ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό διαρκή απειλή καθώς από την εθνική της παλιγγενεσία, σύμφωνα με τον Αδαμάντιο Κοραή, έως σήμερα εδώ και 200 χρόνια δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη το όριο της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

Βασικός εχθρικός πόλος υπήρξε και είναι η Τουρκική ηγεσία στη σημερινή και τις προηγούμενες εκδοχές της μέχρι την Οθωμανική περίοδο. Τα τελευταία 70 χρόνια η Τουρκική ηγεσία εξαπολύει επιθέσεις κατά κύματα με κυκλική περιοδικότητα που εξυπηρετεί την κατάλληλη χρονική συγκυρία ταυτόχρονης αποδυνάμωσης της Ελλάδας και ενδυνάμωσης της Τουρκίας.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει διαρκές σοβαρό πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ακόμη και σε περιόδους φαινομενικά ήρεμες.

Η διαρκής προσπάθεια των περισσοτέρων πολιτικών ηγεσιών της Ελλάδας να εξευμενίσουν την Τουρκία ή να εξορκίσουν το κακό αποδείχθηκε οικτρά αποτυχία.

Η πρόσφατη συμπεριφορά της Τουρκικής ηγεσίας αποκάλυψε όλες τις πτυχές της πραγματικής στόχευσης η οποία καθώς βρίσκεται εκτός πλαισίου διεθνούς δικαίου υϊοθετεί την στρατηγική της επιβολής δια της βίας και της δημιουργίας τετελεσμένων. Ωστόσο αυτή η αποκάλυψη των πραγματικών διαθέσεων διευκόλυνε να αντιληφθεί το σύνολο (ελπίζουμε) της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας ότι μόνο εάν η χώρα αποκτήσει ισχυρή στρατιωτική αποτρεπτική δυνατότητα θα έχει ελπίδες να επιλύσει ειρηνικά και επί ίσοις όροις τις διαφορές που ενδεχομένως το διεθνές δίκαιο προτρέπει προς επίλυση.

Η συνειδητοποίηση ότι η Τουρκική απειλή είναι μόνιμη υποχρεώνει την Ελλάδα να προσαρμοστεί στο θέμα της στρατηγικής της ανάπτυξης. Προφανώς υπάρχουν μοντέλα ανάπτυξης που δεν περιλαμβάνουν την ανάπτυξη Αμυντικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας (ΑΝΒ). Ωστόσο δεν χρειάζεται πάντα να υπάρχει πραγματική απειλή για να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη μια εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Πολλά κράτη που έχουν άλλο μοντέλο ανάπτυξη, όπως π.χ. η Σουηδία, διαμόρφωσαν εντούτοις μια ΑΝΒ που ενίσχυσε την υπόλοιπη παραγωγή και συνέβαλε σημαντικά στην εξαγωγική δραστηριότητα.

Πολύ περισσότερο, κράτη που ήταν υπό διαρκή πολεμική απειλή απέδειξαν ότι η ανάπτυξη της αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας τους (ΑΝΒ) αποτέλεσε ταυτόχρονα πυλώνες εθνικής ασφάλειας, και τεχνολογικής αναβάθμισης του παραγωγικού ιστού, ενώ προσέφερε σημαντικές τεχνολογικές συνέργειες και ανθρώπινο κεφάλαιο σε άλλους παραγωγικούς κλάδους (spin-offs).

Δυστυχώς η Ελληνική (ΑΝΒ) πτώχευσε υπό το βάρος υπόγειων εξωθεσμικών επεμβάσεων και κατ’ επέκταση από την παράδοση στην πολιτική των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών εταιρειών, του κομματισμού και της αδιαφάνειας.

Σήμερα η Ελλάδα υστερεί τεχνολογικά και διαπραγματεύεται εξοπλιστικά προγράμματα πιέζοντας τις οικονομικές της δυνατότητες.

Η ασφυκτική οικονομική πίεση εμποδίζει να δοθούν λύσεις στο πρόβλημα της ασφάλειας σε βάθος χρόνου. Ωστόσο η πρόσφατη επιχειρησιακή αναβάθμιση των ελληνικών υποβρυχίων και η επιβίωση λίγων εξελιγμένων επιχειρήσεων στην παραγωγή υλικού για εξοπλισμούς, αποδεικνύει ότι υπάρχει υψηλή ποιότητα και ικανότητα του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.

Η Ελλάδα έχει ακόμη τη δυνατότητα δημιουργίας σύγχρονης και ανταγωνιστικής διεθνώς ΑΝΒ που να εξασφαλίζει όχι μόνο την εθνική ασφάλεια, αλλά να συμβάλλει ταυτόχρονα στην οικονομική ανάπτυξη και την τεχνολογική και ψηφιακή μετάβαση.

Την τελευταία δεκαετία κυρίως, η Τουρκία απέκτησε ικανή και τεχνολογικά προηγμένη αμυντική βιομηχανία. Το παράδειγμα της Τουρκία έδειξε ότι η  ΑΝΒ μπορεί να έχει σημαντικές συνέργειες και τεχνολογικές διασυνδέσεις με τον υπόλοιπο βιομηχανικό παραγωγικό ιστό και να συμβάλει στη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας αυτής.

Ένα άλλο γνωστό παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ. Η εμπειρία από αυτή τη χώρα απέδειξε ότι, διατηρώντας μια αναλογία μεγέθους ΑΝΒ σε σχέση με την πολιτική βιομηχανία σε συνδυασμό με μια συνάρτηση των αμυντικών αναγκών με τις οικονομικές δυνατότητες, μπορεί να δοθεί ώθηση να μεταπηδήσει σε ανώτερο επίπεδο η τεχνολογική της ανάπτυξη.

Η μελέτη της οικονομίας του Ισραήλ αποδεικνύει ότι η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία ήταν καθοριστική για τη μετατροπή της πολιτικής βιομηχανίας της χώρας σε έναν επιτυχημένο τομέα υψηλής τεχνολογίας. Κυριάρχησε όμως το επιχειρηματικό πνεύμα, η μεθοδολογία επίλυσης προβλημάτων και η εστίαση στην επίτευξη στόχων.

Είναι αποδεδειγμένο από την εμπειρία αυτών των κρατών ότι η αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία (ΑΝΒ) αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή νέας τεχνολογίας, τεχνογνωσίας και ανθρώπινου κεφαλαίου για τη μη στρατιωτική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας.

O Kaplan (1998) περιγράφει πώς η ανεπτυγμένη στρατιωτική τεχνολογία, η κυβερνητική υποστήριξη για βιομηχανική Έρευνα και Ανάπτυξη και η προσέλκυση επιστημονικού δυναμικού από το εξωτερικό μετέτρεψαν το Ισραήλ σε περιοχή ακμάζουσας βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας και σημαντικό εξαγωγέα τεχνολογίας. Βασικός παράγων ανάπτυξης της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας ήταν οι επενδύσεις στη βιομηχανία άμυνας και αεροδιαστημικής, καθώς και η διασύνδεση με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της χώρας, που δημιούργησαν τεχνογνωσία και πλούσιο ανθρώπινο κεφάλαιο στις τεχνολογίες αιχμής.

Συμπερασματικά, η ανασυγκρότηση της ΑΝΒ με έμφαση στην υψηλή τεχνολογία εξυπηρετεί ταυτόχρονα, την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και την τεχνολογική αναβάθμιση ολόκληρου του παραγωγικού ιστού προσδίδοντας στις αμυντικές δαπάνες αναπτυξιακό ρόλο.

ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ: ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Γιατί κάνουν αναλύσεις της πλάκας για την εκλογή του Τραμπ;

Δεν θα είμαι αρεστός στους φίλους μου.

Δεν θα πω καθόλου αρεστά πράγματα στους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες.

Ακούστε.

Για τις αιτίες της επικράτησης Τραμπ, σας δουλεύουν όλους και κοροϊδεύουν πρώτα τους εαυτούς τους οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δήθεν αναλυτές

Οι δημοκρατικοί, οι Σοσιαλδημοκράτες, σε Ελλάδα Ευρώπη και ΗΠΑ, έχουν παγιδευτεί στα ίδια αδιέξοδα που τους παρέλυσαν στη διάρκεια του μεσοπολέμου.

Τα ίδια αδιέξοδα που γέννησαν και θέριεψαν τον Φασισμό και τον Ναζισμό.

Η κρίση που ταλαιπωρεί όλους τους πολίτες σε όλο τον κόσμο έχει όνομα.

Είναι η αποτυχία της Παγκοσμιοποίησης.

Είναι η αποτυχία όλων των πτυχών της παγκοσμιοποίησης πλην μιας. Της ανεξέλεγκτης χωρίς κανόνες κίνησης των κεφαλαίων.

Πραγματικών και ψεύτικων, διεφθαρμένων και αιματοβαμμένων που τώρα πλέον θα νομιμοποιηθούν και μέσω των ηλεκτρονικών νομισμάτων.

Σε όλα τα άλλα υπάρχει μόνο ένας κανόνας. «Σκάσε και κολύμπα».

Αλλά επειδή δεν είμαστε στην εποχή του δουλεμπόριου και οι πολίτες στα περισσότερα μέρη έχουν βιώσει τη διαφορά της αξιοπρεπούς διαβίωσης, αισθάνονται στο πετσί τους να γκρεμίζονται όλα όσα αποτελούσαν κανόνα κοινωνικής συνύπαρξης.

Έχουν γκρεμιστεί σε τέτοιο βαθμό που εξοργίζονται.

Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με τις συνέπειες που επέφερε η παγκοσμιοποίηση.

Ποια παγκοσμιοποίηση δηλαδή. Ούτε στο εμπόριο που ήταν η προμετωπίδα δεν υπάρχει πλέον με τόσους δασμούς που επιβάλλονται από κάθε πλευρά και με κάθε δικαιολογία.

Αλλά για τους πολίτες ισχύουν όλοι οι επαχθείς κανόνες της.

Ο αυξανόμενος πλούτος των λίγων, η σκανδαλώδης στήριξη καρτέλ, μονοπωλίων και ολιγοπωλίων.

Η απομύζηση του πλούτου αλλά και την προοπτικής, της ελπίδας των πολιτών και των χωρών της περιφέρειας από τα μητροπολιτικά κέντρα, ακόμη και των πόλεων της περιφέρειας από τα εθνικά κέντρα.

Η κατάργηση της εργασιακής ειρήνης, των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η πτώση της μικρομεσαίας τάξης σε κατηγορία νεόπτωχων και των αδύναμων οικονομικά σε κατηγορία εξαθλιωμένων.

Η ανεργία, η κάθε είδους μετανάστευση, η ανομία.

Η απώλεια κάθε μορφής ασφάλειας.

Η απόδοση υπερβολικής εξουσίας και προβολής σε μειοψηφίες ανατρέποντας κοινωνικά πρότυπα αιώνων.

Υπάρχει αγανάκτηση των λαών με τη ρευστοποίηση.

Ρευστοποίηση κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων.

Ρευστοποίηση κοινωνικών προτύπων και κανόνων συνύπαρξης.

 

Υπάρχει αγανάκτηση για τις συνέπειες της διάλυσης των κοινωνικών δεσμών.

Αγανάκτηση με τη μαζοποίηση, τον άμορφο χυλό που μετατρέπουν την κοινωνία.

Ποια είναι η πολιτική απάντηση των δημοκρατών, των σοσιαλιστών των σοσιαλδημοκρατών, της λεγόμενης αριστεράς;

Λογάκια.

Λογάκια στρόγγυλα και προσεκτικά μη χαλάσουμε τη σχέση με το οικονομικό κατεστημένο.

Πολλές φορές και εγκλωβισμός στην παγίδα της ρευστοποίησης και της διάλυσης των κοινωνικών δεσμών. Τρέχουν να φανούν και πρώτοι δικαιωματιστές σε επί μέρους και πολλές φορές μικρότερης σημασίας θέματα που χάνουν ωστόσο τα βασικά δικαιώματα των πολιτών.

Στρογγυλεμένα λογάκια από δήθεν σοβαρούς πολιτικούς, με θέσεις ίσων αποστάσεων-κεντρώες πολιτικές, κατευνασμός της αγανάκτησης και κάπου κάπου κορώνες για την ακροδεξιά.

Αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε από τους παραδοσιακούς δεξιούς πολιτικούς.

Κάνουν πως θυμούνται την ακροδεξιά αλλά την ξεχνούν όταν τρέχουν να συγκυβερνήσουν με τη δεξιά.

Την ακροδεξιά που ήδη εκκολάπτουν με τις μαλθακές πολιτικές τους και σε λίγο θα τη θεριέψουν.

Να είστε σίγουροι.

Θα πούνε μερικές βλακείες ότι δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος ο Μπάϊντεν και καθυστέρησε να αποσυρθεί. Θα πούνε ότι για όλα φταίνε οι δύο πολεμικές συγκρούσεις. Θα πούνε και μια γενική καταγγελία για ανισότητες.

Θα ψελλίσουν κάτι για συναινέσεις, που να τολμήσουν να μιλήσουν για συμμετοχική δημοκρατία. Γιατί η συμμετοχή των πολιτών θα ανέτρεπε όλες τις νερόβραστες πολιτικές των «προοδευτικών».

Αλλά σε λίγο θα τα ξεχάσουν όλα. Τα μηνύματα της εκλογικής ήττας που δήθεν κατάλαβαν θα ξεχαστούν όλα. Όπως ακριβώς έγινε με τις Ευρωεκλογές, τις εκλογές στη Γαλλία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία.

Όλα θα ξεχαστούν. Θα ξεχάσουν όλα αυτά από τα οποία οι λαοί πιέζονται.

Νομίζουν ότι και ο λαός θα ξεχαστεί και θα υποκύψει στο επόμενο εκλογικό δίλημμα.

Μέχρι που το ποτήρι θα ξεχειλίσει…

ΕΠΙΤΟΜΗ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΚΛΟΓΕΣ

Από την «αυταπάτη» όπως βάφτισαν την εξαπάτηση του λαού, στην επιτομή της αποτυχίας. Μετά την συμφωνία Γερμανίας-Δ.Ν.Τ. (συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ εχθές το απόγευμα) η Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέτυχε το πρωτοφανές.

  • Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο διάστημα.
  • Δεν γίνεται ελάφρυνση χρέους
  • Οι Έλληνες υποχρεώνονται σε νέα μέτρα σε φορολογικό και συνταξιοδοτικό, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις με αδιαφάνεια, διογκώνει το δημόσιο και αποτελειώνει τους μικρούς και μικρομεσαίους.
  • Η ελληνική οικονομία δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ.

Μπορεί μια φυσιολογική κυβέρνηση να αντέξει το βάρος μιας μνημειώδους αποτυχίας της πολιτικής της? Μπορεί να επιβάλει νέα μέτρα λόγω επιδείνωσης του χρέους που προέρχεται από δική της υπαιτιότητα?

Η πρώτη επικοινωνιακή προσέγγιση είναι πως θα κρατηθεί με νύχια και δόντια και ρουσφέτια και νέες υποσχέσεις, κερδίζοντας χρόνο με τον νέο μύθο για αντίμετρα.

Ο κοινός φόβος είναι ότι ακολουθεί το σχέδιο της δραχμής του 2015, σχέδιο που συνέπιπτε και συμπίπτει με την στρατηγική Σόιμπλε. Δεν αποκλείεται

Η ταχεία εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το οικονομικό κλίμα και την θέση των τραπεζών τους δύο πρώτους μήνες του 2017, είναι προφανές ότι δίνει το σήμα γενικότερης ρευστότητας.

Το πολυαναμενόμενο σχέδιο νόμου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό είναι στη σημερινή του μορφή διαβούλευσης άλλη μια τρύπα στο νερό. Υποτίθεται ότι θα ήταν εφαλτήριο ανάπτυξης καθώς θα ελάφρυνε το χρέος επιχειρήσεων και τραπεζών αλλά με τη νομοθέτηση της ασυλίας των τραπεζικών υπαλλήλων.

Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά είναι προφανής η στρατηγική της κυβέρνησης να επιστρέψει σε προσπάθεια εθνικοποίησης (ή διαπλοκής) των τραπεζών. Γιατί ικανοποιείται με την άρνηση των ξένων μετόχων να συμμετάσχουν σε νέα αύξηση κεφαλαίου. Μόνο που αυτό οδηγεί σε νέο χρέος και νέες επιβαρύνσεις για τον Ελληνικό λαό.

Θα πρέπει βέβαια να θυμόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν που με την «περήφανη» διαπραγματευτική της τακτική (ουσιαστικά με στρατηγική να δημιουργήσει διαπλοκή μέσω της τράπεζας Αττικής) έχασε τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών και πέρασαν σε χέρια ξένων.

Μπορεί ο νέος επικοινωνιακός μύθος των αντίμετρων να δώσει παράταση κυβερνητικής θητείας? Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε!

Ωστόσο η συμφωνία Μέρκελ-Λαγκάρντ έδειξε ότι ο κύβος ερρίφθη. Η νέα διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε στην επιτομή της αποτυχίας. Μόνη διέξοδος αντιμετώπισης του περιβάλλοντος που διαμορφώθηκε είναι ανωμαλία ή εκλογές!!!

ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ-ΑΝΑΝΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ. ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Βρισκόμαστε σε περίοδο μετάβασης του διεθνούς συστήματος και μεταβολής όλων των διεθνών ισορροπιών. Βρισκόμαστε στην αρχή αλλαγής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και οδεύουμε σε έναν κόσμο που δεν θα είναι όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Διανύουμε περίοδο που εξουσίες και πλούτος συγκεντρώνονται όλο και σε πιο λίγους με κοινωνικούς κραδασμούς που για να αντιμετωπισθούν, οι πολιτικές και οι πολιτικοί επιλέγουν όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο μεγαλώνει στους πολίτες, τόσο οδηγεί στην ανάγκη κυβερνήσεων και κομμάτων για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών, που με τη σειρά τους ολισθαίνουν σε αυταρχικές και ολιγαρχικές συμπεριφορές.

Η κρίση εμπιστοσύνης είναι που οδηγεί επίσης σε φαινόμενα εκμετάλλευσης της από τους ακραίους λαϊκιστές, αριστερούς και δεξιούς.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτή η πολιτική είναι που συστηματικά δημιουργούν διαρκώς και μεγαλύτερη απόσταση στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων από τους πολίτες. Η λήψη αποφάσεων με γνώση και νηφαλιότητα από τους ίδιους τους πολίτες είναι εχθρός των κέντρων του συστήματος που θεωρούν εμπόδιο την λαϊκή κυριαρχία.

Τα συστημικά κέντρα είναι που εφευρίσκουν μεθόδους παράκαμψης των δημοκρατικών διαδικασιών και ευνοούν το έλλειμμα δημοκρατίας. Έλλειμμα Δημοκρατίας που ξεκινάει από το τοπικό επίπεδο, κυριαρχεί στο εθνικό επίπεδο και γίνεται πολυδιάστατο στους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτή η πολιτική είναι που συστηματικά μετέτρεψαν την έννοια της Δημοκρατίας σε πελατειακές σχέσεις, μικροεξυπηρετήσεις και ρουσφέτια. Είναι η πολιτική που θεωρεί ότι ο καθένας φροντίζει για την πάρτη του.

Δημοκρατία υφίσταται μόνον εκεί όπου υπάρχει ώσμωση των προσωπικών συμφερόντων και φιλοδοξιών με τα συμφέροντα της κοινωνίας των πολιτών. Εκεί όπου επιτυγχάνονται οι κοινοί στόχοι.
Δημοκρατία σημαίνει διαδικασίες, όπου όλοι έχουν ισότητα στην πληροφόρηση, ίσες ευκαιρίες στη γνώση για να έχουν λόγο, να έχουν όλοι πρόσβαση, ευκαιρία και υποχρέωση συμμετοχής, στη δυνατότητα συνδιαμόρφωσης των αποφάσεων.
Δημοκρατία σημαίνει προσδιορισμός προβλήματος, διαφάνεια, διαβούλευση, αξιολόγηση, απόφαση, έλεγχος της εξουσίας.

Εσύ που αισθάνεσαι ότι ανήκεις στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, με ευαισθησίες σαν οικολόγος, σοσιαλιστής, δημοκράτης, προοδευτικός κεντρώος, ριζοσπάστης της ανανεωτικής αριστεράς, προοδευτικός πολίτης έχεις την απαίτηση να συνδιαμορφώνεις τις αποφάσεις χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

Εμπιστεύεσαι τη δημοκρατική προοδευτική παράταξη γιατί δεν έχασε, ποτέ το νήμα που τη συνδέει με τις αρχές και τις αξίες της στο πέρασμα των εποχών. Από το κόμμα του Χαρ. Τρικούπη το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου την Ένωση Κέντρου μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Την εμπιστεύεσαι γιατί υπήρξε πάντα ένα γνήσια λαϊκό και πατριωτικό Κίνημα Εθνικής Ανεξαρτησίας, σοσιαλιστικής ιδεολογίας και δημοκρατικής πράξης. Η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία, η Κοινωνική Απελευθέρωση, η σταθερή προσήλωση στη Δημοκρατία και το Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα αποτέλεσαν το διαχρονικό πλαίσιο των αρχών, των αξιών  και των στόχων του. Ένα πλαίσιο που αναδεικνύει τον βαθύτατα πατριωτικό, κοινωνικό και δημοκρατικό του χαρακτήρα.

Αισθάνεσαι δική σου υπόθεση τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη γιατί είναι πάντα ανοιχτή σε ρεύματα και ιδέες, είναι η παράταξη που σηματοδοτεί τη διαφορά της προόδου από τη συντήρηση, τη δημοκρατία από τον αυταρχισμό, την ουσιαστική προσφορά από τον λαϊκισμό.

Είναι ο δημοκρατικός πόλος απέναντι στη Δεξιά είναι ο αντίποδας του λαϊκισμού δεξιού και αριστερού. Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη είναι η παράταξη των μεγάλων αλλαγών που πηγάζουν από ένα ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα νεωτερικών προοδευτικών πολιτικών και θέσεων που υπηρετούν τον λαό και την πατρίδα. Και κυρίως είναι το κίνημα της νέας γενιάς που πρέπει να οικοδομήσει το δικό της μέλλον.

Τη νέα εθνική στρατηγική και την προοδευτική διακυβέρνηση που έχει ανάγκη η χώρα δεν μπορούν να υπηρετήσουν ούτε η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, ούτε ο τυχοδιωκτικός αριστερός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τη μεν Ν.Δ. υπάρχουν μεγάλες και αγεφύρωτες ιδεολογικές, πολιτικές και προγραμματικές διαφορές. Διαφορές με τις πολιτικές της Ν.Δ. που ωθούν στην ασυδοσία της αγοράς και την κατάργηση του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους, τον συγκεντρωτισμό των δομών και της σύμφυσης πολιτικών και οικονομικών εξουσιών, στην κλειστή και φοβική κοινωνία, στους ξεπερασμένους συντηρητισμούς και αυταρχισμούς, στην κοινωνική καθυστέρηση.

Με τον Σύριζα υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές και διακριτές ιδεολογικές, πολιτικές και προγραμματικές διαφορές. Διαφορές που αναδείχθηκαν εμφαντικά με τον τρόπο που άσκησε την εξουσία και ουσιαστικά επανάφερε τη συντηρητική παράταξη στην Κυβέρνηση. Διαφορές με τις πολιτικές που ενίσχυσαν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Διέσυραν και ακύρωσαν την προοπτική μιας πραγματικής συμμετοχικής δημοκρατίας με το δημοψήφισμα παρωδία, με την τυχοδιωκτική πολιτική που κατασυκοφάντησε τον θεσμό του δημοψηφίσματος.

Με τον Σύριζα υπάρχουν σαφείς διαφορές με τη στάση του και ως αντιπολίτευση που δεν μπορεί να σταθεί ως υπεύθυνη και σοβαρή δημοκρατική αντιπολίτευση καθώς ο λαϊκισμός που ενδημεί στις γραμμές του τρέφεται μόνο με διχαστικές επιλογές και ξεπερασμένες πρακτικές.

Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, όποια μορφή κι αν πάρουν, μπορούν να εγγυηθούν τη νέα πορεία της χώρας. Να εκφράσουν με πειστικό τρόπο το νέο πολιτικό περιβάλλον που θα αφήνει πίσω το διχασμό και θα βρει τους νέους κοινούς τόπους για να προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά στα επόμενα χρόνια.

Το δημοψήφισμα ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην Ελλάδα, ως αναγνώριση (του νομοθέτη σύμφωνα με τους συνταγματολόγους και την ειδική μελέτη του καθηγητή Α. Μανιτάκη) του δημοκρατικού ελλείμματος που προκαλεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Δημοψήφισμα με πολιτειακό περιεχόμενο έγινε το 1974. Έκτοτε παρά την κατοχύρωση του συντάγματος, μόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου εξέδωσε τον εφαρμοστικό νόμο-Νόμος 4023/2011 – ΦΕΚ 220/Α/24-10-2011 και αμέσως μετά την ανακοίνωση ότι πάει σε δημοψήφισμα το κατεστημένο ανέτρεψε την κυβέρνηση.

Μια ζωή με τη Δημοκρατική Παράταξη έχεις αποκτήσει το κριτήριο ότι η πολιτική χρειάζεται αναγέννηση.

Σε αυτή την εποχή των μεγάλων αλλαγών ήρθε η ώρα να ενώσεις τη δύναμή σου και όλοι μαζί να γίνουμε η κινητήρια δύναμη για τη μεγάλη υπέρβαση στη δημοκρατική συγκρότηση της κοινωνίας, όλοι μαζί να οδηγήσουμε την Ελλάδα στο νέο της ιστορικό κύκλο.

Κάθε πράξη, στον αντίποδα του πολιτικού συστήματος που βασίζει την ύπαρξή του στον φόβο, την παθητικότητα, την αγανάκτηση ή την εξουσιολαγνεία, περιθωριοποιώντας τον πολίτη, είναι πράξη αντισυστημική, είναι πράξη επαναστατική.

Είναι η δική σου απόφαση που αλλάζει ριζικά τις συνθήκες στον τρόπο λήψης αποφάσεων.

Είναι δική σου απαίτηση να αλλάξεις τη δημοκρατία με το δημοψήφισμα ως εργαλείο άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Να αλλάξει η διαδικασία λήψης αποφάσεων και να ακολουθεί συγκεκριμένο μοντέλο συλλογικής απόφασης.

Τόσο η διαβούλευση όσο και το δημοψήφισμα μπορούν να αξιοποιήσουν κάθε πρόσφορο αξιόπιστο τεχνολογικό μέσο. Η τεχνολογία, η ηλεκτρονική τεχνολογία δίνει πλέον την ευκαιρία να γίνει η αλλαγή, επιστρέφοντας στις ρίζες της Ελληνικής Άμεσης Δημοκρατίας και σε αποφάσεις με εκστρατείες δημοψηφισμάτων.

Το δημοψήφισμα ως εργαλείο άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας των πολιτών είναι ένα βήμα εκδημοκρατισμού, αμεσότερης σύγχρονης δημοκρατίας πλήγμα στην καρδιά του συντηρητικού κατεστημένου, βήμα στην πρόοδο.

1821: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 2) ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΟΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Στο δεύτερο μέρος είναι απαραίτητο να κάνουμε περιήγηση της ιστορίας της επανάστασης μέσα από μια διαφορετική οπτική. Την ιστορία των αντιθέσεων και των διεθνών συγκρούσεων.

Τα δίπολα των συγκρούσεων της εποχής είχαν διαμορφωθεί σε τρία επίπεδα. Το γενικό ταξικό, το εξωτερικό μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και το εσωτερικό στις δυνάμεις.

Μετά την ήττα των Γάλλων στο Βατερλό (Βέλγιο, 1815) οι νικητές συγκάλεσαν το Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) με κύριο στόχο την ανασυγκρότηση της απολυταρχίας, την επαναχάραξη των συνόρων ώστε να εξασφαλίζεται μία βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκρατορίες και βέβαια την καταδίωξη και καταστολή των επαναστατικών-φιλελεύθερων ιδεών. Ρωσία, Αυστρία και Πρωσία, ίδρυσαν το Νοέμβρη του 1815 την Ιερά Συμμαχία.

Ωστόσο οι αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη είχαν συντελεστεί διαμόρφωσαν νέες παραγωγικές σχέσεις αποτέλεσμα των οποίων ήταν να αναδυθεί η αστική τάξη που αναζητούσε το μερίδιό της στο εποικοδόμημα.

Η αστική τάξη εκφραζόταν μέσα από τις ιδέες του φιλελευθερισμού και διατύπωναν πολιτικά αιτήματα όπως Σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και εθνικές διεκδικήσεις (αρχή των εθνοτήτων).

Οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αμφισβητούν την απολυταρχία και την Παλινόρθωση που επικρατούσε με το παλιό καθεστώς. Αυτή ήταν η γενική βάση μια νέας ταξικής πραγματικότητας, τροφοδότης όλων των συγκρούσεων.

Τα έτη 1820-1821 ξέσπασαν οργανωμένα επαναστατικά κινήματα:

α) Στην Ισπανία (1820) η Ιερά Συμμαχία την κατάπνιξε στο αίμα. Η ισπανική επανάσταση πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών κινημάτων στη Νότια Αμερική (Σιμόν Μπολιβάρ Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν).

β) Στην Ιταλία (1820-1821) από τους καρμπονάρους. Η Ιερά Συμμαχία την κατέστειλε.

γ) Στην Ελλάδα (1821) το πρώτο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα που κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερο ανεξάρτητο κράτος. Ήταν η μοναδική φορά που η Ιερά Συμμαχία χάριν και στις ενέργειες του Ιωάννη Καποδίστρια δεν αποφάσισε να στείλει στρατό αλλά καταδίκασε απερίφραστα τον ξεσηκωμό και άφησε στους Οθωμανούς να καταπνίξουν την επανάσταση.

Μέχρι εκείνη την ώρα δεν υπήρξε καμιά ρωγμή προερχόμενη από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών. Ωστόσο υπήρξε μια πρώτη εσωτερική ρωγμή που προήλθε από την ανάγκη των Τσάρων να δηλώνουν φύλακες της ορθοδοξίας και των Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη να είναι απολύτως συντεταγμένοι με την Υψηλή Πύλη. Για το φαίνεσθαι χρησιμοποιούσαν υπόδουλους Χριστιανούς με εξαιρετικά προσόντα σε υψηλόβαθμες θέσεις από την άλλη είχαν αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο.

Όταν έφτασαν οι ειδήσεις για την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης έτυχε να συνεδριάζουν τα μέλη της Πενταπλής Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία και Πρωσσία). Επικράτησε έκπληξη, ανησυχία, οργή και θυμός για τους Έλληνες επαναστάτες. Οι Έλληνες επαναστατώντας βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και με τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ήταν μια εξέγερση εναντίον όλων.

Μέχρι τότε το Ανατολικό ζήτημα ήταν για τις μεγάλες δυνάμεις ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αλληλοσυγκρουόμενων βλέψεων και συμφερόντων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν δημιουργήσει το «δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» για να αποφύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις για τη διανομή των εδαφών της.

Η ελληνική επανάσταση άνοιγε ξανά το Ανατολικό Ζήτημα.

Οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν κυρίως για το προτεκτοράτο τους στο Ιόνιο Πέλαγος, τα Επτάνησα. Υποστήριζαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επειδή φοβούνταν την προώθηση των Ρώσων προς τη Μεσόγειο και την αναβίωση της γαλλικής επιρροής στην Ανατολή.

Η Γαλλία μετά την ήττα είχε χάσει όλα τα ερείσματα και προσπαθούσε σταδιακά να επανέλθει ως δύναμη στη Μεσόγειο. Είχε αναλάβει την οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό της Αιγύπτου και του στρατού της σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την επιρροή της και να δημιουργήσει αντιαγγλικά προγεφυρώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αύστρο-Ουγγρική αυτοκρατορία και η Πρωσία ήταν αυστηρά προσηλωμένες στη μη αλλαγή συνόρων καθώς κατείχαν εδάφη από διάφορες περιοχές.

Η Ρωσία φοβόταν ότι ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια των Άγγλων και των Γάλλων που ως ναυτικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο. Η Ρωσία προτιμούσε στα νότια σύνορα της να υπάρχει μια παρηκμασμένη, αδύναμη και εξαρτημένη Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος. Αποκήρυξε αμέσως την επανάσταση, διέγραψε τον στρατηγό του Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους καταλόγους των Ρώσων αξιωματικών και έδωσε την άδεια στους Οθωμανούς να περάσουν στην Μολδοβλαχία και να καταπνίξουν την επανάσταση.

Το δεύτερο μεγάλο εσωτερικό ρήγμα που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο ήταν στην Αγγλία. Η Αγγλία είχε κοινοβουλευτισμό, φιλελεύθερους θεσμούς, διακήρυσσε την αρχή των εθνοτήτων αλλά μέσω της Ιεράς συμμαχίας συστρατευόταν με τον απολυταρχισμό και ερχόταν σε σύγκρουση με εσωτερικές δυνάμεις της αστικής τάξης. Μετά την αυτοκτονία του συντηρητικού Υπουργού Εξωτερικών Κάσλερι τον Αύγουστο του 1822, ο νέος Υπουργός Τζωρτζ Κάνινγκ, μέλος κι αυτός των Συντηρητικών (Torries) άρχισε να διαμορφώνει μια αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας με τροποποίηση του δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι Άγγλοι φοβούμενοι την Ρωσική επιρροή σε μια επανάσταση που έδειχνε να στεριώνει έστησαν ολόκληρο δίκτυο με έδρα τα Επτάνησα και τη ναυτική μοίρα που κινούνταν στο Αιγαίο για συλλογή ειδήσεων και πληροφοριών ώστε να γνωρίζουν τις αδυναμίες, τις συγκρούσεις, τους ανταγωνισμούς, τις διαφορές, τα πάθη, τις σκέψεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών για να διαμορφώνουν με επιτυχία τη μελλοντική στρατηγική τους. Βάσει αυτών το 1823 αναγνώρισαν το Ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο και διαχώρισαν τη θέση τους από την Ιερά Συμμαχία. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση της σύγκρουσης συμφερόντων.

Αμέσως μετά, 1823-1824, ο Τσάρος Αλέξανδρος κάνει ρελάνς καταθέτοντας  το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του Ελληνικού Ζητήματος. Το «Σχέδιο των Τριών Τμημάτων», περιελάμβανε την ίδρυση τριών αυτόνομων ηγεμονιών στον ελλαδικό χώρο. Βάσει του Σχεδίου, ο Σουλτάνος θα διατηρούσε την επικυριαρχία του στις τρεις ηγεμονίες, την οποία θα διασφάλιζε η παρουσία κατά τόπους τουρκικών φρουρών, και θα εισέπραττε έναν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό από τον Σουλτάνο.

Ένα μήνα μετά οι Άγγλοι ανταπάντησαν με το πρώτο δάνειο ύψους 800.000 λιρών, το πραγματικά δανεισθέν ποσόν ανήλθε σε 472.000 λίρες αφού εκδόθηκε στο 59% της οικονομικής τιμής του. Μετά από παρακρατήσεις, ίντριγκες κλπ έφτασαν στην προσωρινή διοίκηση μόνο 298.700 λίρες. Με υποθήκη τις Εθνικές γαίες!

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο, το 1825, ήταν ύψους 2.000.000 χρυσές λίρες και έφτασαν στην Ελλάδα μόλις… 232.558 χρυσές λίρες.

Τα δάνεια προφανέστατα χρησιμοποιήθηκαν για να κατοχυρώσουν τη μελλοντική εξάρτηση. Ωστόσο στην πιο κρίσιμη στιγμή έπαιξαν και τον αντίστροφο ρόλο. Ένα μέρος των Άγγλων πολιτικών, καθαρά για οικονομικούς και κερδοσκοπικούς λόγους συντάχθηκε με την πίεση προς τον Σουλτάνο κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών μέσων.

Οι επιτυχίες του Αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ άλλαζαν τις ισορροπίες στο Ανατολικό ζήτημα. Άγγλοι και Ρώσοι θορυβήθηκαν με την πιθανότητα η Γαλλία μέσω της Γάλλο-Αιγυπτιακής συνεργασίας να γίνει κυρίαρχος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο γιατί ο Μεχμέτ Αλή Πασάς της Αιγύπτου είχε συμφωνήσει με τον Σουλτάνο ότι νίκη του Ιμπραήμ θα σήμαινε εξόντωση των Ελλήνων, μεταφορά όσων επιβίωναν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και εγκατάσταση συμπαγούς μουσουλμανικού πληθυσμού Μαμελούκων στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη!

Τότε στις 1 Δεκεμβρίου 1825 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Νικόλαος Α΄ ο οποίος μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί κάθε επαφή με τη νότιο Βαλκανική, άλλαξε τη στάση της Ρωσίας.

Ρωσία και Αγγλία στις 23 Μαρτίου 1826 υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνικού κράτους, υποτελούς, στο Σουλτάνο. Ήταν η πράξη με την οποία εξοβελίζονταν η Αυστρία και ο Μέττερνιχ και έμπαινε ταφόπλακα στην Ιερά Συμμαχία.

Αγγλία Ρωσία και Γαλλία δεκαπέντε μήνες μετά, μετέτρεψαν το Πρωτόκολλο σε συνθήκη του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές προέβλεπε να υπάρξει ανακωχή μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος υποτελές στο Σουλτάνο και μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Άμεση συνέπεια της Συνθήκης ήταν η αποστολή τμημάτων των στόλων των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο. Οι οδηγίες που είχε πάρει ο αρχηγός του αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο ναύαρχος Κόδριγκτον έλεγαν ξεκάθαρα πως «η ακριβής επιδίωξη των τριών δυνάμεων είναι να παρεμβληθούν σαν ειρηνοποιοί». Δεν ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση.

Ο Σουλτάνος βλέποντας τις συγκρούσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του Ιμπραήμ αρνήθηκε τη Συνθήκη του Λονδίνου και ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο αρνήθηκε να εφαρμόσει ανακωχή.

Το απρόβλεπτο γεγονός ήταν η υπεροψία λόγω αριθμητικής υπεροχής του στόλου του Ιμπραήμ και την ανεκτικότητα που διαπίστωνε από τις τρεις δυνάμεις. Η δολοφονική επίθεση στην βάρκα που πήγε για διαβουλεύσεις και η επίθεση σε ορισμένα πλοία ήταν το «ατύχημα» που πυροδότησε τη γενίκευση της σύγκρουσης. Ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε  ολοκληρωτικά.

Στη Γαλλία η Κυβέρνηση χαιρέτισε τη νίκη στο Ναυαρίνο. Βέβαια ο Γαλλικός τύπος χλεύασε το διπλό παιγνίδι των Γάλλων με τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες.

Στην Αγγλία απόλυτος διχασμός. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1828 η ναυμαχία χαρακτηρίστηκε «ατυχές γεγονός» υπό τον φόβο ότι άνοιγε πλέον ο «δρόμος» για κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο καταδικάστηκε ρητά η πολεμική δράση «εναντίον παλαιού συμμάχου» και αποπέμφθηκε ο ναύαρχος Κόδριγκτον.

Για να εκμεταλλευτεί ο καθένας το γεγονός, οι Γάλλοι έστειλαν 14.000 στρατιώτες να αδειάσουν τα φρούρια από τους Τούρκο-Αιγύπτιους και οι Ρώσοι κήρυξαν τον πόλεμο στην αδύναμη πλέον Τουρκία. Έφθασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και με επέμβαση των άλλων δυνάμεων τρομοκρατημένοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να υπογράψει τη συνθήκη της Αλεξανδρούπολης. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό και ανεξάρτητο κράτος. Με τελική σφραγίδα να μπαίνει «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης» το 1832 ορίζοντας τον Όθωνα μονάρχη της Ελλάδας.

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλων αλλαγών αντίστοιχων της περιόδου της Ελληνικής επανάστασης Οι αλλαγές στην παραγωγική και τεχνολογική βάση των οικονομιών βρίσκεται σε εξέλιξη και προκαλεί τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές.

Σε αυτή την περίοδο των τεκτονικών αλλαγών η Ελλάδα αντί να γίνει καταλύτης όπως το 1821 όταν διέλυσε εμμέσως πλην σαφώς όλες τις προηγούμενες συμφωνίες ακόμη και την ίδια την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία, κινδυνεύει να συντριβεί ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.

Η Ελλάδα λησμόνησε και το δεύτερο δίδαγμα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Αντί να δημιουργεί γεγονότα που θα στρέφουν υπέρ της όσες από τις αντιθέσεις των δυνάμεων μπορούν να αξιοποιηθούν, τρέχει πίσω από τα γεγονότα. Αντιθέτως η Τουρκία είναι εκείνη που δημιουργεί γεγονότα, συνήθως στον κατάλληλο χρόνο. Ο μόνος εχθρός της Τουρκίας είναι η αλαζονεία και η κληρονομική τάση αμετροέπειας να ξεπερνάει κατά πολύ τα όριά της. Ότι ακριβώς επιχείρησε στη ναυμαχία του Ναυρίνου.

Τα δίπολα των ανταγωνισμών δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.

Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει άριστες στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία από θέση επικυριαρχίας. Το μπλοκ των δυνάμεων στη ζώνη της Μέσης Ανατολής-Ασίας που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο Συρία, Τουρκία, Αζερμπαϊζάν, Ιράν, Πακιστάν βρίσκεται στον έλεγχο της Ρωσο-Τουρκικής στρατηγικής.

Το πιο απλό βήμα για την Ελλάδα θα ήταν η εξασφάλιση συμμαχίας με την Ινδία.

Η συνεργασία με ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θα αποκτούσε πιο σταθερά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη εμβέλεια προσθέτοντας τη συνεργασία με την Ινδία. Με αυτή την κίνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να διαταράξει τις αντιθέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και να αποκτήσει ένα άλλο επίπεδο διαλόγου με τη Ρωσία.

Το Brexit προκάλεσε μια σοβαρή ανατροπή. Κατέστησε τη Γαλλία τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και τη μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρώπης. Η Γαλλία προφανώς θέλει να αποκαταστήσει την επιρροή της ως εγγυήτρια Ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα αντί να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει γρήγορα σε πρωτοβουλίες σύστασης Ευρωπαϊκής Αμυντικής συνεργασίας προσδίδοντας στην Γαλλία τον ρόλο που επιθυμεί αλλά προσθέτοντας και δυνάμεις που έχουν φιλοδοξίες σε αυτό τον τομέα, όπως η Αυστρία, η Ιταλία κ.ά., τρέχει πίσω από τη Γερμανία. Σε πείσμα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου μεγάλες αλλαγές έγιναν από συνασπισμό ορισμένων κατά περίπτωση κρατών. Έτσι κάθε πρωτοβουλία που γεννήθηκε από ομάδες κρατών έγινε στη συνέχεια πολιτική της ένωσης.

Η Γερμανία που έχει μετατραπεί σε οικονομικό γίγαντα χάριν της Ευρώπης, υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα και προφανώς δεν θα επιτρέψει ποτέ να αναπτυχθεί η άμυνα της Ευρώπης από άλλους. Πρόκειται για ιστορική αντίθεση των ίδιων δυνάμεων που ο κατάλληλος χρόνος αξιοποίησής της υπέρ της Ελλάδας είναι η χρονική περίοδος που διανύουμε.

Τα άτακτα μπρος πίσω της Ελληνικής πολιτικής να κάνει συμφωνία τη μια ημέρα με τη Γαλλία και να κάνει μυστικές συζητήσεις με την Τουρκία υπό την μεσολάβηση της Γερμανίας την επόμενη, καθιστά απολύτως αναξιόπιστη τη χώρα και ατελέσφορη τη στρατηγική της.

Ένα νέο δίπολο αντιθέσεων αποτελεί η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την ηγεμονία στη νέα εποχή.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Κίνας, με ή χωρίς ισχυρούς συμμάχους, δημιούργησε μεγάλα κενά που αξιοποίησε η Τουρκία.

Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ επιδιώκει την ενίσχυση της Ευρώπης αλλά ταυτόχρονα και τη συστράτευσή της, την αλλαγή συσχετισμών στο δρόμο του μεταξιού και τη δημιουργία ενός ακόμη δυνατού πόλου με πρωταγωνιστές το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Πρόκειται για τρεις στρατηγικούς πόλους, εφόσον καταφέρει να συσταθεί ο τρίτος εξ αυτών, όπου η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται να απουσιάζει από κάθε πρωτοβουλία.

Τα παραδείγματα αξιοποίησης αντιθέτων συμφερόντων είναι πάρα πολλά και φυσικά μεταξύ αυτών τα Βαλκάνια. Το δίδαγμα της Ελληνικής επανάστασης, έχει και σε αυτή την περίπτωση ένα και αμετάκλητο συμπέρασμα. Όσο ισχυρή και να φαίνεται μια συμμαχία μπορεί να διαρραγεί και να αποκτηθούν απροσδόκητα οφέλη εάν υπάρξει ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι οι ενέργειες της χώρας που διαρκούν σε χρόνο και σταθερότητα.

Στην σημερινή εποχή η αλλαγή συσχετισμών δεν θα προκύψει από τυχαία γεγονότα όπως ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ακόμη και εάν συμβούν θα πρέπει να υπάρχει η διάρκεια και η σταθερότητα στις επιδιώξεις της χώρας ως κρίσιμη μάζα που θα προσδώσει ισχύ στην πυροδότηση. Αλίμονο σε εκείνον που επιδεικνύει αποσπασματικότητα και υποχωρητικότητα, έλλειψη στρατηγικής και ηττοπάθεια σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

 

 

 

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Η ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι μονόδρομος.

Ο νέος πρόεδρος και η νέα ηγεσία έχουν βαρύ φορτίο επιστροφής στις ρίζες με σύγχρονες προσαρμογές.

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο στην χώρα που μπορεί να αναστήσει την ελπίδα της Δημοκρατικής Ελλάδας. Γιατί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι το μόνο κόμμα που εφάρμοσε προοδευτικές και Σοσιαλιστικές πολιτικές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε την προοδευτική πολιτική αλλά ως κυβέρνηση ποτέ δεν την εφάρμοσε. Ειδικά σήμερα με Κασσελάκη πρόεδρο έχει εγκλωβιστεί ολοκληρωτικά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Μετά τη συμφωνία του Μάαστριχτ τα προοδευτικά κόμματα αντιμετώπισαν μια σοβαρή πρόκληση καθώς υιοθέτησαν ή ανέχθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Αυτή η τάση σε βάθος τριακονταετίας απέδειξε ότι όχι μόνο μειώνει τις δυνάμεις τους, αλλά ενισχύει την ακροδεξιά.

  • Οι ιδιωτικοποιήσεις, με τη μεταφορά δημόσιων υπηρεσιών και επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα.
  • Η απορρύθμιση εργασίας και παραγωγής, με τη μείωση των κανονισμών που περιορίζουν την ασύδοτη επιχειρηματική δραστηριότητα, τα καρτέλ και τα μονοπώλια.
  • Η Μείωση των Δημόσιων Δαπανών, με τον περιορισμό της κρατικής παρέμβασης και των κοινωνικών δαπανών.
  • Η Ρευστοποίηση των Κοινωνικών Δεσμών με στόχο την κατάργηση του πυρήνα της οικογένειας και τη δημιουργία ατόμων χωρίς παιδεία, περιπλανώμενων σε μια άμορφη μάζα.
  • Η Αποξένωση από τη Δημοκρατία, με τη λειτουργία της πολιτικής σε ελεγχόμενο από τα συμφέροντα περιβάλλον που μετατρέπει τα κόμματα Ανώνυμες Εταιρείες υποκαταστήματα του οικονομικού κατεστημένου. Κοινοβούλιο και κράτος αντί να παράγουν πολιτική εκτελούν τις οδηγίες των λόμπυ.

 

Η διολίσθηση σε αυτές τις πολιτικές σταδιακά αλλά σταθερά οδήγησαν στην Απώλεια Ταυτότητας και Αξιοπιστίας των Σοσιαλιστικών και Δημοκρατικών Προοδευτικών Παρατάξεων.

Όταν τα προοδευτικά κόμματα υιοθετούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χάνουν την παραδοσιακή τους ταυτότητα. Οι ψηφοφόροι δεν βλέπουν πια σε αυτά έναν υπερασπιστή των κοινωνικών δικαιωμάτων και της ισότητας, αλλά μια προέκταση των κεντροδεξιών κομμάτων. Αυτό οδήγησε σε απώλεια αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Οδήγησε σε αποξένωση των Βασικών Υποστηρικτών στρωμάτων και τάξεων. Τα προοδευτικά κόμματα, υποστηρίζοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αποξενώνουν τους παραδοσιακούς υποστηρικτές τους. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, που πλήττονται περισσότερο από αυτές τις πολιτικές, αισθάνονται προδομένοι και αναζητούν άλλες πολιτικές λύσεις.

Η απογοήτευση και η αποξένωση των ψηφοφόρων από τα προοδευτικά κόμματα οδήγησε στην ενίσχυση της ακροδεξιάς.

Η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται την ανησυχία και τον θυμό των πολιτών, προσφέροντας απλοϊκές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα και προωθώντας ένα ρητορικό αφήγημα που εστιάζει στην ταυτότητα και την ασφάλεια.

 

Ποιος από τους υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ έχει το ιδεολογικό υπόβαθρο να έρθει σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές;

Ποιος θα παρουσιάσει ένα πλαίσιο σοβαρής κριτικής στο νεοφιλελευθερισμό και το περίγραμμα ενός συνεκτικού σχεδίου πολιτικών που υπηρετούν τον λαό;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης απέτυχε. Απέτυχε να ορθώσει κριτικό λόγο στο νεοφιλελευθερισμό, απέτυχε να προωθήσει πολιτικές έξω από το κάδρο των κυρίαρχων οικονομικών πολιτικών.

 

Επιχείρησε κάποιες, λίγες, τεχνικές παρεμβάσεις σε πολιτικές της κατεστημένης οικονομίας και στο πλαίσιο αυτό το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε το 68,88% των διατάξεων νόμων της ΝΔ.

 

Για να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς, τα προοδευτικά κόμματα και φυσικά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους και να επανασυνδεθούν με τις βασικές τους αξίες:

 

  • Να τολμήσει επιστροφή στις Ρίζες με σύγχρονες πολιτικές.
  • Να επανεξετάσει και επαναπροσδιορίσει τις βασικές αρχές και αξίες του Κινήματος.
  • Να προωθήσει πολιτικές που υποστηρίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
  • Να τολμήσει πολιτικές που υποστηρίζουν την Εθνική Ασφάλεια απέναντι στον Τουρκικό επεκτατισμό και την παράνομη μετανάστευση.
  • Να υποστηρίξει πολιτικές που ενισχύουν τη δημογραφική αναγέννηση με πρωτοποριακές μορφές αποκέντρωσης και κοινωνική ασφάλεια ιδιαίτερα στην εργαζόμενη μητέρα.
  • Να φέρει στο επίκεντρο την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Την ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών και των δημόσιων υπηρεσιών, με στόχο την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας. Την επάνοδο της απρόσκοπτης πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση.
  • Να προκαλέσει και όχι να απομακρύνει την Ενεργή Συμμετοχή των Πολιτών. Την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας, δίνοντας φωνή στους πολίτες και ενισχύοντας τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στην πολιτική διαδικασία.
  • Να δικτυωθεί με Συμμαχίες και Συνεργασίες. Με τη δημιουργία συμμαχιών με κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα και άλλες προοδευτικές δυνάμεις, για την αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. Αυτής της μορφής η συνεργασία μπορεί να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη και ισχυρή απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
  • Να αλλάξει ριζοσπαστικά την πολιτειακή εξουσία και να εισάγει μορφές αποδυνάμωσης του πρωθυπουργικοκεντρικού μοντέλου, ενίσχυσης του ελέγχου του Κοινοβουλίου και του Συντάγματος, ισότητας και διαφάνειας των εκπροσώπων του λαού.

Ο κομματικός διαγκωνισμός για την κατάκτηση κάποιου χωρίς ιδεολογία Κέντρου προκαλεί ιδεολογικό συνωστισμό σε άχρωμες πολιτικές διαχείρισης του πλαισίου που θέτει το σάπιο οικονομικό κατεστημένο.

Αυτό ακριβώς έχει υποστεί το ΠΑΣΟΚ, με εμφανέστερο τρόπο από άλλες προεδρίες, με τις προεδρίες Βενιζέλου και Ανδρουλάκη.

Η υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τα προοδευτικά κόμματα και το ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε ότι οδηγεί σε μείωση της υποστήριξής τους και ενισχύει την άνοδο της ακροδεξιάς.

Για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση, το ΠΑΣΟΚ όπως και τα άλλα προοδευτικά κόμματα, πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες του.

Μόνο έτσι θα μπορέσει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αντιμετωπισθεί η άνοδος της ακροδεξιάς.

Από τους υποψήφιους, θεωρώ την λιγότερο σοβαρή υποψηφιότητα της Μ. Αποστολάκη. Εκτός των άλλων που προσάπτεται στην πολιτική της ιστορία, ως παιδί του Βενιζέλου συνωστίζεται στην περιοχή της άχρωμης πολιτικής.

Στην ίδια περιοχή κινούνται, εάν εκδηλώσουν υποψηφιότητα, η Γιαννακοπούλου και η Διαμαντοπούλου.

Ο Μιχάλης Κατρίνης παρόλο που έδειξε κάποια στοιχεία ιδεολογικής σχέσης με τις ρίζες του ΠΑΣΟΚ, αυτοπαγιδεύτηκε με την αρχική συνεργασία του με Ανδρουλάκη.

Χάρης Δούκας και Π. Γερουλάνος έχουν παρουσιάσει δείγματα ριζοσπαστικής σκέψης. Μένει να το εξελίξουν και να το αποδείξουν.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 2030-2035

Το μεγαλύτερο πλήγμα για το μέλλον της Ελλάδας είναι η κατίσχυση των πιο συντηρητικών, των χειρότερα αξιολογημένων πρακτικών εκπαίδευσης. Δεν αναφέρομαι σε εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα γιατί…δεν υφίσταται. Το μπάχαλο των σχολείων, η συστηματικά καλλιεργημένη ανευθυνότητα των εκπαιδευτικών και το σαθρό, χωρίς προσανατολισμό πρόγραμμα εκπαίδευσης είναι τα κυρίαρχα στοιχεία του.

Φως στο τούνελ δεν υπάρχει από τις διαφαινόμενες «θέσεις» και αντιπαραθέσεις των πολιτικών στη χώρα μας.

Οι ευχές μας λοιπόν στην παρούσα γενιά αλλά και στη μελλοντική γενιά του 2030-2035

Μεταπολεμικά συγκρούστηκαν δύο παγκόσμια εκπαιδευτικά συστήματα. Το παλιό από αρχαιοελληνικής καταβολής σύστημα γενικής εκπαίδευσης και το νεότερο Αγγλοσαξωνικό σύστημα εξειδίκευσης το οποίο και επικράτησε. Η Ελλάδα ποτέ δεν βρήκε τον δρόμο της ανάμεσα σε αυτά.

Σήμερα καθώς το παγκόσμιο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο αλλάζει, συγκρούονται δύο νέα παγκόσμια συστήματα. Το παλιό Αγγλοσαξωνικό και το νέο που έχει ως κοιτίδα την Φιλανδία.

fi-1

Η Φιλανδία βρίσκεται στην πρώτη θέση των αξιολογήσεων όλων των διεθνών οργανισμών, τα τελευταία 10 χρόνια για την παιδεία των 15ντάρηδων εφήβων της.

fi

Ωστόσο δεν επαναπαύτηκε στη δόξα της. Το Εθνικό Συμβούλιο εκπαίδευσης –το οποίο σέβονται και ακολουθούν τη στρατηγική του όλα τα κόμματα– έπειτα από έρευνες και πειραματικές εφαρμογές καθιέρωσε το νέο εκπαιδευτικό σύστημα του μέλλοντος.

Ξεκίνησε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά προγράμματα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που αντικαθιστά την κλασική «διδασκαλία ανά μάθημα» με «διδασκαλία ανά θέμα».

Τα παραδοσιακά μαθήματα όπως για παράδειγμα τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Γεωγραφία, οι ξένες γλώσσες αντικαθίστανται, με τη διδασκαλία διαθεματικών «φαινομένων» που απαιτούν συνδυαστικές γνώσεις και συνδέονται πιο άμεσα με την καθημερινότητα των παιδιών.

Σε αυτό το πλαίσιο, προβλέπονται και ανάλογες αλλαγές στις αίθουσες διδασκαλίας.

Στόχος του νέου αυτού διαθεματικού συστήματος είναι η προώθηση της συνδυαστικής σκέψης και η σύνδεση πρακτικών ζητημάτων με θεωρητικές γνώσεις σε εφαρμοσμένη πρακτική.

Μέχρι σήμερα το 90% των καθηγητών που εργάζονται στα γυμνάσια και τα λύκεια του Ελσίνκι έχουν ήδη λάβει σχετική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανανεωμένου προγράμματος.

Ασφαλώς οι καθηγητές που προσλαμβάνονται, επιβλέπονται και αξιολογούνται από το τοπικό σύστημα έχουν υψηλή θέση στην κοινωνία της Φιλανδίας, χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, είναι άριστα εκπαιδευμένοι σχεδόν όλοι με μεταπτυχιακά και όταν δεν μπορούν να έχουν την επικοινωνία που ορίζει το σύστημα για κάθε μαθητή χωριστά, επεμβαίνει ειδικός ψυχολόγος. Καθήκον του καθηγητή είναι να αποδίδει κάθε μαθητής του με εξατομικευμένη προσαρμογή του διδακτικού προγράμματος.

Οι καθηγητές αυτοαξιολογούνται πρώτα και οι μαθητές δεν χρειάζονται εξετάσεις για να πιστοποιήσουν την πρόοδό τους καθώς υπάρχει η πιστοποιημένη απόδοση σε όλο το έτος.

fi-2

Οι μαθητές εξαντλούν τις εργασίες τους στο σχολείο και δεν έχουν εκπαιδευτική δουλειά στο σπίτι. Δεν χρειάζονται εξωσχολική ενίσχυση.

Ιδού γιατί οι ευχές μας στρέφονται και στη μελλοντική γενιά του 2030-2035. Ίσως μέχρι τότε να ωριμάσουν οι συνθήκες στην Ελλάδα.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ

Το έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ που συντάχθηκε με το "πείραμα" των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Η Ελλάδα στην πρώτη γραμμή του νέου μεγάλου πειράματος για την εξάλειψη των μετρητών. Η «πρώτη φορά αριστερά» έχει εμπλέξει την Ελλάδα σε ένα πρωτοφανές πείραμα των διεθνών κέντρων για την ταχεία και χωρίς αντιδράσεις εξάλειψη των μετρητών ανά τον κόσμο.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Ουάσιγκτον δημοσίευσε ένα έγγραφο εργασίας για τις συνέπειες στις οικονομίες από την «εξάλειψη των μετρητών». Το έγγραφο αυτό καταδεικνύει σαφώς ό,τι ακριβώς αυτή είναι η κεντρική τους κατεύθυνση. Παρέχει συμβουλές σε κυβερνήσεις που θέλουν να ενταχθούν σε αυτήν την τελευταία οδηγία για – την κατάργηση των μετρητών. Ο αναλυτής του ΔΝΤ Alexei Kireyev συνιστά στα συμπεράσματά του:

«Παρά το γεγονός ότι ορισμένες χώρες πιθανότατα μέσα σε λίγα χρόνια, θα καταργήσουν εντελώς τα μετρητά, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να εφαρμοστεί με σταδιακά βήματα. Η διαδικασία –απομετρητοποίησης- (σημ. κάνω νεολογισμό για τη διαδικασία εξάλειψης των μετρητών) θα μπορούσε να βασιστεί αρχικά σε μεγάλο βαθμό από μη αμφισβητούμενα βήματα, όπως η σταδιακή κατάργηση των μεγάλων ανώνυμων λογαριασμών, η τοποθέτηση ανώτατων ορίων στις συναλλαγές με μετρητά και η αναφορά για τα μετρητά που διακινούνται με διασυνοριακές συναλλαγές. Περαιτέρω μέτρα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη δημιουργία οικονομικών κινήτρων για τη μείωση της χρήσης των μετρητών στις συναλλαγές, απλοποιώντας το άνοιγμα και τη χρήση των μεταβιβάσιμων καταθέσεων, και την περαιτέρω μηχανοργάνωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Το έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ δεν είναι παρά εξειδίκευση των αποφάσεων των υπουργών οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών των G20 τον Φεβρουάριο του 2016 στη Σαγκάη.

Ωστόσο από το καλοκαίρι του 2015 και μετά στην Ελλάδα με αφορμή τα capital controls λαμβάνει χώρα ένα πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πείραμα μείωσης των ελευθεριών και καταδυνάστευσης μέσω του ελέγχου των μετρητών.

Η επιβολή των capital controls με αιτία τη φυγή των καταθέσεων λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αποτέλεσε ένα πρώτο βήμα, στη συνέχεια η κυβέρνηση με την καθοδήγηση των δανειστών έχει εξελιχθεί σε βασικό εργαλείο για την επιτυχία του «μεγάλου κόλπου». Να ολοκληρώσει την εξάλειψη των μετρητών από την αγορά. Σαν αιτιολογία ανασύρεται η παλιά δοκιμασμένη πρόφαση, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ο περιορισμός της μαύρης οικονομίας.

Η αιτία του πολέμου κατά των μετρητών είναι το παγκόσμιο χρέος. Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ περισσότερο χρεωμένος.

Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το συνολικό χρέος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα έχει φτάσει στο παγκόσμιο ρεκόρ των $ 152 τρισεκατομμύρια, το υψηλότερο ακαθάριστο χρέος που έχει καταγραφεί ποτέ. Το συνολικό χρέος έχει φτάσει τα 230 τρισ. δολάρια και το παγκόσμιο ΑΕΠ τα 75 τρισ. δολάρια. Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ είναι επίσης σε ένα ρεκόρ όλων των εποχών στο 225%, από το 200% που ήταν πριν 14 χρόνια.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2017. Η στιγμή της ανάλυσης του παγκόσμιου χρέους

Τι Επιδιώκουν; Την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όταν προκύψει η ανάγκη “κουρέματος” των καταθέσεων λόγω της ανεξέλεγκτης αύξησης παγκόσμιους χρέους αλλά και τον σαφή περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.

Το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων του πλανήτη είναι σε pension funds (ιδιωτικά ή κρατικά) που είναι υποχρεωμένα να επενδύουν το 70% των διαθεσίμων σε ομόλογα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων έχει αρνητική πραγματική και ενίοτε και ονομαστική απόδοση. Από το 2020 έως το 2022 λήγουν πολλά και μεγάλα ασφαλιστήρια συμβόλαια και αυτό ίσως αποτελέσει την απαρχή της νέας μεγάλης κρίσης.

Πρωτίστως ωστόσο η προσπάθεια κατάργησης των μετρητών πλήττει τον πυρήνα των θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου.

Χωρίς μετρητά το κράτος μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατάσχει ολόκληρη την υλική περιουσία οποιουδήποτε θεωρεί πως είναι ενοχλητικός ή εισάγει καινά δαιμόνια.

Χωρίς την ανωνυμία των μετρητών το κράτος ή κάποιος παρείσακτος μπορεί να αποκτήσει πληροφορίες που ανήκουν στην ιδιωτική σφαίρα του καθενός. Κάθε ισχυρός θα μπορεί να γνωρίζει τι τρώμε, τι πίνουμε, τι διαβάζουμε, τι σεξουαλικές ή πολιτικές προτιμήσεις έχουμε.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους κίνδυνους υπάρχουν ήδη στην ψηφιακή εποχή. Η ύπαρξη της δυνατότητας χρήσης μετρητών όμως τους μετριάζει. Το ζητούμενο είναι πώς θα προστατέψουμε και θα αυξήσουμε την ιδιωτικότητα και τις ελευθερίες όχι πώς θα τις περιορίσουμε.

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Με βάση τα ιστορικά προηγούμενα οι τρόποι που μπορούν να αντιμετωπιστούν παρόμοιες καταστάσεις είναι:

α) Το “κούρεμα” του χρέους, είτε άμεσα είτε λογιστικά με τον επιμερισμό σε μακρύ μελλοντικό χρονικό διάστημα.

β) Ο πληθωρισμός του χρέους με αύξηση των τιμών μεγαλύτερη των πραγματικών επιτοκίων (αρνητικά πραγματικά επιτόκια).

γ) Ο μηδενισμός του κοντέρ με έναν πόλεμο.

Δεν αποκλείουμε κανένα από αυτά. Παραθέτουμε ωστόσο δύο πολύ χαρακτηριστικά πέραν της «λύσης» του πολέμου.

  1. Στην Κούβα του Κάστρο είχαν δύο νομίσματα, ένα χωρίς αξία για τους υπηκόους και ένα μετατρέψιμο για τους τουρίστες. Όπως ήταν φυσικό ο κόσμος αποθησαύριζε τα μετατρέψιμα που είχαν αξία. Για το λόγο αυτό το καθεστώς κατά τακτά διαστήματα τα άλλαζε και ακύρωνε τα παλιά. Έτσι έκλεβε την αξία που είχε αποθηκευτεί με αυτά.
  2. Το 1933 κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης ο Πρόεδρος Φ. Ρούσβελτ απαγόρευσε την κατοχή χρυσού από τους ιδιώτες και εξέδωσε νόμο που ανάγκαζε τους πολίτες να αλλάξουν το χρυσό που κατείχαν με δολάρια. Η αναλογία που όριζε ο νόμος ήταν 20,67 δολάρια η ουγκιά. Όταν η διαδικασία συγκέντρωσης του χρυσού ολοκληρώθηκε, το δολάριο υποτιμήθηκε στα 35 δολάρια η ουγκιά. Με τον τρόπο αυτό το 70% της αγοραστικής αξίας των πολιτών δημεύθηκε. Έχει εκφραστεί η άποψη πως πρόθεση του Ρούσβελτ δεν ήταν απλά η συγκέντρωση του χρυσού για τις ανάγκες του κράτους αλλά η αφαίρεση ενός στοιχείου ανεξαρτησίας των πολιτών από το κράτος.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

  • Με τα capital controls έχει επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων
  • Έχει επιβάλει περιορισμούς και έλεγχο των διασυνοριακών κινήσεων κεφαλαίων
  • Έχει επιβάλει ανώτατο όριο στις συναλλαγές με μετρητά (500€ το μικρότερο στην ΕΕ)
  • Έχει επιβάλει κίνητρα φοροαπαλλαγής για τη μη χρήση μετρητών
  • Έχει επιβάλει την κατάργηση των λογαριασμών που δεν είναι ονομαστικοί.

Με άλλα λόγια δημιούργησε ολόκληρο το πλαίσιο του εγγράφου εργασίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν αυτό γραφεί και δημοσιευθεί!!!!!!!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Η εγκύκλιος για τα μπλοκάκια αποκαλύπτει μια νέα άμεση φορολογία και νέα μείωση αποδοχών για απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Η ελληνική κυβέρνηση την ίδια ώρα που παίζει τον παππά με το ΔΝΤ έχει ήδη δεσμευτεί σε νέα υψηλότερη φορολογία για τα νοικοκυριά. Νέους κρυφούς και φανερούς φόρους που προετοιμάζει καθώς απαιτεί την πλήρη αποκάλυψη του πλούτου όλων των νοικοκυριών. Απαιτείται οι Έλληνες να αποκαλύψουν όλα όσα κατέχουν – μετρητά και ακίνητα, σε όλο τον κόσμο, με κάποιο ετεροχρονισμό θα ζητήσει και τα κοσμήματα, τα έργα ζωγραφικής και τα έπιπλα. Είναι εντελώς τρελό αλλά η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τον λαό της απλά για να παραμείνει στην εξουσία, χωρίς την απλούστερη, χωρίς την παραμικρή απόδειξη ότι τα μέτρα που επιβάλει θα ωφελήσουν την χώρα.

Χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού, με απόλυτη κυνικότητα, η κυβέρνηση ομολογεί ότι δεν έχει σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και έχει τορπιλίσει κάθε πιθανότητα συναίνεσης σε ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Εκμηδενίζει την Ελληνική οικονομία προσθέτοντας νέους φόρους και υποθηκεύοντας το μέλλον με προαποφασισμένους φόρους, αλλά το κράτος παραμένει εξόχως αντιπαραγωγικό και οι προσλήψεις ημετέρων γίνονται με ρυθμούς που κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα συμβεί σε περίοδο κρίσης και υπερφορολόγησης.
Ετοιμάζεται να επιβάλει νέα υποχρεωτική εισφορά για τη μείωση του χρέους το οποίο διαρκώς διογκώνει με τις δικές της πελατειακές και καθεστωτικές πολιτικές. Αυτό θα στείλει την ελληνική οικονομία σε μια Τέταρτη Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων προδικάζοντας την καταστροφή μίας από τις πιο όμορφες χώρες της Ευρώπης. Είναι πλέον μηδενική η πιθανότητα να αλλοιωθεί το μέλλον όσο η διαφθορά της ελληνικής κυβέρνησης – όχι του λαού – που δημιούργησε αυτόν τον εφιάλτη της ψευδαίσθησης ότι η λύση είναι «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» μεταφέρεται στην άσκηση εξουσίας με άλλες ψευδαισθήσεις ή απλώς ανερυθρίαστα ψεύδη.

Τώρα οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώσουν και για την απάτη της κυβέρνησή τους. Αυτός ο κύκλος εξαπάτησης αν και εντελώς τρελός οδηγεί στην έκρηξη που θα προκληθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2018 όταν η κατάρρευση θα είναι ολοκληρωτική. Με αυτή την κυβέρνηση χάθηκε κάθε προοπτική, αυτή η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε αξιοπιστία ότι μπορεί να διαχειριστεί κρατικά θέματα.

ALERT!!! ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΕΔΑΦΗ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΙΣΧΥΡΗ

Σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή που η Τουρκία αναβάθμισε την στρατηγική της, η Ελλάδα βρίσκεται με την χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και σε βαθύ διχασμό.

Όλες οι κινήσεις της Τουρκικής εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκική στρατηγική πέρασε σε νέο επίπεδο. Πλέον από την στρατηγική των γκρίζων ζωνών, αναβαθμίστηκε σε στρατηγική της επιθετικής προσάρτησης νησιών και Αιγαίου.

Η αναβάθμιση αυτή επήλθε σχετικά πολύ γρήγορα σε όρους χρονικής ωρίμανσης, γιατί πολύ εύστοχα η Τουρκική ηγεσία διαπίστωσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται χωρίς καμιά ισχύ, διχασμένη και με την χειρότερη κυβέρνηση.

Η αδύναμη Ελλάδα δεν οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση χρέους όπως κάποιοι θα σπεύσουν να ισχυριστούν, αλλά στη συνολική κρίση της κοινωνίας, στην κρίση της πολιτικής και των πολιτικών. Η δε απάντηση ισχυροποίησης της θέσης της χώρας δεν είναι στρατιωτική υπόθεση, αλλά συνολικά οικονομική, κοινωνική και πολιτική.

Δυστυχώς σήμερα η χώρα βρίσκεται σε πλήρη κοινωνική αποσύνθεση γιατί ακόμη και τώρα η κυβέρνηση αρνείται να πρωταγωνιστήσει σε μια αλλαγή νοοτροπίας, που θα εξηγούσε τα πραγματικά αίτια της κρίσης και θα πρωταγωνιστούσε στην αντιμετώπιση της παθογένειας που οδήγησε σε αυτήν.

Αντιθέτως η κυβέρνηση με τυχοδιωκτισμούς αντιμετώπισε κάθε πλευρά της πολιτικής και επιδείνωσε τα προβλήματα της χώρας.

Τελευταίο αποκορύφωμα της μικροπολιτικής σκοπιμότητας με την οποία χειρίζεται ακόμη και τα εθνικά θέματα, αποτελεί η αντιμετώπιση του Σκοπιανού και του ονόματος της Μακεδονίας.

Κυβέρνηση που μόνο διχάζει αντί να ενώνει, κυβέρνηση που βαθαίνει την κρίση και δεν έχει καμιά διάθεση να αντιμετωπίσει την ουσία της κρίσης.

Μια ενωμένη Ελλάδα με ισχυρή κοινωνική συγκρότηση μπορεί να βρει απαντήσεις τόσο στα θέματα ανάπτυξης-βιώσιμης ανάπτυξης, όσο και στα εθνικά θέματα. Μέχρι τότε όλοι οι άλλοι που μπορούν, θα την τεμαχίζουν και θα την μικραίνουν.

Δημοφιλέστερα Άρθρα