ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Αρχική ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2018

ΟΧΙ κ. GREENSPAN ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ GREXIT ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT. ΤΟ 2018 ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

Βεβαίως ο Άλαν Γκρίνσπαν θεωρείται ως ένας από τους σοφούς οικονομολόγους αλλά η πρόβλεψή του είναι εγκλωβισμένη στα «κουτάκια» της συστημικής σκέψης. “H Eλλάδα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και δεν θα συνεχίσει για πολύ στο ευρώ άσχετα με το τι συμβαίνει τώρα” δήλωσε, υπονοώντας ότι η αδυναμία της να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα την οδηγήσει το 2018 σε αδυναμία να δανειστεί από τις αγορές οπότε θα εξέλθει του Ευρώ. Πράγματι το 2018 λήγει το πρόγραμμα και η ελληνική οικονομία θα πρέπει να είναι έτοιμη να δανειστεί από τις αγορές και να πείσει για το αξιόχρεο του δημοσίου. Είναι προφανές ότι με βάσει τον τρόπο που μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκε η Ελληνική κρίση προδικάζει την τελική αποτυχία. Ωραία λοιπόν που είναι η διαφωνία;

Ο κ. Greenspan θεώρησε ότι το BREXIT «Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Θα συμφωνήσουμε ότι η κρίση οφείλεται στον πρωτοφανή συνδυασμό της οικονομικής στασιμότητας, στην επιδείνωση των δημογραφικών στοιχείων, σε αφερέγγυα προγράμματα συνταξιοδότησης, στην κοινωνική ανισότητα και την ανισοκατανομή του πλούτου, και φυσικά, σε ένα ιστορικά υπερβολικό χρέος το οποίο θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει εκκαθαριστεί από το κραχ του 2008, αλλά αντί αυτού διατηρήθηκε. Ποιες οικονομικές λύσεις συνέβαλαν σε αυτό; Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.

Το κατεστημένο έχει αιχμαλωτιστεί ανάμεσα στην ανάγκη αναπαραγωγής των εξουσιών του, μέσω της διαχείρισης δημόσιων δαπανών που διαμορφώνουν τους κύκλους της εξουσίας αφενός και την επιβολή όλο και υψηλότερων φόρων στους πολίτες για να συντηρηθεί η διόγκωση του δημοσίου και να εξυπηρετηθεί το αέναο χρέος, αφετέρου. Όσο το ΑΕΠ των χωρών αυξανόταν, η ανισοκατανομή του πλούτου δεν γινόταν τόσο αισθητή. Αλλά η οικονομική στασιμότητα –να γιατί ανησυχεί ο Greenspan- αποκαλύπτει. Η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται και οι φόροι κατατρώγουν τα εισοδήματα των πολιτών και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι ελίτ εξάντλησαν επικοινωνιακά την κοινωνική ευαισθησία για την υγεία, την παιδεία και φυσικά προβάλουν ότι η μεγάλη δαπάνη είναι για κοινωνικές παροχές και συντάξεις. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται και αυτή η πλάνη. Οι συντάξεις αποτελούν πρόβλημα διαχείρισης είτε του δημοσίου είτε των ιδιωτικών ταμείων, πρόβλημα εργασιακό και στασιμότητας δηλαδή μείωσης μισθών και ανεργίας, πρόβλημα δημογραφικό ειδικά για την Ευρώπη και πρόβλημα εργαλείων αντιμετώπισης της κρίσης. Για να μην παρασυρθούμε και επεκταθούμε στο θέμα, υπενθυμίζουμε τις πρόσφατες αναφορές με άρθρα μου ότι τα αρνητικά επιτόκια της ΕΚΤ (εργαλείο) βάλουν ευθέως τις αποδόσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων. (βλ. επίσης Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις)

Το κατεστημένο, χρόνο με τον χρόνο, χάνει όλα τα επικοινωνιακά όπλα που διέθετε και δεν μπορεί να εφεύρει άλλα. Το χρέος διογκώνεται, το δημόσιο διογκώνεται οι πολίτες και οι επιχειρήσεις υποχρεώνονται να πληρώσουν περισσότερα για μικρότερες κοινωνικές παροχές. Το όραμα της επέκτασης της ευημερίας αφανίστηκε, η καθημερινή αβεβαιότητα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η γοητεία της Ευρωπαϊκής ιδέας είναι πιο τρωθείσα από ποτέ και δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τον κίνδυνο η Ευρώπη να επανέλθει πίσω στις διαιρέσεις που κυριάρχησαν ιστορικά. Αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης εμπιστοσύνης. Ταυτόχρονα η ζωή θα επισπεύσει τη συζήτηση για το αν ο πυρήνας της Ευρώπης θα καθορίζεται από το Ευρώ ή τις πιστώτριες χώρες.

EURODISTRACTION

Αυτή είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση για την Ευρώπη. Όχι, το BREXIT δεν είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου αλλά ένα άλμα ιστορικών διαστάσεων ανάλογο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι σταθμός που οδηγεί στην επερχόμενη ιστορικών διαστάσεων Νομισματική κρίση.

Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος, που θυμάμαι από τότε που βρίσκομαι σε δημόσια υπηρεσία Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης -Θυμάστε την 19 Οκτωβρίου 1987, όταν ο Dow μειώθηκε κατά ένα ποσό ρεκόρ 23 τοις εκατό? Αυτό νόμιζα ότι ήταν ο πάτος όλων των πιθανών προβλημάτων. Αυτό έχει διαβρωτική δράση η οποία δεν θα πάει μακριά. θα ήθελα πολύ να βρω κάτι θετικό να πω. ” Ομολογεί ο ίδιος ο Greenspan χωρίς να κάνει το επόμενο βήμα της πρόβλεψης.

Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση απέτυχε παταγωδώς γιατί δεν στηρίχθηκε σε ενιαία οικονομική πολιτική. Γιατί η ενιαία οικονομική πολιτική προϋποθέτει δημοκρατικά εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία και δημοκρατικά δομημένη ενιαία διοίκηση, ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα. Γιατί ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία πολιτική οντότητα με μία γλώσσα. Αλλά η οικονομική ιστορία συμπίπτει σε ένα και μόνο στοιχείο-σύμπτωμα που προδικάζει την διάλυση όλων των αυτοκρατοριών. Την αύξηση των φόρων σε βαθμό που έγιναν αβάστακτοι. Κάθε μεγάλη δύναμη όταν έφτανε στο σημείο ως λύση των οικονομικών προβλημάτων της να επιλέγει μονοδιάστατα την αύξηση των φόρων αυτό σήμανε και την αρχή του τέλους της.

Το Ευρώ έγινε ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου Νομισματικού Συστήματος. Οι εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη καταγράφουν το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και το κατεστημένο της Ευρώπης αποδυναμώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μόνη εναλλακτική τους εμφανίζονται λαϊκιστικές ακραίες δυνάμεις. Η επαναφορά των Εθνικών πολιτικών και οι Εθνικές έριδες στο εσωτερικό της Ε.Ε. αναβιώνουν όπως παλιά. Τώρα δεν είναι η ώρα να αναφερθώ για την μακαριότητα της Ελλάδας αλλά θα επανέλθω. Η ΕΚΤ δεν έχει καμιά δικαιοδοσία άσκησης ενιαίας οικονομικής πολιτικής και πώς να έχει όταν δεν υπάρχει δημοκρατικά δομημένη Ευρωπαϊκή διοίκηση. Το 2017 μετά την εγκατάσταση του νέου ή νέας προέδρου των ΗΠΑ, μετά τις Γαλλικές και τις Γερμανικές εκλογές οι αγορές υπό την πίεση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων θα θέσουν το δίλημμα στο Ευρώ. Το 2018 η παγκόσμια Νομισματική αναταραχή που εμφανώς επιβεβαιώνεται από όλες τις τάσεις και τα διαγράμματα, θα οδηγήσει στην διάλυση ή στην αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος. Αυτές οι εξελίξεις θα προλάβουν την Ελλάδα και το GREXIT δεν θα έχει το ίδιο νόημα γιατί το Ευρώ θα έχει διαλυθεί ή θα ανασυσταθεί με άλλους όρους.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΟΣ

ΟΙ ΚΑΘΟΔΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΝΟΔΙΚΕΣ Ή ΚΟΙΝΩΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ

Η οικονομία βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση που είναι ανάλογη με αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920. Τότε, ο κινητήρας καύσης εκτόπισε εργαζόμενους σε πολλούς τομείς. Ξαφνικά, ένας ελκυστήρας (τρακτέρ) θα μπορούσε να αντικαταστήσει 100 εργάτες γης. Σήμερα, έχουμε το διαδίκτυο με το οποίο αφανίζονται καταστήματα. Για παράδειγμα το Amazon άλλαξε το πρόσωπο των βιβλιοπωλείων και των εκδοτικών οίκων. Τα ρομπότ εκτοπίζουν τους εργαζόμενους σε μεγάλη κλίμακα. Στην πραγματικότητα, η Wal-Mart δοκιμάζει μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να κάνει απογραφή στις αποθήκες της. Η εργασία ενός ανθρώπου για έναν μήνα (ανθρωπομήνας) για να κάνει την απογραφή μπορεί να γίνεται πλέον σε μία ημέρα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Οδεύουμε σε μια κατάσταση όπου δεν θα υπάρχουν συντάξεις, παροχές υγειονομικής περίθαλψης, απεργίες, ή αγωγές.

Τα McDonalds δοκιμάζουν συστήματα με οθόνη αφής που θα εκτοπίσει τους εργαζόμενους στη λήψη παραγγελίας. Πολλά καταστήματα έχουν υιοθετήσει το ίδιο πράγμα. Στα βορειοανατολικά των ΗΠΑ, υπάρχει μια αλυσίδα που ονομάζεται Wawa, η οποία είναι σαν ένα 7-Eleven. Έχουν σάντουιτς και πολλά άλλα. Μπορείτε να περπατήσετε μέχρι την οθόνη αφής και να δώσετε την παραγγελία σας και ο εργαζόμενος θα κάνει απλά το σάντουιτς.

Στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας, το αεροδρόμιο είναι πιο προηγμένο από οποιαδήποτε στις ΗΠΑ. Μπορείτε να τοποθετήσετε το διαβατήριό σας στη μηχανή και εξέρχεται αμέσως το εισιτήριο. Στη συνέχεια θα πάρετε την τσάντα σας στο επόμενο μηχάνημα που ζυγίζει, εκτυπώνει, στην ταινία μπορείτε να τοποθετήσετε την τσάντα σας και να παραλάβει τις αποσκευές για τον προορισμό τους. Δεν βλέπετε κανέναν εργαζόμενο

Στο εξής τα εταιρικά κέρδη μπορούν να αυξάνονται με την αύξηση της ανεργίας στο πλαίσιο μιας φυσικής οικονομικής τάσης. Πράγματι, οι άνθρωποι θα διαπιστώσουν ότι πρέπει να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους για να βρουν μια θέση εργασίας στο μέλλον. Τα σχολεία δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτή την αλλαγή. Στα περισσότερα ακόμα δεν διδάσκεται προγραμματισμός υπολογιστών.

Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο όπου κάθε χρήση που ήταν στα κάτω, τώρα είναι επάνω. Θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή σε ό, τι οι αριθμοί πραγματικά σημαίνουν για να εξακριβωθεί και να γίνει αντιληπτή η μελλοντική τάση.

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ $1.000 Ο ΧΡΥΣΟΣ

Η Ινδία κινείται τώρα στην κατεύθυνση να κατασχέσει τον χρυσό. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να εξαλείψει τα μετρητά. Επί του παρόντος, κάθε παντρεμένη γυναίκα δικαιούται 500 γραμμάρια χρυσού, κάθε ανύπαντρη γυναίκα 250 γραμμάρια, και κάθε άνδρας 100 γραμμάρια χρυσού. Ό, τι υπερβαίνει αυτές τις ποσότητες έχει χαρακτηριστεί ως παράνομη κατοχή και ως εκ τούτου θα κατασχεθεί.

Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σχετικά με την κατοχή κοσμημάτων εφόσον προέρχονται από κληρονομιά. Ο πρωθυπουργός Narendra Modi δίνει περισσότερη εξουσία στις φορολογικές αρχές αντί να ασχολείται με τη διαφθορά. Οι φοροεισπράκτορες θα πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και θα ξετινάζουν τον κόσμο για να παίρνουν χρήματα.

Είναι προφανές πλέον και αποτελεί μια προειδοποίηση. Αυτό θα είναι το πρόβλημα με τον χρυσό. Έχει χάσει το καθεστώς του ασφαλούς καταφυγίου γιατί θα φτάσουν στο σημείο να μην μπορούν να ταξιδέψουν με αυτόν, να μην μπορούν να τον διαφυλάξουν με ασφάλεια σε ένα χρηματοκιβώτιο, ή να μην φορούν χρυσά κοσμήματα. Στα σύνορα της Ιταλίας, εάν φανεί ότι φοράτε υπερβολικά πολλά κοσμήματα, θα σας πάρουν στο τελωνείο για να τα ζυγίσουν.

Αυτό είναι μέρος της μανίας για Κυνήγι Φόρων. Από την Ινδία παίρνουμε ένα ακόμη δείγμα της κρατούσας τάσης. Ο κίνδυνος είναι ότι και οι άλλοι ακολουθούν.

Ένα καινούργιο επιχείρημα θα είναι ο ισχυρισμός ότι οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν χρυσό για να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους.

Τα πάντα κινούνται στην τάση ο χρυσός να βρεθεί κάτω από τα $ 1.000 το επόμενο έτος.

ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;

Γιατί ο Ντ. Κάμερον έκανε το δημοψήφισμα; Για δικούς του πολιτικούς ελιγμούς που οδήγησαν στο χειρότερο. Αυτή είναι η μόνη ανάλυση που γίνεται από το κατεστημένο. Αιφνιδιασμένοι, ανήμποροι να κατανοήσουν τα αίτια της κρίσης, επομένως χωρίς σχέδιο και προτάσεις για την αντιμετώπισή της, παρακολουθούν τις δυνάμεις του λαϊκισμού να καταλαμβάνουν το πολιτικό σκηνικό.

Το Bremain έδωσε τη μάχη στο πεδίο της οικονομίας. Αλλά οι αριθμοί συμβάδισαν αυτή τη φορά με την αίσθηση της κοινωνίας. Η ετήσια οικονομική ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης δείχνει ότι η βρετανική οικονομία κορυφώθηκε και άρχισε την πτώση της από τότε που προσχώρησαν στην ΕΕ το 1973.

brexit.jpg1

Αιφνιδιάστηκαν από το αποτέλεσμα, ξέσπασε και ο οικονομικός Αρμαγεδδών. Οι τάσεις επαληθεύουν όσα είχαμε προβλέψει. Συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό το μαζικό “ξεπούλημα” στις ευρωπαϊκές αγορές. Βουτιά άνω του 7% ο Stoxx Europe 600, με τις τράπεζες να είναι στο επίκεντρο των πιέσεων. Καταρρέουν οι αποδόσεις σε κρατικά ομόλογα, έντονες πιέσεις ακόμη και στα αμερικανικά futures. Βουτιά έως 15% στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Η ισοτιμία Ευρώ/Δολαρίου βρίσκεται στο -3,07% μέχρι στιγμής παρά τις ισχυρές παρεμβάσεις της ΕΚΤ. Όπως είχαμε προβλέψει ένα μηνιαίο κλείσιμο στις 10520 θα δίνει σήμα κατάρρευσης. Ήδη δίνει μάχη να κρατηθεί στα επίπεδα του 11036 δηλαδή πολύ χαμηλότερα του 11215 που σηματοδοτούσε το τέλος της ανοδικής αντίδρασης από το χαμηλό του Μάρτη του 2015. Φυσικά η Στερλίνα/Δολάριο βρίσκεται στο -8,00% Αλλά και η άνοδος στα πολύτιμα μέταλλα δεν ευνόησε τόσο τον χρυσό όσο τον χαλκό.

Η ήττα της Ευρώπης αποτελεί και πρώτη μεγάλη ήττα του κατεστημένου. Επιταχύνει τις τάσεις διάλυσης του συστήματος όπως το γνωρίσαμε. Αμήχανοι οι εκπρόσωποι του κατεστημένου κατηγορούν το δημοψήφισμα και δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν ότι έτσι δίνουν το έδαφος στον ακροδεξιό λαϊκισμό να εμφανισθεί με πολύ δημοκρατικότερο προσωπείο. Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς υϊοθετούν από άκρη σε άκρη σε όλη την Ευρώπη το αίτημα για δημοψήφισμα στη χώρα τους. Άλλη μια φάρσα της ιστορίας. Οι ακραίοι αυταρχικοί να φαίνονται δημοκρατικότεροι του κατεστημένου!!!

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ-ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ 1973-2016 ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

ΜΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΑ ΘΑΝΑΤΟ

Πανευτυχείς, Πρωθυπουργός και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν ήδη αποδεχθεί 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον μέχρι το 2022 για να πάρουν και να «πουλήσουν» ελπίδα για το…2060!!!

Η Ελλάδα βυθίζεται και το κατεστημένο παρακολουθεί αδιάφορο την απόλυτη διάλυση. Γερμανία και ΔΝΤ παίζουν στην πλάτη των Ελλήνων οι οποίοι ωστόσο ακόμη να καταλάβουν τι συνέβη και έφτασαν ως εδώ, ακόμη να καταλάβουν ότι μόνο ένα στιβαρό Εθνικό σχέδιο ριζοσπαστικών αλλαγών στην νοοτροπία και την οικονομία θα προσφέρει και πολιτική διέξοδο ηγεσίας και διακυβέρνησης.

Μέχρι τότε ο κάθε Τσίπρας και Καμμένος θα τους προσφέρει καθρεφτάκια και χτενάκια για να «δραπετεύσει» με μικρές εκλογικές απώλειες μετά από εκλογές. Ο επόμενος θα έχει πέσει στον βούρκο που του έστρωσαν και θα πνιγεί στους οχετούς όπως οι προηγούμενοι. Και η Ελλάδα? Οι Έλληνες? Μοιραίοι και άβουλοι οδηγούνται στην εξαΰλωση.

dm1

Εν όψει των συζητήσεων και των εξοντωτικών πλεονασμάτων που ζητάει η Γερμανία για μεγαλύτερο διάστημα να θυμηθούμε πρώτα τι ζούμε σήμερα με τον προϋπολογισμό του 2017.

Για ξεκίνημα να μην ξεχνάμε ότι άνω των 3,2 δις νέων εισπρακτικών μέτρων έχουν ήδη αποφασισθεί για το 2017. Αλλά παραμένουν στα 49 δισ. ευρώ οι δαπάνες του δημοσίου για το 2017 δηλαδή περίπου στα ίδια επίπεδα με αυτά του 2016.

Ο προϋπολογισμός βασίζεται σε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7% και αύξηση πρωτογενούς πλεονάσματος από το φετινό 0,5% στο 1,75% (σε αριθμούς, από τα περίπου 900 εκατ. ευρώ στα περίπου 3,2 δις. ευρώ).

Την διαφορά των 2,3 δις. ευρώ που προκύπτει είναι σαφές πως θα καλυφθεί κυρίως με πρόσθετη φορολόγηση και νέες περικοπές συντάξεων.

Το ΑΕΠ προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί περίπου 6 δις ευρώ υψηλότερα, συγκριτικά με το 2016, φτάνοντας στα 181 δις ευρώ, έναντι 175 δις ευρώ το 2016. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει στα δύο τελευταία τρίμηνα του έτους να καταγραφεί έστω και οριακή ανάπτυξη, καθώς το πρώτο εξάμηνο έκλεισε τελικώς με ύφεση της τάξεως του 0,9%.

Ωστόσο εάν η κυβέρνηση δεν επιτύχει τον στόχο –που είναι και το πιθανότερο σενάριο- η διαφορά θα καλυφθεί με έκτακτες περικοπές και φόρους δηλαδή σύμφωνα με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς, 1 δις επιπλέον.

Από άλλη οπτική γωνία η αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι πολύ μεγαλύτερη καθώς τα φορολογικά έσοδα του 2017 προβλέπονται σε 48 δισ. ευρώ δηλαδή θα είναι αισθητά αυξημένα κατά 3,2 δις Ευρώ συγκριτικά με το 2016 με το σενάριο επιτυχίας για αύξηση του ΑΕΠ. Για τη φετινή χρονιά έχει προβλεφθεί ότι τα έσοδα θα ανέλθουν στα 44,766 δισ. ευρώ.

Από την πρωτοχρονιά πολίτες και επιχειρήσεις πληρώνουν νέους έμμεσους και άμεσους φόρους, καθώς ενεργοποιούνται τα νέα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί από την πρώτη αξιολόγηση.

kynigi-foron

Οι πρόσθετες επιβαρύνσεις στους άμεσους και έμμεσους φόρους αναμένεται ότι θα ξεπεράσουν τα 2,5 δισ. ευρώ.

Τα νέα μέτρα για το 2017

  • Μισθωτοί και συνταξιούχοι θα υποστούν επιβαρύνσεις από τη νέα κλίμακα φορολογίας εισοδήματος και από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από τα 9.545 ευρώ σε αφορολόγητο που κυμαίνεται από τα 8.636 έως και τα 9.090 ευρώ για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους χωρίς παιδιά και με 1 ή 2 παιδιά.
  • Από τις αρχές του χρόνου επεκτείνεται σε όλα τα νησιά το κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ, καθώς καταργείται η έκπτωση 30% του ΦΠΑ που διατηρείται μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους σε ορισμένα νησιά, γεγονός που σημαίνει ότι σε ολόκληρο το Αιγαίο θα ισχύουν οι συντελεστές 13% και 24%.
  • Αυξάνονται οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα καύσιμα κατά περίπου 3 λεπτά το λίτρο στη βενζίνη, κατά 8 λεπτά το λίτρο στο πετρέλαιο κίνησης και κατά 10 λεπτά το λίτρο στο υγραέριο κίνησης.
  • Αυξάνεται ο ΕΦΚ που επιβαρύνει τον λεπτοκομμένο καπνό από τα 156,70 στα 170 ευρώ ανά κιλό, ενώ ο αναλογικός φόρος αυξάνεται από 20% στο 26% της λιανικής τιμής πώλησης. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι θα αυξηθούν οι λιανικές τιμές πώλησης κατά 0,50 έως 1 ευρώ ανά πακέτο.
  • Επιβάλλεται Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στον εισαγόμενο και εγχωρίως παραγόμενο καφέ. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η επιβολή φόρου με συντελεστές από 2 έως 3 ευρώ ανά κιλό στον καβουρντισμένο καφέ και με συντελεστή 4 ευρώ ανά κιλό στο στιγμιαίο καφέ και στα παρασκευάσματα από εκχυλίσματα, αποστάγματα ή συμπυκνώματα του καφέ.
  • Επιβάλλεται Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στα υγρά που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά τσιγάρα, το ύψος του οποίου θα είναι 10 λεπτά ανά ml υγρού.
  • Από το καλοκαίρι επιβάλλεται φορολογικό τέλος 5% σε κάθε μηνιαίο ή διμηνιαίο λογαριασμό τηλεπικοινωνιακών τελών σταθερής τηλεφωνίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νέο τέλος θα υπολογίζεται επί των καθαρών, δηλαδή προ ΦΠΑ, τηλεπικοινωνιακών τελών κάθε λογαριασμού. Επί του νέου αυτού τέλους θα επιβάλλεται εν συνεχεία ο ΦΠΑ με συντελεστή 24%, με αποτέλεσμα η τελική επιβάρυνση στους λογαριασμούς σταθερής τηλεφωνίας να προσεγγίσει το 6%.

Για τις επιχειρήσεις

  • Αυξάνεται ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρήσεων από το 26% στο 29%, για τις επιχειρήσεις με κέρδη έως 50.000.
  • Αυξάνεται η προκαταβολή φόρου στο 100% για το φορολογικό έτος 2016, δηλαδή τις δηλώσεις του 2017, από 75% που ήταν για το φορολογικό έτος 2015, δηλαδή για τις φετινές φορολογικές δηλώσεις.
  • Αυξάνεται η φορολόγηση των μερισμάτων στο 15% από 10%.

Τέλος τεράστια θα είναι η συνολική επιβάρυνση των Ελεύθερων Επαγγελματιών, όσων έχουν εταιρείες και όσων μετέχουν σε Δ.Σ., με την αλλαγή υπολογισμού και τις νέες επιβαρύνσεις ασφαλιστικών εισφορών με βάση τις διατάξεις του νέου ασφαλιστικού. Βασικός στόχος είναι να αυξηθούν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων κατά 2,7 δις Ευρώ το 2017. Αυτό σημαίνει ότι επάνω από 3.500 ευρώ θα κληθούν να καταβάλουν κατά μέσο όρο 700.000 οικονομικά ενεργοί επιχειρηματίες για ασφαλιστικές εισφορές το 2017.

Όσοι λοιπόν «πουλήσουν» κοινωνικές παροχές ή ελαφρύνσεις για το 2017, σας κοροϊδεύουν κατάμουτρα.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ;

Για να δώσουμε την προοδευτική απάντηση για τις πατριωτικές απόψεις στα Εθνικά θέματα πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε σφαιρική εικόνα του θέματος. Η γνώση και αντικειμενική προσέγγιση απομακρύνουν από θέσεις εθνικιστικές. λαϊκιστικές, μεταφυσικές, πατριδοκαπηλίας ή εθνοαρνητών διεθνιστών, δήθεν αναρχικών απάτριδων. Το ερώτημα επομένως είναι: ΠΟΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ;

Η Ελληνική κυβέρνηση απέστρεψε το πρόσωπό της από τη συμμαχία με τη Γαλλία και το έστρεψε στη Γερμανία. Η Γερμανία οδηγεί την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις. Με ποιους όρους; Να δούμε αναλυτικά τις κινήσεις.

  1. Μόλις ανακοινώθηκε διάλογος, η Τουρκία έστειλε το Barbaros στην Κυπριακή ΑΟΖ. Προκαλεί δηλαδή διαίρεση/διχοτόμηση στο κοινό ΕλληνοΚυπριακό μέτωπο. Μόνον αυτό; Όχι! Δηλώνει έμπρακτα ότι δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ
  2. Η Ελληνική κυβέρνηση (δηλώσεις υπουργού Εξωτερικών) διατείνεται ότι μόνη διαφορά είναι «η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και οι υπερκείμενες θαλάσσιες ζώνες» Δεν χρησιμοποιεί τον όρο ΑΟΖ! Δίνει έτσι περιθώριο στην Τουρκία να ισχυρίζεται ότι εφόσον δεν υπέγραψε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία είναι σαφής ότι ΑΟΖ έχουν και τα νησιά, δεν είναι υποχρεωμένη να την σεβαστεί. Παρά το γεγονός ότι από το 2012 η σύμβαση του 1982 έχει καταστεί διεθνώς υποχρεωτική και για εκείνες τις χώρες που δεν την υπέγραψαν.
  3. Είναι διάχυτη η πληροφορία στη διεθνή διπλωματία ότι η Ελληνική κυβέρνηση και η Τουρκία εάν φθάσουν σε συνυποσχετικό για την παραπομπή σε Διεθνές Δικαστήριο η συμφωνημένη διατύπωση που είχε στο παρελθόν γίνει αποδεκτή θα είναι ότι «οι δύο πλευρές συναινούν να επιλυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο και όλα τα παρεμπίπτοντα ζητήματα» Ποια είναι τα «παρεμπίπτοντα ζητήματα»; Προφανώς είναι όλο το εύρος των Τουρκικών διεκδικήσεων. Γιατί πάντα μια αόριστη αναφορά δίνει το δικαίωμα σε κάθε πλευρά να την ερμηνεύσει κατά το δοκούν.
  4. Είτε τα θέματα τεθούν στο Διεθνές Δικαστήριο είτε όχι, η Τουρκία, έχει αποσαφηνίσει ότι θα διατηρήσει ακέραιες τις θέσεις της. Διατηρεί τις διεκδικήσεις της, τόσο στην περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι τα ζητήματα που θα θέσει η Άγκυρα ως μη παρεμπίπτοντα δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του και αρνηθεί να γνωμοδοτήσει επί της ουσίας, όσο και στην περίπτωση που δεν συμπεριλαμβάνονται στο συνυποσχετικό.
  5. Ποιο είναι το θέμα που σίγουρα δεν μπορεί να κρίνει το Διεθνές Δικαστήριο; Είναι το θέμα των «γκρίζων ζωνών». Δηλαδή ακόμη και εάν υπάρξει παραπομπή του θέματος της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο και αποφασισθεί η διευθέτηση της διαφοράς, η Τουρκία θα παραμείνει σε πλήρη επιθετική στάση προς την Ελλάδα αμφισβητώντας και διεκδικώντας με απειλή πολέμου ολόκληρες χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες περιοχές.
  6. Η στρατηγική της Τουρκίας οφείλεται σε οικονομικά κριτήρια που περιλαμβάνουν την «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου; Καλή άποψη για όσους ψάχνουν δικαιολογίες και αντιμετωπίζουν την αλήθεια με υπεκφυγές δουλοπρέπειας. Η Τουρκία επιδιώκει κατ΄αρχήν την τριχοτόμηση του ενιαίου Ελληνικού γεωγραφικού χώρου με άμεσο ορατό στόχο τον τεμαχισμό σε τέσσερις μη εφαπτόμενες γεωγραφικές ενότητες. Η αρχική τριχοτόμηση είναι α) να μην υπάρχει γεωγραφική επαφή Ελλάδας-Κύπρου, β) να αποκτήσει υφαλοκρηπίδα στα δυτικά της αλυσίδας των ελληνικών νησιών Σαμοθράκη-Λήμνος-Λέσβος-Χίος σε όλο το φάσμα των διεθνών υδάτων, (εξού και η απειλή πολέμου για τα 12 μίλια) και με τις «γκρίζες ζώνες» να επεκταθεί σε όλο το Αιγαίο αποκόπτοντας την γεωγραφική συνέχεια του κυρίως Ελλαδικού κορμού και της ηπειρωτικής με τη νησιωτική Ελλάδα. γ) Να μετατρέψει την Θράκη σε ουδέτερη ζώνη Τουρκικού ενδιαφέροντος με μια ανάλογη ενδεχομένως συμφωνία Ζυρίχης καθιστώντας την Τουρκία εγγυήτρια (ενδιαφερόμενη) δύναμη (όπως στην Κύπρο) μόνο που στη θέση της Αγγλίας θα είναι η Γερμανία.
  7. Στις ανωτέρω πολύ γνωστές επιδιώξεις της Τουρκίας προστίθεται και μία ακόμη που ίσως σήμερα φαντάζει υπερβολική, όπως φάνταζαν υπερβολικά όλα τα ανωτέρω μέχρι το 1974, ακόμη και μέχρι το 2018. Ποια; Η μετατροπή της Μακεδονίας σε αμφιλεγόμενη περιοχή. Αλλά αυτό είναι ένα σενάριο που έχει ακόμη πολύ χρόνο μπροστά του μέχρι να ωριμάσει η πράξη των Πρεσπών. Μη ξεχνάμε ότι από το 1959 που υπεγράφη η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου μέχρι την εισβολή το 1974 όταν φάνηκαν οι πραγματικές επιπτώσεις, πέρασαν 15 χρόνια

Συνοψίζοντας, η στρατηγική της Τουρκίας δεν έχει οικονομικές επιδιώξεις. Όχι ως κυρίαρχη προοπτική. Η στρατηγική της έχει καθαρά γεωπολιτικούς στόχους αλλαγής συνόρων. Η δε βέλτιστη προοπτική της είναι ο τεμαχισμός του ενιαίου Ελληνικού χώρου. Η στρατηγική της Τουρκίας είναι να αμφισβητεί μονίμως τα σύνορα και τις συνθήκες με την Ελλάδα (και όχι μόνον) που σημαίνει όσες συμφωνίες και να υπογράψει η Ελλάδα με την Τουρκία, όσες υποχωρήσεις και να κάνει, η Τουρκία θα εγείρει νέες.

Είναι να ξεκαρδίζεται κανείς όταν ακούει εδώ και χρόνια αβάσιμες προφητείες Ελλήνων περί διαμελισμού της Τουρκίας και στην πραγματικότητα αυτό το σενάριο να υφίσταται για την Ελλάδα χάριν της μεθοδικής Τουρκικής στρατηγικής και της ανεπάρκειας της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, με εξαίρεση πάντα ορισμένες περιόδους διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.

Ποια είναι η απάντηση της Ελλάδας σε αυτή την στρατηγική; Κατευνασμός; Να προστρέχει στην υποστήριξη της Γερμανίας ή άλλης προστάτιδας δύναμης; Να διαλύει την αμυντική της βιομηχανία; Να αποδυναμώνει την αποτρεπτική της ισχύ; Να διαμορφώνει κουλτούρα εφησυχασμού μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους οι Έλληνες και έχει πολιτικό κόστος; Γιατί αυτό ήταν το μείγμα των μέχρι σήμερα προσεγγίσεων των πολιτικών ηγεσιών και των Ελληνικών κυβερνήσεων με ελάχιστες εξαιρέσεις (Ανδρέας Παπανδρέου, και ορισμένες περιόδους ΠΑΣΟΚ).

Αυτό το αδιέξοδο (παρά τους λεονταρισμούς και ανεξάρτητα από την πολύ σωστή αντιμετώπιση της έμμεσης εισβολής στον Έβρο) μείγμα της εν τω βάθη Ελληνικής πολιτικής παραμένει, όπως φαίνεται από τις κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναλλοίωτο σε ισχύ στην κυβερνητική διπλωματία και στην ουσία της αντιμετώπισης των Τουρκικών επιδιώξεων.

Η επίμονη άρνηση σύγκλισης συμβουλίου πολιτικών αρχηγών στα εθνικά θέματα τόσο από τον κ. Τσίπρα την προηγούμενη περίοδο όσο και από τον κ. Μητσοτάκη σήμερα, βαθαίνει περισσότερο τα αδιέξοδα της Ελληνικής στρατηγικής και διευκολύνει τους λανθασμένους χειρισμούς, τα αρνητικά αποτελέσματα των οποίων έρχονται πολύ αργότερα δυστυχώς.

Η λύση είναι στρατιωτική, οικονομική ή πολιτική;

Προφανώς οι λύσεις υποχώρησης που δοκιμάσθηκαν μέχρι σήμερα δεν έχουν μέλλον πλην της πλήρους υποταγής.

Ωστόσο η λύση δεν μπορεί να είναι ούτε στρατιωτική, ούτε εξοπλιστικού ανταγωνισμού καθώς τα μεγέθη της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερα.

Αλλά και η πολιτική λύση δεν αποδίδει όσο οι “σύμμαχοι” και η Τουρκία καταλαβαίνουν ότι θυσιάζονται τα πάντα για την πρόσκαιρη ευημερία.

Για να ελπίσει η χώρα σε πολιτική αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικότητας η λύση είναι να αισθανθούν τόσο οι σύμμαχοι όσο και η Τουρκία ότι έχει αποτρεπτική δύναμη και ισχύ στον εξοπλισμό και την οικονομία, βασισμένα σε μια κουλτούρα εγρήγορσης του λαού που ξέρει να επιλέγει σε ποια κατεύθυνση και για ποιον λόγο επενδύει κάθε φορά. 

ΕΥΡΩ: ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΤΕΙΧΟΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Οι εικόνες από το τείχος του Βερολίνου θα επανέλθουν ως μέλλον ενός παρελθόντος από το οποίο το κατεστημένο δεν διδάχθηκε?

Η συνάντηση Μέρκελ, Ολάντ και Ρέντσι ελάχιστα προσφέρει, γιατί ακόμη και εάν γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του Ρέντσι, το Γερμανικό κατεστημένο κινείται με τέτοια βραδύτητα μέχρι τη θεσμοθέτηση μέτρων που τα ακυρώνει στην πράξη.

Η Ευρώπη βρίσκεται στο σημείο μηδέν της αντιστροφής και άρχισε να μετράει ανάποδα προς την κορύφωση της κρίσης εμπιστοσύνης για το μέλλον της.

Ο ακρωτηριασμός της Ευρωζώνης, η διαίρεση του Ευρώ σε Βορρά και Νότο ή ακόμη και η ολική διάλυση θα είναι οι πιθανές λύσεις που ανήμποροι μπροστά στις εξελίξεις υποχρεώνονται να ακολουθήσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Το Ευρώ απέτυχε να διαμορφώσει το κοινό όραμα της Ευρωπαϊκής Ευημερίας την Ευρωπαϊκή Πολιτική ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Βήμα με το βήμα κατέληξε να είναι εμπόδιο στην ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σήμερα, σε όλα τα παραπάνω βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Η Ευρώπη ψάχνεται για μέτρα θέρμανσης της οικονομίας της. Αλλά η λύση των αρνητικών επιτοκίων είναι δυναμίτης στα θεμέλια των συνταξιοδοτικών ταμείων της και επιστρέφει το πρόβλημα του χρέους από άλλη πόρτα. Επιστρέφει και το πρόβλημα των τραπεζών λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης των καταθετών. Για να σπάσει ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κάνει αρχή με μέτρο την Χαμηλή φορολογία σε όλη την Ευρωζώνη. Πολιτική και Οικονομική εμβάθυνση και αρμοδιότητες στην ΕΚΤ όπως της FED.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο Σόνι Καπούρ, επικεφαλής του think tank Re-Define και το Ίδρυμα Bertelsmann, μέσα σε λίγες ημέρες χτυπάνε καμπάνες για την Ευρώπη.

Η Γερμανία φέρει βαριές ευθύνες για την κατάσταση του Ευρώ. Υπερφορολόγιση και γραφειοκρατία του κατεστημένου οι δαίμονες της Ευρώπης. Ο εθνικιστικός λαϊκισμός τυλίγει με μαύρο χιτώνα τους λαούς όσο η έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής στην Ευρώπη θεωρείται αναγκαία πολιτική επιλογή από το κατεστημένο.

Ακόμη και ο Jean-Claude Juncker, ο υπερήφανος αρχιτέκτονας των μαζικών προγραμμάτων χαμηλής εταιρικής φορολόγησης στο Λουξεμβούργο, τώρα ως επικεφαλής της επιτροπής της ΕΕ, έχει ενστερνιστεί με σκληρότητα τις αδιέξοδες πολιτικές του κατεστημένου και κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως το κορυφαίο πρόσωπο που έζησε την αρχή της διάλυσης της ΕΕ.

1821: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 2) ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΟΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Στο δεύτερο μέρος είναι απαραίτητο να κάνουμε περιήγηση της ιστορίας της επανάστασης μέσα από μια διαφορετική οπτική. Την ιστορία των αντιθέσεων και των διεθνών συγκρούσεων.

Τα δίπολα των συγκρούσεων της εποχής είχαν διαμορφωθεί σε τρία επίπεδα. Το γενικό ταξικό, το εξωτερικό μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και το εσωτερικό στις δυνάμεις.

Μετά την ήττα των Γάλλων στο Βατερλό (Βέλγιο, 1815) οι νικητές συγκάλεσαν το Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) με κύριο στόχο την ανασυγκρότηση της απολυταρχίας, την επαναχάραξη των συνόρων ώστε να εξασφαλίζεται μία βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκρατορίες και βέβαια την καταδίωξη και καταστολή των επαναστατικών-φιλελεύθερων ιδεών. Ρωσία, Αυστρία και Πρωσία, ίδρυσαν το Νοέμβρη του 1815 την Ιερά Συμμαχία.

Ωστόσο οι αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη είχαν συντελεστεί διαμόρφωσαν νέες παραγωγικές σχέσεις αποτέλεσμα των οποίων ήταν να αναδυθεί η αστική τάξη που αναζητούσε το μερίδιό της στο εποικοδόμημα.

Η αστική τάξη εκφραζόταν μέσα από τις ιδέες του φιλελευθερισμού και διατύπωναν πολιτικά αιτήματα όπως Σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και εθνικές διεκδικήσεις (αρχή των εθνοτήτων).

Οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αμφισβητούν την απολυταρχία και την Παλινόρθωση που επικρατούσε με το παλιό καθεστώς. Αυτή ήταν η γενική βάση μια νέας ταξικής πραγματικότητας, τροφοδότης όλων των συγκρούσεων.

Τα έτη 1820-1821 ξέσπασαν οργανωμένα επαναστατικά κινήματα:

α) Στην Ισπανία (1820) η Ιερά Συμμαχία την κατάπνιξε στο αίμα. Η ισπανική επανάσταση πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών κινημάτων στη Νότια Αμερική (Σιμόν Μπολιβάρ Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν).

β) Στην Ιταλία (1820-1821) από τους καρμπονάρους. Η Ιερά Συμμαχία την κατέστειλε.

γ) Στην Ελλάδα (1821) το πρώτο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα που κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερο ανεξάρτητο κράτος. Ήταν η μοναδική φορά που η Ιερά Συμμαχία χάριν και στις ενέργειες του Ιωάννη Καποδίστρια δεν αποφάσισε να στείλει στρατό αλλά καταδίκασε απερίφραστα τον ξεσηκωμό και άφησε στους Οθωμανούς να καταπνίξουν την επανάσταση.

Μέχρι εκείνη την ώρα δεν υπήρξε καμιά ρωγμή προερχόμενη από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών. Ωστόσο υπήρξε μια πρώτη εσωτερική ρωγμή που προήλθε από την ανάγκη των Τσάρων να δηλώνουν φύλακες της ορθοδοξίας και των Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη να είναι απολύτως συντεταγμένοι με την Υψηλή Πύλη. Για το φαίνεσθαι χρησιμοποιούσαν υπόδουλους Χριστιανούς με εξαιρετικά προσόντα σε υψηλόβαθμες θέσεις από την άλλη είχαν αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο.

Όταν έφτασαν οι ειδήσεις για την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης έτυχε να συνεδριάζουν τα μέλη της Πενταπλής Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία και Πρωσσία). Επικράτησε έκπληξη, ανησυχία, οργή και θυμός για τους Έλληνες επαναστάτες. Οι Έλληνες επαναστατώντας βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και με τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ήταν μια εξέγερση εναντίον όλων.

Μέχρι τότε το Ανατολικό ζήτημα ήταν για τις μεγάλες δυνάμεις ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αλληλοσυγκρουόμενων βλέψεων και συμφερόντων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν δημιουργήσει το «δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» για να αποφύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις για τη διανομή των εδαφών της.

Η ελληνική επανάσταση άνοιγε ξανά το Ανατολικό Ζήτημα.

Οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν κυρίως για το προτεκτοράτο τους στο Ιόνιο Πέλαγος, τα Επτάνησα. Υποστήριζαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επειδή φοβούνταν την προώθηση των Ρώσων προς τη Μεσόγειο και την αναβίωση της γαλλικής επιρροής στην Ανατολή.

Η Γαλλία μετά την ήττα είχε χάσει όλα τα ερείσματα και προσπαθούσε σταδιακά να επανέλθει ως δύναμη στη Μεσόγειο. Είχε αναλάβει την οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό της Αιγύπτου και του στρατού της σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την επιρροή της και να δημιουργήσει αντιαγγλικά προγεφυρώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αύστρο-Ουγγρική αυτοκρατορία και η Πρωσία ήταν αυστηρά προσηλωμένες στη μη αλλαγή συνόρων καθώς κατείχαν εδάφη από διάφορες περιοχές.

Η Ρωσία φοβόταν ότι ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια των Άγγλων και των Γάλλων που ως ναυτικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο. Η Ρωσία προτιμούσε στα νότια σύνορα της να υπάρχει μια παρηκμασμένη, αδύναμη και εξαρτημένη Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος. Αποκήρυξε αμέσως την επανάσταση, διέγραψε τον στρατηγό του Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους καταλόγους των Ρώσων αξιωματικών και έδωσε την άδεια στους Οθωμανούς να περάσουν στην Μολδοβλαχία και να καταπνίξουν την επανάσταση.

Το δεύτερο μεγάλο εσωτερικό ρήγμα που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο ήταν στην Αγγλία. Η Αγγλία είχε κοινοβουλευτισμό, φιλελεύθερους θεσμούς, διακήρυσσε την αρχή των εθνοτήτων αλλά μέσω της Ιεράς συμμαχίας συστρατευόταν με τον απολυταρχισμό και ερχόταν σε σύγκρουση με εσωτερικές δυνάμεις της αστικής τάξης. Μετά την αυτοκτονία του συντηρητικού Υπουργού Εξωτερικών Κάσλερι τον Αύγουστο του 1822, ο νέος Υπουργός Τζωρτζ Κάνινγκ, μέλος κι αυτός των Συντηρητικών (Torries) άρχισε να διαμορφώνει μια αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας με τροποποίηση του δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι Άγγλοι φοβούμενοι την Ρωσική επιρροή σε μια επανάσταση που έδειχνε να στεριώνει έστησαν ολόκληρο δίκτυο με έδρα τα Επτάνησα και τη ναυτική μοίρα που κινούνταν στο Αιγαίο για συλλογή ειδήσεων και πληροφοριών ώστε να γνωρίζουν τις αδυναμίες, τις συγκρούσεις, τους ανταγωνισμούς, τις διαφορές, τα πάθη, τις σκέψεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών για να διαμορφώνουν με επιτυχία τη μελλοντική στρατηγική τους. Βάσει αυτών το 1823 αναγνώρισαν το Ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο και διαχώρισαν τη θέση τους από την Ιερά Συμμαχία. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση της σύγκρουσης συμφερόντων.

Αμέσως μετά, 1823-1824, ο Τσάρος Αλέξανδρος κάνει ρελάνς καταθέτοντας  το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του Ελληνικού Ζητήματος. Το «Σχέδιο των Τριών Τμημάτων», περιελάμβανε την ίδρυση τριών αυτόνομων ηγεμονιών στον ελλαδικό χώρο. Βάσει του Σχεδίου, ο Σουλτάνος θα διατηρούσε την επικυριαρχία του στις τρεις ηγεμονίες, την οποία θα διασφάλιζε η παρουσία κατά τόπους τουρκικών φρουρών, και θα εισέπραττε έναν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό από τον Σουλτάνο.

Ένα μήνα μετά οι Άγγλοι ανταπάντησαν με το πρώτο δάνειο ύψους 800.000 λιρών, το πραγματικά δανεισθέν ποσόν ανήλθε σε 472.000 λίρες αφού εκδόθηκε στο 59% της οικονομικής τιμής του. Μετά από παρακρατήσεις, ίντριγκες κλπ έφτασαν στην προσωρινή διοίκηση μόνο 298.700 λίρες. Με υποθήκη τις Εθνικές γαίες!

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο, το 1825, ήταν ύψους 2.000.000 χρυσές λίρες και έφτασαν στην Ελλάδα μόλις… 232.558 χρυσές λίρες.

Τα δάνεια προφανέστατα χρησιμοποιήθηκαν για να κατοχυρώσουν τη μελλοντική εξάρτηση. Ωστόσο στην πιο κρίσιμη στιγμή έπαιξαν και τον αντίστροφο ρόλο. Ένα μέρος των Άγγλων πολιτικών, καθαρά για οικονομικούς και κερδοσκοπικούς λόγους συντάχθηκε με την πίεση προς τον Σουλτάνο κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών μέσων.

Οι επιτυχίες του Αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ άλλαζαν τις ισορροπίες στο Ανατολικό ζήτημα. Άγγλοι και Ρώσοι θορυβήθηκαν με την πιθανότητα η Γαλλία μέσω της Γάλλο-Αιγυπτιακής συνεργασίας να γίνει κυρίαρχος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο γιατί ο Μεχμέτ Αλή Πασάς της Αιγύπτου είχε συμφωνήσει με τον Σουλτάνο ότι νίκη του Ιμπραήμ θα σήμαινε εξόντωση των Ελλήνων, μεταφορά όσων επιβίωναν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και εγκατάσταση συμπαγούς μουσουλμανικού πληθυσμού Μαμελούκων στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη!

Τότε στις 1 Δεκεμβρίου 1825 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Νικόλαος Α΄ ο οποίος μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί κάθε επαφή με τη νότιο Βαλκανική, άλλαξε τη στάση της Ρωσίας.

Ρωσία και Αγγλία στις 23 Μαρτίου 1826 υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνικού κράτους, υποτελούς, στο Σουλτάνο. Ήταν η πράξη με την οποία εξοβελίζονταν η Αυστρία και ο Μέττερνιχ και έμπαινε ταφόπλακα στην Ιερά Συμμαχία.

Αγγλία Ρωσία και Γαλλία δεκαπέντε μήνες μετά, μετέτρεψαν το Πρωτόκολλο σε συνθήκη του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές προέβλεπε να υπάρξει ανακωχή μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος υποτελές στο Σουλτάνο και μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Άμεση συνέπεια της Συνθήκης ήταν η αποστολή τμημάτων των στόλων των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο. Οι οδηγίες που είχε πάρει ο αρχηγός του αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο ναύαρχος Κόδριγκτον έλεγαν ξεκάθαρα πως «η ακριβής επιδίωξη των τριών δυνάμεων είναι να παρεμβληθούν σαν ειρηνοποιοί». Δεν ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση.

Ο Σουλτάνος βλέποντας τις συγκρούσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του Ιμπραήμ αρνήθηκε τη Συνθήκη του Λονδίνου και ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο αρνήθηκε να εφαρμόσει ανακωχή.

Το απρόβλεπτο γεγονός ήταν η υπεροψία λόγω αριθμητικής υπεροχής του στόλου του Ιμπραήμ και την ανεκτικότητα που διαπίστωνε από τις τρεις δυνάμεις. Η δολοφονική επίθεση στην βάρκα που πήγε για διαβουλεύσεις και η επίθεση σε ορισμένα πλοία ήταν το «ατύχημα» που πυροδότησε τη γενίκευση της σύγκρουσης. Ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε  ολοκληρωτικά.

Στη Γαλλία η Κυβέρνηση χαιρέτισε τη νίκη στο Ναυαρίνο. Βέβαια ο Γαλλικός τύπος χλεύασε το διπλό παιγνίδι των Γάλλων με τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες.

Στην Αγγλία απόλυτος διχασμός. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1828 η ναυμαχία χαρακτηρίστηκε «ατυχές γεγονός» υπό τον φόβο ότι άνοιγε πλέον ο «δρόμος» για κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο καταδικάστηκε ρητά η πολεμική δράση «εναντίον παλαιού συμμάχου» και αποπέμφθηκε ο ναύαρχος Κόδριγκτον.

Για να εκμεταλλευτεί ο καθένας το γεγονός, οι Γάλλοι έστειλαν 14.000 στρατιώτες να αδειάσουν τα φρούρια από τους Τούρκο-Αιγύπτιους και οι Ρώσοι κήρυξαν τον πόλεμο στην αδύναμη πλέον Τουρκία. Έφθασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και με επέμβαση των άλλων δυνάμεων τρομοκρατημένοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να υπογράψει τη συνθήκη της Αλεξανδρούπολης. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό και ανεξάρτητο κράτος. Με τελική σφραγίδα να μπαίνει «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης» το 1832 ορίζοντας τον Όθωνα μονάρχη της Ελλάδας.

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλων αλλαγών αντίστοιχων της περιόδου της Ελληνικής επανάστασης Οι αλλαγές στην παραγωγική και τεχνολογική βάση των οικονομιών βρίσκεται σε εξέλιξη και προκαλεί τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές.

Σε αυτή την περίοδο των τεκτονικών αλλαγών η Ελλάδα αντί να γίνει καταλύτης όπως το 1821 όταν διέλυσε εμμέσως πλην σαφώς όλες τις προηγούμενες συμφωνίες ακόμη και την ίδια την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία, κινδυνεύει να συντριβεί ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.

Η Ελλάδα λησμόνησε και το δεύτερο δίδαγμα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Αντί να δημιουργεί γεγονότα που θα στρέφουν υπέρ της όσες από τις αντιθέσεις των δυνάμεων μπορούν να αξιοποιηθούν, τρέχει πίσω από τα γεγονότα. Αντιθέτως η Τουρκία είναι εκείνη που δημιουργεί γεγονότα, συνήθως στον κατάλληλο χρόνο. Ο μόνος εχθρός της Τουρκίας είναι η αλαζονεία και η κληρονομική τάση αμετροέπειας να ξεπερνάει κατά πολύ τα όριά της. Ότι ακριβώς επιχείρησε στη ναυμαχία του Ναυρίνου.

Τα δίπολα των ανταγωνισμών δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.

Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει άριστες στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία από θέση επικυριαρχίας. Το μπλοκ των δυνάμεων στη ζώνη της Μέσης Ανατολής-Ασίας που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο Συρία, Τουρκία, Αζερμπαϊζάν, Ιράν, Πακιστάν βρίσκεται στον έλεγχο της Ρωσο-Τουρκικής στρατηγικής.

Το πιο απλό βήμα για την Ελλάδα θα ήταν η εξασφάλιση συμμαχίας με την Ινδία.

Η συνεργασία με ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θα αποκτούσε πιο σταθερά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη εμβέλεια προσθέτοντας τη συνεργασία με την Ινδία. Με αυτή την κίνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να διαταράξει τις αντιθέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και να αποκτήσει ένα άλλο επίπεδο διαλόγου με τη Ρωσία.

Το Brexit προκάλεσε μια σοβαρή ανατροπή. Κατέστησε τη Γαλλία τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και τη μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρώπης. Η Γαλλία προφανώς θέλει να αποκαταστήσει την επιρροή της ως εγγυήτρια Ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα αντί να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει γρήγορα σε πρωτοβουλίες σύστασης Ευρωπαϊκής Αμυντικής συνεργασίας προσδίδοντας στην Γαλλία τον ρόλο που επιθυμεί αλλά προσθέτοντας και δυνάμεις που έχουν φιλοδοξίες σε αυτό τον τομέα, όπως η Αυστρία, η Ιταλία κ.ά., τρέχει πίσω από τη Γερμανία. Σε πείσμα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου μεγάλες αλλαγές έγιναν από συνασπισμό ορισμένων κατά περίπτωση κρατών. Έτσι κάθε πρωτοβουλία που γεννήθηκε από ομάδες κρατών έγινε στη συνέχεια πολιτική της ένωσης.

Η Γερμανία που έχει μετατραπεί σε οικονομικό γίγαντα χάριν της Ευρώπης, υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα και προφανώς δεν θα επιτρέψει ποτέ να αναπτυχθεί η άμυνα της Ευρώπης από άλλους. Πρόκειται για ιστορική αντίθεση των ίδιων δυνάμεων που ο κατάλληλος χρόνος αξιοποίησής της υπέρ της Ελλάδας είναι η χρονική περίοδος που διανύουμε.

Τα άτακτα μπρος πίσω της Ελληνικής πολιτικής να κάνει συμφωνία τη μια ημέρα με τη Γαλλία και να κάνει μυστικές συζητήσεις με την Τουρκία υπό την μεσολάβηση της Γερμανίας την επόμενη, καθιστά απολύτως αναξιόπιστη τη χώρα και ατελέσφορη τη στρατηγική της.

Ένα νέο δίπολο αντιθέσεων αποτελεί η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την ηγεμονία στη νέα εποχή.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Κίνας, με ή χωρίς ισχυρούς συμμάχους, δημιούργησε μεγάλα κενά που αξιοποίησε η Τουρκία.

Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ επιδιώκει την ενίσχυση της Ευρώπης αλλά ταυτόχρονα και τη συστράτευσή της, την αλλαγή συσχετισμών στο δρόμο του μεταξιού και τη δημιουργία ενός ακόμη δυνατού πόλου με πρωταγωνιστές το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Πρόκειται για τρεις στρατηγικούς πόλους, εφόσον καταφέρει να συσταθεί ο τρίτος εξ αυτών, όπου η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται να απουσιάζει από κάθε πρωτοβουλία.

Τα παραδείγματα αξιοποίησης αντιθέτων συμφερόντων είναι πάρα πολλά και φυσικά μεταξύ αυτών τα Βαλκάνια. Το δίδαγμα της Ελληνικής επανάστασης, έχει και σε αυτή την περίπτωση ένα και αμετάκλητο συμπέρασμα. Όσο ισχυρή και να φαίνεται μια συμμαχία μπορεί να διαρραγεί και να αποκτηθούν απροσδόκητα οφέλη εάν υπάρξει ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι οι ενέργειες της χώρας που διαρκούν σε χρόνο και σταθερότητα.

Στην σημερινή εποχή η αλλαγή συσχετισμών δεν θα προκύψει από τυχαία γεγονότα όπως ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ακόμη και εάν συμβούν θα πρέπει να υπάρχει η διάρκεια και η σταθερότητα στις επιδιώξεις της χώρας ως κρίσιμη μάζα που θα προσδώσει ισχύ στην πυροδότηση. Αλίμονο σε εκείνον που επιδεικνύει αποσπασματικότητα και υποχωρητικότητα, έλλειψη στρατηγικής και ηττοπάθεια σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

 

 

 

Δημοφιλέστερα Άρθρα