Τυχαίο

    ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

    Αρχική ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

    1821: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 2) ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΟΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Στο δεύτερο μέρος είναι απαραίτητο να κάνουμε περιήγηση της ιστορίας της επανάστασης μέσα από μια διαφορετική οπτική. Την ιστορία των αντιθέσεων και των διεθνών συγκρούσεων.

    Τα δίπολα των συγκρούσεων της εποχής είχαν διαμορφωθεί σε τρία επίπεδα. Το γενικό ταξικό, το εξωτερικό μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και το εσωτερικό στις δυνάμεις.

    Μετά την ήττα των Γάλλων στο Βατερλό (Βέλγιο, 1815) οι νικητές συγκάλεσαν το Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) με κύριο στόχο την ανασυγκρότηση της απολυταρχίας, την επαναχάραξη των συνόρων ώστε να εξασφαλίζεται μία βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκρατορίες και βέβαια την καταδίωξη και καταστολή των επαναστατικών-φιλελεύθερων ιδεών. Ρωσία, Αυστρία και Πρωσία, ίδρυσαν το Νοέμβρη του 1815 την Ιερά Συμμαχία.

    Ωστόσο οι αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη είχαν συντελεστεί διαμόρφωσαν νέες παραγωγικές σχέσεις αποτέλεσμα των οποίων ήταν να αναδυθεί η αστική τάξη που αναζητούσε το μερίδιό της στο εποικοδόμημα.

    Η αστική τάξη εκφραζόταν μέσα από τις ιδέες του φιλελευθερισμού και διατύπωναν πολιτικά αιτήματα όπως Σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και εθνικές διεκδικήσεις (αρχή των εθνοτήτων).

    Οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αμφισβητούν την απολυταρχία και την Παλινόρθωση που επικρατούσε με το παλιό καθεστώς. Αυτή ήταν η γενική βάση μια νέας ταξικής πραγματικότητας, τροφοδότης όλων των συγκρούσεων.

    Τα έτη 1820-1821 ξέσπασαν οργανωμένα επαναστατικά κινήματα:

    α) Στην Ισπανία (1820) η Ιερά Συμμαχία την κατάπνιξε στο αίμα. Η ισπανική επανάσταση πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών κινημάτων στη Νότια Αμερική (Σιμόν Μπολιβάρ Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν).

    β) Στην Ιταλία (1820-1821) από τους καρμπονάρους. Η Ιερά Συμμαχία την κατέστειλε.

    γ) Στην Ελλάδα (1821) το πρώτο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα που κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερο ανεξάρτητο κράτος. Ήταν η μοναδική φορά που η Ιερά Συμμαχία χάριν και στις ενέργειες του Ιωάννη Καποδίστρια δεν αποφάσισε να στείλει στρατό αλλά καταδίκασε απερίφραστα τον ξεσηκωμό και άφησε στους Οθωμανούς να καταπνίξουν την επανάσταση.

    Μέχρι εκείνη την ώρα δεν υπήρξε καμιά ρωγμή προερχόμενη από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών. Ωστόσο υπήρξε μια πρώτη εσωτερική ρωγμή που προήλθε από την ανάγκη των Τσάρων να δηλώνουν φύλακες της ορθοδοξίας και των Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη να είναι απολύτως συντεταγμένοι με την Υψηλή Πύλη. Για το φαίνεσθαι χρησιμοποιούσαν υπόδουλους Χριστιανούς με εξαιρετικά προσόντα σε υψηλόβαθμες θέσεις από την άλλη είχαν αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο.

    Όταν έφτασαν οι ειδήσεις για την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης έτυχε να συνεδριάζουν τα μέλη της Πενταπλής Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία και Πρωσσία). Επικράτησε έκπληξη, ανησυχία, οργή και θυμός για τους Έλληνες επαναστάτες. Οι Έλληνες επαναστατώντας βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και με τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ήταν μια εξέγερση εναντίον όλων.

    Μέχρι τότε το Ανατολικό ζήτημα ήταν για τις μεγάλες δυνάμεις ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αλληλοσυγκρουόμενων βλέψεων και συμφερόντων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν δημιουργήσει το «δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» για να αποφύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις για τη διανομή των εδαφών της.

    Η ελληνική επανάσταση άνοιγε ξανά το Ανατολικό Ζήτημα.

    Οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν κυρίως για το προτεκτοράτο τους στο Ιόνιο Πέλαγος, τα Επτάνησα. Υποστήριζαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επειδή φοβούνταν την προώθηση των Ρώσων προς τη Μεσόγειο και την αναβίωση της γαλλικής επιρροής στην Ανατολή.

    Η Γαλλία μετά την ήττα είχε χάσει όλα τα ερείσματα και προσπαθούσε σταδιακά να επανέλθει ως δύναμη στη Μεσόγειο. Είχε αναλάβει την οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό της Αιγύπτου και του στρατού της σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την επιρροή της και να δημιουργήσει αντιαγγλικά προγεφυρώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

    Η Αύστρο-Ουγγρική αυτοκρατορία και η Πρωσία ήταν αυστηρά προσηλωμένες στη μη αλλαγή συνόρων καθώς κατείχαν εδάφη από διάφορες περιοχές.

    Η Ρωσία φοβόταν ότι ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια των Άγγλων και των Γάλλων που ως ναυτικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο. Η Ρωσία προτιμούσε στα νότια σύνορα της να υπάρχει μια παρηκμασμένη, αδύναμη και εξαρτημένη Οθωμανική αυτοκρατορία.

    Ο Τσάρος Αλέξανδρος. Αποκήρυξε αμέσως την επανάσταση, διέγραψε τον στρατηγό του Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους καταλόγους των Ρώσων αξιωματικών και έδωσε την άδεια στους Οθωμανούς να περάσουν στην Μολδοβλαχία και να καταπνίξουν την επανάσταση.

    Το δεύτερο μεγάλο εσωτερικό ρήγμα που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο ήταν στην Αγγλία. Η Αγγλία είχε κοινοβουλευτισμό, φιλελεύθερους θεσμούς, διακήρυσσε την αρχή των εθνοτήτων αλλά μέσω της Ιεράς συμμαχίας συστρατευόταν με τον απολυταρχισμό και ερχόταν σε σύγκρουση με εσωτερικές δυνάμεις της αστικής τάξης. Μετά την αυτοκτονία του συντηρητικού Υπουργού Εξωτερικών Κάσλερι τον Αύγουστο του 1822, ο νέος Υπουργός Τζωρτζ Κάνινγκ, μέλος κι αυτός των Συντηρητικών (Torries) άρχισε να διαμορφώνει μια αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας με τροποποίηση του δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

    Οι Άγγλοι φοβούμενοι την Ρωσική επιρροή σε μια επανάσταση που έδειχνε να στεριώνει έστησαν ολόκληρο δίκτυο με έδρα τα Επτάνησα και τη ναυτική μοίρα που κινούνταν στο Αιγαίο για συλλογή ειδήσεων και πληροφοριών ώστε να γνωρίζουν τις αδυναμίες, τις συγκρούσεις, τους ανταγωνισμούς, τις διαφορές, τα πάθη, τις σκέψεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών για να διαμορφώνουν με επιτυχία τη μελλοντική στρατηγική τους. Βάσει αυτών το 1823 αναγνώρισαν το Ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο και διαχώρισαν τη θέση τους από την Ιερά Συμμαχία. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση της σύγκρουσης συμφερόντων.

    Αμέσως μετά, 1823-1824, ο Τσάρος Αλέξανδρος κάνει ρελάνς καταθέτοντας  το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του Ελληνικού Ζητήματος. Το «Σχέδιο των Τριών Τμημάτων», περιελάμβανε την ίδρυση τριών αυτόνομων ηγεμονιών στον ελλαδικό χώρο. Βάσει του Σχεδίου, ο Σουλτάνος θα διατηρούσε την επικυριαρχία του στις τρεις ηγεμονίες, την οποία θα διασφάλιζε η παρουσία κατά τόπους τουρκικών φρουρών, και θα εισέπραττε έναν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό από τον Σουλτάνο.

    Ένα μήνα μετά οι Άγγλοι ανταπάντησαν με το πρώτο δάνειο ύψους 800.000 λιρών, το πραγματικά δανεισθέν ποσόν ανήλθε σε 472.000 λίρες αφού εκδόθηκε στο 59% της οικονομικής τιμής του. Μετά από παρακρατήσεις, ίντριγκες κλπ έφτασαν στην προσωρινή διοίκηση μόνο 298.700 λίρες. Με υποθήκη τις Εθνικές γαίες!

    Το δεύτερο αγγλικό δάνειο, το 1825, ήταν ύψους 2.000.000 χρυσές λίρες και έφτασαν στην Ελλάδα μόλις… 232.558 χρυσές λίρες.

    Τα δάνεια προφανέστατα χρησιμοποιήθηκαν για να κατοχυρώσουν τη μελλοντική εξάρτηση. Ωστόσο στην πιο κρίσιμη στιγμή έπαιξαν και τον αντίστροφο ρόλο. Ένα μέρος των Άγγλων πολιτικών, καθαρά για οικονομικούς και κερδοσκοπικούς λόγους συντάχθηκε με την πίεση προς τον Σουλτάνο κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών μέσων.

    Οι επιτυχίες του Αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ άλλαζαν τις ισορροπίες στο Ανατολικό ζήτημα. Άγγλοι και Ρώσοι θορυβήθηκαν με την πιθανότητα η Γαλλία μέσω της Γάλλο-Αιγυπτιακής συνεργασίας να γίνει κυρίαρχος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο γιατί ο Μεχμέτ Αλή Πασάς της Αιγύπτου είχε συμφωνήσει με τον Σουλτάνο ότι νίκη του Ιμπραήμ θα σήμαινε εξόντωση των Ελλήνων, μεταφορά όσων επιβίωναν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και εγκατάσταση συμπαγούς μουσουλμανικού πληθυσμού Μαμελούκων στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη!

    Τότε στις 1 Δεκεμβρίου 1825 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Νικόλαος Α΄ ο οποίος μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί κάθε επαφή με τη νότιο Βαλκανική, άλλαξε τη στάση της Ρωσίας.

    Ρωσία και Αγγλία στις 23 Μαρτίου 1826 υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνικού κράτους, υποτελούς, στο Σουλτάνο. Ήταν η πράξη με την οποία εξοβελίζονταν η Αυστρία και ο Μέττερνιχ και έμπαινε ταφόπλακα στην Ιερά Συμμαχία.

    Αγγλία Ρωσία και Γαλλία δεκαπέντε μήνες μετά, μετέτρεψαν το Πρωτόκολλο σε συνθήκη του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές προέβλεπε να υπάρξει ανακωχή μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος υποτελές στο Σουλτάνο και μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

    Άμεση συνέπεια της Συνθήκης ήταν η αποστολή τμημάτων των στόλων των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο. Οι οδηγίες που είχε πάρει ο αρχηγός του αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο ναύαρχος Κόδριγκτον έλεγαν ξεκάθαρα πως «η ακριβής επιδίωξη των τριών δυνάμεων είναι να παρεμβληθούν σαν ειρηνοποιοί». Δεν ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση.

    Ο Σουλτάνος βλέποντας τις συγκρούσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του Ιμπραήμ αρνήθηκε τη Συνθήκη του Λονδίνου και ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο αρνήθηκε να εφαρμόσει ανακωχή.

    Το απρόβλεπτο γεγονός ήταν η υπεροψία λόγω αριθμητικής υπεροχής του στόλου του Ιμπραήμ και την ανεκτικότητα που διαπίστωνε από τις τρεις δυνάμεις. Η δολοφονική επίθεση στην βάρκα που πήγε για διαβουλεύσεις και η επίθεση σε ορισμένα πλοία ήταν το «ατύχημα» που πυροδότησε τη γενίκευση της σύγκρουσης. Ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε  ολοκληρωτικά.

    Στη Γαλλία η Κυβέρνηση χαιρέτισε τη νίκη στο Ναυαρίνο. Βέβαια ο Γαλλικός τύπος χλεύασε το διπλό παιγνίδι των Γάλλων με τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες.

    Στην Αγγλία απόλυτος διχασμός. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1828 η ναυμαχία χαρακτηρίστηκε «ατυχές γεγονός» υπό τον φόβο ότι άνοιγε πλέον ο «δρόμος» για κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο καταδικάστηκε ρητά η πολεμική δράση «εναντίον παλαιού συμμάχου» και αποπέμφθηκε ο ναύαρχος Κόδριγκτον.

    Για να εκμεταλλευτεί ο καθένας το γεγονός, οι Γάλλοι έστειλαν 14.000 στρατιώτες να αδειάσουν τα φρούρια από τους Τούρκο-Αιγύπτιους και οι Ρώσοι κήρυξαν τον πόλεμο στην αδύναμη πλέον Τουρκία. Έφθασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και με επέμβαση των άλλων δυνάμεων τρομοκρατημένοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να υπογράψει τη συνθήκη της Αλεξανδρούπολης. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό και ανεξάρτητο κράτος. Με τελική σφραγίδα να μπαίνει «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης» το 1832 ορίζοντας τον Όθωνα μονάρχη της Ελλάδας.

    Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλων αλλαγών αντίστοιχων της περιόδου της Ελληνικής επανάστασης Οι αλλαγές στην παραγωγική και τεχνολογική βάση των οικονομιών βρίσκεται σε εξέλιξη και προκαλεί τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές.

    Σε αυτή την περίοδο των τεκτονικών αλλαγών η Ελλάδα αντί να γίνει καταλύτης όπως το 1821 όταν διέλυσε εμμέσως πλην σαφώς όλες τις προηγούμενες συμφωνίες ακόμη και την ίδια την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία, κινδυνεύει να συντριβεί ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.

    Η Ελλάδα λησμόνησε και το δεύτερο δίδαγμα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Αντί να δημιουργεί γεγονότα που θα στρέφουν υπέρ της όσες από τις αντιθέσεις των δυνάμεων μπορούν να αξιοποιηθούν, τρέχει πίσω από τα γεγονότα. Αντιθέτως η Τουρκία είναι εκείνη που δημιουργεί γεγονότα, συνήθως στον κατάλληλο χρόνο. Ο μόνος εχθρός της Τουρκίας είναι η αλαζονεία και η κληρονομική τάση αμετροέπειας να ξεπερνάει κατά πολύ τα όριά της. Ότι ακριβώς επιχείρησε στη ναυμαχία του Ναυρίνου.

    Τα δίπολα των ανταγωνισμών δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.

    Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει άριστες στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία από θέση επικυριαρχίας. Το μπλοκ των δυνάμεων στη ζώνη της Μέσης Ανατολής-Ασίας που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο Συρία, Τουρκία, Αζερμπαϊζάν, Ιράν, Πακιστάν βρίσκεται στον έλεγχο της Ρωσο-Τουρκικής στρατηγικής.

    Το πιο απλό βήμα για την Ελλάδα θα ήταν η εξασφάλιση συμμαχίας με την Ινδία.

    Η συνεργασία με ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θα αποκτούσε πιο σταθερά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη εμβέλεια προσθέτοντας τη συνεργασία με την Ινδία. Με αυτή την κίνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να διαταράξει τις αντιθέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και να αποκτήσει ένα άλλο επίπεδο διαλόγου με τη Ρωσία.

    Το Brexit προκάλεσε μια σοβαρή ανατροπή. Κατέστησε τη Γαλλία τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και τη μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρώπης. Η Γαλλία προφανώς θέλει να αποκαταστήσει την επιρροή της ως εγγυήτρια Ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο.

    Η Ελλάδα αντί να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει γρήγορα σε πρωτοβουλίες σύστασης Ευρωπαϊκής Αμυντικής συνεργασίας προσδίδοντας στην Γαλλία τον ρόλο που επιθυμεί αλλά προσθέτοντας και δυνάμεις που έχουν φιλοδοξίες σε αυτό τον τομέα, όπως η Αυστρία, η Ιταλία κ.ά., τρέχει πίσω από τη Γερμανία. Σε πείσμα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου μεγάλες αλλαγές έγιναν από συνασπισμό ορισμένων κατά περίπτωση κρατών. Έτσι κάθε πρωτοβουλία που γεννήθηκε από ομάδες κρατών έγινε στη συνέχεια πολιτική της ένωσης.

    Η Γερμανία που έχει μετατραπεί σε οικονομικό γίγαντα χάριν της Ευρώπης, υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα και προφανώς δεν θα επιτρέψει ποτέ να αναπτυχθεί η άμυνα της Ευρώπης από άλλους. Πρόκειται για ιστορική αντίθεση των ίδιων δυνάμεων που ο κατάλληλος χρόνος αξιοποίησής της υπέρ της Ελλάδας είναι η χρονική περίοδος που διανύουμε.

    Τα άτακτα μπρος πίσω της Ελληνικής πολιτικής να κάνει συμφωνία τη μια ημέρα με τη Γαλλία και να κάνει μυστικές συζητήσεις με την Τουρκία υπό την μεσολάβηση της Γερμανίας την επόμενη, καθιστά απολύτως αναξιόπιστη τη χώρα και ατελέσφορη τη στρατηγική της.

    Ένα νέο δίπολο αντιθέσεων αποτελεί η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την ηγεμονία στη νέα εποχή.

    Οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Κίνας, με ή χωρίς ισχυρούς συμμάχους, δημιούργησε μεγάλα κενά που αξιοποίησε η Τουρκία.

    Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ επιδιώκει την ενίσχυση της Ευρώπης αλλά ταυτόχρονα και τη συστράτευσή της, την αλλαγή συσχετισμών στο δρόμο του μεταξιού και τη δημιουργία ενός ακόμη δυνατού πόλου με πρωταγωνιστές το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Πρόκειται για τρεις στρατηγικούς πόλους, εφόσον καταφέρει να συσταθεί ο τρίτος εξ αυτών, όπου η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται να απουσιάζει από κάθε πρωτοβουλία.

    Τα παραδείγματα αξιοποίησης αντιθέτων συμφερόντων είναι πάρα πολλά και φυσικά μεταξύ αυτών τα Βαλκάνια. Το δίδαγμα της Ελληνικής επανάστασης, έχει και σε αυτή την περίπτωση ένα και αμετάκλητο συμπέρασμα. Όσο ισχυρή και να φαίνεται μια συμμαχία μπορεί να διαρραγεί και να αποκτηθούν απροσδόκητα οφέλη εάν υπάρξει ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι οι ενέργειες της χώρας που διαρκούν σε χρόνο και σταθερότητα.

    Στην σημερινή εποχή η αλλαγή συσχετισμών δεν θα προκύψει από τυχαία γεγονότα όπως ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ακόμη και εάν συμβούν θα πρέπει να υπάρχει η διάρκεια και η σταθερότητα στις επιδιώξεις της χώρας ως κρίσιμη μάζα που θα προσδώσει ισχύ στην πυροδότηση. Αλίμονο σε εκείνον που επιδεικνύει αποσπασματικότητα και υποχωρητικότητα, έλλειψη στρατηγικής και ηττοπάθεια σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

     

     

     

    ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0
    Το έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ που συντάχθηκε με το "πείραμα" των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

    Η Ελλάδα στην πρώτη γραμμή του νέου μεγάλου πειράματος για την εξάλειψη των μετρητών. Η «πρώτη φορά αριστερά» έχει εμπλέξει την Ελλάδα σε ένα πρωτοφανές πείραμα των διεθνών κέντρων για την ταχεία και χωρίς αντιδράσεις εξάλειψη των μετρητών ανά τον κόσμο.

    Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Ουάσιγκτον δημοσίευσε ένα έγγραφο εργασίας για τις συνέπειες στις οικονομίες από την «εξάλειψη των μετρητών». Το έγγραφο αυτό καταδεικνύει σαφώς ό,τι ακριβώς αυτή είναι η κεντρική τους κατεύθυνση. Παρέχει συμβουλές σε κυβερνήσεις που θέλουν να ενταχθούν σε αυτήν την τελευταία οδηγία για – την κατάργηση των μετρητών. Ο αναλυτής του ΔΝΤ Alexei Kireyev συνιστά στα συμπεράσματά του:

    «Παρά το γεγονός ότι ορισμένες χώρες πιθανότατα μέσα σε λίγα χρόνια, θα καταργήσουν εντελώς τα μετρητά, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να εφαρμοστεί με σταδιακά βήματα. Η διαδικασία –απομετρητοποίησης- (σημ. κάνω νεολογισμό για τη διαδικασία εξάλειψης των μετρητών) θα μπορούσε να βασιστεί αρχικά σε μεγάλο βαθμό από μη αμφισβητούμενα βήματα, όπως η σταδιακή κατάργηση των μεγάλων ανώνυμων λογαριασμών, η τοποθέτηση ανώτατων ορίων στις συναλλαγές με μετρητά και η αναφορά για τα μετρητά που διακινούνται με διασυνοριακές συναλλαγές. Περαιτέρω μέτρα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη δημιουργία οικονομικών κινήτρων για τη μείωση της χρήσης των μετρητών στις συναλλαγές, απλοποιώντας το άνοιγμα και τη χρήση των μεταβιβάσιμων καταθέσεων, και την περαιτέρω μηχανοργάνωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

    Το έγγραφο εργασίας του ΔΝΤ δεν είναι παρά εξειδίκευση των αποφάσεων των υπουργών οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών των G20 τον Φεβρουάριο του 2016 στη Σαγκάη.

    Ωστόσο από το καλοκαίρι του 2015 και μετά στην Ελλάδα με αφορμή τα capital controls λαμβάνει χώρα ένα πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πείραμα μείωσης των ελευθεριών και καταδυνάστευσης μέσω του ελέγχου των μετρητών.

    Η επιβολή των capital controls με αιτία τη φυγή των καταθέσεων λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αποτέλεσε ένα πρώτο βήμα, στη συνέχεια η κυβέρνηση με την καθοδήγηση των δανειστών έχει εξελιχθεί σε βασικό εργαλείο για την επιτυχία του «μεγάλου κόλπου». Να ολοκληρώσει την εξάλειψη των μετρητών από την αγορά. Σαν αιτιολογία ανασύρεται η παλιά δοκιμασμένη πρόφαση, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ο περιορισμός της μαύρης οικονομίας.

    Η αιτία του πολέμου κατά των μετρητών είναι το παγκόσμιο χρέος. Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ περισσότερο χρεωμένος.

    Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το συνολικό χρέος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα έχει φτάσει στο παγκόσμιο ρεκόρ των $ 152 τρισεκατομμύρια, το υψηλότερο ακαθάριστο χρέος που έχει καταγραφεί ποτέ. Το συνολικό χρέος έχει φτάσει τα 230 τρισ. δολάρια και το παγκόσμιο ΑΕΠ τα 75 τρισ. δολάρια. Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ είναι επίσης σε ένα ρεκόρ όλων των εποχών στο 225%, από το 200% που ήταν πριν 14 χρόνια.

    ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2017. Η στιγμή της ανάλυσης του παγκόσμιου χρέους

    Τι Επιδιώκουν; Την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όταν προκύψει η ανάγκη “κουρέματος” των καταθέσεων λόγω της ανεξέλεγκτης αύξησης παγκόσμιους χρέους αλλά και τον σαφή περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.

    Το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων του πλανήτη είναι σε pension funds (ιδιωτικά ή κρατικά) που είναι υποχρεωμένα να επενδύουν το 70% των διαθεσίμων σε ομόλογα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων έχει αρνητική πραγματική και ενίοτε και ονομαστική απόδοση. Από το 2020 έως το 2022 λήγουν πολλά και μεγάλα ασφαλιστήρια συμβόλαια και αυτό ίσως αποτελέσει την απαρχή της νέας μεγάλης κρίσης.

    Πρωτίστως ωστόσο η προσπάθεια κατάργησης των μετρητών πλήττει τον πυρήνα των θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου.

    Χωρίς μετρητά το κράτος μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατάσχει ολόκληρη την υλική περιουσία οποιουδήποτε θεωρεί πως είναι ενοχλητικός ή εισάγει καινά δαιμόνια.

    Χωρίς την ανωνυμία των μετρητών το κράτος ή κάποιος παρείσακτος μπορεί να αποκτήσει πληροφορίες που ανήκουν στην ιδιωτική σφαίρα του καθενός. Κάθε ισχυρός θα μπορεί να γνωρίζει τι τρώμε, τι πίνουμε, τι διαβάζουμε, τι σεξουαλικές ή πολιτικές προτιμήσεις έχουμε.

    Οι περισσότεροι από αυτούς τους κίνδυνους υπάρχουν ήδη στην ψηφιακή εποχή. Η ύπαρξη της δυνατότητας χρήσης μετρητών όμως τους μετριάζει. Το ζητούμενο είναι πώς θα προστατέψουμε και θα αυξήσουμε την ιδιωτικότητα και τις ελευθερίες όχι πώς θα τις περιορίσουμε.

    ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

    Με βάση τα ιστορικά προηγούμενα οι τρόποι που μπορούν να αντιμετωπιστούν παρόμοιες καταστάσεις είναι:

    α) Το “κούρεμα” του χρέους, είτε άμεσα είτε λογιστικά με τον επιμερισμό σε μακρύ μελλοντικό χρονικό διάστημα.

    β) Ο πληθωρισμός του χρέους με αύξηση των τιμών μεγαλύτερη των πραγματικών επιτοκίων (αρνητικά πραγματικά επιτόκια).

    γ) Ο μηδενισμός του κοντέρ με έναν πόλεμο.

    Δεν αποκλείουμε κανένα από αυτά. Παραθέτουμε ωστόσο δύο πολύ χαρακτηριστικά πέραν της «λύσης» του πολέμου.

    1. Στην Κούβα του Κάστρο είχαν δύο νομίσματα, ένα χωρίς αξία για τους υπηκόους και ένα μετατρέψιμο για τους τουρίστες. Όπως ήταν φυσικό ο κόσμος αποθησαύριζε τα μετατρέψιμα που είχαν αξία. Για το λόγο αυτό το καθεστώς κατά τακτά διαστήματα τα άλλαζε και ακύρωνε τα παλιά. Έτσι έκλεβε την αξία που είχε αποθηκευτεί με αυτά.
    2. Το 1933 κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης ο Πρόεδρος Φ. Ρούσβελτ απαγόρευσε την κατοχή χρυσού από τους ιδιώτες και εξέδωσε νόμο που ανάγκαζε τους πολίτες να αλλάξουν το χρυσό που κατείχαν με δολάρια. Η αναλογία που όριζε ο νόμος ήταν 20,67 δολάρια η ουγκιά. Όταν η διαδικασία συγκέντρωσης του χρυσού ολοκληρώθηκε, το δολάριο υποτιμήθηκε στα 35 δολάρια η ουγκιά. Με τον τρόπο αυτό το 70% της αγοραστικής αξίας των πολιτών δημεύθηκε. Έχει εκφραστεί η άποψη πως πρόθεση του Ρούσβελτ δεν ήταν απλά η συγκέντρωση του χρυσού για τις ανάγκες του κράτους αλλά η αφαίρεση ενός στοιχείου ανεξαρτησίας των πολιτών από το κράτος.

    Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

    • Με τα capital controls έχει επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων
    • Έχει επιβάλει περιορισμούς και έλεγχο των διασυνοριακών κινήσεων κεφαλαίων
    • Έχει επιβάλει ανώτατο όριο στις συναλλαγές με μετρητά (500€ το μικρότερο στην ΕΕ)
    • Έχει επιβάλει κίνητρα φοροαπαλλαγής για τη μη χρήση μετρητών
    • Έχει επιβάλει την κατάργηση των λογαριασμών που δεν είναι ονομαστικοί.

    Με άλλα λόγια δημιούργησε ολόκληρο το πλαίσιο του εγγράφου εργασίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν αυτό γραφεί και δημοσιευθεί!!!!!!!

    Η ΚΟΡΕΑ ΕΡΧΕΤΑΙ?

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0
    US First Lady Melania Trump and US President Donald Trump arrive to greet Argentina's President Mauricio Macri outside the White House April 27, 2017 in Washington, DC. / AFP PHOTO / Brendan Smialowski

    Πραγματικές και σημειολογικές (η Μελάνια σε military look) προετοιμασίες. Η Κορέα έρχεται? Προσοχή στις βραχυχρόνιες διακυμάνσεις του Χρυσού! Ως γνήσιος επιχειρηματίας ο Ντόναλντ Τραμπ προφανώς θα αποσβέσει άμεσα τα έξοδα της προεκλογικής εκστρατείας.

    ΕΥΡΩ: ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΤΕΙΧΟΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Οι εικόνες από το τείχος του Βερολίνου θα επανέλθουν ως μέλλον ενός παρελθόντος από το οποίο το κατεστημένο δεν διδάχθηκε?

    Η συνάντηση Μέρκελ, Ολάντ και Ρέντσι ελάχιστα προσφέρει, γιατί ακόμη και εάν γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του Ρέντσι, το Γερμανικό κατεστημένο κινείται με τέτοια βραδύτητα μέχρι τη θεσμοθέτηση μέτρων που τα ακυρώνει στην πράξη.

    Η Ευρώπη βρίσκεται στο σημείο μηδέν της αντιστροφής και άρχισε να μετράει ανάποδα προς την κορύφωση της κρίσης εμπιστοσύνης για το μέλλον της.

    Ο ακρωτηριασμός της Ευρωζώνης, η διαίρεση του Ευρώ σε Βορρά και Νότο ή ακόμη και η ολική διάλυση θα είναι οι πιθανές λύσεις που ανήμποροι μπροστά στις εξελίξεις υποχρεώνονται να ακολουθήσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο.

    Το Ευρώ απέτυχε να διαμορφώσει το κοινό όραμα της Ευρωπαϊκής Ευημερίας την Ευρωπαϊκή Πολιτική ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Βήμα με το βήμα κατέληξε να είναι εμπόδιο στην ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σήμερα, σε όλα τα παραπάνω βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.

    Η Ευρώπη ψάχνεται για μέτρα θέρμανσης της οικονομίας της. Αλλά η λύση των αρνητικών επιτοκίων είναι δυναμίτης στα θεμέλια των συνταξιοδοτικών ταμείων της και επιστρέφει το πρόβλημα του χρέους από άλλη πόρτα. Επιστρέφει και το πρόβλημα των τραπεζών λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης των καταθετών. Για να σπάσει ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κάνει αρχή με μέτρο την Χαμηλή φορολογία σε όλη την Ευρωζώνη. Πολιτική και Οικονομική εμβάθυνση και αρμοδιότητες στην ΕΚΤ όπως της FED.

    Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο Σόνι Καπούρ, επικεφαλής του think tank Re-Define και το Ίδρυμα Bertelsmann, μέσα σε λίγες ημέρες χτυπάνε καμπάνες για την Ευρώπη.

    Η Γερμανία φέρει βαριές ευθύνες για την κατάσταση του Ευρώ. Υπερφορολόγιση και γραφειοκρατία του κατεστημένου οι δαίμονες της Ευρώπης. Ο εθνικιστικός λαϊκισμός τυλίγει με μαύρο χιτώνα τους λαούς όσο η έλλειψη δημοκρατίας και συμμετοχής στην Ευρώπη θεωρείται αναγκαία πολιτική επιλογή από το κατεστημένο.

    Ακόμη και ο Jean-Claude Juncker, ο υπερήφανος αρχιτέκτονας των μαζικών προγραμμάτων χαμηλής εταιρικής φορολόγησης στο Λουξεμβούργο, τώρα ως επικεφαλής της επιτροπής της ΕΕ, έχει ενστερνιστεί με σκληρότητα τις αδιέξοδες πολιτικές του κατεστημένου και κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως το κορυφαίο πρόσωπο που έζησε την αρχή της διάλυσης της ΕΕ.

    2017 ΟΠΩΣ 1917 –ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0
    Η γνώση οδηγεί το μέλλον

    Το 2017 θα είναι η χρονιά που θα καθορίσει την τύχη της Ευρώπης τον 21ο αιώνα όπως συνέβη το 1917 για τον 20ο αιώνα; Όλες οι ενδείξεις οδηγούν σε θετική απάντηση.

    Το 2017 η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς θα φθάσει στο αποκορύφωμα. Η κρίση χρέους στην Ευρώπη δεν μπορεί να τιθασευτεί και ο κίνδυνος να γίνει ανεξέλεγκτη είναι διαρκής. Η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης βρίσκεται σε κατάρρευση υπό το βάρος παθογενειών που δεν αντιμετωπίζονται. Μετά την πενταετία 2017-2022 η Ευρωζώνη και η παγκοσμιοποίηση δεν θα μοιάζουν σε τίποτα με αυτό που γνωρίζουμε.

    Το 1917 η Ευρώπη διχασμένη σπαράσσεται από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο με τις δυνάμεις της Γερμανίας και τις δυνάμεις της Ανταντ. Το 2017-2018 η Ευρώπη θα ζήσει ένα νέο διχασμό σχετικά με την τύχη της Ευρωζώνης. Εκείνη τη χρονιά η Ιταλία είχε υποστεί καταστροφική ήττα, στη μάχη του Καπορέττο, από τις δυνάμεις της Αυστροουγγαρίας και της Γερμανίας στο αυστρο-ιταλικό μέτωπο. Κάτι ανάλογο προετοιμάζεται το 2017 με την μάχη για την Monte dei Paschi di Siena και τις Ιταλικές τράπεζες.

    Το 1917 η Οκτωβριανή επανάσταση, ως αποτέλεσμα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, της οικονομικής κρίσης της Ρωσίας της φτωχοποίησης και υπερφορολόγησης των Ρώσων, άλλαξε την Ευρώπη και σημάδεψε τον κόσμο διαμορφώνοντας μια νέα παγκόσμια ισορροπία τον 20ο αιώνα.

    Το 2017 τι πραγματικά αντιμετωπίζουμε; Ψάχνοντας στο βάθος, η κρίση χρέους είναι κρίση δημόσιου χρέους στην Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει τα υψηλότερα επίπεδα φορολογίας και η δυνατότητα μιας κυβέρνησης για να λειτουργήσει εξαρτάται από το επίπεδο της φορολογίας. Η ΕΚΤ έχει γίνει ο αγοραστής του δημόσιου χρέους και δεν υπάρχει πλέον αντιστροφή της διαδικασίας. Εάν η ΕΚΤ σταματήσει να αγοράζει το δημόσιο χρέος, οι κυβερνήσεις θα ανακαλύψουν πολύ γρήγορα ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αγοράσει χρέος και, στη συνέχεια, τα επιτόκια θα εκραγούν. Οι Κυβερνήσεις κυνηγούν τα χρήματα και όχι την αναδιάρθρωση μέχρις ότου επέλθει η κατάρρευση. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που οι κυβερνήσεις καταρρέουν πάντα όταν το χρέος διογκώνεται όπως συμβαίνει σήμερα.

    Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μέγιστο ομοσπονδιακό φορολογικό συντελεστή 39,6% σε σύγκριση με την Ευρώπη που έχει πάνω από 50% εάν εξαιρέσουμε την Ελλάδα που υπερβαίνει το 60%. Εάν ο Trump προχωρήσει στη μείωση των φόρων, η οικονομία των ΗΠΑ θα ανακάμψει γρηγορότερα, αλλά σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι στο ίδιο φορολογικό επίπεδο με την Ευρώπη ώστε να μην είναι στην ίδια απελπιστική θέση – ΑΚΟΜΗ

    Το 1917 το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών περνά το νόμο περί μετανάστευσης. Ο νόμος απαγόρευε τη μετανάστευση από το σύνολο σχεδόν της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας. Το ίδιο έτος οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία.

    Το 2017 ο Trump θα περάσει νέο νόμο για την μετανάστευση και ο επικείμενος εμπορικός πόλεμος με την ακύρωση συμφωνιών του παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου θα πάρει θερμή μορφή στην περιοχή του Ειρηνικού και της Ασίας ενώ στην Ευρώπη θα υψώσει νέα τείχη προστατευτισμού.

    Το 1917 η Αραβική εξέγερση έχοντας διώξει τους Τούρκους από την Αίγυπτο, εξαπλώνεται στη Συρία και ένα χρόνο μετά οι Οθωμανοί εκδιώκονται από τη Δαμασκό διαμορφώνοντας τον μέχρι πρότινος χάρτη των Αραβικών χωρών στην περιοχή. Το 2017 θα αποτελέσει σταθμό στην εξέλιξη της σύγκρουσης στον Αραβικό κόσμο, τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό και την Τουρκική εκκρεμότητα.

    Το 1917 ο διχασμός των Ελλήνων μεταξύ Φιλοβασιλικών και Βανιζελικών φθάνει στο αποκορύφωμα. Ανετράπη ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος και στην Αθήνα έγινε επισημοποίηση της απόφασης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης-κίνημα Εθνικής Αμύνης, για κήρυξη πολέμου στις δυνάμεις του Άξονα. Το 1917 η Θεσσαλονίκη ισοπεδώθηκε από την καταστροφική μεγάλη πυρκαγιά. Η πενταετία 1917-1922 που κατέληξε στην εθνική τραγωδία προσδιόρισε την μορφή της Ελλάδας για τον 20ο αιώνα.

    Το 2017 ο διχασμός των Ελλήνων με την αντιμνημονιακή εξαπάτηση θα κορυφωθεί και θα προσδιορίσει τις πιθανότητες μείωσης της επερχόμενης κατάρρευσης, δηλαδή της χρεωκοπίας της χρεωκοπημένης χώρας. Η κόλαση της πολιτικής σε πλήρη έκταση συνεχίζει να αφήνει την Ελλάδα και τους Έλληνες ακυβέρνητους, εγκαταλειμμένους σε τρομακτικές θεομηνίες χωρίς εθνικό σχέδιο χωρίς πιθανότητες επιβίωσης. Η μάχη της καρέκλας και της εξουσίας είναι η μόνη ιδεολογική παράμετρος των κομμάτων σήμερα. Η φωτιά που ισοπέδωσε την Θεσσαλονίκη είναι πολύ πιθανό να επαναληφθεί ως οικονομικό χάος, ως Ελληνο-Κυπριακή νίκη και ήττα στο βάθος της περιόδου 2017-2022 ακόμη και ως εθνική τραγωδία που θα προσδιορίσει την μορφή της Ελλάδας στον 21ο αιώνα.

    Μπορούμε όλοι να δούμε ότι το σύστημα, όπως είναι, δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει. Με κάθε 8,5 χρόνια κυκλικής διακύμανσης, η ένταση αυξάνεται ή όπως θα έλεγαν οι οικονομολόγοι η αγορά είναι ασταθής. Μπορούμε να δούμε αυτή την αύξηση της έντασης με τις εκλογές 2016 – 2017 τα έτη της πολιτικής κόλασης. Με επόμενο σταθμό το 2022-2024 και ίσως τελική κατάληξη το 2032 η αδιέξοδη διακύμανση της κυκλικής έντασης/αστάθειας θα ολοκληρωθεί γιατί δεν μπορεί να προχωρήσει περισσότερο από δύο ακόμη κύκλους, έτσι όπως είναι οι σημερινές συνθήκες.

    Η ιστορία είναι ο χάρτης μας για το μέλλον. Προκαλεί κατάπληξη και δίνει δημιουργική ώθηση η φαντασία, η οποία είναι η βάση της επιθυμίας του ανθρώπου να κατανοήσει και να ανακαλύψει. Για να παραθέσω τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, – “Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Σε ότι αφορά τη γνώση είναι περιορισμένη σε αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή γνωρίζουμε και κατανοούμε, ενώ η φαντασία αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο, και όλα εκείνα που γνωρίζουμε και κατανοούμε.” Πράγματι, η φαντασία είναι το παν. Όλες οι εφευρέσεις προκύψαν μόνο από τη φαντασία μας, η οποία διεγείρει κάθε πρόοδο και έτσι γεννά την εξέλιξη σε κάθε τομέα. Αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις αποτελούν πάντα τον εχθρό. Είναι ανίκανες στη φαντασία και φιλοξενούν μόνο την παράνοια, του πως οι άνθρωποι θα θυσιάσουν την ελευθερία τους σε όφελος της εξουσίας τους.

    Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο, αλλά μόνο αν αγκαλιάσουμε τη γνώση του παρελθόντος, και να διδαχθούμε από αυτή. Έτσι μπορεί η γνώση να μας οδηγήσει σε ένα νέο κόσμο της ελευθερίας και της ελευθερίας από την χειραγώγηση των κυβερνήσεων.

    Κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει αυτό που έρχεται. Μπορούμε να κάνουμε αυτή την επιλογή μόνο αν κατανοήσουμε το παιχνίδι.

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2017

    ΕΠΙΤΟΜΗ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΚΛΟΓΕΣ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Από την «αυταπάτη» όπως βάφτισαν την εξαπάτηση του λαού, στην επιτομή της αποτυχίας. Μετά την συμφωνία Γερμανίας-Δ.Ν.Τ. (συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ εχθές το απόγευμα) η Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέτυχε το πρωτοφανές.

    • Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο διάστημα.
    • Δεν γίνεται ελάφρυνση χρέους
    • Οι Έλληνες υποχρεώνονται σε νέα μέτρα σε φορολογικό και συνταξιοδοτικό, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις με αδιαφάνεια, διογκώνει το δημόσιο και αποτελειώνει τους μικρούς και μικρομεσαίους.
    • Η ελληνική οικονομία δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ.

    Μπορεί μια φυσιολογική κυβέρνηση να αντέξει το βάρος μιας μνημειώδους αποτυχίας της πολιτικής της? Μπορεί να επιβάλει νέα μέτρα λόγω επιδείνωσης του χρέους που προέρχεται από δική της υπαιτιότητα?

    Η πρώτη επικοινωνιακή προσέγγιση είναι πως θα κρατηθεί με νύχια και δόντια και ρουσφέτια και νέες υποσχέσεις, κερδίζοντας χρόνο με τον νέο μύθο για αντίμετρα.

    Ο κοινός φόβος είναι ότι ακολουθεί το σχέδιο της δραχμής του 2015, σχέδιο που συνέπιπτε και συμπίπτει με την στρατηγική Σόιμπλε. Δεν αποκλείεται

    Η ταχεία εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το οικονομικό κλίμα και την θέση των τραπεζών τους δύο πρώτους μήνες του 2017, είναι προφανές ότι δίνει το σήμα γενικότερης ρευστότητας.

    Το πολυαναμενόμενο σχέδιο νόμου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό είναι στη σημερινή του μορφή διαβούλευσης άλλη μια τρύπα στο νερό. Υποτίθεται ότι θα ήταν εφαλτήριο ανάπτυξης καθώς θα ελάφρυνε το χρέος επιχειρήσεων και τραπεζών αλλά με τη νομοθέτηση της ασυλίας των τραπεζικών υπαλλήλων.

    Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά είναι προφανής η στρατηγική της κυβέρνησης να επιστρέψει σε προσπάθεια εθνικοποίησης (ή διαπλοκής) των τραπεζών. Γιατί ικανοποιείται με την άρνηση των ξένων μετόχων να συμμετάσχουν σε νέα αύξηση κεφαλαίου. Μόνο που αυτό οδηγεί σε νέο χρέος και νέες επιβαρύνσεις για τον Ελληνικό λαό.

    Θα πρέπει βέβαια να θυμόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν που με την «περήφανη» διαπραγματευτική της τακτική (ουσιαστικά με στρατηγική να δημιουργήσει διαπλοκή μέσω της τράπεζας Αττικής) έχασε τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών και πέρασαν σε χέρια ξένων.

    Μπορεί ο νέος επικοινωνιακός μύθος των αντίμετρων να δώσει παράταση κυβερνητικής θητείας? Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε!

    Ωστόσο η συμφωνία Μέρκελ-Λαγκάρντ έδειξε ότι ο κύβος ερρίφθη. Η νέα διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε στην επιτομή της αποτυχίας. Μόνη διέξοδος αντιμετώπισης του περιβάλλοντος που διαμορφώθηκε είναι ανωμαλία ή εκλογές!!!

    ALERT!!! ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΕΔΑΦΗ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΙΣΧΥΡΗ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή που η Τουρκία αναβάθμισε την στρατηγική της, η Ελλάδα βρίσκεται με την χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και σε βαθύ διχασμό.

    Όλες οι κινήσεις της Τουρκικής εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκική στρατηγική πέρασε σε νέο επίπεδο. Πλέον από την στρατηγική των γκρίζων ζωνών, αναβαθμίστηκε σε στρατηγική της επιθετικής προσάρτησης νησιών και Αιγαίου.

    Η αναβάθμιση αυτή επήλθε σχετικά πολύ γρήγορα σε όρους χρονικής ωρίμανσης, γιατί πολύ εύστοχα η Τουρκική ηγεσία διαπίστωσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται χωρίς καμιά ισχύ, διχασμένη και με την χειρότερη κυβέρνηση.

    Η αδύναμη Ελλάδα δεν οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση χρέους όπως κάποιοι θα σπεύσουν να ισχυριστούν, αλλά στη συνολική κρίση της κοινωνίας, στην κρίση της πολιτικής και των πολιτικών. Η δε απάντηση ισχυροποίησης της θέσης της χώρας δεν είναι στρατιωτική υπόθεση, αλλά συνολικά οικονομική, κοινωνική και πολιτική.

    Δυστυχώς σήμερα η χώρα βρίσκεται σε πλήρη κοινωνική αποσύνθεση γιατί ακόμη και τώρα η κυβέρνηση αρνείται να πρωταγωνιστήσει σε μια αλλαγή νοοτροπίας, που θα εξηγούσε τα πραγματικά αίτια της κρίσης και θα πρωταγωνιστούσε στην αντιμετώπιση της παθογένειας που οδήγησε σε αυτήν.

    Αντιθέτως η κυβέρνηση με τυχοδιωκτισμούς αντιμετώπισε κάθε πλευρά της πολιτικής και επιδείνωσε τα προβλήματα της χώρας.

    Τελευταίο αποκορύφωμα της μικροπολιτικής σκοπιμότητας με την οποία χειρίζεται ακόμη και τα εθνικά θέματα, αποτελεί η αντιμετώπιση του Σκοπιανού και του ονόματος της Μακεδονίας.

    Κυβέρνηση που μόνο διχάζει αντί να ενώνει, κυβέρνηση που βαθαίνει την κρίση και δεν έχει καμιά διάθεση να αντιμετωπίσει την ουσία της κρίσης.

    Μια ενωμένη Ελλάδα με ισχυρή κοινωνική συγκρότηση μπορεί να βρει απαντήσεις τόσο στα θέματα ανάπτυξης-βιώσιμης ανάπτυξης, όσο και στα εθνικά θέματα. Μέχρι τότε όλοι οι άλλοι που μπορούν, θα την τεμαχίζουν και θα την μικραίνουν.

    ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Γιατί ο Ντ. Κάμερον έκανε το δημοψήφισμα; Για δικούς του πολιτικούς ελιγμούς που οδήγησαν στο χειρότερο. Αυτή είναι η μόνη ανάλυση που γίνεται από το κατεστημένο. Αιφνιδιασμένοι, ανήμποροι να κατανοήσουν τα αίτια της κρίσης, επομένως χωρίς σχέδιο και προτάσεις για την αντιμετώπισή της, παρακολουθούν τις δυνάμεις του λαϊκισμού να καταλαμβάνουν το πολιτικό σκηνικό.

    Το Bremain έδωσε τη μάχη στο πεδίο της οικονομίας. Αλλά οι αριθμοί συμβάδισαν αυτή τη φορά με την αίσθηση της κοινωνίας. Η ετήσια οικονομική ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης δείχνει ότι η βρετανική οικονομία κορυφώθηκε και άρχισε την πτώση της από τότε που προσχώρησαν στην ΕΕ το 1973.

    brexit.jpg1

    Αιφνιδιάστηκαν από το αποτέλεσμα, ξέσπασε και ο οικονομικός Αρμαγεδδών. Οι τάσεις επαληθεύουν όσα είχαμε προβλέψει. Συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό το μαζικό “ξεπούλημα” στις ευρωπαϊκές αγορές. Βουτιά άνω του 7% ο Stoxx Europe 600, με τις τράπεζες να είναι στο επίκεντρο των πιέσεων. Καταρρέουν οι αποδόσεις σε κρατικά ομόλογα, έντονες πιέσεις ακόμη και στα αμερικανικά futures. Βουτιά έως 15% στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

    Η ισοτιμία Ευρώ/Δολαρίου βρίσκεται στο -3,07% μέχρι στιγμής παρά τις ισχυρές παρεμβάσεις της ΕΚΤ. Όπως είχαμε προβλέψει ένα μηνιαίο κλείσιμο στις 10520 θα δίνει σήμα κατάρρευσης. Ήδη δίνει μάχη να κρατηθεί στα επίπεδα του 11036 δηλαδή πολύ χαμηλότερα του 11215 που σηματοδοτούσε το τέλος της ανοδικής αντίδρασης από το χαμηλό του Μάρτη του 2015. Φυσικά η Στερλίνα/Δολάριο βρίσκεται στο -8,00% Αλλά και η άνοδος στα πολύτιμα μέταλλα δεν ευνόησε τόσο τον χρυσό όσο τον χαλκό.

    Η ήττα της Ευρώπης αποτελεί και πρώτη μεγάλη ήττα του κατεστημένου. Επιταχύνει τις τάσεις διάλυσης του συστήματος όπως το γνωρίσαμε. Αμήχανοι οι εκπρόσωποι του κατεστημένου κατηγορούν το δημοψήφισμα και δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν ότι έτσι δίνουν το έδαφος στον ακροδεξιό λαϊκισμό να εμφανισθεί με πολύ δημοκρατικότερο προσωπείο. Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς υϊοθετούν από άκρη σε άκρη σε όλη την Ευρώπη το αίτημα για δημοψήφισμα στη χώρα τους. Άλλη μια φάρσα της ιστορίας. Οι ακραίοι αυταρχικοί να φαίνονται δημοκρατικότεροι του κατεστημένου!!!

    ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ-ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ 1973-2016 ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

    ΜΑΡΚΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΥΡΩ

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Η Γερμανία, την Τετάρτη, την περασμένη εβδομάδα, πούλησε με αρνητική απόδοση χρέος σε 10ετή ομόλογα, δίνοντας ώθηση στην περαιτέρω αδυσώπητη πτώση των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων σε όλο τον κόσμο με την εμπλοκή της Ευρωζώνης. Ωστόσο, υπάρχει μια κρίση που υποβόσκει. Τα ομόλογα με αρνητική απόδοση, τα οποία ανέρχονται περίπου στο ένα τρίτο των ομολόγων στην Ευρώπη, δεν είναι επιλέξιμα από το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι όταν αλλάξει η ψυχολογία, τα ομόλογα θα συντριβούν με απίστευτη πτώση.

    Τι συνέβη στο παρελθόν; Είναι παρόμοια η περίπτωση με τα ομόλογα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η κυβέρνηση διέταξε την κεντρική τράπεζα για τη στήριξη των κρατικών ομολόγων στην ονομαστική τους αξία. Όταν η εν λόγω οδηγία έληξε το 1951, η αγορά ομολόγων συνετρίβη.

    Αυτό είναι το πιθανότερο να συμβεί από τη στιγμή που η ΕΚΤ δεν μπορεί να αγοράσει ομόλογα με αρνητικές αποδόσεις. Εφόσον είναι γνωστά αυτά στους τραπεζικούς κύκλους οι οποίοι προφανώς δεν μπορεί να επιθυμούν την κατάρρευση της αγοράς ομολόγων, τότε τι συμβαίνει; Απλά αυτή τη στιγμή, η αρνητική απόδοση των 10ετών Γερμανικών ομολόγων είναι στην πραγματικότητα ένα σήμα και ένα στοίχημα έναντι του Ευρώ καθώς οι παίκτες είναι σαν να στοιχηματίζουν ότι το Ευρώ θα καταρρεύσει και θα καταλήξουν με το Γερμανικό Μάρκο για άλλη μια φορά στο χέρι. Ή αν θέλετε είναι διπλή Γερμανική στρατηγική που περιλαμβάνει σε έκτακτη περίπτωση, την επιστροφή στο ισχυρό Μάρκο και την λεηλασία των υπολοίπων της Ευρωζώνης.

    Οι χθεσινές δηλώσεις του Προέδρου της Συνομοσπονδίας των Γερμανών Εργοδοτών «BDA» Dieter Hundt αποκαλύπτει ότι ήδη συζητούν το θέμα και μάλιστα στο σενάριο οικονομικής και τραπεζικής κρίσης ταυτόχρονα.

    Την ίδια στιγμή ο Γουόρεν Μπάφετ, στο αμερικανικό δίκτυο CNBC είπε πως το ευρώ ίσως να είναι παρελθόν μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

    ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ;

    Από
    Konstantinos Mavrakis
    -
    0

    Για να δώσουμε την προοδευτική απάντηση για τις πατριωτικές απόψεις στα Εθνικά θέματα πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε σφαιρική εικόνα του θέματος. Η γνώση και αντικειμενική προσέγγιση απομακρύνουν από θέσεις εθνικιστικές. λαϊκιστικές, μεταφυσικές, πατριδοκαπηλίας ή εθνοαρνητών διεθνιστών, δήθεν αναρχικών απάτριδων. Το ερώτημα επομένως είναι: ΠΟΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ;

    Η Ελληνική κυβέρνηση απέστρεψε το πρόσωπό της από τη συμμαχία με τη Γαλλία και το έστρεψε στη Γερμανία. Η Γερμανία οδηγεί την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις. Με ποιους όρους; Να δούμε αναλυτικά τις κινήσεις.

    1. Μόλις ανακοινώθηκε διάλογος, η Τουρκία έστειλε το Barbaros στην Κυπριακή ΑΟΖ. Προκαλεί δηλαδή διαίρεση/διχοτόμηση στο κοινό ΕλληνοΚυπριακό μέτωπο. Μόνον αυτό; Όχι! Δηλώνει έμπρακτα ότι δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ
    2. Η Ελληνική κυβέρνηση (δηλώσεις υπουργού Εξωτερικών) διατείνεται ότι μόνη διαφορά είναι «η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και οι υπερκείμενες θαλάσσιες ζώνες» Δεν χρησιμοποιεί τον όρο ΑΟΖ! Δίνει έτσι περιθώριο στην Τουρκία να ισχυρίζεται ότι εφόσον δεν υπέγραψε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία είναι σαφής ότι ΑΟΖ έχουν και τα νησιά, δεν είναι υποχρεωμένη να την σεβαστεί. Παρά το γεγονός ότι από το 2012 η σύμβαση του 1982 έχει καταστεί διεθνώς υποχρεωτική και για εκείνες τις χώρες που δεν την υπέγραψαν.
    3. Είναι διάχυτη η πληροφορία στη διεθνή διπλωματία ότι η Ελληνική κυβέρνηση και η Τουρκία εάν φθάσουν σε συνυποσχετικό για την παραπομπή σε Διεθνές Δικαστήριο η συμφωνημένη διατύπωση που είχε στο παρελθόν γίνει αποδεκτή θα είναι ότι «οι δύο πλευρές συναινούν να επιλυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο και όλα τα παρεμπίπτοντα ζητήματα» Ποια είναι τα «παρεμπίπτοντα ζητήματα»; Προφανώς είναι όλο το εύρος των Τουρκικών διεκδικήσεων. Γιατί πάντα μια αόριστη αναφορά δίνει το δικαίωμα σε κάθε πλευρά να την ερμηνεύσει κατά το δοκούν.
    4. Είτε τα θέματα τεθούν στο Διεθνές Δικαστήριο είτε όχι, η Τουρκία, έχει αποσαφηνίσει ότι θα διατηρήσει ακέραιες τις θέσεις της. Διατηρεί τις διεκδικήσεις της, τόσο στην περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι τα ζητήματα που θα θέσει η Άγκυρα ως μη παρεμπίπτοντα δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του και αρνηθεί να γνωμοδοτήσει επί της ουσίας, όσο και στην περίπτωση που δεν συμπεριλαμβάνονται στο συνυποσχετικό.
    5. Ποιο είναι το θέμα που σίγουρα δεν μπορεί να κρίνει το Διεθνές Δικαστήριο; Είναι το θέμα των «γκρίζων ζωνών». Δηλαδή ακόμη και εάν υπάρξει παραπομπή του θέματος της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο και αποφασισθεί η διευθέτηση της διαφοράς, η Τουρκία θα παραμείνει σε πλήρη επιθετική στάση προς την Ελλάδα αμφισβητώντας και διεκδικώντας με απειλή πολέμου ολόκληρες χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες περιοχές.
    6. Η στρατηγική της Τουρκίας οφείλεται σε οικονομικά κριτήρια που περιλαμβάνουν την «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου; Καλή άποψη για όσους ψάχνουν δικαιολογίες και αντιμετωπίζουν την αλήθεια με υπεκφυγές δουλοπρέπειας. Η Τουρκία επιδιώκει κατ΄αρχήν την τριχοτόμηση του ενιαίου Ελληνικού γεωγραφικού χώρου με άμεσο ορατό στόχο τον τεμαχισμό σε τέσσερις μη εφαπτόμενες γεωγραφικές ενότητες. Η αρχική τριχοτόμηση είναι α) να μην υπάρχει γεωγραφική επαφή Ελλάδας-Κύπρου, β) να αποκτήσει υφαλοκρηπίδα στα δυτικά της αλυσίδας των ελληνικών νησιών Σαμοθράκη-Λήμνος-Λέσβος-Χίος σε όλο το φάσμα των διεθνών υδάτων, (εξού και η απειλή πολέμου για τα 12 μίλια) και με τις «γκρίζες ζώνες» να επεκταθεί σε όλο το Αιγαίο αποκόπτοντας την γεωγραφική συνέχεια του κυρίως Ελλαδικού κορμού και της ηπειρωτικής με τη νησιωτική Ελλάδα. γ) Να μετατρέψει την Θράκη σε ουδέτερη ζώνη Τουρκικού ενδιαφέροντος με μια ανάλογη ενδεχομένως συμφωνία Ζυρίχης καθιστώντας την Τουρκία εγγυήτρια (ενδιαφερόμενη) δύναμη (όπως στην Κύπρο) μόνο που στη θέση της Αγγλίας θα είναι η Γερμανία.
    7. Στις ανωτέρω πολύ γνωστές επιδιώξεις της Τουρκίας προστίθεται και μία ακόμη που ίσως σήμερα φαντάζει υπερβολική, όπως φάνταζαν υπερβολικά όλα τα ανωτέρω μέχρι το 1974, ακόμη και μέχρι το 2018. Ποια; Η μετατροπή της Μακεδονίας σε αμφιλεγόμενη περιοχή. Αλλά αυτό είναι ένα σενάριο που έχει ακόμη πολύ χρόνο μπροστά του μέχρι να ωριμάσει η πράξη των Πρεσπών. Μη ξεχνάμε ότι από το 1959 που υπεγράφη η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου μέχρι την εισβολή το 1974 όταν φάνηκαν οι πραγματικές επιπτώσεις, πέρασαν 15 χρόνια

    Συνοψίζοντας, η στρατηγική της Τουρκίας δεν έχει οικονομικές επιδιώξεις. Όχι ως κυρίαρχη προοπτική. Η στρατηγική της έχει καθαρά γεωπολιτικούς στόχους αλλαγής συνόρων. Η δε βέλτιστη προοπτική της είναι ο τεμαχισμός του ενιαίου Ελληνικού χώρου. Η στρατηγική της Τουρκίας είναι να αμφισβητεί μονίμως τα σύνορα και τις συνθήκες με την Ελλάδα (και όχι μόνον) που σημαίνει όσες συμφωνίες και να υπογράψει η Ελλάδα με την Τουρκία, όσες υποχωρήσεις και να κάνει, η Τουρκία θα εγείρει νέες.

    Είναι να ξεκαρδίζεται κανείς όταν ακούει εδώ και χρόνια αβάσιμες προφητείες Ελλήνων περί διαμελισμού της Τουρκίας και στην πραγματικότητα αυτό το σενάριο να υφίσταται για την Ελλάδα χάριν της μεθοδικής Τουρκικής στρατηγικής και της ανεπάρκειας της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, με εξαίρεση πάντα ορισμένες περιόδους διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.

    Ποια είναι η απάντηση της Ελλάδας σε αυτή την στρατηγική; Κατευνασμός; Να προστρέχει στην υποστήριξη της Γερμανίας ή άλλης προστάτιδας δύναμης; Να διαλύει την αμυντική της βιομηχανία; Να αποδυναμώνει την αποτρεπτική της ισχύ; Να διαμορφώνει κουλτούρα εφησυχασμού μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους οι Έλληνες και έχει πολιτικό κόστος; Γιατί αυτό ήταν το μείγμα των μέχρι σήμερα προσεγγίσεων των πολιτικών ηγεσιών και των Ελληνικών κυβερνήσεων με ελάχιστες εξαιρέσεις (Ανδρέας Παπανδρέου, και ορισμένες περιόδους ΠΑΣΟΚ).

    Αυτό το αδιέξοδο (παρά τους λεονταρισμούς και ανεξάρτητα από την πολύ σωστή αντιμετώπιση της έμμεσης εισβολής στον Έβρο) μείγμα της εν τω βάθη Ελληνικής πολιτικής παραμένει, όπως φαίνεται από τις κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναλλοίωτο σε ισχύ στην κυβερνητική διπλωματία και στην ουσία της αντιμετώπισης των Τουρκικών επιδιώξεων.

    Η επίμονη άρνηση σύγκλισης συμβουλίου πολιτικών αρχηγών στα εθνικά θέματα τόσο από τον κ. Τσίπρα την προηγούμενη περίοδο όσο και από τον κ. Μητσοτάκη σήμερα, βαθαίνει περισσότερο τα αδιέξοδα της Ελληνικής στρατηγικής και διευκολύνει τους λανθασμένους χειρισμούς, τα αρνητικά αποτελέσματα των οποίων έρχονται πολύ αργότερα δυστυχώς.

    Η λύση είναι στρατιωτική, οικονομική ή πολιτική;

    Προφανώς οι λύσεις υποχώρησης που δοκιμάσθηκαν μέχρι σήμερα δεν έχουν μέλλον πλην της πλήρους υποταγής.

    Ωστόσο η λύση δεν μπορεί να είναι ούτε στρατιωτική, ούτε εξοπλιστικού ανταγωνισμού καθώς τα μεγέθη της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερα.

    Αλλά και η πολιτική λύση δεν αποδίδει όσο οι “σύμμαχοι” και η Τουρκία καταλαβαίνουν ότι θυσιάζονται τα πάντα για την πρόσκαιρη ευημερία.

    Για να ελπίσει η χώρα σε πολιτική αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικότητας η λύση είναι να αισθανθούν τόσο οι σύμμαχοι όσο και η Τουρκία ότι έχει αποτρεπτική δύναμη και ισχύ στον εξοπλισμό και την οικονομία, βασισμένα σε μια κουλτούρα εγρήγορσης του λαού που ξέρει να επιλέγει σε ποια κατεύθυνση και για ποιον λόγο επενδύει κάθε φορά. 

    123Σελίδα 1 από 3

    Δημοφιλέστερα Άρθρα

    Δημοφιλεις Κατηγοριες

    © Copyright Mavrakis Economics