ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αρχική ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ: ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΜΥΝΑΣ

Η ρεαλιστική άμυνα νοικοκυριών, ελεύθερων επαγγελματιών και μικρεμπόρων απέναντι στους πλειστηριασμούς περιλαμβάνει τρεις βασικές φάσεις που πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους δανειολήπτες.

Είναι συχνό το φαινόμενο «η ψυχολογία της άρνησης» να οδηγεί τον δανειολήπτη στο χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η «άρνηση» καταλαμβάνει τους ιδιοκτήτες με δύο διαδεδομένες μορφές. Μη αποδεχόμενοι την σκληρή πραγματικότητα, οδηγούνται στην παθητική αποδοχή τετελεσμένων. Στην ακριβώς αντίθετη περίπτωση είναι οι περιπτώσεις ιδιοκτητών που επιλέγουν τους αγώνες για πολιτική λύση του προβλήματος, παραβλέποντας την ανάγκη να είναι προετοιμασμένοι για λύσεις ζωής όταν οι αγώνες τους φθάνουν στο τέλος χωρίς ευτυχές αποτέλεσμα.

Οι δύο μορφές άρνησης οδηγούν σε εξαιρετικά υψηλή απομείωση της τελικής αξίας του σπιτιού, του καταστήματος, του γραφείου, της βιομηχανίας, του ξενοδοχείου ή ακόμη και του αυτοκινήτου, του επαγγελματικού εξοπλισμού, του σκάφους ή άλλων περιουσιακών στοιχείων των ιδιοκτητών.

Ακίνητα και κινητά που κινδυνεύουν να οδηγηθούν ή βρίσκονται σε διαδικασία πλειστηριασμού από Τραπεζικά Δάνεια, οφειλές στο Δημόσιο και στα Ασφαλιστικά Ταμεία συχνά καταλήγουν σε εξευτελιστικές τιμές πώλησης.

Αποτέλεσμα εικόνας για property auctions

Η απελπισία κυριεύει τον δανειολήπτη όταν χάνει τους κόπους μιας ζωής, η απελπισία είναι που τον οδηγεί σε παράλυση αλλά η μοιρολατρική παράδοση στο αναπόφευκτο, είναι η χειρότερη όλων των λύσεων. Η επιδίωξη πολιτικών λύσεων είναι καθόλα θεμιτή και απαραίτητη. Αλλά αυτή η μορφή αντίδρασης ή επιδίωξης λύσεων πρέπει να είναι παράλληλη και όχι αποκλειστική.

Η νομική θωράκιση του ιδιοκτήτη και η διαπραγματευτική δυνατότητα για ρυθμίσεις ή/και διαγραφή χρεών, είναι το πρώτο βήμα.

Η έγκαιρη διερεύνηση για εξασφαλισμένη ρευστοποίηση είναι η αναγκαία ενέργεια όταν ο δανειολήπτης βεβαιώνεται πως οδηγείται σε αδιέξοδο

Η αντιμετώπιση του πλειστηριασμού (ταυτόχρονα με όποιες άλλες νομικές και πολιτικές ενέργειες) ώστε να μην εξευτελιστεί η αξία του σπιτιού, του γραφείου, του καταστήματος ή άλλης επιχειρηματικής μονάδας είναι που λείπει σχεδόν από όλους.

Τι οφείλει να κάνει κάθε ενδιαφερόμενος για να εξαντλήσει όλες τις πτυχές του θέματος θα το εξετάσουμε μαζί με τα σχόλιά σας.

ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ VS ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΕΠΑ 2021-2025

Αξιολόγηση του Αναπτυξιακού Νόμου ΕΠΑ 2021-2025 και η εναλλακτική προοδευτική πρόταση

Επιγραμματικά, η αναλυτική αξιολόγηση ακολουθεί, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης-ΕΠΑ 2021-2025 διαπνέεται από τις ακόλουθες πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης:

  • Διατηρεί και ενισχύει τον συγκεντρωτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας και απαξιώνει την περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη.
    Διατηρεί και επιδεινώνει τις καταγεγραμμένες ανισότητες μεταξύ Κέντρου και περιφερειών.
  • Διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στους λίγους έχοντες και τους πολλούς
  • Διαχέει τους στόχους σε πολυάριθμα έργα που είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθούν όλα και καθιστά το σύνολο του προγράμματος αναποτελεσματικό και αντιαναπτυξιακό.
  • Η Επιτομή του βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου ξεκαθαρίζει ότι αποτελεί ένα μόνο μέρος του σχεδίου και ότι κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Δεν έχει δηλαδή καμία σύνδεση με το ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Ανάκαμψης όταν εγκριθεί ή άλλα σχέδια που θα προκύψουν από την περίφημη επιτροπή των σοφών που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.
  • Διατηρεί το ελεύθερο να αποφασίσει όποια νέα στόχευση θέλει ή να χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν για πελατειακούς λόγους τις χρηματοδοτήσεις του προγράμματος
  • Δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη την υγειονομική κρίση και τις ανάγκες για σχετική αυτάρκεια υγειονομικού υλικού.
  • Δεν ασχολείται με την γεωπολιτική κρίση και τις ανάγκες ενίσχυσης της παραγωγής αμυντικού υλικού.
  • Διατηρεί το παλιό καταναλωτικό μοντέλο της οικονομίας με εξάρτηση από τον τουρισμό.
  • Αγνοεί όλες τις ανθρωποκεντρικές δράσεις αγνοεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ξεδιπλώνει τις πιο συντηρητικές πολιτικές.
  • Εν κατακλείδι χάνεται η τελευταία ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα μοντέλο ανάπτυξης. Με εφαλτήριο το συντηρητικό, αναποτελεσματικό ΕΠΑ 2021-2025 εύκολα συμπαρασύρονται οι μεγάλες αναμενόμενες χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. που είναι το ΕΣΠΑ και το ταμείο ανάκαμψης, σε μια μαύρη τρύπα συντηρητικών επιλογών και σπατάλης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
    Η Προοδευτική πρόταση σε αντιδιαστολή διαπνέεται από πολιτικές και οικονομικές θέσεις:
  • Αποκέντρωσης, οικονομικής σε αυτή την περίπτωση, και κατανομής του 70% του προγράμματος στις περιφέρειες.
  • Η κατανομή να είναι αντιστρόφως ανάλογη της ψαλίδας ανισότητας μεταξύ των περιφερειών, με κεντρικό στόχο την μείωση των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφερειών.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο να καθορίζεται με πολύ συγκεκριμένη στόχευση σε πολύ λίγες επιλογές υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα γίνουν και δεσμευτικές στην έγκριση χρηματοδοτήσεων.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο με πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις να αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας με πολύ καθορισμένα έργα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Παράδειγμα η ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα, ένας συνδυασμός γεωργοκτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής που μεταποιείται και διαχέεται με όλες τις υπηρεσίες και τον τουρισμό.
  • Η έρευνα, η καινοτομία και η τεχνολογία να λειτουργήσουν ως βάση του νέου παραγωγικού μοντέλου επικεντρώνοντας στα κυρίαρχα έργα και δημιουργώντας δικτύωση συμπληρωματικών παραγωγικών πλεονεκτημάτων.
  • Η κατανομή να ενισχύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την κοινωνική οικονομία, την κυκλική οικονομία, την ενεργειακή δημοκρατία και γενικότερα τις συλλογικές δράσεις που θέτουν ανάχωμα στην ανεργία και τις επιπτώσεις της ρομποτικής εποχής.
  • Το πρόγραμμα ανάπτυξης να ενσωματώνει την βεβαιότητα των κρίσεων, υγειονομικές, κλιματολογικές, γεωπολιτικές κρίσεις, ως πρόβλεψη με έργα ανάπτυξης. Παράδειγμα η παραγωγή υγειονομικού υλικού, η κατασκευή ανθεκτικών υποδομών σε ακραία φαινόμενα με παράλληλη οργάνωση της κοινωνίας και η παραγωγή αμυντικού υλικού.
  • Αυτή η αποκεντρωμένη, ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, με μείωση των ανισοτήτων, με πλήρη ενσωμάτωση της αειφόρας ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος αποτελεί την προοδευτική μας πρόταση.

Ανάλυση, Αξιολόγηση, προοδευτική πρόταση

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Πριν κάνουμε οποιοδήποτε σχεδιασμό πρέπει πρώτα να καθορίσουμε την αρχή που διέπει μια προσέγγιση ανάπτυξης, να καθορίσουμε στη συνέχεια το πρόβλημα και να ανακαθορίσουμε το πρόβλημα μετά τα νέα δεδομένα της κρίσης του Covit-19
Η αρχή του δικού μας οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης είναι ότι πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, να προσθέτει σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης του, το αποτέλεσμα της παραγόμενης υπεραξίας να είναι δίκαια κατανεμημένο για όλους, να υπάρχει όφελος για όλους τους ανθρώπους.

Η ανάπτυξη οφείλει να σέβεται το περιβάλλον και να προστατεύει τη φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη με τις κοινωνίες που συγκροτούνται από την ανθρώπινη συμβίωση. Τέλος ο εθνικός σχεδιασμός της ανάπτυξης οφείλει να υπηρετεί τη δικαιοσύνη στην κατανομή ωφελειών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας ακολούθησε μια διαδρομή τυχαίας ενδυνάμωσης ή αποδυνάμωσης κλάδων της εγχώριας οικονομίας, σε αντίστροφη αναλογία των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και της ανταγωνιστικότητας που κατά καιρούς ανέπτυσσαν περιοχές ή χώρες του πλανήτη.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας δεν είχε την απαιτούμενη συνέχεια στόχων ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιφερειών της.
Η έλλειψη συγκέντρωσης δυνάμεων σε στόχους και σε δεσμευτικές πολιτικές στο κυβερνητικό επίπεδο επέτρεψε την ώθηση της επιχειρηματικότητας στις εύκολες εμπορικές δραστηριότητες και λειτούργησε απωθητικά σε παραγωγικές επενδύσεις και μακροχρόνιες παραγωγικές στρατηγικές.
Λόγω της φυσικής θέσης της χώρας η παραγωγική δομή επικεντρώθηκε στις ευκολότερες και καλύτερες επιδόσεις του Τουρισμού.
Η μετατροπή της οικονομίας ως υπόδειγμα καταναλωτικού μοντέλου αποτέλεσε την βάση της ανισορροπίας του εμπορικού ισοζυγίου και του ισοζυγίου πληρωμών.
Η καταναλωτική κατεύθυνση της εγχώριας οικονομίας συνεπικουρούμενη από πολιτικές κυβερνήσεων με προσανατολισμό την πελατειακή σχέση εξουσίας-επιχειρήσεων οδήγησε στην έκρηξη του χρέους και στη χρεωκοπία της χώρας.
Τόσο τα αποτελέσματα των εφαρμοσμένων αναπτυξιακών σχεδίων όσο και η δεκαετής οικονομική κρίση βάθαιναν τις ανισότητες μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και διεύρυναν την ανισοκατανομή πλούτου μεταξύ κέντρου και περιφερειών, αλλά και μεταξύ κέντρου και περιφερειών στο εσωτερικό κάθε περιφέρειας. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης.
Οι Αναπτυξιακοί νόμοι που δεν ελάμβαναν υπόψη τις περιορισμένες δυνατότητες χρηματοδότησης της εκάστοτε περιόδου και άπλωναν τις εν δυνάμει εγκρίσεις προγραμμάτων σε ατελείωτες απαριθμήσεις δράσεων, στην ουσία έδιναν το ελεύθερο στην πολιτική ηγεσία να διαμορφώσει τις εγκρίσεις με βάση την πελατειακή της σχέση και όχι περιοριστικά βάσει των στρατηγικών στόχων που κατά τα άλλα ενδεχομένως να περιέγραφαν ορισμένα σχέδια εξ αυτών.
Ιδιαίτερα δε, με τους γραφειοκρατικούς χειρισμούς οδηγούσαν σε μη απορροφήσεις των προγραμμάτων. Έτσι οι κατεπείγουσες διαδικασίες και οι αναδιανομές, προσάρμοζαν τα προγράμματα σε κλασσικές δράσεις που διεύρυναν την τεχνολογική και παραγωγική υστέρηση.
Από αυτό το χάος δράσεων που οι περισσότερες δεν υλοποιούντο προέκυπτε τελικά η χρηματοδότηση έργων που δεν υπηρετούσαν ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό στόχο ανάπτυξης. Είτε η μεγάλη διασπορά αδύναμων χρηματοδοτήσεων αποδυνάμωνε τη δράση σε έναν κλάδο είτε οι χρηματοδοτήσεις σε ολόκληρους κλάδους κατέληγαν μηδενικές για να αναπροσανατολιστούν σε εργολαβικά δημόσια έργα κάποιων κλασικών υποδομών και τελικώς κατέληγαν στη μη συμμετοχή στον διεθνή τεχνολογικό και γνωστικό μετασχηματισμό.
Τα εργαλεία χειραγώγησης ήταν η γραφειοκρατία και ειδικότερα
• Η συστηματική και πολυετής καθυστέρηση έγκρισης επενδυτικών σχεδίων που αποθάρρυνε τις επενδύσεις και απομάκρυνε κάθε σοβαρό επενδυτή.
• Το ανεπαρκές τεχνολογικό επίπεδο λογισμικού και ηλεκτρονικής δικτύωσης, η μη αυτοματοποίηση διαδικασιών.
• Η Πολυπλοκότητα του θεσμικού πλαισίου και πλήθος ρυθμίσεων ως προς το είδος και εύρος των δραστηριοτήτων που ενισχύονται.
• Η Έλλειψη σαφούς ετήσιου χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού
• Οι Καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, την χρηματοδότηση, την υλοποίηση και τους ελέγχους
• Το Πολύπλοκο και μη αυτοματοποιημένο σύστημα βαθμολογίας.
Σε αυτά τα βασικά προβλήματα των προγραμμάτων Ανάπτυξης προστέθηκαν οι κρίσεις. Τα 20 τελευταία χρόνια προκλήθηκαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 2 οικονομικές κρίσεις (τραπεζική, δημοσιονομική, χρέους και νομισματική στην Ευρωζώνη) τουλάχιστον δύο κρίσεις επιδημίας-πανδημίας (Κορωνοϊού, Ιός Δυτικού Νείλου, Ιλαράς, νέου Κορωνοϊού Sars Cov-2) ενώ στον υπόλοιπο κόσμο εμφανίζονται τακτικές επιδημίες, Έμπολα στη Β Αφρική, κίτρινος πυρετός στη Βραζιλία, Ζίκα Αφρική, Αμερική κλπ και πολλές κρίσεις με ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική κρίση.
Σε αυτά να προσθέσουμε τις γεωπολιτικές-στρατιωτικές κρίσεις που οφείλονται στην αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στη δική μας περιοχή. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Αν. Μεσόγειο, οι αλληλοσυγκρουόμενες στρατηγικές των χωρών μελών της Ευρώπης και η αδρανοποίηση των πολιτικών του ΝΑΤΟ για τη συγκεκριμένη περιοχή σε συνδυασμό με την αδυναμία της Ε.Ε. να διαμορφώσει κοινή αμυντική πολιτική γενικώς και ειδικά για την Αν. Μεσόγειο, ενδυναμώνουν τις δυνάμεις σύγκρουσης. Οι συνθήκες αυτές αυξάνουν σημαντικά το ενδεχόμενο κρίσεων και ενδυναμώνουν την ανάγκη για πολιτικές πρόληψης κρίσεων γεωπολιτικού χαρακτήρα.
Συνοπτικά η αποτύπωση του προβλήματος είναι ότι:

  • Το αναπτυξιακό μοντέλο ήταν απόρροια μιας πεπατημένης και επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας που πήγαινε με αυτόματο πιλότο χωρίς αποτελεσματικό σχεδιασμό, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, βασιζόμενο στις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Το πλαίσιο αυτό εξυπηρετούσε κομματικές σκοπιμότητες πελατειακών λογικών και εξάρτησης.
  • Ως συνέπεια του πελατειακού αντιπαραγωγικού πλαισίου ήταν η απομάκρυνση σοβαρών επενδύσεων και επενδυτών και η υστέρηση της παραγωγικής δομής σε τεχνολογική εξέλιξη, καινοτομία και φυσικά σε έρευνα που να ενισχύει την καινοτομία και την τεχνολογία.
  • Το μοντέλο της οικονομίας κατέληξε απολύτως καταναλωτικό με «μονοκαλλιέργεια» τον Τουρισμό, διότι αδυνατούσε να αποδεχτεί στόχους ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας και έχασε την παραγωγική δυναμική του.
  • Οι ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφερειών διευρύνθηκαν
  • Η ανεργία και το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκαν
  • Οι μικρομεσαίοι συρρικνώθηκαν διευρύνοντας την κοινωνική ανισότητα και την ψαλίδα του πλούτου σε όφελος των λίγων
  • Τα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας, παιδείας αποδυναμώθηκαν
  • Η αντιμετώπιση κρίσεων μετεξελίχθηκε σε εφιάλτη με εκατόμβες νεκρών
  • Μεγάλωσε το τεχνολογικό χάσμα και μειώθηκε περεταίρω σημαντικά η ανταγωνιστική θέση της χώρας δείχνοντας ότι χάνει το τραίνο των εξελίξεων της νέας εποχής.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Με αυτό το χάντικαπ η Ελληνική οικονομία εισήλθε, μαζί με άλλες διεθνώς, σε μια νέα κανονικότητα. Την κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων.
Η νέα κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων αλλάζει τις ανάγκες ενός κεντρικού σχεδιασμού. Κάθε σχεδιασμός εφεξής οφείλει και πρέπει να βασίζεται πλέον στην στρατηγική διαχείρισης κρίσεων Crisis Management Strategies πρωτίστως ως πρόληψη και ταυτόχρονα ως σχεδιασμός που συμβάλει στην ανάπτυξη.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που ανέδειξαν οι κρίσεις, ειδικά η τελευταία και πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψιν.
Πρώτο χαρακτηριστικό η απομόνωση περιοχών. Γνωρίζουμε ότι σε περιόδους κρίσης, ολόκληρες περιοχές απομονώνονται και η σημαντικότερη ενέργεια είναι η αποκατάσταση της επικοινωνίας (τηλεπικοινωνίες-μεταφορές).
Η εμπειρία έδειξε ότι η κεντρική διαχείριση οδηγεί σε ανυπέρβλητες δυσκολίες που μέχρι να ξεπεραστούν χάνεται πολύτιμος χρόνος με συνέπεια η καθυστέρηση να οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα και απώλειες πριν αποκατασταθεί η επικοινωνία.

Η παρούσα Πανδημία δίδαξε ότι υπάρχει και το θέμα άρνησης της επικοινωνίας.
Ο Ενιαίος Ευρωπαϊκός χώρος κατέρρευσε, η συνθήκη Schengen διαλύθηκε, οι χώρες που είχαν τα υγειονομικά εφόδια αλλά και πρώτες ύλες, αρνήθηκαν να τα μοιραστούν με άλλες χώρες της Ευρώπης. Στη σκέψη ότι αυτό συνέβη λόγω της ατελούς ένωσης της Ευρώπης, οι ΗΠΑ επιβεβαιώνουν το αρνητικό συμπέρασμα. Οι 50 πολιτείες των ΗΠΑ αρνήθηκαν να συνεργαστούν μεταξύ τους!
Επομένως το κυρίαρχο μάθημα των κρίσεων είναι ότι η χώρα μας και πολλές άλλες χώρες βρέθηκαν απομονωμένες ή αυτοαπομονώθηκαν.
Βρέθηκαν χωρίς συγκεκριμένα υγειονομικά εφόδια επίσης.
Βρέθηκαν χωρίς να λειτουργούν τα ευρύτερα μεταφορικά δίκτυα.
Βρέθηκαν σε οριακή ενεργειακή και τηλεπικοινωνιακή ειδικά ΙΤ κατάσταση.
Βρέθηκαν χωρίς ζωτικές πρώτες ύλες.
Βρέθηκαν στα όρια της επισιτιστικής κρίσης.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα έχει και μια άλλη μεγάλη διάσταση. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μεγαλύτερο φορτίο για τις νησιωτικές περιοχές που είχαν πρόβλημα ακόμη και μεταξύ τους επικοινωνίας.
Οι οικονομικές επιπτώσεις κάθε κρίσης ποικίλουν και είναι σε συνάρτηση με το είδος της κρίσης. Σε όλες τις περιπτώσεις ακόμη και στην πιο απλή κρίση ενός ακραίου καιρικού φαινομένου, υπάρχουν επιπτώσεις στην οικονομία, στον προϋπολογισμό, σε ανθρώπινες ζωές και στην εργασία. Υπάρχουν επιπτώσεις που η επούλωσή τους κοστίζει πλέον πολύ περισσότερο από την πρόβλεψη και έγκαιρη αντιμετώπισή τους.
Σε ότι αφορά την τρέχουσα πανδημία ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εκτιμάται ότι θα επιβραδυνθεί σημαντικά το 2020, δεδομένων των επιπτώσεων της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού.
Οι επιπτώσεις αυτές προς το παρόν δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν με ακρίβεια, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στοιχεία και η πανδημία είναι σε εξέλιξη.
Ωστόσο είναι προφανές ότι η ύφεση και η ανεργία θα επιστρέψουν την χώρα σε εποχές 2015-2016
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Η αποτύπωση του προβλήματος δίνει τις απαντήσεις επάνω στις οποίες πρέπει να εργαστεί ένα νέο Αναπτυξιακό πρόγραμμα σε μια εποχή με εντελώς νέες συνθήκες που προσδιορίζονται από την τεχνολογική επανάσταση και την ρομποτική επανάσταση αλλά και τις διαδοχικές κρίσεις.
Το πρώτο σύστημα που καταρρέει σε μια κρίση είναι η συγκεντρωτική δομή της διοίκησης, η συγκεντρωτική δομή της παραγωγής, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών.
Η πρώτη οικονομική θεωρία που καταρρέει είναι η οικονομία κλίμακας. Στο τέλος του λογαριασμού η λογική εξοικονόμησης γίνεται λογική σπατάλης. Το όφελος εξοικονόμησης γίνεται μεγαλύτερη απώλεια κεφαλαίων.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα, της κρίσης είναι η αποκέντρωση.
Η περιφερειακή αποκέντρωση και η περιφερειακή σχετική αυτάρκεια για την Ελλάδα σε διαφορικό οικονομικό μοντέλο.
Η αποκέντρωση της ηπειρωτικής Ελλάδας σε κάθετους και οριζόντιους άξονες επικοινωνίας που περιλαμβάνει πολλές άλλες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση της νησιωτικής Ελλάδας με ακτινωτό σύστημα επικοινωνίας συστάδων νησιών ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση είναι θέμα επιβίωσης αλλά και οικονομίας.
Οι διαφορικές οικονομικές συναρτήσεις πρέπει να συνδυάζουν πολιτικές ανάπτυξης με υψηλή προστιθέμενη αξία και ταυτόχρονα πολιτικές επιβίωσης σε καταστάσεις κρίσεις.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ
Παρά το γεγονός ότι το Εθνικό θεσμικό πλαίσιο δεν έχει ολοκληρωθεί ως προς το καθεστώς αποκέντρωσης ανάλογα με εκείνο που απολαμβάνουν οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ στις περιφέρειες θα έπρεπε να αποτελέσει την βάση για το υπόδειγμα του νέου παραγωγικού μοντέλου.

Βέβαια ένα από τα σημαντικότερα συμπεράσματα της διερεύνησης των σύγχρονων τάσεων της αποκέντρωσης είναι ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη διαδικασία. Η μη εφαρμογή ολοκληρωμένων αποκεντρωτικών πολιτικών μπορεί να αποβεί επιζήμια για την επιτυχία της μεταρρύθμισης, επιβραδύνοντας ή τροποποιώντας τη.
Ο πιο έντονος αντίπαλος στις προσπάθειες αποκέντρωσης είναι συχνά η ίδια η κεντρική κυβέρνηση, καθώς η αποκέντρωση μπορεί να εκληφθεί ως απειλή.
Ωστόσο η αποκέντρωση διασφαλίζει τις μεγαλύτερες πιθανότητες μείωσης των ανισοτήτων στην περιφερειακή ανάπτυξη.
Με το μοντέλο της ασύμμετρης (οικονομικής εν προκειμένω) περιφερειακής αποκέντρωσης που εφαρμόσθηκε παλαιότερες δεκαετίες στις ανεπτυγμένες χώρες η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ μπορεί να αποτελέσει ριζοσπαστική ώθηση στο νέο μοντέλο ή νέο υπόδειγμα παραγωγής.
Δυστυχώς το ΕΠΑ δεν ακολουθεί το μονοπάτι της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων.
Αυτή η διαφορετική αντίληψη ανάπτυξης του νέου παραγωγικού μοντέλου που εμείς εκφράζουμε θα μπορούσε να αποτυπωθεί με την αντίστροφη κατανομή από τη νωχελική επανάληψη της ρουτίνας που επαναλαμβάνει το νέο ΕΠΑ 2021-2025.
Η διαφορετική αντίληψη εκφράζεται με κατανομή 7 δις στις περιφέρειες από το σύνολο των 10 δις και διατήρηση των κεντρικών τομεακών πολιτικών σε ρόλο επιτελικής διοίκησης, επιτελικού συντονισμού των περιφερειακών και τοπικών προγραμμάτων στην κοινή κατεύθυνση επίτευξης των στόχων.
Αυτό συνεπάγεται δραστική μείωση της χρηματοδότησης των τομεακών πολιτικών των Υπουργείων και αύξηση του επιτελικού τους ρόλου.
Σημαίνει ειλικρινή και όχι προσχηματική ανάπτυξη με στόχο την σύγκλιση και την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων.
Η πρόταση του ΕΠΑ, η οποία προσχηματικά αιτιολογείται με ένα σύστημα σταθμισμένης βαρύτητας κοινωνικοοικονομικών δεικτών καταλήγει σε ανισοκατανομή που συντηρεί την ανισότητα ποσοτικά και ποιοτικά σε όλα τα επίπεδα.
Προβλέπει πόρους ύψους μόλις 2.250 εκατομμύρια για όλες τις περιφέρειες της χώρας και τα υπόλοιπα 7.750 εκατομμύρια για την κεντρική κυβέρνηση.
Ωστόσο και στο εσωτερικό των περιφερειών προβλέπει για τις περιφέρειες Νοτίου Αιγαίου, Ηπείρου, Ιονίων νήσων, Δυτικής Μακεδονίας και Βορείου Αιγαίου προϋπολογισμό μόλις το ¼ δηλαδή τέσσερις φορές μικρότερο από εκείνον της Αττικής.
Για τις περιφέρειες Πελοποννήσου, Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης το 1/3 περίπου και για όλες τις υπόλοιπες περιφέρειες πλην Δυτικής Ελλάδας και Στερεάς Ελλάδας, λιγότερο από τον μισό προϋπολογισμό της περιφέρειας Αττικής.
Δηλαδή στην κατανομή του πενιχρού 2,25 δις για μια πενταετία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, παρά μόνο επιφανειακά, η ισχυρή περιφερειακή ανισότητα και δεν μπορεί να εφαρμοσθεί αξιόπιστη αυτόνομη πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης με τόσο πενιχρή χρηματοδότηση.
ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Το δεύτερο μεγάλο δομικό πρόβλημα που επισημαίνεται αφορούσε την μεγάλη διασπορά σε δράσεις και σε κλάδους που καθιστούσε τις χρηματοδοτήσεις αδύναμες και αποδυνάμωνε τη συγκέντρωση σε στόχους, επομένως αποδυνάμωνε την αποτελεσματικότητα του Αναπτυξιακού προγράμματος.
Το ΕΠΑ 2021-2025 προβλέπει ενδεικτικά όπως τονίζει 59 έργα, τουλάχιστον 11 για κάθε αναπτυξιακό στόχο. Δεδομένου ότι όλες οι προτεραιότητες έχουν το λιγότερο μία «πολύ ισχυρή συσχέτιση» τριών αστέρων, σημαίνει ότι θεωρούνται όλες οι 59 πολύ ισχυρές προτεραιότητες και προφανώς σε κάθε μία από αυτές είναι εύκολο να προστεθεί άλλη μία τουλάχιστον.
Δηλαδή με βάσει τον κεντρικό προϋπολογισμό σε κάθε έργο από τα 59, αντιστοιχεί ετήσιος προϋπολογισμός 23.169.000€ μόνον για όλη τη χώρα. Ανεξαρτήτως εάν προτείνει το πρόγραμμα να είναι εμπροσθοβαρείς οι εκταμιεύσεις των πόρων και τα δύο πρώτα χρόνια να έχει εκταμιευθεί το 70% των πόρων η ουσία παραμένει ίδια.
Εάν μάλιστα λόγω των υπερβολικά πολλών στόχων, προτεραιοτήτων και έργων τα τελικά προς έγκριση έργα διπλασιασθούν, όπως παροτρύνει η απαρίθμηση των στόχων, τότε ο ετήσιος προϋπολογισμός για κάθε έργο θα ανέρχεται σε μόλις 11.584.000€ για όλη τη χώρα.
Να σημειωθεί επίσης ότι είναι τόσο απλωμένη η στόχευση ώστε προβλέπονται 276 συσχετίσεις εκ των οποίων οι μισές περίπου, οι 128 είναι πολύ ισχυρές συσχετίσεις με τρία αστέρια. Δηλαδή σε κάθε έργο αντιστοιχούν 5 περίπου συσχετίσεις, μάλλον υπερβολικής προσέγγισης.
Το ΕΠΑ ανακοινώνει πέντε πυλώνες ανάπτυξης, εκ των οποίων οι δύο σε οριζόντια εφαρμογή. Αυτοί είναι η Έξυπνη Ανάπτυξη και η Πράσινη Ανάπτυξη οριζόντιες, η ανάπτυξη υποδομών, η κοινωνική ανάπτυξη και η εξωστρέφεια. Εμφανίζεται να έχει συγκεκριμένη στόχευση αλλά όπως αποδείξαμε στην ανάλυση των έργων ανά στόχο αναιρείται
Είναι προφανές επομένως ότι το ΕΠΑ όχι μόνο δεν λαμβάνει πρόνοια για τη μείωση των ανισοτήτων αλλά διατηρεί την ίδια ασαφή στόχευση, την ίδια αναποτελεσματικότητα, λόγω της υπερβολικής διασποράς στόχων και έργων με προϋπολογισμό ανεπαρκή να διαμορφώσει το νέο παραγωγικό υπόδειγμα έστω και σε συνθήκες συγκεντρωτισμού.
ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Ενδεικτικά αναφέρονται σημεία για κάθε στόχο του ΕΠΑ που αλληλοαναιρούνται και υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα ποιοτικά, πέραν της μεγάλης διασποράς που αποδείξαμε με την ποσοτική προσέγγιση.
Στόχος Έξυπνη Ανάπτυξη
Το έργο «Δημιουργία επιλεγμένων κεντρικών ερευνητικών κέντρων και προγραμμάτων σε τομείς αιχμής» αναφέρεται σε πλήθος «κεντρικών»
Πόσα κεντρικά ερευνητικά κέντρα μπορεί να αποκτήσει η χώρα μας και σε πόσους τομείς;

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι ένα το πολύ δύο μπορεί να έχει μια χώρα σε γενικό ερευνητικό πεδίο.
Η Ελλάδα διαθέτει την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, τον μοναδικό θεσμό που μπορεί να έχει με αποτελεσματικότητα αυτή τη δραστηριότητα του ελεύθερου ερευνητικού κέντρου που συνδέει Πανεπιστήμια με επιχειρήσεις.
Πέραν τούτου δίπλα στα υπάρχοντα εξειδικευμένα κέντρα όπως το Ινστιτούτο Παστέρ για τις λοιμώξεις, μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί ένα ακόμη στον απολύτως αναγκαίο αγροδιατροφικό τομέα.
Ωστόσο η γενικευμένη αναφορά σε επιλεγμένα κεντρικά ερευνητικά κέντρα υπονομεύει την στόχευση του πολύ περιορισμένου αριθμού που μπορεί να έχει η χώρα, προκαλεί δέος με την αναφορά «Κεντρικό» που παραπέμπει σε περαιτέρω συγκεντρωτισμό και αγνοεί επιδεικτικά τους χρήσιμους τομείς της υγείας και της αγροδιατροφής.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι την γενική αναφορά στα ερευνητικά κέντρα ακολουθεί η χαμηλότερη βαθμολογία με ένα αστέρι δηλαδή απλή «συσχέτιση» στην καινοτομία και επιχειρηματικότητα.
Αναιρεί την πρακτική διασύνδεση της έρευνας με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία.
Την αναθέτει στην προώθηση των αποτελεσμάτων που σημαίνει ως αντίληψη ότι γίνεται γενική και αόριστη χωρίς στόχους έρευνα και εάν προκύψει κάτι ωφέλιμο ίσως να αξιοποιηθεί από επιχειρήσεις.
Αυτή η συσχέτιση που περιορίζει την προώθηση από τα Ελληνικά ερευνητικά κέντρα προς τις επιχειρήσεις, υπονομεύει με τη σειρά της, τον πολύ σημαντικό ρόλο της «προώθησης αποτελεσμάτων έρευνας» καθώς θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο έργο που θα αφορά τα γνωστοποιημένα αποτελέσματα παγκοσμίως.
Το έργο «προώθηση» θα πρέπει να συγκεντρώνει, να ταξινομεί και όπου μπορεί να αξιολογεί και να ιεραρχεί παγκόσμιες καινοτομίες και ερευνητικά ευρήματα ώστε να διευκολύνει την στοχευμένη σε ευρήματα, πρόσβαση των επιχειρηματιών και των ακαδημαϊκών.
Είναι μεγάλο έργο τεράστιας σημασίας γιατί ο πληθωρισμός καινοτόμων ευρημάτων παγκοσμίως οδηγεί σε θολή εικόνα ή συσκότιση λόγω αδυναμίας εντοπισμού της κατάλληλης για κάθε ενδιαφερόμενο καινοτομίας.
Το έργο «Ψηφιακές Δημόσιες υπηρεσίες» δίνει δείκτη πολύ ισχυρής συσχέτισης δίνει επίσης στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του στόχου Έξυπνη Ανάπτυξη» τιμή στόχο 70% το 2025, που σημαίνει σχεδόν καθολική ψηφιοποίηση του δημοσίου.
Η διεθνής πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει παράλληλες ενέργειες ασφαλείας. Ο συνολικός ψηφιακός μετασχηματισμός του δημοσίου συνεπάγεται εξωτερικές συνεργασίες ασφάλειας και back up των δεδομένων σε δύο χώρες κλειδιά με βάση τη στρατηγική συμμαχία και την θωρακισμένη εμπιστοσύνη. Ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτή η ενέργεια χρειάζεται πολυεπίπεδη ανάπτυξη συστημάτων ψηφιακής ασφαλείας του δημοσίου έργα τα οποία δεν προβλέπονται.
Ένα ακόμη σημείο αφορά το έργο «Έξυπνες πόλεις» όπου η λογική με την οποία αντιμετωπίζεται είναι ότι για ψηφιακό εξοπλισμό κάποιων πόλεων (συσχέτιση πολύ μεγάλη 3*) αλλά ελάχιστη συσχέτιση με τις κοινωνικές συνέπειες (απλή συσχέτιση 1*). Αποτελεί ξεπερασμένη λογική καθώς οι έξυπνες πόλεις και η ψηφιοποίησή τους συνδέονται πλέον περισσότερο με τις κοινωνικές «συνέπειες» και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.

Στόχος Πράσινη Ανάπτυξη
Ο στόχος σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται να περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα έργα, Ωστόσο μια προσεκτικότερη προσέγγιση αναδεικνύει δύο κινδύνους.
Ο ένας είναι η προμήθεια εξοπλισμού για ΑΠΕ και ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών που παγκοσμίως ήδη θεωρείται ξεπερασμένος.

Υπάρχουν καινοτόμες παραγωγές που δεν έχουν καμία σχέση με τις ευρέως διαδεδομένες σήμερα. Για παράδειγμα η εξέλιξη της νανοτεχνολογίας έχει οδηγήσει στην παραγωγή «πάνελ» πολύ πιο ισχυρά και αποδοτικά που μπορεί απλώς να επικολληθούν στην υάλινη επιφάνεια παραθύρων και να χρησιμεύουν επίσης ως σκίαστρα.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει αποθήκη του στοκ ξένων πεπερασμένων τεχνολογικά εφαρμογών.
Ο δεύτερος αφορά την αντιμετώπιση του τεράστιου θέματος της κυκλικής οικονομίας. Η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ για να φτάσει στο απόλυτο θα έπρεπε να σκαφτεί όλη η γη για να γίνει εξόρυξη των απαραίτητων πρώτων υλών στην κατασκευή μηχανημάτων και μπαταριών ΑΠΕ. Αντί δηλαδή να προστατευθεί η υφήλιος θα οδηγηθεί σε εξόντωση στην ακραία εφαρμογή παραγωγής ενέργειας αποκλειστικά από ΑΠΕ.
Αυτός ο περιορισμός ανεβάζει την αξία της κυκλικής οικονομίας σε πρώτη προτεραιότητα εξοικονόμησης ενέργειας και αειφόρας ανάπτυξης.
Ωστόσο στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Πράσινη Ανάπτυξη» η τιμή στόχος είναι μόλις 5 το 2025, λιγότερο από το μισό της τιμής σύγκρισης που είναι 11. Το χειρότερο δε, είναι ότι εκλαμβάνεται ως απλή ανακύκλωση υλικών «Ποσοστό ανακτηθέντων υλικών ως ποσοστό της συνολικής χρήσης υλικών» Αυτή η ξεπερασμένη αντίληψη οδηγεί σε αναίρεση της επίτευξης των στόχων συνολικά για Πράσινη Ανάπτυξη στη χώρα. Η κυκλική οικονομία αφορά σειρά ενεργειών που ξεκινούν από την ανακύκλωση και φτάνουν στην παραγωγή υλικών από ανακυκλώσιμες πρώτες ύλες ώστε η τελική κυκλικότητα να είναι πλήρης.

Αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στο ΕΠΑ για ολική παραγωγή υλικών από πρώτες ύλες που μπορούν να ανακυκλωθούν.
Στον ίδιο άξονα η τιμή στόχος <10% είναι απαράδεκτα χαμηλή γιατί η συντηρητική πολιτική αναιρεί και δεν εφαρμόζει σημαντικά εργαλεία όπως τις ενεργειακές κοινότητες.

Στόχος Κοινωνική Ανάπτυξη
Στόχος στον οποίο εμφανίζεται πληθώρα (14) ενδεικτικών έργων. Ωστόσο στην τομεακή κατανομή του προϋπολογισμού των πόρων του ΕΠΑ διατίθεται μόλις το 1,5% του προϋπολογισμού, ποσό 150εκ για πέντε έτη στο Υπουργείο Υγείας.
Είναι προφανής και πάλι η εσωτερική αντίθεση και αναίρεση στην πράξη των στόχων που τίθενται.
Είναι και πάλι η κυριαρχία της συντηρητικής πολιτικής αντίληψης που γυρίζει την πλάτη σε χρήσιμα και έξυπνα εργαλεία που όμως έχουν ως βάση τη συλλογική κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η κοινωνική οικονομία αγνοείται ολοκληρωτικά στο πενταετές σχέδιο ανάπτυξης που έθεσε σε διαβούλευση η κυβέρνηση.
Σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη η ατζέντα της κοινωνικής οικονομίας θεωρείται αναγκαία συνθήκη για την Τοπική Ανάπτυξη και την ενίσχυση των θεσμών κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Στην Ελλάδα υπάρχει προφανής υστέρηση. Κατά αυτό τον τρόπο στερείται τα οφέλη που προκύπτουν από την ανάπτυξή της. Και συγκεκριμένα, την διεύρυνση της κοινωνικής πολιτικής που θα μπορούσε να υπάρξει με μειωμένο κόστος τοπικά και περιφερειακά, την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, την ενίσχυση της απασχόλησης, την συμπληρωματικότητα στους θεσμούς αλληλεγγύης.
Η κοινωνική οικονομία είναι αναγκαία συνθήκη για την Ανάπτυξη γιατί αναλαμβάνει ενέργειες για τις οποίες δεν είναι συμφέρουσες ή δεν μπορεί να αναλάβει ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας.

Η αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, είναι η υλική βάση των παγίων για την ενίσχυση των κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών.
Οι ενεργειακές κοινότητες που είναι παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί ηλεκτρικής ενέργειας, το ίδιο και οι συνεταιρισμοί κυκλικής οικονομίας, δείχνουν το δρόμο, πως μια τοπική κοινότητα μπορεί να έχει οφέλη από την εξοικονόμηση.
Στον τομέα υγείας επίσης μπορούν να αναπτυχθούν υπηρεσίες πρόληψης και μετανοσοκομιακής φροντίδας από αντίστοιχες συνεταιριστικές οργανώσεις αρκεί να δοθούν τα βασικά εφόδια.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κοινωνική οικονομία θα είναι η μεγαλύτερη κοινωνική καινοτομία στην οργάνωση παραγωγικών και εργασιακών σχέσεων.
Σχετικά με την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων σε κάθε περιοχή της χώρας, σε κάθε πόλη και αγροτική περιοχή υπάρχουν αναξιοποίητοι πόροι (σχολάζουσες γαίες, αναξιοποίητα κτίρια δημόσια και ιδιωτικά) και από την άλλη πλευρά μεγάλες ανάγκες για κοινωνικές υπηρεσίες και υψηλή ανεργία στους νέους.
Υπάρχουν δηλαδή, σε μεγάλη έκταση ανενεργοί υλικοί και ανθρώπινοι πόροι τους οποίους η ιδιωτική επιχειρηματικότητα δεν έχει ενδιαφέρον να αναπτύξει ενώ, εκ των πραγμάτων και το δημόσιο δεν μπορεί να αξιοποιήσει.
Στην εποχή της ρομποτικής επανάστασης, υπάρχουν συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες κοινωνικής αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας που δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από τα επιδόματα του Κράτους.
Ωστόσο παρατηρείται ότι οι χρηματικοί πόροι που προέρχονται από την Ε.Ε και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό ταμείο (Ε.Κ.Τ.) με προορισμό την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας μεταφέρονται κατά παρέκκλιση σε άλλους τομείς. Αυτή η «παραβατικότητα» δεν αντιμετωπίζεται με το νέο ΕΠΑ.

Στόχος Ανάπτυξη Υποδομών
Το νέο υπόδειγμα παραγωγής στη χώρα μας θα έπρεπε να στηρίζεται σε διπλή αναβάθμιση των υποδομών της χώρας.
Οι μεταφορές κυρίως εμπορικές είναι βασικό στοιχείο επιβίωσης σε μακρά περίοδο αποκλεισμού. Είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης.
Για την ηπειρωτική Ελλάδα το νέο μοντέλο μεταφορών, εμπορικών τουλάχιστον, πρέπει να στηρίζεται σε ηλεκτροκίνητους σιδηροδρόμους. Η ανάγκη αυτή ενώ αναγνωρίζεται στο κείμενο αναιρείται και πάλι στην πράξη.
Στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Ανάπτυξη Υποδομών» το ποσοστό ηλεκτροδοτούμενου σιδηροδρομικού δικτύου προβλέπεται να ανέλθει στο 55% χαμηλή πρόβλεψη που δείχνει ότι κατά βάση το παραγωγικό μοντέλο παραμένει στα ίδια περίπου.
Αλλά η έκπληξη βρίσκεται στο ποσοστό των «σιδηροδρομικών μεταφορών στο σύνολο των εμπορευματικών μεταφορών» Σε αυτό προβλέπεται αύξηση μόλις 15% δηλαδή από το πενιχρότατο 1,8 του 2017 στο επίσης πενιχρότατο ποσοστό τονοχιλιομέτρων εσωτερικών εμπορευματικών μεταφορών 2,07 για το 2025
Για τη νησιωτική Ελλάδα οι μεταφορές είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης καθώς η νησιωτική Ελλάδα βρίσκεται σε διαρκή αποκλεισμό ορισμένες εποχές του χρόνου.
Δεδομένου ότι είναι ασύμφορη και αδύνατη η επικοινωνία με το κέντρο επιβάλλεται η ανάπτυξη ακτινωτά ήπιου μεταφορικού δικτύου ναυσιπλοΐας μεταξύ των νήσων, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι και ήπιου επιβατικού και τουριστικού περιφερειακού δικτύου πλοίων.
Αντίστοιχα η αποκεντρωμένη λειτουργία τηλεπικοινωνιακών συστημάτων, κεραίες-κέντρα αναμετάδοσης πρέπει να συνδυασθούν με την τεχνολογία 5G
Ωστόσο καμία πρόβλεψη δεν γίνεται από το ΕΠΑ καθώς δίνεται έμφαση στην κατασκευή λιμενικών υποδομών έργο το οποίο όμως εκλείπει από τον πίνακα των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.

Στόχος Εξωστρέφεια
Ο στόχος επικεντρώνεται απλά στην προώθηση του τουρισμού με κάποια έμφαση στα μουσεία και τον αρχαιολογικό τουρισμό και στην αύξηση της προώθησης των γεωργικών προϊόντων. Επανάληψη δηλαδή του ίδιου ακριβώς μοντέλου που οδήγησε στην δεσπόζουσα θέση του τουριστικού προϊόντος στην οικονομία της χώρας.
Ο τουρισμός αντιμετωπίζεται και στο νέο παραγωγικό μοντέλο όπως διατείνεται το ΥΠΑΝ ως κυρίαρχη δραστηριότητα γύρω από την οποία δορυφορικά μπορούν να αναπτυχθούν και άλλες.

Ένα πράγματι νέο παραγωγικό μοντέλο οφείλει να αναπτύξει τους 4-5 άξονες γύρω από τους οποίους θα προκαλείται ώσμωση του τουριστικού προϊόντος.
Η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας επιβάλει την ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα με υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα με καινοτόμες πρακτικές βιολογικής καλλιέργειας και επεξεργασίας.
Η αντιστροφή της δεσπόζουσας σχέσης μπορεί να επιτευχθεί με τρόπο ώστε να μη διαταραχθεί η προσφορά του τουριστικού προϊόντος στην Ελληνική οικονομία
Τα προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα μπορεί να γίνουν πασίγνωστα και να αποτελέσουν επιπρόσθετο πόλο τουριστικής έλξης. Αυτή η στόχευση ή άλλες παρόμοιες θα απεξαρτήσουν την Ελληνική οικονομία από το μονοπώλιο του τουριστικού προϊόντος.
Ο κίνδυνος της επισιτιστικής κρίσης που μπορεί να προκύψει ως συνέπεια της κλιματικής κρίσης, ή όπως η πρόσφατη υγειονομική κρίση απέδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει αποτέλεσμα οποιασδήποτε κρίσης. Την περίοδο του lockdown στην Κρήτη σάπιζαν οι ντομάτες και στη Βόρεια Ελλάδα υπήρχε έλλειψή τους και αισχροκέρδεια. Εξίσου με την ηπειρωτική Ελλάδα αναγκαία είναι μια συνεκτική πολιτική αγροδιατροφικής ανάπτυξης στα νησιά, που θα στοχεύει στην παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας γεωργικών-αλιευτικών προϊόντων και προϊόντων διατροφής.
Μια αγροδιατροφική πολιτική που θα εξυπηρετεί ταυτόχρονα και τον στόχο του αγροδιατροφικού τουρισμού με επέκταση σε δρόμους οίνου, μεσογειακή διατροφή αλλά και τουριστικής αλιείας. Όλη η δύναμη της καινοτομίας θα μπορούσε για τη χώρα μας να επικεντρωθεί ακριβώς σε αυτό τον στόχο.
Η αγροδιατροφική ανάπτυξη ενσωματώνει την παραγωγή νέων ερευνητικών αποτελεσμάτων, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, καθώς η μεταφορά και εφαρμογή τους στην αγροδιατροφική αλυσίδα, ενισχύει τη δημιουργία δυναμικών επιχειρήσεων για την παραγωγή, τυποποίηση και ανάδειξη εξαιρετικών τοπικών προϊόντων αγροδιατροφής που έχουν ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα με στόχο την εξωστρέφεια και τις διεθνείς αγορές. Προσανατολίζει το ερευνητικό έργο στον αγροδιατροφικό τομέα στις παρακάτω θεματικές περιοχές:

  • Παραγωγή υγιούς και άνοσου πολλαπλασιαστικού υλικού. Βελτίωση ποικιλιών – Παραγωγή υβριδίων.
  • Νέες τεχνολογίες στις καλλιέργειες. Βιολογικές και νέες δυναμικές καλλιέργειες. Αξιοποίηση τοπικών ποικιλιών φυτών και φυλών ζώων. Νέες τεχνολογίες στην παραγωγή ζωοτροφών υψηλής διατροφικής αξίας.
  • Σύγχρονα συστήματα παραγωγής στις καλλιέργειες υπό κάλυψη και στις καλλιέργειες εκτός εδάφους (υδροπονία, αεροπονία, ΝFT, Float System, κλπ.) Τυποποίηση, μεταποίηση, ποιότητα, ασφάλεια, ιχνηλασιμότητα, εφοδιαστικές αλυσίδες στα προϊόντα αγροδιατροφής φυτικής και ζωικής προέλευσης. Νέα προϊόντα θρέψης, λίπανσης, φυτοπροστασίας.
  • Νέες τεχνολογίες και εφαρμογές βιοτεχνολογίας στην παραγωγή προϊόντων αγροδιατροφής (π.χ. τελικά προϊόντα, οίνος, superfoods, βιολειτουργικά τρόφιμα, βιοδραστικές ουσίες).
  • Σύγχρονος εξοπλισμός αγροδιατροφικών μονάδων και θερμοκηπίων. Χρήση νέων υλικών. Αξιοποίηση γεωργικών αποβλήτων.
    Το ΕΠΑ 2021-2025 δεν έχει την παραμικρή πρόβλεψη για τον αγροδιατροφικό τομέα. Η δε κατανομή για το τομεακό έργο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είναι μόλις 28 εκ. για πέντε χρόνια, δηλαδή το 0,28% του συνόλου του ΕΠΑ
    Το ΕΠΑ 2021-2025 διατηρεί την ίδια διανεμητική λογική και στο θέμα του προβλεπόμενου αποθεματικού των 750 εκ.
    Το θέμα των κρίσεων γίνεται ένα ακόμη πεδίο εκμετάλλευσης και πελατειακών χειρισμών.
    Το μεγάλο αποθεματικό των 750 εκ. που προβλέπεται στο ΕΠΑ υπό το Υπουργείο Ανάπτυξης εάν δεν υπάρξει κρίση μεγάλων διαστάσεων στον ενδιάμεσο χρόνο μπορεί να αναδιανεμηθεί κατά το δοκούν. Προβλέπεται δηλαδή αποθεματικό 750 εκ, θεωρητικά ετησίως 150 εκ, για περιπτώσεις κρίσεων χωρίς διευκρίνηση για την κατανομή του, σε περίπτωση μη έκτακτης αξιοποίησης.
    Ωστόσο δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε την ακριβή περιοδικότητα των κρίσεων παρά μόνον ότι αργά ή γρήγορα σίγουρα θα συμβεί, η ορθή αντιμετώπιση είναι το αποθεματικό σταδιακά και όσο δεν προκύπτει κρίση να χρηματοδοτεί ενέργειες πρόληψης της κρίσης.
    Για παράδειγμα στο θέμα της κλιματικής κρίσης υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία συμβαίνουν ή αναπόφευκτα θα συμβούν.

    Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η κρίση υδατικών πόρων συμπεριλαμβανομένης της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Οι υποδομές της χώρας εκτός του ότι οι περισσότερες είναι απαρχαιωμένες, είναι σίγουρο ότι δεν είχαν γίνει με προδιαγραφές ανθεκτικότητας σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
    Επίσης η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μετατρέψει πολλές παράκτιες περιοχές σε λιμνοθάλασσες, τα νέα λιμενικά έργα που προβλέπονται στον στόχο των Υποδομών, σε ελάχιστο χρόνο μπορεί να είναι εκτός προδιαγραφών των συνθηκών που θα προκύψουν.
    Οι υδροφόροι ορίζοντες σε Κρήτη, Θεσσαλία, Μακεδονία μπορεί να μετεξελιχθούν σε καταστροφικές υφάλμυρες υπόγειες λίμνες.
    Η πρόβλεψη επομένως ενός ποσού ως αποθεματικού χωρίς τη δέσμευση για την αξιοποίησή του σε ανάλογες ενέργειες πρόβλεψης κρίσεων σε περίπτωση μη απορρόφησης, καταλήγει να είναι αποθεματικό ρουσφετολογικού, πελατειακού χαρακτήρα ή στην καλύτερη περίπτωση αποθεματικό για μαύρες κυβερνητικές τρύπες.
    ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
    Οι στόχοι που τελικώς περιγράφονται στο ΕΠΑ αγνοούν επίσης την αντιμετώπιση του γεωπολιτικού κενού στην Ανατολική Μεσόγειο.
    Στην καλύτερη περίπτωση αγνοούν τις αμυντικές ανάγκες που θα προκύψουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεδομένου ότι σύντομα θα υποχρεωθεί σε ανάληψη ευθυνών άμυνας.
    Οι επιλογές ανάπτυξης αμυντικού υλικού θα καθιστούν τις κρίσεις λιγότερο επικίνδυνες και οι γενικότερες αμυντικές ανάγκες είτε μιας σε βάθος ενοποίησης της Ε.Ε. είτε μιας εθνικής άμυνας χωρίς την Ευρωπαϊκή Αμυντική διάσταση θα προκύψουν συντόμως. Το ΕΠΑ αγνοεί και αυτή την παράμετρο.
    ΕΠΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ
    Η ειρωνεία της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το ΕΠΑ 2021-2015 βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου αναφέρει: «Η επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χώρας απαιτεί τη συντονισμένη κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων εργαλείων, που περιλαμβάνουν ενδεικτικά, εκτός από το ΕΠΑ, έργα που χρηματοδοτούνται από τους δημόσιους πόρους των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, νομοθετικές και οργανωτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και ευρύτερα της οικονομίας, αλλά και ιδιωτικές επενδύσεις. Επομένως, η αξιολόγηση της υλοποίησης του ΕΠΑ δεν θα πρέπει να βασιστεί αποκλειστικά στη σύγκριση της τιμής στόχου με την πραγματική τιμή του δείκτη. Το ζητούμενο σε μια ενδιάμεση ή τελική αξιολόγηση προόδου θα είναι να εξεταστεί, σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο, οι επιμέρους παρεμβάσεις που έχουν υλοποιηθεί έχουν συμβάλει στην κατεύθυνση επίτευξης των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.» Με λίγα λόγια κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Στην ουσία δεν υπάρχει πραγματική στοχοθέτηση ούτε μετρήσιμα μεγέθη που θα πρέπει να υλοποιηθούν και φυσικά οι αρμόδιοι να απολογηθούν.

Με αυτές τις παρατηρήσεις είναι προφανές ότι το κείμενο του ΕΠΑ προς διαβούλευση είναι γραμμένο για να ακούσει ο καθένας αυτά που θέλει, να ικανοποιήσει όλες σχεδόν τις ανησυχίες αλλά ως προς το αποτέλεσμα είναι ένα δημαγωγικό κείμενο που παραμένει σε αναχρονιστικές πρακτικές και λογικές κομματικής εξυπηρέτησης.
Είναι μια συρραφή κειμένων που εντοπίζει πληγές για να τις κουκουλώσει στη συνέχεια και να τις αφήσει να κακοφορμίσουν.
Η τακτική να συμπεριληφθούν υπέρμετρα πολλοί για την αντοχή χρηματοδότησης στόχοι χωρίς ουσιαστική ποσοτικοποιημένη κατανομή των έργων κάθε στόχου είναι η τακτική όλα μέσα σε ένα χαοτικό κυκεώνα όμορφων λόγων και επισημάνσεων είναι η επαλήθευση της αναποτελεσματικότητας, της οπισθοδρομικής προσέγγισης, είναι ένας αντιαναπτυξιακός νόμος, που εκφράζει με συνέπεια την πολιτική της συντήρησης.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ CAPITAL CONTROLS

Έκλεισε ένας χρόνος από την τελική εξόντωση της Ελληνικής οικονομίας. Η χαμένη ευκαιρία του Φεβρουαρίου 2015 από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εξελίχθηκε σε οικονομική τραγωδία στις 28 Ιουνίου 2015 με την οριστική καταβαράθρωση της Ελληνικής οικονομίας συνέπεια των κυβερνητικών χειρισμών.

Έχουν εμφανισθεί πολλές εκτιμήσεις για το ύψος των απωλειών. Από 40 έως 100 δις με ανακοινώσεις από επίσημα χείλη. Αντικειμενικά. Σε άμεσα (όχι έμμεσα) μετρήσιμα αποτελέσματα οι πραγματικοί αριθμοί έχουν ως εξής:

Το ελληνικό δημόσιο πήρε νέο δάνειο 6 δισ. ευρώ για να ανακεφαλαιοποιήσει ξανά τις ελληνικές τράπεζες, με επιβάρυνση όλων των Ελλήνων φορολογουμένων. Εξανεμίστηκε η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση 25 δις Ευρώ που έγινε με δαπάνες δημοσίου.

Οι τιμές των μετοχών κατέρρευσαν και οι μικροεπενδυτές έχασαν αξίες τουλάχιστον 9 δισ. ευρώ.

150 εκατ. ευρώ το χρόνο (2015-2016) έχασε η ελληνική οικονομία από την διακοπή του waiver

1,5 δις Ευρώ έχασε από την αύξηση του επιτοκίου δανεισμού

4,5 δις Ευρώ έχασε με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς η ΕΚΤ παρέχει ρευστότητα 60 δισ. ευρώ στην Ευρωζώνη, από τα οποία θα μπορούσε να επωφεληθεί η Ελλάδα. Από τον Ιανουάριο του 2015 ο Μάριο Ντράγκι είχε ξεκαθαρίσει πως η Ελλάδα θα εξαιρεθεί από το QE, αν βρεθεί εκτός του προγράμματος διάσωσης –όπως συνέβη στις 30 Ιουνίου πέρυσι.

2 δισ. δεν επέστρεψαν στην χώρα μας από τις ευρωπαϊκές τράπεζες (ANFA’s και SNP’s) επειδή δεν ολοκληρώθηκε ομαλά το ελληνικό πρόγραμμα που έληξε στις 30 Ιουνίου.

Εν συνόλω περισσότερα από 23 δις Ευρώ μέσα σε ένα χρόνο έχασε η Ελληνική οικονομία άμεσα και μετρήσιμα, εξάλλου 26 δις ήταν η άμεση χρηματοδότηση που ζητήθηκε από τους δανειστές κατά το κλείσιμο της συμφωνίας πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Δηλαδή 15% του Ελληνικού ΑΕΠ χάθηκε μέσα σε ένα χρόνο όχι σε περίοδο που βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο του αλλά σε περίοδο που βρισκόταν στο χαμηλότερο μετά την κρίση. Μεταφορικά, στην φτωχοποίηση προστέθηκε η εξαθλίωση.

Βεβαίως υπάρχουν και οι έμμεσες επιπτώσεις μείωσης τού ΑΕΠ από 14 έως 21 δις ανάλογα με τις μετρήσεις. Υπάρχουν και άλλες επιπτώσεις, η μέτρηση των οποίων έχει λιγότερο αντικειμενικά στοιχεία ως προς τα πραγματικά μεγέθη. Με ασφάλεια διαπιστώνουμε ότι συνέβη:

Επιπλέον κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, επιπλέον του ρυθμού των προηγούμενων ετών. Πτώση των εξαγωγών κατά -11,7% που επλήγησαν ειδικά από τα capital controls. Ύφεση στο -1,3%. 2,7% αύξηση της αποεπένδυσης της ελληνικής οικονομίας. Περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης κατά 1,9% Πτώση της ανταγωνιστικότητας στην 56 θέση σε σύνολο 62 κρατών.

Αλλά τα capital controls δεν αίρονται ούτε θα αρθούν στον επόμενο χρόνο. Κάθε πρόβλεψη ανάπτυξης είναι έωλη καθώς περιορισμός στη διακίνηση χρήματος και ανάπτυξη δεν συμβαδίζουν.

Η κρίση στην Ευρωζώνη με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. και την ενίσχυση των τάσεων διάλυσης της Ευρωζώνης βρίσκει την Ελλάδα σε πολύ χειρότερη θέση. Η Ελλάδα υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη σε φάση ανάταξης των δυνάμεων και της οικονομίας. Σήμερα, βρίσκεται ακόμη σε φάση διάλυσης με τάσεις περαιτέρω αύξησης του δημοσίου λόγω πελατειακής κομματοκρατίας, επιβαρύνοντας με νέους φόρους τους πολίτες και τροφοδοτώντας την αβεβαιότητα για το μέλλον της.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Η κυβέρνηση αιχμάλωτη των μέτρων που έλαβε, εάν συνεχίσει με αυτή την οικονομική πολιτική, κινδυνεύει η Ελλάδα από την απόλυτη επιτυχία να καταλήξει στην απόλυτη αποτυχία.

Το μεγάλο στοίχημα για όλες τις χώρες που κατέστειλαν την οικονομική τους δραστηριότητα λόγω των μέτρων της καραντίνας είναι η σταδιακή απελευθέρωση από το νέο Κορωνοϊό, η έξοδος από την καραντίνα χωρίς οπισθοδρομήσεις και εν τέλει η επιτυχής επανεκκίνηση της οικονομίας τους. Δυστυχώς η διαδικασία δεν είναι γραμμική και δεν είναι ίδια για όλες τις οικονομίες και όλα τα κράτη.

Στην περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι η απόλυτη επιτυχία της εφαρμογής των μέτρων καραντίνας της πρώτης φάσης διατρέχει τον κίνδυνο να εξελιχθεί στο απόλυτο δράμα των επόμενων φάσεων.

Η φύση της νόσου Covid-19 και του Κορωνοϊού Sars Cov-2 είναι ότι συμπεριφέρεται όπως περίπου η εποχική γρίπη. Αυτό σημαίνει ότι έχει περιόδους ύφεσης και έξαρσης, ότι θα παραμείνει ανάμεσά μας και ανά πάσα στιγμή θα απειλεί με ενδημική ή πανδημική συμπεριφορά.

Με άλλα λόγια όταν η Ελλάδα ξεκινήσει να αποσύρει μέτρα καραντίνας, η εξάπλωση του ιού θα είναι έτοιμη να συμβεί τόσο με κρούσματα εσωτερικής ανακύκλωσης όσο και με εισαγόμενα κρούσματα. Η τελική λύση αντιμετώπισής του θα έρθει όταν ο πληθυσμός θα μπορέσει να εμβολιαστεί και αυτό δεν αναμένεται πριν την επόμενη διετία

Σε μία άλλη κανονικότητα, με συνεχή επαγρύπνηση και επιτήρηση του ιού, φαίνεται πως θα ζούμε για τα επόμενα δύο χρόνια και αναλόγως λιγότερα ή περισσότερα περιοριστικά μέτρα

Οι ειδικοί του Χάρβαρντ περιγράφουν τον τρόπο που θα «σηκώνονται» τα επιδημικά κύματα με υφέσεις και εξάρσεις

Φαίνεται πως τα επόμενα δύο χρόνια θα ζούμε, με τις νέες συνθήκες φυσικής απόστασης και μέτρων υγιεινής για τον πληθυσμό αλλά και για την εγρήγορση των επιστημονικών και υγειονομικών αρχών στη χώρα μας – όπως και παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημονικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, τονίζεται πλέον από τους ειδικούς η ανάγκη συνεχούς επαγρύπνησης και επιτήρησης του ιού, τουλάχιστον για τα επόμενα δυο χρόνια, αλλά και η πιθανότητα να εκδηλωθούν πιο σημαντικές επιδημίες το χειμώνα σε σχέση με το καλοκαίρι τα επόμενα χρόνια.

– Μόνο με αποτελεσματικό εμβόλιο θα σβήσει ο ιός, τονίζει ο Σωτήρης Τσιόδρας

Μέχρι τον γενικό εμβολιασμό του πληθυσμού θα είναι απολύτως απαραίτητα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας, απολύμανση, μάσκα, τέστ, αντισηπτικά, στολές νοσηλευτικού προσωπικού, ειδικός εξοπλισμός ασθενοφόρων και αστυνομικών. Πρόκειται για ένα νέο κλάδο της οικονομίας που θα είναι απαραίτητος τουλάχιστον μέχρι το 2022 όταν θα υπάρχει δυνατότητα γενικής εφαρμογής ενός εμβολίου που ακόμη πρέπει να ανακαλυφθεί.

Οι χώρες που έχουν αναπτύξει αυτή την παραγωγή υγειονομικού υλικού και ενδεχομένως είναι κοντά και στο εμβόλιο είναι, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, Η Κίνα και οι ΗΠΑ.

Η Γερμανία από την πρώτη στιγμή και με απόλυτη μυστικότητα έχει προχωρήσει σε μερική βιομηχανική αναδιάταξη με κατεύθυνση την παραγωγή του υγειονομικού εξοπλισμού που θα της επιτρέψει να ξεκινήσει την έξοδο από την καραντίνα χωρίς να απειλείται με οπισθοδρόμηση καθώς θα έχει τα υγειονομικά μέσα άμυνας. Απαγόρευσε όμως να δοθούν αυτά τα μέσα σε άλλες χώρες και για να προστατεύσει την απόλυτη μυστικότητα καθώς και την όποια διαρροή σε άλλη χώρα, ανέστειλε την παραγωγή τέτοιου υλικού σε θυγατρικές της εταιρείες που εδρεύουν σε άλλες χώρες.

Τις ώρες που γράφεται αυτό το άρθρο το Bloomberg δημοσιεύει την είδηση ότι η Μέρκελ ανακοίνωσε την απόφαση εξόδου από την καραντίνα με σταδιακά βήματα ξεκινώντας την επόμενη εβδομάδα 20/4 από μικρά καταστήματα, ενώ τα σχολεία θα ανοίξουν νωρίς τον Μάιο.

Αρκετά μέτρα θα μείνουν σε εφαρμογή μέχρι τις 3 Μαΐου και φυσικά μετά την χαλάρωση των περισσότερων μέτρων η κανονική ζωή θα επανέλθει αρκετές εβδομάδες αργότερα. Είναι προφανές επομένως ότι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπόρεσε να βρει ένα κοινό πλαίσιο βημάτων χαλάρωσης της καραντίνας και επανόδου στην κανονική ζωή ήταν ότι η Γερμανία ήθελε πρώτη να θέσει τις μηχανές σε λειτουργία έχοντας τις αδύναμες χώρες σε ομηρία καραντίνας.

Η Ελλάδα, δεν έχει πολιτική παραγωγής υγειονομικού υλικού αν και έχει την τεχνογνωσία, ιδιαίτερα με το εργαστήριο νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ. Η Ελλάδα επομένως θα πρέπει να προμηθευτεί όλο αυτό το ειδικό υγειονομικό υλικό, το οποίο είναι καινοτόμο καθώς τα παραδοσιακά αντισηπτικά πρέπει να αντικατασταθούν με αντιικά απολυμαντικά, στολές με αντιική ασπίδα, μάσκες με αντιική προστασία και βεβαίως, τεστ εκατομμύρια τεστ. Χωρίς αυτά η χώρα θα κινδυνεύει με δεύτερο και τρίτο κύμα εξάπλωσης του ιού, με νέα καραντίνα με τουριστικό αποκλεισμό και εντέλει με οικονομική κατάρρευση.

Τα σωστά μέτρα οικονομικής ανακούφισης που έλαβε η κυβέρνηση, έχουν ένα κόστος που μπορεί και πρέπει να καταβληθεί αρχικώς αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να επαναλαμβάνονται ούτε μπορεί το χρέος να αυξάνεται χωρίς επιπτώσεις.

Εφόσον η Γερμανία, η μόνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση που απέκτησε πλήρη εξοπλισμό αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Κίνα και οι ΗΠΑ απαγόρευσαν την εξαγωγή αυτού του υγειονομικού υλικού, η Ελλάδα χωρίς κυβερνητική πολιτική, άμεσα, παραγωγής δικού της υγειονομικού υλικού και ενίσχυσης της καινοτομίας των επιχειρήσεων σε αυτή την κατεύθυνση, θα εγκλωβιστεί, θα είναι αυτοπαγιδευμένη στον κύκλο της υγειονομικής κρίσης. Παγιδευμένη στην υγειονομική κρίση με θανάτους που μπορεί να λάβουν απρόσμενες διαστάσεις και εν τω μεταξύ η ανεργία, η ύφεση και το χρέος να κινδυνεύουν να προσλάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Εδώ και τώρα η κυβέρνηση πρέπει να στρέψει τον προσανατολισμό της στην παραγωγή αυτού του υγειονομικού υλικού και των τεστ.

Εδώ και τώρα πρέπει να καταργήσει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που εμποδίζουν την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που μπορούν να ανταποκριθούν στην καινοτομία και την παραγωγή των καινοτόμων υγειονομικών υλικών.

Εδώ και τώρα να σχεδιάσει την έξοδο από την καραντίνα έχοντας αποκτήσει τον αναγκαίο εξοπλισμό για την προστασία του πληθυσμού από την υποχρεωτική έκθεση που θα φέρει η δυστυχώς τεράστια οικονομική συνεισφορά στο εγχώριο ΑΕΠ της τουριστικής βιομηχανίας.

Εδώ και τώρα να ανασχεδιάσει την μείωση της εξάρτησης της Ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό και να χρηματοδοτήσει start ups με καινοτόμα προϊόντα αλλά και επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, στην online λιανική, την τηλεκπαίδευση, την τηλεργασία, τις μεταφορές, την αγροδιατροφική παραγωγή, την κυκλική οικονομία, την ενέργεια και τις ΑΠΕ, καθώς και την ναυτιλία.

Στο επόμενο άρθρο μου που θα έχει τον τίτλο «Η Πανδημία φέρνει νέο Παγκόσμιο Καταμερισμό Εργασίας και Γεωπολιτική Ανακατανομή Πόλων Εξουσίας» αναλύω όλα τα στοιχεία, οικονομικά και πολιτικά της μετά-Κορωνοϊού τάξης που επιχειρείται να δημιουργηθεί με τις νέες μορφές εργασίας, τους νέους τομείς της οικονομίας και το νέο πολυπολικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με σταθερή την αναζήτηση των πολιτικών που θα βοηθήσουν στην επιβίωση της Ελλάδας και των Ελλήνων μέσα σε αυτό τον κόσμο.

ΕΚΧΩΡΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΠΩΛΗΣΗ ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ, ΚΝΩΣΟΣ, ΑΓΑΛΜΑ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, 10.119 ΑΚΙΝΗΤΑ

Θα σταματούσαν στην Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα; Κατάλογος με 10.119 ακίνητα εκχωρούνται με υπουργική απόφαση στην ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε (υπερταμείο). Μεταξύ αυτών που εκχωρούνται στο υπερταμείο, δηλαδή στον προθάλαμο των αποκρατικοποιήσεων-πωλήσεων, είναι ο Λευκός Πύργος, το Γεντί Κουλέ, τα τείχη της Ακρόπολης και του Βαρδάρη, το Καυτατζόγλειο και άλλα στάδια στην Ελλάδα, το Γεννηματάς και άλλα Νοσοκομεία στην Ελλάδα, το αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής, το κενοτάφιο του Αγάλματος του Λεωνίδα στην Σπάρτη, η Οθωμανική βιβλιοθήκη και το Φετιχιέ Τζαμί στα Ιωάννινα και πολλά ακόμα.

Στην ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών υπάρχει η παραδοχή ότι η μεταφορά των ακινήτων έγινε μετά από απαίτηση των δανειστών στο πλαίσιο της τέταρτης αξιολόγησης, υποστηρίζοντας ωστόσο ότι περιοχές όπως αιγιαλοί και αρχαιολογικοί χώροι ή ακίνητα που εξυπηρετούν δημόσιους ή θρησκευτικούς σκοπούς προστατεύονται από τον νόμο και επομένως δεν μπορούν να εκχωρηθούν.

Παρ’ όλα αυτά το υπουργείο δεν εξηγεί τους λόγους που η λίστα περιλαμβάνει συγκεκριμένα ακίνητα που εμπίπτουν στις παραπάνω κατηγορίες αλλά ούτε τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση εάν οι δανειστές απαιτήσουν αποχαρακτηρισμούς εκτάσεων και ακινήτων.

Δεκάδες αρχαιολογικοί χώροι, πλατείες, σχολεία αλλά και νοσοκομεία έχουν περιληφθεί στη λίστα του Υπερταμείου, τα οποία εκχωρήθηκαν με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών.

Ενδεικτικά καταγράφονται:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
1) Α” Παιδικός Σταθμός
2) το ιστορικό σπίτι του Σοφιανόπουλου (κτίριο της ΤΥΔΚ με τις καμάρες στον πεζόδρομο του Ταχυδρομείου)
3) το μεγαλύτερο μέρος από το Πάρκο Εθνικής Ανεξαρτησίας (Ακαδημίας).

ΚΟΜΟΤΗΝΗ
1) Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής,
2) Αστυνομικού Μεγάρου Κομοτηνής,
3) Λαϊκή Αγορά της Κομοτηνής,
4) Αλυκές της Μέσης.
5) Καπναποθήκη του Δήμου Κομοτηνής,
6) Κολυμβητήριο
7) Κλειστό Γυμναστήριο του Δήμου Κομοτηνής.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
1) Ροτόντα
2)Αρχαιολογικό Μουσείο
3)Βυζαντινό Μουσείο
4)Νοσοκομείο Γεννηματά
5)Η Εκκλησία της Παναγίας Αχειροποιήτου
6)Καυτανζόγλειο Στάδιο
7)Φυλακές Γεντί Κουλέ και όλος ο περιβάλλοντας χώρος
8)Παλαιά βυρσοδεψεία
9)Δυτικά τείχη της πόλης από Βαρδάρη μέχρι Αγ. Δημητρίου
10)Τείχη της Ακροπόλεως με τον περιβάλλοντα χώρο
11)Το πάρκο κατά μήκος της Εθν. Αμύνης, από το Ν. Γεννηματά μέχρι την Εγνατία οδό
12) Εκκλησία των 12 Αποστόλων στην οδό Κάλβου
13) Τμήμα του παλιού και του νέου σιδηροδρομικού σταθμού
14) Λευκός Πύργος

ΛΑΡΙΣΑ
1)Προνοιακή Μονάδα Κ.Α.Α.Ε.Α.Θ. «ΑΡΙΣΤΕΥΣ»

ΙΩΑΝΝΙΝΑ
1)κτήριο της Αποκεντρομένης Διοίκησης Ηπείρου – Δ. Μακεδονίας
2)Αρχοντικό Μίσιου
3)Οθωμανική Βιβλιοθήκη
4)Βυζαντινό Μουσείο
5)Φετιχιέ Τζαμί
6)Πυροσεστική
7)Τζαμί Καλούτσιανης
8)Παιδικός Σταθμός Βοτανικού
9)Στρατόπεδο Βελισαρίου
10)π. Στρατιωτικό αεροδρόμιο «Κατσικάς».
11) Φυλακές Σταυρακίου

ΤΡΙΚΑΛΑ
1)πλατεία παλιού ΚΤΕΛ
2)χώρος Αρχαίας Τρίκκης – Ασκληπιείο
3)Νομαρχία
4) Παλαιό Δικαστικό Μέγαρο
5) πλατεία Δικαστηρίων
6) Νέο Δικαστικό Μέγαρο

ΓΡΕΒΕΝΑ
1)Νοσοκομείο Γρεβενών

ΠΡΕΒΕΖΑ
1)Παλαιό Τελωνείο
2)Πάρκο Νεάπολης (Πυροβολικό)
3)Ναυτικές Σχολές (ΑΕΝ Πρέβεζας)

4)Νοσοκομείο Πρέβεζας
5)Πλατεία Νεοχωρίου
6)Πλατεία Αγίου Θωμά

ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ
1)Γηροκομείο Καρπενησίου
2)Κέντρο Ψυχικής Υγείας Καρπενησίου

ΑΓ. Δημήτριος ΑΤΤΙΚΗΣ
1)Ασύρματος

ΒΥΡΩΝΑΣ Αττικής
1. Παλαιά Αγορά Βύρωνα
2. Προσφυγικά Στενά
3. Στρατόπεδο Σακέτα
4. Το κτήριο του Αστυνομικού Τμήματος Βύρωνα
6. Τα σχολεία Καρέα (λεωφ. Ελλήνων Αξιωματικών)
7. Το Σχολικό Συγκρότημα της Εργάνης (3ο, 4ο, 5ο Γυμνάσιο – Λύκειο Βύρωνα καθώς και τα όμορα δημοτικά σχολεία)

ΜΕΣΣΗΝΙΑ
1)παραλία μπροστά από το “Πανελλήνιο”,
2)πλατεία Φραγκόλιμνας,
3)Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο
4)1ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας,
5) Λύκειο Παραλίας,
6)Πυροσβεστική

ΣΠΑΡΤΗ
1)Δημόσια βιβλιοθήκη Σπάρτης
2)παλαιό δικαστικό μέγαρο
3)πλατεία στο κενοτάφιο του αγάλματος του Λεωνίδα,
4)Πυροσεστική
5)Λόφος “Ξενία”
6)αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Σπάρτης

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
1)Τμήματα των Ενετικών Τειχών
2)Κνωσός,
3)Τα Νεώρια,
4) Χημείο,
5) Δικαστικό μέγαρο,
6) Πύλη του Αγίου Γεωργίου,
7)Η είσοδος της Σαμπιονάρα,
8) Παγκρήτιο στάδιο,
9)Αρχαιολογικό μουσείο παλιό και νέο,

ΧΑΝΙΑ
1)τα Νεώρια στο παλιό λιμάνι
2)Παλιό Τελωνείο (θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης»)
3)στρατόπεδο Μαρκοπούλου
4)Ιταλικοί Στρατώνες
5) Φρούριο Φιρκάς
6)Ναυτικό Μουσείο Κρήτης
7)πλατεία Δικαστηρίων
8)(παλιό) Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων
9)Πύλη της Άμμου
10) ΤΕΙ Κρήτης παράρτημα Χανίων
11)Εθνικό Στάδιο Χανίων
12) παλιές Δικαστικές Φυλακές Χανίων
13)Παλιό Ψυγείο
14)Ιστορικό Αρχείο Κρήτης
15)Αστυνομικό Μέγαρο Χανίων

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΤΙΜΟΥΜΕ

Μισό αιώνα σχεδόν από την τραγωδία της Κύπρου οι κίνδυνοι για το έθνος διαρκώς αυξάνονται και τείνουν να αποκτήσουν μορφή χιονοστιβάδας.

Το ΝΑΤΟ αρνείται να πάρει θέση για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Επιδοκιμάζει τη χρήση βίας και επιθετικότητας μέλους της. Επιδοκιμάζει εμμέσως πλην σαφώς την επίθεση Τουρκικών στρατευμάτων σε Έλληνες στρατιωτικούς, όπως συνέβη στην Κύπρο, παρότι είναι συμμαχικές χώρες εντός του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ αποδέχεται με τη σιωπή του την ευθέως και επισήμως διακηρυγμένη θέση απειλής πολέμου -Casus Belli- ενός μέλους της συμμαχίας, της Τουρκίας, εναντίον άλλου της Ελλάδας.

Το ΝΑΤΟ ενώ έχει διακηρύξει ότι εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο δεν υποχρεώνει τα μέλη του να εφαρμόσουν το διεθνές δίκαιο αυτό τουλάχιστον που έχει προσλάβει οριστικό και υποχρεωτικό χαρακτήρα. Ανέχεται και επιβραβεύει τον Τουρκικό αλυτρωτισμό τον Τουρκικό επεκτατισμό και αναθεωρητισμό.

Το ΝΑΤΟ αποδέχεται την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας ενός μέλους της συμμαχίας εναντίον άλλου μέλους της συμμαχίας.

Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δεν δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης στους κρίσιμους αυτούς τομείς.

Είναι βαθιά η ανησυχία του ελληνικού Λαού, γιατί η κυβέρνηση με πρωτοφανή υποχωρητικότητα δηλώνει δεδομένη και αποφεύγει να εγείρει τα μεγάλα θέματα που απασχολούν το έθνος, στο πλαίσιο της συμμαχίας.

Μια συμμαχία που δεν εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο, επιτρέπει την επιθετικότητα ενός μέλους της εναντίον άλλου μέλους και δεν υποχρεώνει τα μέλη της να σεβαστούν τις ομόφωνες τουλάχιστον αποφάσεις του ΟΗΕ αντιθέτως σφυρίζει αδιάφορα όταν γίνονται και επιθέσεις στις ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ, παύει να είναι συμμαχία. Αυτή δεν είναι συμμαχία είναι η φωλιά των γκρίζων λύκων.

Τέτοιες συμμαχίες ουδέποτε καταγράφηκαν ιστορικά γιατί δεν επιβίωσαν και η κυβέρνηση οφείλει να το επισημάνει εντός της συμμαχίας και να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που της παρέχει η ίδια η συμμαχία.

Η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να θέσει βέτο στο δόγμα Λουνς και να πρωτοστατήσει ώστε η  συμμαχία να γίνει ισότιμη μεταξύ των μελών, με προσήλωση στο διεθνές δίκαιο. Διαφορετικά η συμμαχία δεν έχει μέλλον και δεν θα μπορεί να λάβει καμία απόφαση χωρίς να υπάρχει στοιχειώδες ηθικό υπόβαθρο. Η συμμαχία ή θα παραλύσει ανεχόμενη τα νταηλίκια ορισμένων χωρών ή θα αποκτήσει τη θέση που της αξίζει στο διεθνές δίκαιο. Αυτή θα ήταν η θέση μιας αδέσμευτης κυβέρνησης, γιατί αυτή είναι η θέση του εθνικά υπερήφανου λαού μας αλλά και των περισσοτέρων λαών που βρίσκονται στο ΝΑΤΟ.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ιδρύθηκε για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να παραμείνουμε, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος προσαρμοσμένων στις συνθήκες μισού αιώνα μετά.

Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από το ντόπιο μεταπρατικό και παρασιτικό κεφάλαιο, μια αδίστακτη οικονομική ολιγαρχία σε αρμονική συνύπαρξη με τις πολυεθνικές.

Η ασυδοσία ντόπιων μηχανισμών εξουσίας, η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, ο χυδαίος ατομισμός που διαλύει τη συλλογική προσπάθεια και τη συνεκτικότητα της κοινωνίας, οι πελατειακές σχέσεις και η ιδεολογία της ήσσονος προσπάθειας, του καταναλωτισμού, εκπορεύονται από τα μεταπρατικά και παρασιτικά κεφάλαια που δρουν στη χώρα μας.

Αυτός ο εκφυλισμός και η διάβρωση των κοινωνικών δεσμών οδήγησαν σε μια νέα μεγάλη διπλή κρίση. Δημογραφική και υπαρξιακή κρίση αφενός. Ανίατη οικονομική κρίση και κρίση χρέους που προέρχεται από το σαθρό παραγωγικό μοντέλο και τροφοδοτείται από το αθεράπευτο έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου αφετέρου.

Διπλή κρίση που οδήγησε στον μαρασμό της ελληνικής υπαίθρου, γιατί δεν αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, επαναλαμβάνει και συνεχίζει τη μετανάστευση με τη μορφή λαμπρών μυαλών επιστρέψει τα εργασιακά δικαιώματα στην προ ΠΑΣΟΚ εποχή, στην προσφορά φτηνής και απάνθρωπης εργασίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται σε αντίθεση με τις διακηρυγμένες θέσεις της και αντί να συμβάλλει στη σύγκλιση οικονομιών και κοινωνικών στρωμάτων οδηγεί μια νέα κούρσα ανισοτήτων που διευρύνονται τόσο στο εσωτερικό των κρατών όσο και μεταξύ κρατών.

Η Ε.Ε. έχει εγκλωβιστεί σε πολυδαίδαλες διαδικασίες που οδηγούν στην αδράνεια, την αργοπορημένη αντίδραση και τις φυγόκεντρες τάσεις. Δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε σε πολιτική ούτε σε αμυντική ολοκλήρωση και αρκείται να απολαμβάνει των προνομίων ημετέρων της γραφειοκρατίας και των υπόγειων συμφωνιών.

Η Ε.Ε. σε μια εποχή που αναμετρώνται ο αυταρχισμός με τη δημοκρατία επιλέγει όλες τις λάθος πολιτικές που οδηγούν στην ενίσχυση αυταρχικών συστημάτων εξουσίας στο εσωτερικό της. Η απειλή του νεοφασισμού πλησιάζει να γίνει ρυθμιστική πολιτική δύναμη με σοβαρό σταθμό τις επερχόμενες Ευρωεκλογές.

Η απάθεια της Ελληνικής κυβέρνησης μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα είναι παροιμιώδης αλλά απολύτως εξηγήσιμη. Είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής δεξιάς, στην οποία ανήκει η δεξιά της Ελλάδας. Είναι η πολιτική που ευνοεί την υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων στα χέρια λίγων και οδηγεί στην αύξηση των ανισοτήτων.

Μια αδέσμευτη από συμφέροντα κυβέρνηση θα έβαζε σε όλα τα επίπεδα διαπραγματεύσεων την ανατροπή αυτών των πολιτικών στην Ε.Ε. και θα διαμόρφωνε τις συμμαχίες που θα οδηγούσαν σε πολιτική και αμυντική ολοκλήρωση αλλά και στην μείωση των ανισοτήτων την σύγκλιση των οικονομιών και των κοινωνικών στρωμάτων.

Μια αδέσμευτη και διορατική κυβέρνηση θα έθετε ως κυρίαρχο θέμα την επιβολή κανόνων λειτουργίας των ψηφιακών κολοσσών και των χρηματοοικονομικών κέντρων στη διακίνηση κεφαλαίων.

Μια κυβέρνηση με πίστη στη λαϊκή κυριαρχία, θα εξοστράκιζε τις πολιτικές που οδηγούν στην αγκαλιά του αυταρχισμού θα εφάρμοζε την εμβάθυνση της δημοκρατίας στην χώρα μας καθιστώντας την υπόδειγμα και θα απαιτούσε ανάλογες πρακτικές στην Ε.Ε. εντός της οποίας πολλές κυβερνήσεις και ακόμη περισσότεροι λαοί είναι έτοιμοι και επιθυμούν να εκσυγχρονίσουν το σύστημά τους με διαφάνεια και δημοκρατία.

Μια κυβέρνηση με βαθιά δημοκρατική παιδεία θα δεχόταν ότι η αναστολή ολοκλήρωσης της αποκέντρωσης στην αυτοδιοίκηση, που εφαρμόζει, είναι πλέον αντισυνταγματική πράξη και θα απέδιδε πόρους και εξουσίες πλήρους αποκέντρωσης στην αυτοδιοίκηση.

Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.

Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν.

Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου, που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού, αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας.

Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα.

Υπάρχει μόνο ένας, εθνικά αποδεκτός, δρόμος να ανακοπεί το μαράζωμα του Ελληνισμού, η μείωση του πληθυσμού που οδεύει σε λιγότερο από 8 εκατομμύρια Έλληνες μέχρι το 2050

Χρειάζεται ένα σοκ που θα προκαλέσει δημογραφική έκρηξη.

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος, οικονομικά αποδεκτός, που θα ανακόψει την παρακμή με το χρέος και το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου.

Χρειάζεται ένα παραγωγικό οικονομικό σοκ που θα επιταχύνει την προσαρμογή του παραγωγικού μοντέλου και της οικονομίας στη νέα ψηφιακή εποχή. Χρειάζεται αλλαγή μοντέλου που θα κάνει κορυφαία την Ελληνική παραγωγική βάση στην κυκλική οικονομία, την πρόσβαση της σε σπάνιες γαίες, την ενεργειακή της αυτάρκεια πρωτίστως με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας,βασισμένες στην ενεργειακή δημοκρατία και την εφαρμογή αυτοματισμών, ρομποτικής και της λεγόμενης Τεχνητής Νοημοσύνης-ΑΙ

Το διπλό, δημογραφικό και αναπτυξιακό σοκ έχει ως θεμέλιο τρεις βασικές αρχές.

  • Την αρχή της προστασίας της μητρότητας, της εργαζόμενης μητέρας και των ανήλικων παιδιών με ειδικό πλαίσιο κινήτρων και διευκολύνσεων, με ένα νέο κοινωνικό σύστημα στην υπηρεσία τους και μια νέα μορφή εκπαίδευσης στον αντίποδα του διαβρωμένου και υποβαθμισμένου εκπαιδευτικού συστήματος.
  • Την αρχή της προστασίας της ποιότητας εργασίας, της ποιότητας ζωής και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Στη νέα εποχή των αυτοματισμών οφείλουμε να διασφαλίσουμε το δικαίωμα της εργασίας σε όλους τους Έλληνες.
  • Την αρχή του υγιούς ανταγωνισμού και της υγιούς επιχειρηματικότητας με σαφή προτεραιότητα την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων, την ανάδειξή των Ελληνικών περιφερειών σε πρωταγωνιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ιδιαίτερο σεβασμό στην προστασία του περιβάλλοντος.

Για να επιτύχει το διπλό, δημογραφικό και αναπτυξιακό σοκ χρειάζεται να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία και η ισότιμη υγειονομική περίθαλψη σε όλους τους Έλληνες.

 

Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων, που επανέρχονται στην προ ΠΑΣΟΚ εποχή, στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά.

Η διακήρυξη των αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος μπορεί να προκαλέσει μια νέα εκκίνηση για τη στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.

Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος ήταν και είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία -από τη βάση μέχρι την ηγεσία-, με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν.

Το πρόγραμμα θα συναποφασιστεί με διαδικασίες από την βάση, περιφερειακά συνέδρια, κεντρικό συνέδριο και δημοψηφίσματα. Όλο αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.

Έχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος, στους οποίους επιστρέφουμε, που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους.

Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.

Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.

Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού -εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών-, η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.

Εμείς, τα ιδρυτικά μέλη και όλοι οι αγωνιστές, όπως τότε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα κάλεσε επαναλαμβάνουμε την έκκληση προς τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του απαιτώντας να έχει τον λόγο, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα και αυτοδίκαια στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.

Η ΦΘΗΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ κ. ΣΤΑΪΚΟΥΡΑ ΔΕΝ ΣΥΣΚΟΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2004-2009.

Όχι κ. Σταϊκούρα δεν υπερασπίζεστε έτσι την περίοδο Καραμανλή. Οι αριθμοί και τα στοιχεία που σχηματίζουν στο διάγραμμα την ανάποδη καμπάνα διαψεύδουν την προπαγάνδα. Ο λαϊκισμός δεν έχει όρια στη χώρα μας. Η μίξη ασύνδετων ή/και άσχετων οικονομικών στοιχείων με προαποφασισμένα πολιτικά συμπεράσματα αποδίδει ως αποτέλεσμα την φθηνή προπαγάνδα.

Στο απίθανο ύψος των 44,363 δις εκτοξεύτηκε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας το 2008, (από 25,185 δις το 2003) και αυτά είναι δικά σας στοιχεία κ. Σταϊκούρα!!!

STAIK

Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών καταβαραθρώθηκε σε αρνητικά ρεκόρ το 2006 και αυτό συνέβη πριν την κρίση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Το 2008 η Ελλάδα έπιασε πάτο με ποσοστό -15% πριν ακόμη εμφανισθούν οι συνέπειες της Ευρωπαϊκής κρίσης στη χώρα μας!!! Όπως φαίνεται στο διάγραμμα το έλλειμμα στην Ευρωζώνη ήταν σταθεροποιημένο. Στη δική σας διακυβέρνηση έκανε αρνητική βουτιά.

Αντιθέτως από το 2009 και 2010 ξεκίνησε ένα ανοδικό κανάλι προς τον Μ.Ο. της Ευρωζώνης, το οποίο βέβαια τινάχτηκε στον αέρα με τα capital controls του αριστερού λαϊκισμού.

STAIK1

Σύμφωνα με τον κ. Σταϊκούρα η χώρα πλήρωνε από το 2004 έως το 2009 13 δις για τόκους δανείων ετησίως. Εάν ναι, τι κάνατε για αυτή τη γνωστή και προγραμματισμένη δαπάνη; Ενσωματώθηκε σε μια κυβερνητική πολιτική μεταρρυθμίσεων την εποχή των παχιών αγελάδων; Γιατί η αύξηση του ΑΕΠ ακριβώς αυτό έδειχνε. 4,40% το 2004, 2,30% το 2005, 5,50% το 2006, 3,50% το 2007, 3,10% το 2008. Τι μέτρα πήρατε λοιπόν όταν υπήρχε ανάπτυξη ώστε να μην υποστούν με σκληρότητα τα μέτρα και τις συνέπειες οι πολίτες;

Προσλάβατε κ. Σταϊκούρα, σε ελάχιστο χρόνο 850.000 υπαλλήλους στο δημόσιο και μοιράσατε στους αγρότες επιδοτήσεις που επιστρέφονται στην Ε.Ε. μέχρι σήμερα.

Θολωμένοι από την πελατειακή σας πολιτική φορτώσατε το δημόσιο μέχρις εσχάτων και αφήσατε την χώρα στην τύχη της, ανοχύρωτη στην κρίση του 2008 την οποία επικαλείστε χωρίς ντροπή ως δικαιολογία για τα τερατώδη οικονομικά μεγέθη που αφήσατε.

Τεράστιο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τεράστιο έλλειμμα στη Γενική Κυβέρνηση. Αυτά τα ελλείμματα που δημιουργήσατε πως καλύφθηκαν; Με δανεισμό! Με νέο χρέος! Ασυνείδητη επέκταση του χρέους του δημοσίου. Βεβαίως οι αγορές τότε δάνειζαν αλλά και προειδοποιούσαν. Μόνο που οι αγορές δεν συγχωρούν τα αδιέξοδα και δεν χαρίζονται στις ρουσφετολογικές ανάγκες των πολιτικών.

Το χειρότερο είναι ότι ακόμη δικαιολογείτε τον λαϊκισμό εκείνης της περιόδου, δικαιολογείτε την πελατειακή χρήση της εξουσίας, αλλά δεν λέτε κουβέντα γιατί το χρέος του δημοσίου από 168 δισεκατομμύρια Ευρώ στο τέλος του 2003 το εκτινάξατε σε 299,7 δισεκατομμύρια Ευρώ το 2009. Αυτά είναι απόλυτοι αριθμοί και δεν σηκώνουν παιγνίδια με ποσοστά επί του ΑΕΠ και την ΕΛΣΤΑΤ. Αυτό το τέρας του χρέους δημιουργήθηκε σε περίοδο ομαλότητας!!!

Public Dft

Εγκλωβισμένος στην κατεστημένη λογική νομίζετε ότι υπηρετείτε την ηγεσία σας. Στην πραγματικότητα εκθέτεται τόσο την πρώην όσο και την σημερινή ηγεσία σας είτε ασπάζεται τις απόψεις σας είτε όχι. Γιατί όλοι σκέπτονται ότι είστε μία από τα ίδια!

Η ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ ΓΥΜΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗ

Η αποκρουστική αλήθεια αρχίζει να αποκαλύπτεται. Είναι οι πρώτες «διαρροές» της κυβέρνησης για την περίφημη αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που επιβεβαιώνουν ότι οδηγούν σε αυξήσεις «φωτιά» στον ΕΝΦΙΑ.

Αυξήσεις που θα φτάσουν έως 30% και θα βαρύνουν τις πλάτες εκατομμυρίων κατοίκων 86 δήμων της Περιφέρειας Αττικής και της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, καθώς και χιλιάδων δήμων της υπόλοιπης χώρας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στις περιοχές που οι αντικειμενικές τιμές των ακινήτων κυμαίνονται σήμερα μεταξύ 600 και 1.000 ευρώ ανά τ.μ., οι τιμές θα αυξηθούν σε ποσοστά από 10% έως και 40%.

Όπως είχαμε προβλέψει https://www.mavrakiseconomics.com/2018/01/28/η-απατη-με-τισ-αντικειμενικεσ-και-η-δ/την πρόταση για τις αυξήσεις θα επιρρίψουν στις πλάτες εκτιμητών, ωστόσο κανείς σοβαρός εκτιμητής δεν δέχθηκε να συμμετάσχει σε αυτή τη γελοιοποίηση του επαγγέλματος ούτε πιστεύουμε ότι θα υπάρχει κάποιος έμπειρος ανεξάρτητος εκτιμητής που να προτείνει αυξήσεις.

Πάντα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα οι αυξήσεις πλήττουν κυρίως τις περιοχές στις οποίες κατοικούν νοικοκυριά με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και στις οποίες οι τιμές ζώνης (οι αντικειμενικές τιμές αφετηρίας) είχαν αρχική εκκίνηση, χαμηλότερη των τότε πραγματικών τιμών της κτηματαγοράς.

Διαρρέουν ότι εκτιμητές (;;;) φέρονται να έχουν εισηγηθεί για τις περιοχές αυτές αυξήσεις αντικειμενικών τιμών κατά 10% έως και 40%, ώστε από τα επίπεδα των 600 – 1.000 ευρώ ανά τ.μ. να κυμαίνονται πλέον πάνω από 750 και μέχρι 1.200 ευρώ ανά τ.μ. Εξωπραγματικό και επαίσχυντο για όσους έχουν γνώση της αγοράς.

Με βάση αυτές τις αυξήσεις ο κύριος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) θα αυξηθεί κατά ποσοστά τα οποία στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων θα υπερβαίνουν το 20% και θα φθάνουν μέχρι και το 30%.

Οι τιμές ζώνης από 600 έως και 1.000 ευρώ το τ.μ. ισχύουν σήμερα σε 86 δήμους των περιοχών της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, καθώς και σε χιλιάδες άλλους δήμους της υπόλοιπης χώρας.

Σε όλες αυτές τις περιοχές οι αυξήσεις των αντικειμενικών τιμών ζώνης θα έχουν ως συνέπεια την άνοδο σε υψηλότερο κλιμάκιο υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ όπου ισχύει μεγαλύτερος συντελεστής προσδιορισμού του φόρου αυτού.

Η κυβέρνηση έστησε όλη την παρωδία ανάθεσης των αντικειμενικών αξιών σε κάποιους εκτιμητές για να τους αποδώσει επικοινωνιακά το βάρος των αυξήσεων του ΕΝΦΙΑ.

Βάρος που θα επωμιστούν εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων γιατί απλούστατα αυτή η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ δηλαδή να εγγραφούν εισπράξεις 3,3 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ετησίως από ΕΝΦΙΑ.

ΟΙ G20 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ

Οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι υπουργοί οικονομικών του G20 συναντήθηκαν στη Σαγκάη τον Απρίλιο και έστησαν έναν «γύρο θριάμβου» για το πρόσκαιρο ράλι των τιμών στις χρηματιστηριακές αγορές. Στη συνέχεια εξέδωσαν την ανακοίνωσή τους, με την οποία ουσιαστικά κατηγορούν τον ιδιωτικό τομέα ότι δεν πληρώνει αρκετούς φόρους για να έχουν άνεση στις σπατάλες τους. Έχουν εκδοθεί οδηγίες δράσης των Χρηματοοικονομικών τους δικτύων για το Ξέπλυμα Χρήματος (FATF), η οποία είναι ελπίζουμε μια ειλικρινής οδηγία για να κυνηγήσουν το μαύρο χρήμα σε όλη του την έκταση σε παγκόσμιο επίπεδο και να εισπράξουν φόρους.

Η G20 κατηγορεί πάντα και μόνο τον ιδιωτικό τομέα, αντί τις κυβερνήσεις. Η ομάδα εργασίας στη Σαγκάη δεν έχει την ελάχιστη κατανόηση για τον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας ή απλά προστατεύουν τις κυβερνητικές θέσεις τους. Δεν ήταν σε θέση να καταλήξει σε οποιεσδήποτε εποικοδομητικές προτάσεις για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας. Αντ ‘αυτού, παραπονέθηκαν ότι η πρόσφατη αναταραχή στις αγορές απλά δεν αντικατοπτρίζει την άποψή τους για τα «υποκείμενα βασικά μεγέθη της παγκόσμιας οικονομίας.”

ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ…

Κάτι σπουδαίο θα συμβεί στο 2017 Διεθνές Οικονομικό Συνέδριο Θεσσαλονίκης: Για πρώτη φορά και σε αποκλειστικότητα θα παρουσιαστεί η νέα πλατφόρμα πλειστηριασμών και κόκκινων δανείων!
Για πρώτη φορά θα γίνει δυνατή η ουσιαστική, ενεργητική διαχείριση χιλιάδων ακινήτων που συνδέονται με τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα!
#ifc17thess

Πιστοποίηση αξίας, εκδήλωση ενδιαφέροντος αγοραστών και γνωριμία με τα ακίνητα θα γίνεται μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών , όλο το 24ωρο, με δυνατότητα για πολλαπλές προσφορές από την Ελλάδα και το εξωτερικό με τους όρους του ιδιοκτήτη. Αυτή θα είναι μια προβολή στο άμεσο μέλλον που θα ομαλοποιεί την αγορά, τα NPL’s των τραπεζών και τις αναγκαστικές εκτελέσεις.

Με αυτή τη μέθοδο παρακάμπτονται τα προβλήματα που δημιουργούνται υπό την πίεση και την απελπισία της τελευταίας στιγμής στους πλειστηριασμούς οι οποίοι μπορεί να καταλήγουν σε ευτελή τιμήματα ακόμα κι αν δεν το επιθυμεί καμία πλευρά.

Η τελική πράξη θα είναι αποτέλεσμα συνεργασίας πωλητή-αγοραστή με τους πιστωτικούς οργανισμούς της χώρας και τη συμβολή των ειδικών εκτιμητών.

Η σχετική πλατφόρμα που ετοιμάζεται, αναμένεται να είναι σε πλήρη λειτουργία εντός του μήνα.

Ειδικότερα, προβλέπεται ότι θα παρέχεται ευχέρεια για την υποβολή όχι μόνον μίας προσφοράς, αλλά πολλών, προκειμένου να επιτυγχάνεται, κάθε φορά, το μεγαλύτερο δυνατό ποσό για το προσφερόμενο ακίνητο.

Παράλληλα, με το νέο ηλεκτρονικό σύστημα, πλειστηριασμοί ακινήτων θα διενεργούνται 24 ώρες το 24ωρο.

Σημαντικό στοιχείο του νέου συστήματος είναι ότι θα μπορούν να μετέχουν ενδιαφερόμενοι όχι μόνον από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.

Δημοφιλέστερα Άρθρα