ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ: ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Γιατί κάνουν αναλύσεις της πλάκας για την εκλογή του Τραμπ;

Δεν θα είμαι αρεστός στους φίλους μου.

Δεν θα πω καθόλου αρεστά πράγματα στους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες.

Ακούστε.

Για τις αιτίες της επικράτησης Τραμπ, σας δουλεύουν όλους και κοροϊδεύουν πρώτα τους εαυτούς τους οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δήθεν αναλυτές

Οι δημοκρατικοί, οι Σοσιαλδημοκράτες, σε Ελλάδα Ευρώπη και ΗΠΑ, έχουν παγιδευτεί στα ίδια αδιέξοδα που τους παρέλυσαν στη διάρκεια του μεσοπολέμου.

Τα ίδια αδιέξοδα που γέννησαν και θέριεψαν τον Φασισμό και τον Ναζισμό.

Η κρίση που ταλαιπωρεί όλους τους πολίτες σε όλο τον κόσμο έχει όνομα.

Είναι η αποτυχία της Παγκοσμιοποίησης.

Είναι η αποτυχία όλων των πτυχών της παγκοσμιοποίησης πλην μιας. Της ανεξέλεγκτης χωρίς κανόνες κίνησης των κεφαλαίων.

Πραγματικών και ψεύτικων, διεφθαρμένων και αιματοβαμμένων που τώρα πλέον θα νομιμοποιηθούν και μέσω των ηλεκτρονικών νομισμάτων.

Σε όλα τα άλλα υπάρχει μόνο ένας κανόνας. «Σκάσε και κολύμπα».

Αλλά επειδή δεν είμαστε στην εποχή του δουλεμπόριου και οι πολίτες στα περισσότερα μέρη έχουν βιώσει τη διαφορά της αξιοπρεπούς διαβίωσης, αισθάνονται στο πετσί τους να γκρεμίζονται όλα όσα αποτελούσαν κανόνα κοινωνικής συνύπαρξης.

Έχουν γκρεμιστεί σε τέτοιο βαθμό που εξοργίζονται.

Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με τις συνέπειες που επέφερε η παγκοσμιοποίηση.

Ποια παγκοσμιοποίηση δηλαδή. Ούτε στο εμπόριο που ήταν η προμετωπίδα δεν υπάρχει πλέον με τόσους δασμούς που επιβάλλονται από κάθε πλευρά και με κάθε δικαιολογία.

Αλλά για τους πολίτες ισχύουν όλοι οι επαχθείς κανόνες της.

Ο αυξανόμενος πλούτος των λίγων, η σκανδαλώδης στήριξη καρτέλ, μονοπωλίων και ολιγοπωλίων.

Η απομύζηση του πλούτου αλλά και την προοπτικής, της ελπίδας των πολιτών και των χωρών της περιφέρειας από τα μητροπολιτικά κέντρα, ακόμη και των πόλεων της περιφέρειας από τα εθνικά κέντρα.

Η κατάργηση της εργασιακής ειρήνης, των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η πτώση της μικρομεσαίας τάξης σε κατηγορία νεόπτωχων και των αδύναμων οικονομικά σε κατηγορία εξαθλιωμένων.

Η ανεργία, η κάθε είδους μετανάστευση, η ανομία.

Η απώλεια κάθε μορφής ασφάλειας.

Η απόδοση υπερβολικής εξουσίας και προβολής σε μειοψηφίες ανατρέποντας κοινωνικά πρότυπα αιώνων.

Υπάρχει αγανάκτηση των λαών με τη ρευστοποίηση.

Ρευστοποίηση κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων.

Ρευστοποίηση κοινωνικών προτύπων και κανόνων συνύπαρξης.

 

Υπάρχει αγανάκτηση για τις συνέπειες της διάλυσης των κοινωνικών δεσμών.

Αγανάκτηση με τη μαζοποίηση, τον άμορφο χυλό που μετατρέπουν την κοινωνία.

Ποια είναι η πολιτική απάντηση των δημοκρατών, των σοσιαλιστών των σοσιαλδημοκρατών, της λεγόμενης αριστεράς;

Λογάκια.

Λογάκια στρόγγυλα και προσεκτικά μη χαλάσουμε τη σχέση με το οικονομικό κατεστημένο.

Πολλές φορές και εγκλωβισμός στην παγίδα της ρευστοποίησης και της διάλυσης των κοινωνικών δεσμών. Τρέχουν να φανούν και πρώτοι δικαιωματιστές σε επί μέρους και πολλές φορές μικρότερης σημασίας θέματα που χάνουν ωστόσο τα βασικά δικαιώματα των πολιτών.

Στρογγυλεμένα λογάκια από δήθεν σοβαρούς πολιτικούς, με θέσεις ίσων αποστάσεων-κεντρώες πολιτικές, κατευνασμός της αγανάκτησης και κάπου κάπου κορώνες για την ακροδεξιά.

Αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε από τους παραδοσιακούς δεξιούς πολιτικούς.

Κάνουν πως θυμούνται την ακροδεξιά αλλά την ξεχνούν όταν τρέχουν να συγκυβερνήσουν με τη δεξιά.

Την ακροδεξιά που ήδη εκκολάπτουν με τις μαλθακές πολιτικές τους και σε λίγο θα τη θεριέψουν.

Να είστε σίγουροι.

Θα πούνε μερικές βλακείες ότι δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος ο Μπάϊντεν και καθυστέρησε να αποσυρθεί. Θα πούνε ότι για όλα φταίνε οι δύο πολεμικές συγκρούσεις. Θα πούνε και μια γενική καταγγελία για ανισότητες.

Θα ψελλίσουν κάτι για συναινέσεις, που να τολμήσουν να μιλήσουν για συμμετοχική δημοκρατία. Γιατί η συμμετοχή των πολιτών θα ανέτρεπε όλες τις νερόβραστες πολιτικές των «προοδευτικών».

Αλλά σε λίγο θα τα ξεχάσουν όλα. Τα μηνύματα της εκλογικής ήττας που δήθεν κατάλαβαν θα ξεχαστούν όλα. Όπως ακριβώς έγινε με τις Ευρωεκλογές, τις εκλογές στη Γαλλία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία.

Όλα θα ξεχαστούν. Θα ξεχάσουν όλα αυτά από τα οποία οι λαοί πιέζονται.

Νομίζουν ότι και ο λαός θα ξεχαστεί και θα υποκύψει στο επόμενο εκλογικό δίλημμα.

Μέχρι που το ποτήρι θα ξεχειλίσει…

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΠΑΝΤΩ ΜΕ ΕΝΩΤΙΚΗ ΒΑΘΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΣΥΜΠΡΟΕΔΡΙΑ

Όλοι προσέγγισαν το εκλογικό αποτέλεσμα της 5/12 για πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής με όρους νίκης και ήττας ή στην καλύτερη περίπτωση ως έκφραση για ανανέωση.

Τι πραγματικά έδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα και κανένας δυστυχώς δεν ανέδειξε μέχρι σήμερα;

Στο Κίνημα Αλλαγής, με το ΠΑΣΟΚ μαζί, εκφράζονται δύο μεγάλα κυρίαρχα στο Κίνημα, με ρίζες στην κοινωνία ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα.

Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση για πρώτη φορά τα δύο μεγάλα ρεύματα ενώθηκαν σε μια εκλογική σύμπραξη έστω με διαφορετικό στόχο εκλογικής εκπροσώπησης.

Ενώθηκαν σε μια κοινή εκλογική διαδικασία και απέδειξαν ότι μαζί μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο Κίνημα Αλλαγής.

Τα δύο ρεύματα μαζί, μπορούν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και το ατροφικό παλαιοκομματικό δίπολο που ταλανίζει τον λαό.

Προσήλθαν 270.000 ψηφοφόροι σε ένα κόμμα του 8,2% επισήμως!!!

Ρεκόρ ιστορικών διαστάσεων για τέτοια αναλογία.

Ποιος το πέτυχε; Τα δύο ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα από κοινού.

Ωστόσο ο τρόπος που προσεγγίζεται το αποτέλεσμα είναι μια από τα ίδια.

Ο τελικός νικητής θα εφαρμόσει προσωπικές πολιτικές και πολιτικές που εκπροσωπεί το ρεύμα του. Το άλλο ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα θα περάσει στην αδράνεια, την αναμονή της φθοράς ή ακόμη την υπονόμευση όπως γίνεται συνήθως και όπως έχει ήδη εφαρμοσθεί στο Κίνημα.

Το σύνθημα από την αρχή των εκλογών «μόνο ΠΑΣΟΚ» ήταν η θρυαλλίδα που αναβίωσε βαθιά χαρακώματα, ύψωσε τείχη με εκφραστές εκείνη την κομματική νομενκλατούρα που οδήγησε με τις ενέργειές της στη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί όταν το ΠΑΣΟΚ το είχαν καταντήσει δημοσκοπικά στο 2,5% τα μέλη ήταν μηδέν και μόνο μια κομματική νομενκλατούρα που συντηρείτο από αυτό είχε απομείνει. Τώρα βρήκαν ευκαιρία να αποκτήσουν ρόλο.

Είναι οι ίδιοι που με αφορμή το σύνθημα «μόνο ΠΑΣΟΚ» (το οποίο διασώθηκε χάρη στη Φώφη και το ΚΙΝΑΛ) ύψωσαν διαχωριστικά τείχη, στη διάρκεια των εκλογών, δημιουργώντας προϋποθέσεις διχασμού σε δήθεν ΠΑΣΟΚ και μη ΠΑΣΟΚ που όμως όλοι μαζί είναι στο ΚΙΝΑΛ και εκφράζονται από τις αξίες του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Δεν θα εκπλήξει δε εάν σε αυτό το σχέδιο του ρόλου που επιχειρούν να «ανακαταλάβουν» εντάσσεται η εξουδετέρωση του άλλου μεγάλου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος εξωθώντας σε απομάκρυνση των στελεχών, πολιτών και ψηφοφόρων που εκφράζονται με αυτό το ρεύμα.

Σε αυτή την κρίσιμη καμπή για το Κίνημα έρχεται ο ρόλος της ανανέωσης. Ανανέωση είναι η καινοτόμος πολιτική σκέψη η υπέρβαση προσωπικών φιλοδοξιών χάριν του κοινού καλού είναι η εφαρμογή πολιτικών που σπάει το κατεστημένο και τους οπισθοδρομικούς θύλακες εξουσίας.

Οι εκλογές έστειλαν το μήνυμα!

Ανανέωση είναι να συμπορευθούν τα δύο μεγάλα ρεύματα έχοντας κοινή πρόσβαση και συμμετοχή στις αποφάσεις. Έχοντας κοινή εκπροσώπηση στη διαδικασία λήψης και εφαρμογής

Ανανέωση είναι τα δύο μεγάλα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα να συνεργαστούν σε κοινούς αγώνες, να αποκτήσουν ουσιαστική συλλογικότητα και επομένως συντροφικότητα. Είναι μια διαδικασία που έχει ξεχαστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν μπορεί να αναβιώσει με τεχνητές συγκολλήσεις παρά μόνο με ειλικρινή συλλογική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και στα όργανα του Κινήματος.

Ανανέωση είναι η δημιουργία ενός νέου κόμματος στο πεδίο της οργάνωσης με ανοικτή συμμετοχή, εναλλαγή στα όργανα, καθολική ψηφοφορία στη λήψη αποφάσεων και συλλογική εκπροσώπηση στην εφαρμογή τους.

Πρώτο βήμα είναι να δηλώσουν οι δύο υποψήφιοι ότι όποιος εκλεγεί, στην πορεία προς το συνέδριο θα αποτυπώσει και εφαρμόσει αυτές τις αρχές της συλλογικής ηγεσίας και της Άμεσης Δημοκρατίας φτάνοντας σε επίπεδο κορυφής να θεσμοθετήσει και εφαρμόσει τον θεσμό των συμπροέδρων.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική καθώς ο θεσμός των συμπροέδρων εφαρμόζεται ευρύτατα σε συλλογικές οργανώσεις από τον επιστημονικό χώρο, την οργάνωση συνεδρίων, τον κοινωνικό μέχρι τις πολιτικές οργανώσεις που ορισμένες εξ αυτών έφτασαν στην εξουσία εκπροσωπώντας στο εσωτερικό τους ακριβώς δύο ή περισσότερα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.

Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, οι δύο υποψήφιοι απέδειξαν ότι εκπροσωπούν τα δύο μεγάλα, αλλά διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και επομένως μπορούν να τα εκπροσωπήσουν να κρατήσουν ενωμένα και να κάνουν τη νέα μεγάλη αρχή.

Αυτή η ανανέωση ρίχνει τείχη, καταργεί χαρακώματα. Η ανακατάληψη μιας παλιάς μορφής εξουσίας είναι καθαρή αναπαλαίωση (ούτε καν ανακύκλωση) βαφτισμένη ανανέωση.

Η ανανέωση με συλλογικότητα, συναποφάσεις και καθολική συμμετοχή που ενώνει όλα τα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα στον χώρο του Κινήματος αποτελεί τη μόνη εγγύηση ότι δεν θα γίνει πισωγύρισμα, δεν χαθεί η μεγάλη ευκαιρία που έδωσαν 270.000 πολίτες με το μήνυμα της συμμετοχής.

ΕΠΙΤΟΜΗ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΚΛΟΓΕΣ

Από την «αυταπάτη» όπως βάφτισαν την εξαπάτηση του λαού, στην επιτομή της αποτυχίας. Μετά την συμφωνία Γερμανίας-Δ.Ν.Τ. (συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ εχθές το απόγευμα) η Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέτυχε το πρωτοφανές.

  • Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο διάστημα.
  • Δεν γίνεται ελάφρυνση χρέους
  • Οι Έλληνες υποχρεώνονται σε νέα μέτρα σε φορολογικό και συνταξιοδοτικό, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις με αδιαφάνεια, διογκώνει το δημόσιο και αποτελειώνει τους μικρούς και μικρομεσαίους.
  • Η ελληνική οικονομία δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ.

Μπορεί μια φυσιολογική κυβέρνηση να αντέξει το βάρος μιας μνημειώδους αποτυχίας της πολιτικής της? Μπορεί να επιβάλει νέα μέτρα λόγω επιδείνωσης του χρέους που προέρχεται από δική της υπαιτιότητα?

Η πρώτη επικοινωνιακή προσέγγιση είναι πως θα κρατηθεί με νύχια και δόντια και ρουσφέτια και νέες υποσχέσεις, κερδίζοντας χρόνο με τον νέο μύθο για αντίμετρα.

Ο κοινός φόβος είναι ότι ακολουθεί το σχέδιο της δραχμής του 2015, σχέδιο που συνέπιπτε και συμπίπτει με την στρατηγική Σόιμπλε. Δεν αποκλείεται

Η ταχεία εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το οικονομικό κλίμα και την θέση των τραπεζών τους δύο πρώτους μήνες του 2017, είναι προφανές ότι δίνει το σήμα γενικότερης ρευστότητας.

Το πολυαναμενόμενο σχέδιο νόμου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό είναι στη σημερινή του μορφή διαβούλευσης άλλη μια τρύπα στο νερό. Υποτίθεται ότι θα ήταν εφαλτήριο ανάπτυξης καθώς θα ελάφρυνε το χρέος επιχειρήσεων και τραπεζών αλλά με τη νομοθέτηση της ασυλίας των τραπεζικών υπαλλήλων.

Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά είναι προφανής η στρατηγική της κυβέρνησης να επιστρέψει σε προσπάθεια εθνικοποίησης (ή διαπλοκής) των τραπεζών. Γιατί ικανοποιείται με την άρνηση των ξένων μετόχων να συμμετάσχουν σε νέα αύξηση κεφαλαίου. Μόνο που αυτό οδηγεί σε νέο χρέος και νέες επιβαρύνσεις για τον Ελληνικό λαό.

Θα πρέπει βέβαια να θυμόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν που με την «περήφανη» διαπραγματευτική της τακτική (ουσιαστικά με στρατηγική να δημιουργήσει διαπλοκή μέσω της τράπεζας Αττικής) έχασε τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών και πέρασαν σε χέρια ξένων.

Μπορεί ο νέος επικοινωνιακός μύθος των αντίμετρων να δώσει παράταση κυβερνητικής θητείας? Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε!

Ωστόσο η συμφωνία Μέρκελ-Λαγκάρντ έδειξε ότι ο κύβος ερρίφθη. Η νέα διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε στην επιτομή της αποτυχίας. Μόνη διέξοδος αντιμετώπισης του περιβάλλοντος που διαμορφώθηκε είναι ανωμαλία ή εκλογές!!!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 2030-2035

Το μεγαλύτερο πλήγμα για το μέλλον της Ελλάδας είναι η κατίσχυση των πιο συντηρητικών, των χειρότερα αξιολογημένων πρακτικών εκπαίδευσης. Δεν αναφέρομαι σε εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα γιατί…δεν υφίσταται. Το μπάχαλο των σχολείων, η συστηματικά καλλιεργημένη ανευθυνότητα των εκπαιδευτικών και το σαθρό, χωρίς προσανατολισμό πρόγραμμα εκπαίδευσης είναι τα κυρίαρχα στοιχεία του.

Φως στο τούνελ δεν υπάρχει από τις διαφαινόμενες «θέσεις» και αντιπαραθέσεις των πολιτικών στη χώρα μας.

Οι ευχές μας λοιπόν στην παρούσα γενιά αλλά και στη μελλοντική γενιά του 2030-2035

Μεταπολεμικά συγκρούστηκαν δύο παγκόσμια εκπαιδευτικά συστήματα. Το παλιό από αρχαιοελληνικής καταβολής σύστημα γενικής εκπαίδευσης και το νεότερο Αγγλοσαξωνικό σύστημα εξειδίκευσης το οποίο και επικράτησε. Η Ελλάδα ποτέ δεν βρήκε τον δρόμο της ανάμεσα σε αυτά.

Σήμερα καθώς το παγκόσμιο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο αλλάζει, συγκρούονται δύο νέα παγκόσμια συστήματα. Το παλιό Αγγλοσαξωνικό και το νέο που έχει ως κοιτίδα την Φιλανδία.

fi-1

Η Φιλανδία βρίσκεται στην πρώτη θέση των αξιολογήσεων όλων των διεθνών οργανισμών, τα τελευταία 10 χρόνια για την παιδεία των 15ντάρηδων εφήβων της.

fi

Ωστόσο δεν επαναπαύτηκε στη δόξα της. Το Εθνικό Συμβούλιο εκπαίδευσης –το οποίο σέβονται και ακολουθούν τη στρατηγική του όλα τα κόμματα– έπειτα από έρευνες και πειραματικές εφαρμογές καθιέρωσε το νέο εκπαιδευτικό σύστημα του μέλλοντος.

Ξεκίνησε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά προγράμματα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που αντικαθιστά την κλασική «διδασκαλία ανά μάθημα» με «διδασκαλία ανά θέμα».

Τα παραδοσιακά μαθήματα όπως για παράδειγμα τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Γεωγραφία, οι ξένες γλώσσες αντικαθίστανται, με τη διδασκαλία διαθεματικών «φαινομένων» που απαιτούν συνδυαστικές γνώσεις και συνδέονται πιο άμεσα με την καθημερινότητα των παιδιών.

Σε αυτό το πλαίσιο, προβλέπονται και ανάλογες αλλαγές στις αίθουσες διδασκαλίας.

Στόχος του νέου αυτού διαθεματικού συστήματος είναι η προώθηση της συνδυαστικής σκέψης και η σύνδεση πρακτικών ζητημάτων με θεωρητικές γνώσεις σε εφαρμοσμένη πρακτική.

Μέχρι σήμερα το 90% των καθηγητών που εργάζονται στα γυμνάσια και τα λύκεια του Ελσίνκι έχουν ήδη λάβει σχετική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανανεωμένου προγράμματος.

Ασφαλώς οι καθηγητές που προσλαμβάνονται, επιβλέπονται και αξιολογούνται από το τοπικό σύστημα έχουν υψηλή θέση στην κοινωνία της Φιλανδίας, χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, είναι άριστα εκπαιδευμένοι σχεδόν όλοι με μεταπτυχιακά και όταν δεν μπορούν να έχουν την επικοινωνία που ορίζει το σύστημα για κάθε μαθητή χωριστά, επεμβαίνει ειδικός ψυχολόγος. Καθήκον του καθηγητή είναι να αποδίδει κάθε μαθητής του με εξατομικευμένη προσαρμογή του διδακτικού προγράμματος.

Οι καθηγητές αυτοαξιολογούνται πρώτα και οι μαθητές δεν χρειάζονται εξετάσεις για να πιστοποιήσουν την πρόοδό τους καθώς υπάρχει η πιστοποιημένη απόδοση σε όλο το έτος.

fi-2

Οι μαθητές εξαντλούν τις εργασίες τους στο σχολείο και δεν έχουν εκπαιδευτική δουλειά στο σπίτι. Δεν χρειάζονται εξωσχολική ενίσχυση.

Ιδού γιατί οι ευχές μας στρέφονται και στη μελλοντική γενιά του 2030-2035. Ίσως μέχρι τότε να ωριμάσουν οι συνθήκες στην Ελλάδα.

ΑΠΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Ή ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ?

Αποσυγκέντρωση ή αποκέντρωση;

Ο Χάρης Δούκας και ο Μιχάλης Κατρίνης στις θέσεις που έχουν εκφράσει αναφέρονται ρητά στην αποκέντρωση.

Για τον Ν. Ανδρουλάκη δεν συζητάμε διότι, ό,τι και να επαγγέλλεται εφάρμοσε στην πράξη το πλέον συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας.

Εξάλλου, είναι ο μόνος πρόεδρος που ακόμα και σήμερα δεν λειτούργησε Τομέα Αυτοδιοίκησης. Παρά τις επισημάνσεις των δημάρχων από όλη την Ελλάδα, αρνήθηκε να δημιουργήσει Τομέα Αυτοδιοίκησης.

Γιατί ο Π. Γερουλάνος επέλεξε να σταθεί απέναντι στην ιστορική θέση του ΠΑΣΟΚ;

 

Σε μια διακήρυξη 27 σελίδων με τίτλο «Αναγέννηση», η κυρίαρχη κεντρική πολιτική θέση που αναδεικνύεται είναι η αποσυγκέντρωση.

Η αποσυγκέντρωση εμφανίζεται σε κάθε σελίδα ως λύση για κάθε πρόβλημα.

Γιατί όμως αποσυγκέντρωση και όχι αποκέντρωση που αποτελεί την ιστορία του ίδιου του ΠΑΣΟΚ και την μεγάλη παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου;

 

Γιατί αγνοεί και το Σύνταγμα της Ελλάδας που ορίζει ως Συνταγματική υποχρέωση την αποκέντρωση;

Να θυμίσουμε εδώ ότι πολλοί συνταγματολόγοι κρίνουν αντισυνταγματική την καθυστέρηση και τις παλινωδίες στην ολοκλήρωση της αποκέντρωσης στη χώρα μας.

 

Ο ορισμός της αποκέντρωσης σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ

 

Ο ορισμός που δίνει στην αποκέντρωση ο ΟΟΣΑ θεωρείται από τους πλέον έγκυρους όχι μόνο γιατί λαμβάνει υπόψη του τα διεθνή στοιχεία των κρατών μελών του, αλλά και γιατί συνάδει με τον Ευρωπαϊκό Χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές της UN – Habitat, για την ενδυνάμωση των τοπικών αρχών.

 

Ο ορισμός αυτός είναι:

 

« Η αποκέντρωση συνίσταται στη μεταφορά εξουσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων από την κεντρική κυβέρνηση στους ΟΤΑ, οι οποίες ορίζονται ως νομικές οντότητες εκλεγμένες με καθολική ψηφοφορία και με κάποιο βαθμό αυτονομίας»

Με βάση τον ορισμό του ΟΟΣΑ οι ΟΤΑ διοικούνται από πολιτικούς φορείς και διαθέτουν τα δικά τους περιουσιακά στοιχεία και προσωπικό. Μπορούν να αυξήσουν τα έσοδα τους από ίδιους πόρους, όπως οι φόροι, τα τέλη, τα έσοδα κινητής και ακίνητης περιουσίας και διαχειρίζονται τον δικό τους προϋπολογισμό. Οι ΟΤΑ έχουν επίσης συγκεκριμένη εξουσία λήψης αποφάσεων διαθέτοντας το δικαίωμα να θεσπίζουν και να επιβάλλουν γενικές ή συγκεκριμένες αποφάσεις.

 

Είναι φανερό ότι σε αυτόν τον ορισμό, η αποκέντρωση δεν αφορά μόνο στη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και πόρων. Πρόκειται για την αναμόρφωση των σχέσεων μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των άλλων βαθμίδων δημόσιας διοίκησης.

 

Αποκέντρωση και Αποσυγκέντρωση

 

Η αποκέντρωση και η αποσυγκέντρωση χρησιμοποιείται, από ορισμένους, εναλλακτικά και προκαλείται σύγχυση.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Δρ. Οικονομικών ΤΑ, Ράλλη Γκέκα, με ανάλυσή του το 2019 και την δημοσίευση από την ΚΕΔΕ, είναι σημαντικά διαφορετικές έννοιες.

Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει μεταφορά αρμοδιοτήτων, πόρων και εξουσίας από το κεντρικό κράτος στις εκλεγμένες ΤΑ.

Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει μια χωρική μετατόπιση της διαχείρισης από την κεντρική κυβέρνηση στις μονάδες που είναι εγκατεστημένες σε περιοχές (χωρική διοίκηση της κεντρικής κυβέρνησης, υπουργικά τμήματα, τοπικές υπηρεσίες κ.λπ.). Αυτές οι υπηρεσίες είναι μέρος της εθνικής διοίκησης και αντιπροσωπεύουν την κεντρική κυβέρνηση σε εδαφικό επίπεδο.

Σε αντίθεση με την ΤΑ, οι αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες είναι ένα ιεραρχικό μέρος του επιπέδου της κεντρικής κυβέρνησης.

 

Στην πράξη, η διάκριση μεταξύ συστημάτων αποκέντρωσης και αποσυγκέντρωσης είναι μια πρόκληση διαφορετικών συστημάτων. Σε πολλές χώρες συνυπάρχουν αποκεντρωμένα και αποσυγκεντρωτικά συστήματα, όπως στην Εσθονία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία και τη Σουηδία.

 

Στη χώρα μας κλασσικό παράδειγμα αποσυγκέντρωσης είναι οι Γενικές Γραμματείες Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Και μόνο ο τίτλος τους οδηγεί σε παρανοήσεις. Υπενθυμίζεται ότι ο θεσμός αυτός δημιουργήθηκε από τον «Καλλικράτη» για να μεταφερθούν οι κρατικές εκείνες αρμοδιότητες (δάση υδατικοί πόροι κλπ), που σύμφωνα με το Σύνταγμα, δεν μπορούσαν να αποκεντρωθούν στις αιρετές περιφέρειες και τους δήμους.

Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι σε ορισμένες χώρες, η συνύπαρξη αποκεντρωμένων και αποσυγκεντρωμένων συστημάτων δημιουργεί ένα περίπλοκο σύστημα διακυβέρνησης. Αυτό μπορεί να είναι πολύ συγκεχυμένο, ιδιαίτερα στο επίπεδο κατανομής των αρμοδιοτήτων, με αποτέλεσμα να προκαλείται ένταση και να μειώνεται η διαφάνεια και η υπευθυνότητα στη διαχείριση.

 

Ο όρος αποσυγκέντρωση παραπέμπει σε διαφορετικό οικονομικό μοντέλο. Αποδυναμώνει την κοινωνική οικονομία και την ενίσχυση των μικρομεσαίων.

Ένα παράδειγμα που γίνεται αμέσως κατανοητό είναι ότι την ενεργειακή δημοκρατία μπορούν να αναπτύξουν φορείς αυτοδιοίκησης και άλλοι κοινωνικοί φορείς. Όχι όμως το κράτος, έστω αποσυγκεντρωμένο.

 

Ο όρος αποσυγκέντρωση παραπέμπει σε διαφορετικό μοντέλο δημοκρατίας.

Η λογοδοσία, η διαφάνεια, η διαύγεια και ο έλεγχος μεταφέρονται στο κεντρικό επίπεδο. Σε αντίθεση με την αποκέντρωση που μπορεί να ασκείται δημοκρατική συμμετοχή, έλεγχος και διαφάνεια στο βασικό κύτταρο της δημοκρατίας.

 

Γιατί επιλέχθηκε, επομένως, ο όρος αποσυγκέντωση που αφορά μια χωρική κατανομή διαχείρισης της κεντρικής εξουσίας, από τον όρο αποκέντρωση που αποτελεί την ιστορική προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ για την μεταφορά πόρων, εξουσίας και αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Υπάρχει τάση για ιδεολογική μετατόπιση από την ιστορική θέση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ προς ένα πιο συγκεντρωτικό μοντέλο κεντρικής εξουσίας;

Πρόκειται για λάθος ή για αλλαγή φυσιογνωμίας;

Στην περίπτωση λάθους θα χρειαστεί η διόρθωση ολόκληρης της διακήρυξης. Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ο ίδιος ο εκφραστής αυτής της διακήρυξης.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Το σύνολο της εσωτερικής κριτικής που ασκείται στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής είναι ότι έχει ακινητοποιηθεί δημοσκοπικά στα εκλογικά ποσοστά του παρά την πρωτοφανή για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης απώλεια του 1/3 ή 33% σχεδόν της εκλογικής του δύναμης. Δεν εισπράττει δηλαδή από την εκλογική απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια η φωνή της λογικής και της ανάλυσης υποδηλώνει ότι ποτέ δεν παρατηρείται άμεση μεταφορά μεγάλου όγκου ψηφοφόρων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τις εκλογές.

Η συνήθης κοινωνική διεργασία είναι η αποστασιοποίησή τους έως ότου πεισθούν από τη δημιουργία ενός κρίσιμου όγκου πολιτικών που θα οδηγήσει είτε να επανακάμψουν στην προηγούμενη πολιτική επιλογή τους είτε οι περισσότεροι να επιλέξουν την επόμενη πολιτική δύναμη.

Όταν συμβεί το δεύτερο τότε επιτελείται και η αλλαγή συσχετισμών και μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη αρχίζει να καθορίζει την ατζέντα.

Η αδημονία στο Κίνημα Αλλαγής είναι ότι δεν συμβαίνει το δεύτερο και αρχίζει μια εσωστρεφή συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας. Το πρόβλημα όμως είναι η αλλαγή ηγεσίας ή οι πολιτικές του Κινήματος;

Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται διαρκώς σε μια μέγγενη να πείσει ότι είναι αυτόνομο αλλά συχνά αυτό συμβαίνει με πολιτικές που εταιροκαθορίζονται υπό τον φόβο ότι θα κατηγορηθεί για σύμπλευση με τη ΝΔ ή τον Σύριζα.

Υποστηρίζω σε αυτό το σημείο ότι η συνεκτική ουσία των μελών του Σύριζα είναι η τυφλή, χωρίς αρχές, αντιδεξιά ρητορική και η διαρκής Μακιαβελική (κατ’ άλλους Γκεμπελική) επίθεση στο ΚΙΝΑΛ ότι είναι μέρος της δεξιάς.

Ωστόσο το διακύβευμα δεν είναι να πείσεις για την αυτονομία σου με πολιτικές θέσεις ίσων αποστάσεων. Το διακύβευμα είναι να ορθώσει το Κίνημα μια αυτόνομη πολιτική ατζέντα με θέσεις βάσει των αρχών που εκφράζει χωρίς να υπολογίζει εάν κάποιες από αυτές συγκλίνουν είτε με τον έναν είτε με τον άλλον.

Όταν καταφέρει να κάνει κυρίαρχη  την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του χώρου του, τότε η επιλογή των ενδεχόμενων συμμαχιών στους κοινωνικούς χώρους θα είναι χωρίς πολιτικό κόστος για το είδος της κοινωνικής συμμαχίας εφόσον θα θεμελιώνεται στις πάγιες αρχές του χώρου.

Βέβαια δεν νοείται σε αυτή τη φάση κομματική συμμαχία σε κεντρικό επίπεδο εκτός εάν το ΚΙΝΑΛ αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Κομματική συμμαχία προφανώς με πρόσχημα προγραμματική σύγκλιση θα είναι απλώς μια μορφή μανδύα με δήθεν προγραμματικές θέσεις, οι οποίες όμως δεν έχουν σφυρηλατηθεί στο κοινωνικό πεδίο και επομένως μένουν στα χαρτιά.

Η σημερινή εποχή είναι μια μεγάλη μετάβαση και χρειάζεται η διαμόρφωση πολιτικών θέσεων που θα απαντούν στις προκλήσεις της νέας διεθνούς πραγματικότητας. Χρειάζονται επίσης έναν δυναμικό πολιτικό φορέα με συγκροτημένο, αυτόφωτο πολιτικό λόγο, που σε τελική ανάλυση μπορεί να εμπνεύσει.

Πως θα ενημερωθεί η κοινωνία για αυτή την αυτόνομη έκφραση πολιτικών θέσεων όταν τα media συσκοτίζουν τις δραστηριότητες του ΚΙΝΑΛ;

Δύο σύντομα απλά παραδείγματα.

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το μόνο κόμμα που από νωρίς εξέφρασε την πιο ολοκληρωμένη άποψη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σήμερα όλοι γνωρίζουν τις κοκορομαχίες Μητσοτάκη-Τσίπρα

Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που επισκέφθηκε και έδωσε μεγάλη σημασία στη Ναυπηγική και Αμυντική βιομηχανία. Σήμερα όλοι νομίζουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί για την άμυνα.

Το πρώτο παράδειγμα είναι θέμα εξάρτησης από τα media, ωστόσο μια δυναμική αυτόνομη πολιτική πρέπει να έχει τα εργαλεία άμεσης επικοινωνίας και όσο το δυνατό άμεσης δημοκρατίας. Το ΚΙΝΑΛ ήταν το πρώτο που έκανε εσωκομματικό δημοψήφισμα.

Πόσοι το γνωρίζουν; Ίσως κανείς!

Γιατί απλά φοβήθηκε τη συνέχεια.

Το M5S στην Ιταλία έχει στην ηλεκτρονική του πλατφόρμα 187.432 εγγεγραμμένους εκ των οποίων 118.953 έχουν δικαίωμα ψήφου. Για να αποφασίσει εάν θα στηρίξει τον Μ. Ντράγκι σε κυβέρνηση έκανε (όπως πάντα) δημοψήφισμα στο οποίο ψήφισαν 74.537 και το ναι υπερίσχυσε με 59,3%

Ξέρετε σε τι περίπου αντιστοιχεί στην Ελληνική αναλογία πληθυσμού; Σε 12.400 συμμετοχές! Η πολιτική ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επομένως πρέπει να αφήσει τους δισταγμούς για ενδεχόμενη μικρή συμμετοχή και να χρησιμοποιήσει το μεγάλο όπλο της άμεσης δημοκρατίας. Τα media θα ακολουθήσουν στην αρχή επικριτικά αλλά στη συνέχεια θα υποταχθούν στη νέα πολιτική αντίληψη.

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το μέλλον της χώρας και το ΚΙΝΑΛ είναι το μόνο που έχει μια σωστή, έστω μισή, θέση. Ωστόσο είναι μισή. Δεν έχει γίνει κτήμα ούτε των μελών του!

Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό θάρρος να υποστηριχθεί ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι απολύτως απαραίτητες αλλά δεν θα λύσουν το πρόβλημα της άμυνας εάν δεν συνδυάζονται με την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Η δε ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας μπορεί να προσδώσει πολλαπλασιαστική δύναμη στην πολιτική βιομηχανία και την τεχνολογική μετάβαση της χώρας.

Αυτή η προοδευτική και πατριωτική θέση δεν εκφράζεται ευθαρσώς και συστηματικά, με συνέπεια να παρατηρείται και διγλωσσία. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πολιτικούς του χώρου να απέχουν από κάθε δήλωση στη διάρκεια οξυμένης κατάστασης μεταξύ Τουρκίας Ελλάδας και να τρέχουν πρώτοι να δηλώσουν παρουσία όταν ξεκινάνε οι «διερευνητικές» Αυτό δημιουργεί θολούρα.

Με αυτή την ταλάντευση οι προοπτικές για τον ΚΙΝΑΛ, είναι δυσοίωνες γιατί πολύ δύσκολα θα εκμεταλλευθεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της φυσιογνωμίας του, ούτε θα ωφεληθεί από την φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.

Οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ είναι δεμένοι μαζί του για λόγους ιστορικών πολιτικών αρχών και αυτό δεν ανατρέπεται. Το ζητούμενο είναι το Κίνημα να αποκτήσει τη δυναμική που θα προσφέρει και πάλι στους Έλληνες την αυτοπεποίθηση για το μέλλον σε αυτή τη δύσκολη εποχή μετάβασης.

ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ ΛΥΚΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ

Οι συναντήσεις κορυφής είναι πάντα θετικές όταν προετοιμάζονται σωστά και τα θέματα προς συζήτηση βρίσκονται σε καθεστώς ισορροπίας.

Το ιστορικό των συναντήσεων κορυφής με τον Ερντογάν έχει αποδώσει μια πρωτοφανή ενίσχυση της Τουρκικής πολιτικής, της επιθετικότητας και της κάθε φορά παγίωσης τετελεσμένων και πρόκλησης νέων διεκδικήσεων.

Φαίνεται ότι το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Μετά από κάθε συνάντηση η Τουρκία έκανε ένα νέο βήμα επιθετικών διεκδικήσεων.

Αυτό έγινε με την επίσημη υϊοθέτηση τη «γαλάζιας πατρίδας», το ίδιο με το «γκριζάρισμα» 150 νησίδων και νησιών, το ΤουρκοΛυβικό σύμφωνο, την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, τη νέα αμφισβήτηση της Θράκης με την «Τουρκική» μειονότητα και περιέργως την επιχείρηση εισβολής με εργαλείο λαθρομετανάστες από όλο το μουσουλμανικό τόξο, την καταπάτηση της Κυρήνεια.

Την 14 Ιουνίου 2021 εν μέσω απειλών όπως όλοι θυμόμαστε, έγινε συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η «υπακοή» στη Μέρκελ είχε ως συνέπεια να αδειάσει την κινητικότητα Μακρόν και Γαλλίας, η Τουρκία πήρε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» από την Ελληνική Κυβέρνηση για την Ευρώπη, για να μπορέσει αμέσως μετά να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση και για τις δύο πλευρές Μπάιντεν-Ερντογάν, χωρίς η Άγκυρα να κάνει πίσω ούτε στο ένα εκατοστό από τις αυθαίρετες απαιτήσεις της.

Αντιθέτως τις παγίωσε!

Πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ βετεράνος Διπλωμάτης κ. Σινιρλίογλου απέστειλε στον ΟΗΕ την γνωστή επιστολή όπου με μανιφεστικό τρόπο απευθυνόμενος στην ουσία στην διεθνή κοινότητα ξεδίπλωσε όλες τις αυθαίρετες τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Να θυμίσουμε ότι στη συνείδηση της διεθνούς κοινότητας το διεθνές δίκαιο δεν είναι μόνο ότι γράφεται σε κείμενα αλλά και ότι εγγράφεται ως πράξη τετελεσμένη και διαρκής.

Ποια είναι η στάση των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή;

Επί δύο χρόνια η Τουρκία συκοφαντεί τη χώρα μας και η Ελληνική κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί την επιχείρηση εμπέδωσης αρνητικού κλίματος για τη χώρα μας!

Και τώρα που η κρίση στην Ουκρανία κινητοποίησε τα αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας που αντιλαμβάνεται το πρόβλημα του αναθεωρητισμού, η κυβέρνηση τρέχει να δώσει και πάλι «πιστοποιητικό καλής διαγωγής», απονευρώνοντας και την πρωτοφανή στα χρονικά υποστήριξη της χώρας από το κογκρέσο έναντι της γραφειοκρατίας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ!

Την ώρα που οι επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, όπως επισημαίνεται και από πολλούς αναλυτές, μοιάζουν αρκετά με αυτές του Πούτιν προς την Ουκρανία, εμείς ακυρώνουμε το πλεονέκτημα!

Όπως ο Ρώσος Πρόεδρος διεκδικεί περιοχές της αυτοκρατορικής Ρωσίας, έτσι και ο Ερντογάν ονειρεύεται τις κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όπως ο Πούτιν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Λένιν» (βλ. Δημοκρατία της Ουκρανίας), έτσι και ο Ερντογάν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Κεμάλ» (βλ.Συνθήκη Λωζάνης, σύνορα Τουρκίας).

Η αποστρατιωτικοποίηση είναι επίσης αίτημα αμφοτέρων, καθώς και οι δύο απαιτούν από τα γειτονικά κράτη να μην εξοπλίζονται ούτε για την άμυνα τους, αλλά τα δικά τους κράτη να είναι ελεύθερα να τα απειλούν.

Όσο για την κατηγορία περί ναζιστικού κράτους, όπως κατηγορεί ο Πούτιν την Ουκρανία, η Τουρκία έχει βρει την κατηγορία ότι η Ελλάδα πνίγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Η Ελλάδα, ωστόσο, ποτέ δεν έχει κάνει καμπάνια για να αναδείξει τον ρόλο της Τουρκίας στα θέματα αυτά, ενώ το τουρκικό καθεστώς διεξάγει οργανωμένη διεθνή καμπάνια δυσφήμισης της Ελλάδας εδώ και δύο χρόνια.

Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, τι έχει καταγραφεί διεθνώς;

Αυτός ο χάρτης είναι ο μοναδικός επίσημος χάρτης της Ελλάδας που εστάλη στον ΟΗΕ συνοδευόμενος από τις γεωγραφικές συντεταγμένες της υφαλοκρηπίδας και της μελλοντικής ΑΟΖ! Είναι η μόνη Ελληνική προσπάθεια που έγινε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Έκτοτε νεκρική σιωπή ως προς την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου παρόλο που η Κύπρος την οριοθέτησε και την θεσμοθέτησε!

Οι συνομιλίες χρειάζονται όταν υπάρχει ισορροπία… Μπορούσε να υπάρξει ισορροπία έναντι των Τουρκικών διεκδικήσεων;

Βεβαίως εάν η Ελλάδα δεν είχε την ηττοπαθή πολιτική κατευνασμού, βεβαίως εάν η Ελλάδα είχε εθνική στρατηγική και απαντούσε, όχι στους λεονταρισμούς με λεονταρισμούς, αλλά ορθολογικά σε διεθνές επίπεδο βήμα, βήμα απάντηση στην Τουρκική προπαγάνδα και ανάδειξη της επικινδυνότητας της αναθεωρητικής πολιτικής του Ερντογάν και του ακραίου εθνικισμού που αναπτύχθηκε στην Τουρκία.

Βεβαίως εάν απαντούσε ως όφειλε με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο και της δυνητικής ΑΟΖ όπως έκανε η Τουρκία.

Αυτό αφορά κάθε ιστορική φάση του λαού μας με παρόμοια διλήμματα, αναφορικά με το Δίκαιο και την Ισχύ, την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, τον κατευνασμό και την ηττοπάθεια.

Όταν ο γκρίζος λύκος κυκλώνει πεινασμένος, οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και την εξημέρωσή του οδηγεί αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή.

Σε τέτοια ιστορικά διλήμματα το έθνος και ο λαός μας, το δημοκρατικό πολίτευμα και τα κόμματα, οι πολιτικοί ηγέτες και οι πολίτες, έχουν χρέος να απαντήσουν με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης.

Είναι χρέος για τον Ελληνικό λαό και την ηγεσία του, να αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες και τον πατριωτισμό να σφυρηλατήσουν την εθνική λαϊκή ενότητα μέσα από τις αγωνίες και τις ελπίδες, για το κοινό μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Μέσα από την κατάκτηση της ιστορικής αυτογνωσίας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς να παρασύρεται σε ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες αλλά και χωρίς φοβίες και ηττοπάθειες,

Η ανάδειξη μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής με ιεραρχημένους στόχους αποτελεί πλέον ιστορική ανάγκη επιβίωσης.

Μιας εθνικής στρατηγικής που θα αξιοποιεί μεν στο έπακρο τη γεωστρατηγική, γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας θα συνοδεύεται δε με τη σθεναρή στάση στη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ασφάλειας, με την ισχυρή αποτρεπτική δύναμη στη διαφύλαξη της Εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, της Δημοκρατίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Με απλά λόγια να γίνουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, περήφανοι σε μια Ελλάδα αξιοσέβαστη από εχθρούς και φίλους, περήφανοι για τη συμβολή μας στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ανάπτυξη, περήφανοι για την ενδυνάμωση και εμβάθυνση της Δημοκρατίας ώστε να γίνει ο νέος φάρος στη σύγχρονη εποχή.

ΤΑ ΔΙΑΡΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ Η ΑΙΤΙΑ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η Γερμανία από ατμομηχανή της Ευρώπης γίνεται ο απορροφητήρας της Ευρώπης. Ποιο είναι το μυστικό της άρνησης για εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την έκδοση Ευρωομολόγου; Από το 2011 η Γερμανία αποκτά τεράστια πλεονάσματα που παραβιάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και προκαλούν αντιδράσεις ακόμα και στις ΗΠΑ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει θέσει τη Γερμανία από το 2014 υπό παρακολούθηση, ενεργοποιώντας τη λεγόμενη Διαδικασία Μακροοικονομικών Ανισορροπιών. Έκτοτε και με τη διαδικασία αλλαγής του Jean-Claude Juncker δεν υπήρξε η αναμενόμενη εξέλιξη επιβολής κυρώσεων.

Το υπερβολικά υψηλό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών βρίσκεται ολοένα συχνότερα στο επίκεντρο κριτικής και από το ΔΝΤ

Αν θέλει κάποιος να είναι ακριβής, οι Γερμανοί πολιτικοί παραβιάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και ταυτόχρονα παραβιάζουν εδώ και χρόνια τον γερμανικό νόμο του 1967 «για την προώθηση της σταθερότητας και της ανάπτυξης της οικονομίας». Ο νόμος διατυπώνει τον κρατικό στόχο για επίτευξη ισορροπίας στο σύνολο της οικονομίας μέσα από την επιδίωξη για σταθερότητα των τιμών, πλήρη απασχόληση, διαρκή και βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς και ισορροπία στο πεδίο του εξωτερικού εμπορίου. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν η Γερμανία απέχει παρασάγγες από την επίτευξη ισορροπίας σε ό,τι αφορά το εξωτερικό εμπόριο.

Το γερμανικό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ανέρχεται ετησίως σε ένα ολόκληρο Ελληνικό χρέος. Στη διάρκεια της δεκαετίας κυμαίνεται από 260 δις Ευρώ έως 300 δις Ευρώ και είναι σε απόλυτες τιμές το υψηλότερο παγκοσμίως μπροστά από το αντίστοιχο της Κίνας και της Ιαπωνίας. Σε αναλογία με το ΑΕΠ ανέρχεται σε ποσοστά που κυμαίνονται από 7,60% έως 8,30%, και από το 2011 παραβιάζει το ανώτατο όριο του 6% που η Κομισιόν θεωρεί ανεκτό.

Προκειμένου να δικαιολογήσει τα υπερβολικά υψηλά πλεονάσματα ο τέως υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επικαλείται τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, η οποία είναι κατά τη γνώμη του υπερβολικά χαμηλή για την ισχυρή γερμανική οικονομία με αποτέλεσμα να αυξάνει τη ζήτηση για γερμανικά προϊόντα στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με το γερμανικό ινστιτούτο Ifo, το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης διαμορφώνεται στα 299 δισ. δολάρια το 2018, που σημαίνει ότι είναι το υψηλότερο στον κόσμο για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Τη μερίδα του λέοντος σε αυτό το πλεόνασμα καταλαμβάνουν οι εξαγωγές, που θα υπερβούν τις εισαγωγές κατά 265 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Ifo.

Τρίτη στην παγκόσμια κατάταξη βρίσκεται η Ολλανδία, με το Ifo να διαβλέπει ότι το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών έχει διαμορφωθεί στα 110 δισ. δολάρια έως τα τέλη του 2018.

Ωστόσο παρά τις πιέσεις και το 2019 η Γερμανία είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στο εμπορικό πλεόνασμα. Το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας ανήλθε το 2019 στα 293 δισ. δολάρια και είναι αντίστοιχο με το 7,6% του ΑΕΠ της. Δεύτερη μετά τη Γερμανία έρχεται η Ιαπωνία με σαφώς μικρότερο πλεόνασμα, ύψους 194 δισ. Δολαρίων και στην τρίτη θέση παραμένει η Ολλανδία.

Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παρουσιάζει τη διαφορά μεταξύ της αξίας των αγαθών και των υπηρεσιών που εισάγει και εξάγει μια χώρα κάθε οικονομικό έτος. Η κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ έχει δεχθεί σκληρή κριτική διότι έχει εναποθέσει όλο το βάρος της ανάπτυξης στις εξαγωγές, χωρίς να ενθαρρύνει την εγχώρια κατανάλωση είτε με την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων είτε με την αύξηση της κατανάλωσης.

Είναι αποκαλυπτικός ο παρακάτω πίνακας του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών της Γερμανίας που διαμορφώνεται καθαρά από τις εισαγωγές εξαγωγές.

Η έκρηξη στη διάρκεια της Ευρωπαϊκής κρίσης και το τεράστιο μέγεθος στο οποίο αποδίδεται και το τεράστιο τελικό πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παροτρύνουν εδώ και χρόνια τη Γερμανία να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές, για να περιοριστούν οι ανισορροπίες στην παγκόσμια αλλά και την Ευρωπαϊκή οικονομία.

Ωστόσο το θέμα δεν είναι απλώς η εσωτερική κατανάλωση που πρέπει να ενισχυθεί όπως προτείνει το ΔΝΤ αλλά η μακροοικονομική ανισορροπία που προκαλεί σε σχέση με χώρες της Ευρώπης. Συγκεκριμένα υψηλά πλεονάσματα υπέρ της Γερμανίας καταγράφονται στο εξωτερικό εμπόριο της Γερμανίας με τις εξείς χώρες: ΗΠΑ (€48,7δις), Ην. Βασίλειο (€44,9δις), Γαλλία (€40,5δις), Αυστρία (€21,8δις), Ισπανία (€11,7δις), Σουηδία (€10,3δις) κλπ

Η Γερμανία έχει έλλειμμα σε σχέση με την Ολλανδία (€6,9δις) δηλαδή η Ολλανδία είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που η Γερμανία τροφοδοτεί το εμπορικό της ισοζύγιο με το υψηλότερο όλων €6,9δις, χωρίς να εισάγει πετρέλαιο (Νορβηγία) ή να χρησιμοποιεί πολύ φθηνά εργατικά με μεταφορά ολόκληρων γραμμών παραγωγής (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Βόρεια Μακεδονία).

Σε σχέση με την Ελλάδα το πλεόνασμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών της Γερμανίας εκτοξεύεται σε €3,7δις στην τριετία 2016-2018

Δηλαδή έλλειμμα από εισαγωγές Γερμανικών προϊόντων σε σχέση με τις Ελληνικές εξαγωγές σε βάρος της Ελλάδα €-3,7δις

Μέσα από τη στρατηγική της Γερμανίας και της Ολλανδίας για υπερβολικά υψηλά πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και την καταπάτηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι ευκολότερο να ερμηνευθεί η άρνηση των δύο χωρών στην εμβάθυνση της Ένωσης στον οικονομικό τομέα τουλάχιστον.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Η ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι μονόδρομος.

Ο νέος πρόεδρος και η νέα ηγεσία έχουν βαρύ φορτίο επιστροφής στις ρίζες με σύγχρονες προσαρμογές.

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο στην χώρα που μπορεί να αναστήσει την ελπίδα της Δημοκρατικής Ελλάδας. Γιατί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι το μόνο κόμμα που εφάρμοσε προοδευτικές και Σοσιαλιστικές πολιτικές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε την προοδευτική πολιτική αλλά ως κυβέρνηση ποτέ δεν την εφάρμοσε. Ειδικά σήμερα με Κασσελάκη πρόεδρο έχει εγκλωβιστεί ολοκληρωτικά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Μετά τη συμφωνία του Μάαστριχτ τα προοδευτικά κόμματα αντιμετώπισαν μια σοβαρή πρόκληση καθώς υιοθέτησαν ή ανέχθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Αυτή η τάση σε βάθος τριακονταετίας απέδειξε ότι όχι μόνο μειώνει τις δυνάμεις τους, αλλά ενισχύει την ακροδεξιά.

  • Οι ιδιωτικοποιήσεις, με τη μεταφορά δημόσιων υπηρεσιών και επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα.
  • Η απορρύθμιση εργασίας και παραγωγής, με τη μείωση των κανονισμών που περιορίζουν την ασύδοτη επιχειρηματική δραστηριότητα, τα καρτέλ και τα μονοπώλια.
  • Η Μείωση των Δημόσιων Δαπανών, με τον περιορισμό της κρατικής παρέμβασης και των κοινωνικών δαπανών.
  • Η Ρευστοποίηση των Κοινωνικών Δεσμών με στόχο την κατάργηση του πυρήνα της οικογένειας και τη δημιουργία ατόμων χωρίς παιδεία, περιπλανώμενων σε μια άμορφη μάζα.
  • Η Αποξένωση από τη Δημοκρατία, με τη λειτουργία της πολιτικής σε ελεγχόμενο από τα συμφέροντα περιβάλλον που μετατρέπει τα κόμματα Ανώνυμες Εταιρείες υποκαταστήματα του οικονομικού κατεστημένου. Κοινοβούλιο και κράτος αντί να παράγουν πολιτική εκτελούν τις οδηγίες των λόμπυ.

 

Η διολίσθηση σε αυτές τις πολιτικές σταδιακά αλλά σταθερά οδήγησαν στην Απώλεια Ταυτότητας και Αξιοπιστίας των Σοσιαλιστικών και Δημοκρατικών Προοδευτικών Παρατάξεων.

Όταν τα προοδευτικά κόμματα υιοθετούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χάνουν την παραδοσιακή τους ταυτότητα. Οι ψηφοφόροι δεν βλέπουν πια σε αυτά έναν υπερασπιστή των κοινωνικών δικαιωμάτων και της ισότητας, αλλά μια προέκταση των κεντροδεξιών κομμάτων. Αυτό οδήγησε σε απώλεια αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Οδήγησε σε αποξένωση των Βασικών Υποστηρικτών στρωμάτων και τάξεων. Τα προοδευτικά κόμματα, υποστηρίζοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αποξενώνουν τους παραδοσιακούς υποστηρικτές τους. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, που πλήττονται περισσότερο από αυτές τις πολιτικές, αισθάνονται προδομένοι και αναζητούν άλλες πολιτικές λύσεις.

Η απογοήτευση και η αποξένωση των ψηφοφόρων από τα προοδευτικά κόμματα οδήγησε στην ενίσχυση της ακροδεξιάς.

Η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται την ανησυχία και τον θυμό των πολιτών, προσφέροντας απλοϊκές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα και προωθώντας ένα ρητορικό αφήγημα που εστιάζει στην ταυτότητα και την ασφάλεια.

 

Ποιος από τους υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ έχει το ιδεολογικό υπόβαθρο να έρθει σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές;

Ποιος θα παρουσιάσει ένα πλαίσιο σοβαρής κριτικής στο νεοφιλελευθερισμό και το περίγραμμα ενός συνεκτικού σχεδίου πολιτικών που υπηρετούν τον λαό;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης απέτυχε. Απέτυχε να ορθώσει κριτικό λόγο στο νεοφιλελευθερισμό, απέτυχε να προωθήσει πολιτικές έξω από το κάδρο των κυρίαρχων οικονομικών πολιτικών.

 

Επιχείρησε κάποιες, λίγες, τεχνικές παρεμβάσεις σε πολιτικές της κατεστημένης οικονομίας και στο πλαίσιο αυτό το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε το 68,88% των διατάξεων νόμων της ΝΔ.

 

Για να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς, τα προοδευτικά κόμματα και φυσικά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους και να επανασυνδεθούν με τις βασικές τους αξίες:

 

  • Να τολμήσει επιστροφή στις Ρίζες με σύγχρονες πολιτικές.
  • Να επανεξετάσει και επαναπροσδιορίσει τις βασικές αρχές και αξίες του Κινήματος.
  • Να προωθήσει πολιτικές που υποστηρίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
  • Να τολμήσει πολιτικές που υποστηρίζουν την Εθνική Ασφάλεια απέναντι στον Τουρκικό επεκτατισμό και την παράνομη μετανάστευση.
  • Να υποστηρίξει πολιτικές που ενισχύουν τη δημογραφική αναγέννηση με πρωτοποριακές μορφές αποκέντρωσης και κοινωνική ασφάλεια ιδιαίτερα στην εργαζόμενη μητέρα.
  • Να φέρει στο επίκεντρο την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Την ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών και των δημόσιων υπηρεσιών, με στόχο την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας. Την επάνοδο της απρόσκοπτης πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση.
  • Να προκαλέσει και όχι να απομακρύνει την Ενεργή Συμμετοχή των Πολιτών. Την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας, δίνοντας φωνή στους πολίτες και ενισχύοντας τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στην πολιτική διαδικασία.
  • Να δικτυωθεί με Συμμαχίες και Συνεργασίες. Με τη δημιουργία συμμαχιών με κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα και άλλες προοδευτικές δυνάμεις, για την αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. Αυτής της μορφής η συνεργασία μπορεί να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη και ισχυρή απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
  • Να αλλάξει ριζοσπαστικά την πολιτειακή εξουσία και να εισάγει μορφές αποδυνάμωσης του πρωθυπουργικοκεντρικού μοντέλου, ενίσχυσης του ελέγχου του Κοινοβουλίου και του Συντάγματος, ισότητας και διαφάνειας των εκπροσώπων του λαού.

Ο κομματικός διαγκωνισμός για την κατάκτηση κάποιου χωρίς ιδεολογία Κέντρου προκαλεί ιδεολογικό συνωστισμό σε άχρωμες πολιτικές διαχείρισης του πλαισίου που θέτει το σάπιο οικονομικό κατεστημένο.

Αυτό ακριβώς έχει υποστεί το ΠΑΣΟΚ, με εμφανέστερο τρόπο από άλλες προεδρίες, με τις προεδρίες Βενιζέλου και Ανδρουλάκη.

Η υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τα προοδευτικά κόμματα και το ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε ότι οδηγεί σε μείωση της υποστήριξής τους και ενισχύει την άνοδο της ακροδεξιάς.

Για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση, το ΠΑΣΟΚ όπως και τα άλλα προοδευτικά κόμματα, πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες του.

Μόνο έτσι θα μπορέσει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αντιμετωπισθεί η άνοδος της ακροδεξιάς.

Από τους υποψήφιους, θεωρώ την λιγότερο σοβαρή υποψηφιότητα της Μ. Αποστολάκη. Εκτός των άλλων που προσάπτεται στην πολιτική της ιστορία, ως παιδί του Βενιζέλου συνωστίζεται στην περιοχή της άχρωμης πολιτικής.

Στην ίδια περιοχή κινούνται, εάν εκδηλώσουν υποψηφιότητα, η Γιαννακοπούλου και η Διαμαντοπούλου.

Ο Μιχάλης Κατρίνης παρόλο που έδειξε κάποια στοιχεία ιδεολογικής σχέσης με τις ρίζες του ΠΑΣΟΚ, αυτοπαγιδεύτηκε με την αρχική συνεργασία του με Ανδρουλάκη.

Χάρης Δούκας και Π. Γερουλάνος έχουν παρουσιάσει δείγματα ριζοσπαστικής σκέψης. Μένει να το εξελίξουν και να το αποδείξουν.

ΑΠΟΨΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΕΣΥ

Οι χθεσινές εξαγγελίες Τσίπρα για το ΕΣΥ ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία να αποδείξει την ειλικρίνεια της πρόθεσής του για συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής αλλά και να ξεπεράσει την αναξιοπιστία του στις όποιες προγραμματικές προτάσεις έχει ο Σύριζα.

Δεν θα σταθώ στην ουσία τους, που ήταν αποσπασματικές και κακή αντιγραφή. Καλοπροαίρετα θα πω ότι ίσως αυτή τη φορά θα ήθελε πράγματι την ενίσχυση του ΕΣΥ.

Ωστόσο βγήκε και έκανε μόνος του εξαγγελίες προσδίδοντας καθαρά κομματικό πρόσημο. Για να εισπράξει την απάντηση της υπόλογης κατά τα άλλα κυβέρνησης της ΝΔ. «Τι έκανε ως κυβέρνηση ο Σύριζα»;

Απευθύνθηκε δηλαδή η ΝΔ στην πρόσφατη μνήμη των Ελλήνων που έζησαν επί 4,5 χρόνια την αποδυνάμωση του ΕΣΥ. Με τις εξαγγελίες του ο κ. Τσίπρας λόγω απομόνωσης έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ να αναστρέψει τις δικές της ευθύνες για το ΕΣΥ.

Ποια είναι η αναστροφή των ευθυνών; Η απάντηση είναι στα ερωτήματα. Τι έκανε η ΝΔ για το ΕΣΥ όλα τα προηγούμενα χρόνια; Που το πήγαινε ο κ. Μητσοτάκης όταν σχεδόν εξήγγειλε λίγο πριν την πανδημία την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ; Αλλά η ανάκληση στη μνήμη των δικών της ευθυνών χάθηκε!

Να λοιπόν ένα ακόμη επιχείρημα γιατί αποδίδεται στον Σύριζα ότι είναι ο χορηγός της ΝΔ.

Η ειλικρίνεια των προτάσεων συνεργασίας κρίνονται σε ανύποπτο χρόνο σε ειδικό θέμα με ηθικό πλεονέκτημα.

Ο κ. Τσίπρας στο συγκεκριμένο θέμα, και σε πολλά άλλα, δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Το έχει όμως το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το 1983 ίδρυσαν το ΕΣΥ και σε όλες τις θητείες τους το ενίσχυσαν. Γιατί ήδη από το 2018 το Κίνημα Αλλαγής κατέθεσε πρόγραμμα για τις αλλαγές και την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας τις οποίες τότε ως κυβέρνηση αγνόησε ο Σύριζα. Γιατί στην 46η επέτειο από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου 2020 έγινε ειδική εκδήλωση αφιέρωμα στην επέτειο με κατάθεση συνολικού προγράμματος για το ΕΣΥ.

Μπορούσε επομένως ο κ. Τσίπρας, εφόσον είναι ειλικρινής, να προσθέσει τις δικές του δυνάμεις σε μια κοινή δυναμική για το ΕΣΥ. Τι πιο πολιτικά ώριμο και ωφέλιμο για τον λαό (και ταυτόχρονα θα άλλαζε όλους τους συσχετισμούς), να δήλωνε ότι αποδεχόμενος τις θέσεις και την εμπειρία του Κινήματος Αλλαγής προτείνει τη δημιουργία κοινού μετώπου στο θέμα αυτό; Κοινό μέτωπο για την ανασύνταξη και αναβάθμιση του ΕΣΥ με βάση το πρόγραμμα του Κινήματος Αλλαγής για το καλό του λαού! Κοινό μέτωπο για το ΕΣΥ, όχι στην κορυφή αλλά, στη βάση στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους χώρους υγείας.

Μπορεί αυτό να ενοχλούσε τον κάθε Πολάκη, θα έδινε όμως μια καθαρή ώθηση στα κινήματα. Το Κίνημα αλλαγής δεν θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια πρόταση. Θα είχε κατηγορηθεί για αλαζονεία και θα τροφοδοτούσε την προσχηματική αντίδραση όσων δεν είναι ειλικρινείς στις προθέσεις τους. Θα μπορούσε να κατηγορηθεί επίσης για υστεροβουλία. Αλλά μια πρωτοβουλία αυτού του βεληνεκούς από τον Σύριζα θα έσπαγε το κάδρο των πολιτικών περιορισμών και τις σημερινές πολιτικές συντεταγμένες. Τέτοιες κινήσεις χρειάζονται ηγετικές μορφές.

Όταν επιτρέπεται να χαθούν τέτοιες ευκαιρίες γιατί το βλέμμα είναι στραμμένο στην κομματική κυριαρχία, η πολιτική δράση δεν εξυπηρετεί την ουσία που είναι η βελτίωση της θέσης του Ελληνικού λαού.

Η πολιτική πράξη εντός των γνωστών περιχαρακωμένων συντεταγμένων, βάσιμα ανατροφοδοτεί την καχυποψία σε οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας που γίνεται με αόριστες γενικότητες περί προγραμματικής σύγκλησης και σε χρόνους προεκλογικούς.

Δημοφιλέστερα Άρθρα