Η κυριολεκτική σημασία ταυτίζεται σήμερα με τη μεταφορική σημασία της φράσης.
Η νέα γεωπολιτική αρχιτεκτονική ξεκίνησε και η Ελλάδα απουσιάζει παντελώς.
Το νέο γεωπολιτικό σύστημα, σύμφωνα με τη στρατηγική Τραμπ, διαμορφώνει μια καινούργια παγκόσμια ιεραρχία στην κορυφή της οποίας προσβλέπει να βρίσκονται οι ΗΠΑ και να ακολουθούν κράτη με φυσικούς πόρους, στρατηγική επιρροή και ηγέτες που δεν περιορίζονται από δημοκρατικούς θεσμούς.
Οι μέχρι πρότινος σύμμαχοι των ΗΠΑ, δεν θεωρούνται πλέον εταίροι, αλλά βαρίδια και αδύναμοι κρίκοι που πρέπει να υποστούν την ανάλογη εκμετάλλευση.
Η έννοια της εδαφικής ακεραιότητας βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση, ανατρέποντας τους κανόνες της μεταπολεμικής τάξης.
Τα σύνορα της Ουκρανίας μπορεί να καθοριστούν με μια χειραψία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν, ενώ τα σύνορα κάθε άλλης χώρας είναι υπό νέα διαμόρφωση ανάλογα με τη δυνατότητα απειλής ή την έκβαση ενός πολέμου.
Η νέα εποχή προσδιορίζεται από το «δίκαιο του ισχυρού» και όχι από την «ισχύ του δικαίου», επιτρέποντας στις μεγάλες δυνάμεις ή όσους φρόντισαν να αποκτήσουν στρατιωτική ισχύ, να επιβάλλονται και να εκφοβίζουν τις μικρές.
Στο νέο πλαίσιο που περιλαμβάνει στην κορυφή του τις Σίνο-Αμερικανικές «διαπραγματεύσεις», ο Σι Τζινπίνγκ θα μπορούσε να διεκδικήσει εδάφη, προσφέροντας οικονομικές παραχωρήσεις έναντι ανταλλαγμάτων για την Ταϊβάν, τη Νότια Σινική Θάλασσα ή τα Ιμαλάια.
Εφόσον βέβαια αποδεχτεί ο Σι Τζινπίνγκ αυτή τη γεωπολιτική σχέση, την οποία όπως φαίνεται έχει αποδεχθεί ο Πούτιν για τη Ρωσία.
Η ρήση του Ζελένσκι ότι οι ΗΠΑ δεν αισθάνονται την πίεση γιατί τους προστατεύει ένας Ωκεανός, είναι τελείως αναχρονιστική και αφορά την προηγούμενη μεταπολεμική εποχή.
Σήμερα οι πόλεμοι περιλαμβάνουν πλέον το διάστημα και τον κυβερνοχώρο, οπότε η φυσική απόσταση προσφέρει πολύ λιγότερη προστασία από ό,τι το 1941, όταν έγινε η επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ και έβαλε τέλος στον απομονωτισμό των ΗΠΑ.
Ωστόσο η νέα αρχιτεκτονική με τη ρευστότητα των συνόρων, νομοτελειακά θα προκαλέσει συγκρούσεις και πολέμους.
Εάν επέλθει το χάος με ανεξέλεγκτες συγκρούσεις και αιματηρούς πολέμους είναι συνάρτηση του ποσοστού εγκατάλειψης της Ευρώπης και της Ασίας από την ομπρέλα των ΗΠΑ σε συνδυασμό με την ικανότητα γρήγορης ανασυγκρότησης της Ε.Ε. σε μια ισχυρή στρατιωτικά και αμυντικά ομοσπονδία.
Η Ελλάδα σε αυτό το πλαίσιο βρίσκεται με μια κυβέρνηση σε αποδρομή και μια αντιπολίτευση που δεν έχει ιδέα του μεγέθους των γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Η Ελληνική άρχουσα τάξη έχοντας εστιάσει την στρατηγική της στην βολική εναπόθεση της προστασίας από τις μεγάλες δυνάμεις αποδυνάμωσε κάθε υποδομή ισχυρής αμυντικής διάταξης.
Το παρασιτικό και μεταπρατικό κεφάλαιο της Ελλάδας προώθησε τις πολιτικές και τους πολιτικούς του κατευνασμού απέναντι στην πάντα επεκτατική Τουρκία και αφόπλισε την χώρα τόσο σε επίπεδο ηθικό όσο και υλικοτεχνικό.
Η σχολή της ηττοπάθειας στήριξε το απατηλό αφήγημα, το οποίο ακουγόταν εύηχο στα αυτιά των Ελλήνων, ότι οι στρατιωτικές δαπάνες θα απέβαιναν σε βάρος των κοινωνικών πολιτικών και ότι η ειρήνη είναι αυτή που αποτρέπει το ενδεχόμενο πολέμου.
Σήμερα στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα της δύναμης του ισχυρού, η Ελλάδα βρίσκεται με τον λαό της αφοπλισμένο ηθικά, ανέτοιμο και απρόθυμο να αναλάβει ευθύνες και να αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά και εξαφανισμένη πολιτικά τόσο στο εσωτερικό όσο και στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Εξάλλου ποιος θα δώσει σημασία στον ανήμπορο όταν όλοι τρέχουν για το τομάρι τους;
Μέρα που είναι μάλλον μας σώζει γιατί πετάμε χαρταετό κυριολεκτικά και εθελοτυφλούμε στη μεταφορική έννοια.
