ΔΙΕΘΝΗ

Αρχική ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ

ΓΕΝΕΘΛΙΑ BITCOIN: ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ KΡΥΠΤΟ-ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Οι ακραίες διακυμάνσεις αξίας του Bitcoin και η μεταβλητότητα έχει προκαλέσει σύγχυση. Ωστόσο πολλές επιχειρήσεις το δέχονται ήδη ως τρόπο πληρωμής: υπάρχουν ακόμη και εφαρμογές, όπως το Bitcoin World Map, το οποίο δημιουργεί έναν χάρτη των θέσεων όπου μπορείτε να ξοδέψετε ήδη τα εικονικά σας κέρματα. Ακόμη και μεγάλες αλυσίδες εστιατορίων όπως η Pizza Hut, το Domino’s και το Starbucks και οι κορυφαίες διεθνείς εταιρείες όπως η Microsoft και η Virgin αρχίζουν να το αποδέχονται. Αλλά για να γίνει ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο στην πραγματική οικονομία, ο δρόμος μπροστά είναι μακρύς.

Ένα πρώτο πρόβλημα είναι ότι οι ακραίες διακυμάνσεις των τιμών αποτελούν εμπόδιο να χρησιμοποιηθεί σε καθημερινή βάση.

Μια άλλη κρίσιμη πτυχή είναι ο χρόνος επικύρωσης της συναλλαγής: είναι δύσκολο να περιμένεις 20 λεπτά ή μισή ώρα σε ένα κατάστημα για να μπορέσεις να βγεις με τα εμπορεύματα. Για το λόγο αυτό, αναπτύσσονται υπηρεσίες που λειτουργούν ως διαμεσολαβητές πληρωμών, λαμβάνοντας επίσης υπόψη τον κίνδυνο ενδεχόμενης απώλειας. Εν τω μεταξύ, είναι ευκολότερο (και ταχύτερο) να χρησιμοποιούν τα δικά τους Bitcoins για να κάνουν online αγορές. Και σε αυτές τις περιπτώσεις τα παραδείγματα είναι πραγματικά πολλά και κάποια περίεργα.

Τι μπορούμε να αγοράσουμε

Στην ιστοσελίδα Propyl μπορείτε να αγοράσετε σπίτια με την καταβολή Bitcoin, ενώ η BMW πολύ πρόσφατα άρχισε να το δέχεται για την αγορά των αυτοκινήτων. Τα εικονικά νομίσματα μπορεί να αποδειχθούν πολύ χρήσιμα για τους ταξιδιώτες: η πύλη Cheapair για παράδειγμα, μπορείτε να κλείσετε τα αεροπορικά εισιτήρια των διακοπών τους με εικονικό νομίσματα. Στη συνέχεια, μπορείτε να αγοράσετε μια κάρτα δώρο ως δώρο, να το χρησιμοποιήσετε στα τυχερά παιχνίδια σε απευθείας σύνδεση, αλλά ίσως η πιο απροσδόκητη χρήση είναι άλλη: υπάρχουν τουλάχιστον δυο πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, που παρέχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το λογαριασμό με Bitcoin. Ένα από αυτά, το Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας παρέχει μεταπτυχιακές σπουδές στο blockchain.

Είναι όλα παραδείγματα καινοτομίας που λαμβάνουν χώρα, αν και υπάρχουν κάποια πραγματικά οικοσυστήματα στα οποία χρησιμοποιείται ευρέως το εικονικό νόμισμα: όπως μα θυμίζει στο άρθρο του στην Corriere della Sera ο Enrico Forzinetti, στην Ιταλία η βασίλισσα της πόλης είναι Rovereto, μέσα σε αυτό που είναι γνωστό ως η κοιλάδα του Bitcoin. Υπάρχουν αρκετοί τομείς για την επέκταση της χρήσης Bitcoins στην πραγματική ζωή, αλλά μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις. «Πάνω απ ‘όλα, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από τους ανθρώπους.

Τώρα πολλοί έχετε ακούσει για τα εικονικά νομίσματα, αλλά λίγοι γνωρίζετε πραγματικά πώς λειτουργούν. Γίνεται λόγος για το ρυθμιστικό κενό που καθιστά δύσκολη την πλήρη υιοθέτηση του Bitcoin: για παράδειγμα, πώς πρέπει να συμπεριληφθούν στη φορολογική δήλωση ; Και τότε πρέπει επίσης να πληρώσετε τον ΦΠΑ για Bitcoins;

Οι γκρίζες περιοχές γύρω από τα εικονικά νομίσματα που, μαζί με τις κατηγορίες για την έλλειψη ιδρύματος στη βάση που ρυθμίζουν την ύπαρξή του, εμπόδισαν το Bitcoin και τα παρόμοια κρυπτό-νομίσματα να διαλύσουν πλήρως τα εμπόδια για να υϊοθετηθούν ως επενδυτικό εργαλείο και να μετατραπούν σε νόμισμα κοινής χρήσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα σε λίγα χρόνια δεν θα βρεθούμε να χρησιμοποιήσουμε καθημερινά τα κρυπτό-νομίσματα αντί για τραπεζογραμμάτια και πιστωτικές κάρτες.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ 2017 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Έχω προειδοποιήσει ότι το 2017 θα είναι το έτος της Πολιτικής κόλασης με μεγάλα δημοψηφίσματα και εκλογές που θα διεξαχθούν εν μέσω πρωτοφανούς υπονόμευσης της εμπιστοσύνης προς τις κυβερνήσεις και το κατεστημένο σύστημα.

Το BREXIT, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το δημοψήφισμα στην Ιταλία που θα γίνει μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου 2016, οι Γαλλικές εκλογές, και οι Γερμανικές Εκλογές 2017 με ανοικτό το ενδεχόμενο της τρίτης, σε ένα έτος, εκλογικής αναμέτρησης στην Ισπανία.

Αυτά τα γεγονότα κρύβουν το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να ανατρέψουν τις προσδοκίες για το μέλλον. Ότι και να αισθανόταν οι πολίτες για τις κυβερνήσεις τους, θα ανατραπεί.

Το κλειδί για την μετατόπιση της εμπιστοσύνης από το Δημόσιο προς το Ιδιωτικό βρίσκεται εντός του πεδίου αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων. Η αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών θεμάτων βασίζεται στις αποτυχημένες, για τις νέες συνθήκες, γνωστές παλιές συνταγές. Η αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος γίνεται μυωπικά για το μέγεθος του προβλήματος. Η πολιτική κεφαλαιοποίηση της κρίσης εμπιστοσύνης θα επιτυγχάνεται από τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Αυτό είναι ό, τι οι αναλύσεις μας έχουν προβλέψει.

Η πολιτική αστάθεια θα βρίσκεται σε άνοδο λόγω της αδυναμίας αλλαγής της οικονομικής πολιτικής και του νέου επερχόμενου τεράστιου μεταναστευτικού κύματος. Αυτή είναι η εποχή της αντικατεστημένης συμπεριφοράς που θα αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η ΠΤΩΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟ

Ερώτηση: κύριε Μαυράκη είχατε προβλέψει πεντακάθαρα την χειραγώγηση, όπως είπατε, στον χρυσό. Προβλέψατε τον Ιούνιο ότι δεν ήταν η ώρα για αγορά και θα πέσει πάλι χαμηλά! Αλλά δεν σας παρακολούθησα και επένδυσα, το είχα κάνει κι μετά είδα την πρόβλεψή σας. Μέσα σε τρεις μήνες η αξία του γύρισε στα χαμηλά του 2016 και οι απώλειες είναι μεγάλες. Παρακαλώ να έχετε συχνότερες προβλέψεις.

Μ.Ε.

Απάντηση: Μέσα στον Ιούνιο του 2016, δύο φορές προειδοποίησα. Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ και ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟ.

Δυστυχώς οι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται πάντα την ίδια τάση των ανθρώπων. Αγοράζουν και με τα δύο χέρια είτε χρυσό είτε μετοχές ή άλλο στο υψηλότερο σημείο.

Από τις 17 Ιουνίου του 2016 που ήταν το πρώτο άρθρο, μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου παρασύρθηκαν σε επένδυση που σε μικρό χρόνο μέχρι σήμερα είχε κατακόρυφη πτώση της τάξης του 12,5%

gold1

Είναι θέμα χειραγώγησης που ξέρουν πώς να λειτουργεί σε κάθε περίσταση. Αυτή τη στιγμή η ανάλυση δείχνει ότι ο χρυσός δεν βρίσκεται ακόμη στο κατώτερο σημείο της καμπύλης και υπάρχουν αντιστάσεις στα σημερινά του επίπεδα που πρέπει να επαληθευθούν. Μια κίνηση αγοράς είναι προς το ανάποδο, αποτελεί μειονέκτημα. Αλλά για να υπάρχει κέρδος πρέπει να έχει όγκο η αγορά. Όπως έχω υπογραμμίσει ουδέποτε μπορεί να λειτουργήσει η χειραγώγηση χωρίς να υπάρχει όγκος και χωρίς κέρδος. Αυτό συνέβη το καλοκαίρι παρά την πρόβλεψη.

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ $1.000 Ο ΧΡΥΣΟΣ

Η Ινδία κινείται τώρα στην κατεύθυνση να κατασχέσει τον χρυσό. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να εξαλείψει τα μετρητά. Επί του παρόντος, κάθε παντρεμένη γυναίκα δικαιούται 500 γραμμάρια χρυσού, κάθε ανύπαντρη γυναίκα 250 γραμμάρια, και κάθε άνδρας 100 γραμμάρια χρυσού. Ό, τι υπερβαίνει αυτές τις ποσότητες έχει χαρακτηριστεί ως παράνομη κατοχή και ως εκ τούτου θα κατασχεθεί.

Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σχετικά με την κατοχή κοσμημάτων εφόσον προέρχονται από κληρονομιά. Ο πρωθυπουργός Narendra Modi δίνει περισσότερη εξουσία στις φορολογικές αρχές αντί να ασχολείται με τη διαφθορά. Οι φοροεισπράκτορες θα πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και θα ξετινάζουν τον κόσμο για να παίρνουν χρήματα.

Είναι προφανές πλέον και αποτελεί μια προειδοποίηση. Αυτό θα είναι το πρόβλημα με τον χρυσό. Έχει χάσει το καθεστώς του ασφαλούς καταφυγίου γιατί θα φτάσουν στο σημείο να μην μπορούν να ταξιδέψουν με αυτόν, να μην μπορούν να τον διαφυλάξουν με ασφάλεια σε ένα χρηματοκιβώτιο, ή να μην φορούν χρυσά κοσμήματα. Στα σύνορα της Ιταλίας, εάν φανεί ότι φοράτε υπερβολικά πολλά κοσμήματα, θα σας πάρουν στο τελωνείο για να τα ζυγίσουν.

Αυτό είναι μέρος της μανίας για Κυνήγι Φόρων. Από την Ινδία παίρνουμε ένα ακόμη δείγμα της κρατούσας τάσης. Ο κίνδυνος είναι ότι και οι άλλοι ακολουθούν.

Ένα καινούργιο επιχείρημα θα είναι ο ισχυρισμός ότι οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν χρυσό για να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους.

Τα πάντα κινούνται στην τάση ο χρυσός να βρεθεί κάτω από τα $ 1.000 το επόμενο έτος.

ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ. ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ Ο MATTEO RENZI ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ!

Τέλος στη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις εμφανίσεις του Ιταλού πρωθυπουργού για το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου!!! Η ενίσχυση των εθνοκεντρικών τάσεων στην Ευρώπη, παίρνει μορφή χιονοστιβάδας.

Για πρώτη φορά μετά τα λαϊκιστικά κινήματα ένας πρωθυπουργός της Ευρώπης που δεν θεωρείται εκπρόσωπος του λαϊκισμού, αφαιρεί την σημαία της Ευρώπης και δίνει το σήμα της επιστροφής στο έθνος κράτος. Μετά το Brexit και την εκλογή του Donald Trump η επιστροφή στον εθνικό απομονωτισμό θεωρείται μάλλον αναγκαία στροφή άμυνας.

Με δηλώσεις του στην εφημερίδα «La Reppublica» που δημοσιεύει τις παραπάνω φωτογραφίες με τα διαγγέλματα του Ιταλού πρωθυπουργού πριν και τώρα, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Romano Prodi δήλωσε ότι δέχτηκε ένα χτύπημα στην καρδιά να βλέπει τον πρόεδρο της κυβέρνησης να αφαιρεί την σημαία της Ε.Ε.

Εν μέσω της κόλασης της πολιτικής, η Ελληνική Κυβέρνηση παίζει ακόμη (με) τον Παππά.

Στις 4 Δεκεμβρίου το χτύπημα θα είναι διπλό. Δημοψήφισμα στην Ιταλία και προεδρικές εκλογές στην Αυστρία.

Ξεκίνησε το καθοδικό σπιράλ στις Συντάξεις

Μετά τον Νότο της Ευρώπης νέα μηνύματα έρχονται από όλη την Ευρώπη για το μέλλον των συντάξεων.

Η Ernst & Young σε έρευνα που δημοσιοποίησε θεωρεί αναγκαία τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης στρατηγικής των συνταξιοδοτικών φορέων αλλά καταλήγει ότι είναι πλέον σημαντικός ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα για την επιβίωση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Σύμφωνα με την έρευνα, η από κοινού αντιμετώπιση του αναγκαίου μετασχηματισμού για να αντιμετωπισθούν οι πιέσεις, που διαρκώς αυξάνονται, απαιτεί αλλαγές στην αγορά. Βεβαίως σε ότι αφορά τα επιτόκια επισημαίνει ότι για τα ασφαλιστικά ταμεία το καλύτερο σενάριο είναι η αύξησή τους, (σε προηγούμενο άρθρο είχαμε επισημάνει το πρόβλημα) αλλά αυτή δεν προβλέπεται πριν το 2019.

Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΥ το όραμα, η στρατηγική και ο σαφής καθορισμός των ρόλων αποτελούν τα θεμέλια της εμπιστοσύνης του κοινού στη διαχείριση των συντάξεων. Ωστόσο, το ένα τρίτο των ερωτηθέντων κυβερνήσεων και φορέων χάραξης πολιτικής, δεν διαθέτουν σαφώς καθορισμένο μακροπρόθεσμο όραμα και στρατηγική για τη σύνταξη και τη συνταξιοδότηση.

Το ασφαλιστικό βρίσκεται σε μια μετάβαση από σύστημα καθορισμένων παροχών σε ένα σύστημα καθορισμένων εισφορών.

Αν και η έκθεση διαπιστώνει ότι είναι αναγκαία η ενίσχυση της ανάμιξης των καταναλωτών και της ενημέρωσής τους κατά τη λήψη αποφάσεων, ο ασφαλιστικός κλάδος δεν έχει προσδιορίσει ακόμη πώς μπορούν να μεγιστοποιηθούν οι ευκαιρίες που δημιουργούν οι ψηφιακές εφαρμογές. Είναι ανέτοιμος δηλαδή να αξιοποιήσει την τεχνολογική πρόοδο παρόλο που αναγνωρίζει ότι το στοιχείο αυτό είναι μόνο μέρος της λύσης στην προσπάθεια βελτίωσης της αποτελεσματικότητας.

Ασφαλιστικό2

Την ίδια στιγμή που δημοσιεύθηκε η έρευνα για την Ευρώπη, υπάρχουν 11 εκατομμύρια εργαζόμενοι στη Βρετανία οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν μεγάλες συντάξεις. Το Σχέδιο Συντάξεων της Βρετανικής βιομηχανίας μετάλλου προτείνει να σπάσουν οι συνταξιοδοτικές υποσχέσεις της προς 130.000 μέλη του, επειδή χάνουν τα χρήματα. Η Tata Steel ψάχνει να πουλήσει μέσα στους επόμενους μήνες τις συμμετοχές της σε όλα τα ακίνητα της στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αυτό σημαίνει ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα αποτελούμενο από £ 15 δις, ποσό που θα έπρεπε κανονικά να τεθεί στο γενικό ταμείο προστασίας των συντάξεων, έγινε τελικά ασφαλιστικό ταμείο βάλτος για τις αποτυχημένες επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια, αυτό που θεωρούσαν ως εγγύηση, δεν είναι παρά ένα τίποτα. Μόλις η κυβέρνηση αναλαμβάνει οτιδήποτε, τα χρήματα γίνονται καπνός.

ΤΑ ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΕ ΠΤΩΣΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Τα Ιαπωνικά ομόλογα 10 ετών κατέρρευσαν μόλις η κυβέρνηση σταμάτησε το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της, για την ώρα τουλάχιστον. Η νομισματική πολιτική του Πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε έχει αρχίσει να αναδεικνύει την επικίνδυνη θέση που αντιμετωπίζουμε σε παγκόσμια κλίμακα σε σχέση με τα επιτόκια και το χρέος.

Τα Ιαπωνικά ομόλογα δεκαετούς έκδοσης, έχουν εισέλθει σε κατάσταση κατάρρευσης από τη στιγμή που η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας κατέχει σήμερα πάνω από το ένα τρίτο του εμπορεύσιμου δημόσιου χρέους της χώρας. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατέχει λιγότερο από το 20% του συνόλου των αμερικανικών ομολόγων, που αποκτήθηκαν κυρίως στο πλαίσιο της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης (QE) από το 2007 για τη στήριξη της οικονομίας.

BoJΟι κεφαλαιαγορές είναι αυτές που με τις κινήσεις τους αποδεικνύουν ότι οι συμμετοχές της BοJ στο δημόσιο χρέος απειλούν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Όλη αυτή η προσπάθεια των QE, για αυτά τα τελευταία 8,5 χρόνια, φτάνει στο τέλος της.

Οι αξιωματούχοι της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας διαφώνησαν και συγκρούστηκαν έντονα σχετικά με την ανάγκη τροποποίησης των μέτρων τόνωσης τον Ιούνιο. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης, η εσωτερική διαμάχη στη συνεδρίαση της 15ης-16ης Ιουλίου κατέγραψε αύξηση στις εντάσεις της διαφωνίας αναφορικά με την ολοένα και πιο χαλαρή πολιτική της κεντρικής τράπεζας και τις χαμηλές αποδόσεις των επιτοκίων της.

Τα ομόλογα της Ιαπωνίας έχουν συντριβεί και η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας έχει αναστείλει την αγορά τους. Αυτό θα καθορίσει την τύχη των επιτοκίων τα οποία προφανώς θα ξεκινήσουν ανοδική πορεία.

Σε αυτό το ίδιο μοτίβο έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ζητήματα και σε άλλα κρατικά ομόλογα. Με τις τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, Brexit, ΗΠΑ, Γαλλία, και Γερμανία, ο βαθμός εμπιστοσύνης στο δημόσιο χρέος κλονίζεται και προφανώς θα αρχίσει να μειώνεται απότομα.

ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ VS ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΕΠΑ 2021-2025

Αξιολόγηση του Αναπτυξιακού Νόμου ΕΠΑ 2021-2025 και η εναλλακτική προοδευτική πρόταση

Επιγραμματικά, η αναλυτική αξιολόγηση ακολουθεί, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης-ΕΠΑ 2021-2025 διαπνέεται από τις ακόλουθες πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης:

  • Διατηρεί και ενισχύει τον συγκεντρωτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας και απαξιώνει την περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη.
    Διατηρεί και επιδεινώνει τις καταγεγραμμένες ανισότητες μεταξύ Κέντρου και περιφερειών.
  • Διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στους λίγους έχοντες και τους πολλούς
  • Διαχέει τους στόχους σε πολυάριθμα έργα που είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθούν όλα και καθιστά το σύνολο του προγράμματος αναποτελεσματικό και αντιαναπτυξιακό.
  • Η Επιτομή του βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου ξεκαθαρίζει ότι αποτελεί ένα μόνο μέρος του σχεδίου και ότι κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Δεν έχει δηλαδή καμία σύνδεση με το ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Ανάκαμψης όταν εγκριθεί ή άλλα σχέδια που θα προκύψουν από την περίφημη επιτροπή των σοφών που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.
  • Διατηρεί το ελεύθερο να αποφασίσει όποια νέα στόχευση θέλει ή να χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν για πελατειακούς λόγους τις χρηματοδοτήσεις του προγράμματος
  • Δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη την υγειονομική κρίση και τις ανάγκες για σχετική αυτάρκεια υγειονομικού υλικού.
  • Δεν ασχολείται με την γεωπολιτική κρίση και τις ανάγκες ενίσχυσης της παραγωγής αμυντικού υλικού.
  • Διατηρεί το παλιό καταναλωτικό μοντέλο της οικονομίας με εξάρτηση από τον τουρισμό.
  • Αγνοεί όλες τις ανθρωποκεντρικές δράσεις αγνοεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ξεδιπλώνει τις πιο συντηρητικές πολιτικές.
  • Εν κατακλείδι χάνεται η τελευταία ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα μοντέλο ανάπτυξης. Με εφαλτήριο το συντηρητικό, αναποτελεσματικό ΕΠΑ 2021-2025 εύκολα συμπαρασύρονται οι μεγάλες αναμενόμενες χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. που είναι το ΕΣΠΑ και το ταμείο ανάκαμψης, σε μια μαύρη τρύπα συντηρητικών επιλογών και σπατάλης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
    Η Προοδευτική πρόταση σε αντιδιαστολή διαπνέεται από πολιτικές και οικονομικές θέσεις:
  • Αποκέντρωσης, οικονομικής σε αυτή την περίπτωση, και κατανομής του 70% του προγράμματος στις περιφέρειες.
  • Η κατανομή να είναι αντιστρόφως ανάλογη της ψαλίδας ανισότητας μεταξύ των περιφερειών, με κεντρικό στόχο την μείωση των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφερειών.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο να καθορίζεται με πολύ συγκεκριμένη στόχευση σε πολύ λίγες επιλογές υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα γίνουν και δεσμευτικές στην έγκριση χρηματοδοτήσεων.
  • Το νέο παραγωγικό μοντέλο με πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις να αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας με πολύ καθορισμένα έργα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Παράδειγμα η ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα, ένας συνδυασμός γεωργοκτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής που μεταποιείται και διαχέεται με όλες τις υπηρεσίες και τον τουρισμό.
  • Η έρευνα, η καινοτομία και η τεχνολογία να λειτουργήσουν ως βάση του νέου παραγωγικού μοντέλου επικεντρώνοντας στα κυρίαρχα έργα και δημιουργώντας δικτύωση συμπληρωματικών παραγωγικών πλεονεκτημάτων.
  • Η κατανομή να ενισχύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την κοινωνική οικονομία, την κυκλική οικονομία, την ενεργειακή δημοκρατία και γενικότερα τις συλλογικές δράσεις που θέτουν ανάχωμα στην ανεργία και τις επιπτώσεις της ρομποτικής εποχής.
  • Το πρόγραμμα ανάπτυξης να ενσωματώνει την βεβαιότητα των κρίσεων, υγειονομικές, κλιματολογικές, γεωπολιτικές κρίσεις, ως πρόβλεψη με έργα ανάπτυξης. Παράδειγμα η παραγωγή υγειονομικού υλικού, η κατασκευή ανθεκτικών υποδομών σε ακραία φαινόμενα με παράλληλη οργάνωση της κοινωνίας και η παραγωγή αμυντικού υλικού.
  • Αυτή η αποκεντρωμένη, ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, με μείωση των ανισοτήτων, με πλήρη ενσωμάτωση της αειφόρας ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος αποτελεί την προοδευτική μας πρόταση.

Ανάλυση, Αξιολόγηση, προοδευτική πρόταση

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Πριν κάνουμε οποιοδήποτε σχεδιασμό πρέπει πρώτα να καθορίσουμε την αρχή που διέπει μια προσέγγιση ανάπτυξης, να καθορίσουμε στη συνέχεια το πρόβλημα και να ανακαθορίσουμε το πρόβλημα μετά τα νέα δεδομένα της κρίσης του Covit-19
Η αρχή του δικού μας οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης είναι ότι πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, να προσθέτει σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης του, το αποτέλεσμα της παραγόμενης υπεραξίας να είναι δίκαια κατανεμημένο για όλους, να υπάρχει όφελος για όλους τους ανθρώπους.

Η ανάπτυξη οφείλει να σέβεται το περιβάλλον και να προστατεύει τη φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη με τις κοινωνίες που συγκροτούνται από την ανθρώπινη συμβίωση. Τέλος ο εθνικός σχεδιασμός της ανάπτυξης οφείλει να υπηρετεί τη δικαιοσύνη στην κατανομή ωφελειών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας ακολούθησε μια διαδρομή τυχαίας ενδυνάμωσης ή αποδυνάμωσης κλάδων της εγχώριας οικονομίας, σε αντίστροφη αναλογία των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και της ανταγωνιστικότητας που κατά καιρούς ανέπτυσσαν περιοχές ή χώρες του πλανήτη.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας δεν είχε την απαιτούμενη συνέχεια στόχων ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιφερειών της.
Η έλλειψη συγκέντρωσης δυνάμεων σε στόχους και σε δεσμευτικές πολιτικές στο κυβερνητικό επίπεδο επέτρεψε την ώθηση της επιχειρηματικότητας στις εύκολες εμπορικές δραστηριότητες και λειτούργησε απωθητικά σε παραγωγικές επενδύσεις και μακροχρόνιες παραγωγικές στρατηγικές.
Λόγω της φυσικής θέσης της χώρας η παραγωγική δομή επικεντρώθηκε στις ευκολότερες και καλύτερες επιδόσεις του Τουρισμού.
Η μετατροπή της οικονομίας ως υπόδειγμα καταναλωτικού μοντέλου αποτέλεσε την βάση της ανισορροπίας του εμπορικού ισοζυγίου και του ισοζυγίου πληρωμών.
Η καταναλωτική κατεύθυνση της εγχώριας οικονομίας συνεπικουρούμενη από πολιτικές κυβερνήσεων με προσανατολισμό την πελατειακή σχέση εξουσίας-επιχειρήσεων οδήγησε στην έκρηξη του χρέους και στη χρεωκοπία της χώρας.
Τόσο τα αποτελέσματα των εφαρμοσμένων αναπτυξιακών σχεδίων όσο και η δεκαετής οικονομική κρίση βάθαιναν τις ανισότητες μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και διεύρυναν την ανισοκατανομή πλούτου μεταξύ κέντρου και περιφερειών, αλλά και μεταξύ κέντρου και περιφερειών στο εσωτερικό κάθε περιφέρειας. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης.
Οι Αναπτυξιακοί νόμοι που δεν ελάμβαναν υπόψη τις περιορισμένες δυνατότητες χρηματοδότησης της εκάστοτε περιόδου και άπλωναν τις εν δυνάμει εγκρίσεις προγραμμάτων σε ατελείωτες απαριθμήσεις δράσεων, στην ουσία έδιναν το ελεύθερο στην πολιτική ηγεσία να διαμορφώσει τις εγκρίσεις με βάση την πελατειακή της σχέση και όχι περιοριστικά βάσει των στρατηγικών στόχων που κατά τα άλλα ενδεχομένως να περιέγραφαν ορισμένα σχέδια εξ αυτών.
Ιδιαίτερα δε, με τους γραφειοκρατικούς χειρισμούς οδηγούσαν σε μη απορροφήσεις των προγραμμάτων. Έτσι οι κατεπείγουσες διαδικασίες και οι αναδιανομές, προσάρμοζαν τα προγράμματα σε κλασσικές δράσεις που διεύρυναν την τεχνολογική και παραγωγική υστέρηση.
Από αυτό το χάος δράσεων που οι περισσότερες δεν υλοποιούντο προέκυπτε τελικά η χρηματοδότηση έργων που δεν υπηρετούσαν ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό στόχο ανάπτυξης. Είτε η μεγάλη διασπορά αδύναμων χρηματοδοτήσεων αποδυνάμωνε τη δράση σε έναν κλάδο είτε οι χρηματοδοτήσεις σε ολόκληρους κλάδους κατέληγαν μηδενικές για να αναπροσανατολιστούν σε εργολαβικά δημόσια έργα κάποιων κλασικών υποδομών και τελικώς κατέληγαν στη μη συμμετοχή στον διεθνή τεχνολογικό και γνωστικό μετασχηματισμό.
Τα εργαλεία χειραγώγησης ήταν η γραφειοκρατία και ειδικότερα
• Η συστηματική και πολυετής καθυστέρηση έγκρισης επενδυτικών σχεδίων που αποθάρρυνε τις επενδύσεις και απομάκρυνε κάθε σοβαρό επενδυτή.
• Το ανεπαρκές τεχνολογικό επίπεδο λογισμικού και ηλεκτρονικής δικτύωσης, η μη αυτοματοποίηση διαδικασιών.
• Η Πολυπλοκότητα του θεσμικού πλαισίου και πλήθος ρυθμίσεων ως προς το είδος και εύρος των δραστηριοτήτων που ενισχύονται.
• Η Έλλειψη σαφούς ετήσιου χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού
• Οι Καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, την χρηματοδότηση, την υλοποίηση και τους ελέγχους
• Το Πολύπλοκο και μη αυτοματοποιημένο σύστημα βαθμολογίας.
Σε αυτά τα βασικά προβλήματα των προγραμμάτων Ανάπτυξης προστέθηκαν οι κρίσεις. Τα 20 τελευταία χρόνια προκλήθηκαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 2 οικονομικές κρίσεις (τραπεζική, δημοσιονομική, χρέους και νομισματική στην Ευρωζώνη) τουλάχιστον δύο κρίσεις επιδημίας-πανδημίας (Κορωνοϊού, Ιός Δυτικού Νείλου, Ιλαράς, νέου Κορωνοϊού Sars Cov-2) ενώ στον υπόλοιπο κόσμο εμφανίζονται τακτικές επιδημίες, Έμπολα στη Β Αφρική, κίτρινος πυρετός στη Βραζιλία, Ζίκα Αφρική, Αμερική κλπ και πολλές κρίσεις με ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική κρίση.
Σε αυτά να προσθέσουμε τις γεωπολιτικές-στρατιωτικές κρίσεις που οφείλονται στην αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στη δική μας περιοχή. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Αν. Μεσόγειο, οι αλληλοσυγκρουόμενες στρατηγικές των χωρών μελών της Ευρώπης και η αδρανοποίηση των πολιτικών του ΝΑΤΟ για τη συγκεκριμένη περιοχή σε συνδυασμό με την αδυναμία της Ε.Ε. να διαμορφώσει κοινή αμυντική πολιτική γενικώς και ειδικά για την Αν. Μεσόγειο, ενδυναμώνουν τις δυνάμεις σύγκρουσης. Οι συνθήκες αυτές αυξάνουν σημαντικά το ενδεχόμενο κρίσεων και ενδυναμώνουν την ανάγκη για πολιτικές πρόληψης κρίσεων γεωπολιτικού χαρακτήρα.
Συνοπτικά η αποτύπωση του προβλήματος είναι ότι:

  • Το αναπτυξιακό μοντέλο ήταν απόρροια μιας πεπατημένης και επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας που πήγαινε με αυτόματο πιλότο χωρίς αποτελεσματικό σχεδιασμό, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, βασιζόμενο στις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Το πλαίσιο αυτό εξυπηρετούσε κομματικές σκοπιμότητες πελατειακών λογικών και εξάρτησης.
  • Ως συνέπεια του πελατειακού αντιπαραγωγικού πλαισίου ήταν η απομάκρυνση σοβαρών επενδύσεων και επενδυτών και η υστέρηση της παραγωγικής δομής σε τεχνολογική εξέλιξη, καινοτομία και φυσικά σε έρευνα που να ενισχύει την καινοτομία και την τεχνολογία.
  • Το μοντέλο της οικονομίας κατέληξε απολύτως καταναλωτικό με «μονοκαλλιέργεια» τον Τουρισμό, διότι αδυνατούσε να αποδεχτεί στόχους ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας και έχασε την παραγωγική δυναμική του.
  • Οι ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφερειών διευρύνθηκαν
  • Η ανεργία και το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκαν
  • Οι μικρομεσαίοι συρρικνώθηκαν διευρύνοντας την κοινωνική ανισότητα και την ψαλίδα του πλούτου σε όφελος των λίγων
  • Τα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας, παιδείας αποδυναμώθηκαν
  • Η αντιμετώπιση κρίσεων μετεξελίχθηκε σε εφιάλτη με εκατόμβες νεκρών
  • Μεγάλωσε το τεχνολογικό χάσμα και μειώθηκε περεταίρω σημαντικά η ανταγωνιστική θέση της χώρας δείχνοντας ότι χάνει το τραίνο των εξελίξεων της νέας εποχής.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Με αυτό το χάντικαπ η Ελληνική οικονομία εισήλθε, μαζί με άλλες διεθνώς, σε μια νέα κανονικότητα. Την κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων.
Η νέα κανονικότητα των διαδοχικών κρίσεων αλλάζει τις ανάγκες ενός κεντρικού σχεδιασμού. Κάθε σχεδιασμός εφεξής οφείλει και πρέπει να βασίζεται πλέον στην στρατηγική διαχείρισης κρίσεων Crisis Management Strategies πρωτίστως ως πρόληψη και ταυτόχρονα ως σχεδιασμός που συμβάλει στην ανάπτυξη.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που ανέδειξαν οι κρίσεις, ειδικά η τελευταία και πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψιν.
Πρώτο χαρακτηριστικό η απομόνωση περιοχών. Γνωρίζουμε ότι σε περιόδους κρίσης, ολόκληρες περιοχές απομονώνονται και η σημαντικότερη ενέργεια είναι η αποκατάσταση της επικοινωνίας (τηλεπικοινωνίες-μεταφορές).
Η εμπειρία έδειξε ότι η κεντρική διαχείριση οδηγεί σε ανυπέρβλητες δυσκολίες που μέχρι να ξεπεραστούν χάνεται πολύτιμος χρόνος με συνέπεια η καθυστέρηση να οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα και απώλειες πριν αποκατασταθεί η επικοινωνία.

Η παρούσα Πανδημία δίδαξε ότι υπάρχει και το θέμα άρνησης της επικοινωνίας.
Ο Ενιαίος Ευρωπαϊκός χώρος κατέρρευσε, η συνθήκη Schengen διαλύθηκε, οι χώρες που είχαν τα υγειονομικά εφόδια αλλά και πρώτες ύλες, αρνήθηκαν να τα μοιραστούν με άλλες χώρες της Ευρώπης. Στη σκέψη ότι αυτό συνέβη λόγω της ατελούς ένωσης της Ευρώπης, οι ΗΠΑ επιβεβαιώνουν το αρνητικό συμπέρασμα. Οι 50 πολιτείες των ΗΠΑ αρνήθηκαν να συνεργαστούν μεταξύ τους!
Επομένως το κυρίαρχο μάθημα των κρίσεων είναι ότι η χώρα μας και πολλές άλλες χώρες βρέθηκαν απομονωμένες ή αυτοαπομονώθηκαν.
Βρέθηκαν χωρίς συγκεκριμένα υγειονομικά εφόδια επίσης.
Βρέθηκαν χωρίς να λειτουργούν τα ευρύτερα μεταφορικά δίκτυα.
Βρέθηκαν σε οριακή ενεργειακή και τηλεπικοινωνιακή ειδικά ΙΤ κατάσταση.
Βρέθηκαν χωρίς ζωτικές πρώτες ύλες.
Βρέθηκαν στα όρια της επισιτιστικής κρίσης.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα έχει και μια άλλη μεγάλη διάσταση. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μεγαλύτερο φορτίο για τις νησιωτικές περιοχές που είχαν πρόβλημα ακόμη και μεταξύ τους επικοινωνίας.
Οι οικονομικές επιπτώσεις κάθε κρίσης ποικίλουν και είναι σε συνάρτηση με το είδος της κρίσης. Σε όλες τις περιπτώσεις ακόμη και στην πιο απλή κρίση ενός ακραίου καιρικού φαινομένου, υπάρχουν επιπτώσεις στην οικονομία, στον προϋπολογισμό, σε ανθρώπινες ζωές και στην εργασία. Υπάρχουν επιπτώσεις που η επούλωσή τους κοστίζει πλέον πολύ περισσότερο από την πρόβλεψη και έγκαιρη αντιμετώπισή τους.
Σε ότι αφορά την τρέχουσα πανδημία ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εκτιμάται ότι θα επιβραδυνθεί σημαντικά το 2020, δεδομένων των επιπτώσεων της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού.
Οι επιπτώσεις αυτές προς το παρόν δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν με ακρίβεια, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στοιχεία και η πανδημία είναι σε εξέλιξη.
Ωστόσο είναι προφανές ότι η ύφεση και η ανεργία θα επιστρέψουν την χώρα σε εποχές 2015-2016
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Η αποτύπωση του προβλήματος δίνει τις απαντήσεις επάνω στις οποίες πρέπει να εργαστεί ένα νέο Αναπτυξιακό πρόγραμμα σε μια εποχή με εντελώς νέες συνθήκες που προσδιορίζονται από την τεχνολογική επανάσταση και την ρομποτική επανάσταση αλλά και τις διαδοχικές κρίσεις.
Το πρώτο σύστημα που καταρρέει σε μια κρίση είναι η συγκεντρωτική δομή της διοίκησης, η συγκεντρωτική δομή της παραγωγής, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών.
Η πρώτη οικονομική θεωρία που καταρρέει είναι η οικονομία κλίμακας. Στο τέλος του λογαριασμού η λογική εξοικονόμησης γίνεται λογική σπατάλης. Το όφελος εξοικονόμησης γίνεται μεγαλύτερη απώλεια κεφαλαίων.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα, της κρίσης είναι η αποκέντρωση.
Η περιφερειακή αποκέντρωση και η περιφερειακή σχετική αυτάρκεια για την Ελλάδα σε διαφορικό οικονομικό μοντέλο.
Η αποκέντρωση της ηπειρωτικής Ελλάδας σε κάθετους και οριζόντιους άξονες επικοινωνίας που περιλαμβάνει πολλές άλλες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση της νησιωτικής Ελλάδας με ακτινωτό σύστημα επικοινωνίας συστάδων νησιών ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες συναρτήσεις.
Η αποκέντρωση είναι θέμα επιβίωσης αλλά και οικονομίας.
Οι διαφορικές οικονομικές συναρτήσεις πρέπει να συνδυάζουν πολιτικές ανάπτυξης με υψηλή προστιθέμενη αξία και ταυτόχρονα πολιτικές επιβίωσης σε καταστάσεις κρίσεις.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ
Παρά το γεγονός ότι το Εθνικό θεσμικό πλαίσιο δεν έχει ολοκληρωθεί ως προς το καθεστώς αποκέντρωσης ανάλογα με εκείνο που απολαμβάνουν οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ στις περιφέρειες θα έπρεπε να αποτελέσει την βάση για το υπόδειγμα του νέου παραγωγικού μοντέλου.

Βέβαια ένα από τα σημαντικότερα συμπεράσματα της διερεύνησης των σύγχρονων τάσεων της αποκέντρωσης είναι ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη διαδικασία. Η μη εφαρμογή ολοκληρωμένων αποκεντρωτικών πολιτικών μπορεί να αποβεί επιζήμια για την επιτυχία της μεταρρύθμισης, επιβραδύνοντας ή τροποποιώντας τη.
Ο πιο έντονος αντίπαλος στις προσπάθειες αποκέντρωσης είναι συχνά η ίδια η κεντρική κυβέρνηση, καθώς η αποκέντρωση μπορεί να εκληφθεί ως απειλή.
Ωστόσο η αποκέντρωση διασφαλίζει τις μεγαλύτερες πιθανότητες μείωσης των ανισοτήτων στην περιφερειακή ανάπτυξη.
Με το μοντέλο της ασύμμετρης (οικονομικής εν προκειμένω) περιφερειακής αποκέντρωσης που εφαρμόσθηκε παλαιότερες δεκαετίες στις ανεπτυγμένες χώρες η κατανομή του προϋπολογισμού του ΕΠΑ μπορεί να αποτελέσει ριζοσπαστική ώθηση στο νέο μοντέλο ή νέο υπόδειγμα παραγωγής.
Δυστυχώς το ΕΠΑ δεν ακολουθεί το μονοπάτι της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων.
Αυτή η διαφορετική αντίληψη ανάπτυξης του νέου παραγωγικού μοντέλου που εμείς εκφράζουμε θα μπορούσε να αποτυπωθεί με την αντίστροφη κατανομή από τη νωχελική επανάληψη της ρουτίνας που επαναλαμβάνει το νέο ΕΠΑ 2021-2025.
Η διαφορετική αντίληψη εκφράζεται με κατανομή 7 δις στις περιφέρειες από το σύνολο των 10 δις και διατήρηση των κεντρικών τομεακών πολιτικών σε ρόλο επιτελικής διοίκησης, επιτελικού συντονισμού των περιφερειακών και τοπικών προγραμμάτων στην κοινή κατεύθυνση επίτευξης των στόχων.
Αυτό συνεπάγεται δραστική μείωση της χρηματοδότησης των τομεακών πολιτικών των Υπουργείων και αύξηση του επιτελικού τους ρόλου.
Σημαίνει ειλικρινή και όχι προσχηματική ανάπτυξη με στόχο την σύγκλιση και την μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων.
Η πρόταση του ΕΠΑ, η οποία προσχηματικά αιτιολογείται με ένα σύστημα σταθμισμένης βαρύτητας κοινωνικοοικονομικών δεικτών καταλήγει σε ανισοκατανομή που συντηρεί την ανισότητα ποσοτικά και ποιοτικά σε όλα τα επίπεδα.
Προβλέπει πόρους ύψους μόλις 2.250 εκατομμύρια για όλες τις περιφέρειες της χώρας και τα υπόλοιπα 7.750 εκατομμύρια για την κεντρική κυβέρνηση.
Ωστόσο και στο εσωτερικό των περιφερειών προβλέπει για τις περιφέρειες Νοτίου Αιγαίου, Ηπείρου, Ιονίων νήσων, Δυτικής Μακεδονίας και Βορείου Αιγαίου προϋπολογισμό μόλις το ¼ δηλαδή τέσσερις φορές μικρότερο από εκείνον της Αττικής.
Για τις περιφέρειες Πελοποννήσου, Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης το 1/3 περίπου και για όλες τις υπόλοιπες περιφέρειες πλην Δυτικής Ελλάδας και Στερεάς Ελλάδας, λιγότερο από τον μισό προϋπολογισμό της περιφέρειας Αττικής.
Δηλαδή στην κατανομή του πενιχρού 2,25 δις για μια πενταετία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, παρά μόνο επιφανειακά, η ισχυρή περιφερειακή ανισότητα και δεν μπορεί να εφαρμοσθεί αξιόπιστη αυτόνομη πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης με τόσο πενιχρή χρηματοδότηση.
ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Το δεύτερο μεγάλο δομικό πρόβλημα που επισημαίνεται αφορούσε την μεγάλη διασπορά σε δράσεις και σε κλάδους που καθιστούσε τις χρηματοδοτήσεις αδύναμες και αποδυνάμωνε τη συγκέντρωση σε στόχους, επομένως αποδυνάμωνε την αποτελεσματικότητα του Αναπτυξιακού προγράμματος.
Το ΕΠΑ 2021-2025 προβλέπει ενδεικτικά όπως τονίζει 59 έργα, τουλάχιστον 11 για κάθε αναπτυξιακό στόχο. Δεδομένου ότι όλες οι προτεραιότητες έχουν το λιγότερο μία «πολύ ισχυρή συσχέτιση» τριών αστέρων, σημαίνει ότι θεωρούνται όλες οι 59 πολύ ισχυρές προτεραιότητες και προφανώς σε κάθε μία από αυτές είναι εύκολο να προστεθεί άλλη μία τουλάχιστον.
Δηλαδή με βάσει τον κεντρικό προϋπολογισμό σε κάθε έργο από τα 59, αντιστοιχεί ετήσιος προϋπολογισμός 23.169.000€ μόνον για όλη τη χώρα. Ανεξαρτήτως εάν προτείνει το πρόγραμμα να είναι εμπροσθοβαρείς οι εκταμιεύσεις των πόρων και τα δύο πρώτα χρόνια να έχει εκταμιευθεί το 70% των πόρων η ουσία παραμένει ίδια.
Εάν μάλιστα λόγω των υπερβολικά πολλών στόχων, προτεραιοτήτων και έργων τα τελικά προς έγκριση έργα διπλασιασθούν, όπως παροτρύνει η απαρίθμηση των στόχων, τότε ο ετήσιος προϋπολογισμός για κάθε έργο θα ανέρχεται σε μόλις 11.584.000€ για όλη τη χώρα.
Να σημειωθεί επίσης ότι είναι τόσο απλωμένη η στόχευση ώστε προβλέπονται 276 συσχετίσεις εκ των οποίων οι μισές περίπου, οι 128 είναι πολύ ισχυρές συσχετίσεις με τρία αστέρια. Δηλαδή σε κάθε έργο αντιστοιχούν 5 περίπου συσχετίσεις, μάλλον υπερβολικής προσέγγισης.
Το ΕΠΑ ανακοινώνει πέντε πυλώνες ανάπτυξης, εκ των οποίων οι δύο σε οριζόντια εφαρμογή. Αυτοί είναι η Έξυπνη Ανάπτυξη και η Πράσινη Ανάπτυξη οριζόντιες, η ανάπτυξη υποδομών, η κοινωνική ανάπτυξη και η εξωστρέφεια. Εμφανίζεται να έχει συγκεκριμένη στόχευση αλλά όπως αποδείξαμε στην ανάλυση των έργων ανά στόχο αναιρείται
Είναι προφανές επομένως ότι το ΕΠΑ όχι μόνο δεν λαμβάνει πρόνοια για τη μείωση των ανισοτήτων αλλά διατηρεί την ίδια ασαφή στόχευση, την ίδια αναποτελεσματικότητα, λόγω της υπερβολικής διασποράς στόχων και έργων με προϋπολογισμό ανεπαρκή να διαμορφώσει το νέο παραγωγικό υπόδειγμα έστω και σε συνθήκες συγκεντρωτισμού.
ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗΣ
Ενδεικτικά αναφέρονται σημεία για κάθε στόχο του ΕΠΑ που αλληλοαναιρούνται και υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα ποιοτικά, πέραν της μεγάλης διασποράς που αποδείξαμε με την ποσοτική προσέγγιση.
Στόχος Έξυπνη Ανάπτυξη
Το έργο «Δημιουργία επιλεγμένων κεντρικών ερευνητικών κέντρων και προγραμμάτων σε τομείς αιχμής» αναφέρεται σε πλήθος «κεντρικών»
Πόσα κεντρικά ερευνητικά κέντρα μπορεί να αποκτήσει η χώρα μας και σε πόσους τομείς;

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι ένα το πολύ δύο μπορεί να έχει μια χώρα σε γενικό ερευνητικό πεδίο.
Η Ελλάδα διαθέτει την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, τον μοναδικό θεσμό που μπορεί να έχει με αποτελεσματικότητα αυτή τη δραστηριότητα του ελεύθερου ερευνητικού κέντρου που συνδέει Πανεπιστήμια με επιχειρήσεις.
Πέραν τούτου δίπλα στα υπάρχοντα εξειδικευμένα κέντρα όπως το Ινστιτούτο Παστέρ για τις λοιμώξεις, μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί ένα ακόμη στον απολύτως αναγκαίο αγροδιατροφικό τομέα.
Ωστόσο η γενικευμένη αναφορά σε επιλεγμένα κεντρικά ερευνητικά κέντρα υπονομεύει την στόχευση του πολύ περιορισμένου αριθμού που μπορεί να έχει η χώρα, προκαλεί δέος με την αναφορά «Κεντρικό» που παραπέμπει σε περαιτέρω συγκεντρωτισμό και αγνοεί επιδεικτικά τους χρήσιμους τομείς της υγείας και της αγροδιατροφής.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι την γενική αναφορά στα ερευνητικά κέντρα ακολουθεί η χαμηλότερη βαθμολογία με ένα αστέρι δηλαδή απλή «συσχέτιση» στην καινοτομία και επιχειρηματικότητα.
Αναιρεί την πρακτική διασύνδεση της έρευνας με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία.
Την αναθέτει στην προώθηση των αποτελεσμάτων που σημαίνει ως αντίληψη ότι γίνεται γενική και αόριστη χωρίς στόχους έρευνα και εάν προκύψει κάτι ωφέλιμο ίσως να αξιοποιηθεί από επιχειρήσεις.
Αυτή η συσχέτιση που περιορίζει την προώθηση από τα Ελληνικά ερευνητικά κέντρα προς τις επιχειρήσεις, υπονομεύει με τη σειρά της, τον πολύ σημαντικό ρόλο της «προώθησης αποτελεσμάτων έρευνας» καθώς θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο έργο που θα αφορά τα γνωστοποιημένα αποτελέσματα παγκοσμίως.
Το έργο «προώθηση» θα πρέπει να συγκεντρώνει, να ταξινομεί και όπου μπορεί να αξιολογεί και να ιεραρχεί παγκόσμιες καινοτομίες και ερευνητικά ευρήματα ώστε να διευκολύνει την στοχευμένη σε ευρήματα, πρόσβαση των επιχειρηματιών και των ακαδημαϊκών.
Είναι μεγάλο έργο τεράστιας σημασίας γιατί ο πληθωρισμός καινοτόμων ευρημάτων παγκοσμίως οδηγεί σε θολή εικόνα ή συσκότιση λόγω αδυναμίας εντοπισμού της κατάλληλης για κάθε ενδιαφερόμενο καινοτομίας.
Το έργο «Ψηφιακές Δημόσιες υπηρεσίες» δίνει δείκτη πολύ ισχυρής συσχέτισης δίνει επίσης στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του στόχου Έξυπνη Ανάπτυξη» τιμή στόχο 70% το 2025, που σημαίνει σχεδόν καθολική ψηφιοποίηση του δημοσίου.
Η διεθνής πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει παράλληλες ενέργειες ασφαλείας. Ο συνολικός ψηφιακός μετασχηματισμός του δημοσίου συνεπάγεται εξωτερικές συνεργασίες ασφάλειας και back up των δεδομένων σε δύο χώρες κλειδιά με βάση τη στρατηγική συμμαχία και την θωρακισμένη εμπιστοσύνη. Ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτή η ενέργεια χρειάζεται πολυεπίπεδη ανάπτυξη συστημάτων ψηφιακής ασφαλείας του δημοσίου έργα τα οποία δεν προβλέπονται.
Ένα ακόμη σημείο αφορά το έργο «Έξυπνες πόλεις» όπου η λογική με την οποία αντιμετωπίζεται είναι ότι για ψηφιακό εξοπλισμό κάποιων πόλεων (συσχέτιση πολύ μεγάλη 3*) αλλά ελάχιστη συσχέτιση με τις κοινωνικές συνέπειες (απλή συσχέτιση 1*). Αποτελεί ξεπερασμένη λογική καθώς οι έξυπνες πόλεις και η ψηφιοποίησή τους συνδέονται πλέον περισσότερο με τις κοινωνικές «συνέπειες» και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.

Στόχος Πράσινη Ανάπτυξη
Ο στόχος σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται να περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα έργα, Ωστόσο μια προσεκτικότερη προσέγγιση αναδεικνύει δύο κινδύνους.
Ο ένας είναι η προμήθεια εξοπλισμού για ΑΠΕ και ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών που παγκοσμίως ήδη θεωρείται ξεπερασμένος.

Υπάρχουν καινοτόμες παραγωγές που δεν έχουν καμία σχέση με τις ευρέως διαδεδομένες σήμερα. Για παράδειγμα η εξέλιξη της νανοτεχνολογίας έχει οδηγήσει στην παραγωγή «πάνελ» πολύ πιο ισχυρά και αποδοτικά που μπορεί απλώς να επικολληθούν στην υάλινη επιφάνεια παραθύρων και να χρησιμεύουν επίσης ως σκίαστρα.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει αποθήκη του στοκ ξένων πεπερασμένων τεχνολογικά εφαρμογών.
Ο δεύτερος αφορά την αντιμετώπιση του τεράστιου θέματος της κυκλικής οικονομίας. Η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ για να φτάσει στο απόλυτο θα έπρεπε να σκαφτεί όλη η γη για να γίνει εξόρυξη των απαραίτητων πρώτων υλών στην κατασκευή μηχανημάτων και μπαταριών ΑΠΕ. Αντί δηλαδή να προστατευθεί η υφήλιος θα οδηγηθεί σε εξόντωση στην ακραία εφαρμογή παραγωγής ενέργειας αποκλειστικά από ΑΠΕ.
Αυτός ο περιορισμός ανεβάζει την αξία της κυκλικής οικονομίας σε πρώτη προτεραιότητα εξοικονόμησης ενέργειας και αειφόρας ανάπτυξης.
Ωστόσο στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Πράσινη Ανάπτυξη» η τιμή στόχος είναι μόλις 5 το 2025, λιγότερο από το μισό της τιμής σύγκρισης που είναι 11. Το χειρότερο δε, είναι ότι εκλαμβάνεται ως απλή ανακύκλωση υλικών «Ποσοστό ανακτηθέντων υλικών ως ποσοστό της συνολικής χρήσης υλικών» Αυτή η ξεπερασμένη αντίληψη οδηγεί σε αναίρεση της επίτευξης των στόχων συνολικά για Πράσινη Ανάπτυξη στη χώρα. Η κυκλική οικονομία αφορά σειρά ενεργειών που ξεκινούν από την ανακύκλωση και φτάνουν στην παραγωγή υλικών από ανακυκλώσιμες πρώτες ύλες ώστε η τελική κυκλικότητα να είναι πλήρης.

Αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στο ΕΠΑ για ολική παραγωγή υλικών από πρώτες ύλες που μπορούν να ανακυκλωθούν.
Στον ίδιο άξονα η τιμή στόχος <10% είναι απαράδεκτα χαμηλή γιατί η συντηρητική πολιτική αναιρεί και δεν εφαρμόζει σημαντικά εργαλεία όπως τις ενεργειακές κοινότητες.

Στόχος Κοινωνική Ανάπτυξη
Στόχος στον οποίο εμφανίζεται πληθώρα (14) ενδεικτικών έργων. Ωστόσο στην τομεακή κατανομή του προϋπολογισμού των πόρων του ΕΠΑ διατίθεται μόλις το 1,5% του προϋπολογισμού, ποσό 150εκ για πέντε έτη στο Υπουργείο Υγείας.
Είναι προφανής και πάλι η εσωτερική αντίθεση και αναίρεση στην πράξη των στόχων που τίθενται.
Είναι και πάλι η κυριαρχία της συντηρητικής πολιτικής αντίληψης που γυρίζει την πλάτη σε χρήσιμα και έξυπνα εργαλεία που όμως έχουν ως βάση τη συλλογική κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η κοινωνική οικονομία αγνοείται ολοκληρωτικά στο πενταετές σχέδιο ανάπτυξης που έθεσε σε διαβούλευση η κυβέρνηση.
Σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη η ατζέντα της κοινωνικής οικονομίας θεωρείται αναγκαία συνθήκη για την Τοπική Ανάπτυξη και την ενίσχυση των θεσμών κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Στην Ελλάδα υπάρχει προφανής υστέρηση. Κατά αυτό τον τρόπο στερείται τα οφέλη που προκύπτουν από την ανάπτυξή της. Και συγκεκριμένα, την διεύρυνση της κοινωνικής πολιτικής που θα μπορούσε να υπάρξει με μειωμένο κόστος τοπικά και περιφερειακά, την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, την ενίσχυση της απασχόλησης, την συμπληρωματικότητα στους θεσμούς αλληλεγγύης.
Η κοινωνική οικονομία είναι αναγκαία συνθήκη για την Ανάπτυξη γιατί αναλαμβάνει ενέργειες για τις οποίες δεν είναι συμφέρουσες ή δεν μπορεί να αναλάβει ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας.

Η αξιοποίηση των ανενεργών πόρων που λιμνάζουν, είναι η υλική βάση των παγίων για την ενίσχυση των κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών.
Οι ενεργειακές κοινότητες που είναι παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί ηλεκτρικής ενέργειας, το ίδιο και οι συνεταιρισμοί κυκλικής οικονομίας, δείχνουν το δρόμο, πως μια τοπική κοινότητα μπορεί να έχει οφέλη από την εξοικονόμηση.
Στον τομέα υγείας επίσης μπορούν να αναπτυχθούν υπηρεσίες πρόληψης και μετανοσοκομιακής φροντίδας από αντίστοιχες συνεταιριστικές οργανώσεις αρκεί να δοθούν τα βασικά εφόδια.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κοινωνική οικονομία θα είναι η μεγαλύτερη κοινωνική καινοτομία στην οργάνωση παραγωγικών και εργασιακών σχέσεων.
Σχετικά με την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων σε κάθε περιοχή της χώρας, σε κάθε πόλη και αγροτική περιοχή υπάρχουν αναξιοποίητοι πόροι (σχολάζουσες γαίες, αναξιοποίητα κτίρια δημόσια και ιδιωτικά) και από την άλλη πλευρά μεγάλες ανάγκες για κοινωνικές υπηρεσίες και υψηλή ανεργία στους νέους.
Υπάρχουν δηλαδή, σε μεγάλη έκταση ανενεργοί υλικοί και ανθρώπινοι πόροι τους οποίους η ιδιωτική επιχειρηματικότητα δεν έχει ενδιαφέρον να αναπτύξει ενώ, εκ των πραγμάτων και το δημόσιο δεν μπορεί να αξιοποιήσει.
Στην εποχή της ρομποτικής επανάστασης, υπάρχουν συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες κοινωνικής αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας που δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από τα επιδόματα του Κράτους.
Ωστόσο παρατηρείται ότι οι χρηματικοί πόροι που προέρχονται από την Ε.Ε και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό ταμείο (Ε.Κ.Τ.) με προορισμό την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας μεταφέρονται κατά παρέκκλιση σε άλλους τομείς. Αυτή η «παραβατικότητα» δεν αντιμετωπίζεται με το νέο ΕΠΑ.

Στόχος Ανάπτυξη Υποδομών
Το νέο υπόδειγμα παραγωγής στη χώρα μας θα έπρεπε να στηρίζεται σε διπλή αναβάθμιση των υποδομών της χώρας.
Οι μεταφορές κυρίως εμπορικές είναι βασικό στοιχείο επιβίωσης σε μακρά περίοδο αποκλεισμού. Είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης.
Για την ηπειρωτική Ελλάδα το νέο μοντέλο μεταφορών, εμπορικών τουλάχιστον, πρέπει να στηρίζεται σε ηλεκτροκίνητους σιδηροδρόμους. Η ανάγκη αυτή ενώ αναγνωρίζεται στο κείμενο αναιρείται και πάλι στην πράξη.
Στα «Επιδιωκόμενα αποτελέσματα του αναπτυξιακού στόχου Ανάπτυξη Υποδομών» το ποσοστό ηλεκτροδοτούμενου σιδηροδρομικού δικτύου προβλέπεται να ανέλθει στο 55% χαμηλή πρόβλεψη που δείχνει ότι κατά βάση το παραγωγικό μοντέλο παραμένει στα ίδια περίπου.
Αλλά η έκπληξη βρίσκεται στο ποσοστό των «σιδηροδρομικών μεταφορών στο σύνολο των εμπορευματικών μεταφορών» Σε αυτό προβλέπεται αύξηση μόλις 15% δηλαδή από το πενιχρότατο 1,8 του 2017 στο επίσης πενιχρότατο ποσοστό τονοχιλιομέτρων εσωτερικών εμπορευματικών μεταφορών 2,07 για το 2025
Για τη νησιωτική Ελλάδα οι μεταφορές είναι ταυτόχρονα στοιχείο επιβίωσης και ανάπτυξης καθώς η νησιωτική Ελλάδα βρίσκεται σε διαρκή αποκλεισμό ορισμένες εποχές του χρόνου.
Δεδομένου ότι είναι ασύμφορη και αδύνατη η επικοινωνία με το κέντρο επιβάλλεται η ανάπτυξη ακτινωτά ήπιου μεταφορικού δικτύου ναυσιπλοΐας μεταξύ των νήσων, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι και ήπιου επιβατικού και τουριστικού περιφερειακού δικτύου πλοίων.
Αντίστοιχα η αποκεντρωμένη λειτουργία τηλεπικοινωνιακών συστημάτων, κεραίες-κέντρα αναμετάδοσης πρέπει να συνδυασθούν με την τεχνολογία 5G
Ωστόσο καμία πρόβλεψη δεν γίνεται από το ΕΠΑ καθώς δίνεται έμφαση στην κατασκευή λιμενικών υποδομών έργο το οποίο όμως εκλείπει από τον πίνακα των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.

Στόχος Εξωστρέφεια
Ο στόχος επικεντρώνεται απλά στην προώθηση του τουρισμού με κάποια έμφαση στα μουσεία και τον αρχαιολογικό τουρισμό και στην αύξηση της προώθησης των γεωργικών προϊόντων. Επανάληψη δηλαδή του ίδιου ακριβώς μοντέλου που οδήγησε στην δεσπόζουσα θέση του τουριστικού προϊόντος στην οικονομία της χώρας.
Ο τουρισμός αντιμετωπίζεται και στο νέο παραγωγικό μοντέλο όπως διατείνεται το ΥΠΑΝ ως κυρίαρχη δραστηριότητα γύρω από την οποία δορυφορικά μπορούν να αναπτυχθούν και άλλες.

Ένα πράγματι νέο παραγωγικό μοντέλο οφείλει να αναπτύξει τους 4-5 άξονες γύρω από τους οποίους θα προκαλείται ώσμωση του τουριστικού προϊόντος.
Η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας επιβάλει την ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα με υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα με καινοτόμες πρακτικές βιολογικής καλλιέργειας και επεξεργασίας.
Η αντιστροφή της δεσπόζουσας σχέσης μπορεί να επιτευχθεί με τρόπο ώστε να μη διαταραχθεί η προσφορά του τουριστικού προϊόντος στην Ελληνική οικονομία
Τα προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα μπορεί να γίνουν πασίγνωστα και να αποτελέσουν επιπρόσθετο πόλο τουριστικής έλξης. Αυτή η στόχευση ή άλλες παρόμοιες θα απεξαρτήσουν την Ελληνική οικονομία από το μονοπώλιο του τουριστικού προϊόντος.
Ο κίνδυνος της επισιτιστικής κρίσης που μπορεί να προκύψει ως συνέπεια της κλιματικής κρίσης, ή όπως η πρόσφατη υγειονομική κρίση απέδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει αποτέλεσμα οποιασδήποτε κρίσης. Την περίοδο του lockdown στην Κρήτη σάπιζαν οι ντομάτες και στη Βόρεια Ελλάδα υπήρχε έλλειψή τους και αισχροκέρδεια. Εξίσου με την ηπειρωτική Ελλάδα αναγκαία είναι μια συνεκτική πολιτική αγροδιατροφικής ανάπτυξης στα νησιά, που θα στοχεύει στην παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας γεωργικών-αλιευτικών προϊόντων και προϊόντων διατροφής.
Μια αγροδιατροφική πολιτική που θα εξυπηρετεί ταυτόχρονα και τον στόχο του αγροδιατροφικού τουρισμού με επέκταση σε δρόμους οίνου, μεσογειακή διατροφή αλλά και τουριστικής αλιείας. Όλη η δύναμη της καινοτομίας θα μπορούσε για τη χώρα μας να επικεντρωθεί ακριβώς σε αυτό τον στόχο.
Η αγροδιατροφική ανάπτυξη ενσωματώνει την παραγωγή νέων ερευνητικών αποτελεσμάτων, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, καθώς η μεταφορά και εφαρμογή τους στην αγροδιατροφική αλυσίδα, ενισχύει τη δημιουργία δυναμικών επιχειρήσεων για την παραγωγή, τυποποίηση και ανάδειξη εξαιρετικών τοπικών προϊόντων αγροδιατροφής που έχουν ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα με στόχο την εξωστρέφεια και τις διεθνείς αγορές. Προσανατολίζει το ερευνητικό έργο στον αγροδιατροφικό τομέα στις παρακάτω θεματικές περιοχές:

  • Παραγωγή υγιούς και άνοσου πολλαπλασιαστικού υλικού. Βελτίωση ποικιλιών – Παραγωγή υβριδίων.
  • Νέες τεχνολογίες στις καλλιέργειες. Βιολογικές και νέες δυναμικές καλλιέργειες. Αξιοποίηση τοπικών ποικιλιών φυτών και φυλών ζώων. Νέες τεχνολογίες στην παραγωγή ζωοτροφών υψηλής διατροφικής αξίας.
  • Σύγχρονα συστήματα παραγωγής στις καλλιέργειες υπό κάλυψη και στις καλλιέργειες εκτός εδάφους (υδροπονία, αεροπονία, ΝFT, Float System, κλπ.) Τυποποίηση, μεταποίηση, ποιότητα, ασφάλεια, ιχνηλασιμότητα, εφοδιαστικές αλυσίδες στα προϊόντα αγροδιατροφής φυτικής και ζωικής προέλευσης. Νέα προϊόντα θρέψης, λίπανσης, φυτοπροστασίας.
  • Νέες τεχνολογίες και εφαρμογές βιοτεχνολογίας στην παραγωγή προϊόντων αγροδιατροφής (π.χ. τελικά προϊόντα, οίνος, superfoods, βιολειτουργικά τρόφιμα, βιοδραστικές ουσίες).
  • Σύγχρονος εξοπλισμός αγροδιατροφικών μονάδων και θερμοκηπίων. Χρήση νέων υλικών. Αξιοποίηση γεωργικών αποβλήτων.
    Το ΕΠΑ 2021-2025 δεν έχει την παραμικρή πρόβλεψη για τον αγροδιατροφικό τομέα. Η δε κατανομή για το τομεακό έργο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είναι μόλις 28 εκ. για πέντε χρόνια, δηλαδή το 0,28% του συνόλου του ΕΠΑ
    Το ΕΠΑ 2021-2025 διατηρεί την ίδια διανεμητική λογική και στο θέμα του προβλεπόμενου αποθεματικού των 750 εκ.
    Το θέμα των κρίσεων γίνεται ένα ακόμη πεδίο εκμετάλλευσης και πελατειακών χειρισμών.
    Το μεγάλο αποθεματικό των 750 εκ. που προβλέπεται στο ΕΠΑ υπό το Υπουργείο Ανάπτυξης εάν δεν υπάρξει κρίση μεγάλων διαστάσεων στον ενδιάμεσο χρόνο μπορεί να αναδιανεμηθεί κατά το δοκούν. Προβλέπεται δηλαδή αποθεματικό 750 εκ, θεωρητικά ετησίως 150 εκ, για περιπτώσεις κρίσεων χωρίς διευκρίνηση για την κατανομή του, σε περίπτωση μη έκτακτης αξιοποίησης.
    Ωστόσο δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε την ακριβή περιοδικότητα των κρίσεων παρά μόνον ότι αργά ή γρήγορα σίγουρα θα συμβεί, η ορθή αντιμετώπιση είναι το αποθεματικό σταδιακά και όσο δεν προκύπτει κρίση να χρηματοδοτεί ενέργειες πρόληψης της κρίσης.
    Για παράδειγμα στο θέμα της κλιματικής κρίσης υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία συμβαίνουν ή αναπόφευκτα θα συμβούν.

    Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η κρίση υδατικών πόρων συμπεριλαμβανομένης της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Οι υποδομές της χώρας εκτός του ότι οι περισσότερες είναι απαρχαιωμένες, είναι σίγουρο ότι δεν είχαν γίνει με προδιαγραφές ανθεκτικότητας σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
    Επίσης η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μετατρέψει πολλές παράκτιες περιοχές σε λιμνοθάλασσες, τα νέα λιμενικά έργα που προβλέπονται στον στόχο των Υποδομών, σε ελάχιστο χρόνο μπορεί να είναι εκτός προδιαγραφών των συνθηκών που θα προκύψουν.
    Οι υδροφόροι ορίζοντες σε Κρήτη, Θεσσαλία, Μακεδονία μπορεί να μετεξελιχθούν σε καταστροφικές υφάλμυρες υπόγειες λίμνες.
    Η πρόβλεψη επομένως ενός ποσού ως αποθεματικού χωρίς τη δέσμευση για την αξιοποίησή του σε ανάλογες ενέργειες πρόβλεψης κρίσεων σε περίπτωση μη απορρόφησης, καταλήγει να είναι αποθεματικό ρουσφετολογικού, πελατειακού χαρακτήρα ή στην καλύτερη περίπτωση αποθεματικό για μαύρες κυβερνητικές τρύπες.
    ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
    Οι στόχοι που τελικώς περιγράφονται στο ΕΠΑ αγνοούν επίσης την αντιμετώπιση του γεωπολιτικού κενού στην Ανατολική Μεσόγειο.
    Στην καλύτερη περίπτωση αγνοούν τις αμυντικές ανάγκες που θα προκύψουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεδομένου ότι σύντομα θα υποχρεωθεί σε ανάληψη ευθυνών άμυνας.
    Οι επιλογές ανάπτυξης αμυντικού υλικού θα καθιστούν τις κρίσεις λιγότερο επικίνδυνες και οι γενικότερες αμυντικές ανάγκες είτε μιας σε βάθος ενοποίησης της Ε.Ε. είτε μιας εθνικής άμυνας χωρίς την Ευρωπαϊκή Αμυντική διάσταση θα προκύψουν συντόμως. Το ΕΠΑ αγνοεί και αυτή την παράμετρο.
    ΕΠΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ
    Η ειρωνεία της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το ΕΠΑ 2021-2015 βρίσκεται στις σελίδες 48-49 όπου αναφέρει: «Η επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χώρας απαιτεί τη συντονισμένη κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων εργαλείων, που περιλαμβάνουν ενδεικτικά, εκτός από το ΕΠΑ, έργα που χρηματοδοτούνται από τους δημόσιους πόρους των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, νομοθετικές και οργανωτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και ευρύτερα της οικονομίας, αλλά και ιδιωτικές επενδύσεις. Επομένως, η αξιολόγηση της υλοποίησης του ΕΠΑ δεν θα πρέπει να βασιστεί αποκλειστικά στη σύγκριση της τιμής στόχου με την πραγματική τιμή του δείκτη. Το ζητούμενο σε μια ενδιάμεση ή τελική αξιολόγηση προόδου θα είναι να εξεταστεί, σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο, οι επιμέρους παρεμβάσεις που έχουν υλοποιηθεί έχουν συμβάλει στην κατεύθυνση επίτευξης των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.» Με λίγα λόγια κανένας στόχος, καμιά τιμή στόχος δεν είναι δεσμευτική και απόλυτη, είναι απλά μια κατεύθυνση. Στην ουσία δεν υπάρχει πραγματική στοχοθέτηση ούτε μετρήσιμα μεγέθη που θα πρέπει να υλοποιηθούν και φυσικά οι αρμόδιοι να απολογηθούν.

Με αυτές τις παρατηρήσεις είναι προφανές ότι το κείμενο του ΕΠΑ προς διαβούλευση είναι γραμμένο για να ακούσει ο καθένας αυτά που θέλει, να ικανοποιήσει όλες σχεδόν τις ανησυχίες αλλά ως προς το αποτέλεσμα είναι ένα δημαγωγικό κείμενο που παραμένει σε αναχρονιστικές πρακτικές και λογικές κομματικής εξυπηρέτησης.
Είναι μια συρραφή κειμένων που εντοπίζει πληγές για να τις κουκουλώσει στη συνέχεια και να τις αφήσει να κακοφορμίσουν.
Η τακτική να συμπεριληφθούν υπέρμετρα πολλοί για την αντοχή χρηματοδότησης στόχοι χωρίς ουσιαστική ποσοτικοποιημένη κατανομή των έργων κάθε στόχου είναι η τακτική όλα μέσα σε ένα χαοτικό κυκεώνα όμορφων λόγων και επισημάνσεων είναι η επαλήθευση της αναποτελεσματικότητας, της οπισθοδρομικής προσέγγισης, είναι ένας αντιαναπτυξιακός νόμος, που εκφράζει με συνέπεια την πολιτική της συντήρησης.

1821: ΤΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ 2) ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΟΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Στο δεύτερο μέρος είναι απαραίτητο να κάνουμε περιήγηση της ιστορίας της επανάστασης μέσα από μια διαφορετική οπτική. Την ιστορία των αντιθέσεων και των διεθνών συγκρούσεων.

Τα δίπολα των συγκρούσεων της εποχής είχαν διαμορφωθεί σε τρία επίπεδα. Το γενικό ταξικό, το εξωτερικό μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και το εσωτερικό στις δυνάμεις.

Μετά την ήττα των Γάλλων στο Βατερλό (Βέλγιο, 1815) οι νικητές συγκάλεσαν το Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) με κύριο στόχο την ανασυγκρότηση της απολυταρχίας, την επαναχάραξη των συνόρων ώστε να εξασφαλίζεται μία βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκρατορίες και βέβαια την καταδίωξη και καταστολή των επαναστατικών-φιλελεύθερων ιδεών. Ρωσία, Αυστρία και Πρωσία, ίδρυσαν το Νοέμβρη του 1815 την Ιερά Συμμαχία.

Ωστόσο οι αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη είχαν συντελεστεί διαμόρφωσαν νέες παραγωγικές σχέσεις αποτέλεσμα των οποίων ήταν να αναδυθεί η αστική τάξη που αναζητούσε το μερίδιό της στο εποικοδόμημα.

Η αστική τάξη εκφραζόταν μέσα από τις ιδέες του φιλελευθερισμού και διατύπωναν πολιτικά αιτήματα όπως Σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και εθνικές διεκδικήσεις (αρχή των εθνοτήτων).

Οι λαοί της Ευρώπης άρχισαν να αμφισβητούν την απολυταρχία και την Παλινόρθωση που επικρατούσε με το παλιό καθεστώς. Αυτή ήταν η γενική βάση μια νέας ταξικής πραγματικότητας, τροφοδότης όλων των συγκρούσεων.

Τα έτη 1820-1821 ξέσπασαν οργανωμένα επαναστατικά κινήματα:

α) Στην Ισπανία (1820) η Ιερά Συμμαχία την κατάπνιξε στο αίμα. Η ισπανική επανάσταση πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών κινημάτων στη Νότια Αμερική (Σιμόν Μπολιβάρ Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν).

β) Στην Ιταλία (1820-1821) από τους καρμπονάρους. Η Ιερά Συμμαχία την κατέστειλε.

γ) Στην Ελλάδα (1821) το πρώτο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα που κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερο ανεξάρτητο κράτος. Ήταν η μοναδική φορά που η Ιερά Συμμαχία χάριν και στις ενέργειες του Ιωάννη Καποδίστρια δεν αποφάσισε να στείλει στρατό αλλά καταδίκασε απερίφραστα τον ξεσηκωμό και άφησε στους Οθωμανούς να καταπνίξουν την επανάσταση.

Μέχρι εκείνη την ώρα δεν υπήρξε καμιά ρωγμή προερχόμενη από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών. Ωστόσο υπήρξε μια πρώτη εσωτερική ρωγμή που προήλθε από την ανάγκη των Τσάρων να δηλώνουν φύλακες της ορθοδοξίας και των Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη να είναι απολύτως συντεταγμένοι με την Υψηλή Πύλη. Για το φαίνεσθαι χρησιμοποιούσαν υπόδουλους Χριστιανούς με εξαιρετικά προσόντα σε υψηλόβαθμες θέσεις από την άλλη είχαν αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο.

Όταν έφτασαν οι ειδήσεις για την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης έτυχε να συνεδριάζουν τα μέλη της Πενταπλής Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία και Πρωσσία). Επικράτησε έκπληξη, ανησυχία, οργή και θυμός για τους Έλληνες επαναστάτες. Οι Έλληνες επαναστατώντας βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και με τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ήταν μια εξέγερση εναντίον όλων.

Μέχρι τότε το Ανατολικό ζήτημα ήταν για τις μεγάλες δυνάμεις ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αλληλοσυγκρουόμενων βλέψεων και συμφερόντων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν δημιουργήσει το «δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» για να αποφύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις για τη διανομή των εδαφών της.

Η ελληνική επανάσταση άνοιγε ξανά το Ανατολικό Ζήτημα.

Οι Άγγλοι ενδιαφέρονταν κυρίως για το προτεκτοράτο τους στο Ιόνιο Πέλαγος, τα Επτάνησα. Υποστήριζαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επειδή φοβούνταν την προώθηση των Ρώσων προς τη Μεσόγειο και την αναβίωση της γαλλικής επιρροής στην Ανατολή.

Η Γαλλία μετά την ήττα είχε χάσει όλα τα ερείσματα και προσπαθούσε σταδιακά να επανέλθει ως δύναμη στη Μεσόγειο. Είχε αναλάβει την οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό της Αιγύπτου και του στρατού της σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την επιρροή της και να δημιουργήσει αντιαγγλικά προγεφυρώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αύστρο-Ουγγρική αυτοκρατορία και η Πρωσία ήταν αυστηρά προσηλωμένες στη μη αλλαγή συνόρων καθώς κατείχαν εδάφη από διάφορες περιοχές.

Η Ρωσία φοβόταν ότι ένα ελεύθερο ελληνικό κράτος αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια των Άγγλων και των Γάλλων που ως ναυτικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο. Η Ρωσία προτιμούσε στα νότια σύνορα της να υπάρχει μια παρηκμασμένη, αδύναμη και εξαρτημένη Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος. Αποκήρυξε αμέσως την επανάσταση, διέγραψε τον στρατηγό του Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους καταλόγους των Ρώσων αξιωματικών και έδωσε την άδεια στους Οθωμανούς να περάσουν στην Μολδοβλαχία και να καταπνίξουν την επανάσταση.

Το δεύτερο μεγάλο εσωτερικό ρήγμα που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο ήταν στην Αγγλία. Η Αγγλία είχε κοινοβουλευτισμό, φιλελεύθερους θεσμούς, διακήρυσσε την αρχή των εθνοτήτων αλλά μέσω της Ιεράς συμμαχίας συστρατευόταν με τον απολυταρχισμό και ερχόταν σε σύγκρουση με εσωτερικές δυνάμεις της αστικής τάξης. Μετά την αυτοκτονία του συντηρητικού Υπουργού Εξωτερικών Κάσλερι τον Αύγουστο του 1822, ο νέος Υπουργός Τζωρτζ Κάνινγκ, μέλος κι αυτός των Συντηρητικών (Torries) άρχισε να διαμορφώνει μια αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας με τροποποίηση του δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι Άγγλοι φοβούμενοι την Ρωσική επιρροή σε μια επανάσταση που έδειχνε να στεριώνει έστησαν ολόκληρο δίκτυο με έδρα τα Επτάνησα και τη ναυτική μοίρα που κινούνταν στο Αιγαίο για συλλογή ειδήσεων και πληροφοριών ώστε να γνωρίζουν τις αδυναμίες, τις συγκρούσεις, τους ανταγωνισμούς, τις διαφορές, τα πάθη, τις σκέψεις και τα σχέδια των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών για να διαμορφώνουν με επιτυχία τη μελλοντική στρατηγική τους. Βάσει αυτών το 1823 αναγνώρισαν το Ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο και διαχώρισαν τη θέση τους από την Ιερά Συμμαχία. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη εξωτερίκευση της σύγκρουσης συμφερόντων.

Αμέσως μετά, 1823-1824, ο Τσάρος Αλέξανδρος κάνει ρελάνς καταθέτοντας  το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του Ελληνικού Ζητήματος. Το «Σχέδιο των Τριών Τμημάτων», περιελάμβανε την ίδρυση τριών αυτόνομων ηγεμονιών στον ελλαδικό χώρο. Βάσει του Σχεδίου, ο Σουλτάνος θα διατηρούσε την επικυριαρχία του στις τρεις ηγεμονίες, την οποία θα διασφάλιζε η παρουσία κατά τόπους τουρκικών φρουρών, και θα εισέπραττε έναν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό από τον Σουλτάνο.

Ένα μήνα μετά οι Άγγλοι ανταπάντησαν με το πρώτο δάνειο ύψους 800.000 λιρών, το πραγματικά δανεισθέν ποσόν ανήλθε σε 472.000 λίρες αφού εκδόθηκε στο 59% της οικονομικής τιμής του. Μετά από παρακρατήσεις, ίντριγκες κλπ έφτασαν στην προσωρινή διοίκηση μόνο 298.700 λίρες. Με υποθήκη τις Εθνικές γαίες!

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο, το 1825, ήταν ύψους 2.000.000 χρυσές λίρες και έφτασαν στην Ελλάδα μόλις… 232.558 χρυσές λίρες.

Τα δάνεια προφανέστατα χρησιμοποιήθηκαν για να κατοχυρώσουν τη μελλοντική εξάρτηση. Ωστόσο στην πιο κρίσιμη στιγμή έπαιξαν και τον αντίστροφο ρόλο. Ένα μέρος των Άγγλων πολιτικών, καθαρά για οικονομικούς και κερδοσκοπικούς λόγους συντάχθηκε με την πίεση προς τον Σουλτάνο κάνοντας χρήση ακόμη και στρατιωτικών μέσων.

Οι επιτυχίες του Αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ άλλαζαν τις ισορροπίες στο Ανατολικό ζήτημα. Άγγλοι και Ρώσοι θορυβήθηκαν με την πιθανότητα η Γαλλία μέσω της Γάλλο-Αιγυπτιακής συνεργασίας να γίνει κυρίαρχος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο γιατί ο Μεχμέτ Αλή Πασάς της Αιγύπτου είχε συμφωνήσει με τον Σουλτάνο ότι νίκη του Ιμπραήμ θα σήμαινε εξόντωση των Ελλήνων, μεταφορά όσων επιβίωναν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και εγκατάσταση συμπαγούς μουσουλμανικού πληθυσμού Μαμελούκων στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη!

Τότε στις 1 Δεκεμβρίου 1825 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Νικόλαος Α΄ ο οποίος μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί κάθε επαφή με τη νότιο Βαλκανική, άλλαξε τη στάση της Ρωσίας.

Ρωσία και Αγγλία στις 23 Μαρτίου 1826 υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνικού κράτους, υποτελούς, στο Σουλτάνο. Ήταν η πράξη με την οποία εξοβελίζονταν η Αυστρία και ο Μέττερνιχ και έμπαινε ταφόπλακα στην Ιερά Συμμαχία.

Αγγλία Ρωσία και Γαλλία δεκαπέντε μήνες μετά, μετέτρεψαν το Πρωτόκολλο σε συνθήκη του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές προέβλεπε να υπάρξει ανακωχή μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος υποτελές στο Σουλτάνο και μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Άμεση συνέπεια της Συνθήκης ήταν η αποστολή τμημάτων των στόλων των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στη Μεσόγειο. Οι οδηγίες που είχε πάρει ο αρχηγός του αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο ναύαρχος Κόδριγκτον έλεγαν ξεκάθαρα πως «η ακριβής επιδίωξη των τριών δυνάμεων είναι να παρεμβληθούν σαν ειρηνοποιοί». Δεν ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση.

Ο Σουλτάνος βλέποντας τις συγκρούσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του Ιμπραήμ αρνήθηκε τη Συνθήκη του Λονδίνου και ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο αρνήθηκε να εφαρμόσει ανακωχή.

Το απρόβλεπτο γεγονός ήταν η υπεροψία λόγω αριθμητικής υπεροχής του στόλου του Ιμπραήμ και την ανεκτικότητα που διαπίστωνε από τις τρεις δυνάμεις. Η δολοφονική επίθεση στην βάρκα που πήγε για διαβουλεύσεις και η επίθεση σε ορισμένα πλοία ήταν το «ατύχημα» που πυροδότησε τη γενίκευση της σύγκρουσης. Ο Τούρκο-Αιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε  ολοκληρωτικά.

Στη Γαλλία η Κυβέρνηση χαιρέτισε τη νίκη στο Ναυαρίνο. Βέβαια ο Γαλλικός τύπος χλεύασε το διπλό παιγνίδι των Γάλλων με τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες.

Στην Αγγλία απόλυτος διχασμός. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1828 η ναυμαχία χαρακτηρίστηκε «ατυχές γεγονός» υπό τον φόβο ότι άνοιγε πλέον ο «δρόμος» για κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο καταδικάστηκε ρητά η πολεμική δράση «εναντίον παλαιού συμμάχου» και αποπέμφθηκε ο ναύαρχος Κόδριγκτον.

Για να εκμεταλλευτεί ο καθένας το γεγονός, οι Γάλλοι έστειλαν 14.000 στρατιώτες να αδειάσουν τα φρούρια από τους Τούρκο-Αιγύπτιους και οι Ρώσοι κήρυξαν τον πόλεμο στην αδύναμη πλέον Τουρκία. Έφθασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και με επέμβαση των άλλων δυνάμεων τρομοκρατημένοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να υπογράψει τη συνθήκη της Αλεξανδρούπολης. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό και ανεξάρτητο κράτος. Με τελική σφραγίδα να μπαίνει «Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης» το 1832 ορίζοντας τον Όθωνα μονάρχη της Ελλάδας.

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλων αλλαγών αντίστοιχων της περιόδου της Ελληνικής επανάστασης Οι αλλαγές στην παραγωγική και τεχνολογική βάση των οικονομιών βρίσκεται σε εξέλιξη και προκαλεί τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές.

Σε αυτή την περίοδο των τεκτονικών αλλαγών η Ελλάδα αντί να γίνει καταλύτης όπως το 1821 όταν διέλυσε εμμέσως πλην σαφώς όλες τις προηγούμενες συμφωνίες ακόμη και την ίδια την πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία, κινδυνεύει να συντριβεί ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.

Η Ελλάδα λησμόνησε και το δεύτερο δίδαγμα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Αντί να δημιουργεί γεγονότα που θα στρέφουν υπέρ της όσες από τις αντιθέσεις των δυνάμεων μπορούν να αξιοποιηθούν, τρέχει πίσω από τα γεγονότα. Αντιθέτως η Τουρκία είναι εκείνη που δημιουργεί γεγονότα, συνήθως στον κατάλληλο χρόνο. Ο μόνος εχθρός της Τουρκίας είναι η αλαζονεία και η κληρονομική τάση αμετροέπειας να ξεπερνάει κατά πολύ τα όριά της. Ότι ακριβώς επιχείρησε στη ναυμαχία του Ναυρίνου.

Τα δίπολα των ανταγωνισμών δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε.

Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει άριστες στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία από θέση επικυριαρχίας. Το μπλοκ των δυνάμεων στη ζώνη της Μέσης Ανατολής-Ασίας που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο Συρία, Τουρκία, Αζερμπαϊζάν, Ιράν, Πακιστάν βρίσκεται στον έλεγχο της Ρωσο-Τουρκικής στρατηγικής.

Το πιο απλό βήμα για την Ελλάδα θα ήταν η εξασφάλιση συμμαχίας με την Ινδία.

Η συνεργασία με ΗΑΕ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θα αποκτούσε πιο σταθερά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη εμβέλεια προσθέτοντας τη συνεργασία με την Ινδία. Με αυτή την κίνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να διαταράξει τις αντιθέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και να αποκτήσει ένα άλλο επίπεδο διαλόγου με τη Ρωσία.

Το Brexit προκάλεσε μια σοβαρή ανατροπή. Κατέστησε τη Γαλλία τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη και τη μόνη πυρηνική δύναμη της Ευρώπης. Η Γαλλία προφανώς θέλει να αποκαταστήσει την επιρροή της ως εγγυήτρια Ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα αντί να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει γρήγορα σε πρωτοβουλίες σύστασης Ευρωπαϊκής Αμυντικής συνεργασίας προσδίδοντας στην Γαλλία τον ρόλο που επιθυμεί αλλά προσθέτοντας και δυνάμεις που έχουν φιλοδοξίες σε αυτό τον τομέα, όπως η Αυστρία, η Ιταλία κ.ά., τρέχει πίσω από τη Γερμανία. Σε πείσμα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου μεγάλες αλλαγές έγιναν από συνασπισμό ορισμένων κατά περίπτωση κρατών. Έτσι κάθε πρωτοβουλία που γεννήθηκε από ομάδες κρατών έγινε στη συνέχεια πολιτική της ένωσης.

Η Γερμανία που έχει μετατραπεί σε οικονομικό γίγαντα χάριν της Ευρώπης, υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα και προφανώς δεν θα επιτρέψει ποτέ να αναπτυχθεί η άμυνα της Ευρώπης από άλλους. Πρόκειται για ιστορική αντίθεση των ίδιων δυνάμεων που ο κατάλληλος χρόνος αξιοποίησής της υπέρ της Ελλάδας είναι η χρονική περίοδος που διανύουμε.

Τα άτακτα μπρος πίσω της Ελληνικής πολιτικής να κάνει συμφωνία τη μια ημέρα με τη Γαλλία και να κάνει μυστικές συζητήσεις με την Τουρκία υπό την μεσολάβηση της Γερμανίας την επόμενη, καθιστά απολύτως αναξιόπιστη τη χώρα και ατελέσφορη τη στρατηγική της.

Ένα νέο δίπολο αντιθέσεων αποτελεί η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την ηγεμονία στη νέα εποχή.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι ταλαντεύσεις των ΗΠΑ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Κίνας, με ή χωρίς ισχυρούς συμμάχους, δημιούργησε μεγάλα κενά που αξιοποίησε η Τουρκία.

Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ επιδιώκει την ενίσχυση της Ευρώπης αλλά ταυτόχρονα και τη συστράτευσή της, την αλλαγή συσχετισμών στο δρόμο του μεταξιού και τη δημιουργία ενός ακόμη δυνατού πόλου με πρωταγωνιστές το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Πρόκειται για τρεις στρατηγικούς πόλους, εφόσον καταφέρει να συσταθεί ο τρίτος εξ αυτών, όπου η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται να απουσιάζει από κάθε πρωτοβουλία.

Τα παραδείγματα αξιοποίησης αντιθέτων συμφερόντων είναι πάρα πολλά και φυσικά μεταξύ αυτών τα Βαλκάνια. Το δίδαγμα της Ελληνικής επανάστασης, έχει και σε αυτή την περίπτωση ένα και αμετάκλητο συμπέρασμα. Όσο ισχυρή και να φαίνεται μια συμμαχία μπορεί να διαρραγεί και να αποκτηθούν απροσδόκητα οφέλη εάν υπάρξει ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι οι ενέργειες της χώρας που διαρκούν σε χρόνο και σταθερότητα.

Στην σημερινή εποχή η αλλαγή συσχετισμών δεν θα προκύψει από τυχαία γεγονότα όπως ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ακόμη και εάν συμβούν θα πρέπει να υπάρχει η διάρκεια και η σταθερότητα στις επιδιώξεις της χώρας ως κρίσιμη μάζα που θα προσδώσει ισχύ στην πυροδότηση. Αλίμονο σε εκείνον που επιδεικνύει αποσπασματικότητα και υποχωρητικότητα, έλλειψη στρατηγικής και ηττοπάθεια σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

 

 

 

ΞΑΝΑΚΥΛΑΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Η ΕΛΛΑΔΑ. ΣΕ ΤΑΣΗ ΚΟΡΥΦΩΣΗΣ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ερώτηση

Κύριε Μαυράκη, γράψατε ότι το Ευρώ έχει πρόβλημα. Οι τράπεζες στην Ιταλία, και την Ισπανία αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες συνέπειες από τα χρέη τους και οι Γερμανοί το παίζουν σε δύο ταμπλό προετοιμάζοντας το Μάρκο. Αντίθετα με όσα γράψατε η Ελλάδα μάλλον πάει καλύτερα από ότι εκτιμήσατε και η Ευρώπη έχει την ΕΚΤ. Δηλαδή η ΕΚΤ αντιμετωπίζει το θέμα και θα προχωρήσει σε διορθώσεις με τα stress tests. Δεν νομίζετε ότι πρέπει να γίνει διόρθωση στην πρόβλεψη?

Με εκτίμηση Μανώλης Μ.

Απάντηση:

Στην κατηγορία junk από την S&P και την Moody’s μέσα στα επόμενα 3-4 χρόνια προβλέπεται να υποβιβαστεί η Ελλάδα.

Παιχνίδι της τύχης! Λίγο μετά που έλαβα το ερώτημά σας δημοσιεύθηκε η έκθεση Global Economic Outlook and Strategy η οποία δικαιώνει τις εκτιμήσεις στις οποίες αναφέρεστε. Μετά την πρόβλεψη του πρώην Διοικητή της FED, Alan Greenspan, έρχεται η σειρά της Citigroup. Δυστυχώς πυκνώνουν και εντείνονται οι προβλέψεις για οριστικό GREXIT. Αυτή τη φορά δεν είναι προβλέψεις των Γερμανών είναι προβλέψεις των οικονομικών παραγόντων της Αμερικής. Στον Alan Greenspan απάντησα με το άρθρο μου «ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2018» το οποίο είχε πρωτοφανή αναγνωσιμότητα και θα προτείνω να το ξαναδιαβάσετε. Ισχύει μέχρι κεραίας. Η Ελληνική οικονομία σαφώς βρίσκεται σε καθοδικό σπιράλ διάλυσης. Ο μακροοικονομικός δείκτης που το πιστοποιεί είναι ότι αυξάνεται το εμπορικό έλλειμμα ενώ μειώνεται η κατανάλωση. Το κυνήγι των φόρων έχει στραγγίξει τους Έλληνες αλλά το δημόσιο αυξάνει τις δαπάνες του ειδικά τις αντιπαραγωγικές δαπάνες στρατών από συμβούλους και τις ανάγκες των κυβερνώντων να μοιράσουν χρήμα εκεί που θα γίνει αναπαραγωγή της εξουσίας τους.

Βαθύτερη ύφεση, νέα πολιτική αβεβαιότητα και αύξηση του κινδύνου του Grexit μέσα στα επόμενα 1-3 χρόνια, είναι οι νέες προβλέψεις της Citigroup

Εκτόξευση του πληθωρισμού από τον αποπληθωρισμό του 1,1% του 2015 σε 10,1% το 2017 και στο συν 46% το 2018, δεν το αναφέρει ευθέως αλλά αυτό είναι το σενάριο του Grexit.

Junks

Τώρα περιμένουμε και τα αποτελέσματα των stress tests. Η Banca Monte dei Paschi di Siena θα είναι η μεγάλη χαμένη γιατί θα χρησιμοποιηθεί ως μοναδικό δείγμα για αποφυγή. Στην πραγματικότητα η έκταση της έκθεσης σε υψηλό κίνδυνο είναι ανυπολόγιστη για όλες τις μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες. Η Deutsche Bank είναι ο μεγαλύτερος ασθενής!!! Η ΕΚΤ για λόγους πολιτικής θα το αποσιωπήσει. Μια επίσημη ομολογία ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν ανταποκρίνονται στα stress tests θα οδηγήσει σε απόλυτη χρηματιστηριακή κατάρρευση και θα επιταχύνει την προβλεπόμενη διάλυση.

Η ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση εξαπλώνεται ραγδαία. Υπάρχουν τώρα ανησυχίες από άκρου σε άκρο στην Ευρώπη. Η ΕΚΤ δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να κρατήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες με αρνητικά επιτόκια. Εθελοτυφλούν στην διαχείριση της οικονομίας. Η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα μιας εκτεταμένης τραπεζικής κατάρρευσης. Μόλις ¨σκάσει¨ μια κρίση η μετάδοση θα είναι ασυγκράτητη.

Τα υπερβολικά χαμηλά ποσοστά απόδοσης δεν ενθαρρύνουν τον δανεισμό, όταν οι τράπεζες έχουν πάρα πολύ μεγάλο κακό χρέος. Τα αρνητικά επιτόκια ωθούν τους αποταμιευτές να συσσωρεύουν μετρητά έξω από τις τράπεζες. Είναι εκπληκτικό, αλλά η ΕΚΤ είναι σε πλήρη άρνηση και ίσως εγκλωβισμένη σε βαθμό που αδυνατεί να αντιστρέψει την πολιτική της για την πρόληψη των καταστροφών.

Δημοφιλέστερα Άρθρα