.

Podemos1

Τα αποτελέσματα της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης αναμένεται να ανατραπούν και οι Podemos να περάσουν στη δεύτερη θέση. ωστόσο είναι άγνωστη η επίδραση που θα έχει το BREXIT

Βεβαίως ο λαϊκισμός είναι εργαλείο πολιτικής και δεν είναι ιδεολογία. Ωστόσο οι εναλλακτικές οικονομικές προτάσεις σε κάθε ιδεολογική απόχρωση εκτός κατεστημένου, δεν διαφέρουν από την παραδοσιακή αντίληψη περί διόγκωσης του κράτους. Δηλαδή προσφέρουν ως φάρμακο το ίδιο που κατέστρεψε την οικονομική τους υγεία και μάλιστα σε μεγαλύτερη δόση!!!

ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;

Γιατί ο Ντ. Κάμερον έκανε το δημοψήφισμα; Για δικούς του πολιτικούς ελιγμούς που οδήγησαν στο χειρότερο. Αυτή είναι η μόνη ανάλυση που γίνεται από το κατεστημένο. Αιφνιδιασμένοι, ανήμποροι να κατανοήσουν τα αίτια της κρίσης, επομένως χωρίς σχέδιο και προτάσεις για την αντιμετώπισή της, παρακολουθούν τις δυνάμεις του λαϊκισμού να καταλαμβάνουν το πολιτικό σκηνικό.

Το Bremain έδωσε τη μάχη στο πεδίο της οικονομίας. Αλλά οι αριθμοί συμβάδισαν αυτή τη φορά με την αίσθηση της κοινωνίας. Η ετήσια οικονομική ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης δείχνει ότι η βρετανική οικονομία κορυφώθηκε και άρχισε την πτώση της από τότε που προσχώρησαν στην ΕΕ το 1973.

brexit.jpg1

Αιφνιδιάστηκαν από το αποτέλεσμα, ξέσπασε και ο οικονομικός Αρμαγεδδών. Οι τάσεις επαληθεύουν όσα είχαμε προβλέψει. Συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό το μαζικό “ξεπούλημα” στις ευρωπαϊκές αγορές. Βουτιά άνω του 7% ο Stoxx Europe 600, με τις τράπεζες να είναι στο επίκεντρο των πιέσεων. Καταρρέουν οι αποδόσεις σε κρατικά ομόλογα, έντονες πιέσεις ακόμη και στα αμερικανικά futures. Βουτιά έως 15% στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Η ισοτιμία Ευρώ/Δολαρίου βρίσκεται στο -3,07% μέχρι στιγμής παρά τις ισχυρές παρεμβάσεις της ΕΚΤ. Όπως είχαμε προβλέψει ένα μηνιαίο κλείσιμο στις 10520 θα δίνει σήμα κατάρρευσης. Ήδη δίνει μάχη να κρατηθεί στα επίπεδα του 11036 δηλαδή πολύ χαμηλότερα του 11215 που σηματοδοτούσε το τέλος της ανοδικής αντίδρασης από το χαμηλό του Μάρτη του 2015. Φυσικά η Στερλίνα/Δολάριο βρίσκεται στο -8,00% Αλλά και η άνοδος στα πολύτιμα μέταλλα δεν ευνόησε τόσο τον χρυσό όσο τον χαλκό.

Η ήττα της Ευρώπης αποτελεί και πρώτη μεγάλη ήττα του κατεστημένου. Επιταχύνει τις τάσεις διάλυσης του συστήματος όπως το γνωρίσαμε. Αμήχανοι οι εκπρόσωποι του κατεστημένου κατηγορούν το δημοψήφισμα και δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν ότι έτσι δίνουν το έδαφος στον ακροδεξιό λαϊκισμό να εμφανισθεί με πολύ δημοκρατικότερο προσωπείο. Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς υϊοθετούν από άκρη σε άκρη σε όλη την Ευρώπη το αίτημα για δημοψήφισμα στη χώρα τους. Άλλη μια φάρσα της ιστορίας. Οι ακραίοι αυταρχικοί να φαίνονται δημοκρατικότεροι του κατεστημένου!!!

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ-ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ 1973-2016 ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΩΜΗΣ ΜΕ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΦΟΡΩΝ

Η κρίση εμπιστοσύνης στην κατεστημένη πολιτική κυριάρχησε στις Δημοτικές εκλογές της Ιταλίας. Η εκλογή της Virginia Raggi (Βιρτζίνια Ράτζι) ως Δήμαρχος Ρώμης αντιμετωπίσθηκε ως «πρώτη γυναίκα Δήμαρχος» ή ως νίκη του γραφικού Πέπε Γκρίλο του κινήματος «Πέντε Αστέρων».

H πραγματικότητα είναι ότι η κυρία Ράτζι υποσχέθηκε να καταπολεμήσει τα υπόγεια οικονομικά συμφέροντα, να μειώσει τους φόρους και να εξακριβώσει – με μεγάλη προσοχή – πως δημιουργήθηκε το τεράστιο χρέος της ιταλικής πρωτεύουσας που αγγίζει τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Χρέος διπλάσιο του προϋπολογισμού της Ρώμης, δηλαδή αναλογικά σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από το Ελληνικό χρέος. Δεν είπε δεν θα το πληρώσω. Αντιθέτως παρά το τεράστιο χρέος υποσχέθηκε να μειώσει φόρους!!! Επιτέλους μια φωνή λογικής! Δεν είπε θα στήσω δικαστήρια, αλλά με προσοχή θα εξετάσει το πώς δημιουργήθηκε. Κάτι που οι Έλληνες ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως διπλασιάστηκε το Ελληνικό χρέος από το 2004 έως το 2009, μέσα σε μόλις πέντε χρόνια.

«Ειλικρίνεια» ήταν το κεντρικό σύνθημα και εκλέχθηκε με 67,15% Τόσο απλά και αυτονόητα που πρέπει να πέσουν σε χέρια λαϊκιστών για να φανεί η διαφορά με το πολιτικό κατεστημένο;

Αλλά η κρίση εμπιστοσύνης απλώνεται παντού.

ChiaraΣτο Τορίνο έγινε η έκπληξη απέναντι σε πετυχημένο Δήμαρχο εκλέχθηκε η Chiara Appendino (Κιάρα Απεντίνο) με 54,56% πάλι του κινήματος «Πέντε Αστέρων» με σύνθημα (Η εναλλακτική είναι Καθαρή) κάνοντας λογοπαίγνιο με το όνομά της Chiara (Καθαρή)

Και στη Νάπολη η συντριπτική επανεκλογή του Κεντροαριστερού Luigi De Magistris με 66,85% ήρθε όταν προηγήθηκε η δέσμευσή του ότι μετά την επανεκλογή θα προχωρήσει στη δημιουργία νέου Κεντροαριστερού Κόμματος!!!

Η κόλαση της κατεστημένης πολιτικής μας δίνει ένα δείγμα από το επερχόμενο 2017

Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις

Μετά τον Νότο της Ευρώπης νέα μηνύματα έρχονται από όλη την Ευρώπη για το μέλλον των συντάξεων.

Η Ernst & Young σε έρευνα που δημοσιοποίησε θεωρεί αναγκαία τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης στρατηγικής των συνταξιοδοτικών φορέων αλλά καταλήγει ότι είναι πλέον σημαντικός ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα για την επιβίωση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Σύμφωνα με την έρευνα, η από κοινού αντιμετώπιση του αναγκαίου μετασχηματισμού για να αντιμετωπισθούν οι πιέσεις, που διαρκώς αυξάνονται, απαιτεί αλλαγές στην αγορά. Βεβαίως σε ότι αφορά τα επιτόκια επισημαίνει ότι για τα ασφαλιστικά ταμεία το καλύτερο σενάριο είναι η αύξησή τους, (σε προηγούμενο άρθρο είχαμε επισημάνει το πρόβλημα) αλλά αυτή δεν προβλέπεται πριν το 2019.

Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΥ το όραμα, η στρατηγική και ο σαφής καθορισμός των ρόλων αποτελούν τα θεμέλια της εμπιστοσύνης του κοινού στη διαχείριση των συντάξεων. Ωστόσο, το ένα τρίτο των ερωτηθέντων κυβερνήσεων και φορέων χάραξης πολιτικής, δεν διαθέτουν σαφώς καθορισμένο μακροπρόθεσμο όραμα και στρατηγική για τη σύνταξη και τη συνταξιοδότηση.

Το ασφαλιστικό βρίσκεται σε μια μετάβαση από σύστημα καθορισμένων παροχών σε ένα σύστημα καθορισμένων εισφορών.

Αν και η έκθεση διαπιστώνει ότι είναι αναγκαία η ενίσχυση της ανάμιξης των καταναλωτών και της ενημέρωσής τους κατά τη λήψη αποφάσεων, ο ασφαλιστικός κλάδος δεν έχει προσδιορίσει ακόμη πώς μπορούν να μεγιστοποιηθούν οι ευκαιρίες που δημιουργούν οι ψηφιακές εφαρμογές. Είναι ανέτοιμος δηλαδή να αξιοποιήσει την τεχνολογική πρόοδο παρόλο που αναγνωρίζει ότι το στοιχείο αυτό είναι μόνο μέρος της λύσης στην προσπάθεια βελτίωσης της αποτελεσματικότητας.

Ασφαλιστικό2

Την ίδια στιγμή που δημοσιεύθηκε η έρευνα για την Ευρώπη, υπάρχουν 11 εκατομμύρια εργαζόμενοι στη Βρετανία οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν μεγάλες συντάξεις. Το Σχέδιο Συντάξεων της Βρετανικής βιομηχανίας μετάλλου προτείνει να σπάσουν οι συνταξιοδοτικές υποσχέσεις της προς 130.000 μέλη του, επειδή χάνουν τα χρήματα. Η Tata Steel ψάχνει να πουλήσει μέσα στους επόμενους μήνες τις συμμετοχές της σε όλα τα ακίνητα της στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αυτό σημαίνει ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα αποτελούμενο από £ 15 δις, ποσό που θα έπρεπε κανονικά να τεθεί στο γενικό ταμείο προστασίας των συντάξεων, έγινε τελικά ασφαλιστικό ταμείο βάλτος για τις αποτυχημένες επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια, αυτό που θεωρούσαν ως εγγύηση, δεν είναι παρά ένα τίποτα. Μόλις η κυβέρνηση αναλαμβάνει οτιδήποτε, τα χρήματα γίνονται καπνός.

Bremain ή Brexit

Η μεγάλη μάχη ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο Βρετανικό, Ευρωπαϊκό, διεθνές και στις νέες λαϊκιστικές δυνάμεις βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Στη μέση, η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική. Το 2017 η χρονιά που σηματοδοτεί την κόλαση της πολιτικής μοιάζει να βιάζεται.

Ένα τρίτο κόμμα ξεπετάγεται παντού σε Ευρώπη και Αμερική. Το φαινόμενο Τράμπ αλλά και το φαινόμενο Σάντερς στον αντίποδα, έδωσαν σαφή δείγματα της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο. Οι εκλογές στην Αυστρία έδωσαν το 50% στους ακροδεξιούς, οι εκλογές στην Ισπανία, στην σκιά του Brexit δημοψηφίσματος, ανατρέπουν το πολιτικό σκηνικό σε όφελος της λαϊκιστικής αριστεράς. Οι επερχόμενες το φθινόπωρο εκλογές στη Γαλλία δίνουν ώθηση στην λαϊκιστική ακροδεξιά Λεπέν. Οι εκλογές στη Γερμανία το 2017 θα σφραγιστούν από μεγάλες ανατροπές.

Μια άλλη έρευνα του Κέντρου Ερευνών Pew, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, δείχνει ότι μόλις το 38% των Γάλλων έχει θετική άποψη για την Ε.Ε., όταν ακόμη και οι Βρετανοί έχουν μεγαλύτερη πίστη (44%). Ισπανοί (47% από 63% στην προηγούμενη δημοσκόπηση) και Γερμανοί (50% από 58%) είναι μάλλον μοιρασμένοι, ενώ οι πιο ένθερμοι είναι οι νεοφώτιστοι (η κατά Ράμσφελντ «Νέα Ευρώπη») Πολωνοί (72%) και Ούγγροι (61%), αλλά αμφότεροι έχουν τις πλέον εχθρικές προς την Ε.Ε. κυβερνήσεις.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σε πλήρη εξέλιξη η σύγκρουση της πολιτικής αποσύνθεσης που θα σημαδέψει τον αιώνα μας. Τo «Bremain» παίζει κυρίως το χαρτί της οικονομίας και το «Brexit» του μεταναστευτικού και της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.

Ό,τι κι αν συμβεί, η ατζέντα στην Ευρώπη έχει καθοριστεί. Κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό κατεστημένο. Κρίση που αγκαλιάζει τις ΗΠΑ. Μια επανάληψη του πρώτου ήμισυ του 20ου αιώνα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Η Ε.Ε. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΕΝΑΝ ΑΦΜ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΕΕ θέτει τις βάσεις για να δώσει ένα νέο αριθμό φορολογικού μητρώου για όλους στην Ευρώπη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη μετάβαση στο ηλεκτρονικό χρήμα. Ωστόσο χρησιμοποιούν ως πρόσχημα έναν αριθμό ΑΦΜ ΕΕ για να αποκρύψουν τον πραγματικό στόχο. Το καθεστώς αυτό ψηφίστηκε από την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου. Αυτό είναι ένα μικρό βήμα προς την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Φυσικά, κανείς δεν θα το αναφέρει στη Βρετανία επειδή προφανώς ένα Ευρωπαϊκό Α.Φ.Μ. περιλαμβάνει κάθε πολίτη της ΕΕ, και φυσικά τους Βρετανούς.

Το κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει ως εξής:

«Η σωστή ταυτοποίηση των φορολογουμένων είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων. Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Αριθμού Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ ΕΕ) θα παρέχει τα καλύτερα μέσα για αυτή την αναγνώριση. Θα επιτρέψει σε οποιονδήποτε τρίτο γρήγορα, εύκολα και σωστά να εντοπίζει τον ΑΦΜ στις διασυνοριακές σχέσεις και να τον χρησιμεύσει ως βάση για την αποτελεσματική αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων των κρατών μελών».

Η σχετική απόφαση θέτει τα θεμέλια για έναν νέο Ευρωπαϊκό φόρο που δυστυχώς συνοδεύεται από τη νέα νομοθεσία που απαγορεύει στα κράτη μέλη να έχουν εταιρική φορολογία κάτω του 15%!!! Αυτό προκαλεί σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού καθώς έχει αποδειχθεί ότι η άνω του 15% φορολογική επιβάρυνση ωθεί στην σπατάλη των κρατικών δαπανών και ενισχύει τις τάσεις πολιτικής διαφθοράς με λάφυρο το κράτος.

Δημοφιλέστερα Άρθρα