ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρχική ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Που είναι το 7,75%; Ποιες αλχημείες το ροκάνισαν και οι αυξήσεις στις συντάξεις ήταν 20€-30€ για κύριες συντάξεις από 900€ έως 1.300€; Όπως καταγγέλλουν πολλοί συνταξιούχοι θυμήθηκαν το 0+0=14% του πατέρα Μητσοτάκη!!!

Με πληθωρισμό που τρέχει με επίσημο ρυθμό στο 10% και συντάξεις με πραγματικές αυξήσεις στο 2,5% και οι μισές σχεδόν στο 0% συντελείται μια νέα ανακατανομή εισοδήματος σε βάρος των συνταξιούχων.

Ήρθε η ώρα για έναν απολογισμό που θα βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Μετά την κοροϊδία των «αυξήσεων» στις συντάξεις για να καταλάβουμε τι πραγματικά εκπροσωπεί κάθε πολιτική δύναμη και πόση αξιοπιστία έχει στις προτάσεις της-εάν έχει προτάσεις-, αναδημοσιεύουμε τα στοιχεία από τις εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους-ΓΛΚ.

Οι εκθέσεις του ΓΛΚ, αποκρύπτονται συστηματικά από τους εκπροσώπους των μεγάλων κομμάτων αλλά και εν γένει από τον δημόσιο διάλογο και τα media.

Οι εκθέσεις είναι αδιάψευστο τεκμήριο για τις μεγάλες περικοπές των συντάξεων και ειδικά σε βάρος όσων ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς τα ταμεία.

 

Α΄ Μνημόνιο για τους συνταξιούχους οι περικοπές πλησίασαν περίπου τα 20 δις €.

Σύμφωνα με αυτές η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» Λοβέρδου-Κουτρουμάνη με τους ν. 3863/2010 (ΦΕΚ Α’ 115/15-7-2010) και 3865/2010 (ΦΕΚ Α’ 120/21-7-2010) για τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αντίστοιχα, οι αρχές και τα επιμέρους ζητήματα των οποίων συμφωνήθηκαν μεταξύ της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και δανειστών στα πλαίσια του α’ Μνημονίου (ν. 3845/2010, ΦΕΚ Α’ 65/6-5-2010).

Το συνολικό κόστος των περικοπών των συντάξεων και Δώρων του α’ Μνημονίου για τους συνταξιούχους ανήλθε περίπου στα 20 δις €.

 

Β΄ Μνημόνιο για τους συνταξιούχους οι περικοπές ανήλθαν περίπου στα 35 δις €.

Βασικός εφαρμοστικός νόμος του β’ Μνημονίου ήταν ο ν. 4093/2012 («νόμος Βρούτση»), Η κυβέρνηση Σαμαρά επέφερε τις μεγαλύτερες και ευρύτερες περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις καθώς και την οριστική κατάργηση των τριών Δώρων-επιδομάτων (δηλαδή της 13ης και 14ης σύνταξης και του 13ου και 14ου, μισθού) τόσο για τους συνταξιούχους, όσο και για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Μια μόνιμη και βασική κατάκτηση του Κοινωνικού Κράτους, το Δώρο Χριστουγέννων, το Δώρο Πάσχα και το Επίδομα Αδείας για συνταξιούχους και μισθωτούς, που σεβάστηκαν όλες οι κυβερνήσεις σε Ευρώπη και Ελλάδα, καταργήθηκε εν μια νυκτί.

Το συνολικό κόστος των περικοπών Βρούτση, της δεύτερης αυτής «μεταρρύθμισης» ξεπέρασε τα 35 δις €.

 

 

Γ΄ Μνημόνιο περισσότερα από 35 δις € οι απώλειες για τους συνταξιούχους από την «πρώτη φορά αριστερά»

Η επονομαζόμενη «αριστερή» ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συμφωνήθηκε στα πλαίσια της γ’ Δανειακής Σύμβασης (ν. 4334/2015, ΦΕΚ Α’ 80/16-7-2015) και του γ’ Μνημονίου (ν.4336/2015, ΦΕΚ Α’ 94/14-8-2015), οι δομικές αλλά και φοροεισπρακτικές αρχές της οποίας αποτυπώθηκαν στον ν. 4387/2016 (ΦΕΚ Α’ 85/12-5-2016), τον γνωστό «νόμο Κατρούγκαλου».

Επακολούθησαν και βασικές επί τα χείρω τροποποιήσεις του κυρίως με τους ν. 4472/2017 (ΦΕΚ Α’ 74/19-5-2017) και 4475/2017 (ΦΕΚ Α’ 83/12-6-2017).

Το συνολικό κόστος των παρεμβάσεων-περικοπών του ν. 4387/2016 ανήλθε έως τα τέλη του 2021 σε άνω των 35 δις €.

Δηλαδή στις ήδη προϋπάρχουσες περικοπές στους συνταξιούχους προστέθηκε νέα επιβάρυνση άνω των 35δις € ανεβάζοντας το κόστος όλων των αλλαγών σε βάρος των συνταξιούχων στο δυσθεώρητο ποσό των 90δις€ και πλέον!

Το κόστος αυτό του ν. 4387/2016 αποτυπώνεται και ποσοτικοποιείται στις τρεις (3) σχετικές αναλυτικές Εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με αριθ. 141/16/2016, 112/24/2017 και 128/12/2017 που κατατέθηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση των ν. 4387/2016, 4472/2017 και 4475/2017, αντίστοιχα.

Ο νέος νόμος Βρούτση 4670/2020 (ΦΕΚ Α’ 43/28-2-2020) με κυβέρνηση τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποτελεί την τέταρτη απόπειρα «μεταρρύθμισης» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ)

Τι κάνει αυτός ο νόμος;

Ρητά αναφέρει ότι εφαρμόζει το άρθρο 25 με τις προνομοθετημένες περικοπές από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επί της «θετικής» προσωπικής διαφοράς.

Η τέταρτη ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» (ν. 4670/2020) νομιμοποιεί όλες τις προηγούμενες περικοπές.

Δηλαδή ο ν. 4670/2020:

  • καταργεί τη 13η σύνταξη (άρθρο 47 ν.4670/2020), όπως σκοπίμως κολοβά την είχε θεσπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το άρθρο 120 του ν. 4611/2019,
  • νομιμοποιεί όλες τις περικοπές των συντάξεων και την κατάργηση των Δώρων-Επιδομάτων που ο ίδιος ο Βρούτσης είχε θεσπίσει το 2012 και
  • νομιμοποιεί όλες τις περικοπές του νόμου Κατρούγκαλου και κυρίως τον μόνιμο «κόφτη» όλων των παλαιών συντάξεων (πριν το 2016) της προσωπικής διαφοράς.

Στην αιτιολογική του έκθεση, εξάλλου, αναφέρει ότι με τις ρυθμίσεις αυτές το Ασφαλιστικό θα είναι βιώσιμο τουλάχιστον μέχρι το 2070, ενώ γίνεται επίκληση και της «Αναλογιστικής Μελέτης τού Συνταξιοδοτικού Συστήματος Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης 2020-2070», που συνόδευσε το τότε ασφαλιστικό νομοσχέδιο (ήδη ν. 4670/2020) στη Βουλή και στηρίχθηκε, όπως η ίδια μελέτη αναφέρει (σελ. 28), σε αναλογιστικές προβολές βάσει στοιχείων τού έτους 2018!

Ο ν. 4670/2020 στηρίζεται πάνω στον «νόμο Κατρούγκαλου». Θεμελιώνεται, οικοδομείται και αναπτύσσεται πάνω σ’αυτόν και διατηρεί όλες τις βασικές του αρχές. Επιπροσθέτως όμως τον συμπληρώνει, τον ενισχύει και τον θωρακίζει ως προς τον βασικό του σκελετό τροποποιώντας μόνο επιμέρους πτυχές του.

Οι νόμοι Βρούτσι-Κατρούγκαλου έχουν σαφές ιδεολογικό στίγμα και αποτελούν αυθεντική, νεοφιλελεύθερη, πολιτική και οικονομική, «μεταρρύθμιση» που στοχεύει στη σταδιακή απορρύθμιση, αποκοινωνικοποίηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης ως του κεντρικότερου πυλώνα και διαχρονικό χαρακτηριστικό, του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Και το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτών είναι πως αντιδρούν οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις επί της ουσίας;
Πως θα επανέλθουν οι συνταξιούχοι σε δικαιότερο καθεστώς;

Ποια είναι η προοδευτική πρόταση του δημοκρατικού χώρου ώστε να γίνει ολική επαναφορά του συνταξιοδοτικού στην τροχιά του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου;

ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Η Ενεργειακή ανεξαρτησία και η Επισιτιστική ανεξαρτησία στις σημερινές συνθήκες αποτελούν αναπόσπαστο, θεμελιώδες βάθρο της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Η Εθνική ανεξαρτησία ουδέποτε υπήρξε πολιτική επιλογή μονοπωλίων και πολυεθνικών. Μπορεί να ενισχυθεί στο πλαίσιο πολυεθνικών οργανισμών όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά χρειάζεται η ίδια να αποκτήσει αυτογνωσία του ρόλου της, να εμβαθύνει την πολιτική και αμυντική της ένωση ώστε η στρατηγική της να συμπίπτει και να περιλαμβάνει τις στρατηγικές επιλογές των επιμέρους εθνών.

Η Εθνική Ανεξαρτησία στηρίζεται πάντα στις δυνάμεις του λαού και των πολιτικών επιλογών του.

Η Εθνική Ανεξαρτησία, ιστορικά υπηρετήθηκε με συνέπεια και αποφασιστικότητα από τη Δημοκρατική Παράταξη και πάντα χρειάσθηκε η ευρύτερη συναίνεση.

Στις σημερινές συνθήκες κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν ασχολούνται ούτε σκέφτονται να αποκτήσουν μια υπεύθυνη στρατηγική για την απόκτηση Ενεργειακής και Επισιτιστικής Ανεξαρτησίας.

Η μεν κυβέρνηση αντί στρατηγικής επιλέγει την επικοινωνιακή προσέγγιση περί δήθεν αντιμετώπισης του προβλήματος. Η επιλογή είναι συνειδητή καθώς τόσο στον ενεργειακό όσο και στον επισιτιστικό τομέα οι πολιτικές της αφορούν τη συγκέντρωση σε λίγους κεντρικά με την ενίσχυση μονοπωλίων-ολιγοπωλίων και την απώθηση της ενεργειακής δημοκρατίας και της αποκέντρωσης ενεργειακών και επισιτιστικών περιφερειακών κέντρων.

Ακόμη και στο θέμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνον, ακολουθεί πολιτική ηττοπαθούς ανικανότητας εάν όχι υποτέλειας στην Τουρκική στρατηγική.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση ουδέποτε ασχολήθηκε ουσιαστικά με θέματα Εθνικής στρατηγικής, άμυνας και ανεξαρτησίας καθώς έχει ιδεολογική απέχθεια σε οτιδήποτε φέρει τον τίτλο «εθνικό». Επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην προσωπική στρατηγική επιβίωσης του προέδρου της Α. Τσίπρα μετά και τις επερχόμενες εκλογικές ήττες που θα συσσωρευθούν στις τρεις προηγούμενες. Η φαιά ουσία όλου του Σύριζα αναλώνεται στον αγώνα επιβίωσής του ως δεύτερη δύναμη που νομοτελειακά κάποτε θα μπορέσει να γίνει κυβέρνηση και πάλι. Επενδύει στη λήθη και την αγανάκτηση και όχι στη διαμόρφωση πολιτικών που θα βοηθήσουν την Ελλάδα.

Τέλος το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, το μόνο που στο εσωτερικό του έχει δυνάμεις να διαμορφώσουν στρατηγικές Εθνικής Ανεξαρτησίας, φαίνεται ότι χάνει οριστικά το θετικό μομέντουμ στην κοινωνία. Με τις αργές εσωστρεφείς επιλογές της ηγεσίας αυτοεγκλωβίζεται στις μυλόπετρες της δικομματικής πόλωσης ΝΔ-Σύριζα που στο διάστημα μέχρι τις εκλογές θα συντρίψουν κάθε δυναμική που απέκτησε το Κίνημα.

Η Ελλάδα οδεύει στις εκλογές με πολιτικές εσωστρεφείς, μικροκομματικές φιλομονοπωλιακές, αδύναμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που ήδη βάλουν την ανεξαρτησία της.

ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ ΛΥΚΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ

Οι συναντήσεις κορυφής είναι πάντα θετικές όταν προετοιμάζονται σωστά και τα θέματα προς συζήτηση βρίσκονται σε καθεστώς ισορροπίας.

Το ιστορικό των συναντήσεων κορυφής με τον Ερντογάν έχει αποδώσει μια πρωτοφανή ενίσχυση της Τουρκικής πολιτικής, της επιθετικότητας και της κάθε φορά παγίωσης τετελεσμένων και πρόκλησης νέων διεκδικήσεων.

Φαίνεται ότι το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Μετά από κάθε συνάντηση η Τουρκία έκανε ένα νέο βήμα επιθετικών διεκδικήσεων.

Αυτό έγινε με την επίσημη υϊοθέτηση τη «γαλάζιας πατρίδας», το ίδιο με το «γκριζάρισμα» 150 νησίδων και νησιών, το ΤουρκοΛυβικό σύμφωνο, την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, τη νέα αμφισβήτηση της Θράκης με την «Τουρκική» μειονότητα και περιέργως την επιχείρηση εισβολής με εργαλείο λαθρομετανάστες από όλο το μουσουλμανικό τόξο, την καταπάτηση της Κυρήνεια.

Την 14 Ιουνίου 2021 εν μέσω απειλών όπως όλοι θυμόμαστε, έγινε συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η «υπακοή» στη Μέρκελ είχε ως συνέπεια να αδειάσει την κινητικότητα Μακρόν και Γαλλίας, η Τουρκία πήρε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» από την Ελληνική Κυβέρνηση για την Ευρώπη, για να μπορέσει αμέσως μετά να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση και για τις δύο πλευρές Μπάιντεν-Ερντογάν, χωρίς η Άγκυρα να κάνει πίσω ούτε στο ένα εκατοστό από τις αυθαίρετες απαιτήσεις της.

Αντιθέτως τις παγίωσε!

Πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ βετεράνος Διπλωμάτης κ. Σινιρλίογλου απέστειλε στον ΟΗΕ την γνωστή επιστολή όπου με μανιφεστικό τρόπο απευθυνόμενος στην ουσία στην διεθνή κοινότητα ξεδίπλωσε όλες τις αυθαίρετες τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Να θυμίσουμε ότι στη συνείδηση της διεθνούς κοινότητας το διεθνές δίκαιο δεν είναι μόνο ότι γράφεται σε κείμενα αλλά και ότι εγγράφεται ως πράξη τετελεσμένη και διαρκής.

Ποια είναι η στάση των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή;

Επί δύο χρόνια η Τουρκία συκοφαντεί τη χώρα μας και η Ελληνική κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί την επιχείρηση εμπέδωσης αρνητικού κλίματος για τη χώρα μας!

Και τώρα που η κρίση στην Ουκρανία κινητοποίησε τα αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας που αντιλαμβάνεται το πρόβλημα του αναθεωρητισμού, η κυβέρνηση τρέχει να δώσει και πάλι «πιστοποιητικό καλής διαγωγής», απονευρώνοντας και την πρωτοφανή στα χρονικά υποστήριξη της χώρας από το κογκρέσο έναντι της γραφειοκρατίας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ!

Την ώρα που οι επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, όπως επισημαίνεται και από πολλούς αναλυτές, μοιάζουν αρκετά με αυτές του Πούτιν προς την Ουκρανία, εμείς ακυρώνουμε το πλεονέκτημα!

Όπως ο Ρώσος Πρόεδρος διεκδικεί περιοχές της αυτοκρατορικής Ρωσίας, έτσι και ο Ερντογάν ονειρεύεται τις κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όπως ο Πούτιν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Λένιν» (βλ. Δημοκρατία της Ουκρανίας), έτσι και ο Ερντογάν θέλει «να διορθώσει τα λάθη του Κεμάλ» (βλ.Συνθήκη Λωζάνης, σύνορα Τουρκίας).

Η αποστρατιωτικοποίηση είναι επίσης αίτημα αμφοτέρων, καθώς και οι δύο απαιτούν από τα γειτονικά κράτη να μην εξοπλίζονται ούτε για την άμυνα τους, αλλά τα δικά τους κράτη να είναι ελεύθερα να τα απειλούν.

Όσο για την κατηγορία περί ναζιστικού κράτους, όπως κατηγορεί ο Πούτιν την Ουκρανία, η Τουρκία έχει βρει την κατηγορία ότι η Ελλάδα πνίγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Η Ελλάδα, ωστόσο, ποτέ δεν έχει κάνει καμπάνια για να αναδείξει τον ρόλο της Τουρκίας στα θέματα αυτά, ενώ το τουρκικό καθεστώς διεξάγει οργανωμένη διεθνή καμπάνια δυσφήμισης της Ελλάδας εδώ και δύο χρόνια.

Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, τι έχει καταγραφεί διεθνώς;

Αυτός ο χάρτης είναι ο μοναδικός επίσημος χάρτης της Ελλάδας που εστάλη στον ΟΗΕ συνοδευόμενος από τις γεωγραφικές συντεταγμένες της υφαλοκρηπίδας και της μελλοντικής ΑΟΖ! Είναι η μόνη Ελληνική προσπάθεια που έγινε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Έκτοτε νεκρική σιωπή ως προς την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου παρόλο που η Κύπρος την οριοθέτησε και την θεσμοθέτησε!

Οι συνομιλίες χρειάζονται όταν υπάρχει ισορροπία… Μπορούσε να υπάρξει ισορροπία έναντι των Τουρκικών διεκδικήσεων;

Βεβαίως εάν η Ελλάδα δεν είχε την ηττοπαθή πολιτική κατευνασμού, βεβαίως εάν η Ελλάδα είχε εθνική στρατηγική και απαντούσε, όχι στους λεονταρισμούς με λεονταρισμούς, αλλά ορθολογικά σε διεθνές επίπεδο βήμα, βήμα απάντηση στην Τουρκική προπαγάνδα και ανάδειξη της επικινδυνότητας της αναθεωρητικής πολιτικής του Ερντογάν και του ακραίου εθνικισμού που αναπτύχθηκε στην Τουρκία.

Βεβαίως εάν απαντούσε ως όφειλε με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο και της δυνητικής ΑΟΖ όπως έκανε η Τουρκία.

Αυτό αφορά κάθε ιστορική φάση του λαού μας με παρόμοια διλήμματα, αναφορικά με το Δίκαιο και την Ισχύ, την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, τον κατευνασμό και την ηττοπάθεια.

Όταν ο γκρίζος λύκος κυκλώνει πεινασμένος, οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και την εξημέρωσή του οδηγεί αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή.

Σε τέτοια ιστορικά διλήμματα το έθνος και ο λαός μας, το δημοκρατικό πολίτευμα και τα κόμματα, οι πολιτικοί ηγέτες και οι πολίτες, έχουν χρέος να απαντήσουν με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης.

Είναι χρέος για τον Ελληνικό λαό και την ηγεσία του, να αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες και τον πατριωτισμό να σφυρηλατήσουν την εθνική λαϊκή ενότητα μέσα από τις αγωνίες και τις ελπίδες, για το κοινό μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Μέσα από την κατάκτηση της ιστορικής αυτογνωσίας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς να παρασύρεται σε ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες αλλά και χωρίς φοβίες και ηττοπάθειες,

Η ανάδειξη μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής με ιεραρχημένους στόχους αποτελεί πλέον ιστορική ανάγκη επιβίωσης.

Μιας εθνικής στρατηγικής που θα αξιοποιεί μεν στο έπακρο τη γεωστρατηγική, γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας θα συνοδεύεται δε με τη σθεναρή στάση στη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ασφάλειας, με την ισχυρή αποτρεπτική δύναμη στη διαφύλαξη της Εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, της Δημοκρατίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Με απλά λόγια να γίνουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, περήφανοι σε μια Ελλάδα αξιοσέβαστη από εχθρούς και φίλους, περήφανοι για τη συμβολή μας στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ανάπτυξη, περήφανοι για την ενδυνάμωση και εμβάθυνση της Δημοκρατίας ώστε να γίνει ο νέος φάρος στη σύγχρονη εποχή.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΤΑΙ Η ΜΕΤΕΩΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Γερμανίδα ΥΠΕΞ με μήνυμα της στο twitter, ευχαριστεί με εκκωφαντικό τρόπο τη Γερμανία για τη συνεργασία που έχουν Βερολίνο και Άγκυρα και δηλώνει ότι οι δύο χώρες είναι μαζί στην Ρωσο-ουκρανική κρίση.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν έχει κλείσει τον εναέριο χώρο της και συμμετέχει στη σύγκρουση με τα UAV που έχει πουλήσει στην Ουκρανία. Η «πράσινη» ΥΠΕΞ υποτίθεται ότι θα έθετε θέματα που έχουν να κάνουν με τον εξοπλισμό της Τουρκίας.

Η κρίση της Ουκρανίας με την εισβολή της Ρωσίας, ανέδειξε για μια ακόμη φορά την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.

Ανεπάρκεια σε σχέση με τη στρατηγική της Τουρκίας που μετά από κάθε κρίση κερδίζει σημαντικό έδαφος σε βάρος της Ελλάδας.

Από τη δεκαετία του 1950 και μετά η Ελλάδα συρρικνώνεται χάρις στην έξυπνη επιθετική στρατηγική της Τουρκίας που με εξαίρεση τον Ανδρέα Παπανδρέου καμία πολιτική ηγεσία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει.

Το πρώτο βασικό δόγμα των Τούρκων είναι: «Επίθεση η καλύτερη άμυνα» Βέβαια η επιτυχημένη επίθεση αποφέρει και επιπλέον κέρδη.

Συγκεκριμένα με τη σημερινή πολεμική κρίση η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας χωρίστηκε, κλασικά, σε δύο στρατόπεδα.

Η κυβέρνηση και άλλες πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν την πρόθεση η Ελλάδα να είναι στην εμπροσθοφυλακή της υποστήριξης του αγώνα του Ουκρανικού λαού. Στο πλαίσιο αυτό έστειλε εκτός από ανθρωπιστικό και στρατιωτικό υλικό, ίσως ευτελούς αξίας αλλά πάντως στρατιωτικό υλικό.

Η αξιωματική αντιπολίτευση και άλλες πολιτικές δυνάμεις ενέκριναν τις κυρώσεις αλλά διαφώνησαν με την αποστολή στρατιωτικού υλικού.

Εάν αυτές οι θέσεις εκφραζόταν σε χώρες όπως οι Σκανδιναβικές που έστειλαν και στρατιωτικό υλικό, ή από την Ιταλία που δεν έστειλε το θέμα θα ήταν παράμετρος της πολιτικής τους απέναντι στη Ρωσία. Οι μεν την φοβούνται η δε Ιταλία έχει εξαρτήσεις. Καμία από αυτές δεν θα είχε πρόβλημα πλαγιοκόπησης από άλλη δύναμη που επιβουλεύεται την κυριαρχία τους.

Στην περίπτωση των ανωτέρω χωρών η θέση είτε αποστολής στρατιωτικού υλικού είτε όχι θα ήταν μια ολοκληρωμένη πολιτική στρατηγική δεδομένου ότι η στάση της Τουρκίας του επιτήδειου ουδέτερου δεν τις επηρεάζει τόσο όσο την Ελλάδα.

Για την Ελλάδα δυστυχώς η θέση και των δύο πολιτικών στρατοπέδων είναι ημιτελής, μετέωρη και στρατηγικά θα είναι επώδυνη.

Γιατί; Διότι η στρατηγική της Τουρκία υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε και τη δική της πλαγιοκόπηση.

Η Τουρκία επέλεξε να μην επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία.

Η Τουρκία είναι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που δεν συμμετέχει στις κυρώσεις.

Η Τουρκία είναι το μόνο συνδεδεμένο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα δίνει Ρωσική πρόσβαση στην ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά. Σε όλους τους τομείς. Από αεροπορικές συνδέσεις και μεταφορές προϊόντων μέχρι χρηματοπιστωτικές. Βεβαίως με το ανάλογο κέρδος μόνιμης διαμεσολάβησης.

Να το σκεφτούμε αντίστροφα. Φαντάζεστε τι θα έκανε η Τουρκία εάν η Ελλάδα ήταν η μόνη εξαίρεση στο ΝΑΤΟ και εκείνη ήταν στην εμπροσθοφυλακή των κυρώσεων στη Ρωσία και του εξοπλισμού της Ουκρανίας;

Η Ελλάδα θα ήταν στην κορυφή της παγκόσμιας εκστρατείας της Τουρκικής διπλωματίας, θα ήταν όχι μόνο κατηγορούμενη αλλά και ήδη στο σκαμνί.

Για να καταλάβετε πως χειρίζεται την πολιτική στρατηγική η Τουρκία που είναι και κατοχική δύναμη δεν αρκεί που τηρεί αυτή την «επιτήδεια» στάση, ασκεί από πάνω και έντονη κριτική στους πάλαι ποτέ συμμάχους της, του ΝΑΤΟ ενώ η… οργή του Ερντογάν εκφράζεται και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίθεση η καλύτερη άμυνα!

Τι κάνει η Τουρκία;

Επειδή επιλέγει να μην προχωρήσει στην υιοθέτηση κυρώσεων κατά της Ρωσίας, προχωρεί σε επιθέσεις κατά της Ε.Ε. αλλά και του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι… αδικείται.

Προσέξτε αντιστροφή!

Μια χώρα, που είναι συνεχώς σε επιθετική διάταξη και επιβάλλει, χωρίς κόστος, τις πολιτικές της διά της ισχύος, προβάλλει την εικόνα της «διωκόμενης».

Η Ελληνική κυβέρνηση ενώ επέλεξε να είναι εμπροσθοφυλακή στην υποστήριξη της Ουκρανίας, αποδέχεται τον ρόλο της Τουρκίας με τη σιωπή της. Τότε γιατί να είναι εμπροσθοφυλακή εφόσον το κέρδος θα είναι πάλι στην Τουρκία; Γιατί μπαίνει μπροστά ενώ την ίδια στιγμή υποχωρεί ζητώντας συνάντηση με τον Ερντογάν;

Εμπροσθοφυλακή σημαίνει ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα να αναδείξει με έντονο τρόπο το πρόβλημα της Τουρκίας και να εγγράψει υποθήκη για την αντιμετώπιση της νέας δυναμικής που θα παρουσιάσει η Τουρκία.

Νέα δυναμική που θα απορρέει από τα οφέλη της στάσης της και θα συνοδεύεται από νέες διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.

Μετά από μια έντονη εκστρατεία στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. δεικτική για τη στάση της Τουρκίας και την ανακήρυξη της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, θα είχε νόημα και η συνάντηση με τον Ερντογάν. Η συνάντηση θα γινόταν από πλεονεκτική θέση για την Ελλάδα με ισότητα στη διαπραγμάτευση. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, σήμερα η Ελλάδα έχει να διαπραγματευτεί μόνο το μέγεθος της υποχώρησης και της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας.

Στη δεύτερη πολιτική άποψη, εάν επέλεγε τη συμμετοχή στις κυρώσεις όπως η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά όχι την εμπροσθοφυλακή με αποστολή στρατιωτικού υλικού αποδέχεται παθητικά τη μοίρα της σε σχέση με την Τουρκία.

Γιατί είναι και αυτή ημιτελής πολιτική; Διότι τα εθνικά μέτωπα δεν επιτρέπουν η Ελλάδα να είναι μεταξύ των απλών ακολούθων της κατάστασης όπως οι Σκανδιναβοί ή η Ιταλία. Εάν η θέση αυτών των Ελληνικών πολιτικών δυνάμεων είναι αντίθετη στις διεθνείς αντιπαραθέσεις, απλά η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει ούτε στις κυρώσεις.

Είναι η άλλη πολιτική επιλογή που θα υπάκουε σε ολοκληρωμένη στρατηγική της χώρας. Η μη συμμετοχή της είτε θα ήταν ανεκτή όπως και της Τουρκίας είτε θα είχε συμπαρασύρει σε αναγκαστική ευθυγράμμιση και των δύο, είτε τέλος θα ευθυγραμμιζόταν η Ελλάδα επιτυγχάνοντας ρητά ανταλλάγματα.

Πως διαμορφώνεται τώρα η κατάσταση;

Ο Ερντογάν τηρώντας στάση επιτήδειου ουδέτερου μετατρέπει την Τουρκία σε χώρα υποδοχής για την παράκαμψη όλων των κυρώσεων στη Ρωσία!

Οι κυρώσεις θα εκθρέψουν τη δημιουργία μιας νέας δύναμης. Άλλοτε ήταν πειρατές μαυραγορίτες που το σπάσιμο του εμπάργκο τους έκανε μεγαλοκεφαλαιούχους.

Ο στόχος Ερντογάν είναι να καταστήσει την Τουρκία μια από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό θα επιτύχει.

Οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στις Ευρω-Ρωσικές σχέσεις θα καταστεί υποχείριο της Τουρκίας είναι τεράστιες!!!

Οι ευθύνες Ε.Ε.-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ μεγάλες

Οι ευθύνες της κυβέρνησης ανυπολόγιστες καθώς χωρίς την παραμικρή αντίδραση αποδέχονται μια στρατηγική ολοκληρωτική ήττα

Οι ευθύνες Μητσοτάκη τεράστιες γιατί όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά με τη συνάντησή του με τον Ερντογάν επικυρώνει τις πολιτικές του σε βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Αυτή η μη αντίδραση, η ηττοπαθής πολιτική του κατευνασμού και εάν γίνει συνάντηση με όλα τα πλεονεκτήματα των διεκδικήσεων στα χέρια της Τουρκίας, στρατηγικά θα αποτελέσουν ταφόπλακα για το μέλλον της Ελλάδας ανάλογη και χειρότερη από την συμφωνία της Ζυρίχης του Καραμανλή!

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΠΑΝΤΩ ΜΕ ΕΝΩΤΙΚΗ ΒΑΘΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΣΥΜΠΡΟΕΔΡΙΑ

Όλοι προσέγγισαν το εκλογικό αποτέλεσμα της 5/12 για πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής με όρους νίκης και ήττας ή στην καλύτερη περίπτωση ως έκφραση για ανανέωση.

Τι πραγματικά έδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα και κανένας δυστυχώς δεν ανέδειξε μέχρι σήμερα;

Στο Κίνημα Αλλαγής, με το ΠΑΣΟΚ μαζί, εκφράζονται δύο μεγάλα κυρίαρχα στο Κίνημα, με ρίζες στην κοινωνία ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα.

Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση για πρώτη φορά τα δύο μεγάλα ρεύματα ενώθηκαν σε μια εκλογική σύμπραξη έστω με διαφορετικό στόχο εκλογικής εκπροσώπησης.

Ενώθηκαν σε μια κοινή εκλογική διαδικασία και απέδειξαν ότι μαζί μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο Κίνημα Αλλαγής.

Τα δύο ρεύματα μαζί, μπορούν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και το ατροφικό παλαιοκομματικό δίπολο που ταλανίζει τον λαό.

Προσήλθαν 270.000 ψηφοφόροι σε ένα κόμμα του 8,2% επισήμως!!!

Ρεκόρ ιστορικών διαστάσεων για τέτοια αναλογία.

Ποιος το πέτυχε; Τα δύο ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα από κοινού.

Ωστόσο ο τρόπος που προσεγγίζεται το αποτέλεσμα είναι μια από τα ίδια.

Ο τελικός νικητής θα εφαρμόσει προσωπικές πολιτικές και πολιτικές που εκπροσωπεί το ρεύμα του. Το άλλο ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα θα περάσει στην αδράνεια, την αναμονή της φθοράς ή ακόμη την υπονόμευση όπως γίνεται συνήθως και όπως έχει ήδη εφαρμοσθεί στο Κίνημα.

Το σύνθημα από την αρχή των εκλογών «μόνο ΠΑΣΟΚ» ήταν η θρυαλλίδα που αναβίωσε βαθιά χαρακώματα, ύψωσε τείχη με εκφραστές εκείνη την κομματική νομενκλατούρα που οδήγησε με τις ενέργειές της στη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί όταν το ΠΑΣΟΚ το είχαν καταντήσει δημοσκοπικά στο 2,5% τα μέλη ήταν μηδέν και μόνο μια κομματική νομενκλατούρα που συντηρείτο από αυτό είχε απομείνει. Τώρα βρήκαν ευκαιρία να αποκτήσουν ρόλο.

Είναι οι ίδιοι που με αφορμή το σύνθημα «μόνο ΠΑΣΟΚ» (το οποίο διασώθηκε χάρη στη Φώφη και το ΚΙΝΑΛ) ύψωσαν διαχωριστικά τείχη, στη διάρκεια των εκλογών, δημιουργώντας προϋποθέσεις διχασμού σε δήθεν ΠΑΣΟΚ και μη ΠΑΣΟΚ που όμως όλοι μαζί είναι στο ΚΙΝΑΛ και εκφράζονται από τις αξίες του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Δεν θα εκπλήξει δε εάν σε αυτό το σχέδιο του ρόλου που επιχειρούν να «ανακαταλάβουν» εντάσσεται η εξουδετέρωση του άλλου μεγάλου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος εξωθώντας σε απομάκρυνση των στελεχών, πολιτών και ψηφοφόρων που εκφράζονται με αυτό το ρεύμα.

Σε αυτή την κρίσιμη καμπή για το Κίνημα έρχεται ο ρόλος της ανανέωσης. Ανανέωση είναι η καινοτόμος πολιτική σκέψη η υπέρβαση προσωπικών φιλοδοξιών χάριν του κοινού καλού είναι η εφαρμογή πολιτικών που σπάει το κατεστημένο και τους οπισθοδρομικούς θύλακες εξουσίας.

Οι εκλογές έστειλαν το μήνυμα!

Ανανέωση είναι να συμπορευθούν τα δύο μεγάλα ρεύματα έχοντας κοινή πρόσβαση και συμμετοχή στις αποφάσεις. Έχοντας κοινή εκπροσώπηση στη διαδικασία λήψης και εφαρμογής

Ανανέωση είναι τα δύο μεγάλα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα να συνεργαστούν σε κοινούς αγώνες, να αποκτήσουν ουσιαστική συλλογικότητα και επομένως συντροφικότητα. Είναι μια διαδικασία που έχει ξεχαστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν μπορεί να αναβιώσει με τεχνητές συγκολλήσεις παρά μόνο με ειλικρινή συλλογική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και στα όργανα του Κινήματος.

Ανανέωση είναι η δημιουργία ενός νέου κόμματος στο πεδίο της οργάνωσης με ανοικτή συμμετοχή, εναλλαγή στα όργανα, καθολική ψηφοφορία στη λήψη αποφάσεων και συλλογική εκπροσώπηση στην εφαρμογή τους.

Πρώτο βήμα είναι να δηλώσουν οι δύο υποψήφιοι ότι όποιος εκλεγεί, στην πορεία προς το συνέδριο θα αποτυπώσει και εφαρμόσει αυτές τις αρχές της συλλογικής ηγεσίας και της Άμεσης Δημοκρατίας φτάνοντας σε επίπεδο κορυφής να θεσμοθετήσει και εφαρμόσει τον θεσμό των συμπροέδρων.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική καθώς ο θεσμός των συμπροέδρων εφαρμόζεται ευρύτατα σε συλλογικές οργανώσεις από τον επιστημονικό χώρο, την οργάνωση συνεδρίων, τον κοινωνικό μέχρι τις πολιτικές οργανώσεις που ορισμένες εξ αυτών έφτασαν στην εξουσία εκπροσωπώντας στο εσωτερικό τους ακριβώς δύο ή περισσότερα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.

Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, οι δύο υποψήφιοι απέδειξαν ότι εκπροσωπούν τα δύο μεγάλα, αλλά διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και επομένως μπορούν να τα εκπροσωπήσουν να κρατήσουν ενωμένα και να κάνουν τη νέα μεγάλη αρχή.

Αυτή η ανανέωση ρίχνει τείχη, καταργεί χαρακώματα. Η ανακατάληψη μιας παλιάς μορφής εξουσίας είναι καθαρή αναπαλαίωση (ούτε καν ανακύκλωση) βαφτισμένη ανανέωση.

Η ανανέωση με συλλογικότητα, συναποφάσεις και καθολική συμμετοχή που ενώνει όλα τα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα στον χώρο του Κινήματος αποτελεί τη μόνη εγγύηση ότι δεν θα γίνει πισωγύρισμα, δεν χαθεί η μεγάλη ευκαιρία που έδωσαν 270.000 πολίτες με το μήνυμα της συμμετοχής.

ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ – ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Η χώρα μπαίνει στην περίοδο μια νέας μεταπολίτευσης. Η δεκαετής κρίση που σηματοδότησε το νέο κύκλο ευτυχώς αυτή τη φορά δεν συνοδεύτηκε από εθνική τραγωδία όπως έγινε το 1974.

Από τύχη γλύτωσε η Ελλάδα και ο λαός μας μια καλά προετοιμασμένη επίθεση που το πολιτικό σύστημα αδυνατούσε να αντιληφθεί μέσα στο αποπνικτικό φωτοχημικό νέφος του λαϊκισμού και του σχισίματος των μνημονίων.

Από τύχη μιας παγκόσμιας ατυχίας, την άνοιξη του 2020 ο επί δεκαετία προετοιμαζόμενος αιφνιδιασμός από την ηγεσία της Τουρκίας αναβλήθηκε λόγω… Κορωνοϊού. Αλλά το σχέδιο που αποκαλύφθηκε κινητοποίησε την Ελλάδα, ο αιφνιδιασμός χάθηκε, πήρε αναβολή και η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ έβαλε ταφόπλακα.

Προσωρινά.

Η ιστορία έδειξε ότι θα επανέλθουν όταν πάλι αποκοιμηθούμε.

Από τύχη στην παγκόσμια ατυχία η Ελληνική οικονομία και η Ευρωπαϊκή αιχμαλωσία ξέφυγε από τις δαγκάνες της Μέρκελ και της Γερμανικής άρχουσας τάξης.

Προσωρινά.

Θα επανέλθουν, αλλά ήδη διαμορφώνεται ένα νέο τοπίο στην Ευρώπη.

Από τύχη για την Ελλάδα, μπροστά στις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται και ήδη έχουν δρομολογηθεί παγκοσμίως, διαμορφώνεται μια παγκόσμια ηγεσία που πήρε το μήνυμα της αδυναμίας του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου.

Η σύγκρουση μεταξύ της αυταρχικής πλουτοκρατίας που επιχειρεί να αλλάξει το δημοκρατικό πολίτευμα και των Δημοκρατικών Σοσιαλιστικών δυνάμεων για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δημιουργεί ελπίδες στη Δημοκρατία.

Αλλά μέχρι πότε η τύχη θα είναι ευνοϊκή για εμάς;

Μέχρι πότε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα περιμένει τον από μηχανής θεό ενώ θα ασχολείται μόνο με μηχανορραφίες;

Μέχρι πότε τα κυρίαρχα συμφέροντα και συστήματα εξουσίας στη χώρα μας θα επεμβαίνουν για να μετατρέπουν κόμματα και ηγεσίες, δικές τους Ανώνυμες Εταιρείες;

Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Την οπισθοδρόμηση της χώρας, την απώλεια ισότιμης συμμετοχής στη νέα εποχή, την περιθωριοποίηση του λαού.

Οι Έλληνες έχουν τώρα την ευκαιρία, στην αρχή του νέου κύκλου της νέας εποχής, και της νέας Ευρωπαϊκής ισορροπίας, να σχεδιάσουν και να οδηγήσουν σε αυτή την περίοδο πολιτικής μετάβασης που ήδη έχουμε εισέλθει, μια νέα αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος. Ανάλογη με τη νέα αρχιτεκτονική που δημιούργησαν το 1974-1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι στο χέρι των Ελλήνων να φέρουν τη νέα αλλαγή να ευνοήσουν να γίνουν μέτοχοι εκείνων των δυνάμεων που αντιλαμβάνονται έγκαιρα τις τάσεις και, κυρίως, που έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν σε αυτές με προτάσεις.

 

Η Αλλαγή έφερε ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία.

Η Νέα Αλλαγή αφορά την ισότιμη συμμετοχή στη νέα εποχή!

Η μίζερη, οπισθοδρομική και συντηρητική αντιμετώπιση της δεκαετούς κρίσης από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία η κρίση να γίνει μάθημα να γίνει ευκαιρία.

Σε αυτό το νέο κύκλο της νέας μεταπολίτευσης έχουμε εισέλθει και πάλι με την κυριαρχία της δεξιάς. Αλλά αυτή τη φορά για άλλους ιστορικούς λόγους.

Ήταν η διακυβέρνηση των Σύριζα-Ανελ, Τσίπρα-Καμμένου, η χειρότερη κυβερνητική θητεία της μεταπολίτευσης, η απόλυτη συκοφαντία κάθε προοδευτικής πολιτικής που έφερε τη μεγάλη στροφή στη δεξιά.

Αυτή την υπεροχή στη σύγκριση υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία ο Μητσοτάκης. Ο πιο αυθεντικός εκπρόσωπος της αυταρχικής πλουτοκρατίας στη χώρα μας, εμφανίζεται ως άγγελος όταν συγκρίνεται με τον Τσίπρα.

Το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις στο Κίνημα Αλλαγής που εγκλωβίζονται σε αυτή τη μορφή σύγκρισης. Υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να ηγηθούν εκφράζοντας αυτή τη μορφή σύγκρισης.

Το ΠΑΣΟΚ το Κίνημα Αλλαγής δεν έχουν καμιά απολύτως ιδεολογική, ιστορική ή πολιτική σχέση με τη συντήρηση, τον λαϊκισμό, την εξουθένωση των μικρομεσαίων, την εγκατάλειψη των αγροτών, την μισθολογική εξαθλίωση των εργαζομένων και τον εργασιακό μεσαίωνα των Ελλήνων.

Το ΠΑΣΟΚ το Κίνημα Αλλαγής ποτέ δεν θα δεχόταν να επιλέξει ή να αποδεχθεί να επιβληθούν πολιτικές όπως αυτές που εφάρμοσαν ο Σύριζα ή εφαρμόζει η Νέα Δημοκρατία.

Το Κίνημα, το δικό μας Κίνημα, έδινε πάντα το στίγμα πρωτοποριακών πολιτικών, είχε όραμα, άνοιγε δρόμους με καινοτόμες πολιτικές που υπηρετούσαν τον λαό.

Ο νέος πρόεδρος πρέπει να αναβιώσει το προοδευτικό στίγμα που πάντα εξέπεμπε το ΠΑΣΟΚ. Είναι ανήκουστο να δηλώνουν κάποιοι ΠΑΣΟΚ δηλαδή Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και να εκφράζουν πολιτικές που εγκλωβίζουν τον λαό στην πλευρά της αυταρχικής πλουτοκρατίας κάνοντας σύγκριση με τον αριστερό λαϊκισμό ή τον μηδενισμό και την ανασφάλεια μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε.

Άκουσα εχθές ότι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου είχε δρομολογηθεί το σχέδιο «ΗΛΙΟΣ» Ένα σχέδιο που δέκα χρόνια πριν θα έδινε ενεργειακή αυτάρκεια στην Ελλάδα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας-ΑΠΕ και θα έκανε εξαγωγές ενέργειας. Σχέδιο οραματικό προοδευτικό με προγραμματισμό. Σχέδιο που εγκαταλείφθηκε τόσο από τον Σαμαρά τη ΝΔ όσο και από τον Τσίπρα τον Σύριζα.

Θύμωσα! Γιατί τα οφέλη την ηλεκτρονικής συνταγογράφισης ή της διαύγειας επειδή τα ζούμε δεν τα εκτιμούμε.

Αλλά τις αυξήσεις του ρεύματος που προκαλούν οι ανατιμήσεις πετρελαίου και αερίου στην αγορά τις αισθανόμαστε!

Αυτές οι αυξήσεις σήμερα δεν θα υπήρχαν στην Ελλάδα εάν οι κκ Σαμαράς και Τσίπρας δεν είχαν σαμποτάρει το σχέδιο «ΗΛΙΟΣ».

Η Ελλάδα πράγματι θα ήταν η Δανία του Νότου γιατί η Δανία δεν υποφέρει από αυτές τις αυξήσεις.

Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας οραματικής πολιτικής για τον λαό και μιας διαχειριστικής πολιτικής που ωφελεί τα μεγάλα συμφέροντα και τις ελίτ της εξουσίας.

Είναι η μεγάλη διαφορά του πολιτικού που έχει τη διεθνή γνώση, έχει τις καινοτόμες προτάσεις, έχει τη θέληση, το κύρος, την αποφασιστικότητα να εφαρμόσει πολιτικές που θα φέρουν τους Έλληνες υπερήφανους ισότιμους συμμέτοχους στη νέα εποχή.

Είναι η διαφορά του πολιτικού που εμπνέει, γίνεται πηγή ελπίδας για την πρόοδο, συγκεντρώνει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις είτε επαναπατρίζοντας όσες και όσους απογοητεύτηκαν είτε έρχονται από το μέλλον, από τη νέα μας γενιά.

Είναι η διαφορά του πολιτικού που είχε κάνει σημαία του τη συμμετοχική δημοκρατία διαβλέποντας πολύ νωρίτερα την απειλή που θα δεχθούν οι δημοκρατικοί θεσμοί από την αυταρχική πλουτοκρατία.

Είναι η διαφορά του μοναδικού Έλληνα που εξελέγη στην κορυφή ενός από τους μεγαλύτερους θεσμούς παγκοσμίως, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά του Γιώργου Παπανδρέου που δεν αφήνει περιθώριο σύγκρισης με κανέναν συνυποψήφιό του. #pamemprosta με τον πρόεδρο που ήδη έδωσε τεράστια ώθηση στο Κίνημα Αλλαγής και μόνο με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, γιατί ο λαός έχει διαίσθηση και ξέρει ποιος μπορεί να εκφράσει τις ελπίδες και το όραμα του.

Δημοκρατία είναι το Διακύβευμα της Δημοκρατικής Παράταξης

Η Δημοκρατική Παράταξη αποτέλεσε ιστορικά ένα κίνημα λαού που αντιστάθηκε στις δυνάμεις της αντίδρασης, όρθωσε το ανάστημα στη μονοκρατορία της δεξιάς και άνοιξε λεωφόρους προόδου για τον λαό και την χώρα. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, η πατρίδα, γνώρισαν την ευημερία και τη διεθνή δύναμη μόνον όταν στο πηδάλιο ήταν η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Η σημερινή δεξιά χωρίς την παραδοσιακή βία και νοθεία, αλλά έχοντας να συγκριθεί με μια κυβερνητική θητεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έθεσε τον πήχη σύγκρισης στο χαμηλότερο σημείο μετά τη μεταπολίτευση και με σύγχρονα εργαλεία χειραγώγησης ανασυστήνει το συντηρητικό συγκεντρωτικό και αντιδραστικό σύστημα εξουσίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιμοποιεί όλα τα επικοινωνιακά και ψυχολογικά μέσα, τις νέες μορφές βίας και νοθείας, για να ξαναστήσει τη μονοκρατορία της δεξιάς, να θέσει τον λαό στο περιθώριο, απογοητευμένο, παθητικά παραδομένο. Θέλουν τον λαό στο περιθώριο για να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισαν, θέλουν τον λαό νεκρωμένο χωρίς αντιδράσεις για ό,τι του επιφυλάσσουν. Ήδη με κάθε μέτρο που έλαβαν κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Απέναντι σε αυτή την εκλεπτυσμένη λαίλαπα της δεξιάς παλινόρθωσης της συντήρησης του συγκεντρωτισμού και του αυταρχισμού, αρκεί να επιδεικνύεται η προοδευτική ταυτότητα, ο αυτόνομος πολιτικός λόγος και η ενότητα από το Κίνημα Αλλαγής που είναι η καρδιά της Δημοκρατικής Παράταξης;

Η εκλογή προέδρου είναι το μεγάλο γεγονός για να γιορτάσουμε τη Δημοκρατία στο ΚΙΝΑΛ και το ΠΑΣΟΚ. Η Δημοκρατική Παράταξη είναι που έγραψε ιστορία στην καθιέρωση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι που έφερε ριζοσπαστικές αλλαγές στη Δημοκρατία τόσο στο εθνικό πολιτικό πεδίο όσο και στην εσωκομματική πολιτική.

Μπροστά στη νέα επέλαση του συντηρητισμού και του αυταρχισμού ήρθε η ώρα αντίστασης και της ανατρεπτικής αλλαγής από ένα νέο κίνημα λαού.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής έχουν το ιστορικό καθήκον να εισφέρουν νέα ριζοσπαστική και πρωτοποριακή αλλαγή στη Δημοκρατία.  Αλλαγή στην εσωκομματική διαδικασία, αλλαγή άσκησης της δημοκρατίας στην πολιτική της Ελλάδας.

Διανύουμε εκείνες τις ελάχιστες στιγμές που έχει την τύχη μια πολιτική δύναμη να αδράξει την ευκαιρία για να ανατρέψει το συντηρητικό πολιτικό σκηνικό και να προσφέρει στην πατρίδα και τον λαό μια νέα προοδευτική προοπτική.

Δημοκρατική Παράταξη, το πρώτο συστατικό της, η Δημοκρατία ήταν πάντα η δύναμή της, ήταν το χαρακτηριστικό της μεγάλης διαφοράς από όλες τις άλλες πολιτικές παρατάξεις. Ειδικά σήμερα μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά απέναντι σε μια ΝΔ που ασκεί όλο και πιο συγκεντρωτική και αυταρχική διακυβέρνηση και απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που έγινε το πιο προσωποπαγές κόμμα που είχε ποτέ η χώρα.

Τώρα η Δημοκρατία που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δημοκρατικής παράταξης πρέπει να γίνει η μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης της παράταξης και της Ελλάδας.

Εμείς φέραμε την αστική δημοκρατία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον ανένδοτο, το 114.

Εμείς υπερασπιστήκαμε τη Δημοκρατία με τον κορυφαίο αντιδικτατορικό αγώνα του ΠΑΚ. Εμείς φέραμε τη δημοκρατική λειτουργία στα κόμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έβαλε πρωτοποριακούς δημοκρατικούς κανόνες στη λειτουργία του, έδωσε λόγο στα μέλη και τους φίλους του, κάνοντας και τα υπόλοιπα κόμματα να το ακολουθήσουν. Τελευταία ριζοσπαστική αλλαγή που έφερε το ΠΑΣΟΚ ήταν η άμεση εκλογή προέδρου από τη βάση του.

Οι επικείμενες εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής θα αποτελέσουν ένα πολιτικό γεγονός μεγάλων διαστάσεων εάν φέρουν τη Δημοκρατία στο επίκεντρο της πολιτικής. 

Βρισκόμαστε σε περίοδο μετάβασης του διεθνούς συστήματος και μεταβολής όλων των διεθνών ισορροπιών. Βρισκόμαστε στην αρχή αλλαγής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και οδεύουμε σε έναν κόσμο που δεν θα είναι όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Διανύουμε περίοδο που εξουσίες και πλούτος συγκεντρώνονται όλο και σε πιο λίγους με κοινωνικούς κραδασμούς που για να αντιμετωπισθούν, οι πολιτικές και οι πολιτικοί επιλέγουν όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης.

Η κρίση εμπιστοσύνης όσο μεγαλώνει στους πολίτες, τόσο οδηγεί στην ανάγκη κυβερνήσεων και κομμάτων για περαιτέρω διεύρυνση εξουσιών, που με τη σειρά τους ολισθαίνουν σε αυταρχικές και ολιγαρχικές συμπεριφορές.

Η κρίση εμπιστοσύνης είναι που οδηγεί επίσης σε φαινόμενα εκμετάλλευσης της από τους ακραίους αριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτή η πολιτική είναι που συστηματικά δημιουργούν διαρκώς και μεγαλύτερη απόσταση στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων από τους πολίτες.

Η λήψη αποφάσεων με γνώση και νηφαλιότητα από τους ίδιους τους πολίτες είναι εχθρός των κέντρων του συστήματος που θεωρούν εμπόδιο την λαϊκή κυριαρχία και προκαλούν το περίφημο έλλειμμα δημοκρατίας. Έλλειμμα Δημοκρατίας που ξεκινάει από το τοπικό επίπεδο, κυριαρχεί στο εθνικό πεδίο και γίνεται πολυδιάστατο στους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008 έβγαλε στην επιφάνεια τις αδυναμίες του συστήματος και το απάνθρωπο πρόσωπο της νέας αρχιτεκτονικής του καπιταλισμού.

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει περάσει σε νέα φάση παγκοσμιοποίησης με την ελευθερία στην διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών. Οι μεταναστευτικές ροές είτε προκαλούνται, είτε είναι φυσικό αποτέλεσμα γεγονότων, έχουν γίνει το ισχυρότερο όπλο στα χέρια της αντίδρασης.

Ατμομηχανή των εξελίξεων αποτελούν η τεχνολογική ανάπτυξη, ιδιαίτερα οι τεχνολογίες των πληροφοριών και επικοινωνίας σε συνδυασμό με την καινοτομία.

Οι ανεπτυγμένες χώρες που οδηγούν την παγκοσμιοποίηση, βρέθηκαν πολύ γρήγορα να εισπράττουν τα αρνητικά της, γιατί η Ανατολή και ιδιαίτερα η Κίνα που βρίσκεται στην κορυφή, έχουν ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αφενός τη φθηνότερη και χειραγωγημένη εργασία και αφετέρου την έλλειψη δημοκρατίας την αυταρχική διοίκηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στην Κίνα να αυξάνεται μια νεοδημιούργητη μικρομεσαία τάξη που δίνει πολιτική σταθερότητα στο καθεστώς.

Η Δύση ειδικά η Ε.Ε. με πρόσχημα να ανταποκριθεί στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ασθμαίνοντας ισοπεδώνει τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και καταστρέφει τη μικρομεσαία τάξη προκαλώντας το αντίστροφο. Την αποψίλωση του κοινωνικού κράτους, την ραγδαία αύξηση της ανισότητας στις κοινωνίες της.

Η αντιστροφή της κατανομής του πλούτου και η ενίσχυση δύο πόλων ελαχίστων πλουσίων και όλων των άλλων σε κατάσταση νεόπτωχων ή οικονομικά αδύναμων, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Ο ανταγωνισμός με την Κίνα και την Ανατολή αποκτά έτσι ένα νέο υπόβαθρο. Την αποστέωση της δημοκρατίας στη Δύση, την αύξηση του αυταρχισμού.

Η κρίση έπληξε τον κεντρικό πυρήνα του κράτους δικαίου. Τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση έγινε κρίση της Δημοκρατίας καθώς ακόμη και η τυπική Δημοκρατική νομιμοποίηση υπήρξε χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή. Παράδειγμα οι συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβώνας, ή τα μνημόνια.

Ένας σημαντικός νέος παράγοντας που εντείνει τις ανισότητες είναι ότι οι ανισότητες μεταδίδονται από τη μια γενιά στην άλλη. Δημιουργείται κατά συνέπεια μια άρχουσα τάξη, η οποία διαχωρίζεται από την υπόλοιπη κοινωνία.

Graffiti Banksy

Έτσι δημιουργείται μια νέα κοινωνική τάξη, η οποία ελέγχει και τις πολιτικές διαδικασίες. Με αυτή την έννοια το παγκόσμιο Καπιταλιστικό σύστημα, το μοναδικό σύστημα που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη από την Κίνα μέχρι την Ε.Ε.,  μετατρέπει τη Δημοκρατία σε Αυταρχική Πλουτοκρατία!

Από τις χειρότερες απώλειες, της δημοσιονομικής και υγειονομικής κρίσης, είναι η απαξίωση των θεσμών της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, η αποσταθεροποίηση της ιδέας της δημοκρατίας και η απαισιοδοξία για την επόμενη ημέρα.

Αυτή η νέα πραγματικότητα, οδήγησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην απογοήτευση, σε δραστική μείωση των ατομικών και συλλογικών προσδοκιών, και στην αποδοχή ενός απαισιόδοξου πεπρωμένου.

Ακόμη χειρότερα, όταν ελεγχθεί η πανδημία και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί επαναφέρουν τους δημοσιονομικούς και νομισματικούς κανόνες, θα φανεί το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής, παραγωγικής και κοινωνικής κρίσης.

Ποιοι θα επωμιστούν και με ποιο κόστος το βάρος της αποπληρωμής των δυσθεώρητων δημόσιων χρεών που συσσωρεύονται σε αυτή τη δύσκολη και μεταβατική περίοδο; Πως θα χρηματοδοτηθούν οι απαραίτητες υποδομές για την περιβαλλοντική μετάβαση και πως θα διασφαλιστεί ότι αυτή θα γίνει με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο; Θα επικρατήσουν ξανά οι δημοσιονομικά συντηρητικοί στην Ευρωζώνη, προωθώντας μια ξαναζεσταμένη εκδοχή του δόγματος της επεκτατικής λιτότητας που βίωσαν οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδιαίτερα η Ελλάδα κατά τα προηγούμενα χρόνια; Ή αντίθετα, θα αναληφθούν εκείνες οι θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο που θα μεταθέτουν μέρος του κόστους στους σύγχρονους κροίσους ρυθμίζοντας με κανόνες διαφάνειας και βιωσιμότητας την κίνηση του παγκόσμιου κεφαλαίου;

Απομονωμένα, από τη δυναμική ενός κινήματος του λαού, τα πολιτικά κόμματα αδυνατούν να επιβάλουν κανόνες στα μεγαθήρια της εξουσίας. Η πρόκληση της ιστορικής περιόδου είναι να αλλάξουμε την ισχνή δημοκρατική νομιμοποίηση, το έλλειμμα της Δημοκρατίας και να την μετατρέψουμε σε ισχυρή Δημοκρατία, αμεσότερη και συμμετοχική. Να μετατρέψουμε τη δημοκρατία σε κίνημα λαού.

Το τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση επανέρχεται στο επίκεντρο της πολιτικής με ενισχυμένη την έννοια της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Αλλάζουμε το πολιτικό μας σύστημα σε σύστημα Συμμετοχικής Δημοκρατίας, με αποφάσεις από τον λαό για τον λαό.

Αλλάζουμε πρώτα την εσωκομματική δημοκρατία ως προάγγελο των αλλαγών στην πολιτική. Αλλάζουμε την εσωκομματική δημοκρατία ως χώρο εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης στο δύσκολο σύστημα των συλλογικών αποφάσεων και της υπεύθυνης αποδοχής τους.

Αλλάζουμε σε ένα συλλογικό θεσμικό κόμμα, των μελών που θα έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Που θα απομονώνει τις προσωπικές στρατηγικές. Ένα κόμμα σύγχρονο, ανοιχτό, δυναμικό.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία των μελών ως εργαλείο άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας της παράταξης. Καθολική ψηφοφορία ή Δημοψηφίσματα που συμπεριλαμβάνουν την ηλεκτρονική Συμμετοχική Δημοκρατία. Η δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων ακολουθεί το συγκεκριμένο μοντέλο συλλογικής απόφασης που στηρίζεται στη: Συλλογή των στοιχείων, ορισμό, συγκέντρωση ιδεών, αξιολόγηση ιδεών, λήψη απόφασης, εκτέλεση απόφασης και αξιολόγηση αποτελεσμάτων.

Καθιερώνουμε την καθολική ψηφοφορία εσωκομματικά για τις περισσότερες αποφάσεις γενικού ενδιαφέροντος, με συμμετοχή όλων των μελών.

Θεμέλιο της δημοκρατικής συμμετοχής του λαού γίνεται η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Οι Δημοτικές οργανώσεις σε επίπεδο δήμου, οι Νομαρχιακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας και οι περιφερειακές οργανώσεις σε επίπεδο περιφέρειας να διαμορφώνουν (σύμφωνα με τις πρόνοιες του νόμου) θέσεις ή ερωτήματα στα μεγάλα τοπικά θέματα με καθολική ψηφοφορία των μελών και να απευθύνονται στους δημότες με καμπάνιες και συλλογή υπογραφών.

Στόχος να συγκεντρώνονται υπογραφές στο 10% (Κλεισθένης άρθρα 130-148) τουλάχιστον των δημοτών για να υποχρεώνεται η τοπική ή περιφερειακή αυτοδιοίκηση σε τοπικό δημοψήφισμα. Θέματα όπως η μεταφορά της ΔΕΘ από το κέντρο της Θεσσαλονίκης ή η κατασκευή όπως προτείνεται του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης ή θέματα όπως αποφάσεις ενίσχυσης τοπικής κοινωνικής κυκλικής οικονομίας ή τοπικοί περιβαλλοντολογικοί στόχοι ή συγκεκριμένες τοπικές πολιτικές πρόληψης προστασίας και ενίσχυσης των δασών, πρέπει να αποφασίζονται με τοπικά δημοψηφίσματα.

Κεντρικά πολιτικά θέματα όπως ο κλιματικός νόμος με τους επιμέρους στόχους και τα χρονικά ορόσημα πρέπει να αποτελούν πρωτοβουλίες που δεν θα μένουν σε ένα στενό κύκλο σε επίπεδο ηγεσίας. Αποφασίζονται με καθολική ψηφοφορία των μελών και καταλήγουν σε καμπάνια ενημέρωσης του λαού και συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο ώστε να γίνουν νόμος και εθνικός στόχος.

Οι περιορισμοί και οι ασάφειες στη διενέργεια δημοψηφίσματος σε όλη την επικράτεια επιλύονται με δημοκρατικό εξαναγκασμό της κυβέρνησης, θέτοντας  υψηλούς στόχους συλλογής υπογραφών, τουλάχιστον 500.000 πολιτών. Ακόμη και η άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα αποτελεί απώλεια της πρωτοβουλίας των πολιτικών κινήσεων και εφαλτήριο ιδεολογικής ηγεμονίας της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η βασική συντηρητική ατζέντα όπως η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, μπορεί να ανατραπεί με εργαλείο το δημοψήφισμα και τη δημοκρατική συμμετοχή. Αυτή η επιλογή βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής ένδειας του Σύριζα που με ατάκες και επικοινωνιακή πόλωση προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεσία του και τη δύναμη του κόμματος, σε βάρος της συμμετοχής του λαού σε μια αποφασιστική ανατροπή.

Συμβάλλουμε στην πολιτική παιδεία της συμμετοχικής δημοκρατίας και δεσμευόμαστε για την ενεργοποίηση των δημοψηφισμάτων στο κεντρικό πολιτικό πεδίο ως βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Καθιερώνουμε το προγραμματικό συνέδριο όχι συνδιάσκεψη αλλά προγραμματικό συνέδριο πριν από κάθε συνέδριο ώστε να προηγείται η συμμετοχή των μελών σε διαδικασίες δεσμευτικών προγραμματικών αποφάσεων.

Σήμερα, που παντοδύναμες αγορές και οικονομικά κέντρα απειλούν τις κοινωνικές, συλλογικές κατακτήσεις, η Δημοκρατία είναι και πάλι το ουσιαστικό διακύβευμα, γιατί η όλο και μικρότερη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων διευκολύνει την περιθωριοποίηση της κοινωνίας.

Η Δημοκρατία αποτέλεσε την πολιτική καινοτομία που απελευθέρωσε τους πολίτες από το φόβο του κάθε τυράννου, μονάρχη, ή δογμάτων. Υπήρξε η συλλογική απάντηση των πολιτών στη φυσική ροπή των δυνατών να συγκεντρώνουν και να μεγιστοποιούν την εξουσία και τον πλούτο τους.

Η Δημοκρατία δεν ήταν ο φόβος απώλειας εξουσίας των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία ήταν το όπλο των ηγετών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η Δημοκρατία οφείλει να είναι το όπλο των υποψηφίων προέδρων του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία πρέπει να γίνει το όπλο του Κινήματος Αλλαγής.

Η Δημοκρατία είναι η νέα ριζοσπαστική αλλαγή του Κινήματος για να γίνει η νέα προοδευτική αλλαγή στην Ελλάδα!

Η Εκλογή προέδρου δεν είναι εσωκομματική διαδικασία.

Ψηφίζουμε για μια νέα εν δυνάμει κυβέρνηση προοδευτικής αλλαγής!

 

 

ΠΥΡΙΝΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ: ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η Δημοκρατία απαιτεί το δύσκολο έργο της αλήθειας. Ο λαϊκισμός το εύκολο έργο των υπερβολών και ακροτήτων. Η αλήθεια, η Δημοκρατία οδηγούν στην επίλυση των προβλημάτων προς όφελος του λαού. Ο λαϊκισμός οι ακρότητες οδηγούν στη συσκότιση των προβλημάτων και την επανάληψή τους σε βάρος του λαού.
Εμείς θα ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο γιατί πύρινο όλεθρο και άλλες καταστροφές όπως φαίνεται θα ξαναζήσουμε, αλλά κάνουμε ότι μπορούμε να αποτραπούν.


Τα διδάγματα από αυτή την καταστροφή, την κυβερνητική αντίδραση και τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αξιολογούμε συνοπτικά με τα ακόλουθα συμπεράσματα.
1. Είναι πολύ θετικό να θεωρείται η ανθρώπινη ζωή το ύψιστο αγαθό. Από αυτή τη λαίλαπα υπήρξε μια απώλεια ζωής, του ηρωικού εθελοντή πυροσβέστη. Ήταν μια εξέλιξη και δεν συγκρίνεται με την απώλεια 84 ανθρώπων στην Ηλεία το 2007 με κυβέρνηση Καραμανλή και την απώλεια περισσοτέρων από 102 ανθρώπων στο Μάτι με κυβέρνηση Τσίπρα. Τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιμετώπισαν αυτό το θετικό σημείο με μικροκομματική αντίληψη ή με λαϊκισμό βάζοντας πολλά «αλλά» να υπερισχύουν του κυρίαρχου. Έτσι χάνουν τη σπουδαιότητα η βασική αρχή της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, χάνουν τη σπουδαιότητα και τα υπαρκτά «αλλά» ως βάση κριτικής. Ο Τσίπρας και ο Σύριζα το αντιμετώπισαν με πρόδηλη την αγωνία να συμψηφίσουν την απάνθρωπη συμπεριφορά τους στο Μάτι. Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο αντιμετωπίσθηκαν οι πυρκαγιές κατά κοινή ομολογία ήταν χωρίς συγκροτημένο σχέδιο. Οι καταστροφικές πλημύρες που νομοτελειακά ακολουθούν ευχόμαστε να μην ανατρέψουν αυτή τη βασική αρχή γιατί η έλλειψη πρόληψης σε περιπτώσεις πλημύρας δεν συγχωρείται ούτε αντιμετωπίζεται με εκκενώσεις.
2. Δεύτερο και τελευταίο θετικό ήταν η ενεργοποίηση πρωτοφανούς διεθνούς βοήθειας. Η πρωτοφανής έκταση της διεθνούς βοήθειας οφείλεται κατά βάση στην πρόσφατη αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής προστασίας. Μόλις τρεις μήνες πριν, με 641 ψήφους υπέρ, έναντι 44 κατά υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Έκθεση που εισηγήθηκε ο Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης για τον αναβαθμισμένο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας rescEU. Η κυβέρνηση καθυστέρησε περίπου μια εβδομάδα να ζητήσει την ενεργοποίηση του Ευρωπαϊκού μηχανισμού, τελικά τη ζήτησε το βράδυ της 3ης Αυγούστου. Κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης προσπάθησαν να μειώσουν την τεράστια Ευρωπαϊκή συμβολή και κορυφαίος ο Βαρουφάκης με fake news προσπαθούσε να λοιδορήσει την Ε.Ε. την ώρα που ήδη υπήρχε συνδρομή 9 αεροπλάνων, 49 πυροσβεστικών οχημάτων και πάνω από 300 πυροσβέστες από Γαλλία, Σουηδία, Κύπρο, Ισπανία, Τσεχία, Ρουμανία, Κροατία, Πολωνία (7 Αυγούστου).

Στη συνένετυξή του ο Μητσοτάκης με έκδηλη μικρότητα απέκρυψε το γεγονός προσπαθώντας εμμέσως να εμφανίσει ότι η διεθνής κινητοποίηση ήταν αποτέλεσμα της εξωτερικής του πολιτικής και ότι εγκαίρως ενεργοποίησε το Ευρωπαϊκό μηχανισμό.
3. Παγιώνεται ο τρόπος που οργανώνει ο Μητσοτάκης την εξουσία του και την εξουσία του κόμματός του. Με αφορμή κάθε κρίση συγκεντρώνει αντί να αποκεντρώνει εξουσίες. Το επιτελικό κράτος λειτουργεί συντονίζοντας τις αποκεντρωμένες διοικήσεις και δεν τρέχει ο υπουργός Χρυσοχοΐδης, περίγελος με τη μάνικα στο χέρι να δίνει διαταγές. Η φράση επιτελικό κράτος, στα χείλη Μητσοτάκη, έγινε συνώνυμο του συγκεντρωτισμού που εκπροσωπεί η συντηρητική πολιτική της δεξιάς. Στη συνέντευξη το επανέλαβε. Το Μέγαρο Μαξίμου έγινε η μοναδική πηγή εξουσίας μετατρέποντας σε πιόνια την κυβέρνηση, τους υπουργούς του και την αυτοδιοίκηση, τοπική και περιφερειακή. Ο συγκεντρωτισμός όλων των εξουσιών νομοτελειακά συνοδεύεται και από τον αυταρχισμό και την αλαζονεία. Συγκεντρωτισμός και αυταρχισμός είναι η πολιτική διαχείριση που επιβάλει ο σύγχρονος καπιταλισμός για να αντιμετωπισθούν οι θηριώδεις κοινωνικές ανατροπές της νέας εποχής και η αντικατάσταση της δημοκρατίας από την αυταρχική πλουτοκρατία.

Δεν πρόκειται επομένως για ένα συγκυριακό φαινόμενο της συντηρητικής πολιτικής αλλά στρατηγική επιλογή που χτίζεται σταδιακά. Σύμμαχος σε αυτή την πολιτική του Μητσοτάκη είναι οι φορείς του λαϊκισμού και ο Σύριζα που έχει μετατραπεί σε κόμμα ενός προσώπου με ριζωμένη καθεστωτική αντίληψη.
4. Μετά την εκατόμβη στο Μάτι συστήθηκε επιτροπή ειδικών για να εντοπίσει τα λάθη, τις αδυναμίες του μηχανισμού αντιμετώπισης ανάλογων κρίσεων να εξάγει συμπεράσματα τα οποία θα οδηγούν σε λύσεις πρόληψης και βέλτιστης οργάνωσης. Το πόρισμα της επιτροπής ειδικών παραδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2019. Αγνοήθηκε τόσο από τον Τσίπρα όσο και από τον Μητσοτάκη. Ο Τσίπρας δεν ασχολήθηκε ούτε τους λίγους μήνες που συνέχισε να κυβερνάει ούτε ως αξιωματική αντιπολίτευση να στηρίξει τεκμηριωμένες προτάσεις. Ο Μητσοτάκης δύο χρόνια το αγνόησε και ξαφνικά στη συνέντευξη παρουσίασε μια έκθεση, ένα πακέτο φύλλα ανεμίζοντας, που υποτίθεται έγινε από στελέχη του για να δικαιολογηθεί ότι μέχρι να συνταχθεί και τεθεί σε εφαρμογή δεν είχε τον χρόνο να εφαρμόσει προληπτικά μέτρα και να ενισχύσει τα μέτρα καταστολής. Φθηνό τέχνασμα που στηρίζεται όμως στην άγνοια του κοινού ότι υπήρχε έκθεση ειδικών που επιδεικτικά αγνόησε για δυόμιση χρόνια. Φυσικά η έκθεση δεν ευνοούσε τον υπερσυγκεντρωτισμό των εξουσιών.
5. Οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης, την οποία οι κ.κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης μόλις ανακάλυψαν, γίνονται όλο και πιο έντονες, τα φαινόμενα όλο και πιο ακραία. Μέτρα πρόληψης επομένως δεν είναι μόνο αντιπυρικές ζώνες αλλά πρώτα μια γενική πολιτική για το κλίμα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο που έθεσε τον προβληματισμό πριν δεκαετίες αλλά και με συγκεκριμένα μέτρα τη διετία 2010-11 με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου. Το Κίνημα Αλλαγής ήταν το μοναδικό κόμμα που κατέθεσε στη βουλή, η Φώφη Γεννηματά, πλήρη πρόταση για έναν κλιματικό νόμο που πρέπει να αποκτήσει η χώρα.

Ο Μητσοτάκης ενώ επικαλείται έστω και αργά την εθνική συνεννόηση, αγνοεί επιδεικτικά την μεγάλη εμπειρία του χώρου και των προτάσεων που έχουν κατατεθεί. Η συμπεριφορά αυτή δεν είναι τυχαία. Αποτελεί συνέχεια της εν κρυπτώ σύνταξης του σχεδίου αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης. Το σχέδιο αξιοποίησης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, παρέμεινε κρυφό γιατί εξυπηρετεί τη συγκέντρωση του πλούτου σε ελάχιστους, επιστρέφει τα κονδύλια σε ορισμένες χώρες με την κατανάλωση παρωχημένων αποθεμάτων ΑΠΕ, αποκλείει την πρόσβαση στους μικρομεσαίους και καταργεί την ενεργειακή δημοκρατία που παντού εισάγουν οι νέες μορφές παραγωγής ενέργειας.
6. Ο Μητσοτάκης στη συνέντευξη θεώρησε χυδαία τη σπέκουλα που χτίστηκε για την πολιτική των εκκενώσεων. Εδώ επιβεβαιώνεται το πρώτο σημείο. Ναι είναι χυδαία να αντιπαραβάλλεται μόνο και μόνο για αντιπολίτευση, με την ανθρώπινη ζωή. Κάποιοι μάλιστα στράφηκαν και εναντίον του 112! Ναι είναι χυδαία όμως και να χρησιμοποιείται για να καλύψει την έλλειψη σχεδίου. Ναι είναι χυδαίο και από τον πρωθυπουργό να ονομάζει προστασία τις τυφλές εκκενώσεις χωριών και οικισμών. Εάν υπήρχε σχέδιο οι εκκενώσεις θα ήταν πολύ λιγότερες και θα περιλάμβαναν στάδια πληθυσμιακών κριτηρίων. Γυναίκες παιδιά ανήμποροι. Ο ενεργός πληθυσμός σε ένα οργανωμένο σχέδιο δεν απομακρύνεται τυφλά και απερίσκεπτα. Εντάσσεται στην πολιτική πυροπροστασίας των περιουσιών, των ζώων, κρίσιμων εγκαταστάσεων και διεξόδων. Ο οικισμός δεν εγκαταλείπεται να καεί από μια φωτιά με μειωμένη ένταση εάν δεν υπάρχει συνύπαρξη δασικής έκτασης-απομονωμένων κατοικιών. Σήμερα, εκ των υστέρων, όλο και περισσότερο φουντώνει η εικασία ότι όσοι δεν υπάκουσαν και έμειναν, κατάφεραν να σώσουν τις περιουσίες τους. Προφανώς συνέβη αλλά σε λίγες περιπτώσεις. Η φήμη όμως δημιουργεί ένα νέο ανησυχητικό φαινόμενο. Τη μαζική ανυπακοή σε μια νέα μελλοντική περίπτωση που ίσως τότε κοστίσει ανθρώπινες ζωές.
7. Τα μέτρα αποκατάστασης των πυρόπληκτων είναι επιφανειακά και προσχηματικά. Στη συνέντευξη ο Μητσοτάκης έδωσε έμφαση στη γρήγορη εκταμίευση και μάλιστα έκανε ολόκληρη ανασυγκρότηση στο Μέγαρο Μαξίμου. Προφανώς η αναδιάταξη δυνάμεων αλλού στοχεύει και γρήγορα θα φανεί. Γιατί γρήγορη εκταμίευση μπορεί να γίνει και τώρα με το νέο θεσμικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε μέσω της εκταμίευσης προκαταβολών. Πρόκειται επομένως για διπλό αποπροσανατολισμό. Το καμουφλάζ των πραγματικών επιδιώξεων της αναδιάταξης και την απόσπαση της προσοχής από το πραγματικό πρόβλημα των πυρόπληκτων. Το πρόβλημά τους ασφαλώς είναι να αποκτήσουν μια προσωρινή ενίσχυση να περάσουν αυτή την περίοδο.

Αλλά το βασικό τους πρόβλημα είναι το μέλλον. 1.200 οικογένειες ρητινοπαραγωγών δεν μπορούν να περιμένουν σαράντα τουλάχιστον χρόνια μέχρι τη νέα παραγωγή ρητίνης από τα πεύκα. Οι μελισσοκόμοι δεν μπορούν για τα επόμενα είκοσι χρόνια να πληρώνουν δεκαπλάσια μεταφορικά να μεταφέρουν αλλού τα μελίσσια για να έχουν παραγωγή, ο ειδικός τουρισμός δεν μπορεί να περιμένει άλλα τριάντα χρόνια για να αποκατασταθεί, ακόμη και ο απλός τουρισμός θα χρειαστεί τουλάχιστον μια πενταετία να αποτινάξει την εικόνα της καταστροφής. Οι κτηνοτρόφοι πως θα ανακτήσουν τα χιλιάδες καμένα ζώα τους αλλά το σπουδαιότερο, εάν και όταν αποκτηθούν νέα κοπάδια πως θα διασφαλίζεται η διατροφή τους χωρίς να καταστρέφεται η νέα βλάστηση και η αυτοφυής αναδάσωση; Η προσωρινή ενίσχυση δεν είναι τίποτε άλλο από τη γνωστή επιδοματική πολιτική που μόνο πελατειακά λειτουργεί και δεν λύνει πραγματικά προβλήματα. Αυτή η οπτική του μέλλοντος ήταν παντελώς απούσα από τις εξαγγελίες Μητσοτάκη που πολύ φιλάρεσκα ανακοίνωνε επιδόματα και επιτάχυνση. Αλλά ακόμη και σε αυτό το θέμα της επιτάχυνσης, τι έγινε σε Μουζάκι και Καρδίτσα; Ακόμη περιμένουν, μετά τις πλημμύρες. Τι έγινε στη Σάμο, μετά τον σεισμό; Ακόμη περιμένουν.
8. Για να Ανθίσει η ΕΛΠΙΔΑ και όχι η ΚΡΑΥΓΗ, χρειάζονται σχέδιο και μέτρα εθνικής συναίνεσης καθώς και Διακομματικός Έλεγχος στην εφαρμογή των μέτρων.

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΙΡΑΝ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΑΒΩΝ ΙΣΡΑΗΛ

Οι Αραβικές χώρες που έχουν ομαλοποιήσει ή διευκολύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ παρακολουθούν αμήχανα και δυσάρεστα τη νέα κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα. Δεδομένης της κατάστασης, οι διπλωματικές στρατηγικές τους έχουν δεχθεί πυρά από πολλές πλευρές.

Η ένταση δεν υποχωρεί στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη, ο κίνδυνος πυρκαγιάς στη Μέση Ανατολή αυξήθηκε επικίνδυνα, οι εκκλήσεις για ηρεμία από τη διεθνή κοινότητα έχουν μεν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες ημέρες, αλλά προς το παρόν, δεν εισακούονται και η κλιμάκωση της βίας συνεχίστηκε.

Στο Ισραήλ και όχι μόνο πιστεύουν ότι αυτή η σύγκρουση ξεκίνησε με την καθοδήγηση της Τουρκίας. Ήταν στρατηγική κίνηση με πολλαπλές στοχεύσεις. Στόχευε στην πτώση του Νετανιάχου στον οποίο περίμεναν ότι η Ισραηλινή αντιπολίτευση θα απέδιδε την ευθύνη μιας αδιάλλακτης στάσης. Μέχρι στιγμής αυτό δεν συνέβη γιατί οι Ισραηλινοί έμαθαν να θέτουν το εθνικό τους συμφέρον υπεράνω του κομματικού.

Ο άλλος στόχος του Ερντογάν ήταν να υποχρεώσει το Ισραήλ, δεδομένου ότι δεν είχε δεχτεί να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Τουρκία, να διαπραγματευτεί. Ο μεσολαβητικός ρόλος της Τουρκίας ήταν η μεγάλη στόχευση γιατί έχει την επιρροή στη ΧΑΜΑΣ και θα μπορούσε να επαναφέρει την ομαλοποίηση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ διατηρώντας τον ρόλο της στην περιοχή. Μια εξέλιξη αυτής της μορφής θα έθετε τον Ερντογάν στη θέση του ηγέτη-προστάτη των απανταχού Μουσουλμάνων

Απέτυχε ο Ερντογάν και σε αυτόν τον στόχο γιατί πέρα από την καλύτερη γνώση στρατηγικών κινήσεων που έχει το Ισραήλ, υποτίμησε την αντίδραση του Ιράν και της Ρωσίας στην αναγνώριση διαμεσολαβητικού, ηγετικού ρόλου της Τουρκίας στην Παλαιστίνη.

Η ταυτόχρονα με τις άλλες, μεγάλη στόχευση στην οποία συστρατεύθηκαν τόσο το Ιράν όσο και το Κατάρ ήταν η διάλυση της πρόσφατης συμμαχίας που έγινε μεταξύ Ισραήλ και πολλών Αραβικών χωρών.

Ενώ οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν γρήγορες να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για αυτό το ξέσπασμα βίας μετά από αρκετές ημέρες συγκρούσεων στο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, οι αντιδράσεις Αράβων διπλωματών ήταν πιο συγκρατημένες.

Συγκεκριμένα, παρακολουθώντας τις απαντήσεις από τα κράτη που έχουν εξομαλύνει πρόσφατα τις σχέσεις με το Ισραήλ, όπως το Σουδάν, το Μαρόκο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν – μια προσέγγιση που, όταν συνέβη, προκάλεσε σοκ στον αραβικό κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι δεν έκαναν βιαστικές καταδίκες αλλά είναι και αμήχανα.

Είναι κατανοητό ότι οι αραβικές χώρες αισθάνθηκαν άβολα με τις εικόνες των συγκρούσεων που προέρχονται από την πλατεία Al-Aqsa, το πιο ιερό μέρος για τους Εβραίους και τη θέση του τζαμιού Al-Aqsa, τον τρίτο ιερότερο χώρο για τους μουσουλμάνους μετά τη Μέκκα και το τζαμί του Προφήτη στη Μεντίνα, Σαουδική Αραβία.

Τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν καταδίκασαν την επιδρομή των Ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας στο τζαμί στις 7 Μαΐου και την καταστολή των προσκυνητών. Το Άμπου Ντάμπι κάλεσε επίσης τις ισραηλινές αρχές να «αναλάβουν την ευθύνη για την αποκλιμάκωση» της βίας.

Το Μαρόκο, από την πλευρά του, δήλωσε ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις με «βαθιά ανησυχία», προσθέτοντας ότι ο Βασιλιάς Μωάμεθ VI θεωρεί «αυτές τις παραβιάσεις απαράδεκτες και πυροδοτούν εντάσεις».

Η Σαουδική Αραβία, η οποία δεν έχει ακόμη ομαλοποιήσει τις σχέσεις, αλλά έχει δώσει στους συμμάχους της στον Κόλπο το πράσινο φως για να πλησιάσουν το εβραϊκό κράτος, απέρριψε τη «στρατηγική του Ισραήλ να εκδιώξει δεκάδες Παλαιστινίους από τα σπίτια τους», αναφερόμενη στην απειλή απέλασης παλαιστινιακών οικογενειών από τη συνοικία Sheikh Jarrah στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία πυροδότησε το ξέσπασμα βίας.

Αυτές οι αντιδράσεις ήταν μέτριες σε σύγκριση με αυτές του Ιράν και του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι θα κάνει «ό, τι μπορεί για να κινητοποιήσει τον κόσμο, ειδικά τον μουσουλμανικό κόσμο, για να τερματίσει την τρομοκρατία και την ισραηλινή κατοχή».

Είναι οφθαλμοφανές ότι οι χώρες που έχουν ξεκινήσει μια προσέγγιση με το Ισραήλ κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα λόγω των ισχυρών συναισθημάτων υποστήριξης που προκλήθηκαν από τη βία στην πλατεία του τζαμιού. Βρίσκονται σε αμήχανη και άβολη θέση επειδή η κλιμάκωση της βίας έχει επαναφέρει την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση στην περιφερειακή ατζέντα.

Οι διαμαρτυρίες που έγιναν στο Μαρόκο και σε άλλες χώρες και η δυσαρέσκεια που μπορεί να γίνει αντιληπτή στις κοινωνίες του Κόλπου, ίσως όχι τόσο σε πολιτικό επίπεδο αλλά στα κοινωνικά δίκτυα, υπενθυμίζουν στους Άραβες ηγέτες ότι το ζήτημα των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων δεν έχει ακόμη επιλυθεί και ότι η κοινή γνώμη εξακολουθεί να συμπαθεί στους Παλαιστίνιους.

Αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα, είναι επίσης και απόδειξη της ευθραυστότητας των διαδικασιών συμφιλίωσης και, κατ ‘επέκταση, απόδειξη ότι είναι απίθανο να υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία όσο η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση θα συνεχίζεται.

Η αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία του 2002, που απορρίφθηκε από το Ισραήλ, συνέδεε πάντοτε την επίλυση αυτής της σύγκρουσης με τη συνύπαρξη μεταξύ των λαών και μιας ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι συμφωνίες του Αβραάμ (η κοινή δήλωση του 2020 μεταξύ Ισραήλ, ΗΠΑ και ΗΑΕ), από την άλλη πλευρά, προσπάθησαν να παρακάμψουν αυτά τα ζητήματα, με τη φιλοδοξία, και σε κάποιο βαθμό την αφέλεια, να επιτύχουν πολιτική προσέγγιση με το Ισραήλ χωρίς να ληφθεί υπόψη το παλαιστινιακό ζήτημα.

Η πρωτοβουλία του 2002, η οποία επικυρώθηκε από τον Αραβικό Σύνδεσμο στη Σύνοδο Κορυφής της Βηρυτού, πρότεινε μια ειρήνη που έφτασε στο σημείο να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό ήταν σε αντάλλαγμα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και μια «δίκαιη λύση» στο ζήτημα των Παλαιστινίων προσφύγων.

Ωστόσο, αν δεν υπάρξει μοιραία κλιμάκωση, η σύγκρουση δεν είναι πιθανό να διακόψει τις υπάρχουσες διαδικασίες προσέγγισης, λένε οι ειδικοί.

Από την άλλη πλευρά, αυτά τα γεγονότα είναι πιθανό να ωθήσουν ορισμένους περιφερειακούς παίκτες, όπως οι Σαουδάραβες, να επανεξετάσουν τη σκέψη τους.

Τα Εμιράτα είναι σίγουρα σε μια άβολη θέση σήμερα, αλλά μπορούν να βρεθούν εκτός κάδρου επειδή, σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, φύλακα των ιερών τόπων του Ισλάμ, ο ρόλος τους έχει λιγότερο συμβολικό πεδίο στην περιοχή και επειδή έχουν κάποια ευελιξία όσον αφορά διπλωματία.

Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε, ωστόσο, να κάνει τον Σαουδάραβα πρίγκιπα, Mohammed Bin Salman, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει συμφωνήσει να ακολουθήσει τη συμβουλή του πατέρα του, να επανεξετάσει τη θέση του.

Όλα θα εξαρτηθούν από τον Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, εάν θα δείξει αυτοσυγκράτηση από εδώ και πέρα ή θα πυροδοτήσει μια γενικευμένη σύγκρουση. Ίσως μάλιστα να γινόταν η μεγάλη ανατροπή εάν αναγνωρίσει ότι ήρθε η ώρα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για την αναγνώριση δύο παλαιστινιακών κρατών.

Οι Χιλιανοί εκλέγουν σήμερα συντακτική συνέλευση για τη σύνταξη νέου συντάγματος που να περιλαμβάνει την ισότητα των φύλων

Το πρόσωπο μιας νέας Χιλής αρχίζει να διαμορφώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο καθώς η χώρα της Νότιας Αμερικής εκλέγει 155 άτομα που είναι επιφορτισμένα με τη σύνταξη ενός νέου συντάγματος για να αντικαταστήσουν αυτό που επιβλήθηκε κατά τη στρατιωτική δικτατορία του Augusto Pinochet.

Σχεδόν το 80% των ψηφοφόρων σε ένα δημοψήφισμα πέρυσι επέλεξαν να συντάξουν έναν νέο χάρτη για το έθνος τους μετά από ένα χρόνο διαμαρτυριών, αν και δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία για το τι πρέπει να περιέχει.

Ακτιβιστικές ομάδες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα να καθιερώσουν την ισότητα για τις γυναίκες, το δικαίωμα στην άμβλωση και την προστασία για το περιβάλλον και για τους αυτόχθονες ανθρώπους.

Οι συντηρητικοί έχουν επίσης αγωνιστεί σκληρά, ελπίζοντας να διατηρήσουν έναν κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα και κανόνες που καθιστούν δύσκολο να περάσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο νομοθετικό σώμα.

Ωστόσο, η ικανότητα της συντακτικής συνέλευσης να περάσει ισχυρούς όρους μπορεί να είναι περιορισμένη. Απαιτείται συμφωνία δύο τρίτων, οπότε οποιοδήποτε μπλοκ που μπορεί να συγκεντρώσει το ένα τρίτο των ψήφων στα θέματα της συνταγματικής σύμβασης μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε ρήτρα.

Ο κυβερνών κεντροδεξιός συνασπισμός και άλλα συντηρητικά κόμματα είναι ενωμένοι και πηγαίνουν συγκροτημένοι στη διήμερη ψηφοφορία, ενώ η αριστερά και η κεντροαριστερά είναι διαιρεμένοι.

Το κείμενο συνταγματικής μεταρρύθμισης που αναδύεται από την αντιπαράθεση των πλευρών θα τεθεί σε δημόσια ψηφοφορία στα μέσα του 2022. Εάν απορριφθεί, το ισχύον σύνταγμα θα παραμείνει σε ισχύ.

«Εμβαθύνετε τη δημοκρατία»

Η μελλοντική μεταρρύθμιση που επιδιώκεται αντικατοπτρίζει ένα κύμα απόρριψης ενάντια στο τρέχον πολιτικό σύστημα που ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια των ταραχών που εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Χιλή στα τέλη του 2019, με μια σειρά από διαμαρτυρίες ενάντια σε αυξημένους ναύλους ταξί, ανεπαρκή σύνταξη και υγειονομική περίθαλψη, φτωχά σχολεία και γενική ανισότητα σε ένα από τα πλουσιότερα κράτη της Λατινικής Αμερικής.

“Αυτές οι διαμαρτυρίες ήταν σαν χιονοστιβάδα, η έκφραση μίας οργής που χτίστηκε για χρόνια στο νεοφιλελεύθερο σύστημα”, δήλωσε η Cumplido, ιστορικός της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Χιλής που περιγράφει τον εαυτό της ως φεμινίστρια και λέει ότι θέλει μεγαλύτερη εκπροσώπηση των πολιτών στην πολιτική.

“Πρέπει να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία, να την κάνουμε πιο ευέλικτη, περισσότερο να συμβαδίζει με αυτό που συμβαίνει σήμερα και αυτό οδήγησε πραγματικά την πεποίθησή μου ότι χρειαζόμαστε ένα νέο σύνταγμα”, δήλωσε η Cumplido στο Reuters

Τα μέλη του συνεδρίου με νόμο υποχρεωτικά θα πρέπει κατά το ήμισυ να αποτελείται από γυναίκες. Είναι η πρώτη φορά που έχει συνταχθεί οποιοδήποτε σύνταγμα υπό όρους ισότητας των φύλων, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

«Δεν πιστεύω στους σημερινούς πολιτικούς … Είναι η ώρα για εμάς, για όλους που αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη χώρα, να είναι μέρος της αλλαγής», δήλωσε η υποψήφια Ναταλία Αραβένα, 26χρονη νοσοκόμα που έχασε τα μάτια της κατά τη διάρκεια του πρόσφατου κύματος διαδηλώσεων.

Ιθαγενή δικαιώματα

Δεκαεπτά έδρες προορίζονται για αυτόχθονες πληθυσμούς, οι οποίοι δεν αναφέρονται στο υπάρχον σύνταγμα.

Η ψηφοφορία είχε αρχικά προγραμματιστεί για τον Απρίλιο, αλλά καθυστέρησε λόγω της αύξησης των υποθέσεων Covid-19. Συνολικά, η Χιλή ήταν μεταξύ των χωρών με τις περισσότερες επιτυχίες στον εμβολιασμό του πληθυσμού της, με σχεδόν το 60% των Χιλιανών να λαμβάνουν τουλάχιστον μία δόση, αν και οι περισσότερες περιοχές της χώρας παραμένουν υπό κάποιους περιορισμούς πανδημίας.

(France 24 με AP, REUTERS)

Δημοφιλέστερα Άρθρα