Ανεξέλεγκτο χρέος και Υπερφορολόγηση Αιτίες της επερχόμενης κρίσης
Ο Βολ. Σόϊμπλε πρόσφατα επέκρινε την απόφαση του προκατόχου του Σοσιαλδημοκράτη Υπουργού οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ που επέβαλε φορολογία 25% στην απόδοση κεφαλαίων. Συντάχθηκε με εκείνους που επικρίνουν τον πρώην ΥΠΟ της Γερμανίας γιατί η φορολογία εισοδήματος φθάνει το 45%. Ενώ της απόδοσης κεφαλαίων μόνο στο 25%. Ως αποτέλεσμα της κριτικής του ο νυν ΥΠΟ της Γερμανίας ανακοίνωσε ότι θα αυξηθεί και η φορολογία των κεφαλαίων στα ίδια επίπεδα με του εισοδήματος αλλά μετά το 2017, δηλαδή μετά τις εκλογές.
Ωστόσο δύο επισημάνσεις που έκανε ακριβώς την ίδια στιγμή για το ίδιο θέμα δείχνουν το μέγεθος της άρνησης να αντιμετωπιστεί το πραγματικό πρόβλημα.
Για τον προκάτοχό του είπε ότι είχε δίκιο όταν τον δικαιολογούσε τότε, λέγοντας: «καλύτερα να έχουμε το 25% από κάτι παρά το 45% του τίποτα».
Ο Σόιμπλε επισήμανε ταυτόχρονα ότι η φορολόγηση των εισοδημάτων από κεφάλαια είναι όλο και πιο δύσκολη σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο πολλοί κρύβουν τον πλούτο τους σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους ή σε κράτη του εξωτερικού. Θα επισημάνω απλώς ότι η Deutsche Bank AG είναι η μεγαλύτερη τράπεζα παγκοσμίως σε ενεργητικό μετά τις Κινεζικές, αλλά με παρουσία σε κάθε γωνιά της γης.
Το εύλογο ερώτημα που αναδύεται επομένως είναι γιατί το 25% να γίνει 45% Γιατί δεν μπορεί το 45% να γίνει 25%. Αυτή ακριβώς η μείωση φόρου από μόνη της θα έδινε αισθητή ώθηση στην κατανάλωση και θα καθιστούσε πιο αξιοπρεπή τη διαβίωση των μισθωτών. Γιατί να γίνεται το κυνήγι της χίμαιρας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μιας υπερφορολόγησης των πάντων, δεδομένου ότι οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν και την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα.
Με τις πολιτικές υπερκατανάλωσης δημοσίων δαπανών, το παγκόσμιο χρέος έφθασε σε επίπεδα που δεν είναι εξυπηρετήσιμο. Οι πολιτικοί αφοσιωμένοι μόνο σε ένα στόχο, να χτίσουν την εξουσία τους οδήγησαν τις κοινωνίες σε μεγαλύτερο δανεισμό που απαιτεί μεγαλύτερο βάρος εξυπηρέτησης και στον υφιστάμενο δανεισμό, νέοι πολιτικοί και νέα σχήματα εξουσίας πρόσθεσαν νέο δανεισμό. Η κρίση χρέους του 2007 που προκάλεσε την παγκόσμια οικονομική κρίση αντιμετωπίστηκε με τα εργαλεία που σήμερα προσπαθεί να εφαρμόσει στην Ευρώπη ο Μάριο Ντράγκι. Αλλά έκτοτε το παγκόσμιο χρέος εκτινάχθηκε και πολλαπλασιάστηκε. Μια νέα κρίση μόλις ξεσπάσει θα έχει πολύ σοβαρότερες συνέπειες σε σχέση με το 2008 και ενδεχομένως θα βρει ανέτοιμες τις κυβερνήσεις καθώς εξαντλήθηκαν όλα τα μέσα αντιμετώπισής της.
Πως να έχει εύρυθμη λειτουργία η οικονομία σε ένα διεθνές περιβάλλον με την συνολική χρηματιστηριακή αξία να είναι από 3 έως 5 φορές υψηλότερη του παγκόσμιου ΑΕΠ, τα διαθέσιμα κεφάλαια και οι υπόλοιπες μορφές διαθεσίμων των τραπεζών παγκοσμίως να αντιστοιχούν μόλις στο 1/3 των συνολικά αποταμιευμένων κεφαλαίων και τον δανεισμό των κυβερνήσεων να διευρύνεται, να ανατροφοδοτείται σε μια αέναη διαδικασία όπου το τέλος θα είναι η υποχρεωτική και ενδεχομένως βίαιη διαγραφή χρέους. Το χρέους των χωρών παγκοσμίως είναι πολλαπλάσιο των πλεονασμάτων και των αποθεμάτων των χωρών. Σχεδόν όλοι δανείζονται και ο δανεισμός παρά τις κρίσεις διογκώνεται μέχρι που καθίσταται μη εξυπηρετήσιμος όσο υψηλές αποδόσεις να πετύχουν οι γενιές του επόμενου αιώνα.