ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Στη μάχη της Πανδημίας οι Γυναίκες αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή του αγώνα. Τα δύο τρίτα του νοσηλευτικού προσωπικού είναι γυναίκες, οι γυναίκες εργαζόμενες κράτησαν τα παιδιά στο σπίτι και φρόντισαν την οικογένεια. Οι γυναίκες φρόντισαν γηροκομία και δομές ευάλωτων.

Γυναίκες υπέστησαν αυξημένη οικογενειακή βία και γυναίκες οι περισσότεροι απολυμένοι.

Τα δικαιώματα των γυναικών δεν είναι καθόλου αυτονόητα στη σημερινή εποχή. Η ισότητα είναι ακόμη ένας στόχος προς κατάκτηση. Η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει στο νοσηλευτικό προσωπικό τα βαρέα και ανθυγιεινά.

Η επόμενη ημέρα της πανδημίας σχεδιάζεται σε ένα εργασιακό καθεστώς πρωτόγονης εκμετάλλευσης των εργαζομένων με μεγαλύτερο θύμα των νέων ανισοτήτων τις γυναίκες.

Είναι στο χέρι μας να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία.

Είμαστε εμείς που μπορούμε με την γνώμη και τη δράση μας να επιβάλουμε την ανάγκη για ένα νέο σχέδιο ανασυγκρότησης.

Το νέο προοδευτικό σχέδιο ανασυγκρότησης πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη, στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην ισότητα, στο σεβασμό του περιβάλλοντος και στην ευημερία.

ΕΠΙΤΟΜΗ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΚΛΟΓΕΣ

Από την «αυταπάτη» όπως βάφτισαν την εξαπάτηση του λαού, στην επιτομή της αποτυχίας. Μετά την συμφωνία Γερμανίας-Δ.Ν.Τ. (συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ εχθές το απόγευμα) η Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέτυχε το πρωτοφανές.

  • Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο διάστημα.
  • Δεν γίνεται ελάφρυνση χρέους
  • Οι Έλληνες υποχρεώνονται σε νέα μέτρα σε φορολογικό και συνταξιοδοτικό, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις με αδιαφάνεια, διογκώνει το δημόσιο και αποτελειώνει τους μικρούς και μικρομεσαίους.
  • Η ελληνική οικονομία δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ.

Μπορεί μια φυσιολογική κυβέρνηση να αντέξει το βάρος μιας μνημειώδους αποτυχίας της πολιτικής της? Μπορεί να επιβάλει νέα μέτρα λόγω επιδείνωσης του χρέους που προέρχεται από δική της υπαιτιότητα?

Η πρώτη επικοινωνιακή προσέγγιση είναι πως θα κρατηθεί με νύχια και δόντια και ρουσφέτια και νέες υποσχέσεις, κερδίζοντας χρόνο με τον νέο μύθο για αντίμετρα.

Ο κοινός φόβος είναι ότι ακολουθεί το σχέδιο της δραχμής του 2015, σχέδιο που συνέπιπτε και συμπίπτει με την στρατηγική Σόιμπλε. Δεν αποκλείεται

Η ταχεία εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το οικονομικό κλίμα και την θέση των τραπεζών τους δύο πρώτους μήνες του 2017, είναι προφανές ότι δίνει το σήμα γενικότερης ρευστότητας.

Το πολυαναμενόμενο σχέδιο νόμου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό είναι στη σημερινή του μορφή διαβούλευσης άλλη μια τρύπα στο νερό. Υποτίθεται ότι θα ήταν εφαλτήριο ανάπτυξης καθώς θα ελάφρυνε το χρέος επιχειρήσεων και τραπεζών αλλά με τη νομοθέτηση της ασυλίας των τραπεζικών υπαλλήλων.

Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά είναι προφανής η στρατηγική της κυβέρνησης να επιστρέψει σε προσπάθεια εθνικοποίησης (ή διαπλοκής) των τραπεζών. Γιατί ικανοποιείται με την άρνηση των ξένων μετόχων να συμμετάσχουν σε νέα αύξηση κεφαλαίου. Μόνο που αυτό οδηγεί σε νέο χρέος και νέες επιβαρύνσεις για τον Ελληνικό λαό.

Θα πρέπει βέβαια να θυμόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν που με την «περήφανη» διαπραγματευτική της τακτική (ουσιαστικά με στρατηγική να δημιουργήσει διαπλοκή μέσω της τράπεζας Αττικής) έχασε τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών και πέρασαν σε χέρια ξένων.

Μπορεί ο νέος επικοινωνιακός μύθος των αντίμετρων να δώσει παράταση κυβερνητικής θητείας? Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε!

Ωστόσο η συμφωνία Μέρκελ-Λαγκάρντ έδειξε ότι ο κύβος ερρίφθη. Η νέα διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε στην επιτομή της αποτυχίας. Μόνη διέξοδος αντιμετώπισης του περιβάλλοντος που διαμορφώθηκε είναι ανωμαλία ή εκλογές!!!

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΞΕΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ

Μια νέα Αραβική περιφερειακή υπερδύναμη δημιουργείται. Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Μέση Ανατολή ξεκίνησε σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών για την κάλυψη του κενού και τον αυτοκρατορικό έλεγχο της περιοχής.

Η κορυφαία σύγκρουση ήταν μεταξύ των Σουνιτικών δυνάμεων. Το Κατάρ είχε τον πλούτο αλλά δεν είχε τα κρίσιμα μεγέθη. Η Σαουδική Αραβία είχε πλούτο αλλά δεν είχε εκσυγχρονισμό και οργάνωση κρίσιμων μεγεθών, τα ΗΑΕ ήταν κάπου στο ενδιάμεσο και η Αίγυπτος, η μέχρι πρότινος φυσική ηγεσία, παραπαίει και δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της.

Οι συνθήκες αυτές διαγνώσθηκαν από την Τουρκία η οποία είχε τα μεγέθη αλλά όχι τον πλούτο. Έσφαλε ωστόσο σε δύο επίπεδα. Δέχθηκε να κάνει την εμπροσθοφυλακή του Κατάρ, παίρνοντας θέση ανάμεσα στα δύο Σουνιτικά στρατόπεδα Κατάρ-Σαουδική Αραβία και, για μία δεκαετία, με περισσή αμετροέπεια επιχείρησε να αναστηλώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγούμενη σε ρήξη με την Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ και Αίγυπτο.

Τις τελευταίες ημέρες ωστόσο άρχισε να διαφαίνεται η στρατηγική της Σαουδικής Αραβίας που με επιμέλεια και υπομονή φιλοτέχνησε μέσα στη δεκαετία.

Κατ’ αρχάς η Σαουδική Αραβία ώθησε τον ΟΠΕΚ να μειώσει ξανά την παραγωγή πετρελαίου, μια χειρονομία που θα μπορούσε επίσης να έχει επιπτώσεις στον πληθωρισμό στην Ευρώπη και στη στρατιωτική δύναμη του Πούτιν στην Ουκρανία.

Ενώ πολλοί ξεκίνησαν αναλύσεις του τύπου ότι προσπαθεί να βοηθήσει τη Ρωσία, στην πραγματικότητα εκμεταλλεύεται την ανάγκη της να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική μείωσης της παραγωγής πετρελαίου.

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις χρήσεις που σκοπεύει να κάνει το Ριάντ στον πετρελαϊκό πλούτο που θα εισρεύσει με την αύξηση των εσόδων του από την επιδιωκόμενη αύξηση των τιμών.

Σύμφωνα με τους διακηρυγμένους στόχους του είναι, να εκσυγχρονίσει όχι μόνο τη δική του οικονομία, αλλά και αυτή ενός άρρωστου βορειοαφρικανικού γίγαντα, της Αιγύπτου.

Οι περικοπές που αποφάσισε ο ΟΠΕΚ είναι να μειώσει την προσφορά του πετρελαίου κατά 1,1 εκατ. βαρέλια από τον Μάιο. Η Ρωσία, η οποία είναι μέρος του ΟΠΕΚ+, θα μειώσει επίσης ελαφρώς την παραγωγή της. Ο υπολογισμός είναι ότι αυτές οι περικοπές χρησιμεύουν στην αύξηση των τιμών, αυξάνοντας τα έσοδα των παραγωγών: αυτό βέβαια θα μπορούσε να βοηθήσει την πολεμική προσπάθεια του Πούτιν ο οποίος, μετά τις δυτικές κυρώσεις, πουλά το πετρέλαιο του, σε μειωμένες τιμές, κυρίως στην Κίνα και την Ινδία.

Ωστόσο αυτή η αύξηση τιμών απέχει πολύ από τις τιμές που έφτασε το αργό πετρέλαιο τον Μάρτιο του 2022 αμέσως μετά την εισβολή στην Ουκρανία, στα 125 δολάρια το βαρέλι.

Ο ΟΠΕΚ και η Ρωσία ελπίζουν να τον ωθήσουν από το σημερινό επίπεδο των 80 στα 90 δολάρια το βαρέλι, με τη βοήθεια της κινεζικής οικονομικής ανάκαμψης που τροφοδοτεί την κατανάλωση στη χώρα αυτή.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια επιθετική κίνηση που ο 37χρονος Σαουδάραβας πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν έκανε αδιαφορώντας, τουλάχιστον, για τις επιπτώσεις σε όλη τη Δύση.

Οι ΗΠΑ, και ακόμη περισσότερο η Ευρώπη και οι σύμμαχοι τους όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, έχουν συμφέρον να μετριάσουν τις τιμές του πετρελαίου για να συγκρατήσουν τον πληθωρισμό.

Αλλά με το σύνθημα «Πρώτα οι Σαουδάραβες» δεν διστάζει να μπει σε πορεία σύγκρουσης με τα αμερικανικά συμφέροντα, παρά τη στρατιωτική βοήθεια που λαμβάνει από την Ουάσιγκτον.

Η Άλλη μεγάλη έκπληξη υπέρβασης της ΣΑ που έγινε τις τελευταίες ημέρες ήταν η διπλωματική απόψυξη των σχέσεων μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης, μια επιχείρηση που «υπογράφει» με τη διαμεσολάβηση της Κίνας ο Σι Τζινπίνγκ.

Η Κίνα για πρώτη φορά στην περιοχή, αποκτά τόσο σημαίνοντα ρόλο επιρροής μέσω της διαμεσολάβησης σε μια σύγκρουση που δεκαετίες τώρα αποξένωσε τις δύο πλευρές, τα δύο μεγάλα Μουσουλμανικά δόγματα των Σιιτών και Σουνιτών.

Η Σαουδική Αραβία χρησιμοποίησε την Κίνα, προκαλώντας ανησυχία στον Λευκό Οίκο, για να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τον διακηρυγμένο εχθρό του, το Ιράν.

Η Κίνα με την πράξη αυτή ουσιαστικά παραμερίζει και σε αυτό το πεδίο τον ρόλο της Ρωσίας η οποία υποχωρεί στη διεθνή σκακιέρα.

Η γέφυρα που δημιουργήθηκε μεταξύ Ιράν και Σαουδικής Αραβίας αποδείχθηκε λειτουργική για τη μείωση των αβεβαιοτήτων και τη στρατηγική σταθερότητα στον Περσικό Κόλπο.

Μόλις προχθές σε μια πανηγυρική διάσκεψη, ήλθαν σε συμφωνία με τους Χούθι (επισήμως: κίνημα Ανσαρουλάχ) για ειρήνευση στη σπαρασσόμενη από το 2014 Υεμένη. Η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Ιράν-Σαουδικής Αραβίας έφερε πολύ γρήγορα την απαγκίστρωση της Σαουδικής Αραβίας από τέσσερα μέτωπα στα οποία αιμορραγούσε.

Αντί λοιπόν να περιγράφουμε με επιφανειακό τρόπο μια Σαουδική Αραβία που πλησιάζει το Πεκίνο ή τη Μόσχα, πρέπει να δούμε τη στρατηγική της Σαουδικής Αραβίας ως συνεπή με τη λογική μιας πραγματικής δύναμης, αυτόνομης και αποφασισμένης να διεκδικήσει τα δικά της συμφέροντα.

Μεταξύ των προτεραιοτήτων που έχει δημοσιοποιήσει ο πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν είναι ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας του.

Ως μοντέλο θεωρείται το Ντουμπάι, περιλαμβάνει δηλαδή την προσέλκυση τουρισμού, επιχειρήσεων με ταυτόχρονη μείωση της εξουσίας των κληρικών και μέτρια απελευθέρωση των ισλαμικών κανόνων.

Σε επίπεδο υποδομών, υπάρχουν τα μεγάλα εργοτάξια που πρόκειται να μεταμορφώσουν τη φυσιογνωμία της Σαουδικής Αραβίας.

Το γιγάντιο τουριστικό θέρετρο υπό κατασκευή στην Ερυθρά Θάλασσα, το οποίο θα έχει έκταση ίση με αυτή ολόκληρου του Βελγίου. η μεγαλούπολη υψηλής τεχνολογίας 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπό κατασκευή στη μέση της ερήμου, 33 φορές το μέγεθος της Νέας Υόρκης.

Αυτά είναι τα έργα βιτρίνας, πίσω από τα οποία βρίσκεται μια στρατηγική που στοχεύει στη διαφοροποίηση της οικονομίας της Σαουδικής Αραβίας καθιστώντας την λιγότερο εξαρτημένη από το πετρέλαιο.

Τα αυξημένα έσοδα από το πετρέλαιο προορίζονται να αυξήσουν τη χρηματοδότηση των επενδύσεων προς όλες τις κατευθύνσεις, από παραδοσιακούς τομείς όπως ο τουρισμός έως τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η βασική δύναμη πυρός που τροφοδοτεί τις επενδύσεις είναι το κρατικό επενδυτικό ταμείο που διαχειρίζεται 650 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η νέα αραβική αυτοκρατορία ήδη έχει μια σημαντική διεθνή προβολή και μια δικτύωση κρατών.

Δανείζει και επενδύει σε πολλές περιοχές του κόσμου, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Υπαγορεύει τους όρους της. Συχνά ενεργεί σε συνεννόηση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Με αυτόν τον τρόπο, έχει κερδίσει τεράστια επιρροή στην Αίγυπτο, μια χώρα κλειδί για την επιρροή που ασκούσε ιστορικά το Κάιρο στον ισλαμικό κόσμο και στη Βόρεια Αφρική.

Το Σουδάν είναι επίσης μεταξύ των πρώτων αποδεκτών νέων επενδύσεων από το σαουδαραβικό κρατικό επενδυτικό ταμείο. Άλλα 24 δισεκατομμύρια δολάρια (ανακοίνωση 2022) έχουν κατανεμηθεί σε εθνότητες για να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα.

Ο ομφάλιος λώρος που δένει την Αίγυπτο με τη Σαουδική Αραβία δεν είναι κάτι καινούργιο. Από το 2013 έως το 2020, το Ριάντ πλήρωσε 46 δισεκατομμύρια δολάρια στο Κάιρο, συμπεριλαμβανομένων δανείων από την κεντρική τράπεζα, άμεσες επενδύσεις, «φιλικές» προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Στο παρελθόν, ωστόσο, πολλά από αυτά τα κεφάλαια δωρίστηκαν ή δανείστηκαν με ευνοϊκούς όρους. Και μερικές φορές η Αίγυπτος, βυθιζόμενη από τη μια κρίση στην άλλη, δεν μπορούσε να τους επιστρέψει. Τώρα απαιτεί ως αντάλλαγμα να μπουν κομμάτια της αιγυπτιακής οικονομίας υπό τον έλεγχο της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό συγκλίνει με ίδιο αίτημα του ΔΝΤ για ιδιωτικοποιήσεις.

Πολλοί δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν την πρόσφατη-2022, μεγάλη στήριξη στην Τουρκία με 5 δις δολάρια. Ήταν μια ακόμη επιθετική κίνηση του διάδοχου πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν υποχρεώνοντας τον Ερντογάν να ζητήσει εμπράκτως συγνώμη και να ανοίξει τον δρόμο διείσδυσης της ΣΑ στην Τουρκική οικονομία.

Βέβαια η ΣΑ πριν τεθεί επικεφαλής ενός σχηματισμού Αραβικής Αυτοκρατορίας με την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ, το Σουδάν, πρέπει πρώτα να πολεμήσει τους δαίμονές της.

Η Σαουδική Αραβία υστερεί έναντι του Μπαχρέιν, του Κατάρ και των ΗΑΕ ως επιθυμητός προορισμός σύμφωνα με την κατάταξη της HSBC.

Νέα μέτρα έχουν εξαγγελθεί που αποσκοπούν στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και εργαζομένων. Αποτελούν μέρος της φιλοδοξίας του Σαουδάραβα διαδόχου πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν να ανοίξει τη χώρα στις διεθνείς αγορές, στοχεύοντας η πρωτεύουσα Ριάντ μέχρι το 2030, να γίνει μεταξύ των 10 μεγαλύτερων οικονομικά πόλεων του κόσμου και διπλασιάζοντας τον πληθυσμό της σε τουλάχιστον 15 εκατομμύρια!

Το 2030 χρονιά ορόσημο που θα φιλοξενήσει το παγκόσμιο κύπελο που διεκδικεί από κοινού με την Αίγυπτο και την Ελλάδα!

Ωστόσο υπάρχουν παρά πολλά παραδοσιακά εμπόδια που σχετίζονται με την αυστηρή πολιτική του βασιλείου. Την ερμηνεία και εφαρμογή του ισλαμικού νόμου.

Οι εταιρείες υποχρεώνονται να συμμορφωθούν με τους πρόσφατους κανόνες της Σαουδικής Αραβίας που για να συναλλάσσονται οι διεθνείς εταιρείες με κρατικές οντότητες θα πρέπει να έχουν δημιουργήσει περιφερειακά γραφεία στη χώρα μέχρι τον Ιανουάριο του 2024.

Αυτό ίσως μειώσει τον ρόλο του Ντουμπάι-ΗΑΕ, που αποτελεί τον κύριο επιχειρηματικό και τουριστικό κόμβο της Μέσης Ανατολής, και είναι εδώ και καιρό η προεπιλεγμένη επιλογή για τους ξένους.

Μέχρι τα τέλη του 2022, σχεδόν 80 εταιρείες έχουν υποβάλει αίτηση για άδειες για να μεταφέρουν την έδρα τους στο Ριάντ, δήλωσε ο Σαουδάραβας υπουργός Επενδύσεων Khalid Al-Falih σε πρόσφατη συνέντευξη, προσθέτοντας ότι η πόλη θα γίνει «η μεγάλη πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής, πολιτικά και οικονομικά.

Παρά την πρόσφατη χαλάρωση ορισμένων κανόνων, το αλκοόλ, οι εξωσυζυγικές σχέσεις και η ομοφυλοφιλία τιμωρούνται ως “ηθικά εγκλήματα” και υπάρχουν περιορισμένες επιλογές όσον αφορά τις κατοικημένες περιοχές δυτικού τύπου και τα διεθνή σχολεία.

Αν και στον σταρ του ποδοσφαίρου Κριστιάνο Ρονάλντο έχει επιτραπεί να ζήσει με την κοπέλα του Τζορτζίνα Ροντρίγκεζ ως παράνομο ζευγάρι, αφού εντάχθηκε στην Αλ Νασρ μια ομάδα ποδοσφαίρου της Σαουδικής Αραβίας πέρυσι, ελάχιστοι άλλοι έχουν το ίδιο προνόμιο. Οι αλλοδαποί διαμαρτύρονται επίσης για το χρόνο που χρειάζεται για να εξασφαλιστεί μια βίζα εργασίας, ακόμη και όταν οι τουριστικές κάρτες είναι πιο εύκολο να αποκτηθούν.

Παραμένουν τα ερωτηματικά εάν προλάβουν να προετοιμαστούν οι υποδομές, διασφαλίζοντας ότι θα υπάρχει διαθέσιμη στέγαση, νερό, αν το οδικό σύστημα μπορεί να αντέξει και ούτω καθεξής.

Το έλλειμμα κατοικιών στο Ριάντ είναι ήδη εμφανές και έχει αυξήσει σημαντικά το κόστος ενοικίασης. Το ετήσιο κόστος για ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων σε μια από τις καλύτερες γειτονιές του Ριάντ έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 12% τον περασμένο χρόνο σε περίπου 181.000 SAR (48.260 $), σύμφωνα με τον Faisal Durrani, συνεργάτη και επικεφαλής της έρευνας για τη Μέση Ανατολή της παγκοσμίως γνωστής εταιρείας συμβούλων και μεσιτείας Knight Frank.

Όπως εξήγησαν αυτό οφείλεται γιατί περισσότεροι ξένοι επαγγελματίες που μετακινούνται στο Ριάντ, αντιμετωπίζουν περιορισμένη διαθεσιμότητα στις κατοικίες που προτιμούν οι Δυτικοί Περιοχές δηλαδή με χαλαρούς κανόνες ενδυμασίας, γυμναστήρια και πισίνες αλλά και γιατί καταγράφεται μια αυξανόμενη τάση των νεαρών Σαουδαράβων να μετακινούνται στην πρωτεύουσα για να έχουν περισσότερες ευκαιρίες εργασίας.

Υπάρχουν λαμπερά και φουτουριστικά σχέδια συγκροτημάτων που ανακοινώθηκαν εφέτος, μέσα και γύρω από το Ριάντ, όπως το Mukaab – που χαρακτηρίζεται ως «ο πρώτος βιωματικός προορισμός στον κόσμο» που θα στεγάζει εμπορικούς, οικιστικούς χώρους λιανικής και πολιτιστικούς χώρους, αλλά το πολυαναμενόμενο masterplan για την επέκταση του Ριάντ έχει καθυστερήσει για πολλοστή φορά.

Το μετρό, το οποίο επρόκειτο να ολοκληρωθεί έως το 2019, δεν έχει ακόμη ανοίξει. Η κορυφή του παγόβουνου των προβλημάτων που είναι εμφανή βρίσκεται στην πρόσφατη απόλυση του επικεφαλής της Βασιλικής Επιτροπής για την πόλη του Ριάντ, της οντότητας που είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή του γενικού σχεδίου, υποδηλώνοντας απογοήτευση από τον διάδοχο λόγω έλλειψης προόδου.

Ωστόσο, πολλά έχουν αλλάξει στη Σαουδική Αραβία. Πληθώρα γυναικών εντάχθηκε στο εργατικό δυναμικό μετά την κατάργηση του αυστηρού ενδυματολογικού κώδικα, του διαχωρισμού φύλου και των περιορισμών οδήγησης και ταξιδιού. Έχει επίσης περιορισθεί η δύναμη του υπερσυντηρητικού θρησκευτικού κατεστημένου που προσπάθησε να επιβάλει τα διατάγματά του με τη βία σε όλους, πολίτες και μη.

Αλλά την ίδια στιγμή οι ξένοι που έρχονται στη Σαουδική Αραβία πρέπει να θυμούνται ότι οποιαδήποτε κριτική στην ηγεσία και το σύστημα μπορεί να οδηγήσει σε απέλαση, φυλακή ή χειρότερα.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επιβάλλουν παρόμοιους περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά έχουν αποποινικοποιήσει τη συμβίωση, έχουν επιτρέψει τον πολιτικό γάμο και έχουν καταργήσει τα τέλη για άδειες ποτών.

Καθώς το Ντουμπάι γίνεται μια πιο ανεκτική πόλη, η μετακίνηση στο Ριάντ μπορεί να φαίνεται υποβάθμιση. Εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι το βάθος των πλεονεκτημάτων του Ριάντ, η αξιοποίηση των οποίων φαίνεται ότι έχει δρομολογηθεί. Η ισορροπία με τα ΗΑΕ θα βρεθεί. Ίσως λίγο δυσκολότερα να συμβεί το ίδιο με την παραδοσιακή Αραβική υπερδύναμη, την Αίγυπτο, η οποία ωστόσο βρίσκεται σε δυσχερέστερη θέση.

Το 2030 δεν είναι τόσο μακριά, ίσως είναι ο λόγος που όλα δείχνουν ότι το τελικό πλαίσιο της γεωπολιτικής σκακιέρας θα έχει διαμορφωθεί από το 2040 έως το 2050 οπότε, εάν όλα πάνε ομαλά, η τελική ισορροπία μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ και ο ρόλος των περιφερειακών δυνάμεων Ρωσίας-ΕΕ-Αραβίας-Ινδίας-Νότιο-Ανατολικής Ασίας κλπ, μπορεί να ανοίξει μια νέα εποχή στην ιστορία.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Το σύνολο της εσωτερικής κριτικής που ασκείται στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής είναι ότι έχει ακινητοποιηθεί δημοσκοπικά στα εκλογικά ποσοστά του παρά την πρωτοφανή για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης απώλεια του 1/3 ή 33% σχεδόν της εκλογικής του δύναμης. Δεν εισπράττει δηλαδή από την εκλογική απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια η φωνή της λογικής και της ανάλυσης υποδηλώνει ότι ποτέ δεν παρατηρείται άμεση μεταφορά μεγάλου όγκου ψηφοφόρων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τις εκλογές.

Η συνήθης κοινωνική διεργασία είναι η αποστασιοποίησή τους έως ότου πεισθούν από τη δημιουργία ενός κρίσιμου όγκου πολιτικών που θα οδηγήσει είτε να επανακάμψουν στην προηγούμενη πολιτική επιλογή τους είτε οι περισσότεροι να επιλέξουν την επόμενη πολιτική δύναμη.

Όταν συμβεί το δεύτερο τότε επιτελείται και η αλλαγή συσχετισμών και μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη αρχίζει να καθορίζει την ατζέντα.

Η αδημονία στο Κίνημα Αλλαγής είναι ότι δεν συμβαίνει το δεύτερο και αρχίζει μια εσωστρεφή συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας. Το πρόβλημα όμως είναι η αλλαγή ηγεσίας ή οι πολιτικές του Κινήματος;

Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται διαρκώς σε μια μέγγενη να πείσει ότι είναι αυτόνομο αλλά συχνά αυτό συμβαίνει με πολιτικές που εταιροκαθορίζονται υπό τον φόβο ότι θα κατηγορηθεί για σύμπλευση με τη ΝΔ ή τον Σύριζα.

Υποστηρίζω σε αυτό το σημείο ότι η συνεκτική ουσία των μελών του Σύριζα είναι η τυφλή, χωρίς αρχές, αντιδεξιά ρητορική και η διαρκής Μακιαβελική (κατ’ άλλους Γκεμπελική) επίθεση στο ΚΙΝΑΛ ότι είναι μέρος της δεξιάς.

Ωστόσο το διακύβευμα δεν είναι να πείσεις για την αυτονομία σου με πολιτικές θέσεις ίσων αποστάσεων. Το διακύβευμα είναι να ορθώσει το Κίνημα μια αυτόνομη πολιτική ατζέντα με θέσεις βάσει των αρχών που εκφράζει χωρίς να υπολογίζει εάν κάποιες από αυτές συγκλίνουν είτε με τον έναν είτε με τον άλλον.

Όταν καταφέρει να κάνει κυρίαρχη  την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του χώρου του, τότε η επιλογή των ενδεχόμενων συμμαχιών στους κοινωνικούς χώρους θα είναι χωρίς πολιτικό κόστος για το είδος της κοινωνικής συμμαχίας εφόσον θα θεμελιώνεται στις πάγιες αρχές του χώρου.

Βέβαια δεν νοείται σε αυτή τη φάση κομματική συμμαχία σε κεντρικό επίπεδο εκτός εάν το ΚΙΝΑΛ αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Κομματική συμμαχία προφανώς με πρόσχημα προγραμματική σύγκλιση θα είναι απλώς μια μορφή μανδύα με δήθεν προγραμματικές θέσεις, οι οποίες όμως δεν έχουν σφυρηλατηθεί στο κοινωνικό πεδίο και επομένως μένουν στα χαρτιά.

Η σημερινή εποχή είναι μια μεγάλη μετάβαση και χρειάζεται η διαμόρφωση πολιτικών θέσεων που θα απαντούν στις προκλήσεις της νέας διεθνούς πραγματικότητας. Χρειάζονται επίσης έναν δυναμικό πολιτικό φορέα με συγκροτημένο, αυτόφωτο πολιτικό λόγο, που σε τελική ανάλυση μπορεί να εμπνεύσει.

Πως θα ενημερωθεί η κοινωνία για αυτή την αυτόνομη έκφραση πολιτικών θέσεων όταν τα media συσκοτίζουν τις δραστηριότητες του ΚΙΝΑΛ;

Δύο σύντομα απλά παραδείγματα.

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το μόνο κόμμα που από νωρίς εξέφρασε την πιο ολοκληρωμένη άποψη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σήμερα όλοι γνωρίζουν τις κοκορομαχίες Μητσοτάκη-Τσίπρα

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που επισκέφθηκε και έδωσε μεγάλη σημασία στη Ναυπηγική και Αμυντική βιομηχανία. Σήμερα όλοι νομίζουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί για την άμυνα.

Το πρώτο παράδειγμα είναι θέμα εξάρτησης από τα media, ωστόσο μια δυναμική αυτόνομη πολιτική πρέπει να έχει τα εργαλεία άμεσης επικοινωνίας και όσο το δυνατό άμεσης δημοκρατίας. Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που έκανε εσωκομματικό δημοψήφισμα.

Πόσοι το γνωρίζουν; Ίσως κανείς!

Γιατί απλά φοβήθηκε τη συνέχεια.

Το M5S στην Ιταλία έχει στην ηλεκτρονική του πλατφόρμα 187.432 εγγεγραμμένους εκ των οποίων 118.953 έχουν δικαίωμα ψήφου. Για να αποφασίσει εάν θα στηρίξει τον Μ. Ντράγκι σε κυβέρνηση έκανε (όπως πάντα) δημοψήφισμα στο οποίο ψήφισαν 74.537 και το ναι υπερίσχυσε με 59,3%

Ξέρετε σε τι περίπου αντιστοιχεί στην Ελληνική αναλογία πληθυσμού; Σε 12.400 συμμετοχές! Η πολιτική ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επομένως πρέπει να αφήσει τους δισταγμούς για ενδεχόμενη μικρή συμμετοχή και να χρησιμοποιήσει το μεγάλο όπλο της άμεσης δημοκρατίας. Τα media θα ακολουθήσουν στην αρχή επικριτικά αλλά στη συνέχεια θα υποταχθούν στη νέα πολιτική αντίληψη.

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το μέλλον της χώρας και το ΚΙΝΑΛ είναι το μόνο που έχει μια σωστή, έστω μισή, θέση. Ωστόσο είναι μισή. Δεν έχει γίνει κτήμα ούτε των μελών του!

Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό θάρρος να υποστηριχθεί ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι απολύτως απαραίτητες αλλά δεν θα λύσουν το πρόβλημα της άμυνας εάν δεν συνδυάζονται με την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Η δε ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας μπορεί να προσδώσει πολλαπλασιαστική δύναμη στην πολιτική βιομηχανία και την τεχνολογική μετάβαση της χώρας.

Αυτή η προοδευτική και πατριωτική θέση δεν εκφράζεται ευθαρσώς και συστηματικά, με συνέπεια να παρατηρείται και διγλωσσία. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πολιτικούς του χώρου να απέχουν από κάθε δήλωση στη διάρκεια οξυμένης κατάστασης μεταξύ Τουρκίας Ελλάδας και να τρέχουν πρώτοι να δηλώσουν παρουσία όταν ξεκινάνε οι «διερευνητικές» Αυτό δημιουργεί θολούρα.

Με αυτή την ταλάντευση οι προοπτικές για τον ΚΙΝΑΛ, είναι δυσοίωνες γιατί πολύ δύσκολα θα εκμεταλλευθεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της φυσιογνωμίας του, ούτε θα ωφεληθεί από την φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.

Οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ είναι δεμένοι μαζί του για λόγους ιστορικών πολιτικών αρχών και αυτό δεν ανατρέπεται. Το ζητούμενο είναι το Κίνημα να αποκτήσει τη δυναμική που θα προσφέρει και πάλι στους Έλληνες την αυτοπεποίθηση για το μέλλον σε αυτή τη δύσκολη εποχή μετάβασης.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Που είναι το 7,75%; Ποιες αλχημείες το ροκάνισαν και οι αυξήσεις στις συντάξεις ήταν 20€-30€ για κύριες συντάξεις από 900€ έως 1.300€; Όπως καταγγέλλουν πολλοί συνταξιούχοι θυμήθηκαν το 0+0=14% του πατέρα Μητσοτάκη!!!

Με πληθωρισμό που τρέχει με επίσημο ρυθμό στο 10% και συντάξεις με πραγματικές αυξήσεις στο 2,5% και οι μισές σχεδόν στο 0% συντελείται μια νέα ανακατανομή εισοδήματος σε βάρος των συνταξιούχων.

Ήρθε η ώρα για έναν απολογισμό που θα βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Μετά την κοροϊδία των «αυξήσεων» στις συντάξεις για να καταλάβουμε τι πραγματικά εκπροσωπεί κάθε πολιτική δύναμη και πόση αξιοπιστία έχει στις προτάσεις της-εάν έχει προτάσεις-, αναδημοσιεύουμε τα στοιχεία από τις εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους-ΓΛΚ.

Οι εκθέσεις του ΓΛΚ, αποκρύπτονται συστηματικά από τους εκπροσώπους των μεγάλων κομμάτων αλλά και εν γένει από τον δημόσιο διάλογο και τα media.

Οι εκθέσεις είναι αδιάψευστο τεκμήριο για τις μεγάλες περικοπές των συντάξεων και ειδικά σε βάρος όσων ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς τα ταμεία.

 

Α΄ Μνημόνιο για τους συνταξιούχους οι περικοπές πλησίασαν περίπου τα 20 δις €.

Σύμφωνα με αυτές η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» Λοβέρδου-Κουτρουμάνη με τους ν. 3863/2010 (ΦΕΚ Α’ 115/15-7-2010) και 3865/2010 (ΦΕΚ Α’ 120/21-7-2010) για τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αντίστοιχα, οι αρχές και τα επιμέρους ζητήματα των οποίων συμφωνήθηκαν μεταξύ της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και δανειστών στα πλαίσια του α’ Μνημονίου (ν. 3845/2010, ΦΕΚ Α’ 65/6-5-2010).

Το συνολικό κόστος των περικοπών των συντάξεων και Δώρων του α’ Μνημονίου για τους συνταξιούχους ανήλθε περίπου στα 20 δις €.

 

Β΄ Μνημόνιο για τους συνταξιούχους οι περικοπές ανήλθαν περίπου στα 35 δις €.

Βασικός εφαρμοστικός νόμος του β’ Μνημονίου ήταν ο ν. 4093/2012 («νόμος Βρούτση»), Η κυβέρνηση Σαμαρά επέφερε τις μεγαλύτερες και ευρύτερες περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις καθώς και την οριστική κατάργηση των τριών Δώρων-επιδομάτων (δηλαδή της 13ης και 14ης σύνταξης και του 13ου και 14ου, μισθού) τόσο για τους συνταξιούχους, όσο και για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Μια μόνιμη και βασική κατάκτηση του Κοινωνικού Κράτους, το Δώρο Χριστουγέννων, το Δώρο Πάσχα και το Επίδομα Αδείας για συνταξιούχους και μισθωτούς, που σεβάστηκαν όλες οι κυβερνήσεις σε Ευρώπη και Ελλάδα, καταργήθηκε εν μια νυκτί.

Το συνολικό κόστος των περικοπών Βρούτση, της δεύτερης αυτής «μεταρρύθμισης» ξεπέρασε τα 35 δις €.

 

 

Γ΄ Μνημόνιο περισσότερα από 35 δις € οι απώλειες για τους συνταξιούχους από την «πρώτη φορά αριστερά»

Η επονομαζόμενη «αριστερή» ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συμφωνήθηκε στα πλαίσια της γ’ Δανειακής Σύμβασης (ν. 4334/2015, ΦΕΚ Α’ 80/16-7-2015) και του γ’ Μνημονίου (ν.4336/2015, ΦΕΚ Α’ 94/14-8-2015), οι δομικές αλλά και φοροεισπρακτικές αρχές της οποίας αποτυπώθηκαν στον ν. 4387/2016 (ΦΕΚ Α’ 85/12-5-2016), τον γνωστό «νόμο Κατρούγκαλου».

Επακολούθησαν και βασικές επί τα χείρω τροποποιήσεις του κυρίως με τους ν. 4472/2017 (ΦΕΚ Α’ 74/19-5-2017) και 4475/2017 (ΦΕΚ Α’ 83/12-6-2017).

Το συνολικό κόστος των παρεμβάσεων-περικοπών του ν. 4387/2016 ανήλθε έως τα τέλη του 2021 σε άνω των 35 δις €.

Δηλαδή στις ήδη προϋπάρχουσες περικοπές στους συνταξιούχους προστέθηκε νέα επιβάρυνση άνω των 35δις € ανεβάζοντας το κόστος όλων των αλλαγών σε βάρος των συνταξιούχων στο δυσθεώρητο ποσό των 90δις€ και πλέον!

Το κόστος αυτό του ν. 4387/2016 αποτυπώνεται και ποσοτικοποιείται στις τρεις (3) σχετικές αναλυτικές Εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με αριθ. 141/16/2016, 112/24/2017 και 128/12/2017 που κατατέθηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση των ν. 4387/2016, 4472/2017 και 4475/2017, αντίστοιχα.

Ο νέος νόμος Βρούτση 4670/2020 (ΦΕΚ Α’ 43/28-2-2020) με κυβέρνηση τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποτελεί την τέταρτη απόπειρα «μεταρρύθμισης» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ)

Τι κάνει αυτός ο νόμος;

Ρητά αναφέρει ότι εφαρμόζει το άρθρο 25 με τις προνομοθετημένες περικοπές από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επί της «θετικής» προσωπικής διαφοράς.

Η τέταρτη ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» (ν. 4670/2020) νομιμοποιεί όλες τις προηγούμενες περικοπές.

Δηλαδή ο ν. 4670/2020:

  • καταργεί τη 13η σύνταξη (άρθρο 47 ν.4670/2020), όπως σκοπίμως κολοβά την είχε θεσπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το άρθρο 120 του ν. 4611/2019,
  • νομιμοποιεί όλες τις περικοπές των συντάξεων και την κατάργηση των Δώρων-Επιδομάτων που ο ίδιος ο Βρούτσης είχε θεσπίσει το 2012 και
  • νομιμοποιεί όλες τις περικοπές του νόμου Κατρούγκαλου και κυρίως τον μόνιμο «κόφτη» όλων των παλαιών συντάξεων (πριν το 2016) της προσωπικής διαφοράς.

Στην αιτιολογική του έκθεση, εξάλλου, αναφέρει ότι με τις ρυθμίσεις αυτές το Ασφαλιστικό θα είναι βιώσιμο τουλάχιστον μέχρι το 2070, ενώ γίνεται επίκληση και της «Αναλογιστικής Μελέτης τού Συνταξιοδοτικού Συστήματος Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης 2020-2070», που συνόδευσε το τότε ασφαλιστικό νομοσχέδιο (ήδη ν. 4670/2020) στη Βουλή και στηρίχθηκε, όπως η ίδια μελέτη αναφέρει (σελ. 28), σε αναλογιστικές προβολές βάσει στοιχείων τού έτους 2018!

Ο ν. 4670/2020 στηρίζεται πάνω στον «νόμο Κατρούγκαλου». Θεμελιώνεται, οικοδομείται και αναπτύσσεται πάνω σ’αυτόν και διατηρεί όλες τις βασικές του αρχές. Επιπροσθέτως όμως τον συμπληρώνει, τον ενισχύει και τον θωρακίζει ως προς τον βασικό του σκελετό τροποποιώντας μόνο επιμέρους πτυχές του.

Οι νόμοι Βρούτσι-Κατρούγκαλου έχουν σαφές ιδεολογικό στίγμα και αποτελούν αυθεντική, νεοφιλελεύθερη, πολιτική και οικονομική, «μεταρρύθμιση» που στοχεύει στη σταδιακή απορρύθμιση, αποκοινωνικοποίηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης ως του κεντρικότερου πυλώνα και διαχρονικό χαρακτηριστικό, του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Και το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτών είναι πως αντιδρούν οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις επί της ουσίας;
Πως θα επανέλθουν οι συνταξιούχοι σε δικαιότερο καθεστώς;

Ποια είναι η προοδευτική πρόταση του δημοκρατικού χώρου ώστε να γίνει ολική επαναφορά του συνταξιοδοτικού στην τροχιά του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου;

ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ ΛΥΚΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ

Οι συναντήσεις κορυφής είναι πάντα θετικές όταν προετοιμάζονται σωστά και τα θέματα προς συζήτηση βρίσκονται σε καθεστώς ισορροπίας.

Το ιστορικό των συναντήσεων κορυφής με τον Ερντογάν έχει αποδώσει μια πρωτοφανή ενίσχυση της Τουρκικής πολιτικής, της επιθετικότητας και της κάθε φορά παγίωσης τετελεσμένων και πρόκλησης νέων διεκδικήσεων.

Φαίνεται ότι το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Μετά από κάθε συνάντηση η Τουρκία έκανε ένα νέο βήμα επιθετικών διεκδικήσεων.

Αυτό έγινε με την επίσημη υϊοθέτηση τη «γαλάζιας πατρίδας», το ίδιο με το «γκριζάρισμα» 150 νησίδων και νησιών, το ΤουρκοΛυβικό σύμφωνο, την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, τη νέα αμφισβήτηση της Θράκης με την «Τουρκική» μειονότητα και περιέργως την επιχείρηση εισβολής με εργαλείο λαθρομετανάστες από όλο το μουσουλμανικό τόξο, την καταπάτηση της Κυρήνεια.

Την 14 Ιουνίου 2021 εν μέσω απειλών όπως όλοι θυμόμαστε, έγινε συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η «υπακοή» στη Μέρκελ είχε ως συνέπεια να αδειάσει την κινητικότητα Μακρόν και Γαλλίας, η Τουρκία πήρε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» από την Ελληνική Κυβέρνηση για την Ευρώπη, για να μπορέσει αμέσως μετά να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση και για τις δύο πλευρές Μπάιντεν-Ερντογάν, χωρίς η Άγκυρα να κάνει πίσω ούτε στο ένα εκατοστό από τις αυθαίρετες απαιτήσεις της.

Αντιθέτως τις παγίωσε!

Πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ βετεράνος Διπλωμάτης κ. Σινιρλίογλου απέστειλε στον ΟΗΕ την γνωστή επιστολή όπου με μανιφεστικό τρόπο απευθυνόμενος στην ουσία στην διεθνή κοινότητα ξεδίπλωσε όλες τις αυθαίρετες τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Να θυμίσουμε ότι στη συνείδηση της διεθνούς κοινότητας το διεθνές δίκαιο δεν είναι μόνο ότι γράφεται σε κείμενα αλλά και ότι εγγράφεται ως πράξη τετελεσμένη και διαρκής.

Ποια είναι η στάση των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή;

Επί δύο χρόνια η Τουρκία συκοφαντεί τη χώρα μας και η Ελληνική κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί την επιχείρηση εμπέδωσης αρνητικού κλίματος για τη χώρα μας!

Και τώρα που η κρίση στην Ουκρανία κινητοποίησε τα αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας που αντιλαμβάνεται το πρόβλημα του αναθεωρητισμού, η κυβέρνηση τρέχει να δώσει και πάλι «πιστοποιητικό καλής διαγωγής», απονευρώνοντας και την πρωτοφανή στα χρονικά υποστήριξη της χώρας από το κογκρέσο έναντι της γραφειοκρατίας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ!

Την ώρα που οι επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, όπως επισημαίνεται και από πολλούς αναλυτές, μοιάζουν αρκετά με αυτές του Πούτιν προς την Ουκρανία, εμείς ακυρώνουμε το πλεονέκτημα!

Όπως ο Ρώσος Πρόεδρος διεκδικεί περιοχές της αυτοκρατορικής Ρωσίας, έτσι και ο Ερντογάν ονειρεύεται τις κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όπως ο Πούτιν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Λένιν» (βλ. Δημοκρατία της Ουκρανίας), έτσι και ο Ερντογάν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Κεμάλ» (βλ.Συνθήκη Λωζάνης, σύνορα Τουρκίας).

Η αποστρατιωτικοποίηση είναι επίσης αίτημα αμφοτέρων, καθώς και οι δύο απαιτούν από τα γειτονικά κράτη να μην εξοπλίζονται ούτε για την άμυνα τους, αλλά τα δικά τους κράτη να είναι ελεύθερα να τα απειλούν.

Όσο για την κατηγορία περί ναζιστικού κράτους, όπως κατηγορεί ο Πούτιν την Ουκρανία, η Τουρκία έχει βρει την κατηγορία ότι η Ελλάδα πνίγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Η Ελλάδα, ωστόσο, ποτέ δεν έχει κάνει καμπάνια για να αναδείξει τον ρόλο της Τουρκίας στα θέματα αυτά, ενώ το τουρκικό καθεστώς διεξάγει οργανωμένη διεθνή καμπάνια δυσφήμισης της Ελλάδας εδώ και δύο χρόνια.

Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, τι έχει καταγραφεί διεθνώς;

Αυτός ο χάρτης είναι ο μοναδικός επίσημος χάρτης της Ελλάδας που εστάλη στον ΟΗΕ συνοδευόμενος από τις γεωγραφικές συντεταγμένες της υφαλοκρηπίδας και της μελλοντικής ΑΟΖ! Είναι η μόνη Ελληνική προσπάθεια που έγινε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Έκτοτε νεκρική σιωπή ως προς την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου παρόλο που η Κύπρος την οριοθέτησε και την θεσμοθέτησε!

Οι συνομιλίες χρειάζονται όταν υπάρχει ισορροπία… Μπορούσε να υπάρξει ισορροπία έναντι των Τουρκικών διεκδικήσεων;

Βεβαίως εάν η Ελλάδα δεν είχε την ηττοπαθή πολιτική κατευνασμού, βεβαίως εάν η Ελλάδα είχε εθνική στρατηγική και απαντούσε, όχι στους λεονταρισμούς με λεονταρισμούς, αλλά ορθολογικά σε διεθνές επίπεδο βήμα, βήμα απάντηση στην Τουρκική προπαγάνδα και ανάδειξη της επικινδυνότητας της αναθεωρητικής πολιτικής του Ερντογάν και του ακραίου εθνικισμού που αναπτύχθηκε στην Τουρκία.

Βεβαίως εάν απαντούσε ως όφειλε με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο και της δυνητικής ΑΟΖ όπως έκανε η Τουρκία.

Αυτό αφορά κάθε ιστορική φάση του λαού μας με παρόμοια διλήμματα, αναφορικά με το Δίκαιο και την Ισχύ, την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, τον κατευνασμό και την ηττοπάθεια.

Όταν ο γκρίζος λύκος κυκλώνει πεινασμένος, οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και την εξημέρωσή του οδηγεί αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή.

Σε τέτοια ιστορικά διλήμματα το έθνος και ο λαός μας, το δημοκρατικό πολίτευμα και τα κόμματα, οι πολιτικοί ηγέτες και οι πολίτες, έχουν χρέος να απαντήσουν με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης.

Είναι χρέος για τον Ελληνικό λαό και την ηγεσία του, να αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες και τον πατριωτισμό να σφυρηλατήσουν την εθνική λαϊκή ενότητα μέσα από τις αγωνίες και τις ελπίδες, για το κοινό μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Μέσα από την κατάκτηση της ιστορικής αυτογνωσίας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς να παρασύρεται σε ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες αλλά και χωρίς φοβίες και ηττοπάθειες,

Η ανάδειξη μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής με ιεραρχημένους στόχους αποτελεί πλέον ιστορική ανάγκη επιβίωσης.

Μιας εθνικής στρατηγικής που θα αξιοποιεί μεν στο έπακρο τη γεωστρατηγική, γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας θα συνοδεύεται δε με τη σθεναρή στάση στη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ασφάλειας, με την ισχυρή αποτρεπτική δύναμη στη διαφύλαξη της Εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, της Δημοκρατίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Με απλά λόγια να γίνουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, περήφανοι σε μια Ελλάδα αξιοσέβαστη από εχθρούς και φίλους, περήφανοι για τη συμβολή μας στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ανάπτυξη, περήφανοι για την ενδυνάμωση και εμβάθυνση της Δημοκρατίας ώστε να γίνει ο νέος φάρος στη σύγχρονη εποχή.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΔΙΚΗΜΑ Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Άλλος υπεύθυνος να κόψει το μικρό κλαδί, άλλος το μεγάλο, άλλος να βάλει το συνεργείο και κανείς να μην επιβλέψει!

Αδιόρθωτοι! Τώρα ήταν ο χιονιάς και χάθηκαν ζωές! Πριν ήταν ο καύσωνας, ήταν η τραγωδία στο Μάτι που κάηκαν 102 άνθρωποι, ήταν οι πλημμύρες που έπνιξαν στην Μάνδρα 26 και πόσοι άλλοι σε ανάλογες καταστάσεις. Ανίκανοι να καταλάβουν, ανίκανοι να προετοιμασθούν, στον έναν έφταιγε «ο στρατηγός άνεμος» ο άλλος έβλεπε «ασύμμετρη απειλή» Τόσο μικροί τόσο λίγοι!

Αδιόρθωτοι και απαράδεκτοι στην ανευθυνότητα -την διάχυση ευθυνών, και στις δικαιολογίες. Σήμερα δηλώνουν για τον χιονιά ότι αυτό γίνεται μία στις τόσες.

Ωστόσο οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη και τους βλέπεις με περισσή ανεπάρκεια να αδυνατούν να δουν το αυτονόητο. Φυσικές καταστροφές, Κλιματική κρίση, σεισμοί, υγειονομική κρίση επιδημίες πανδημίες, οικονομικές κρίσεις, γεωπολιτικές κρίσεις και εισβολές διαφόρων μορφών!

Οι κρίσεις με διαφορετικό πρόσωπο επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα που από πολύ καιρό έπαψαν να είναι έκτακτο γεγονός. Οι κρίσεις είναι κανονικότητα. Οι διαφορετικές μορφές των κρίσεων δεν συνεπάγεται ολική ανομοιογένεια καταστάσεων. Το αντίθετο! Υπάρχουν αμέτρητα κοινά σημεία σε ότι αφορά την πρόληψη και την οργάνωση αντιμετώπισης.

Επί 10 χρόνια εγκατέλειψαν τις υποδομές. Αλλά η κλιματική κρίση θα εκδικείται όλο και περισσότερο την τύφλωση των υπευθύνων. Οι υποδομές και η συντήρηση όχι μόνον πρέπει να είναι στην τελειότητα. Πρέπει να αναβαθμιστούν ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα που έγιναν άκρως επιθετικά. Δεν είναι μόνο η υπογείωση των καλωδίων αλλά και ολόκληρα έργα που πρέπει να ανασχεδιαστούν. Τι κάνουν; Τίποτε!

Η διάχυση των ευθυνών παραμένει το κορυφαίο όπλο της κρατικής γραφειοκρατίας αλλά και της πολιτικής ανικανότητας.

Η διάχυση των ευθυνών κατέληξε πλέον να είναι εγκληματική ενέργεια!

Κάθε κρατική υπηρεσία αρνείται να παραχωρήσει αρμοδιότητες. Θέλει να είναι συναρμόδια σε όλα, αλλά δεν θέλει να έχει την παραμικρή ευθύνη.

Δεν αρκεί να επιβληθεί ένας απολογισμός βάσει στόχων. Πρέπει να ποινικοποιηθεί η ανευθυνότητα των κρατικών υπηρεσιών.

Ένας είναι ο τρόπος να υποχωρήσουν και να παραδώσουν αρμοδιότητες οι υπηρεσίες.

Να γίνει αδίκημα η διάχυση ευθυνών μεταξύ κρατικών υπηρεσιών.

Χρειάζεται πολιτική βούληση και δύναμη ενός τουλάχιστον πολιτικού φορέα να θέσει ως στόχο την εξάλειψη της επικάλυψης αρμοδιοτήτων και την ολική αποκέντρωση. Την ολοκλήρωση της αποκέντρωσης με την οριστική μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στην αυτοδιοίκηση.

Η ολοκλήρωση της αποκέντρωσης και η υπηρεσία ΜΙΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ είναι οι μόνες ριζοσπαστικές λύσεις για τη μείωση του αριθμού των αδικοχαμένων πολιτών αλλά και για τη σημαντική εξοικονόμηση πόρων.

ΤΑ ΔΙΑΡΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ Η ΑΙΤΙΑ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η Γερμανία από ατμομηχανή της Ευρώπης γίνεται ο απορροφητήρας της Ευρώπης. Ποιο είναι το μυστικό της άρνησης για εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την έκδοση Ευρωομολόγου; Από το 2011 η Γερμανία αποκτά τεράστια πλεονάσματα που παραβιάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και προκαλούν αντιδράσεις ακόμα και στις ΗΠΑ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει θέσει τη Γερμανία από το 2014 υπό παρακολούθηση, ενεργοποιώντας τη λεγόμενη Διαδικασία Μακροοικονομικών Ανισορροπιών. Έκτοτε και με τη διαδικασία αλλαγής του Jean-Claude Juncker δεν υπήρξε η αναμενόμενη εξέλιξη επιβολής κυρώσεων.

Το υπερβολικά υψηλό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών βρίσκεται ολοένα συχνότερα στο επίκεντρο κριτικής και από το ΔΝΤ

Αν θέλει κάποιος να είναι ακριβής, οι Γερμανοί πολιτικοί παραβιάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και ταυτόχρονα παραβιάζουν εδώ και χρόνια τον γερμανικό νόμο του 1967 «για την προώθηση της σταθερότητας και της ανάπτυξης της οικονομίας». Ο νόμος διατυπώνει τον κρατικό στόχο για επίτευξη ισορροπίας στο σύνολο της οικονομίας μέσα από την επιδίωξη για σταθερότητα των τιμών, πλήρη απασχόληση, διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς και ισορροπία στο πεδίο του εξωτερικού εμπορίου. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν η Γερμανία απέχει παρασάγγες από την επίτευξη ισορροπίας σε ό,τι αφορά το εξωτερικό εμπόριο.

Το γερμανικό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ανέρχεται ετησίως σε ένα ολόκληρο Ελληνικό χρέος. Στη διάρκεια της δεκαετίας κυμαίνεται από 260 δις Ευρώ έως 300 δις Ευρώ και είναι σε απόλυτες τιμές το υψηλότερο παγκοσμίως μπροστά από το αντίστοιχο της Κίνας και της Ιαπωνίας. Σε αναλογία με το ΑΕΠ ανέρχεται σε ποσοστά που κυμαίνονται από 7,60% έως 8,30%, και από το 2011 παραβιάζει το ανώτατο όριο του 6% που η Κομισιόν θεωρεί ανεκτό.

Προκειμένου να δικαιολογήσει τα υπερβολικά υψηλά πλεονάσματα ο τέως υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επικαλείται τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, η οποία είναι κατά τη γνώμη του υπερβολικά χαμηλή για την ισχυρή γερμανική οικονομία με αποτέλεσμα να αυξάνει τη ζήτηση για γερμανικά προϊόντα στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με το γερμανικό ινστιτούτο Ifo, το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης διαμορφώνεται στα 299 δισ. δολάρια το 2018, που σημαίνει ότι είναι το υψηλότερο στον κόσμο για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Τη μερίδα του λέοντος σε αυτό το πλεόνασμα καταλαμβάνουν οι εξαγωγές, που θα υπερβούν τις εισαγωγές κατά 265 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Ifo.

Τρίτη στην παγκόσμια κατάταξη βρίσκεται η Ολλανδία, με το Ifo να διαβλέπει ότι το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών έχει διαμορφωθεί στα 110 δισ. δολάρια έως τα τέλη του 2018.

Ωστόσο παρά τις πιέσεις και το 2019 η Γερμανία είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στο εμπορικό πλεόνασμα. Το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας ανήλθε το 2019 στα 293 δισ. δολάρια και είναι αντίστοιχο με το 7,6% του ΑΕΠ της. Δεύτερη μετά τη Γερμανία έρχεται η Ιαπωνία με σαφώς μικρότερο πλεόνασμα, ύψους 194 δισ. Δολαρίων και στην τρίτη θέση παραμένει η Ολλανδία.

Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παρουσιάζει τη διαφορά μεταξύ της αξίας των αγαθών και των υπηρεσιών που εισάγει και εξάγει μια χώρα κάθε οικονομικό έτος. Η κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ έχει δεχθεί σκληρή κριτική διότι έχει εναποθέσει όλο το βάρος της ανάπτυξης στις εξαγωγές, χωρίς να ενθαρρύνει την εγχώρια κατανάλωση είτε με την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων είτε με την αύξηση της κατανάλωσης.

Είναι αποκαλυπτικός ο παρακάτω πίνακας του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών της Γερμανίας που διαμορφώνεται καθαρά από τις εισαγωγές εξαγωγές.

Η έκρηξη στη διάρκεια της Ευρωπαϊκής κρίσης και το τεράστιο μέγεθος στο οποίο αποδίδεται και το τεράστιο τελικό πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παροτρύνουν εδώ και χρόνια τη Γερμανία να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές, για να περιοριστούν οι ανισορροπίες στην παγκόσμια αλλά και την Ευρωπαϊκή οικονομία.

Ωστόσο το θέμα δεν είναι απλώς η εσωτερική κατανάλωση που πρέπει να ενισχυθεί όπως προτείνει το ΔΝΤ αλλά η μακροοικονομική ανισορροπία που προκαλεί σε σχέση με χώρες της Ευρώπης. Συγκεκριμένα υψηλά πλεονάσματα υπέρ της Γερμανίας καταγράφονται στο εξωτερικό εμπόριο της Γερμανίας με τις εξείς χώρες: ΗΠΑ (€48,7δις), Ην. Βασίλειο (€44,9δις), Γαλλία (€40,5δις), Αυστρία (€21,8δις), Ισπανία (€11,7δις), Σουηδία (€10,3δις) κλπ

Η Γερμανία έχει έλλειμμα σε σχέση με την Ολλανδία (€6,9δις) δηλαδή η Ολλανδία είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που η Γερμανία τροφοδοτεί το εμπορικό της ισοζύγιο με το υψηλότερο όλων €6,9δις, χωρίς να εισάγει πετρέλαιο (Νορβηγία) ή να χρησιμοποιεί πολύ φθηνά εργατικά με μεταφορά ολόκληρων γραμμών παραγωγής (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Βόρεια Μακεδονία).

Σε σχέση με την Ελλάδα το πλεόνασμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών της Γερμανίας εκτοξεύεται σε €3,7δις στην τριετία 2016-2018

Δηλαδή έλλειμμα από εισαγωγές Γερμανικών προϊόντων σε σχέση με τις Ελληνικές εξαγωγές σε βάρος της Ελλάδα €-3,7δις

Μέσα από τη στρατηγική της Γερμανίας και της Ολλανδίας για υπερβολικά υψηλά πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και την καταπάτηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι ευκολότερο να ερμηνευθεί η άρνηση των δύο χωρών στην εμβάθυνση της Ένωσης στον οικονομικό τομέα τουλάχιστον.

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ

Αντιπροσωπευτικές ερωτήσεις που έγιναν

1. Κύριε Μαυράκη, τα τελευταία χρόνια απέχω από τα πολιτικά γιατί τα κόμματα έχουν μεγάλη ευθύνη. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Βλέπω ότι μάλλον έχει κάποιο ενδιαφέρον ο νέος φορέας αλλά με ποιόν ηγέτη θα είχε ενδιαφέρον?

Μ.Π.

2. Αγαπητέ Κωνσταντίνε, παρακολουθώ όσα γράφεις και μ’ αρέσουν. Γενικά είναι πολύ σωστά. Τώρα που η Κεντροαριστερά βγαίνει πάλι στον αφρό, μπορεί να διορθώσει κάτι? Ποιος αρχηγός θα τα καταφέρει καλύτερα. Ένας έμπειρος πολιτικός που του «ρίχνουν» όλη την φθορά αλλά βοήθησε στην επάνοδο του χώρου ή ένας νέος που δεν έχει δοκιμαστεί?

Π.Κ.

3. Οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά απογειώθηκαν! Είσαι και σοφό πουλί, να ακούσω και μία ήρεμη φωνή, χωρίς θυμούς, και φανατίλες!!

Φιλικότατα Μαριάννα

 

Απάντηση

Οι δύο αντίθετοι πόλοι είναι δείγμα υγείας στην ζωή. Η πιο αρρωστημένη κατάσταση είναι να επικρατούν οι όμοιοι. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα την περίοδο της κρίσης. Συντηρητικοί και Συντηρητικοί-ψεκασμένοι οδήγησαν στα τάρταρα όταν η χώρα χρειαζόταν φως και ελπίδα, σχέδιο και πολιτική ηγεσία.

Αποτελεί η επανασύσταση του προοδευτικού πόλου ελπίδα? Υπό όρους. Αλλά πρώτα πρέπει να… μπουσουλίσει.

Το μετέωρο βήμα της πολιτικής ανασυγκρότησης του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και των Δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων (αυτό που συνηθίζουν με χωροταξικό προσδιορισμό να ονομάζουν Κεντροαριστερά) βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο ισορροπίας.

Το πρώτο διακύβευμα αφορά τους 10 υποψηφίους προέδρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή όσοι απομείνουν μετά τη συλλογή υπογραφών, στις 22 Σεπτεμβρίου.

Όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΔΗ.ΣΥ. οφείλουν να επικοινωνήσουν με κάθε τρόπο, κατά την διάρκεια του προεκλογικού τους αγώνα, τις πολιτικές θέσεις για τις οποίες δεσμεύονται.

Ταυτόχρονα οφείλουν να αποφύγουν την προσωπική πόλωση και την τεχνητή όξυνση που συσπειρώνει με συνθήματα αλλά σε απολιτική βάση.

Ο ανοιχτός διάλογος θέσεων, δεν υφίσταται στην εποχή της ψεκασμένης συντήρησης.

Το δεύτερο διακύβευμα αφορά την πολιτική νηφαλιότητα (απαλλαγμένοι από καιροσκοπισμούς) και την διεισδυτικότητα πολιτικής κρίσης, ενός εκάστου από τους πολίτες, πριν λάβει την απόφαση υποστήριξης οποιουδήποτε εκ των υποψηφίων σε αυτές τις εκλογές.

Σήμερα διεκδικούν την θέση προέδρου της ΔΗ.ΣΥ. Το έχουν καταλάβει? Οφείλω να επισημάνω ότι δεν μπορεί να μην αποδίδεται έμπρακτα ο ανάλογος σεβασμός σε μια συλλογική προσπάθεια η οποία κορυφώθηκε στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, δρομολόγησε τις εξελίξεις, έχει διαμορφώσει το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο και έχει συστήσει όργανα για να εκτελέσει ένα συγκεκριμένο έργο, βάσει διαδικασιών. Εν τέλει σε αυτή την διαδικασία αποφάσισαν αυτόβουλα να συμμετάσχουν!

Δεν είναι πολιτικά υγειές να συμμετάσχεις σε συλλογική προσπάθεια που άλλοι οργάνωσαν και εσύ τους «καπελώνεις» για να τους καταργήσεις.

Όπως δεν είναι πολιτικά υγειές να ξεκινάς με την καπηλεία συλλογικών αγώνων.

Όσον αφορά την εκλογική διαδικασία προέδρου η ουσία της διαφορετικότητας από άλλους σχηματισμούς είναι ο διάλογος για την πολιτική. Όχι η ποδοσφαιροποίηση ποιος έβαζε τα καλύτερα γκολ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, η Φώφη Γεννηματά, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ως πρόεδροι κομμάτων μαζί με άλλους εκπροσώπους κινήσεων απέδειξαν ότι έχουν την θέληση και την ικανότητα να διαμορφώσουν, πολιτικά, κοινούς τόπους. Απέδειξαν ότι μπορούν να δώσουν ώθηση στην επανάσταση του αυτονόητου και στη δημιουργία του νέου φορέα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Αυτό ακριβώς είναι και το τρίτο και μεγαλύτερο διακύβευμα. Να ολοκληρωθεί το μεγάλο βήμα και να γίνει άλμα! Είναι το διακύβευμα της ¨επόμενης μέρας¨ καθώς ο νέος πρόεδρος θα κληθεί να λάβει ρυθμιστικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο χωρίς αυταρχισμό, με γνώση των ισορροπιών, με σεβασμό στα κόμματα και τις κινήσεις που αυτοτελώς συνασπίζονται και αυτοβούλως αποφασίζουν για το μέλλον τους.

Η δυναμική του πολιτικού φορέα θα δώσει από μόνη της τις απαντήσεις.

Ωστόσο μέχρι τότε προέχει να πάρουν θέση όλοι οι υποψήφιοι, ρητά και απερίφραστα.

Ποιο είναι το σχέδιό τους εξόδου από την κρίση? Ποιες πολιτικές διασφαλίζουν ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση συμπεριλαμβάνει και την έξοδο από την κοινωνική κρίση? Γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν κατάφερε να βγει από τα μνημόνια? Ποιες είναι οι παθογένειες που έσυραν την Ελλάδα σε αυτή την κρίση? Ποιες ήταν οι πολιτικές που υπηρέτησαν αυτές τις παθογένειες?

Μέχρι οι υποψήφιοι, να λάβουν θέση σε αυτά και άλλα ανάλογα πολιτικά θέματα, ουδείς οφείλει να δεσμευτεί για την ψήφο του!

Επιβάλετε τον πολιτικό διάλογο!

Κάθε υποψήφιος να εκτίθεται με τις δεσμεύσεις του!

ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ VS ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΕΠΑ 2021-2025

Αξιολόγηση του Αναπτυξιακού Νόμου ΕΠΑ 2021-2025 και η εναλλακτική προοδευτική πρόταση

Επιγραμματικά, η αναλυτική αξιολόγηση ακολουθεί, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης-ΕΠΑ 2021-2025 διαπνέεται από τις ακόλουθες πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης:

  • Διατηρεί και ενισχύει τον συγκεντρωτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας και απαξιώνει την περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη.
    Διατηρεί και επιδεινώνει τις καταγεγραμμένες ανισότητες μεταξύ Κέντρου και περιφερειών.
  • Διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στους λίγους έχοντες και τους πολλούς
  • Διαχέει τους στόχους σε πολυάριθμα έργα που είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθούν όλα και καθιστά το σύνολο του προγράμματος αναποτελεσματικό και αντιαναπτυξιακό.
  • Η Επιτομή του βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου ξεκαθαρίζει ότι αποτελεί ένα μόνο μέρος του σχεδίου και ότι κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Δεν έχει δηλαδή καμία σύνδεση με το ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Ανάκαμψης όταν εγκριθεί ή άλλα σχέδια που θα προκύψουν από την περίφημη επιτροπή των σοφών που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.
  • Διατηρεί το ελεύθερο να αποφασίσει όποια νέα στόχευση θέλει ή να χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν για πελατειακούς λόγους τις χρηματοδοτήσεις του προγράμματος
  • Δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη την υγειονομική κρίση και τις ανάγκες για σχετική αυτάρκεια υγειονομικού υλικού.
  • Δεν ασχολείται με την γεωπολιτική κρίση και τις ανάγκες ενίσχυσης της παραγωγής αμυντικού υλικού.
  • Διατηρεί το παλιό καταναλωτικό μοντέλο της οικονομίας με εξάρτηση από τον τουρισμό.
  • Αγνοεί όλες τις ανθρωποκεντρικές δράσεις αγνοεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ξεδιπλώνει τις πιο συντηρητικές πολιτικές.
  • Εν κατακλείδι χάνεται η τελευταία ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα μοντέλο ανάπτυξης. Με εφαλτήριο το συντηρητικό, αναποτελεσματικό ΕΠΑ 2021-2025 εύκολα συμπαρασύρονται οι μεγάλες αναμενόμενες χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. που είναι το ΕΣΠΑ και το ταμείο ανάκαμψης, σε μια μαύρη τρύπα συντηρητικών επιλογών και σπατάλης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
    Η Προοδευτική πρόταση σε αντιδιαστολή διαπνέεται από πολιτικές και οικονομικές θέσεις:
  • Αποκέντρωσης, οικονομικής σε αυτή την περίπτωση, και κατανομής του 70% του προγράμματος στις περιφέρειες.
  • Η κατανομή να είναι αντιστρόφως ανάλογη της ψαλίδας ανισότητας μεταξύ των περιφερειών, με κεντρικό στόχο την μείωση των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφερειών.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο να καθορίζεται με πολύ συγκεκριμένη στόχευση σε πολύ λίγες επιλογές υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα γίνουν και δεσμευτικές στην έγκριση χρηματοδοτήσεων.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο με πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις να αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας με πολύ καθορισμένα έργα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Παράδειγμα η ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα, ένας συνδυασμός γεωργοκτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής που μεταποιείται και διαχέεται με όλες τις υπηρεσίες και τον τουρισμό.
  • Η έρευνα, η καινοτομία και η τεχνολογία να λειτουργήσουν ως βάση του νέου παραγωγικού μοντέλου επικεντρώνοντας στα κυρίαρχα έργα και δημιουργώντας δικτύωση συμπληρωματικών παραγωγικών πλεονεκτημάτων.
  • Η κατανομή να ενισχύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την κοινωνική οικονομία, την κυκλική οικονομία, την ενεργειακή δημοκρατία και γενικότερα τις συλλογικές δράσεις που θέτουν ανάχωμα στην ανεργία και τις επιπτώσεις της ρομποτικής εποχής.
  • Το πρόγραμμα ανάπτυξης να ενσωματώνει την βεβαιότητα των κρίσεων, υγειονομικές, κλιματολογικές, γεωπολιτικές κρίσεις, ως πρόβλεψη με έργα ανάπτυξης. Παράδειγμα η παραγωγή υγειονομικού υλικού, η κατασκευή ανθεκτικών υποδομών σε ακραία φαινόμενα με παράλληλη οργάνωση της κοινωνίας και η παραγωγή αμυντικού υλικού.
  • Αυτή η αποκεντρωμένη, ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, με μείωση των ανισοτήτων, με πλήρη ενσωμάτωση της αειφόρας ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος αποτελεί την προοδευτική μας πρόταση.

Ανάλυση, Αξιολόγηση, προοδευτική πρόταση

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Πριν κάνουμε οποιοδήποτε σχεδιασμό πρέπει πρώτα να καθορίσουμε την αρχή που διέπει μια προσέγγιση ανάπτυξης, να καθορίσουμε στη συνέχεια το πρόβλημα και να ανακαθορίσουμε το πρόβλημα μετά τα νέα δεδομένα της κρίσης του Covit-19
Η αρχή του δικού μας οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης είναι ότι πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, να προσθέτει σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης του, το αποτέλεσμα της παραγόμενης υπεραξίας να είναι δίκαια κατανεμημένο για όλους, να υπάρχει όφελος για όλους τους ανθρώπους.

Η ανάπτυξη οφείλει να σέβεται το περιβάλλον και να προστατεύει τη φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη με τις κοινωνίες που συγκροτούνται από την ανθρώπινη συμβίωση. Τέλος ο εθνικός σχεδιασμός της ανάπτυξης οφείλει να υπηρετεί τη δικαιοσύνη στην κατανομή ωφελειών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας ακολούθησε μια διαδρομή τυχαίας ενδυνάμωσης ή αποδυνάμωσης κλάδων της εγχώριας οικονομίας, σε αντίστροφη αναλογία των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και της ανταγωνιστικότητας που κατά καιρούς ανέπτυσσαν περιοχές ή χώρες του πλανήτη.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας δεν είχε την απαιτούμενη συνέχεια στόχων ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιφερειών της.
Η έλλειψη συγκέντρωσης δυνάμεων σε στόχους και σε δεσμευτικές πολιτικές στο κυβερνητικό επίπεδο επέτρεψε την ώθηση της επιχειρηματικότητας στις εύκολες εμπορικές δραστηριότητες και λειτούργησε απωθητικά σε παραγωγικές επενδύσεις και μακροχρόνιες παραγωγικές στρατηγικές.
Λόγω της φυσικής θέσης της χώρας η παραγωγική δομή επικεντρώθηκε στις ευκολότερες και καλύτερες επιδόσεις του Τουρισμού.
Η μετατροπή της οικονομίας ως υπόδειγμα καταναλωτικού μοντέλου αποτέλεσε την βάση της ανισορροπίας του εμπορικού ισοζυγίου και του ισοζυγίου πληρωμών.
Η καταναλωτική κατεύθυνση της εγχώριας οικονομίας συνεπικουρούμενη από πολιτικές κυβερνήσεων με προσανατολισμό την πελατειακή σχέση εξουσίας-επιχειρήσεων οδήγησε στην έκρηξη του χρέους και στη χρεωκοπία της χώρας.
Τόσο τα αποτελέσματα των εφαρμοσμένων αναπτυξιακών σχεδίων όσο και η δεκαετής οικονομική κρίση βάθαιναν τις ανισότητες μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και διεύρυναν την ανισοκατανομή πλούτου μεταξύ κέντρου και περιφερειών, αλλά και μεταξύ κέντρου και περιφερειών στο εσωτερικό κάθε περιφέρειας. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης.
Οι Αναπτυξιακοί νόμοι που δεν ελάμβαναν υπόψη τις περιορισμένες δυνατότητες χρηματοδότησης της εκάστοτε περιόδου και άπλωναν τις εν δυνάμει εγκρίσεις προγραμμάτων σε ατελείωτες απαριθμήσεις δράσεων, στην ουσία έδιναν το ελεύθερο στην πολιτική ηγεσία να διαμορφώσει τις εγκρίσεις με βάση την πελατειακή της σχέση και όχι περιοριστικά βάσει των στρατηγικών στόχων που κατά τα άλλα ενδεχομένως να περιέγραφαν ορισμένα σχέδια εξ αυτών.
Ιδιαίτερα δε, με τους γραφειοκρατικούς χειρισμούς οδηγούσαν σε μη απορροφήσεις των προγραμμάτων. Έτσι οι κατεπείγουσες διαδικασίες και οι αναδιανομές, προσάρμοζαν τα προγράμματα σε κλασσικές δράσεις που διεύρυναν την τεχνολογική και παραγωγική υστέρηση.
Από αυτό το χάος δράσεων που οι περισσότερες δεν υλοποιούντο προέκυπτε τελικά η χρηματοδότηση έργων που δεν υπηρετούσαν ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό στόχο ανάπτυξης. Είτε η μεγάλη διασπορά αδύναμων χρηματοδοτήσεων αποδυνάμωνε τη δράση σε έναν κλάδο είτε οι χρηματοδοτήσεις σε ολόκληρους κλάδους κατέληγαν μηδενικές για να αναπροσανατολιστούν σε εργολαβικά δημόσια έργα κάποιων κλασικών υποδομών και τελικώς κατέληγαν στη μη συμμετοχή στον διεθνή τεχνολογικό και γνωστικό μετασχηματισμό.
Τα εργαλεία χειραγώγησης ήταν η γραφειοκρατία και ειδικότερα
• Η συστηματική και πολυετής καθυστέρηση έγκρισης επενδυτικών σχεδίων που αποθάρρυνε τις επενδύσεις και απομάκρυνε κάθε σοβαρό επενδυτή.
• Το ανεπαρκές τεχνολογικό επίπεδο λογισμικού και ηλεκτρονικής δικτύωσης, η μη αυτοματοποίηση διαδικασιών.
• Η Πολυπλοκότητα του θεσμικού πλαισίου και πλήθος ρυθμίσεων ως προς το είδος και εύρος των δραστηριοτήτων που ενισχύονται.
• Η Έλλειψη σαφούς ετήσιου χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού
• Οι Καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, την χρηματοδότηση, την υλοποίηση και τους ελέγχους
• Το Πολύπλοκο και μη αυτοματοποιημένο σύστημα βαθμολογίας.
Σε αυτά τα βασικά προβλήματα των προγραμμάτων Ανάπτυξης προστέθηκαν οι κρίσεις. Τα 20 τελευταία χρόνια προκλήθηκαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 2 οικονομικές κρίσεις (τραπεζική, δημοσιονομική, χρέους και νομισματική στην Ευρωζώνη) τουλάχιστον δύο κρίσεις επιδημίας-πανδημίας (Κορωνοϊού, Ιός Δυτικού Νείλου, Ιλαράς, νέου Κορωνοϊού Sars Cov-2) ενώ στον υπόλοιπο κόσμο εμφανίζονται τακτικές επιδημίες, Έμπολα στη Β Αφρική, κίτρινος πυρετός στη Βραζιλία, Ζίκα Αφρική, Αμερική κλπ και πολλές κρίσεις με ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική κρίση.
Σε αυτά να προσθέσουμε τις γεωπολιτικές-στρατιωτικές κρίσεις που οφείλονται στην αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στη δική μας περιοχή. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Αν. Μεσόγειο, οι αλληλοσυγκρουόμενες στρατηγικές των χωρών μελών της Ευρώπης και η αδρανοποίηση των πολιτικών του ΝΑΤΟ για τη συγκεκριμένη περιοχή σε συνδυασμό με την αδυναμία της Ε.Ε. να διαμορφώσει κοινή αμυντική πολιτική γενικώς και ειδικά για την Αν. Μεσόγειο, ενδυναμώνουν τις δυνάμεις σύγκρουσης. Οι συνθήκες αυτές αυξάνουν σημαντικά το ενδεχόμενο κρίσεων και ενδυναμώνουν την ανάγκη για πολιτικές πρόληψης κρίσεων γεωπολιτικού χαρακτήρα.
Συνοπτικά η αποτύπωση του προβλήματος είναι ότι:

  • Το αναπτυξιακό μοντέλο ήταν απόρροια μιας πεπατημένης και επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας που πήγαινε με αυτόματο πιλότο χωρίς αποτελεσματικό σχεδιασμό, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, βασιζόμενο στις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Το πλαίσιο αυτό εξυπηρετούσε κομματικές σκοπιμότητες πελατειακών λογικών και εξάρτησης.
  • Ως συνέπεια του πελατειακού αντιπαραγωγικού πλαισίου ήταν η απομάκρυνση σοβαρών επενδύσεων και επενδυτών και η υστέρηση της παραγωγικής δομής σε τεχνολογική εξέλιξη, καινοτομία και φυσικά σε έρευνα που να ενισχύει την καινοτομία και την τεχνολογία.
  • Το μοντέλο της οικονομίας κατέληξε απολύτως καταναλωτικό με «μονοκαλλιέργεια» τον Τουρισμό, διότι αδυνατούσε να αποδεχτεί στόχους ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας και έχασε την παραγωγική δυναμική του.
  • Οι ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφερειών διευρύνθηκαν
  • Η ανεργία και το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκαν
  • Οι μικρομεσαίοι συρρικνώθηκαν διευρύνοντας την κοινωνική ανισότητα και την ψαλίδα του πλούτου σε όφελος των λίγων
  • Τα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας, παιδείας αποδυναμώθηκαν
  • Η αντιμετώπιση κρίσεων μετεξελίχθηκε σε εφιάλτη με εκατόμβες νεκρών
  • Μεγάλωσε το τεχνολογικό χάσμα και μειώθηκε περεταίρω σημαντικά η ανταγωνιστική θέση της χώρας δείχνοντας ότι χάνει το τραίνο των εξελίξεων της νέας εποχής.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Με αυτό το χάντικαπ η Ελληνική οικονομία εισήλθε, μαζί με άλλες διεθνώς, σε μια νέα κανονικότητα. Την κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων.
Η νέα κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων αλλάζει τις ανάγκες ενός κεντρικού σχεδιασμού. Κάθε σχεδιασμός εφεξής οφείλει και πρέπει να βασίζεται πλέον στην στρατηγική διαχείρισης κρίσεων Crisis Management Strategies πρωτίστως ως πρόληψη και ταυτόχρονα ως σχεδιασμός που συμβάλει στην ανάπτυξη.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που ανέδειξαν οι κρίσεις, ειδικά η τελευταία και πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψιν.
Πρώτο χαρακτηριστικό η απομόνωση περιοχών. Γνωρίζουμε ότι σε περιόδους κρίσης, ολόκληρες περιοχές απομονώνονται και η σημαντικότερη ενέργεια είναι η αποκατάσταση της επικοινωνίας (τηλεπικοινωνίες-μεταφορές).
Η εμπειρία έδειξε ότι η κεντρική διαχείριση οδηγεί σε ανυπέρβλητες δυσκολίες που μέχρι να ξεπεραστούν χάνεται πολύτιμος χρόνος με συνέπεια η καθυστέρηση να οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα και απώλειες πριν αποκατασταθεί η επικοινωνία.

Η παρούσα Πανδημία δίδαξε ότι υπάρχει και το θέμα άρνησης της επικοινωνίας.
Ο Ενιαίος Ευρωπαϊκός χώρος κατέρρευσε, η συνθήκη Schengen διαλύθηκε, οι χώρες που είχαν τα υγειονομικά εφόδια αλλά και πρώτες ύλες, αρνήθηκαν να τα μοιραστούν με άλλες χώρες της Ευρώπης. Στη σκέψη ότι αυτό συνέβη λόγω της ατελούς ένωσης της Ευρώπης, οι ΗΠΑ επιβεβαιώνουν το αρνητικό συμπέρασμα. Οι 50 πολιτείες των ΗΠΑ αρνήθηκαν να συνεργαστούν μεταξύ τους!
Επομένως το κυρίαρχο μάθημα των κρίσεων είναι ότι η χώρα μας και πολλές άλλες χώρες βρέθηκαν απομονωμένες ή αυτοαπομονώθηκαν.
Βρέθηκαν χωρίς συγκεκριμένα υγειονομικά εφόδια επίσης.
Βρέθηκαν χωρίς να λειτουργούν τα ευρύτερα μεταφορικά δίκτυα.
Βρέθηκαν σε οριακή ενεργειακή και τηλεπικοινωνιακή ειδικά ΙΤ κατάσταση.
Βρέθηκαν χωρίς ζωτικές πρώτες ύλες.
Βρέθηκαν στα όρια της επισιτιστικής κρίσης.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα έχει και μια άλλη μεγάλη διάσταση. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μεγαλύτερο φορτίο για τις νησιωτικές περιοχές που είχαν πρόβλημα ακόμη και μεταξύ τους επικοινωνίας.
Οι οικονομικές επιπτώσεις κάθε κρίσης ποικίλουν και είναι σε συνάρτηση με το είδος της κρίσης. Σε όλες τις περιπτώσεις ακόμη και στην πιο απλή κρίση ενός ακραίου καιρικού φαινομένου, υπάρχουν επιπτώσεις στην οικονομία, στον προϋπολογισμό, σε ανθρώπινες ζωές και στην εργασία. Υπάρχουν επιπτώσεις που η επούλωσή τους κοστίζει πλέον πολύ περισσότερο από την πρόβλεψη και έγκαιρη αντιμετώπισή τους.
Σε ότι αφορά την τρέχουσα πανδημία ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εκτιμάται ότι θα επιβραδυνθεί σημαντικά το 2020, δεδομένων των επιπτώσεων της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού.
Οι επιπτώσεις αυτές προς το παρόν δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν με ακρίβεια, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στοιχεία και η πανδημία είναι σε εξέλιξη.
Ωστόσο είναι προφανές ότι η ύφεση και η ανεργία θα επιστρέψουν την χώρα σε εποχές 2015-2016
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Η αποτύπωση του προβλήματος δίνει τις απαντήσεις επάνω στις οποίες πρέπει να εργαστεί ένα νέο Αναπτυξιακό πρόγραμμα σε μια εποχή με εντελώς νέες συνθήκες που προσδιορίζονται από την τεχνολογική επανάσταση και την ρομποτική επανάσταση αλλά και τις διαδοχικές κρίσεις.
Το πρώτο σύστημα που καταρρέει σε μια κρίση είναι η συγκεντρωτική δομή της διοίκησης, η συγκεντρωτική δομή της παραγωγής, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών.
Η πρώτη οικονομική θεωρία που καταρρέει είναι η οικονομία κλίμακας. Στο τέλος του λογαριασμού η λογική εξοικονόμησης γίνεται λογική σπατάλης. Το όφελος εξοικονόμησης γίνεται μεγαλύτερη απώλεια κεφαλαίων.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα, της κρίσης είναι η αποκέντρωση.
Η περιφερειακή αποκέντρωση και η περιφερειακή σχετική αυτάρκεια για την Ελλάδα σε διαφορικό οικονομικό μοντέλο.
Η αποκέντρωση της ηπειρωτικής Ελλάδας σε κάθετους και οριζόντιους άξονες επικοινωνίας που περιλαμβάνει πολλές άλλες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση της νησιωτικής Ελλάδας με ακτινωτό σύστημα επικοινωνίας συστάδων νησιών ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση είναι θέμα επιβίωσης αλλά και οικονομίας.
Οι διαφορικές οικονομικές συναρτήσεις πρέπει να συνδυάζουν πολιτικές ανάπτυξης με υψηλή προστιθέμενη αξία και ταυτόχρονα πολιτικές επιβίωσης σε καταστάσεις κρίσεις.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ
Παρά το γεγονός ότι το Εθνικό θεσμικό πλαίσιο δεν έχει ολοκληρωθεί ως προς το καθεστώς αποκέντρωσης ανάλογα με εκείνο που απολαμβάνουν οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ στις περιφέρειες θα έπρεπε να αποτελέσει την βάση για το υπόδειγμα του νέου παραγωγικού μοντέλου.

Βέβαια ένα από τα σημαντικότερα συμπεράσματα της διερεύνησης των σύγχρονων τάσεων της αποκέντρωσης είναι ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη διαδικασία. Η μη εφαρμογή ολοκληρωμένων αποκεντρωτικών πολιτικών μπορεί να αποβεί επιζήμια για την επιτυχία της μεταρρύθμισης, επιβραδύνοντας ή τροποποιώντας τη.
Ο πιο έντονος αντίπαλος στις προσπάθειες αποκέντρωσης είναι συχνά η ίδια η κεντρική κυβέρνηση, καθώς η αποκέντρωση μπορεί να εκληφθεί ως απειλή.
Ωστόσο η αποκέντρωση διασφαλίζει τις μεγαλύτερες πιθανότητες μείωσης των ανισοτήτων στην περιφερειακή ανάπτυξη.
Με το μοντέλο της ασύμμετρης (οικονομικής εν προκειμένω) περιφερειακής αποκέντρωσης που εφαρμόσθηκε παλαιότερες δεκαετίες στις ανεπτυγμένες χώρες η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ μπορεί να αποτελέσει ριζοσπαστική ώθηση στο νέο μοντέλο ή νέο υπόδειγμα παραγωγής.
Δυστυχώς το ΕΠΑ δεν ακολουθεί το μονοπάτι της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων.
Αυτή η διαφορετική αντίληψη ανάπτυξης του νέου παραγωγικού μοντέλου που εμείς εκφράζουμε θα μπορούσε να αποτυπωθεί με την αντίστροφη κατανομή από τη νωχελική επανάληψη της ρουτίνας που επαναλαμβάνει το νέο ΕΠΑ 2021-2025.
Η διαφορετική αντίληψη εκφράζεται με κατανομή 7 δις στις περιφέρειες από το σύνολο των 10 δις και διατήρηση των κεντρικών τομεακών πολιτικών σε ρόλο επιτελικής διοίκησης, επιτελικού συντονισμού των περιφερειακών και τοπικών προγραμμάτων στην κοινή κατεύθυνση επίτευξης των στόχων.
Αυτό συνεπάγεται δραστική μείωση της χρηματοδότησης των τομεακών πολιτικών των Υπουργείων και αύξηση του επιτελικού τους ρόλου.
Σημαίνει ειλικρινή και όχι προσχηματική ανάπτυξη με στόχο την σύγκλιση και την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων.
Η πρόταση του ΕΠΑ, η οποία προσχηματικά αιτιολογείται με ένα σύστημα σταθμισμένης βαρύτητας κοινωνικοοικονομικών δεικτών καταλήγει σε ανισοκατανομή που συντηρεί την ανισότητα ποσοτικά και ποιοτικά σε όλα τα επίπεδα.
Προβλέπει πόρους ύψους μόλις 2.250 εκατομμύρια για όλες τις περιφέρειες της χώρας και τα υπόλοιπα 7.750 εκατομμύρια για την κεντρική κυβέρνηση.
Ωστόσο και στο εσωτερικό των περιφερειών προβλέπει για τις περιφέρειες Νοτίου Αιγαίου, Ηπείρου, Ιονίων νήσων, Δυτικής Μακεδονίας και Βορείου Αιγαίου προϋπολογισμό μόλις το ¼ δηλαδή τέσσερις φορές μικρότερο από εκείνον της Αττικής.
Για τις περιφέρειες Πελοποννήσου, Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης το 1/3 περίπου και για όλες τις υπόλοιπες περιφέρειες πλην Δυτικής Ελλάδας και Στερεάς Ελλάδας, λιγότερο από τον μισό προϋπολογισμό της περιφέρειας Αττικής.
Δηλαδή στην κατανομή του πενιχρού 2,25 δις για μια πενταετία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, παρά μόνο επιφανειακά, η ισχυρή περιφερειακή ανισότητα και δεν μπορεί να εφαρμοσθεί αξιόπιστη αυτόνομη πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης με τόσο πενιχρή χρηματοδότηση.
ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Το δεύτερο μεγάλο δομικό πρόβλημα που επισημαίνεται αφορούσε την μεγάλη διασπορά σε δράσεις και σε κλάδους που καθιστούσε τις χρηματοδοτήσεις αδύναμες και αποδυνάμωνε τη συγκέντρωση σε στόχους, επομένως αποδυνάμωνε την αποτελεσματικότητα του Αναπτυξιακού προγράμματος.
Το ΕΠΑ 2021-2025 προβλέπει ενδεικτικά όπως τονίζει 59 έργα, τουλάχιστον 11 για κάθε αναπτυξιακό στόχο. Δεδομένου ότι όλες οι προτεραιότητες έχουν το λιγότερο μία «πολύ ισχυρή συσχέτιση» τριών αστέρων, σημαίνει ότι θεωρούνται όλες οι 59 πολύ ισχυρές προτεραιότητες και προφανώς σε κάθε μία από αυτές είναι εύκολο να προστεθεί άλλη μία τουλάχιστον.
Δηλαδή με βάσει τον κεντρικό προϋπολογισμό σε κάθε έργο από τα 59, αντιστοιχεί ετήσιος προϋπολογισμός 23.169.000€ μόνον για όλη τη χώρα. Ανεξαρτήτως εάν προτείνει το πρόγραμμα να είναι εμπροσθοβαρείς οι εκταμιεύσεις των πόρων και τα δύο πρώτα χρόνια να έχει εκταμιευθεί το 70% των πόρων η ουσία παραμένει ίδια.
Εάν μάλιστα λόγω των υπερβολικά πολλών στόχων, προτεραιοτήτων και έργων τα τελικά προς έγκριση έργα διπλασιασθούν, όπως παροτρύνει η απαρίθμηση των στόχων, τότε ο ετήσιος προϋπολογισμός για κάθε έργο θα ανέρχεται σε μόλις 11.584.000€ για όλη τη χώρα.
Να σημειωθεί επίσης ότι είναι τόσο απλωμένη η στόχευση ώστε προβλέπονται 276 συσχετίσεις εκ των οποίων οι μισές περίπου, οι 128 είναι πολύ ισχυρές συσχετίσεις με τρία αστέρια. Δηλαδή σε κάθε έργο αντιστοιχούν 5 περίπου συσχετίσεις, μάλλον υπερβολικής προσέγγισης.
Το ΕΠΑ ανακοινώνει πέντε πυλώνες ανάπτυξης, εκ των οποίων οι δύο σε οριζόντια εφαρμογή. Αυτοί είναι η Έξυπνη Ανάπτυξη και η Πράσινη Ανάπτυξη οριζόντιες, η ανάπτυξη υποδομών, η κοινωνική ανάπτυξη και η εξωστρέφεια. Εμφανίζεται να έχει συγκεκριμένη στόχευση αλλά όπως αποδείξαμε στην ανάλυση των έργων ανά στόχο αναιρείται
Είναι προφανές επομένως ότι το ΕΠΑ όχι μόνο δεν λαμβάνει πρόνοια για τη μείωση των ανισοτήτων αλλά διατηρεί την ίδια ασαφή στόχευση, την ίδια αναποτελεσματικότητα, λόγω της υπερβολικής διασποράς στόχων και έργων με προϋπολογισμό ανεπαρκή να διαμορφώσει το νέο παραγωγικό υπόδειγμα έστω και σε συνθήκες συγκεντρωτισμού.
ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Ενδεικτικά αναφέρονται σημεία για κάθε στόχο του ΕΠΑ που αλληλοαναιρούνται και υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα ποιοτικά, πέραν της μεγάλης διασποράς που αποδείξαμε με την ποσοτική προσέγγιση.
Στόχος Έξυπνη Ανάπτυξη
Το έργο «Δημιουργία επιλεγμένων κεντρικών ερευνητικών κέντρων και προγραμμάτων σε τομείς αιχμής» αναφέρεται σε πλήθος «κεντρικών»
Πόσα κεντρικά ερευνητικά κέντρα μπορεί να αποκτήσει η χώρα μας και σε πόσους τομείς;

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι ένα το πολύ δύο μπορεί να έχει μια χώρα σε γενικό ερευνητικό πεδίο.
Η Ελλάδα διαθέτει την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, τον μοναδικό θεσμό που μπορεί να έχει με αποτελεσματικότητα αυτή τη δραστηριότητα του ελεύθερου ερευνητικού κέντρου που συνδέει Πανεπιστήμια με επιχειρήσεις.
Πέραν τούτου δίπλα στα υπάρχοντα εξειδικευμένα κέντρα όπως το Ινστιτούτο Παστέρ για τις λοιμώξεις, μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί ένα ακόμη στον απολύτως αναγκαίο αγροδιατροφικό τομέα.
Ωστόσο η γενικευμένη αναφορά σε επιλεγμένα κεντρικά ερευνητικά κέντρα υπονομεύει την στόχευση του πολύ περιορισμένου αριθμού που μπορεί να έχει η χώρα, προκαλεί δέος με την αναφορά «Κεντρικό» που παραπέμπει σε περαιτέρω συγκεντρωτισμό και αγνοεί επιδεικτικά τους χρήσιμους τομείς της υγείας και της αγροδιατροφής.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι την γενική αναφορά στα ερευνητικά κέντρα ακολουθεί η χαμηλότερη βαθμολογία με ένα αστέρι δηλαδή απλή «συσχέτιση» στην καινοτομία και επιχειρηματικότητα.
Αναιρεί την πρακτική διασύνδεση της έρευνας με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία.
Την αναθέτει στην προώθηση των αποτελεσμάτων που σημαίνει ως αντίληψη ότι γίνεται γενική και αόριστη χωρίς στόχους έρευνα και εάν προκύψει κάτι ωφέλιμο ίσως να αξιοποιηθεί από επιχειρήσεις.
Αυτή η συσχέτιση που περιορίζει την προώθηση από τα Ελληνικά ερευνητικά κέντρα προς τις επιχειρήσεις, υπονομεύει με τη σειρά της, τον πολύ σημαντικό ρόλο της «προώθησης αποτελεσμάτων έρευνας» καθώς θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο έργο που θα αφορά τα γνωστοποιημένα αποτελέσματα παγκοσμίως.
Το έργο «προώθηση» θα πρέπει να συγκεντρώνει, να ταξινομεί και όπου μπορεί να αξιολογεί και να ιεραρχεί παγκόσμιες καινοτομίες και ερευνητικά ευρήματα ώστε να διευκολύνει την στοχευμένη σε ευρήματα, πρόσβαση των επιχειρηματιών και των ακαδημαϊκών.
Είναι μεγάλο έργο τεράστιας σημασίας γιατί ο πληθωρισμός καινοτόμων ευρημάτων παγκοσμίως οδηγεί σε θολή εικόνα ή συσκότιση λόγω αδυναμίας εντοπισμού της κατάλληλης για κάθε ενδιαφερόμενο καινοτομίας.
Το έργο «Ψηφιακές Δημόσιες υπηρεσίες» δίνει δείκτη πολύ ισχυρής συσχέτισης δίνει επίσης στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του στόχου Έξυπνη Ανάπτυξη» τιμή στόχο 70% το 2025, που σημαίνει σχεδόν καθολική ψηφιοποίηση του δημοσίου.
Η διεθνής πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει παράλληλες ενέργειες ασφαλείας. Ο συνολικός ψηφιακός μετασχηματισμός του δημοσίου συνεπάγεται εξωτερικές συνεργασίες ασφάλειας και back up των δεδομένων σε δύο χώρες κλειδιά με βάση τη στρατηγική συμμαχία και την θωρακισμένη εμπιστοσύνη. Ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτή η ενέργεια χρειάζεται πολυεπίπεδη ανάπτυξη συστημάτων ψηφιακής ασφαλείας του δημοσίου έργα τα οποία δεν προβλέπονται.
Ένα ακόμη σημείο αφορά το έργο «Έξυπνες πόλεις» όπου η λογική με την οποία αντιμετωπίζεται είναι ότι για ψηφιακό εξοπλισμό κάποιων πόλεων (συσχέτιση πολύ μεγάλη 3*) αλλά ελάχιστη συσχέτιση με τις κοινωνικές συνέπειες (απλή συσχέτιση 1*). Αποτελεί ξεπερασμένη λογική καθώς οι έξυπνες πόλεις και η ψηφιοποίησή τους συνδέονται πλέον περισσότερο με τις κοινωνικές «συνέπειες» και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.

Στόχος Πράσινη Ανάπτυξη
Ο στόχος σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται να περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα έργα, Ωστόσο μια προσεκτικότερη προσέγγιση αναδεικνύει δύο κινδύνους.
Ο ένας είναι η προμήθεια εξοπλισμού για ΑΠΕ και ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών που παγκοσμίως ήδη θεωρείται ξεπερασμένος.

Υπάρχουν καινοτόμες παραγωγές που δεν έχουν καμία σχέση με τις ευρέως διαδεδομένες σήμερα. Για παράδειγμα η εξέλιξη της νανοτεχνολογίας έχει οδηγήσει στην παραγωγή «πάνελ» πολύ πιο ισχυρά και αποδοτικά που μπορεί απλώς να επικολληθούν στην υάλινη επιφάνεια παραθύρων και να χρησιμεύουν επίσης ως σκίαστρα.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει αποθήκη του στοκ ξένων πεπερασμένων τεχνολογικά εφαρμογών.
Ο δεύτερος αφορά την αντιμετώπιση του τεράστιου θέματος της κυκλικής οικονομίας. Η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ για να φτάσει στο απόλυτο θα έπρεπε να σκαφτεί όλη η γη για να γίνει εξόρυξη των απαραίτητων πρώτων υλών στην κατασκευή μηχανημάτων και μπαταριών ΑΠΕ. Αντί δηλαδή να προστατευθεί η υφήλιος θα οδηγηθεί σε εξόντωση στην ακραία εφαρμογή παραγωγής ενέργειας αποκλειστικά από ΑΠΕ.
Αυτός ο περιορισμός ανεβάζει την αξία της κυκλικής οικονομίας σε πρώτη προτεραιότητα εξοικονόμησης ενέργειας και αειφόρας ανάπτυξης.
Ωστόσο στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Πράσινη Ανάπτυξη» η τιμή στόχος είναι μόλις 5 το 2025, λιγότερο από το μισό της τιμής σύγκρισης που είναι 11. Το χειρότερο δε, είναι ότι εκλαμβάνεται ως απλή ανακύκλωση υλικών «Ποσοστό ανακτηθέντων υλικών ως ποσοστό της συνολικής χρήσης υλικών» Αυτή η ξεπερασμένη αντίληψη οδηγεί σε αναίρεση της επίτευξης των στόχων συνολικά για Πράσινη Ανάπτυξη στη χώρα. Η κυκλική οικονομία αφορά σειρά ενεργειών που ξεκινούν από την ανακύκλωση και φτάνουν στην παραγωγή υλικών από ανακυκλώσιμες πρώτες ύλες ώστε η τελική κυκλικότητα να είναι πλήρης.

Αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στο ΕΠΑ για ολική παραγωγή υλικών από πρώτες ύλες που μπορούν να ανακυκλωθούν.
Στον ίδιο άξονα η τιμή στόχος <10% είναι απαράδεκτα χαμηλή γιατί η συντηρητική πολιτική αναιρεί και δεν εφαρμόζει σημαντικά εργαλεία όπως τις ενεργειακές κοινότητες.

Στόχος Κοινωνική Ανάπτυξη
Στόχος στον οποίο εμφανίζεται πληθώρα (14) ενδεικτικών έργων. Ωστόσο στην τομεακή κατανομή του προϋπολογισμού των πόρων του ΕΠΑ διατίθεται μόλις το 1,5% του προϋπολογισμού, ποσό 150εκ για πέντε έτη στο Υπουργείο Υγείας.
Είναι προφανής και πάλι η εσωτερική αντίθεση και αναίρεση στην πράξη των στόχων που τίθενται.
Είναι και πάλι η κυριαρχία της συντηρητικής πολιτικής αντίληψης που γυρίζει την πλάτη σε χρήσιμα και έξυπνα εργαλεία που όμως έχουν ως βάση τη συλλογική κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η κοινωνική οικονομία αγνοείται ολοκληρωτικά στο πενταετές σχέδιο ανάπτυξης που έθεσε σε διαβούλευση η κυβέρνηση.
Σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη η ατζέντα της κοινωνικής οικονομίας θεωρείται αναγκαία συνθήκη για την Τοπική Ανάπτυξη και την ενίσχυση των θεσμών κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Στην Ελλάδα υπάρχει προφανής υστέρηση. Κατά αυτό τον τρόπο στερείται τα οφέλη που προκύπτουν από την ανάπτυξή της. Και συγκεκριμένα, την διεύρυνση της κοινωνικής πολιτικής που θα μπορούσε να υπάρξει με μειωμένο κόστος τοπικά και περιφερειακά, την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, την ενίσχυση της απασχόλησης, την συμπληρωματικότητα στους θεσμούς αλληλεγγύης.
Η κοινωνική οικονομία είναι αναγκαία συνθήκη για την Ανάπτυξη γιατί αναλαμβάνει ενέργειες για τις οποίες δεν είναι συμφέρουσες ή δεν μπορεί να αναλάβει ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας.

Η αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, είναι η υλική βάση των παγίων για την ενίσχυση των κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών.
Οι ενεργειακές κοινότητες που είναι παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί ηλεκτρικής ενέργειας, το ίδιο και οι συνεταιρισμοί κυκλικής οικονομίας, δείχνουν το δρόμο, πως μια τοπική κοινότητα μπορεί να έχει οφέλη από την εξοικονόμηση.
Στον τομέα υγείας επίσης μπορούν να αναπτυχθούν υπηρεσίες πρόληψης και μετανοσοκομιακής φροντίδας από αντίστοιχες συνεταιριστικές οργανώσεις αρκεί να δοθούν τα βασικά εφόδια.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κοινωνική οικονομία θα είναι η μεγαλύτερη κοινωνική καινοτομία στην οργάνωση παραγωγικών και εργασιακών σχέσεων.
Σχετικά με την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων σε κάθε περιοχή της χώρας, σε κάθε πόλη και αγροτική περιοχή υπάρχουν αναξιοποίητοι πόροι (σχολάζουσες γαίες, αναξιοποίητα κτίρια δημόσια και ιδιωτικά) και από την άλλη πλευρά μεγάλες ανάγκες για κοινωνικές υπηρεσίες και υψηλή ανεργία στους νέους.
Υπάρχουν δηλαδή, σε μεγάλη έκταση ανενεργοί υλικοί και ανθρώπινοι πόροι τους οποίους η ιδιωτική επιχειρηματικότητα δεν έχει ενδιαφέρον να αναπτύξει ενώ, εκ των πραγμάτων και το δημόσιο δεν μπορεί να αξιοποιήσει.
Στην εποχή της ρομποτικής επανάστασης, υπάρχουν συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες κοινωνικής αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας που δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από τα επιδόματα του Κράτους.
Ωστόσο παρατηρείται ότι οι χρηματικοί πόροι που προέρχονται από την Ε.Ε και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό ταμείο (Ε.Κ.Τ.) με προορισμό την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας μεταφέρονται κατά παρέκκλιση σε άλλους τομείς. Αυτή η «παραβατικότητα» δεν αντιμετωπίζεται με το νέο ΕΠΑ.

Στόχος Ανάπτυξη Υποδομών
Το νέο υπόδειγμα παραγωγής στη χώρα μας θα έπρεπε να στηρίζεται σε διπλή αναβάθμιση των υποδομών της χώρας.
Οι μεταφορές κυρίως εμπορικές είναι βασικό στοιχείο επιβίωσης σε μακρά περίοδο αποκλεισμού. Είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης.
Για την ηπειρωτική Ελλάδα το νέο μοντέλο μεταφορών, εμπορικών τουλάχιστον, πρέπει να στηρίζεται σε ηλεκτροκίνητους σιδηροδρόμους. Η ανάγκη αυτή ενώ αναγνωρίζεται στο κείμενο αναιρείται και πάλι στην πράξη.
Στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Ανάπτυξη Υποδομών» το ποσοστό ηλεκτροδοτούμενου σιδηροδρομικού δικτύου προβλέπεται να ανέλθει στο 55% χαμηλή πρόβλεψη που δείχνει ότι κατά βάση το παραγωγικό μοντέλο παραμένει στα ίδια περίπου.
Αλλά η έκπληξη βρίσκεται στο ποσοστό των «σιδηροδρομικών μεταφορών στο σύνολο των εμπορευματικών μεταφορών» Σε αυτό προβλέπεται αύξηση μόλις 15% δηλαδή από το πενιχρότατο 1,8 του 2017 στο επίσης πενιχρότατο ποσοστό τονοχιλιομέτρων εσωτερικών εμπορευματικών μεταφορών 2,07 για το 2025
Για τη νησιωτική Ελλάδα οι μεταφορές είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης καθώς η νησιωτική Ελλάδα βρίσκεται σε διαρκή αποκλεισμό ορισμένες εποχές του χρόνου.
Δεδομένου ότι είναι ασύμφορη και αδύνατη η επικοινωνία με το κέντρο επιβάλλεται η ανάπτυξη ακτινωτά ήπιου μεταφορικού δικτύου ναυσιπλοΐας μεταξύ των νήσων, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι και ήπιου επιβατικού και τουριστικού περιφερειακού δικτύου πλοίων.
Αντίστοιχα η αποκεντρωμένη λειτουργία τηλεπικοινωνιακών συστημάτων, κεραίες-κέντρα αναμετάδοσης πρέπει να συνδυασθούν με την τεχνολογία 5G
Ωστόσο καμία πρόβλεψη δεν γίνεται από το ΕΠΑ καθώς δίνεται έμφαση στην κατασκευή λιμενικών υποδομών έργο το οποίο όμως εκλείπει από τον πίνακα των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.

Στόχος Εξωστρέφεια
Ο στόχος επικεντρώνεται απλά στην προώθηση του τουρισμού με κάποια έμφαση στα μουσεία και τον αρχαιολογικό τουρισμό και στην αύξηση της προώθησης των γεωργικών προϊόντων. Επανάληψη δηλαδή του ίδιου ακριβώς μοντέλου που οδήγησε στην δεσπόζουσα θέση του τουριστικού προϊόντος στην οικονομία της χώρας.
Ο τουρισμός αντιμετωπίζεται και στο νέο παραγωγικό μοντέλο όπως διατείνεται το ΥΠΑΝ ως κυρίαρχη δραστηριότητα γύρω από την οποία δορυφορικά μπορούν να αναπτυχθούν και άλλες.

Ένα πράγματι νέο παραγωγικό μοντέλο οφείλει να αναπτύξει τους 4-5 άξονες γύρω από τους οποίους θα προκαλείται ώσμωση του τουριστικού προϊόντος.
Η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας επιβάλει την ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα με υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα με καινοτόμες πρακτικές βιολογικής καλλιέργειας και επεξεργασίας.
Η αντιστροφή της δεσπόζουσας σχέσης μπορεί να επιτευχθεί με τρόπο ώστε να μη διαταραχθεί η προσφορά του τουριστικού προϊόντος στην Ελληνική οικονομία
Τα προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα μπορεί να γίνουν πασίγνωστα και να αποτελέσουν επιπρόσθετο πόλο τουριστικής έλξης. Αυτή η στόχευση ή άλλες παρόμοιες θα απεξαρτήσουν την Ελληνική οικονομία από το μονοπώλιο του τουριστικού προϊόντος.
Ο κίνδυνος της επισιτιστικής κρίσης που μπορεί να προκύψει ως συνέπεια της κλιματικής κρίσης, ή όπως η πρόσφατη υγειονομική κρίση απέδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει αποτέλεσμα οποιασδήποτε κρίσης. Την περίοδο του lockdown στην Κρήτη σάπιζαν οι ντομάτες και στη Βόρεια Ελλάδα υπήρχε έλλειψή τους και αισχροκέρδεια. Εξίσου με την ηπειρωτική Ελλάδα αναγκαία είναι μια συνεκτική πολιτική αγροδιατροφικής ανάπτυξης στα νησιά, που θα στοχεύει στην παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας γεωργικών-αλιευτικών προϊόντων και προϊόντων διατροφής.
Μια αγροδιατροφική πολιτική που θα εξυπηρετεί ταυτόχρονα και τον στόχο του αγροδιατροφικού τουρισμού με επέκταση σε δρόμους οίνου, μεσογειακή διατροφή αλλά και τουριστικής αλιείας. Όλη η δύναμη της καινοτομίας θα μπορούσε για τη χώρα μας να επικεντρωθεί ακριβώς σε αυτό τον στόχο.
Η αγροδιατροφική ανάπτυξη ενσωματώνει την παραγωγή νέων ερευνητικών αποτελεσμάτων, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, καθώς η μεταφορά και εφαρμογή τους στην αγροδιατροφική αλυσίδα, ενισχύει τη δημιουργία δυναμικών επιχειρήσεων για την παραγωγή, τυποποίηση και ανάδειξη εξαιρετικών τοπικών προϊόντων αγροδιατροφής που έχουν ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα με στόχο την εξωστρέφεια και τις διεθνείς αγορές. Προσανατολίζει το ερευνητικό έργο στον αγροδιατροφικό τομέα στις παρακάτω θεματικές περιοχές:

  • Παραγωγή υγιούς και άνοσου πολλαπλασιαστικού υλικού. Βελτίωση ποικιλιών – Παραγωγή υβριδίων.
  • Νέες τεχνολογίες στις καλλιέργειες. Βιολογικές και νέες δυναμικές καλλιέργειες. Αξιοποίηση τοπικών ποικιλιών φυτών και φυλών ζώων. Νέες τεχνολογίες στην παραγωγή ζωοτροφών υψηλής διατροφικής αξίας.
  • Σύγχρονα συστήματα παραγωγής στις καλλιέργειες υπό κάλυψη και στις καλλιέργειες εκτός εδάφους (υδροπονία, αεροπονία, ΝFT, Float System, κλπ.) Τυποποίηση, μεταποίηση, ποιότητα, ασφάλεια, ιχνηλασιμότητα, εφοδιαστικές αλυσίδες στα προϊόντα αγροδιατροφής φυτικής και ζωικής προέλευσης. Νέα προϊόντα θρέψης, λίπανσης, φυτοπροστασίας.
  • Νέες τεχνολογίες και εφαρμογές βιοτεχνολογίας στην παραγωγή προϊόντων αγροδιατροφής (π.χ. τελικά προϊόντα, οίνος, superfoods, βιολειτουργικά τρόφιμα, βιοδραστικές ουσίες).
  • Σύγχρονος εξοπλισμός αγροδιατροφικών μονάδων και θερμοκηπίων. Χρήση νέων υλικών. Αξιοποίηση γεωργικών αποβλήτων.
    Το ΕΠΑ 2021-2025 δεν έχει την παραμικρή πρόβλεψη για τον αγροδιατροφικό τομέα. Η δε κατανομή για το τομεακό έργο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είναι μόλις 28 εκ. για πέντε χρόνια, δηλαδή το 0,28% του συνόλου του ΕΠΑ
    Το ΕΠΑ 2021-2025 διατηρεί την ίδια διανεμητική λογική και στο θέμα του προβλεπόμενου αποθεματικού των 750 εκ.
    Το θέμα των κρίσεων γίνεται ένα ακόμη πεδίο εκμετάλλευσης και πελατειακών χειρισμών.
    Το μεγάλο αποθεματικό των 750 εκ. που προβλέπεται στο ΕΠΑ υπό το Υπουργείο Ανάπτυξης εάν δεν υπάρξει κρίση μεγάλων διαστάσεων στον ενδιάμεσο χρόνο μπορεί να αναδιανεμηθεί κατά το δοκούν. Προβλέπεται δηλαδή αποθεματικό 750 εκ, θεωρητικά ετησίως 150 εκ, για περιπτώσεις κρίσεων χωρίς διευκρίνηση για την κατανομή του, σε περίπτωση μη έκτακτης αξιοποίησης.
    Ωστόσο δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε την ακριβή περιοδικότητα των κρίσεων παρά μόνον ότι αργά ή γρήγορα σίγουρα θα συμβεί, η ορθή αντιμετώπιση είναι το αποθεματικό σταδιακά και όσο δεν προκύπτει κρίση να χρηματοδοτεί ενέργειες πρόληψης της κρίσης.
    Για παράδειγμα στο θέμα της κλιματικής κρίσης υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία συμβαίνουν ή αναπόφευκτα θα συμβούν.

    Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η κρίση υδατικών πόρων συμπεριλαμβανομένης της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Οι υποδομές της χώρας εκτός του ότι οι περισσότερες είναι απαρχαιωμένες, είναι σίγουρο ότι δεν είχαν γίνει με προδιαγραφές ανθεκτικότητας σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
    Επίσης η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μετατρέψει πολλές παράκτιες περιοχές σε λιμνοθάλασσες, τα νέα λιμενικά έργα που προβλέπονται στον στόχο των Υποδομών, σε ελάχιστο χρόνο μπορεί να είναι εκτός προδιαγραφών των συνθηκών που θα προκύψουν.
    Οι υδροφόροι ορίζοντες σε Κρήτη, Θεσσαλία, Μακεδονία μπορεί να μετεξελιχθούν σε καταστροφικές υφάλμυρες υπόγειες λίμνες.
    Η πρόβλεψη επομένως ενός ποσού ως αποθεματικού χωρίς τη δέσμευση για την αξιοποίησή του σε ανάλογες ενέργειες πρόβλεψης κρίσεων σε περίπτωση μη απορρόφησης, καταλήγει να είναι αποθεματικό ρουσφετολογικού, πελατειακού χαρακτήρα ή στην καλύτερη περίπτωση αποθεματικό για μαύρες κυβερνητικές τρύπες.
    ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
    Οι στόχοι που τελικώς περιγράφονται στο ΕΠΑ αγνοούν επίσης την αντιμετώπιση του γεωπολιτικού κενού στην Ανατολική Μεσόγειο.
    Στην καλύτερη περίπτωση αγνοούν τις αμυντικές ανάγκες που θα προκύψουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεδομένου ότι σύντομα θα υποχρεωθεί σε ανάληψη ευθυνών άμυνας.
    Οι επιλογές ανάπτυξης αμυντικού υλικού θα καθιστούν τις κρίσεις λιγότερο επικίνδυνες και οι γενικότερες αμυντικές ανάγκες είτε μιας σε βάθος ενοποίησης της Ε.Ε. είτε μιας εθνικής άμυνας χωρίς την Ευρωπαϊκή Αμυντική διάσταση θα προκύψουν συντόμως. Το ΕΠΑ αγνοεί και αυτή την παράμετρο.
    ΕΠΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ
    Η ειρωνεία της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το ΕΠΑ 2021-2015 βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου αναφέρει: «Η επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χώρας απαιτεί τη συντονισμένη κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων εργαλείων, που περιλαμβάνουν ενδεικτικά, εκτός από το ΕΠΑ, έργα που χρηματοδοτούνται από τους δημόσιους πόρους των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, νομοθετικές και οργανωτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και ευρύτερα της οικονομίας, αλλά και ιδιωτικές επενδύσεις. Επομένως, η αξιολόγηση της υλοποίησης του ΕΠΑ δεν θα πρέπει να βασιστεί αποκλειστικά στη σύγκριση της τιμής στόχου με την πραγματική τιμή του δείκτη. Το ζητούμενο σε μια ενδιάμεση ή τελική αξιολόγηση προόδου θα είναι να εξεταστεί, σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο, οι επιμέρους παρεμβάσεις που έχουν υλοποιηθεί έχουν συμβάλει στην κατεύθυνση επίτευξης των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.» Με λίγα λόγια κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Στην ουσία δεν υπάρχει πραγματική στοχοθέτηση ούτε μετρήσιμα μεγέθη που θα πρέπει να υλοποιηθούν και φυσικά οι αρμόδιοι να απολογηθούν.

Με αυτές τις παρατηρήσεις είναι προφανές ότι το κείμενο του ΕΠΑ προς διαβούλευση είναι γραμμένο για να ακούσει ο καθένας αυτά που θέλει, να ικανοποιήσει όλες σχεδόν τις ανησυχίες αλλά ως προς το αποτέλεσμα είναι ένα δημαγωγικό κείμενο που παραμένει σε αναχρονιστικές πρακτικές και λογικές κομματικής εξυπηρέτησης.
Είναι μια συρραφή κειμένων που εντοπίζει πληγές για να τις κουκουλώσει στη συνέχεια και να τις αφήσει να κακοφορμίσουν.
Η τακτική να συμπεριληφθούν υπέρμετρα πολλοί για την αντοχή χρηματοδότησης στόχοι χωρίς ουσιαστική ποσοτικοποιημένη κατανομή των έργων κάθε στόχου είναι η τακτική όλα μέσα σε ένα χαοτικό κυκεώνα όμορφων λόγων και επισημάνσεων είναι η επαλήθευση της αναποτελεσματικότητας, της οπισθοδρομικής προσέγγισης, είναι ένας αντιαναπτυξιακός νόμος, που εκφράζει με συνέπεια την πολιτική της συντήρησης.

Δημοφιλέστερα Άρθρα