ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αρχική ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Κορυφαίος Φορολογικός Παράδεισος οι ΗΠΑ

Μια νέα μελέτη από το Κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία τοποθετεί τις ΗΠΑ στην κορυφή της λίστας των φορολογικών παραδείσων για τους ξένους επενδυτές. Έχουν επισημανθεί τα βασικά κράτη στη μελέτη τους.

Πράγματι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αναδύονται σε κορυφαίο (3η θέση) φορολογικό παράδεισο μετά από το κτύπημα της Ελβετίας (παραμένει πρώτη), των νήσων Κέιμαν (5η θέση), και του Παναμά (μόλις στη 14η θέση). Μπορείτε να έχετε το απόρρητο στις ΗΠΑ σε πολιτείες όπως η Delaware- Ντελαγουέρ, Nevada-Νεβάδα, South Dakota-Νότια Ντακότα και το Wyoming-Ουαϊόμινγκ.Αυτές οι πολιτείες τώρα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την παροχή του απόρρητου στους ξένους που το επιδιώκουν.

Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που τώρα μόλις μεταναστεύουν στην Αμερική. Η ισχυρή κεφαλαιακή ροή που εισρέει στις ΗΠΑ από υπεράκτιες είναι εκπληκτική. Περίπου 3.000 εκατομμυριούχοι από την Ελλάδα, 10.000 εκατομμυριούχοι από τη Γαλλία, 6.000 εκατομμυριούχοι από την Ιταλία, 2.000 εκατομμυριούχοι από την Ισπανία, και περίπου 2.000 εκατομμυριούχοι από τη Ρωσία έχουν όλα μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.

Η τάση αυτή επιταχύνεται δυναμικά καθώς οι εντάσεις μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών αυξάνονται σε όλη την Ευρώπη. Μετά την αποκάλυψη των εγγράφων του Παναμά, στην οποία οι Αμερικανοί είχαν το μικρότερο μερίδιο, η τάση αυτή αυξάνει ταχύτατα.

Ο Χρυσός ήταν πάντα η βάση του χρήματος;

oxrysoshtanΕρώτηση: κ. Μαυράκη οι περισσότεροι ειδικοί ισχυρίζονται ότι στην Αρχαία εποχή ο χρυσός μετατρεπόταν πάντα σε νόμισμα. Θέλετε να απαντήσετε σε αυτό;

Απάντηση: Αν θέλετε να πιστεύετε στην προπαγάνδα, είναι δικαίωμά σας. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι στρεβλώνουν την αλήθεια για να υποστηρίξουν τις προκαταλήψεις τους. Οι τρεις μεγάλες αυτοκρατορίες – η Βαβυλώνια, η Ελληνική και η Ρωμαϊκή – όλες είχαν διαφορετική βάση νομισματικού συστήματος. Αυτό εξαρτάται απόλυτα από τους υπαρκτούς φυσικούς πόρους που είχαν στη διάθεσή τους. Στην πραγματικότητα, η Αθήνα χρηματοδοτείτο πάντα από το ορυχείο αργύρου του Λαυρίου. Υπήρξε μια πιο πρόσφατη ανακάλυψη ενός εκτεταμένου ορυχείου αργύρου που είναι ακόμα παλαιότερη από το Λαύριο, στο Θορικό στο νότιο άκρο της Αττικής. Η Ρώμη έμεινε στη εποχή του χαλκού. Πολύ αργότερα η Οθωμανική στηρίχθηκε στον χρυσό γιατί βρισκόταν εύκολα στις ακτές των ποταμών.

Στη βιβλική αφήγηση ο Δανιήλ ερμηνεύοντας το όνειρο του βασιλιά το οποίο έχει θεωρηθεί εδώ και χρόνια ως πρόβλεψη του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος έλεγε:
Εσύ, ω βασιλιά, αναζητούσες και ιδού, υπήρχε ένα μοναδικό μεγάλο άγαλμα. αυτό το άγαλμα, το οποίο ήταν μεγάλο και εξαιρετικά λαμπερό, στεκόταν μπροστά σας, και η εμφάνισή του ήταν τρομερή. “Η κεφαλή του εν λόγω αγάλματος ήταν φτιαγμένη από καθαρό χρυσάφι, το στήθος και τα χέρια του από ασήμι, η κοιλιά του και οι μηροί του από χαλκό, τα πόδια του από σίδηρο, οι πατούσες του εν μέρει από σίδηρο και εν μέρει από πηλό. …¨

Γι ‘αυτό και δεν καταλαβαίνω τον ισχυρισμό ότι μόνο ο χρυσός είναι και πάντα ήταν χρήμα. Απλά είναι μια συλλογική ανοησία. Υπήρξαν πολλοί διαφορετικοί τύποι νομισματικών συστημάτων. Όλα έχουν αποτύχει, ανεξάρτητα σε ποια βάση αναπτύχθηκαν, επειδή υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής – η ανθρωπότητα.

Ο εφιάλτης της κυβέρνησης

Ποιος είναι ο εφιάλτης της κυβέρνησης;;;

Να υποχρεωθεί σε λίγους μήνες να κάνει περικοπές στο Δημόσιο.
Η μόνη ατζέντα διαπραγμάτευσης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι να φορτώνουν με νέους φόρους τους Έλληνες, αντί να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών. Αυτή είναι η αιτία που ο λογαριασμός μεγαλώνει και καλούνται να λάβουν επιπλέον προληπτικά μέτρα 3,6 δις.
Από το 1,5 δις μέτρων για το 2015 που ζητούσε η τρόϊκα αντί των 900 εκ. το mail Χαρδούβελη, κατέληξε η διαπραγμάτευση Τσίπρα σε λήψη μέτρων 3 δις άμεσα το καλοκαίρι του 2015 και 5,6 δις για 2016-2017.

Προσοχή σε μια από τις πολλές αντιφάσεις: Ο υπουργός Οικονομικών δίνει μάχη να μην μειωθεί το αφορολόγητο και θιγούν οι πιο αδύνατοι και μάλιστα φτάνει στο σημείο να απειλεί με παραίτηση. Την ίδια στιγμή όμως έχει συμφωνήσει να επιβάλλει ένα κύμα άδικων για τους πιο αδύνατους έμμεσων φόρων. Αυξάνει τη φορολογία στη συνδρομητική τηλεόραση, στο φυσικό αέριο, στην κινητή τηλεφωνία, στα τσιγάρα, στα καύσιμα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος, καθώς κάνει ότι μπορεί για να μην κόψει δαπάνες. Οι φόροι είναι εύκολοι, η μείωση των δαπανών όχι.

Η δυνατότητα των Ελλήνων να πληρώσουν κι άλλους φόρους έχει εξαντληθεί. Η Κυβέρνηση κάνει ότι δεν το αντιλαμβάνεται. Το κουαρτέτο όμως γνωρίζει ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί και τα μέτρα που προτείνει η ελληνική πλευρά δεν τους ικανοποιούν γιατί αφορούν την ίδια αφυδατωμένη φορολογικά πίττα. Τα μέτρα θεωρούνται αόριστα από το κουαρτέτο και η μοναδική κόκκινη γραμμή της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας είναι σταθερά να μην θίξουν καθόλου ή να αγγίξουν όσο λιγότερο μπορούν τις δαπάνες. Αυτός είναι ο λόγος που το κουαρτέτο ζητά να ληφθούν επιπλέον προληπτικά μέτρα 3,6 δις. τα οποία θα είναι επικεντρωμένα στις δαπάνες και θα ενεργοποιούνται με σχεδόν αυτοματοποιημένες διαδικασίες.

Μισές αλήθειες στη διαμάχη Ντράγκι-Σόϊμπλε για τα αρνητικά επιτόκια

Μετά τις σφοδρές επιθέσεις του Σόϊμπλε και των δορυφόρων του για την πολιτική οικονομικής χαλάρωσης που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο πρόεδρός της Μάριο Ντράγκι απάντησε προχθές με ομιλία του σε συνέδριο στη Φραγκφούρτη. Αλλά τόσο ο ένας όσο κυρίως ο δεύτερος που είχε μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση απέφυγε να εστιάσει στο πραγματικό πρόβλημα.

Όπως ανέφερε ο Μάριο Ντράγκι η νομισματική χαλάρωση είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία της κρίσης. Είναι σαφές ότι υπερασπίζεται την άποψη ότι τα αρνητικά επιτόκια είναι ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά είναι εξίσου σαφές ότι η χρήση εργαλείων συνοδεύεται από προϋποθέσεις που εάν δεν συντρέξουν, το εργαλείο καθίσταται εξίσου αναποτελεσματικό.

Για παράδειγμα, προκειμένου να στηρίξει την άποψή του, ανέφερε ότι η Κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας χρησιμοποιεί τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, το ίδιο χρησιμοποίησε η FED στις ΗΠΑ από το 2008 έως το τέλος του 2015 και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι κοντά στο μηδέν για 7 χρόνια. Ωστόσο το εύλογο ερώτημα είναι γιατί η Ιαπωνία εξακολουθεί να βρίσκεται βυθισμένη σε διαρκή ύφεση και η ανάκαμψη των Ηνωμένων Πολιτειών να είναι τόσο ασθενική μέχρι στιγμής, παρά το γεγονός ότι η πολιτική αρνητικών επιτοκίων συνοδεύτηκε από το φαινόμενο «Helicopter Money» έβρεχε δηλαδή χρήματα που αφειδώς έκοβε η FED την εποχή Μπεν Μπερνάνκε.

Ο Μ. Ντράγκι ανέφερε επίσης ότι το 18% της παγκόσμιας οικονομίας, βάσει ΑΕΠ, λειτουργεί σε περιβάλλον μηδενικών επιτοκίων και εάν υπολογιστούν τα κράτη με επιτόκια από 0% έως 1% τότε καλύπτει το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο αδυνατεί να εξηγήσει γιατί η κρίση εξακολουθεί να έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά και οι προβλέψεις ανάκαμψης είναι αναιμικές (τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και το ΔΝΤ αναθεωρούν διαρκώς προς τα κάτω τις προβλέψεις τους), ακόμη και όταν επιχειρεί μια ανάλυση στις αποδόσεις των επενδύσεων. Αρκείται σε μια γενική ευχή για μία καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην αποταμίευση και την επένδυση που θα προέλθει από την υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Η αλήθεια είναι ότι τα σχεδόν μηδενικά και τα αρνητικά επιτόκια πλήττουν τις αποταμιεύσεις, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και κυρίως το επιχειρηματικό μοντέλο ανάπτυξης. Στον αντίποδα βρίσκεται εξίσου αρνητικά και η εκμετάλλευση της κρίσης για επιδίωξη εθνικών στόχων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πράγματι η Γερμανία βρίσκεται στην κορυφή της ανισορροπίας του Ευρωπαϊκού μοντέλου καθώς η Ε.Ε. έχει καταφέρει να επιτύχει σήμερα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών λίγο πάνω από το 3% του ΑΕΠ αλλά η Γερμανία απολαμβάνει πλεόνασμα 5% για μια δεκαετία τώρα. Τα επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας είναι μηδενικά και ενίοτε αρνητικά με διαφορά τουλάχιστον 2,5% από τον μέσο Ευρωπαϊκό δανεισμό ομολόγων. Οι Γερμανικές τράπεζες γεμίζουν με τις αποταμιεύσεις των χωρών του Νότου ως «ασφαλέστερες» κατά την περίοδο της κρίσης χρέους.

Κρίση εμπιστοσύνης αιτία κατάρρευσης του μοντέλου πολιτικής

Η επεκτατική φορολογική πολιτική που προαναγγέλλεται για την επόμενη τριετία σχεδόν παγκοσμίως αλλά με βασικό πυρήνα την ΕΕ μπορεί να διαμορφώσει μια εικόνα φορολογικής βουλιμίας. Η υπερφορολόγηση κάθε δραστηριότητας ακόμη και μη οικονομικής ή καταναλωτικής έχει μια σταθερά. Οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν. Αντιθέτως οι ίδιοι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα. Κάθε απόπειρα κυβερνήσεων να διευρύνουν τη φορολογική βάση προς αυτούς που διαφεύγουν καταλήγει άκαρπη με ελάχιστες πρόσκαιρες εξαιρέσεις.

Αυτή η κατάφορη κοινωνική αδικία είναι που έχει γίνει πλέον ορατή καθώς οι κυβερνήσεις ψάχνουν για όλο και περισσότερους φόρους. Αυτή η κοινωνική αδικία είναι η πρώτη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς.

Τα Panama papers είναι το πλέον σύγχρονο παράδειγμα των αδιεξόδων του σημερινού μοντέλου. Υποτίθεται ότι η διαρροή εκατομμυρίων σελίδων θα τροφοδοτούσε με υλικό για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Υποτίθεται ότι θα γινόταν χρήση από τις κυβερνήσεις για να πιεστούν ορισμένες πλευρές στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ποια ήταν όμως τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα;

Πρώτον διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν offshore εταιρείες στις οποίες δεν μπορούσαν να φανούν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες καθώς υπάρχουν μεταξύ των άλλων περιοχών ανά την υφήλιο, πολιτείες των ΗΠΑ πχ Νεβάδα όπου καθένας μπορεί να συστήσει εταιρεία χωρίς να φαίνονται τα προσωπικά του στοιχεία και στη συνέχεια αυτή η εταιρεία να συστήσει μια υπεράκτια εταιρεία στον Παναμά ή αλλού. Επομένως το κυνήγι της φοροαποφυγής καταλήγει στον ίδιο περίπου κύκλο νόμιμων ή ημινόμιμων μικρομεσαίων.

Δεύτερον τις πρώτες μόλις ημέρες της δημοσίευσης, ταυτοποιήθηκαν 72 πολιτικοί από όλο τον κόσμο. Όσοι αρχικώς πίστεψαν ότι θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον Βλ. Πούτιν γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι το μεγάλο διακύβευμα ήταν η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και τους πολιτικούς παγκοσμίως. Η εμμονή των πολιτικών να διογκώνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος κάθε χώρας για τις δικές τους κομματικές ανάγκες και σπατάλες ή για τον δικό τους πλουτισμό και ως αντίβαρο να ζητούν βαρύτερη φορολόγηση των ήδη φορολογούμενων, έχει διαμορφώσει την δεύτερη στιβάδα της κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο διευρύνεται στον λαό, οδηγεί σε ανάγκη για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών. Το ήδη προβληματικό μοντέλο της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης (Repubblica-ΛατίνοΙταλικά ή Republic Αγγλικά) το οποίο καθιέρωσαν επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση της Δημοκρατίας/Democracy, ολισθαίνει σε αυταρχικό-ολιγαρχικό. Φαινόμενα σαν του Ντόναλντ Τράμπ, της Αυστρίας και της Λεπέν στη Γαλλία δεν είναι παρά τα συμπτώματα της κρίσης.

Θησαυρός 600 Kg Ρωμαϊκών νομισμάτων βρέθηκε στην Ισπανία

Σκάβοντας οικοδόμοι στην Ισπανία βρήκαν 600 κιλά (1.300 λίβρες) αρχαίων ρωμαϊκών νομισμάτων, ενώ εργάζονταν σε αγωγούς νερού στη νότια Ισπανία. Τα νομίσματα χρονολογούνται από την περίοδο του Μαξιμιανού στον Κωνσταντίνο τον Μέγα (286-312 μ.Χ.) και βρέθηκαν μέσα σε 19 Ρωμαϊκούς αμφορείς στην πόλη Τομάρες κοντά στη Σεβίλλη. Η αξία των εν λόγω κερμάτων στη σημερινή αγορά θα κυμαίνεται μεταξύ € 70 έως € 270. Τι το σπάνιο έχει αυτό το εύρημα, είναι ότι φαίνεται να είναι χρήματα που προορίζονταν για να πληρωθούν τα στρατεύματα. Τα νομίσματα είναι ακυκλοφόρητα και ως επί το πλείστον εξακολουθούν να φέρουν την ασημένια επένδυση που έγινε χημικά στο νομισματοκοπείο.

Συνήθως, νομίσματα που βρέθηκαν είναι από άτομα που έκρυψαν τα χρήματα κατά τη διάρκεια της χαοτικής περιόδου του 3ου αιώνα για λόγους ασφαλείας. Είναι λιγότερο κοινό να βρεθεί θησαυρός που προορίζεται για να πληρωθεί ο στρατός. Οι ανακαλύψεις έχουν γίνει από μήτρες που έχουν επιβιώσει, αλλά και αυτές είναι πολύ σπάνιες. Κανονικά, βρίσκονται νομίσματα από μεμονωμένα άτομα που έσκαβαν μια τρύπα για να προστατεύσουν τον πλούτο τους, επειδή έλειπε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε σε μια τέτοια περίοδο για άλλη μια φορά; Στην Ελλάδα ήδη συμβαίνει;

Επερχόμενη κατάρρευση του Δυτικού μοντέλου όπως το γνωρίσαμε

Το προσφυγικό στην Ευρώπη είναι μια θρυαλλίδα, μια αφορμή που αναδύει την εικόνα της παράλυσης. Οι εκλογές στην Αυστρία, το δημοψήφισμα της Βρετανίας, οι εκλογές στην Ισπανία και την Γαλλία αλλά και οι εκλογές τον επόμενο χρόνο στη Γερμανία, όποιο και να είναι το τελικό αποτέλεσμα θα αναδείξουν ένα κοινό στοιχείο. Την κόλαση της πολιτικής και των πολιτικών με τη μορφή που γνωρίσαμε τελευταία.

Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο μείνει τελικώς εντός Ε.Ε. σε μια Ευρώπη που ασχολείται μόνο με το εθνικό συμφέρον των ισχυρών θα καταρρεύσει μαζί της. Εάν πάλι αποχωρήσει, η Ε.Ε. με τη μορφή που τη γνωρίσαμε θα πάψει να υπάρχει. Ποια θα είναι τα μεγέθη της επερχόμενης οικονομικής ανατροπής? Η κεντρική τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου προετοιμάζεται συστηματικά και ήδη ανακοίνωσε ότι θα τροφοδοτήσει με ρευστότητα σε τρεις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Η λίρα αρχικώς θα υποτιμηθεί. Υπάρχουν μελέτες για ανατροπή στο εμπορικό ισοζύγιο καθώς το 25% προέρχεται από τις σχέσεις με τις χώρες της Ευρωζώνης, υπάρχουν και κάποιοι φόβοι ότι το city θα πάψει να είναι το μεγάλο οικονομικό κέντρο.

Η προετοιμασία της Ευρώπης ποια είναι? Δεν εμφανίστηκε καμιά μελέτη. Το προφανές είναι ότι η οικονομική της δύναμη θα μειωθεί και το Ευρώ θα υποτιμηθεί. Η άνοδος του δολαρίου θα είναι ισχυρή, σε πρώτη φάση και η άνοδος του χρυσού. Αλλά για πόσο ακόμη θα αντέξει η Ευρώπη με τα παλιά κουρελιασμένα ρούχα?

Το 2016 είναι το έτος της αποσύνθεσης των παλιών πολιτικών. Ο Μάριο Ντράγκι δεν μπορεί να κερδίσει το στοίχημα όσο είναι διάχυτη η κρίση εμπιστοσύνης. Για να κερδίσει χρειάζεται διεύρυνση της πίττας με νέες επενδύσεις. Ποιός θα επενδύσει σε ασταθές πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον. Ποιος θα επενδύσει εάν το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρήσει. Ποιος θα επενδύσει πριν τις εκλογές στην Αυστρία, την Ισπανία αλλά κυρίως την Γαλλία το φθινόπωρο και την Γερμανία το 2017. Ποιος θα επενδύσει σε μια Ευρώπη που ηγεμονεύεται από εθνικές στρατηγικές, που μόνο Ενωμένη δεν είναι. Ποια θα είναι τα σημάδια που θα μείνουν από το κύμα, ενδεχομένως το τσουνάμι της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών. Ωστόσο εάν δεν υπάρξουν νέες επενδύσεις, η επικείμενη νέα αύξηση της φορολογίας στα περισσότερα σημεία της Ευροζώνης θα προκαλέσει νέα συρρίκνωση, νέα φοροδιαφυγή και αναζήτηση ασφαλέστερων λιμανιών απόδοσης κεφαλαίων, εκτός Ε.Ε.

Τις διαμορφωμένες τάσεις είναι αδύνατο να ανατρέψουμε, αλλά καθένας μπορεί να προετοιμαστεί όσο είναι εφικτό. Η Ευρώπη σύντομα θα τεθεί εκ των πραγμάτων σε στρατηγικό δίλημμα. Κρίση στην Ευρώπη σημαίνει κύμα κρίσεων διεθνώς ανά την υφήλιο. Οι μεγάλες οικονομικές αλλαγές φέρνουν και αντίστοιχες κοινωνικές. Ενδεχομένως το 2018 να έχει ολοκληρωθεί η αποσύνθεση του παλιού μοντέλου. Ωστόσο το νέο μοντέλο θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί και να ισορροπήσει. Ένα είναι σίγουρο ότι τίποτε δεν μένει στάσιμο.

Ανεξέλεγκτο χρέος και Υπερφορολόγηση Αιτίες της επερχόμενης κρίσης

Ο Βολ. Σόϊμπλε πρόσφατα επέκρινε την απόφαση του προκατόχου του Σοσιαλδημοκράτη Υπουργού οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ που επέβαλε φορολογία 25% στην απόδοση κεφαλαίων. Συντάχθηκε με εκείνους που επικρίνουν τον πρώην ΥΠΟ της Γερμανίας γιατί η φορολογία εισοδήματος φθάνει το 45%. Ενώ της απόδοσης κεφαλαίων μόνο στο 25%. Ως αποτέλεσμα της κριτικής του ο νυν ΥΠΟ της Γερμανίας ανακοίνωσε ότι θα αυξηθεί και η φορολογία των κεφαλαίων στα ίδια επίπεδα με του εισοδήματος αλλά μετά το 2017, δηλαδή μετά τις εκλογές.

Ωστόσο δύο επισημάνσεις που έκανε ακριβώς την ίδια στιγμή για το ίδιο θέμα δείχνουν το μέγεθος της άρνησης να αντιμετωπιστεί το πραγματικό πρόβλημα.

Για τον προκάτοχό του είπε ότι είχε δίκιο όταν τον δικαιολογούσε τότε, λέγοντας: «καλύτερα να έχουμε το 25% από κάτι παρά το 45% του τίποτα».

Ο Σόιμπλε επισήμανε ταυτόχρονα ότι η φορολόγηση των εισοδημάτων από κεφάλαια είναι όλο και πιο δύσκολη σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο πολλοί κρύβουν τον πλούτο τους σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους ή σε κράτη του εξωτερικού. Θα επισημάνω απλώς ότι η Deutsche Bank AG είναι η μεγαλύτερη τράπεζα παγκοσμίως σε ενεργητικό μετά τις Κινεζικές, αλλά με παρουσία σε κάθε γωνιά της γης.

Το εύλογο ερώτημα που αναδύεται επομένως είναι γιατί το 25% να γίνει 45% Γιατί δεν μπορεί το 45% να γίνει 25%. Αυτή ακριβώς η μείωση φόρου από μόνη της θα έδινε αισθητή ώθηση στην κατανάλωση και θα καθιστούσε πιο αξιοπρεπή τη διαβίωση των μισθωτών. Γιατί να γίνεται το κυνήγι της χίμαιρας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μιας υπερφορολόγησης των πάντων, δεδομένου ότι οι ισχυροί κατά γενική ομολογία βρίσκουν τρόπους να διαφύγουν και την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερα.

Με τις πολιτικές υπερκατανάλωσης δημοσίων δαπανών, το παγκόσμιο χρέος έφθασε σε επίπεδα που δεν είναι εξυπηρετήσιμο. Οι πολιτικοί αφοσιωμένοι μόνο σε ένα στόχο, να χτίσουν την εξουσία τους οδήγησαν τις κοινωνίες σε μεγαλύτερο δανεισμό που απαιτεί μεγαλύτερο βάρος εξυπηρέτησης και στον υφιστάμενο δανεισμό, νέοι πολιτικοί και νέα σχήματα εξουσίας πρόσθεσαν νέο δανεισμό. Η κρίση χρέους του 2007 που προκάλεσε την παγκόσμια οικονομική κρίση αντιμετωπίστηκε με τα εργαλεία που σήμερα προσπαθεί να εφαρμόσει στην Ευρώπη ο Μάριο Ντράγκι. Αλλά έκτοτε το παγκόσμιο χρέος εκτινάχθηκε και πολλαπλασιάστηκε. Μια νέα κρίση μόλις ξεσπάσει θα έχει πολύ σοβαρότερες συνέπειες σε σχέση με το 2008 και ενδεχομένως θα βρει ανέτοιμες τις κυβερνήσεις καθώς εξαντλήθηκαν όλα τα μέσα αντιμετώπισής της.

Πως να έχει εύρυθμη λειτουργία η οικονομία σε ένα διεθνές περιβάλλον με την συνολική χρηματιστηριακή αξία να είναι από 3 έως 5 φορές υψηλότερη του παγκόσμιου ΑΕΠ, τα διαθέσιμα κεφάλαια και οι υπόλοιπες μορφές διαθεσίμων των τραπεζών παγκοσμίως να αντιστοιχούν μόλις στο 1/3 των συνολικά αποταμιευμένων κεφαλαίων και τον δανεισμό των κυβερνήσεων να διευρύνεται, να ανατροφοδοτείται σε μια αέναη διαδικασία όπου το τέλος θα είναι η υποχρεωτική και ενδεχομένως βίαιη διαγραφή χρέους. Το χρέους των χωρών παγκοσμίως είναι πολλαπλάσιο των πλεονασμάτων και των αποθεμάτων των χωρών. Σχεδόν όλοι δανείζονται και ο δανεισμός παρά τις κρίσεις διογκώνεται μέχρι που καθίσταται μη εξυπηρετήσιμος όσο υψηλές αποδόσεις να πετύχουν οι γενιές του επόμενου αιώνα.

Δημοφιλέστερα Άρθρα